REGIO
Carrièrevrouw
moet keuzes maken
0
(jj1(schaffen vmbo is
Z derwetse gedachte
'Ik sta voor wat ik vind en doe'
'Met vrouwen aan de top zou het bedrijfsleven floreren'
Luxaflex
'Als vrouw moetje lef hebben'
«5
ilan om het umbo weer op te splitsen in een theoretische
'en een beroepsgerichte vakwerkschool?
3de dat is een volstrekt achterhaald idee. Zo ouderwets. Heel po-
na! isch ook van de WD want ik begrijp wel dat zo'n idee aan-
iij een oudere generatie. Maar de werkelijkheid is anders. Het
ive imago klopt niet. Kijk
iaar de rapporten van de
wijsinspectie of naar de
in dagblad Trouw. Terug
vaii Ie vakwerkschool vind ik
<s fi' Dptie voor de leerlingen. Ik
s anet bijna misdadig om kin
van 12,13 jaar al een be-
buze te laten maken voor
tvan hun leven. En wat
|vo betreft, dat is de theo-
ie leerweg geworden. De-
Bingen glijden bij ons niet
Is de WD beweert. Zij zijn
;niet de mavo'ers van weleer. Als zij klaar zijn op het vmbo
»n ze nagenoeg allemaal door naar het mbo. Er gaat bijna
nd meer door naar de havo."
NAVRAAG
vindt het vmbo een fiasco. De neerwaartse spiraal van dit
type waaraan teveel het imago van geweld, schoolverlaters en
taalachter
standen
kleeft, moet
worden door
broken. De
partij wil dit
n door de mavo en de vakwerkschool weer in ere te herstellen.
r°ö SNIK, directeur van het vmbo van het Leidse Da Vinei College,
'9 5 het een ouderwetse gedachte. „Dit idee is volstrekt achter-
ra!
doorstromen naar de havo is tegenwoordig ook erg inge-
U
eet niet of dat de reden is. Ik vind het ook een ander type
ig. In een voordracht van de Hogeschool werd de huidige ge-
e de 'zappende leerling' genoemd. Ze kunnen met muziek
lsms'end en bellend hun huiswerk maken. Ze krijgen voort
el enorm veel prikkels, veel meer dan vroeger, en zijn daar
ingesteld. Dat vereist ander onderwijs. En daar zijn veel
in hard mee bezig."
wet er dan anders in het vmbo?
eren steken het meeste op door ervaring, door erover te dis-
ren met anderen en door het uit te leggen aan anderen. Dat
p{ je benutten. Je moet leerlingen meer verantwoordelijkheid
Via praktische opdrachten zelf laten ontdekken wat voor
ze nodig hebben. Op die manier willen ze graag leren. Jon-
dllen weten waarvoor ze bepaalde kennis nodig hebben,
t antwoord 'dat komt je later van pas', krijg je het echt niet
oor elkaar."
o+d
ii JD-plan moet dus in de prullenbak?
indeels wel ja. Wat ik wel goed vind aan het WD-plan is hun
il om het vmbo-examen af te schaffen en een aansluitende
net het mbo te maken. Dat is logisch want na het vmbo ben
iwoordig niet meer klaar. Een vmbo-diploma is geen start-
catie meer voor de arbeidsmarkt. De leerlingen moeten
aar het mbo. Zo'n examen zit dus alleen maar in de weg.
irtfolio waarin wordt bijgehouden wat de leerling heeft afge-
n wat zijn mogelijkheden zijn werkt veel beter. Dat geeft de
cholen ook een veel beter beeld van deze leerling."
f3 Marijn Kramp f
ER)
UIT DE ARCHIEVEN
1979, dinsdag 18 december
De hondenbrigade van de Leidse politie poseert. Als de die-
het bureau verblijven, zitten ze in drie vooroorlogse cellen die
uit 1927 toen het bureau werd gebouwd en het laatst zijn
kt in de oorlog. De cellen zijn nu omgebouwd tot'een heus
d d^ nverblijf. Foto: archief Leidsch Dagblad
ln deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
ng 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
tn.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
Dagblad, ANNQ cLd.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
lie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Lelden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
2 1954, Zaterdag 18 December
TGEEST - De uitbreiding van Oegstgeest-Noord is een plan van
a" iallure, aldus burgemeester H. L. du Boeuff in zijn toespraak
igenheid van de officiële opening van de Hofdijck-school. Vol-
it plan ontstaat er ruimte - naast openbare gebouwen - voor wo-
0| |voor nog 12.000 inwoners, zodat Oegstgeest mettertijd
0 zielen zal tellen. Het is dan ook met het oog op deze toekom-
ntwikkeling, dat de Hofdijck-school werd gesticht op de plaats
nu staat.
