(ïven in het teken van waterpolo
SPORT
*4
Docos-trainer van Zoest
krijgt de smaak te pakken
ennemars predikt rust
Met hulp van de schreeuwer, de schrijver en de slijper
Robert van Berkel met De Zijl-LGB/Vivax op jacht naar toppositie
~1
profiel
i
zaterdag 22 januari 2005
ia' |er van der Hulst
Zelden heeft iemand
liefde voor het waterpo-
tde paplepel ingegoten
ijl nals Robert van Berkel.
06 Db kwam uit voor Oranje,
13 iet voordat Evert Kroon
e hoogtijdagen van het
't idse waterpolo heer en
in het doel toonde.
Judith de Nijs was eind
stig van de vorige eeuw
la zwemster van profes-
vom het Kanaal over.
edeed verdienstelijk
pj lezelfde tak van sport en
fry Vriend is als voorma-
fpolo-international en
dscoach nog steeds een
het land. Logisch dus
m uidige keeper van
W sser De Zijl-LGB/Vivax
3(verdrijven kan zeggen:
Ie familie doet aan wa-
Wij kennen niet anders."
cel begon pas op latere
met keepen. De Leider-
roeide in Koudekerk op
maf de pupillen al in
ir. Als speler was hij het
ers het leven zuur pro-
e maken. Tot Van Ber-
toegelaten tot de
ningen.Als speler
voor dat niveau net te
onze trainer, meneer
Leede, zei: 'Ga eens
[evader kon dat ook
[0 gebeurde het dat hij
lub Koudekerk in het
*n bij de kring het doel
Hij haalde er zelfs
mwoordigende jeugd-
:n van Oranje mee.
ierongeluk sneed de
It het Nederlands team
fet gebeurde een paar
voor het Europees
ipioenschap. Ik brak
en mijn rechterduim
If af. Ik zat zes weken
maar toen dat was
ging ik dezelfde dag
nen. Dat ging dus he-
iut. En raakte je des-
ek kwijt, dan kwam je
meer snel in beeld.
Esse van LZ 1886, AZC
1/LGB was op dat mo-
ing gewekt. Van Berkel
16-jarige leeftijd voor
club. Eerst verdedig-
I g bij de jeugd het doel,
tM r jaar later nam hij in
M macht de plek over
nu aar Zian vertrekkende
;eft lederlof. Twee seizoe-
,tf m de inmiddels 30-jari-
erkel met zijn ploeg op
ste niveau uit tot de
■radeerde. „Het waren
Robert van Berkel: „Wij bulken van het talent, maar missen de nodige ervaring." Foto: Hielco Kuipers
moeilijke tijden. Er moest zelfs
een beroep worden gedaan op
oudere spelers als Albert Spij
ker. Nee, ik heb nooit overwo
gen om de club de rug toe te
keren. Je probeert er elke keer
weer wat van te maken. Boven
dien had elke hoofdklasser al
een goede keeper op doel lig
gen en ik voelde er niets voor
om als tweede keus te funge
ren. Daarnaast was de eerste
klasse een goede leerschool
voor mij."
Coach Jacob Spijker zorgde
voor de ommekeer. „Onder
hem hebben we hard gewerkt
en je ziet nu het resultaat. De
neergaande spiraal is veranderd
in een opwaartse lijn. Promotie
naar de hoofdklasse was mijn
hoogtepunt. En nu spelen we
zaterdag tegen AZC met als in
zet de tweede plek op de rang
lijst." Een plek bij de beste vier
ploegen van Nederland is dit
jaar het doel.
Van Berkel schrijft de wederop
standing van de Leidse water-
polovereniging voor een be
langrijk deel ook toe aan het sa
menwerkingsverband met Vi-
vax. „De vorming van een start
gemeenschap, vorig seizoen,
heeft de hele club goed gedaan.
