REGIO
stelt sloop
uit tot 2010
'Dit is gelukkig geen stadspraktijk met alleen maar zeurpieten'
Verwarmde nieuwjaarsduik
'We willen iets betekenen, iets achterlaten Willibrord
aking
eigt bij
rantano
R3
Cadeautje voor Zoeterwoudse gemeenschap
n op de drie
jjmeenten in
lid-Holland
Jder toezicht
Woningbouvereniging standvastig
•ugdevuren
an door
donderdag 30 december 2004
iscHOTEN - Alle vier de ge-
de vreugdevuren in Voor-
ten gaan door. Het ge-
ntebestuur heeft voor elke
lie een buurtbewoner be-
gevonden als aanspreek-
op te treden. Alleen voor
Miuur op het grasveld achter
^B)e Savornin Lohmanplant-
^■zocht de gemeente nog
^Verantwoordelijke. Zonder
mole door een buurtbewo-
ïag een vreugdevuur niet
;aan. Een aanspreekpunt
contact met politie en
dweer en ziet erop toe dat
rommel op het vuur wordt
}id. Alleen blank hout mag
brandstapel, geen hout
:rf of spijkers. De andere
yoorschotense brandplaat-
ijn de Donklaan, het Bur-
ester Van der Haarplein
Tahijaweg.
he
n aan den rijn - De vak-
FNV Bondgenoten eist
e Belgische schoenwinkel-
Brantano fatsoenlijke af-
en met haar werknemers
t over de verkoop van het
rlandse deel van het con-
aan het Engelse Watson.
>n is het moederbedrijf
de drogisterijen Kruidvat
rekpleister en parfumerie
ris XL.
totaal 260 werknemers,
ie er twaalf bij vestigingen
ihen aan den Rijn en Kat-
verken, moeten een goed
d plan krijgen, vindt vak-
ibestuurder K. Heynsdijk.
rorden ze gedwongen om
een baan in de drogiste-
nche te accepteren ofwel
ig te nemen." Maandag
rie uur loopt het ultima-
if. Heynsdijk: „Als er niet
gereageerd, kunnen we
m stakingsacties heen."
illeen de inhoud van het
>d is de vakbond in het
;rde keelgat geschoten,
verknemers zijn overval-
lp 10 december kregen ze
ren dat de veertig Neder-
schoenenzaken zijn ver-
De volgende dag lag er
ieuw arbeidscontract met
ngelse AS Watson in de
n vervolgens stonden er
weekeinde al gesprekken
ld waarin men geacht
het getekende contract
e nemen."
ano, dat tussen 15 januari
maart alle Nederlandse
ingen sluit, draagt niet al-
werknemers over aan
Ongeveer twintig ar-
ilaatsen verdwijnen. „Dat
iensen die gedeeltelijk ar-
angeschikt zijn, 60-plus-
n de chauffeurs. Voor hen
n we een uitkering naar
van het aantal gewerkte
tjaren. Voor de mensen
vergaan van een schoe-
inkel naar een drogisterij
we ook een vergoeding."
v Ruud Sep
haag - Van iedere drie
Hollandse gemeenten
er volgend jaar één onder
intief toezicht van de pro-
Bij 29 van de 86 ge-
ten houdt Den Haag de fi-
"tn scherp in de gaten. Vo-
r werden nog maar 19 ge-
ten onder toezicht ge-
Lagere uitkeringen uit het
intefonds, de slechte eco-
en voorgenomen herin-
in zijn de belangrijkste
;en.
Sch ze regio werd de gemeente
w iswoude onder preventief
inni cht gesteld in verband met
an P ciële problemen. De ge-
eni ite kampt door de slappe
m met hoge kosten voor
nonderhoud. Voorschoten
l de er niet in om de begro-
voor de wettelijk vastge-
termijn van 15 november
leveren en wordt om die
1 volgend jaar extra in de
k 1 gehouden. Katwijk, Rijns-
Valkenburg, Sassenheim,
hout en Warmond staan in
onder toezicht omdat ze
ikken zijn bij gemeentelijke
idelingen. De wet schrijft
Ike gevallen preventief toe
voor. De gemeente Tel
ling tegen de trend in en
de erin zich juist te verlos-
van het provinciale toe-
reventief toezicht blijft de
ente verantwoordelijk
de eigen financiën, maar
de provincie de vinger
le pols om te voorkomen
Ie gemeente afglijdt naar
rikel 12-status, waarbij de
ente alleen nog op de
kan blijven met extra
ivan de rijksoverheid.