ZATERDAG l8 DECEM8ER 2OO4
Een kinderwens gaat niet samen met een werkweek van zestig uur. In de harde bedrij-
vensector zijn vrouwen in leidinggevende functies dan ook nauwelijks te vinden. Vrou
wen die een carrière willen moeten keuzes maken en dus gaat het één ten koste van het
ander. In dit verhaal worden vrouwen geportretteerd die voor hun carrière hebben geko
zen en succesvol zijn in hun beroep. Drie vrouwelijke leidinggevenden en hun drijfveren.
„Met meer vrouwen aan de top zou het bedrijfsleven floreren."
tekst: Marieke den Boer en Paul de Tombe
Rineke van Meeteren: „Leiding geven vind ik leuk, ik krijg een kick als ik zie dat mensen zich ont
plooien." Foto: Dick Hogewoning
Ze stuurt 94 leerkrachten aan en is verant
woordelijk voor het lot van ruim 1200 leerlin
gen van haar school. De vrouwelijke rector
van het Rijnlands Lyceum, Rineke van Meete
ren, weet hoe het is om hard te werken en lei
ding te geven. Al ruim vier jaar runt ze de
middelbare school in Sassenheim en de 48-ja-
rige heeft naar eigen zeggen veel plezier in
haar werk. Een portret van een ambitieuze
vrouw, die niet over zich heen laat lopen en
grenzen durft te stellen.
„Noem me geen rectrix, want dat vind ik zo'n
vreselijk woord. Echt een verkleinwoord is
dat. Ik hou het altijd maar gewoon op rector,
want dan weet iedereen wat voor functie ik
heb en wat voor werk ik doe. Ja, ik zeg meest
al wel waar het op staat. Ik sta namelijk voor
wat ik vind en doe. Die eigenschap heb je ook
nodig in zo'n leidinggevende functie als de
mijne. Wat dat betreft zitten vrouwen anders
in elkaar dan mannen. Mannen nemen meer
risico's, bluffen meer. In de afgelopen vier
jaar als rector heb ik dat echt aan moeten le
ren. Dat is aardig gelukt. Ik denk dat mijn col
lega's vinden dat ik sterk in m'n schoenen sta.
Natuurlijk gebruik ik soms mijn vrouwelijke
charmes op de werkvloer. Af en toe gooi ik er
bijvoorbeeld een grapje tussendoor, als ik
vind dat collega's te fel in discussie zijn. Ik
probeer het wel gezellig te houden ja. Toch ga
ik de minder leuke kanten van mijn werk, zo
als slecht nieuws gesprekken, niet uit de weg.
Ik ben me er zeker van bewust hoeveel in
vloed ik heb. Veel eigenlijk. Leiding geven
vind ik dan ook leuk, ik krijg een kick als ik zie
dat mensen zich ontplooien onder mijn lei
ding. Het is geweldig om collega's te zien
groeien en om een kwalitatief goed team om
je heen te hebben. Als vrouwelijke rector
moet je gewoon veel durven, ervoor zorgen
dat je er staat als het moet. Dan doe je je werk
goed."