We zien nu doorstroming van
de jeugd. Tien jaar geleden was
dat veel minder. Destijds was er
geen goed jeugdplan. We vor
men nu een team met een paar
dertigers en heel veel jongens
van rond de twintig. De gevol
gen daarvan zie je nog wel te
rug in de wedstrijden. Als het
wat minder gaat pakken de ou
deren het op. Dat kan een pro
bleem worden tegen AZC. Die
ploeg is het gewend om finales
te spelen. Wij bulken van het
talent, maar missen de nodige
ervaring."
Het is ook een van de redenen
waarom Van Berkel op korte
termijn geen voorstander is van
de vorming van een nieuwe
startgemeenschap met LZ 1886,
zoals al wel bij de vrouwen het
geval is. „De Zijl-LGB/Vivax is
nu aardig in opkomst. Willen
we dat doortrekken dan hebben
we spelers met ervaring nodig.
LZ heeft veel jonge talenten,
maar daar hebben we er zelf al
genoeg van." Van Berkel vreest
dat, na de inpassing van de
spelers van Vivax, de komst van
een LZ-lichting een vertragend
effect heeft op de sportieve op
mars van de club. „Op termijn
zal het er wel van komen en dat
is ook goed, maai- op korte ter
mijn is het niet verstandig."
Van Berkel noemt zichzelf een
technische keeper, maar in zijn
geval kleeft daar een groot na
deel aan. „Ik bekijk de wedstrijd
goed. Denk enkele stappen
vooruit en dan wil het wel eens
anders gaan dan ik had ge
dacht. Ik probeer daar met mijn
vader verandering in te bren
gen. Hij traint mij. Alles wat ik
kan, heb ik van hem geleerd.
Op maandag en donderdag is
hij bij de club en de andere da
gen is hij coach van de jeugd
van Oranje. We discussiëren
veel over waterpolo. Soms lo
pen we te schelden en te vloe
ken, maar we denken wel volop
over het spelletje na. Als je be
paalde talenten bezit kun je nog
wel eens enorm lui zijn. Mijn
vader kan mij goed stimuleren
en naar mate je ouder word,
ben je ook fanatieker. Ik merk
dat ik de trainingen nodig heb
om op niveau te blijven."
„Ik ben heel veel met waterpolo
bezig. Daarom heb ik ook maar
een vriendin genomen die de
zelfde sport beoefent. Dat
werkt, want dan krijg je tenmin
ste geen gezeur als je alweer
gaat trainen. Op verjaardagen
proberen we het niet te veel
over waterpolo te hebben, maar
tijdens familie-etentjes wordt
alles tot in den treure bespro
ken. En dan werken we ook nog
met elkaar. Met mijn zus, die
ook bij De Zijl speelt, mijn va
der en moeder sta ik dagelijks
in een parfumerie/drogisterij
zaak in Zoetermeer."
i T1
Pieter van Zoest: „Het vertrouwen en het spelplezier komen weer boven." Archieffoto: Hielco Kuipers
'Ik zie ons nog steeds als kampioenskandidaat'
door Robbert Minkhorst
leiden - In de knotsgekke voetbalcompetitie van
de derde klasse zondag - met onder meer Meer
burg, Voorschoten '97 en Docos - kan bijna elke
club nog kampioen worden. Docos staat achtste.
„Ja, dat is teleurstellend", zegt trainer Pieter van
Zoest, die onlangs zijn contract verlengde. Maar
ook Docos kan nog gewoon kampioen worden.
Het gaat erom wie 'de serie neerzet' na de win
terstop, zegt Van Zoest.
Docos hervat morgen de competitie tegen
Blauw-Zwart. Voor de Leidse club zijn die wed
strijd, en de twee daaropvolgend, allesbeslissend.
Van Zoest: „Ik zie Blauw-Zwart als een van de
kampioenskandidaten. Dat is echt een goede
ploeg, met heel goede voetballars - alleen al zo'n
Mike Yeboah. Een ploeg ook die wil voetballen.
