'Geen ander leven
door blindheic
REGIO
'Verkopers hadden meer dep^mtt'
moeite met de markt' steeg. De hui
zenmarkt in
Kreupel
Katwijkse Martine Boere en
haar geleidehond Nova gaan
in Stockholm stage lopen
NAVRAAG
De gemiddelde prijs van een koopwoning is het afgelopen jaar met
2,5 procent gestegen. Dat is iets minder dan het jaar daarvoor toen
deze regio deed het volgens JOOST VERBAAS van De Leeuw Make
laardij in 2004 juist beter dan het jaar ervoor. „Er was meer vraag en
huizen werden weer wat sneller verkocht."
zaterdag 15 januari 2005
Hebben jullie in 2003 dan te klagen gehad?
„Nou, we hebben wel moeten wennen aan de veranderde markt.
Huizen stonden veel langer te koop. Wij makelaars pikten die
trend wel op maar voor verkopers lag dat anders. Die hadden er
meer moeite mee om hun verwachtingen aan te passen aan de
nieuwe markt. Toch is Lei
den en omgeving als je het
landelijk bekijkt, nog altijd
een heel aantrekkelijke hui
zenmarkt. Met name in de
startersklasse is er veel
vraag."
Maar is er voor starters ook
nog aanbod?
„De startersklasse begint in
deze regio tegenwoordig bij
150.000 euro. Vanwege de
lage rentestand is dit nog
wel op te brengen voor een
bepaalde groep. Op het moment dat de rentestand omhoog gaat
houdt het uiteraard op."
En hoe gaat het in de andere prijsklassen. Raken jullie de duur
dere huizen alweer wat tnakkelijk kwijt?
„Voor de categorie boven de 2,5 a 3 ton wordt het al weer wat in
gewikkelder. Moeilijk wordt het boven de 4 ton. Maar ook in die
prijsklassen is de omloopsnelheid vorig jaar al wat omhoog ge
gaan. Ook omdat men realistischer is gaan prijzen.
Wat zijn jullie verwachtingen voor het komend jaar?
Als de rente zich rustig houdt blijven wij tevreden over de huizen
markt. Een andere factor die van invloed is is de doorstroming.
Zonder nieuwbouw heeft die niet plaats en zijn er weinig verko
pen."
Maar met veel nieuwbouw dalen de huizenprijzen toch weer?
„Ja maar zoveel nieuwbouw hebben we hier niet. Wat dat betreft
ben ik benieuwd naar Valkenburg. Of de ontwikkeling van dat ge
bied effect heeft op de huizenprijzen hier. Voor deze regio zou ik
dat namelijk niet eens met zekerheid durven zeggen."
tekst: Marijn Kramp foto: ANP
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1955, Zaterdag 15 Januari
LEIDEN - Op de in aanbouw zijnde perronoverkapping van het Leidse
station ging hedenochtend om even voor tien uur de vlag in top, ten te
ken, dat de laatste stalen spant op zijn plaats was gebracht. Voor de
uitbreiding van de perronoverkapping (35 meter in de richting van de
stad) moesten in totaal zestien spanten van circa 18 meter lengte wor
den geplaatst. Met inbegrip van de zestien steunpunten heeft de Ne
derlandse Staalindustrie te Rotterdam, welke industrie dit werk uit
voert, in totaal ruim 100 ton staal moeten verwerken.
Half December is met de plaatsing van de staalconstructie begonnen.
Nu de laatste spant is geplaatst, zal het Spoorwegbouwbedrijf binnen
kort beginnen met het aanbrengen van de dakbedekking. Indien de
weersomstandigheden niet tegen werken, denkt met met April het per
ron onder de kap te hebben.
COLOFON
ANNO 1980, dinsdag 15 januari
LEIDEN - Hoewel het ijs op de Leidse singels nog onbetrouwbaar is,
waagden de eerste schaatsers zich toch al op de Witte Singel. Om
van de singels een veilige, openbare ijsbaan te maken, zal het nog
een paar nachten flink moeten vriezen. Toch hebben de meeste en
thousiastelingen er inmiddels drie schaatsdagen op zitten.
Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
8406 t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Leidsch Dagblad
Directie: T Klein en H. de Wit
E-mail: directie.hdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden
De openingstijden van de receptie zijn:
Maandag tot en met donderdag
yan 08 30 -16.30 uur
Vrijdag van 08.30 -12.30 uur
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5150 567
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5 '5° 543
Personeel: 075-6813677
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met 075-6813636
LEZERSSERVICE
0800 -1711 (gratis)
Mobiel: 072 - 5196800
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. ine)
p/kw €56,70 p/j €216,90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis)
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
kfant op maandag.)
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen: uitsluitend
schriftelijk, uiterlijk één maand voor afloop van
de abonnementsperiode, ta.v. afdeling
lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Voor leveringsvoorwaarden abonnementen zie
www.leidschdagblad.nl of KvK-nummer
37014187.
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV. Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmajr
Ze zijn twee vriendinnen van rond 40 en
hebben samen een paard: Felice. Dat
vinden ze leuk, samen een paard bezitten.
