REGIO
Wie wil er nog naar zee?
Wc pikken StCCClS levensritme zou
neer natuurgebied in
Boerenkool voor puberende ouders
irlichting langs de snelwegen op en rond de Utrechtse Heuvel-
aat 's avonds anderhalf uur eerder uit ten behoeve van het die-
)Tir ^-7 7 7 renleven. Hun
aag bij CARLA VAN STEENBERGEN van de Dierenambulance re
iden en omstreken.
denkt u van die maatregel?
ijk gezegd vind ik het flauwekul. Of het nu tot tien uur aan-
of tot half twaalf. Die anderhalf uur, alsof dat iets helpt. Dat
tdieren door verlichting worden ontregeld, weten we alle-
Maar of die anderhalf uur nu soelaas biedt.. Ik denk van niet.
hien voor
NAVRAAG
eel later, naar ik vrees te laat. Met alle gevolgen voor dier én
Het zal mij benieuwen, die maatregel kan echt twee kanten
rken."
s het eigenlijk in de omgeving van Leiden gesteld. Moet u
dood) wild van de snelweg oprapen?
wordt helaas steeds meer. Per jaar moeten we een stuk of zes
en vossen en een paar reeën ophalen. Het laatste jaar zelfs
amhert, dat was aangereden. Wij mensen pikken natuurlijk
s meer natuurgebied in, waardoor je het wild dichter bij huis
Ms je nu kijkt in Katwijk, bijvoorbeeld. Waar eerst een duinge
was, is nu een woonwijk uit de grond gestampt. De dieren ko
niet in onze woonwijk, wij komen in het leefgebied van de
n. Met alle nare gevolgen voor de dieren van dien. Nogmaals,
ik dat zo'n maatregel, die overigens in overleg met drie
:htse natuurorganisaties is genomen, niet echt veel zal helpen
et leefklimaat van dieren te verbeteren."
Annemiek Ruygrok foto: ANP
UIT DE ARCHIEVEN
0 1954, Vrijdag 24 December
EN - Toen enkele jaren geleden hier en daar in het land het initi-
werd genomen tot het houden van Kerstnachtdiensten in Protes-
kerken, kon niemand vermoeden, dat deze bijeenkomsten een
ede schare zouden trekken. In Leiden worden door de Hervormde
eente reeds twee Kerstnachtdiensten gehouden, die samen onge-
5000 bezoekers trekken. Aan de Commissie voor Bijzonder Ker-
rk is dit jaar de zorg voor de nachtdienst in de Pieterskerk toever-
id.
in alle Bijzondere Kerkdiensten het geval is, zal deze bijeen-
geen strikt kerkelijk karakter dragen, dit in tegenstelling tot de
van de Hervormde Gemeente in de Hooglandse kerk onder lei-
/an ds J. Groot en met zang van het Hervormd Kerkkoor. In de
rskerk zal dit jaar een Kerstcantate worden uitgevoerd. Deze can-
rmt een indrukwekkend geheel. Het moet voor de componist,
lens, een voldoening zijn, zijn werk in de hem zo vertrouwde Pie-
irk in de Kerstnacht te horen klinken.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essen berg
E-mail: directie.hdcuz@hdc.nl
oofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie ld@hdcnl
ANTOOR
tstraat 82. Leiden, tel. 071-5 356 356
Postbus 54,2300 AB Leiden
ngstijden van de receptie zijn.
I tot en met donderdag
d -16 30 uur
in 08 30 -12.30 uur
fax 071-5 356 415
itie fax 071-5 356 325
erichten fax 023-5 '5° 5^7
NTI EVERKOOP
ties m.b.t.:
172-6813661
id goed: 023-5150 543
h 075-6813677
detailhandel: 071-5 356 300
xtreaus kunnen contact opnemen
6813636
RVICE
in (gratis)
72 - 5196800
MENTEN
itbetaling (acceptgiro)
,20 (alleen aut. ine.)