Daarna krijgen we VEP en Voorschoten '97. VEP
begon slecht, maar heeft een aantal oude jon
gens teruggehaald. Toen is het gaan draaien." En
Voorschoten is de nummer twee. „We staan
maar twee punten achter op Voorschoten. In de
ze competitie kan nog verschrikkelijk veel gebeu
ren", legt de trainer uit Bodegraven uit. „Hij kan
zomaar een rare wending nemen. Ik zie Meer
burg niet kampioen worden. Ze winnen net aan,
of maken vlak voor tijd gelijk. Ik geloof dat ze in
de tweede helft van de competitie andere tegen
standers krijgen. Meerburg is geen ploeg die het
spel kan maken. Ze gaan nog punten verspelen."
Van Zoest beseft dat Docos zelf ook is uitgescha
keld als het twee van de eerstvolgende drie duels
verliest. Dat zou de club onwaardig zijn, vindt de
coach. De spelersgroep heeft genoeg kwaliteit
om mee te doen om alle prijzen. Het was ook zijn
doelstelling voor dit seizoen, en die van het leeu
wendeel van zijn selectie: een prijs pakken. En
daarmee bedoelt hij niet de Van der Poel Bokaal,
de beker voor het beste Docos-team.
Met de blessures van Patrick Wijsman, die trai
ning hervat heeft, Barry Dubbeldeman en Tom
Henzing verloor Docos in de eerste seizoenshelft
kwaliteit. „Patrick is de schakel die we missen.
Hij is een leider en hij is balvast." Van Zoest ver
schuilt zich daar niet achter. „Er zit gemakzucht
in de selectie en ik vind ook dat de spelers wat
kritischer op zichzelf moeten zijn. Zo'n jongen
als Tommie Henzing heeft nog niet gebracht wat
hij moet brengen. Het is heel wat op papier,
maar het komt er niet echt bij hem uit."
Maar: „We hebben daar genoeg over gesproken.
Dat moet je ook weer niet te veel doen. We heb
ben de eerste periode nu afgesloten." Van Zoest
rekent erop dat zijn spelers er voor de resterende
duels 'gewoon staan'. Vertrouwen put hij uit een
korte serie oefenwedstrijden. Van Schipluiden.
Alphia en de Al van MW werd gewonnen. „Het
vertrouwen en het spelplezier komen weer bo
ven." Alleen verdedigend blijft Docos kwetsbaar,
meent hij.
Uiteindelijk hoort de Morsclub thuis in de twee
de klasse, vindt Van Zoest. Dat perspectief telde
voor hem mee, toen hij besloot om het contract
te verlengen. „Docos heeft zo veel mogelijkhe
den. We hebben een fantastische accommodatie
en goede spelers. De groep heeft aan mij moeten
wennen en ik aan de groep. Ik ben een heel an
dere trainer dan Nico van der Salm. Hij is meer
het type schoolmeester, en ik sta echt tussen de
jongens. Sfeer vind ik heel belangrijk en bij Do
cos is die goed. Ik voel me hier thuis.
Zijn bevriende collega Van der Salm legde des
tijds het eerste contact tussen Van Zoest en de
club. „Ik heb met Altior drie jaar tegen degrada
tie gevochten. Ik wilde eens wat anders. Winnen
is leuker. We bungelden onderin en ik ben drie
jaar gebleven. Dat betekent dat ik het daar ont
zettend naar mijn zin heb gehad."
Zijn trainersloopbaan begon toevallig. „Ik heb al
tijd bij Alphense Boys gespeeld, ook nog in de
hoofdidasse. In 1997 zijn mijn achterste kruis
banden afgescheurd. Maar trainer worden? Ben
je gek. Het zou mij helemaal in beslag hebben
genomen. Tot een oom van mij, die trainer bij
de jeugd van Bodegraven was, me vroeg. Ik heb
een jaar de BI en de Al getraind. Het was een
heel goede lichting. We werden twee keer achter
elkaar kampioen. Het was een enthousiaste
groep. Daardoor werd ik verwend in het begin."