zoeterwoude - „Ik heb aan de
gemeenschap verdiend, nu wil ik
de gemeenschap iets terugge
ven." Onder dat motto bood de
Zoeterwoudse schilder Jan van
Gent (rechts op de foto) zijn
dorpsgenoten gisteren een bank
aan. De 64-jarige Van Gent,
wiens verf en behangwinkel in
de Dorpsstraat gisteren voor het
laatst open was, hoopt dat de
bank een ontmoetingspunt
wordt voor iedereen die zin
heeft in een praatje. Onder grote
belangstelling werd de bank
onthuld. Van Gent dacht eerst
aan een exemplaar in U-vorm,
waarop mensen tegenover el
kaar kunnen zitten. Maar dat
werd een te kostbare zaak. Uit
eindelijk koos hij in overleg met
de gemeente voor een bank zo
als die al op diverse plekken in
het dorp staat. Zoeterwoude kan
volgens Van Gent wel wat extra
buitenbanken gebruiken. Men
sen zitten naar zijn idee veel te
veel in huis. Hij zou graag zien
dat het leven zich meer op straat
afspeelt. Foto: Henk Bouwman
door Bas de Rue
roelofarendsveen De
nieuwjaarsduik is de ultieme
test voor koud waterfanaten en
een sprekend voorbeeld van
collectieve zelfkwelling. Deel
nemers die zich op nieuw
jaarsdag brullend in het ijs
koude Noordzeewater storten,
kunnen andere vaderlandse
helden als admiraal Piet Hein
of elfstedenwinnaar Henk An-
genent zonder schroom recht
in de ogen kijken.
Ook Roelofarendsveners vin
den het leuk om op Nieuw
jaarsdag in het water te sprin
gen. Maar volgens Don de Jeu,
eigenaar van café De Haven
aan de Noordkade, is het een
misverstand te denken dat het
water per se koud moet zijn.
Om de beproeving voor het
gestel iets draaglijker te ma
ken, bedacht de Vener een
vriendelijker manier om het
jaar te beginnen: de verwarm
de duik.
Tot vorig jaar was het voor Ve-
ners die geen trek hadden in
de grote nieuwjaarsduik in
Scheveningen gebruikelijk in
de Wijde Aa te plonzen. Vol
gens café-eigenaar De Jeu trok
deze alternatieve duik slechts
een handvol mensen, omdat
een sprong in de Wijde Aa
'veel kouder en heftiger' was
dan de duik in de Noordzee.
De Jeu heeft de Veense sluis
aan de Noordkade - naast zijn
café - uitgekozen als meest ge
schikte plek voor de alternatie
ve nieuwjaarsduik. Om het wa
ter op aangename tempera
tuur te brengen, heeft de Ve
ner een bevriende installateur
bereid gevonden een verwar
mingsketel te leveren. Die
zuigt koud water uit de sluis en
pompt het er warm weer in.
Uiteindelijk moet de tempera
tuur van het water uitkomen
op 18 graden. Zwembadwater
heeft doorgaans een tempera
tuur van 28 graden. Zeewater
is 's winters een graad of 6.
Maar gaat de essentie van de
nieuwjaarsduik niet verloren
als het water warm is? Ja na
tuurlijk, zegt de goedgeluimde
Vener. Hij is zelf veteraan van
meer dan tien nieuwjaarsdui
ken; in de Noordzee en in de
(onverwarmde) Wijde Aa. Als
geen ander kent hij het gevoel
van de wedergeboorte dat
volgt op de koude duik. Zelfs
een stevige kater weerhoudt
hem er niet van in het water
springen. „Het gaat erom dat
je bewijst klaar te zijn voor het
nieuwe jaar, zegt De Jeu. „De
ze actie is als grap begonnen.
Elk jaar duik ik met een aantal
vrienden het water in, maar er
is één jongen die altijd weer
terugkrabbelt." Aanvankelijk
wilde de vriendengroep alleen
voor die ene kameraad een
warm bad regelen, lacht de ca
fé-eigenaar. „Maar toen men
sen luer lucht van kregen, heb
ben we zo veel reacties gehad,
dat we het onmogelijk klein
konden houden. Voor echte
bikkels is er altijd nog het wa
ter aan de andere kant van de
verwarmde sluis."
Leiderdorpse meiden met een missie op weg naar Sri Lanka
door Bas de Rue
leiderdorp - Ze zijn er nog nooit
geweest. Ze hebben er eigenlijk
geen geld voor. Maar toch doen
ze het. In februari vertrekken
Maaike van Rijn en Madeion van
Rooyen uit Leiderdorp voor vier
maanden naar Sri Lanka, als eer
ste studenten van de Leidse Ho
geschool ooit. De twee studen
tes Sociaal Pedagogische Hulp
verlening moeten er een Sri Lan-
kees verpleeghuis voor verstan
delijk gehandicapten uit het slop
trekken.
