Johnny Heitinga
komt er sterker uit
Convenant
ZATERDAG 11 DECEMBER 2004
SPORT
'Ik heb wel ergere dingen overwonnen'
door Anton Diedrich
Het ging als een komeet. Johnny Heitinga was nog
maar net hesteld van een zware knieblessure, maar
kwam ijzersterk terug. Binnen de kortste keren had
de tegenwoordig in Hoofddorp wonende Alphenaar
een basisplaats verworven in het hart van de Ajax-
defensie. Hij maakte daar zo veel indruk dat bonds
coach Dick Advocaat de 20-jarige speler opriep voor
het Nederlands Elftal. Heitinga maakte vervolgens
het Europees Kampioenschap in Portugal mee. Zijn
carrière leek onstuitbaar. Maar nu, een paar weken
na zijn 21ste verjaardag, heeft de centrale verdedi
ger met de fluwelen pass in beide benen een terug
slag. Heitinga blijft er koel onder. „Ik maak me geen
zorgen. Dit hoort er ook bij."
Johnny Heitinga debuteerde op 26 augustus 2001
in het eerste elftal van Ajax. Heitinga was nog
maar 17 jaar en mocht uitgerekend tegen aartsri
vaal Feyenoord voor het eerst zijn opwachting
maken. Vlak na Rafael van der Vaart, maar nog
voor Maarten Stekelenburg, Nigel de Jong en Wes
ley Sneijder kwam hij in de ploeg. Het talent door
liep tijdens zijn jeugdopleiding zo'n beetje alle
vertegenwoordigende nationale elftallen. Hij werd
al de 'nieuwe Frank de Boer' genoemd, vanwege
zijn verdedigende kwaliteiten én vanwege zijn zui
vere pass.
De eerste tegenslagen
Toenmalig trainer Co Adriaanse presenteerde Hei
tinga als een van de grootste talenten in zijn selec
tie. Maar in februari 2002 sloeg het noodlot toe.
Heitinga raakte geblesseerd aan zijn knie. De eer
ste meniscusoperatie mislukte bij de Ajacied, die
mede daardoor niet zes weken, maar acht maan
den aan de kant stond. En bij zijn rentree, tegen
NAC, kreeg Heitinga een nog hardere klap. Hij
scheurde de voorste kruisband in zijn andere knie,
de linker. Pas voor het seizoen 2003/2004 kon hij
weer aanhaken bij de selectie van de club die in
middels landskampioen was.
Bijna anderhalfjaar revalideren, eerst aan de ene
knie, vervolgens aan de andere knie, hadden de
voormalig inwoner van Ter Aar en Alp hen aan den
Rijn veranderd. „Ik ben volwassener geworden",
zei hij over die periode van zeven dagen per week,
maandenlang oefeningen doen.
Het eerste herstel
Na het fysieke herstel volgde de rest. Weer voet
ballen, weer de bal voelen, en ook mentaal er weer
aan wennen. Sneller dan hij zelf had verwacht
kwam Heitinga terug. Sterker dan ooit, zo leek het.
In februari van dit jaar werd hij voor het eerst op
geroepen voor het Nederlands elftal. Hij had pas
weer zeventien wedstrijden in de basis van Ajax
gestaan. Hij speelde zich in de Oranjeselectie voor
het Europees Kampioenschap, speelde een rede
lijk toernooi - ondanks een rode kaart in de wed
strijd tegen Tsjechië en leek niet meer weg te den
ken uit het elftal. Nederland werd in de halve fina
les uitgeschakeld, maar voor de jonge generatie
met Heitinga, Rafael van der Vaart en Nigel de
Jong leek dit het begin van een mooie interland-
loopbaan.
Na een door het EK korte zomervakantie ging de
ploeg onder Ronald Koeman vol goede moed het
nieuwe seizoen in. Ajax was de gedoodverfde titel
kandidaat. Al die jonge talenten, al die internatio
nals, met nog een paar gerichte aankopen en de
soms magische voeten van Zlatan Ibrahimovic,
dat kon haast niet misgaan. Toch?
De tweede tegenslag
Het liep anders dan iedereen had verwacht. Ajax
draaide stroef, de jonge talenten leken zich niet
verder te ontwikkelen. Sterker nog, in sommige
gevallen was er zelfs sprake van een terugval.
Overal in de Nederlandse media braken analysten
en deskundigen het hoofd over hoe dat kwam.
Van der Vaart was lui. Sneijder verwend. Maar
Heitinga?