>,70 p/j €216,90
die ons een machtiging verstrekker
utomatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging. 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07 30-17.00 uur; za: 08 00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Waarom jonge Katwijkers kiezen voor de Visserijschool
Is het de onvoorspelbaarheid van de
zee? Het avontuur van onderweg zijn?
Het leven in een team waarin een be
roep op al je capaciteiten wordt ge
daan? Wat bezielt de moderne jon
gen, die grenzeloze scholings- en car
rièrekansen heeft, om naar zee te
gaan? Zit het vissersbloed in de ge
nen, wanneer vader en opa ook vis
sersman waren? Op zoek naar een
antwoord op de Visserijschool in Kat
wijk.
Willem Kuyt (17 jaar) maakte defini
tief de keuze voor de visserij nadat hij
een reisje had gemaakt op de kotter
van zijn buurman. Hij was dertien
jaar en mocht een week mee. ,,Dat is
me goed bevallen. De manier van
werken, de omstandigheden waaron
der en de sfeer aan boord van het
schip. Je zit natuurlijk een week op
eikaars lip, dus een ruzie kan makke
lijk ontstaan, maar die is ook zo weer
opgelost.' 'De zes tot zeven beman
ningsleden op de kotter maken het
gezellig met elkaar, heeft Kuyt ge
merkt. Inmiddels heeft hij zes reizen
gemaakt, zowel op de kotter als op
een grote hektrawler, vier weken
naar Mauritanië. ,,Ik heb de ambitie
om op de brug te komen. Schipper op
een kotter van 45 meter, dat is het
wel, volgens mij." Het liefst was hij
op zijn veertiende al naar de Visserij
school gegaan. Maar de technische
metaalopleiding op het Andreas Col
lege die hij eerst heeft gedaan, was
ook een goede investering. „Ik kan
altijd nog in de metaalsector aan het
werk."
De school voor de zeevisvaart pre
senteert in de informatiefolder het
werken op zee als dynamisch, ver
antwoordelijk en vervuld van team
geest. Het biedt carrièrekansen in
een moderne bedrijfstak en boven
dien vormt het varen een persoon
lijkheid die kalmte en rust uitstraalt.
Niet dat daar al veel van is te merken
op school. Op het moment dat een
journaliste het gebouw binnenstapt,
barst even gejoel onder de twee
dejaars los. Aan vrouwen zijn
ze op de visserijschool nu
eenmaal niet gewend. Al
sinds de oprichting door
schooldirecteur K. Boorsma
in 1861 is het een man-
nenbolwerk, net zoals
de visserij overigens.
Schooldirecteur
Gerard Haas
noot weet
slechts twee
vrouwen te noemen die het op de
Nederlandse vloot tot schipper heb
ben gebracht. Eén ding is duidelijk;
wie naar zee gaat, gaat niet voor de
meisjes, de meisjes, de meisjes.
Wouter Swets (17) komt uit een vis
sersfamilie en wist van jongs af aan
dat hij wilde gaan varen. Toen hij
vorig jaar eindelijk een reis mee
maakte, wist hij: Dit is super, pre
cies zoals ik had gedacht.Hard wer
ken, dat wel. In de anderhalf uur dat
de netten in zee liggen, kun je even
slapen. Daarna is het weer binnen
halen en verwerken. Achter elkaar
door gaan, zonder zeuren. Als je je
poot breekt, krijg je een schop toe, bij
wijze van spreken.Swets houdt het
meest van de nautische kant en het
echte vissen. Hij zit dan ook liever
aan dek dan in de machinekamer.
Toch komen op school alle aspecten
aan bod. „Deze opleiding is een hele
goede keuze geweest, ook al had ik
niets anders. Ik kwam zonder diplo
ma van de lts. Toen ik zestien was en
hierheen kon, dacht ik: doen!" Nog
een paar maandjes en dan kan hij
naar zee. Met de kotter. „Een trawler
is net een fabriekshal. Als je in zo'n
vriezer bij -20 Celsius vis in dozen
staat te stoppen, is alle charme van
het vak verdwenen. Dan ben je geen
visserman. Dus doe mij maar een
kotter, juist een plek voor jongeren,
want de kottervisser is een uitster
vend ras. Wij kunnen het vak mooi
van die oude rotten leren."