De watersnoodramp in Zuid-
Oost Azië heeft aan de plannen
van de twee Leiderdorpse mei
den niets veranderd. Integen
deel, het heeft ze des te vastbe
radener gemaakt. „We weten
niet exact hoe de situatie daar
nu is", zegt Van Rijn. „Het ver
pleegtehuis is geëvacueerd, zo
veel is duidelijk. Maar of dat ge
daan is vanwege hoog water
weten we niet. Het kan natuur
lijk ook uit voorzorg zijn. De
meeste patiënten kunnen niet
zwemmen. Hulp is meer nodig
dan ooit. Alleen als het ons ver
boden wordt, blijven we in Ne
derland."
Het is een eigenzinnig duo, Van
Rijn en Van Rooyen. Ze willen
net even anders zijn dan de
rest. Dat geldt dubbel voor hun
afstudeerproject. De twee Lei
derdorpse meiden hadden geen
zin om net als tientallen ande
ren een scriptie te schrijven
over autisme of andere beken
de ontwikkelingsstoornissen.
Deze meiden duiken niet alleen
in de boeken. Ze willen iets be
tekenen, iets achterlaten. Dat ze
voor hun afstuderen niet in de
bibliotheek, maar in Sri Lanka
terecht kunnen, hebben de
twee Leiderdorpsen mede te
danken aan de Haagse vrijwilli
gersorganisatie Horizon Hol
land. „Die hebben projecten lo
pen over de hele wereld", zegt
Van Rooyen, die antikraak in de
Leiderdorpse Peppelschans
woont. „We hebben gewoon de
leukste uitgekozen."
Wat de twee aan voorkennis
ontberen, maken zij goed met
hun ongebreidelde enthousias
me en hun ondernemingslust.
„We zijn nog nooit op het ei
land geweest", bekent Van Rijn
lachend. „Ons dorp ligt iets ten
noorden van de hoofdstad Co
lombo. Van de rebellengroep
de Tamil Tijgers hebben we
waarschijnlijk weinig last, die
zitten meer naar het noorden."
Geld bijeen sprokkelen is voor
Van Rijn en Van Rooyen nu de
dringendste opgave. Ze zijn blij
met elke euro. Van Microsoft
kregen ze een oude laptop ca
deau. Tijdens de oogstfeesten
in de Engelbewaardersparochie
in Hazerswoude-Dorp hielden
ze een presentatie over hun
plannen en gingen vervolgens
rond met de collectebus. „Maar
sponsors vinden, blijft een lasti
ge klus. We zijn natuurlijk maar
met z'n tweetjes, dus voor bij
voorbeeld Heineken is het pro
ject te kleinschalig", zegt Van
Rooyen.
In Sri Lanka staat de twee een
berg werk te wachten. Een ken
merk van vrijwilligersprojecten
in de Derde Wereld is dat het
project gauw op z'n gat ligt zo
dra de laatste vrijwilligers zijn
vertokken. Dat geldt ook voor
het reisdoel van de twee Leider
dorpse meiden, het opvangcen
trum voor verstandelijk gehan
dicapten in het dorpje Prithi-
pura. Daar verblijven ongeveer
negentig mensen, in de leeftijd
van 8 tot 50 jaar.
De laatste vrijwilliger uit het
centrum kwam in augustus te
rug. Van Rijn: „De nadruk van
de opvang in Sri Lanka ligt ei
genlijk alleen op eten en slapen.
De bewoners hebben daar bijna
niets te doen. Die zitten zich de
hele dag te vervelen." Dat wil
len Van Rijn en Van Rooyen
veranderen. De speeltuin van
het centrum, die door vrijwilli
gers is aangelegd, is inmiddels
in een zee van onkruid veran
derd. Met spades, verf, hamers
en spijkers willen de twee het
mini-oerwoud weer bruikbaar
maken voor de dagbesteding
van de bewoners. En belangrij
ker nog: ze willen stapje voor
stapje regelmatig gebruik van
de tuin introduceren, zodat de
Leiderdorpse invloed in Prithi-
pura beklijft, ook na hun ver
trek. Van Rijn: „Ons idee is: niet
te veel tegelijk willen verande
ren. Alles dat blijft hangen, is
pure winst."
door Judy Nihof
zoETERWouDE-rijndijk - Wo
ningbouwvereniging Willibrord
zet het plan door om 35 eenge
zinswoningen in Zoeterwoude-
Rijndijk te slopen en te vervan
gen door appartementen. Het is
de commissie van bewoners in
de Rijnegommerstraat, Titus
Brandsmastraat en de 5 Meilaan
niet gelukt om de sloop van ta
fel te krijgen.