Ook Johnny Heitinga speelde niet de beste wed
strijden uit zijn loopbaan. Normaal gesproken een
positioneel sterke verdediger, maar nu zat hij net
op cruciale momenten er even naast. En hij leek
het zelfvertrouwen te ontberen om zijn andere
sterke punt in te schekelen: de lange pass van ach
teruit, op maat, op gevoel.
Heitinga ontbrak de laatste weken in de opstelling
van Ajax. Voor de wedstrijd tegen Willem II kreeg
hij 'rust' van trainer Koeman. De voormalig vaste
waarde moest plaatsnemen op de tribune, tegen
Feyenoord was hem een week later nog wel een
invalbeurt gegeund. Maar toen Ajax naar Turijn
afreisde voor het Champions League-treffen met
Juventus, zat Heitinga niet in het vliegtuig.
„Een kleine terugslag", zegt de Ajacied. „Ik had
wat vocht in mijn knie, ik heb een week niet kun
nen trainen."
De kritiek
Johnny Heitinga in duel met Feyenoorder Salomon Kalou: „Als het minder gaat dan mogen ze ook schrijven dat het minder gaat." Foto: Cees van Hoogdalem
„Dit is een kleine terugslag, dat is niet meer dan
normaal", zegt Heitinga. „Nadat ik terugkwam
van die lange blessure heb ik bijna geen wedstrijd
meer gemist, kwam ik in het Nederlands elftal en
heb ik een EK meegemaakt. Er was nauwelijks een
moment van rust. Dat gaat je lichaam merken."
Al vanaf het begin van dit voetbalseizoen voelt hij
kleine pijntjes, vertelt de verdediger na een trai
ning van zijn club. Een training waar hij, vanwege
het vocht in de knie, niet aan meedeed. „Het was
of in mijn lies, of in mijn knie^ De rechter, die van
de meniscus. De knie van de gescheurde band is
prima in orde."
Na de wedstrijd tegen Feyenoord had hij in over
leg met de trainer en de medische staf besloten
rust te nemen. „Ik zat inderdaad niet helemaal
goed in mijn vel. Dat gebeurt, als je je fysiek niet
honderd procent voelt. Dan gaan die kleine dinge
tjes zeuren." Heitinga kreeg het in de media zwaar
te verduren. Niet zo erg als zijn trainer, maar plot
seling was hij van de grote hoop in het hart van de
nationale ploeg veranderd in iemand die werd ge
wogen en te licht bevonden. „Tsja, als het minder
gaat dan mogen ze ook schrijven dat het minder
gaat", vindt de Ajacied. Maar dat er van die Hei
tinga, die sterke verdediger met die goede pass,
niets meer over was, vindt hij onzin. „Ik speelde
niet constant genoeg. Ik heb echt ook goede wed
strijden gehad, maar wisselde die af met mindere.
De ene week was het een acht, de andere week
een vier. Dat is niet goed, ik moet altijd een vol
doende halen. Vorig seizoen was het steeds mini
maal een zeven."
„Met zelfvertrouwen heeft het in elk geval niets te
maken", zegt Heitinga. „Het is normaal in de ont
wikkeling van een jonge speler dat er af en toe een
mindere periode komt. Ik ben pas 21. De trainer
zegt ook: ik was op die leeftijd nog lang niet zo ver
als jij nu."
Het tweede herstel
Heitinga is er van overtuigd dat het goed komt. Hij
weet van zichzelf dat hij kan voetballen, zegt de
Ajacied. „En ik heb wel ergere dingen overwonnen
in mijn carrière. Vijftien maanden niet voetballen,
dat was de grootste tegenslag die je kunt hebben.
Daarbij vergeleken stelt deze terugslag niet zo veel
voor."
Dat neemt niet weg dat hij een tikje heeft gekre
gen, beaamt Heitinga. „Als je eerst je basisplaats
bij Ajax verliest en dan je plek in het Nederlands
elftal, dan doet dat wel iets met je", zegt hij. „Maar
je moet je niet gek laten maken. Ik zie het als een
tijdelijke setback. En ik kom ook hier sterker uit."
Maar goed dat Ernst Hap-
pel, in staat tot twee pak
jes per wedstrijd als hij in vorm
was, dit niet hoeft mee te ma
ken.
Roken is voortaan taboe op de
reservebank.
De voetbalbond en de voetbal
trainers hebben een convenant
ondertekend, lees ik in Alge
meen Dagblad, waarin staat
dat er tijdens wedstrijden
voortaan geen sigaret meer op
gestoken mag worden in dug
out of trainersvak. Het wachten
is op de eerste gele kaart, we
gens overtreding van het rook
verbod - je hoopt op de Spaan
se arbitro José Ramirez Cabal-
lero en zou wensen dat Edwin
Vurens nog voetballer was. Of
Ernie Brandts.