Leuker dan in je eentje. En makkelijker. Ze
hoeven niet iedere dag naar de stal om op
Felice te rijden, een deken over haar rug te
gooien als het koud is, of een klontje te ge
ven. Die bezigheden hebben de vrouwen on
der elkaar verdeeld. Best leuk zo'n paard
met z'n tweeën.
Maar vandaag niet. Vandaag trekken de
vriendinnen groeven in hun voorhoofd en
kijken ze somber. Ze zijn met Felice bij de
dierenarts en die kijkt al even zorgelijk. Feli
ce is kreupel. Als ze stapt valt het nog wel
mee, maar als een van de twee vrouwen ver
zoek van dierenarts Bart vijftig meter met
haar wegdraaft, en weer terug, is het duide
lijk te zien: Felice trekkebeent.
Omdat het buiten guur is gaat het gezel
schap gauw naar binnen, de praktijkruimte
in. Daar kondigt Bart aan dat hij Felice wil
verdoven om te kijken wat het effect is. „Ben
zo terug."
In dezelfde ruimte staat een vrouw met een
vaalbruine pony aan een touw. Een andere
dierenarts onderzoekt het dier. Ze verruilt
haar gewatteerde jas voor een groen schort
en trekt een lange handschoen aan die haar
hele arm in plastic hult. Vervolgens steekt ze
haar arm tot aan haar schouder in het ach
terwerk van de pony. Oef.
Fijn vindt het beestje het zo te zien niet,
maar hij laat het wel uit zijn hoofd om de
indringer van zich af te slaan. De pony heeft
een praam op z'n neus - z'n bovenlip zit
shocking klem in een lus die strak is aange
draaid - en elke beweging doet 'm zeer. Dus
wacht hij gelaten tot de dokter klaar is. Er
zit weinig anders op.
Daar komt Bart weer aan. Hij geeft Felice
een paar injecties vlak boven een hoef,
wacht even en prikt dan voorzichtig met de
punt van een schaar op de plek waar hij net
de spuiten heeft gezet. Geen reactie. De ver
doving werkt. Buiten moet Felice w<
ven. De kreupelheid is weg. Bart kn^
zend. „We moeten foto's en een echiir!
en daarvoor moet uw paard een paa*
hier blijven."
Voor de patiënt wordt een box in 01
maakt. Felice heeft nog altijd profijt,^
verdoving en schraapt vrolijk het sO Mi
haar stal op een hoop. De vriendinrfj1™
huiswaarts. 3^
Een lege trailer rammelt achter huiden
zwijgen, maar weten van elkaar dative
hetzelfde denken.
fril
Paul de Vlieger
F"
Martine Boere ziet
ondanks haar
blindheid niet op
tegen de stage in
Zweden. „Nee, ik
vind het niet eng.
Natuurlijk wel
spannend. Maar ik
denk wel dat ik me
zal redden. De
eerste dagen loopt
er een student met
mij en Nova mee,
die ons de weg kan
wijzen naar de
universiteit of de
supermarkt. Als we
dat een paar keer
gedaan hebben,
kunnen Nova en ik
het prima zelf."
Foto:
Dick Hogewoning
Nienke Ledegang
Een student die voor studie naar het buitenland
gaat; daar is al weinig bijzonders meer aan. Toch
is het vertrek van de Katwijkse Martine Boere (22),
aanstaande maandag naar Stockholm, een tikkie
extra spannend. Martine is blind en neemt daar
om haar geleidehond Nova mee. Die zal haar
overal begeleiden.
Ze studeert Communicatie- en Informatiewe
tenschappen aan de VU in Amsterdam. „Daar
hoort ook een uitwisseling naar het buitenland
bij. Het is niet verplicht, maar het wordt eigen
lijk wel van je verwacht. Alleen als je een goede
reden hebt om thuis te blijven dan ga je niet."
En het feit dat ze niets kan zien ('hooguit een
streepje donker of een streepje licht') vond Mar
tine geen reden om niet te gaan.
Tot haar twaalfde kon Martine nog zien. „Niet
veel, tien procent, maar toch... In een paar we
ken tijd ben ik toen ineens helemaal blind ge
worden. Raar was dat. Dan stond ik in de deur
opening om naar buiten te gaan en dan vroeg ik
me af: Idopt het daar buiten nog wel? Is alles nog
zoals ik denk dat het is?
Dat is raar, je moet je he
lemaal opnieuw aanpas
sen aan je omgeving."
Martine zat in de brugklas
van het Andreas College
toen ze blind werd. „Dat
was ongeveer in juni. Ik
had nog een paar weken
te gaan. Gelukkig had ik
toen al goede cijfers, het was al duidelijk dat ik
naar het vwo kon. Ik ben toen in de zomerva
kantie als een razende braille gaan leren en
stoklopen. Ik dat brailleklasje was ik drie keer
zo snel als de rest, zo gedreven was ik. Er zat
natuurlijk ook wel druk achter, ik wilde in sep
tember gewoon in de tweede klas beginnen."
