'Je gaat van die auto's houden'
REGIO
Uit het Nieuws
Uitzweten
'Ik zag die auto's als mijn kinderen
twintig recepties
De muziek staat keihard. Dat duurt maar een halfuurtje,
daarna gaat het geluid weer naar een normaler niveau.
De decibellen moeten het fitnessklasje opzwepen tot uit
zweten. Het uitzweten van de winterkilo's, de kerstdiners,
de sinterklaaschocola, de boterstaven en de oliebollen.
Het is druk bij de sportschool. Al bij de ingang, waar de le
den zich melden die met frisse moed aan een nieuw jaar
zijn begonnen en die nu - zoals elk jaar - vastbesloten zijn
om het goede voornemen deze keer wél vol te houden.
Aan sommige bezoekers kun je zien dat zo'n bezoek aan de
sportschool geen overbodige luxe is. De overtollige repen
vlees bungelen boven de broeksband en puilen op de
schouderbladen. Dat zijn de mensen die zich voor het fit
nessen kleden in wijde T-shirts en joggingbroeken. Die an-
LEIDEN, 20.00 UUR
dere categorie is er ook; de mensen in de niets aan de ver
beelding overlatende stretchbroekjes, vrouwen in strakke
topjes, mannen mouwloos. Opvallend: slechts sporadisch is
een tatoeage te zien bij een man, terwijl bijna alle vrouwe
lijke bezoekers, tenminste, degenen die huid laten zien, er
eentje hebben. Op de schouder of vlak boven de bilnaad,
andere plaatsen zijn zelden versierd.
Toch is het machotype (m/v) in de minderheid. De gemid
delde leeftijd zal rond de dertig liggen, misschien nog wel
hoger. Een lidmaatschap is dan ook niet goedkoop en in
deze economische tijden kan niet iedereen zich dat veroor
loven.
In de fitnessruimte liggen weinig glanzende gewichten. De
zaal staat vol met apparaten. Computergestuurde kolossen,
die precies zoveel weerstand bieden aan de te trainen li
chaamsdelen als de deskundige begeleider zegt dat nodig
is. De een moet beginnen met fietsen op standje vier, de an
der heeft meer aan steppen op standje drie. Hou vol, ver
brand die calorieën, na afloop voel je je geweldig.
Na afloop - en als het even kan na het douchen - neem je
namelijk plaats aan de bar. Voor een isodrankje, een ver
antwoorde dorstlesser, die het uit het lichaam gestroomde
vocht snel aanvult. Of toch maar een biertje. Dat kan best,
je hebt het er net afgesport. En het goede voornemen was
meer sporten en gezonder eten. Over drank is niks gezegd.
Anton Diedrich
Dertig oldtimers gaan bij brand in Noordwijkerhout in vlammen op
zaterdag 8 januari 2005
NAVRAAG
panden december en januari staan traditiegetrouw bol van de
prs- en nieuwjaarsrecepties. Maar wat maakt zo'n receptie nu
'Tic hpvnplc vn\i toteen geilaagdebij"
1/V UC/CUCl\ /CU tl eenkomst en wat heb
;ur van de Leidse Stichting Stadsparkeerplan, bezoekt er zoveel
lijk. En op die recepties moet wel gesproken worden. „Maar
jo kort mogelijk."
el uitnodigingen heb je dit jaar gekregen?
teel wat. Naast de uitnodigingen van de clubs waar ik lid van
ijn daar nog de organisaties en bedrijven waar je als onder-
mee hebt te maken. Ik probeer er zoveel mogelijk te bezoe-
aar ik moet toch altijd een selectie maken,
k dat ik er dit jaar zo'n twintig bezoek,
hien iets meer. Een deel daarvan bestaat
1 diner."
receptie wil je nooit missen?
ran het MKB. Omdat ik de mensen die
omen maar één keer per jaar zie en dat is
k heb niks meer met het MKB te maken.
1 vind ik het prettig om de winkeliers daar
in keer per jaar te spreken."
t vind je de leukste receptie?
ukste? Dat weet je natuurlijk nooit van te-
maar ik vind de combinatie van de Ka
rn Koophandel en dan later op de avond
neente Leiden altijd een hele goede. Die
dl ik ook nooit missen. De Kamer van
landel begint heel stijfjes, maar wordt al
>s na het eerste drankje en hapje. En dan
de Stadsgehoorzaal door naar de ge
le. Tegenwoordig is dat in de Pieterskerk
pe ir is de receptie erg op vooruit gegaan,
wee bijeenkomsten vind ik interessant
je er behalve Leidenaars ook veel men-
J de regio tegenkomt."
jn de ingrediënten voor een goede receptie?