,01
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg
•mail: directie.hdcuz@hdc.nl
821
ofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
98
intii Wtoor
iraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postbus 54,2300 AB Leiden,
igstijden van de receptie zijn:
tot en met donderdag
•16.30 uur
-12.30 uur
kop «071-5356415
e fax 071-5 356 325
ichten fax 023-5150 567
T1EVERK00P
.m.b.t.:
6813661
goed: 023-5150 543
075-6813677
llhandel: 071-5 356 300
reaus kunnen contact opnemen
813636
ICE
(gratis)
5196800
NTEN
taling (acceptgiro)
(alleen aut. ine)
p/j €216,90
die ons een machtiging verstrekken
matisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatle zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
In de maatschappelijke organisatie
waarin zij werkt, is het leiderschap
van vrouwen volkomen geaccep
teerd. Het glazen plafond waar zove-
len hun hoofd tegen stoten, ligt in
elk geval bij de Rutgers Nisso groep
aan diggelen. „Het komt natuurlijk
ook omdat 40 van de 50 medewer
kers vrouwen zijn, maar bij ons vind
je betrekkelijk weinig mannen aan
de top", zegt Ans Dubbeldam (48)
uit Leiden. Zij is directeur van de in
Utrecht gevestigde groep die aan on
derzoek, produktontwikkeling en
voorlichting doet op het gebied van
seksualiteit. „Het zou goed zijn als
dat ook elders het geval was. Met
vrouwen aan de top zou het bedrijfs
leven floreren.
Dat meen ik, want de stijl van leiding
geven van vrouwen is anders dan
van mannen. Als directeur van een
onderneming moet je natuurlijk al
tijd op de prestatie letten, maar de
manier van aansturen verschilt we
zenlijk. Mannen kijken meer naar
cijfers, vrouwen naar mensen. Zij
richten zich meer op het persoonlij
ke vlak en vaak werkt dat goed.
Waarom er dan niet meer vrouwen
in de raad van bestuur van grote on
dernemingen zitten, weet ik niet
precies. Misschien omdat mannen
dat niet accepteren, maar het kan
Ans Dubbeldam: „Mannen kijken meer naar cijfers, vrouwen naar mensen." Publiciteitsfoto
ook zijn dat vrouwen het niet willen.
Dat heeft veel te maken met de
thuissituatie. Of je kinderen hebt,
hoe je partner er tegenover staat, of
je je wilt en kunt ontwikkelen en
ontplooien. Vrouwen kiezen er vaak
zelf voor om kinderen te krijgen en
huisvrouw te worden. Ik heb er met
mijn partner bewust van afgezien,
mede omdat de kinderopvang nog
niet goed geregeld is. Ik heb de kans
gekregen en de kans gepakt. Op mijn
zeventiende ben ik begonnen als se
cretaresse en rond mijn 20ste ben ik
marketing gaan studeren. Dat heeft
me via de functie van directeur
marktonderzoek bij Research voor
Beleid in Leiden op deze post ge
bracht.
Waarom dat de een wel lukt en de
ander niet, is niet alleen afhankelijk
van de thuissituatie. Ook de aard
van het bedrijf en van de functie
spelen mee, evenals de voorzienin
gen. Zo is bij de overheid wel geac
cepteerd dat mensen op tijd naar
huis gaan om hun kinderen op te
halen, maar dat geldt lang niet over
al.
Vreemd is dat je wordt geacht meer
dan 40 uur te werken, als je in de top
werkt. Terwijl het juist een bewijs is
van een goed organisatievermogen
als je het in de normale werktijd
redt. Vreemd is ook dat mannen en
vrouwen-in dezelfde functies nog al
tijd niet hetzelfde worden beloond.
Dan is de keuze snel gemaakt als het
er thuis om gaat wiens loopbaan
voorrang krijgt. Zolang die ongelijk
heid in stand blijft, zullen vrouwen
aan de top in de minderheid blij
ven."
Verveeld kijken is ook een kwa
liteit, zouden voetbaltrainers
zeggen. De puber achter de babe
van de doe-het-zelf-groothandel
heeft het verheven tot kunst.
Hij staat daar om klanten te hel
pen, schijnt het. Er hangt geen
bordje 'klantenservice' boven of
onder het pukkelige gezicht dat de
leegte in staart en dat is maar goed
ook.
Als iemand vraagt waar de luxaflex
te vinden is, hijst de jonge bedien
de een duffe arm op. „Die kant,
zesde of zevende pad." Meer komt
er niet uit zijn mond, zelfs geen
'graag gedaan' na het bedankje van
de klant.
De klant, een man van tegen de
vijftig, maakt het kennelijk niet
uit. Hij slentert die kant op, zijn
lippen prevelen 'een, twee, drie,
vier, vijf, zes', zijn vinger telt mee.
