SCHRIJVENDE LEZERS
Uitbesteden van straatwerk is in Leiden
al tientallen jaren schimmige bedoening
Het leven in Leiden-Noord kan
één groot tamtamfestival zijn
Advies van personeel Werkhotel in de wind geslagt
Hoe durft Mart Smeets de familie Bockweg op te zoeken?
Leiden
is juist
een nette
winkelstad
'Muurtje-strijders'
voeren goede strijd
Bereikbaarheidsniveau
terug bij de jaren vijfti
Wie doet straks de dakwerkzaamheden van firma De Nie?
Bernhard mocht zijn bene
Lelden: graag op tafel ter ruste leg£
Leiden een 'sintvriendelijke gemeente'
WOENSDAG 22 DECEMBER 20<
éven wil ik reageren op de
artikelen over Leiden als
winkelstad. Robert Strijk zegt
in het leidsch Dagblad dat
geen enkele ondernemer zo
maar een veegploeg op
straat stuurt. De winkelstra
ten zijn rommelig en vies.
Éekijk de foto maar, er ligt
geen papiertje op straat. Elke
avond na zes uur wordt de
gehele Haarlemmerstraat ge
veegd. Elke dag weer! Dank
zij de mannen van de ge
meente! De straat ziet er echt
netjes uit. Niet leuk voor
zon schoonmaakploeg dit
negatieve geluid steeds te
moeten horen. Ook niet leuk
voor de winkeliers, die met
veel liefde voor hun zaak
hun best doen. (Het zou wel
heel fijn zijn als het winke
lend publiek hun kauwgum
niet meer op staat zou gooi
en, dit krijg je er namelijk
niet meer af.)
Als er steeds weer van die
negatieve geluiden in de
krant staan denken de men
sen ook dat het zo is. En wat
het Aalmarkt project betreft,
prima. Maar denk niet dat
daar aantrekkelijke privé za
ken in gaan zitten. Het wor
den vast weer landelijke ke
tens. Als de consumenten
meer bij de speciaalzaken
zouden kopen, hadden zij
meer bestaansrecht en zou
den er meer jonge mensen
een eigen ('trendy') zaak be
ginnen. Helaas, men vindt
het leuk die zogenaamde
Leuke winkeltjes met nadruk
op 'tjes', maar men moet er
wel willen kopen, anders
wordt het toch weer veel van
hetzelfde. De grote ketens.
Wat de feestverlichting be
treft. Jaren lang hebben de
kleinere winkeliers met een
enkele groten de feestver
lichting betaald. Maar de
meeste filiaalzaken laten het
de laatste jaren afweten wat
betalen betreft. Waar nu over
gesproken wordt, werd 35
jaar geleden ook over ge
sproken. Vooral meer betaal
bare parkeerruimte zou
wenselijk zijn. Ik wens ieder
die zich voor de stad inzet
dan ook veel wijsheid en een
creatieve geest toe. En vooral
daadkracht.
Karin Wisse,
Leiden.
De klachten die door een
stratenmakersbedrijf zijn
geuit over het opdracht ver
strekken aan maar enkele
vaste bedrijven zijn niet
nieuw. In 1968/1969 was ik
werkzaam bij een toen klein
en thans gerenommeerd
bureau in de financiële
dienstverlening. Ik deed
daar onder andere admini
straties van diverse kleinere
stratenmakersbedrijven. De
loonadministratie werd elke
week handmatig op basis
van netto weeklonen, naar
bruto uitgerekend op de
loonstroken, die elke week
door de diverse stratenma
kersbedrijven werden opge
haald.
Tijdens die contacten was
toen al duidelijk dat er spra
ke was van uitsluiting van
deze bedrijven door de ge
meente Leiden. De geruch
ten deden zelfs de ronde,
dat de gemeente Leiden
toen nogal wat betalings
achterstand had bij de
grootste uitvoerder(s) van
straat- en rioleringswerk
zaamheden, die daardoor
zelf zouden aangeven, wel
ke straten aan de beurt wa
ren voor herbestrating! De
prijzen konden daardoor
natuurlijk ook nauwelijks
concurrerend genoemd
worden.