Wel heeft Willibord in samen
spraak met de bewonerscom
missie besloten om de operatie
uit te stellen tot 2010. Oor
spronkelijk was het de bedoe
ling om in 2007 te beginnen
met de sloop. Volgens Frank
van Hulsentop kon de bewo
nerscommissie er niet meer
uitslepen. „Willibrord hield zijn
poot stijf. Daar konden we wei
nig aan veranderen. Je hebt als
bewoners ook maar heel weinig
middelen om ertegen in te
gaan."
Uit een enquête bleek medio
dit jaar uit de meeste bewoners
van de 35 eengezinswoningen
in kwestie geen sloop wilden,
maar renovatie van hun hui
zen. Maar Willibord was hier
toe niet te vermurwen. „Reno
vatie is voor ons geen optie",
aldus Willibrord-voorzitter De
Graaff. Om de bewoners toch
enigszins tegemoet te komen, is
besloten om het plan drie jaar
uit te stellen. Met de vervan
ging van 35 eengezinswonin
gen door appartementen wil
Willibord de eigen woningvoor
raad meer afstemmen op de
vraag. Het leeuwendeel van het
huidige bestand is eengezins
woningen. Appartementen
voor senioren zijn er te weinig,
vooral in Zoeterwoude-Rijn-
dijk.
Wat de bewonerscommissie
wel heeft bereikt, is dat aan
hun huizen de komende jaren
het nodige onderhoud wordt
verricht. „Daar zijn afspraken
over gemaakt", aldus Van Hul
sentop. „Houtrot, slechte vloe
ren, dat wordt allemaal aange
pakt. Ook krijgen we nieuwe
dakgoten en anti-inbraaksloten
op de achterdeuren." Volgens
Willibord-voorzitter De Graaff
zal vooral in 2005 en 2006 veel
onderhoud plaatsvinden om de
huizen in goede staat te hou
den.
Een sociaal plan voor de bewo
ners van de te slopen huizen is
volgens de woningbouwvereni
ging al zo goed als rond. „Dat
plan gaat in als we, naar ver
wachting in 2007, het sloopbe-
sluit nemen en de sloopvergun
ning aanvragen."
Volgens Willibord zijn er diver
se mogelijkheden om de men
sen die uit hun huis moeten
aan een andere woning te hel
pen. Zo zouden zij voorrang
kunnen krijgen op andere wo
ningzoekenden. Verder denkt
Willibord aan het Bruines-ter
rein, waar een groot aantal wo
ningen moet verrijzen. De wo
ningbouwvereniging is in over
leg met de ontwikkelaar en de
bouwer om te kijken wat hier
mogelijk is in de sociale sector.
„Het is de bedoeling dat het
parkeren daar ondergronds
gaat, wat dit plan ontzettend
duur maakt", aldus De Graaff.
,,Als we dat niet kunnen veran
deren, vrees ik dat de sociale
sector ook onder de grond
wordt gestopt."
Dierenarts Rob Visser zegt de boeren van Roelofarendsveen na bijna een kwart eeuw vaarwel
door Ruud Sep
roelofarendsveen - Al op de la
gere school wist de kleine Rob
Visser precies wat hij wilde
worden: veearts. En dat gebeur
de ook. Al bijna een kwart eeuw
is Visser dierenarts in Roelof
arendsveen. Een alleskunner
die net zo makkelijk met een
keizersnede een koe ter wereld
brengt als bij een hond een tu
mor verwijdert. Maar na vol
gende week behoren de koeien,
de varkens en de schapen defi
nitief tot het verleden. Visser
doet vanaf 1 januari alleen nog
maar huisdieren. Een pijnlijk
afscheid, maar aan de andere
kant ook een bevrijding.
Bij de receptie waarop dieren
arts Rob Visser vorige week af
scheid nam van de veehouders
waar hij jarenlang over de vloer
kwam, vroeg één van de gasten
hem hij hem moest feliciteren
of moest condoleren. „Ik zei:
een beetje van allebei. Het
mooie van het werk als veearts
is dat je naar buiten gaat, de
polder in. Dat ga je missen.
Maar het is ook een soort op
luchting. Het wordt steeds
zwaarder. Lichamelijk, maar
ook met alle administratie die
er tegenwoordig bij komt kij
ken."