Er is een hoop keus, tussen de
luxaflex. Diverse kleuren, verschil
lende materialen en tal van ver
schillende maten. De klant wan
delt erlangs met zijn hand. Hij be
studeert de etiketten. Een hele tijd.
Deze is blauw, een meter dertig
breed, een meter tachtig hoog. De
ze is metallic grijs, een meter vijf
tig breed, een meter zestig hoog.
En daar hangt een lijstje met prij
zen.
Om hem heen komen mensen die
weten wat ze zoeken in sneltrein
vaart langs. Een greep naar de juis
te kwast, in het karretje, op naar
de schroeven, hup, doosje in het
karretje, verder naar de plinten.
De luxaflexman staat nog steeds te
kiezen.
Het is niet bijster druk op dit tijd
stip van een doordeweekse mid
dag. De medewerkers van de doe-
het-zelf-groothandel vullen wat
schappen bij. Of ze zagen stukken
hout. De luxaflexklant zoekt om
zich heen naar iemand aan wie hij
iets kan vragen. Niemand. Hij gaat
weer etiketten bestuderen. Metal
lic met gaatjes, een meter dertig
breed.
Aan de balie meldt zich een klant
voor een kast. De verveeld kijken
de puber tilt een arm op, die kant.
„Nee, ik heb 'm al besteld, ik kom
'm alleen ophalen", zegt de kasten-
klant en hij haalt een bon tevoor
schijn. De puber zucht eens diep.
Moet hij toch gaan bewegen. Het
regent buiten, binnen hoor je de
voetstappen een beetje galmen,
het ruikt naar hout, plastic en verf.
Hij stelt zijn verveelde blik nog een
graadje naar beneden bij. Een hele
prestatie.
Anton Diedrich
Shaslick maken, bestellingen rijden? Daar
draait Laura van Albada haar hand niet voor
om, want dat moet ook gebeuren. Maar liever
doet ze het werk waar ze de afgelopen jaren zo
van is gaan houden: het managen van een
vleesverwerkingsbedrijf met zo'n 25 man per
soneel. Van Albada is één van de drie directeu
ren van bedrijf Post, een productiebedrijf van
barbecue-spiesen in Alphen aan den Rijn. Als
jonge vrouw van 27 heeft zij de afgelopen drie
jaar met vallen en opstaan geleerd om haar
bedrijf naar de top te leiden.
„Van oudsher zijn slagers mannen. Vrouwen
kom je weinig
tegen in de
vleesindustrie. Ik
ben eigenlijk ook
zomaar in deze
functie gerold.
Was vroeger wel
winkelmeisje in
een slagerij,
maar ik heb
daarna bij een
bank gewerkt.
Daar heb ik ge
leerd om leiding
te geven en dat
vond ik super.
Mannen reage
ren trouwens
heel positief op
me. Ik denk dat
ze behulpzamer
zijn bij een da
me dan bij een
heer. Als vrouw
krijg je een hoop
voor elkaar,
maar wel tot een
bepaalde hoogte
natuurlijk.
Als ik binnen
kom bij een be
drijf en ik wil
mijn product
verkopen, is de
eerste indruk erg
belangrijk. Dat ik
dan een vrouw
ben, speelt een
grote rol. Het is
niet zo dat ik de
Albert Heijn bin
nenloop met een
kort rokje aan
hoor, dat zeker
niet. Maar men
sen zijn verrast
als je als jonge
vrouw binnen
komt stappen. Ik heb het wel ontzettend druk
als directeur van het bedrijf. Ik maak lange da
gen. Een kinderwens heb ik dan ook niet, want
dat valt gewoon niet te combineren met dit
werk. De komende tien jaar ga ik knallen voor
dit bedrijf en kinderen passen niet in dat toe
komstbeeld. Die vormen een belemmering
voor m'n carrière. Maar zeg nooit, nooit. Ik
denk dat je als vrouw in een leidinggevende
functie gewoon over een behoorlijke dosis lef
moet beschikken. Dingen durven te doen en
keihard blijven werken. Want anders kom je er
niet."
Laura van Albada: „Als vrouw moetje dingen durven en lef hebben, anders
kom je er niet." Foto: Mark Lamers