nodigden moeten een leuke mix vormen. Een breed publiek
ïige importantie anders wordt het al snel plat. Hapjes en
es interesseren mij niet. Ik ga daarna altijd ergens eten, want
d die avonden vrij, dus van die hapjes hoef ik het niet te
n. En als het bier niet koud is neem ik net zo makkelijk een
od. Op een 'belangrijke' spreker kom ik ook niet af. Daarvoor
c je zo'n receptie niet. Er moet wel iemand even iets zeggen
lat hoort erbij, maar liefst zo kort mogelijk."
r- naar aanleiding van die oproep - nog recepties afgezegd
goede gekomen van giro 555?
r ik weet niet. Tot nu is er wel op elke receptie wat gedaan
e slachtoffers van de zeebeving. Daarom vind ik het ook juist
lat ze doorgaan. Iedereen heeft al gestort en toch geven ze,
Dp zo'n receptie weer langskomen met de collectiebak, weer
En de betreffende organisatie doet er ook nog wat bovenop,
ïiemand wil voor elkaar onderdoen. Zo loopt die giro lekker
Marijn Kramp Archieffoto: Hielco Kuipers
UIT DE ARCHIEVEN
COLOFON
Leidsch Dagblad
pirectie: T Klein en H de Wit
"tail: directie.hdcuz@hdc.nl
dredactie: Jan Geert Majoor.
Adnaan Brandenburg
E-mail: redactie ld@hdc.nl
UTOOR
(straat 82. Leiden, tel. 071-5 356 356
j Postbus 54,2300 AB Leiden.
gstijden van de receptie zijn:
Itot en met donderdag
■>-16.30 uur
in 08.30 -12.30 uur
1x071-5 356 415
■tie fax 071-5 356 325
wichten fax 023-5150 567
fNTIEVERKOOP
ties m.b.t.:
(2-6813661
ld goed: 023-5150 543
|fc 075-6813677
tailhandel: 071-5 356 300
bureaus kunnen contact opnemen
'3i 3636
'n (gratis)
- 5ig68O0
«ENTEN
betaling (acceptgiro)
o (alleen aut. ine)
f.70 p/j €216,90
k die ons een machtiging verstrekken
Somatisch afschrijven van het
tntsgeld ontvangen €0,50 korting
"g
'ING PER POST
•nnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0.50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0.60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17 00 uur, za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13 00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
OPZEGGEN
Opzeggen van abonnementen: uitsluitend
schriftelijk, uiterlijk één maand voor afloop van
de abonnementsperiode, ta.v. afdeling
lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
Voor leveringsvoorwaarden abonnementen zie
www.leidschdagblad.nl of KvK-nummer
37014187
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q de betreffende auteur
HDC Media BV. 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
Peter Beuk mist verbrande oldtimers nog altijd
1955, Zaterdag 8 Januari
N - Naast het bestaande Zoölogische Laboratorium bij de Ster-
it zal binnen afzienbare tijd een nieuw laboratorium van niet
dan negen verdiepingen hoog worden gebouwd. Onlangs ver
in wij reeds naar aanleiding van de bouw van een nieuw Physio-
Ji Laboratorium, dat het in de bedoeling lag op korte termijn ook
zien in de behoefte aan een nieuw laboratorium voor de zoölo-
11980, dinsdag 8 januari
tl - De bewoners van Huis ter Does in Leiderdorp kampen met
ge wateroverlast. Bij heftige regenval komt het terrein rondom
liorenwoningen blank te staan. Zo verdwijnt het voetpad rich-
Uis ter Does in een 'vijver,' om er aan de andere kant weer uit
nen. Foto: archief Leidsch Dagblad
s in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
iing 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
I t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
b Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
alie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Peter Beuk heeft er alles voor over
om zijn oldtimers terug te krijgen.
Zijn 'kinderen', zoals hij ze op 27 juli
vorig jaar noemde. Achttien bolides,
die een dag eerder in rook opgingen,
omdat tijdens laswerkzaamheden
plotseling brand ontstond. De loods
aan de Noordwijkerhoutse Schulp
weg, waar de wagens stonden, werd
volledig in de as gelegd. En daarmee
ook de vijftien oldtimers van de
Noordwijkerhouter Willem Meeu
wenoord. „Mijn broer en ik zijn een
enorm stuk familiehistorie van tien
tallen jaren kwijtgeraakt. Daar laat ik
het bij", zo liet Meeuwenoord weten.
Beuk was spraakzamer. Net als nu,
'al weet ik dat ik die auto's daardoor
niet terugkrijg'.
Aanvankelijk ziet de 53-jarige
Noordwijker niet zoveel in een inter
view. „Het lijkt me niet echt nieuws.