Of dat verhaal uit jaloezie de
wereld in werd gestuurd of
werkelijkheid was, kunnen
alleen de gemeente en de
desbetreffende onderne
mingen) bevestigen. Feit is
wel dat een aantal bedrijven
35 jaar geleden al probeerde
op een eerlijke wijze aan
werk voor de gemeente Lei
den te komen, maar steeds
geweerd werd.
Het wordt de hoogste tijd
dat ook de gemeente Leiden
een soort ISO-certificering
verwerft, zodat alle werkwij
zen en procedures op pa
pier vastgelegd zijn. Hier
door kan onder meer duide
lijk worden op welke wijze
de gemeente Leiden goede
ren en diensten inkoopt en
aan welke eisen een leve
rancier moet voldoen om in
aanmerking te komen voor
opdrachten.
De overheid (in dit geval de
gemeente Leiden) zou elk
jaar een openbaar overzicht
moeten maken van de door
haar in te kopen goederen
en diensten, bijvoorbeeld
aan de hand van een jaar
plan, dat elke directie zou
moeten hebben. Elke leve
rancier moet daardoor een
gerede kans maken op ge
meentelijke opdrachten.
Wie weet kan dit de belas
tingbetaler ook een behoor
lijke duit schelen.
ThJ. Valk,
Leiden.
Ik lees hier in Canada regelmatig het
Leidsch Dagblad op het internet en voor
namelijk het nieuws uit de Duin-en Bollen
streek. Toen ik vandaag de nieuwskop
'Muurtje-strijders naar rechtbank' zag
staan, dacht ik meteen aan Noordwijker-
hout.
Als ex-Noordwijkerhouter, sinds 1978 wo
nend in Canada, is 'Het muurtje', 'De
steeg', en 'De Witte kerk' synoniem aan
'Het Centrum' van Noordwijkerhout. Het
Muurtje hoort net zoveel bij de Witte Kerk,
als dat de Witte Kerk hoort bij Noordwij
kerhout.
Afbraak van het Muurtje is een afbraak van
een historisch monument. Je dempt toch
ook geen gracht rondom een kasteel, of as
falteert een deel van een kasteeltuin voor
een parkeerplaats?
Leo van Noort,
Langley, Canada.
Ik ben een jonge vrouw van 25
jaar en woon in Katwijk. Dat is
iets wat ik nog wel eens moet
uitleggen, of verdedigen zo je
wilt. Vooral hippe, grootsteedse
leeftijdgenoten vragen zich re
gelmatig af wat ik daar toch te
zoeken heb. Ik vertel dan altijd
dat Katwijk heel centraal ligt en
dat ik zo in Den Haag of Am
sterdam ben. Ook zeg ik - en
dat is mijn grootste troef - dat
dit gebied van de Randstad zo
verstedelijkt is, dat Leiden en
Katwijk aan elkaar gegroeid
zijn, dat je bijna kunt spreken
van één grote stad en dat alle
voorzieningen in Leiden uitste
kend met het openbaar vervoer
te bereiken zijn.
Maar dat is niet meer zo. Met
het intreden van de nieuwe
dienstregeling van busmaat
schappij Connexion is in Kat
wijk het bereikbaarheidsniveau
van de jaren vijftig terugge
keerd. Katwijkers die met bus
en trein naar hun werk reizen
en op tijd moeten beginnen,
konden vroeger al voor zessen
op het station zijn. Nu mogen
ze blij zijn als ze daar voor ze
ven uur aankomen, want de
eerste bus uit Katwijk gaat pas
om 6.28 uur. Lastig, als je een
bepaalde trein moet halen om
naar je werk te gaan.
's Avonds is het niet veel beter.
De laatste bus uit Leiden ver
trekt niet meer om 0.30 uur,
maar ruim een uur eerder. Als
ik naar huis wil, moet ik zorgen
dat ik om 23.20 uur paraat sta
op Leiden Centraal. Een avond
je naar de kroeg? Dat wordt
vanaf 23.00 uur zenuwachtig op
mijn horloge kijken. De late
film? Niet meer haalbaar. Het
theater? Ik zal voortaan maar
vragen om een plaatsje vlakbij
de uitgang zodat ik, indien no
dig, voor het einde van de voor
stelling de zaal kan verlaten.