Om de jongens klaar te stomen
voor het vissersvak, wordt
hen in twee tot vier
jaar tijd een variatie
aan vakken geleerd.
Ze moeten aan
boord tenslot
te alles kun
nen: vissen,
vis schoon
maken,
wacht lopen op de brug, sleutelen in
de machinekamer. Ze krijgen daar
om les in zeemanschap, scheep-
werktuigkunde, navigatie, visserij-
kunde, radiocommunicatie, gezond
heidsleer zoals ehbo en hygiëne. En
dan zijn er nog de algemene vakken:
twee talen, wis- en natuurkunde en
sport. Een belangrijk item is tegen
woordig milieu, legt Haasnoot uit.
„Hoe ga je om met milieu, met
duurzaam vissen zodat je de zee niet
leeghaalt? Maar ook: hoe verwerk je
de vis op de beste manier? Je moet
ze meegeven dat kwaliteit boven al
les gaat. Want kwaliteit maakt de
prijs en voor veel vissers is het inko
men afhankelijk van de opbrengst."
De opleiding wordt afgerond met
een jaar stage.
Gert van der Plas (18 jaar) kwam van
de mavo en had geen idee wat hij
moest doen. Hij ging een jaar mee
met een schip van Wiron (iets groter
dan een kotter) en beviste het Kanaal
en de wateren bij Engeland en Schot
land. „Je leert wachtlopen, alles over
de visserij en over scheepstechniek. Ik
leerde gewoon aan boord, door alles
te doen. Uiteindelijk wilde ik toch
wel weer naar school, want zonder
diploma's heb je geen toekomst." Nu
hij eenmaal de zilte lucht heeft ge
proefd, vallen Van der Plas de tivee
jaar in de schoolbanken niet mee. Hij
kijkt uit naar zijn stage, waarmee hij
zijn vaarbevoegdheid moet verdie
nen. Daarna wil hij varen op een
kotter, een kleine boot. „Hoe groter
de boot, hoe langer je van huis bent.
Met een kotter kom je elke week terug
aan wal. Dan kan ik in het weekein
de zelf gaan vissen, is ook leuk.
De circa 40 leerlingen van de Visse
rijschool zijn afkomstig van vmbo of
havo, of hebben soms helemaal
geen diploma. Afhankelijk van hun
vooropleiding werken ze toe naar
een diploma voor stuurman/werk
tuigkundige op uiteenlopende ni
veaus. Het diploma bepaalt ook op
welk soort schip en in welk vaarge-
bied ze mogen varen: van dertig mijl
uit de Nederlandse kust, tot wereld
wijd.
Cees Midde (20) komt uit Schevenin-
gen, maar koos bewust voor de kleine
Katwijkse school. Hij is een van de
weinigen die nog niet naar zee wil
,Als ik hier klaar ben ga ik verder le
ren in Rotterdam. Ik wil maritiem of
ficier worden, zodat ik op alle soor
ten schepen wereldwijd schipper-ma-
chinist kan zijn. Ik kan later nog
lang genoeg werken, dus eerst wil ik
zorgen voor de goede papieren.Op
het kleine bootje van zijn vader in de
Scheveningse haven maakte Midde
van kind af aan kennis met de zee.
Een visje fileren deed hij al toen hij
vijf jaar oud was. Na zijn opleiding
ziet hij zichzelf eerst een paar jaar op
een kotter werken om het handwerk
te leren. Daarna wil Midde verder.
Via contacten in de scheepvaartwe
reld heeft hij al heel wat plannen uit
gestippeld. Werken op een sleep-, een
onderzoeks- of bevoorradingsschip,
of in de scheepvaartinstallatie bij fa
milie in de Verenigde Staten. Zijn
mogelijkheden lijken eindeloos. „De
koopvaardij lijkt me ook wel mooi,
dan zie je nog eens wat van de we
reld.