Het is moeilijk uit te leggen aan an
deren hoe ik dit verwerk." Maar
goed, als de verslaggever zonodig
wil, wil hij wel meewerken. Dan
moet daarna maar worden bekeken
of er genoeg stof is voor een verhaal.
Zo nuchter als hij er vooraf over
praat, zo emotioneel is hij regelma
tig als hij al die auto's weer voor zich
ziet. De Mercedes, de Jaguars, de
Volvo's, de Austin Healy, de Rolls
Royce en al die andere 'juweeltjes'.
Dan blijkt dat het vuur in zijn ge
dachten nog altijd niet is geblust. Of
het nu gaat om zijn liefde voor oude
auto's, die onaangetast is, of over
het grote verlies dat hij heeft gele
den.
„Een klap was het. In een half uur
was alles weg. Zonder dat ik er wat
aan kon doen. Dertig jaar heb ik aan
die auto's geprutst, ze opgebouwd.
Stuk voor stuk, met hulp van ande
ren. En dan gebeurt zoiets. Ver
schrikkelijk. Weken liep ik met die
brand in m'n hoofd. Natuurlijk slijt
het, maar nog altijd denk ik er dage
lijks aan. Zoiets gaat nooit helemaal
over."
Tot de verwoeste oldtimers behoor
de de Volvo 'Kattenrug' uit 1965, die
Beuk als 19-jarige als eerste had aan
geschaft. „Toen ik 'm kocht, was die
nog modern. Ik reed er dagelijks in,
sleutelde er aan in de garage van
mijn vader (Leo Beuk, in het verle
den mede-eigenaar van de gelijkna
mige busonderneming, red.)
en had niet het idee dat
het een oldtimer zou
worden. Trouwens,
de markt bepaalt
of een auto wel
of niet die aan
duiding krijgt.
Een Renault 4
uit 1965 of 1970
is een oude au
to, maar nog
geen oldtimer.
Dat wordt het pas
als het een hebbe
ding is."
„Toen ik in 1986
samen met Nico
van der Spek bar-
disco The
Champ op De
Grent opende,
had ik die auto
nog steeds. Maar
ik reed er niet
meer mee. Daarvoor
was die te oud. Ik vond
het echter zonde om 'm
weg te doen. Plotseling kwam
het idee in me op om 'm te res
taureren en als promotie de kleu
ren van onze zaak te geven: rood,
zwart en chroom. Later besloot ik
om de wagen gratis aan te bieden als
trouwauto aan mensen die elkaar in
onze zaak hadden ontmoet. Het na
deel was alleen dat de auto een bolle
rug had. Vandaar die naam Katten
rug. Bruidsparen zaten krap achterin
en konden hun kop niet kwijt. Kan
dat dak er niet af, werd prompt ge
roepen. Waarom, dacht ik, zou ik
Peter Beuk bij een Volvo ('Amazone') uit 1967, een van de twee oldtimers die gespaard zijn geble
ven. Je moet een bepaald gevoel bij die wagens hebben, anders moetje ze niet aanschaffen."
Foto: Dick Hogewoning
niet eenzelfde auto maken, maar
dan in cabrioletuitvoering? Met
vrienden en kennissen heb ik dat
idee uitgevoerd en vanaf dat mo
ment zijn we die auto gaan gebrui
ken voor bruiloften."
Beuk kreeg de smaak ineens te pak
ken. Een nieuwe hobby was gebo
ren. Het antieke, maar nooit verou
derde wagenpark groeide vervolgens
snel. Zo liep hij op vakantie in de
Verenigde Staten tegen een Austin
Healy aan, een sportwagen uit 1967.
„Die lag helemaal uit elkaar. In plas
tic zakken heb ik alles laten versche
pen naar Nederland. Al gauw werd
bekend dat ik een verzamelaar was
geworden. Je komt iemand tegen die
van zijn oude auto af wil en weet dat
je belangstelling hebt. Of je krijgt
tips. Zo van, bij die en die moet je
eens gaan kijken. Voor weinig geld
heb ik steeds wagens overgenomen.
Meestal auto's, waaraan mensen wa
ren gaan sleutelen, maar dan niet
meer wisten hoe ze in elkaar moes
ten worden gezet. Of geen tijd meer
hadden, of geen geld. Vrije zaterda
gen, avonden en vakanties stak ik sa
men met vrienden in dat werk. Niet
dat al die wagens moesten worden
opgeknapt. Een aantal heb ik kant
en klaar gekocht. Maar hoe ik er ook
aan was gekomen, ik wilde ze geen
van alle meer kwijt. Ze waren een
stukje van mezelf geworden. Aange
kleed volgens mijn smaak en ideeën,
maar verder zo authentiek moge
lijk."