Van Zoest kreeg de smaak te pakken en haalde in
korte tijd zijn eerste twee trainersdiploma's.Als
ik iets wil, ga ik er vol voor. Aan het begin van het
seizoen heb ik gezegd: ik wil Docos het laatste
zetje geven. Dat wil ik nog steeds. Ik zie ons nog
altijd als kampioenskandidaat."
city - Schaatser Erben
ars (29) verdedigt van-
norgen in Salt Lake City
1 Idtitel op de sprint. Hij
én van de favorieten.
- stig blijft. Het spookt de
kdoor zijn hoofd. „Ik
istig blijven."
zig. Salt Lake ligt dan ook nog
eens een stuk (op 1400 meter,
red.) hoger. Ik merk dat ik hier
eerder buiten adem ben."
De sprinter straalt onrust uit als
hij schaatst en als hij praat. Hoe
onrustiger hij is, hoe meer hij
over zijn woorden struikelt. „Ik
hakkelde in het begin van mijn
carrière meer dan nu, omdat ik
toen ook alles wilde meemaken
en daardoor heel onrustig was.
Zover ik weet is er niemand die
zich er aan stoort. Het is gene
tisch is bepaald, want mijn
broertje Freddie (schaatst in
Jong Oranje, red.) hakkelt ook."
„In de interviews na de wed
strijden hakkel ik veel. Wat wil
je, ik ben dan nog zo vol van al
les. Ik vind wel dat ik scherpe
dingen zeg." Hij ziet zichzelf
niet terug op tv. „Ik kan er niet
naar kijken. Hooguit zie ik een
bijzondere race terug, maar als
ik mijn tv-interviews zou terug
zien, zou dat een deel van mijn
puurheid wegnemen. Ik ben
liever mezelf."
Wennemars is rustiger gewor
den door zijn thuissituatie. Hij
is getrouwd, heeft een zoon en
twee ouders die vlakbij wonen
en altijd klaar staan om te hel
pen. „Een gezin is voor mij het
beste. Stabiliteit. Ik ga eens in
de twee weken naar FC Zwolle
kijken. Ik drink dan twee bakjes
koffie en ga weer naar huis. Dat
is voor mijn doen heel wild."
Hij hecht aan de mening van
zijn vrouw en zijn ouders. „Het
is fijn dat Renate weinig ver
stand van schaatsen heeft. Ze
kijkt er daardoor anders tegen
aan. Ze vindt het heel bizar hoe
wij als schaatsers met elkaar
omgaan en hoe wij denken dat
we in de wereld staan. Wij gaan
er maar van uit dat iedereen
ons kent. Mijn vrouw houdt me
voor dat ik normaal moet
doen."
Wennemars was een paar jaar
geleden met de ploeg van Spaar
Select, zonder dat hij het goed
in de gaten had, doorgeschoten
in het verwende en abnormale
,g. Hoofdschuddend denkt
hij terug aan die periode onder
Peter Mueller. „Man, waar wij
ons druk over maakten."
De schaatsers moesten business
class vliegen want dat was beter
voor hun rug. „Op het laatst ga
je geloven dat het een voor
waarde is. Maar als ik niet eens
in economy class kan vliegen,
hoe kan ik dan een wereldre
cord schaatsen?"
Hij zegt dat 'het wereldje' van
het topschaatsen ziekelijk kan
zijn. Alles wordt geregeld: vlieg
tickets, hotels, bus. Een dokter
en een fysio, ze staan altijd
klaar. „Wij hoeven alleen maar
hard te schaatsen. Als je je niet
realiseert dat het allemaal niet
vanzelfsprekend is, dan word je
ook lui in je schaatsen. Je gaat
steeds meer eisen stellen aan
de voorwaarden. Er moest
daardoor ook steeds meer wor
den geregeld."