Op de Visserijschool weten ze dat er
nog elk jaar een kleine stroom leer
lingen binnenkomt. Dit schooljaar
zelfs meer dan het jaar ervoor. En
wat hun beweegredenen ook zijn, ze
gaan allemaal naar zee. (Die ene vis
ser die toch aan de wal gaat werken,
is zeldzaam. Hij heeft heimwee. Is
moerziek, zeggen ze in Kattuk.) In de
wervingsfolder meent de school dan
ook te kunnen volstaan met de
meest algemene slogan die je kunt
bedenken om leerlingen te loïdcen.
Zie je niets in een zouteloos bestaan?
Zoek dan de zee op!
Saskia Buitelaar
U - Een veelkleurig lint van in dikke trainingspakken gestoken trimmers
de zich zaterdagochtend door de Leidse Hout. Het betrof de traditionele
op van de Leidse Politie Sportvereniging. Niemand minder dan de kerst-
loste het startschot voor deze loop.
archief Leidsch Dagblad
5 in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
ing 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
Ln.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
h Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
alie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Siel
Schipper zijn op een kotter van 45 meter, dat is de ambitie van de meeste jongens die naar de Katwijkse Visserijschool gaan. Maar voor het zover is, worden ze breed opgeleid. Ze moeten aan boord ten
slotte alles kunnen: vissen, vis schoonmaken, wacht lopen op de brug en sleutelen in de machinekamer. Foto: Dick Hogewoning
TUSSEN PEN EN PAN V
Mijn leven is niet saai. Vijf kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd van 13 tot 24 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor veel leven in de brouwerij.
Vier dagen in de week ga ik naar de redactie van deze
krant. Of ik trek op zoek naar nieuws en achtergrond
verhalen de regio in. Een ingewikkeld bestaan? In Tus
sen pen en pan' bericht ik er wekelijks over.
Pubers. Ze leveren niet
alleen een hoop ge
spreksstof op, maar ook
veel ruzie. Het nieuwste
blad J/M Pubers achter
haalde in een onderzoek
dat in 87 procent van de
gezinnen met pubers bij
na dagelijks wel een ruzie
is te bespeuren. Klopt,
ook wij zitten wel eens in
zo'n neerwaartse spiraal.
Neem nu deze week.
School moet worden ge
combineerd met kerst-
shows, gala's en acties
voor het goede doel.
Fleur vindt haar avond
jurk niets meer aan. „Dit
is niks. Zo kan ik niet ver
schijnen", meldt ze zon
dagavond na een dag vol
verveling. „Ik heb maar
zitten leren voor die
stomme toetsen van
maandag, verder mocht
ik niets van jullie en nu
overkomt me dit weer? Ik
ga een nieuwe kopen." Ik
opper dat ze misschien
de oude baljurk van Fré
even tevoorschijn kan
halen. Voor één avond
moet dat toch lukken?
Zelf denkt ze aan een
wijd onderstuk. Met wat
extra stof kan Margrietha
dat wel voor elkaar bok
sen. Ze loopt naar onze
buurvrouw. Nee, die ziet
alleen maar dat de jurk te
strak zit en dat de band
geen ruimte toelaat voor
extra stof. Theo oppert
een heftig sportprogram
ma om wat af te slanken.
Niet leuk allemaal. Wat
nu? Gewoon boos zijn,
net zolang tot de ouders
met een nieuwe sugges
tie komen en dan weer
heftig boos worden. Wij
weigeren.
Maandagavond is het de
beurt aan Olivier. Hij
kondigt op boze toon
aan geen ruimte in zijn
planning te hebben. Hij
heeft nog een proefwerk,
moet een kerstwens
schrijven en een cadeau
tje kopen voor de gezelli
ge kerstochtend op
school waarvan hij denkt
dat die woensdag is. Een
paar dagen later blijkt die
op vrijdag te zijn. Tijd ge
noeg dus, maar het con
flict is geschapen. De
sponsorpapieren zijn
door ons nog niet inge
vuld en hij heeft geen
schaatsen. Als ik zeg dat
je schaatsen kunt lenen,
gaat het helemaal mis.