Een 'gewone' auto heeft Beuk nooit
gehad. Goed, hij rijdt wel eens in de
wagen van zijn 'meissie', maar
meestal gaat hij vooruit door in de
tijd terug te gaan. „Die oude auto's
moeten blijven rollen, anders roes
ten ze vast. Ze moeten in conditie
blijven."
Met het toenemen van het aantal
oldtimers keerde de droom van Beuk
om ooit een automuseum in Noord-
wijk te openen steeds vaker terug.
Hij zag zijn kans schoon toen pro
jectontwikkelaar Ab van der Wiel in
2002 met zijn plan kwam om een
wellnesscentrum met onder meer
tennisbanen, squashbanen, sauna,
Turks bad en fitnessruimte te bou
wen bij het in grote financiële pro
blemen verkerende Bollenbad.
Beuk: „Ik ben toen met Van der
Wiel gaan praten. Als we
samenwerken,
kunnen
op die manier het zwembad open
houden, zei ik. Jij het wellnesscen
trum, ik het automuseum met eve
nementenhal. Van der Wiel zag dat
wel zitten. En Willem Meeuwenoord
was bereid om ook zijn oldtimers
daarvoor beschikbaar te stellen."
B en W van Noordwijk wilden echter
meer. Zij wilden net als het huidige
college nog meer activiteiten rond
het Bollenbad om daarmee het hele
Middengebied tussen Noordwijk
aan Zee en Noordwijk-Binnen te
kunnen opknappen. Daarom wer
den ook andere projectontwikke
laars uitgenodigd om met ideeën te
komen. Tot teleurstelling van Van
der Wiel, die afhaakte omdat hij niet
aan het lijntje gehouden wilde wor
den, en van Beuk: „De colleges zijn
hier alleen maar bezig met wed
strijdjes in het bouwen van luchtkas
telen. Wat is er nou intussen ge
beurd? Niets toch. Er komt nooit iets
van de grond."
De droom van Beuk werd
vervolgens een
nachtmerrie.
Terwijl hij op
zoek was
dere
plek
ken
voor zijn museum brandde in juli
vorig jaar de bedrijfsloods in Noord
wijkerhout af. „Werklui waren in op
dracht van de verhuurder bezig. Bij
het weghalen van een oude gaska
chel heeft een van hen per ongeluk
met een snijbrander een gasleiding
doorgezaagd. Binnen de kortste ke
ren stond alles in lichter
laaie."
Ook het gedeelte waar de
wagens van Beuk ston
den. „In een afgeslo
ten ruimte, waar de
brand niet is begon
nen", zo wilde hij in
juli per se in de
krant vermeld zien.
„Ik wilde daarmee
het verhaal
voorkomen
dat ik zelf
de
brand zou hebben veroorzaakt. Zo'n
verhaal is al gauw in de wereld", zo
licht hij dat verzoek nu toe.
Beuk kreeg telefonisch honderden
steunbetuigingen. „Prachtig en heel
dankbaar natuurlijk, maar je bent
niet te helpen. Je moet het zelf ver
werken. Toen het net was gebeurd,
vergeleek ik die auto's met kinderen.
Maar mensen en materiële dingen
kun je niet met elkaar vergelijken.
Daar kwam ik later achter toen twee
goede vrienden van me overleden.
Zoiets is veel erger. Je kunt andere
auto's kopen, maar niet een nieuw
leven. Daardoor ben ik er wat anders
tegenaan gaan kijken, ook al waren
die auto's onvervangbaar. Van de
verzekering heb ik de taxatiewaarde
teruggekregen. Niet de emotionele
waarde. Die ligt veel hoger en is niet
in geld uit te drukken."
Inmiddels heeft Beuk weer vijf oldti
mers: een Volvo en een Jaguar, die
altijd in zijn garage staan en daar
door gespaard zijn gebleven, een in
Amerika gekochte Mercedes, een
rallyauto ('rallyrijden met oldtimers
is ook een hobby van me') en nog
een Jaguar. „Die heb ik van een we
duwe. Haar man had die wagen
voor tachtig procent opgebouwd
toen hij overleed. Zijn vrouw had
gehoord van de brand en zei
dat alleen ik die auto mocht
kopen."
Op die manier werkt Beuk
aan een nieuw wagenpark en
zijn ideaal om alsnog een
museum te openen. „De
droom is uitgesteld, maar niet
weg. Al is het niet zo dat ik
even ga winkelen om aan
twintig oldtimers te ko
men. Je moet een
bepaald gevoel bij
die wagens heb
ben, anders moet
je ze niet aan
schaffen."
Jan Preenen