De reden voor deze beperkin
gen is eenvoudig: geld. Voor
Connexxion is het niet rendabel
om de vroege en late buslijnen
tussen Leiden en Katwijk in de
lucht te houden. Over alterna
tieven valt niet te praten. Een
ideetje: vanaf 22.30 uur 's
avonds de bus naar Katwijk
eens per uur laten rijden. Die
van 23.00 en 0.00 uur zou je
dan kunnen schrappen - dat
scheelt twee ritten - en dan wel
de laatste bussen van 23.30 en
0.30 uur handhaven. Maar
busmaatschappij is niet te
murwen. Te weinig mensei
maken gebruik van de lijn,
het nu eenmaal, wij moete
ook nog wat aan verdienen
laas mevrouw.
Van de gemeente Katwijk h
Connexxion niet veel te v
Meer dan een notaatje waa
staat dat de gemeente de v
ging van de dienstregeling
betreurt, heeft zij niet te bi
Dat is teleurstellend, want
deze manier voldoet de ge
meente niet aan de plicht
ervoor te zorgen dat Katwij
Leiden goed en gemakkelij!
kunnen bereiken met het (X
baar vervoer. Het zou beten"
als de gemeente Katwijk erl
Connexxion en de provindB
Zuid-Holland, de opdrach®
ver van Connexxion, serie J
zou aandringen dat de wij*
wordt teruggedraaid. Daaifl
valt ook te denken aan eenB
nanciële bijdrage van Katvfl
aan het in stand houden vi
oude dienstregeling.
Ga met de auto, of neem e
taxi, is een voor de hand li
de reactie. Maar zo simpel
het niet. Ten eerste: taxi's
hemeltergend duur. Ten tv
de: niet iedereen heeft een
to, en er zijn situaties denk
waarin je niet kunt of wilt
rijden. Bovendien gaat dez
stelling voorbij aan het ess
ele punt: voorzieningen di
Katwijk niet aanwezig zijn,
moeten op redelijke tijden
reikbaar zijn met het open
vervoer. Leiden biedt nu e
maal voorzieningen die K;
niet of in mindere mate he
bioscoop, station, schouw
cafés, restaurants enzovoc
Conclusie: het is een schai
Volgens mij heeft een inwi
van pakweg Appelscha bet
mogelijkheden om in Groi
gen te komen dan ik van e
naar Leiden. Het klinkt mi
schien wat pathetisch en o
dreven als ik zeg dat ik me
inwoner van Katwijk, op h
moment wat geïsoleerd en
gesneden voel, maar zo is
wel. En mijn hippe grootst
se leeftijdgenoten? Voor h<
het duidelijk: ik moet verh
zen.
Dorine van Ke;
Tegen personeelsleden van firma De Nie is gezegd zoals blijkt uit het Leidsch Dag
blad van zaterdag 11 december, dat Energiq zich niet gaat toeleggen op dakwerk
zaamheden omdat dat niet in hun takenpakket zou passen. Dan rijst bij mij de vraag
hoe Energiq dan denkt door te kunnen gaan in de filosofie van de firma De Nie,
aangezien de dakafdeling een belangrijk onderdeel was van de werkzaamheden van
firma De Nie.
F. van der Kaay,
In het Leidsch Dagblad van 14
december stond een verslag
van het werkbezoek van de heer
De Graaf, minister bestuurlijke
vernieuwing en koninkrijksrela
ties, aan Leiden. Beschreven
werd een discussie met buurt
bewoners over integratie en de
onderlinge verhoudingen tus
sen allochtone en autochtone
bewoners. Met belangstelling
heb ik tijdens de middag ken
nisgenomen van de verschillen
de standpunten. In het artikel
in het Leidsch Dagblad valt mij
op dat het nogal eenzijdig is be
licht vanuit de Marokkaanse
deelnemers.