Alles is stom, alles zit te
gen. Hij hoeft niet te eten
en wij moeten het maar
bekijken. Hij moet oefe
nen op zijn gitaar. Het le
ven is niet leuk.
Jawel, Fré belt dinsdag
morgen op het werk.
Scriptie aangenomen.
Het gaat nu echt gebeu
ren. Donderdagmiddag
diploma-uitreiking op de
Academie voor Lichame
lijke Oefening in Den
Haag tussen vier en zes
uur. Wie komen er alle
maal? „Wie bereik ik nog
op het laatste moment?",
is mijn tegenvraag.
„Weet je wel, ik werk op
dit moment. Wat een
planning, uitgerekend in
de kerstweek." „Ach, kijk
maar, zo belangrijk is
zo'n diploma nou ook
weer niet", zegt ze. Te
genover mij zit een jonge
collega, die een paar uur
later een gesprek heeft
met zijn docent over zijn
scriptie. Hij bejubelt mijn
dochter, was hij maar al
zover.
Sam meent dat woens
dagmiddag het moment
is om te praten over de
aanschaf van een nieuwe
computer via internet.
Hij heeft alles onder con
trole en vindt het bela
chelijk dat zijn ouders
nog meer willen weten
over de 'ins' en 'outs' van
dat kreng. „Na kerst gaan
we ons daarmee bezig
houden. Als we hem nu
bestellen, hebben we
hem juist na de kerstda
gen." Zo tettert hij nog
een poosje door.Als ik
het maar niet in mijn
hoofd haal om naar zijn
kerstshow te komen kij
ken. Hij heeft niets aan
ons."
Zo voel ik dat woensdag
avond ook. Gespannen
oververmoeide kinderen
ruziën, evenals de ge
spannen oververmoeide
ouders. Allemaal moeten
we nog zoveel. Ik roep
dat ik zo niet door wil
gaan. „Dit is geen kerst
sfeer, zo ga ik de kerstda
gen niet in." Het schok
effect. Niemand heeft het
meer ergens over, het is
stil. Toch weet ik een uur
later niet hoe de donder
dag gaat verlopen. Wie
moet waar naar een bal
of kerstshow, wie gaat
mee naar Fré? Wanneer
doen we boodschappen?
Olivier heeft al ge
schaatst. Zijn voet ook.
Daarom loopt hij mank,
maar het is allemaal ge
lukt. Het was zelfs leuk.
De jurk van Fré kan net,
meldt Fleur. Ze heeft er
zwarte puntschoenen
van 15 euro bij gekocht
en met de oude groene
boa kan het er allemaal
net mee door. Sam heeft
nu een uitdraai van al het
computermateriaal. We
kunnen er rustig naar kij
ken. Hij concentreert
zich op zijn show. Oma
Krykofski die door hem
speciaal is meegevraagd
zal genieten, denkt hij.
Theo en ik besluiten tus
sen alle bedrijven door
onze boodschappen te
halen voor een vol huis
met kerst. We verdelen
de winkels en de lijstjes.
Dat gaat gewoon lukken.
Gisteravond, na midder
nacht, als ik de laatste
boerenkoolpan in het
warme sop bewerk, voel
ik mij redelijk wel. Het
feestje van Fré is ge
slaagd. Fleur zag er fan
tastisch tfk voor haar bal.
Olivier heeft een prachti
ge kerstwens gemaakt en
Sam heeft zijn humor te
rug. Verder een huis met
etende mensen, die ge
noten van onze pubers
en de boerenkool met
worst.
Ik behoor dan volgens
het onderzoek tot de 33
procent puberouders die
zich erg gelukkig voelt.
Verder val ik in de cate
gorie uitgeput. Bij één op
de vijf tot zes ouderparen
is het gedrag van een pu
ber een aanslag op
nachtrust en seksleven.
Lezers, maak er iets
moois van met kerst.
Saskia Stoelinga
Reageren?
s.c.m.stoelinga@hdc.nl