Vraag de 55-jarige Visser niet
wat hij vindt van alle regels
waar een huidige veearts zich
allemaal aan moet houden.
Want dan raakt hij voorlopig
niet uitgepraat over geneesmid
delen die in de ene verpakking
alleen door een arts mogen
worden toegediend en in een
andere verpakking door ieder
een vrij mogen worden ge
bruikt. Over huis-, tuin- en keu
kenmiddelen die hij niet aan
boeren af mag geven en zware
middelen die vrij verkrijgbaar
zijn. Over partijen geneesmid
del die worden afgekeurd om
dat er een verkeerd streepje op
de dop staat. Over visitebrieven
en over ISO-certificering. „Het
is allemaal zo imbeciel. Ik vind
dat je moet staan voor wat je
doet. Maar zo werkt het niet
meer. Je moet al je daden ver
antwoorden en op papier zet
ten. Dan krijg je zulk soort idio
terie dat er boven zo'n grote ro
de brandhaspel een bordje
'brandhaspel' moet hangen. Ik
ben toch geen halve zool! Met
dat soort bureaucratische regel
tjes ontmoedig je mensen hun
eigen verantwoordelijkheid te
nemen en creëer je een maat
schappij waarin het ieder voor
zich is."
Kort samengevat: Visser is geen
fan van de bureaucratie die een
direct gevolg is van de toegeno
men aandacht voor voedselvei
ligheid na onder andere de
BSE-crisis. Maar hij geeft direct
toe dat er meer redenen zijn
om de veehouders vaarwel te
zeggen. „Ik heb ook last van
mijn schouder. Heel normaal,
een beroepsprobleem. Dat krijg
je van het koeien voelen. Dan
ga je er met je er met je hand
van achteren in. Dat vindt zo'n
koe niet leuk, dus die staat niet
echt stil. Beweegt ze naar
rechts, dan ga je gewoon mee.
Maar sta je in een klein hoekje
en beweegt die koe naar links,
dan hoor je 'knap' en hem je
een lamme vlerk. De laatste ja
ren heeft mijn assistente daar
om al de meeste koeien ge
daan."
En dan is er ook nog de crisis in
de veehouderij waardoor er
steeds meer boeren verdwijnen
- een proces dat in en rond Al
kemade nog is versterkt door
dat er veel agrarische grond is
verdwenen door de aanleg van
de HSL. „Twintig jaar geleden
Dierenarts Rob Visser: „Als dierenarts doe je alles: je steriliseert net zo makkelijk een hond als je bij een
konijn een gezwel weghaalt." Foto: Henk Bouwman
deed ik 360 keizersneden bij
koeien per jaar. Dat komt neer
op gemiddeld één per dag.
Maar ik heb er ook wel eens op
een zondagmiddag drie in twee
uur gedaan. Nu doe ik niet
meer dan zeventig van dergelij
ke ingrepen in een jaar. Het is
natuurlijk ook een economisch
verhaal."
Maar dan. Na een leven lang
tussen de boeren vanaf volgen
de week ineens alleen nog maar
tussen de huisdieren. Wordt
dat niet afschuwelijk saai?
„Nee. Maar ik ben ook eigenlijk
een beetje anders dan anderen
geloof ik. Ik vind dflBnensen
achter de dieren hCTmeest
boeiend. Een kat een prik geven
kan iedereen, daar gaat het niet
om. En dit is gelukkig geen
stadspraktijk met alleen maar
zeurpieten. Die tutten, daar kan
ik niet mee omgaan. Ik ben een
prakticus. Dit zijn gewoon no
nonsense mensen. Dat is
prachtig. En je doet als dieren
arts alles: je steriliseert net zo
makkelijk een hond als dat je
bij een konijn een gezwel weg
haalt. Of je staat met een heel
klein slijpschijfje voorzichtig
een ringetje van het pootje van
een kanarie te halen. Ik maak
mijn eigen röntgenfoto's, ben
een beetje tandarts, een beetje
oncoloog. Dat zit er allemaal
bij. Nee, dit gaat niet zo gauw
vervelen. En die boeren: ik heb
beloofd dat ik binnenkort wel
eens een keertje langs kom fiet
sen. Daar heb ik straks eindelijk
de tijdvoor."
Maaike van Rijn en Madeion van Rooyen uit Leiderdorp gaan voor vier maanden naar Sri Lanka
een verpleeghuis voor verstandelijk gehandicapten uit het slop trekken. Foto: Hielco Kuipers
om daar