Anderzijds maakt het duidelijk
dat de mensen die in het ver
slag aan het woord komen
slechts negatieve opmerkingen
maken en nadrukkelijk in de
slachtofferrol kruipen. Reden
waarom het ;Zij-Wijgevoel'
nooit zal verdwijnen. Het 'wie
ben ik-syndroom' wordt telkens
aangevoerd zonder dat duide
lijk wordt hoe dat komt en hoe
je er vanaf komt. Is het een ver
wijt? Zo ja, aan wie? En wie
moet het oplossen?
„Een Marokkaan vraagt de Ne
derlandse gemeenschap zich
meer open te stellen voor religi
euze uitingen." Waarom zou ik?
Lost dat iets op? Lieve Marok
kanen, beleid uw geloof van
harte, maar breng een onder
scheid aan tussen kerk en staat.
Verder helpt het niet om nader
tot elkaar te komen door de dis
cussie over de beleving van de
islam te koppelen aan de uit
wassen van radicalisering. Kop
pel het los. Beleid uw geloof en
verwerp en bestrijd radicalise
ring. Verder ben ik van mening
dat er gestopt moet worden
met Ayaan Hirsi Ali de schuld te
geven. Zij is niet de eerste die
vormen en onderdelen van de
islam bekritiseert! Waarschijn
lijk wel de enige die gehoord
kan worden als ervaringsdes
kundige. Als je wilt, ga tegen
haar in met inhoudelijke argu
menten, toon aan dat zij het
verkeerd ziet, maar houd op
met je beledigd te voelen.
In het artikel is ten onrechte
geen aandacht voor de inbreng
van andere buurtbewoners. De
ze buurtbewoners, de zoge
naamde 'wijkbaronnen', zijn
nogal wars van de 'Zij-Wijbena-
dering'. Zij hebben het liever
niet over allochtonen of au
tochtonen, dat zal hen een
worst wezen, je bent buurtge
noot, dat telt. „Beste buurtge
noten, stop met al die zelforga
nisatieclubjes, kom helpen in je
wijkvereniging, samen met ons
zij aan zij." Deze oproep, naar
mijn hart, vanuit de wijk mis ik
in het verslag. Nog een: „Het is
zo jammer dat de imam geen
Nederlands spreekt en verstaat,
ik zou zo graag met hem van
man tot man overleggen over
onze buurt, zonder tolk erbij."
Volgens mij kan het leven in
Leiden-Noord één groot tam
tamfestival zijn als iedereen
eens ophoudt te mauwen en
eens aanpakt en bewoner
wordt van de buurt zonder au
tochtoon of allochtoon te zijn.
Houd op met in de kramp te
schieten als er verschillen zijn,
die zijn er, niet wegpoetsen. Ja,
er wordt gediscrimineerd. Nee,
dat is niet goed, maar laat je
niet leiden door een stelletje
klojo's. Kijk wat er in positieve
zin aan kan worden gedaan en
draag daar zelf je steentje aan
bij.
Creetje van Gruting-Wijnhold,
Leiden.
Volgens een onderzoek van de
Vereniging tot Behoud van Sin
terklaas bekleedt Leiden de ne
gende plaats in Nederland als
het gaat om de gastvrije ont
vangst voor de bisschop uit
Spanje. Dat is leuk om te mer
ken. Inderdaad bezoeken dui
zenden kinderen de jaarlijkse
intocht van de sint op de Bees
tenmarkt en zijn ruim 9000 kin
deren bij sint op bezoek ge
weest in zijn huis in de Waag.
De vereniging tot Behoud van
Sinterklaas haalt aan dat in veel
plaatsen het grootwinkelbedrijf
niet meebetaalt aan de sinter
klaasactiviteiten in de stad. Als
organisator van het Huis van
Sinterklaas hecht ik er daarom
waarde aan te zeggen dat dit in
Leiden gelukkig anders is. Juist
V&D, maar ook Douglas en de
Hema ondersteunen dit initia
tief van harte. Etaleurs van deze
bedrijven hebben actief gehol
pen bij de tijdelijke inrichting
van het logeeradres van de
goedheilig man. In uw kranten
bericht stond dat een groot deel
van de filiaal winkels 'meelift ge
drag' vertoont. Dit is helaas
waar en inderdaad een doorn
in het oog van de lokale mid
denstand. Maar het geldt in Lei
den dus net niet voor degenen
die werden aangehaald in uw
krantenartikel van 29 novem
ber.