Steeds meer trainingskampen
in het buitenland, een auto in
plaats van een bus. „Het enige
dat echt telt is goed trainen,
goed eten en een goed bed. Als
je dat vergeet en naar meer luxe
neigt, dan moet je worden gere-
set door je omgeving."
Wennemars zoekt elke dag naar
balans in zijn leven. „Om een
voorbeeld te noemen: vorige
week heb ik het schaatsnieuws
dat ik via e-mail kreeg, opge
zegd. Al die informatie, gek
word ik ervan. Wat moet ik nou
met de info dat Lobkov in Mos
kou 35,1 heeft geschaatst? Leuk
hoor, maar ik heb er niets aan.
Ook dat zorgt voor onrust."
Schaatsen doet hij nog zo lang
mogelijk Omdat hij het een
voorrecht vindt om topschaat-
ser te zijn en omdat het salaris
goed is. „Schaatsen is mijn vak,
maar het is ook een manier om
voor onze toekomst te zorgen.
Ik heb een zwangere vrouw en
een zoon thuis. Dat wordt
straks heftig. Het is niet leuk
om steeds weer weg te gaan. Ik
denk dat ik volgend jaar minder
van huis ben. Al die lange trai
ningskampen in het buiten
land, dat kan ook wat minder."
wassenaar - Topsporters in
spe leven in schema's. Roxan-
ne van Hemert is geen uitzon
dering. Ze krijgt iedere week
een nieuw A4'tje mee van haar
trainer. Het bevat niet alleen
de uitgebalanceerde trainings-
stof voor de dagen die komen,
de talentrijke schaatsster dient
er ook op aan te geven hoe ze
zich voelt, welke signalen haar
lichaam afgeeft. De P staat
voor pols, de G voor gewicht,
M voor motivatie, E voor eet
lust en S voor slaap. Dagelijks
noteert ze haar toestand. Heeft
ze stevige trek, dan tekent ze
een pijltje naar boven bij de E.
En een neerwaarts gericht pijl
tje achter de M geeft weer dat
ze geen zin heeft in de trai
ning.
Maar dat is nog nooit voorge
komen. De 14-jarige Wasse-
naarse is verslingerd aan
schaatsen, van jongsaf aan. In
strenge winters kon ze haar
gang gaan op een bevroren
polderslootje, achter het ou
derlijk huis van haar moeder.
En toen ze amper drie jaar oud
was, stond Van Hemert al te
trappelen langs de ijsbaan, om
te kijken hoe haar oudere
broer Rick zijn trainingsrond
jes draaide. Vier jaar later kon
ze eindelijk zelf lid worden van
de IJsvereniging Leiden (IJVL).
Ze begon als ieder ander, op
woensdagmiddag in de Ijshal
Naam: Roxanne van Hemert
Geboortedatum: 11 juli 1990
Woonplaats: Wassenaar
School: Adelbert College
Club: IJsvereniging Leiden
Persoonlijke records
500 meten 44.21
1000 meten 1.28.03
1500 meten 2.15.67
aan de Vondellaan. Maar al
snel reed ze niet meer als ieder
ander, ze ging vooral veel snel
ler dan de rest. Moeder Van
Hemert zegt dat haar dochter
vooral het vermogen heeft om
op belangrijke momenten de
rust te bewaren. Nooit zal ze
vlak voor een wedstrijd in de
stress schieten, nooit zal ze pa-
nikeren als het startschot aan
staande is. „Roxanne weet heel
goed waar ze mee bezig is."
Drie jaar geleden boekte ze
haar eerste aansprekende suc
ces. Van Hemert werd Neder
lands kampioen bij de C-pu-
pillen. Als enige deelneemster
op conventionele schaatsen
werd ze een jaar later derde in
de B-categorie. Het deed haar
besluiten ook de overstap naar
de klapschaats te maken, iets
wat ze zo lang mogelijk had
uitgesteld. „Schaatsen leer je
nog altijd het beste op de ou
derwetse noren. Daarop kun je
beter aan je techniek werken.