Het lukte Martine om de middelbare school in
het normale tempo af te maken. En aan het
einde van de rit kwam onherroepelijk de
vraag: wat daarna? „Ik wist wel
ongeveer wat ik leuk vond,
maar ik wist niet precies welke
opleiding is zou gaan doen. Ik wil
de de communicatiekant op, dus ik
ben met een vriendin alle open dagen af
gelopen. Ik ben bij sociale weten
schappen geweest, bij commerciële
economie, maar uiteindelijk vond ik
Dus moest Martine vanaf dat moment el)
op en neer naar Amsterdam. Eén ding we
nog onmisbaarder: haar hond. „Mijn hoi
eerst Vana en sinds een jaar Nova, gaat a
met me mee. Tijdens de lessen ligt ze aai
voeten. Inmiddels weet ze precies dat ee
drie kwartier duurt. Meestal ligt ze te slaj
snurken zelfs en na precies drie kwartier
rechtop zitten of de docent indringend a
ken. Dat heeft al regelmatig tot hilariteit
lacht Martine.
Haar hond Vana werd een jaar geleden
gen door Nova, omdat ze kreupel begon
pen. „De deskundigen zeiden dat ze een
omaatje misschien nog wel kon begeleid
maar een jong en actief iemand als ik niq
om moest ze weg. Gelukkig kreeg ik er e<
tastische hond voor terug. Ze zeggen we
dat het een jaar duurt voor jij en je hond
elkaar zijn ingespeeld. Ik heb daar enorn
investeerd. Ik heb haar nu bijna een jaar
kan echt zeggen dat Nova mijn maatje is
naast heb ik zoveel aan haar, ze geeft mi
zelfvertrouwen.
Nova is een nog jonge hond en is dol op
w;
M|
"I
bel
de
ho
<9
he
Al!
keer gedoe hebben met de NS en iedere
weer eens de trein uit, dan loop ik te bal
maar Nova fleurt helemaal op. Dan gaal
rechtop lopen, staart in de lucht en het
erin."
Daarom zal ze het ook geweldig vinden
Stockholm te gaan, denkt Martine. „Alk
nieuw, we zijn er nog nooit geweest. Da
naar Stockholm ga, is omdat het me eei
stad lijkt, maar ook wel vanwege mijn b
Ik wilde naar een plek waar ze rekening
houden met het feit dat ik niet kan zien
wilde naar een hondvriendelijk land. Ik
mailtje gestuurd naar een universiteit ii
wegen en in Zweden. Uit Zweden kreeg
snelste en meest positieve antwoord.
Op de vraag wat er voor iemand die nie
zien, leuk is aan een vreemde stad, z
tine gedecideerd: „Er zullen heus dii
die me opvallen. AJleen al de taal is
dat voelt meteen als nieuw. En de lu
anders zijn. Of de sfeer. Ik kan missch
de mooie gebouwen of pleinen zien, mp
weet zeker dat ik het er leuk vind."
Bang dat ze op de universiteit niet kan
men, is ze niet. „Dat is in Nederland 01
probleem. Dankzij mijn laptop met spi
brailleregel. Sheets voor een powerpoi
tatie vraag ik vooraf op bij de docent ei
werk of tentamens lever ik in op disket
ik, misschien iets langzamer dan de re?
gewoon meedoen. Ik denk dat het in Zi
niet heel anders zal gaan.
Het zal voor het eerst zijn dat Martine
zelf woont. Nu woont ze nog bij haar
Ook haar vriend is straks niet in de bui
„Nee, niet eng. Natuurlijk wel spannei
ik denk wel dat ik me zal redden. De ei
gen loopt er een student met mij en N<
die ons de weg kan wijzen naar de unr
de supermarkt. Als we dat een paar kei
hebben, kunnen Nova en ik het prima
der ben ik blij dat ik op de campus eeni
voor mezelf heb. Daar heb ik ook om gé
Niet omdat het met niet gezellig lijkt niL
paar anderen, maar samenwonen is
best lastig. Hier in de keuken heeft bijvfcf
alles zijn vaste plek en heb ik met mijn|
braille-lettertang alle potjes getaped. vL-
en tot wanneer is het houdbaar? Als ieijr
ders net heeft staan koken, kan ik nietslj
rugvinden." j|r
Haar reis naar Stockholm, erkent Martij a
ze ook wel een heel klein beetje om zicje
bewijzen. „Ik wil geen ander leven leidfc r
mijn blindheid. En dat hoeft ook helei
Ik heb al de gekste dingen gedaan. Als
met vriendinnen dan zeiden ze gerust
je naar rechts kijken, nóg een beetje n<
en nu lachen. Dan had ik oogcontact,
werd ik de dag erna gebeld door een j<
vroeg of ik meeging naar de bioscoop,
ik: zullen we maar iets anders gaan do
Die dingen die voor anderen zo gewoo^
zijn voor mij de grootste uitdaging."
BODEGRAVEN, 10.15UUR