Namens het Centrummanage
ment Leiden,
Robert Strijk,
Leiden.
Ik heb ook altijd de neiging bij
vermoeidheid met de benen op
tafel heerlijk uit te rusten. Daar
om las ik met veel genoegen het
artikel in het LD over het speci
ale 'Bernhard-tafeltje' in Miner
va, geschonken door de prins.
Als aanvulling daarop geef ik
mijn ooggetuigenverslag.
In de jaren vijftig of zestig be
zocht het koninldijk paar Lei
den. Het bezoek eindigde in de
Burgerzaal. Ten aanschouwen
van alle genodigden - onder
wie ondergetekende - legde de
prins zijn benen op de tafel die
vóór hem stond. De chef van de
afdeling onderhoud gebouwen
van Gemeentewerken, de heer
Voorbach schoot toe en zei iets
wat wij uiteraard niet vers
den. De prins 'gehoorzaal
en trok zijn benen terug.
Achteraf bleek dat de heer
Voorbach, zich terecht vei
woordelijk voelend voor h
kostbare meubilair, de pri
op gewezen had dat het h
een speciale tafel betrof. 1
prins heeft later tegen de 1
gemeester, de heer Van Ki
schot, gezegd dat hij het v
woordelijkheidsgevoel
functionaris kon waarden
maar dat zijn echtgenote
door het overladen progra
vermoeid waren.
I.E. Batei
Oegs!
Bij deze willen wij even reage
ren op het artikel van 26 no
vember omtrent het werkhotel.
Als eerste reageren wij op het
artikel van Frank Koster. Er
wordt geschreven dat er niet
genoeg gekwalificeerd perso
neel is. Maar alle medewerkers
komen nagenoeg uit de crisis
opvang, maatschappelijk werk,
psychiatrie en technische oplei
dingen of hebben leidinggeven
de capaciteiten. Om die reden
zijn we allemaal aangenomen
op kwalificatie. Wij hebben
Frank Koster maandelijks uitge
nodigd aanwezig te zijn tijdens
onze maandelijkse briefing,
maar hij heeft daar nooit ge
hoor aan gegeven, ook niet tij
dens ernstige gebeurtenissen
zoals zelfmoordpogingen, ern
stig drugs- en alcoholmisbruik
en het dealen van drugs en psy
chische problemen van bewo
ners door gebrek aan zinvolle
dagbesteding.
Wij hebben in onze dagelijkse
rapportages duidelijk weerge
geven wat er hier allemaal
plaatsvindt, maar er is nooit de
moeite genomen ondanks onze
adviezen dit voor waar aan te
nemen. Daarnaast hebben wij
de heer Arthur van der Linden,
wijkagent van bureau West,
meerdere malen geconsulteerd
om hem uit te leggen wat er
gaande is in zijn wijk. Wij von
den het onze plicht om hem
hierin te briefen, hoewel het de
plicht van de heer Koster en de
directie was om dat te doen.
Koster heeft zich er nooit mee
bemoeid. Ook de ad interim
Saskia Trimbos heeft zich nooit
met de rapportages bezigge
houden. Zij heeft zich zelfs nog
nooit voorgesteld aan de bewo
ners, hoewel zij toch inzicht
had in gevoelige informatie
omtrent de bewoners.
De rol van Koster is onduidelijk.
Het enige wat wij in het afgelo
pen jaar van hem zagen, was
een artikel in de Volkskrant,
waar hij zich als strateeg profi
leerde. Deze strateeg heeft een
jaar de kans gehad om in te
grijpen. Nu het te laat is, zalft
hij de zaak met een slechte di
recteur. Dit was al in maart
door ons aangegeven.