Maar uiteindelijk heb je geen
keuze. Ik schat dat het alleen al
op de 500 meter minstens twee
seconden verschil maakt."
Op scharnierende ijzers ver
overde ze vorig seizoen haar
tweede nationale titel, die bij
A-pupillen. In de voorbije zo
mer trad ze toe tot de geweste
lijke schaatsploeg, die opval
lend genoeg voor meer dan
vijftig procent uit IJVL'ers be
staat. Het team staat onder lei
ding van Niels Arnolds en
Teun Breugem, de man van de
A4'tjes. Schaatsen bij het ge
west veranderde veel voor Van
Hemert. Voor het eerst ver
richtte ze ook in de zomer
maanden veel trainingsarbeid,
op de racefiets vooral.
En ook op het ijs is ze vaker
dan voorheen te vinden.
Woensdag, donderdag en vrij
dag traint ze op De Uithof in
Den Haag. De condities zijn er
beter dan op de kleine piste in
Roxanne van Hemert en haar imposante collectie medailles.
Foto: Mark Lamers
Leiden, waar het behelpen was
tussen alle andere schaatsende
kinderen. Maar optimaal is
ook De Uithof zeker niet, vindt
Van Hemert. „Dat ligt vooral
aan de verzorging van het ijs.
Ze dweilen het veel te snel,
waardoor de baan niet egaal
wordt. In een van de bochten
zit zelfs een enorme hobbel.
Iedereen die er vaak schaatst,
is daar al op ingesteld. Je moet
opletten, want ineens ga je een
heel stuk omhoog."
Ondanks de povere toestand
van de Haagse ijsvloer reed
Van Hemert er ruim voldoende
punten bij elkaar om zich te
plaatsen voor twee belangrijke
toernooien. In het eerste week
einde van februari doet ze mee
aan de nationale kampioen
schappen allround in Assen en
een week later staat in dezelfde
plaats de Nederlandse titel su
persprint op het spel. Twee
weken later volgen nog de
Zuid-Hollandse kampioen
schappen en de Vikingrace.
Februari wordt derhalve de
maand om te oogsten voor de
Wassenaar se, de maand waar
in al het harde werken zich zal
moeten uitbetalen. In haar ca
tegorie (junioren Cl) schaat
sen ook meisjes die een jaar
ouder zijn dan Van Hemert,
zoals Brecht Kramer, het zusje
van Nederlands allroundkam
pioen Sven. Zou het alleen tus
sen schaatssters van haar ei
gen leeftijd gaan, dan kan Van
Hemert bogen op de beste
persoonlijke records in het he
le veld. Nu is Kramer de toren
hoge favoriete, Van Hemert
volgt op basis van haar tijden
op de zesde plaats.
In Assen zal ze wel zjen waar
het schip strandt, mi instel
ling die ze ook in de toekomst
wil hanteren. „Ik probeer ge
woon altijd zo hard mogelijk te
schaatsen en op die manier de
top halen." Daarbij wordt ze
gesteund door haar vader,
moeder en broer, die haar elk
op hun eigen wijze bijstaan.
Moeder moedigt haar luidkeels
aan tijdens de wedstrijden, va
der noteert alle tijden die ze
rijdt en broer Nick heeft het
slijpen van de schaatsen op
zich genomen. Haar vader
noemt het lachend de drie
S en: schreeuwen, schrijven,
slijpen. Zelf hoeft Roxanne van
Hemert dan alleen nog maar
de vierde S in te vullen: schaat-
Maarten Dekker
'Kidssport' is een serie over ieugdig
sporttalent uit Leiden en omgeving.
Heeft u tips of suggesties voor deze
rubriek, mail dan naar sportredac-
tie.ld@hdc.nl