Ook vindt Koster dat welzijns
werkers met een snelle at
naar het werk moeten koi
Het Werkhotel is onder z
strategie bijna failliet, 251
ners zijn gedupeerd, de v
trouwe medewerkers staa
straat en gaan hun laatste
dienst ook met de bus of 1
de fiets naar huis. Zonder
scheidshand.
Enige weken geleden beschreef
Mart Smeets in zijn column in
het Leidsch Dagblad een be
zoek aan de familie Bockweg in
Miami en verwijst hierin naar
de eredivisietijd van BS Leiden,
toen Parker Leiden, eind jaren
zeventig.
H^t is in de Leidse basketbal-
wereld een publiek geheim dat
Snieets niet bepaald iets had
met Leiden en omgekeerd Lei
den ook weinig met Smeets. Hij
liet nooit na de Vijf Meihal een
stoomketel of woorden van ge
lijke strekking te noemen en,
hoewel Parker Leiden de hoog
ste toeschouwersaantallen had
in de eredivisie, ging zijn voor
keur bij voortduring uit naar
vooral Den Bosch en Amster
dam.
Terug naar het artikel, waarin
hij een woordgebruik hanteert
waar ik erg boos over kan wor
den. De pedanterie druipt er
vanaf; wellicht lees ik - als ex-
voorzitter van Parker Leiden -
door een gekleurde bril, maar
dan nog. De sponsor Robert
Bockweg wordt direct aange
duid als een 'een op het oog
heel nette man'. De wedstrijden
in de Groenoordhallen werden
bezocht door 'ettelijke duizen
den'.
Robert Bockweg als een op het
oog nette man omschrijven -
hoe durft hij? De toon is nega
tief en een bevestiging van zijn
beeld van (destijds) basketbal-
stad Leiden. Toch bestaat hij
het de familie Bockweg in Mia
mi met een bezoek te vereren
(waarom eigenlijk?).
Is Smeets vergeten dat er 10.000
man in die Groenoordhallen
bijeenwaren? Waarschijnlijk
niet, want hij was er waar
schijnlijk niet bij. Niet welkom,
denk ik. Overigens werd het
basketbalblad Play Off onder
zijn verantwoording uitgege
ven, dus had hij beter op de
hoogte moeten zijn van feiten
en cijfers.
Nog even de taailogica van
Smeets. Zoon Bockweg nodigt
hem uit mee te gaan naar een
wedstrijd van Miami Heat.
Smeets legt hem uit dat hij in
elk geval gaat. Vervolgens vol
hardt de zoon en gaan ze toch
samen. Waarin volhardt zoon
Bockweg dan? Wou hij toch lie
ver niet samen met Smeets, wat
ik me goed kan voorstellen
trouwens?
Vervolgens bewondert Smeets
de foto's van Parker Leiden-
spelers in de gangen van de wo
ning van de heer Bockweg,
maar eindigt met bewonderen
de blikken voor Akerboom,
Franken en Cramer. Welnu, die
laatste drie hebben nooit voor
Leiden gespeeld, meneer
Smeets.
En alleen al zijn verwondering
bevestigt zijn incorrecte beeld
van de situatie in Leiden gedu
rende het Parker tijdperk en
daama.
Misschien dat Smeets vooral
acteert voor de poen en de
roem, maar de heer Bockweg
had een zakelijk, commercieel
belang in Leiden, namelijk de
Parker-pen naar de jeugd bren
gen. Daarvoor heeft hij recla
megeld geïnvesteerd en het
rendement gekregen waar hij
naar zocht. Niks poenerig, niks
roem, Bockweg wou niet eens
op de foto!
Laat Mart Smeets zich bij het
wielrennen houden, hoewel ik
hoop dat hij uit eerbied voor
Genie Knetemann de van Ger-
rie 'geleende' kreten niet meer
gebruikt. Laat Smeets niet meer
in het Leidsch Dagblad schrij
ven, hoef ik me er ook niet aan
te storen. Ik ben blij dat de heer
Bockweg niet thuis was toen de
heer Smeets op ongevraagde vi
site kwam.
Henny Nijssen,
Voorschoten.
Weet Mart Smeets nog dat er 10.000 basketbalfans in de Groenoordhallen bijeenwaren? Foto: GPCI