Ondertekend, staat er.
Visioenen van 18 in lease-au
to's van de club één voor één de
Zeister bossen binnenrijdende
eredivisietrainers overmeeste
ren mij. Ronjanszie ik, hele
maal uit Groningen gekomen
en Wiljan Vloet, uren in de file
gestaan vanuit Kerkrade, maar
dat heeft hij graag voor het an-
ti-rookconvenant over.
In een ander visioen dringt Aad
de Mos zich aan mij op.
Aad de Mos was trainer van
Ajax toen, als ik mij niet vergis.
Het regende, pijpenstelen. Aad
had in de eerste minuut een si
garet opgestoken, die verdron
ken was eer Aad ertoe kon ko
men de brand erin te steken, zo
zwaar hadden Ajax en Aad het
te verduren.
Het beeld dat ik bedoel moet
rond de dertigste minuut door
een camera zijn gevangen. Aad
was zijn Marlborootje al glad
vergeten, maar als een klodder
mayonaise na het ledigeti van
een zak frites hing dat ding nog
verkleefd aan zijn mondhoek.
Geknakt, maar niet gebroken.
Weten Erwin en Ronald wel
wat zij hebben aangericht met
het instemmen met het rook
verbod op de reservebank?
Jammer dat Ernst Happel niet
Het wachten is
op de eerste gele
kaart wegens
overtreding van
het rookverbod
meer leeft en in zijn nadagen
niet aan, laten we zeggen Hee
renveen of NEC, verbonden is.
Die zou al die niet-rokende col
legaatjes hebben uitgerookt, uit
Zeist.
„Roken en sport gaan niet sa
men vindt de directeur be
taald voetbal Henk Kesler.
Er gaan wel meer dingen niet
samen, lijkt mij. De linkse di
recte van Michael Mols onlangs
strookt niet met ons beeld van
strijdlust, maar verbrijzelt dit
juist. Vijf weken schorsing zijn
dan een koopje en dis hij zijn
geest voor zijn (wan)daad al
verruimd had, dan vast niet
met een trekje van een verse fil
tersigaret. Ook Edward Sturing
gedroeg zich laatstelijk vast
niet als een dorpsgek omdat
een mentholsigaret verkeerd
gevallen was en van roken kun
je dan misschien een dodelijke
ziekte krijgen, je wenst dit een
ander hiervan nog niet toe.
Wat maakt de KNVB zich druk,
vraag ik mij af. Er zijn wel
prangender zaken om je over
op te winden, dan het roken
van een sigaret.
Johan Cruijff verslond in zijn
laatste periode als trainer van
Barcelona de Sint Maarten-
oogst van een vijfjarige, aan
lolly's, per helft van een wed
strijd. Niet goed voor je tanden,
lijkt mij, maar om Johan deze
afleiding bij convenant te ont
zeggen?
Ik juich het overigens toe hoor,
dat trainers tijdens wedstrijden
en interviews hun verslavingen
beteugelen. Maar om nou voor
elke uitspatting een convenant
te ondertekenen?
Voordat hij de lolly ontdekte,
rookte Johan trouwens.
Ik denk dat Cruijff weinig on
derdeed voor Happel, als coach
én als roker. Happel heb ik niet
van dichtbij meegemaakt,
Cruijff wel. Hij rookte nog toen,
het was in zijn Ajax-dagen.
Het was vlak voor een wed
strijd en Cruijff was niet erg
spraakzaam.
Toch wilde ik één antwoord
van hem. Dat kreeg ik niet en
uit ergernis stak ik,weglopend,
de brand in een sigaret. Cruijff
zag dit en liep mij na. Of ik per
ongeluk één sigaret missen
kon, vroeg hij.
„Ruilen?", stelde ik voor. Ik
zijn antwoord, hij mijn sigaret.
We staken gelijk over. Cruijff
legde mij onomwonden uit
waarom Van Basten niet mee
deed. Ik bood hem beschaamd
een tweede sigaret aan. Zijn
antwoord was mij wel een pak
je waard, desnoods.
Maar Cruijff wees mijn geste
beleefd van de hand. Een man
een man. een woord een
u>oord. (Bovendien rookte ik
niet zijn merk, liet Johan mij
spijtig weten).
Frank Snoeks
VOOR MEKAAR
is nog een paar jaar ouder dan ik en is ook al heel lang
vrijwilliger. We kunnen goed met elkaar opschieten. En
er lopen hier nog veel meer mensen rond die de han
den uit de mouwen willen steken."
Hoeveel tijd per week bent u kwijt aan de vereniging?
„Ongeveer tien uur per week aan het wedstrijdsecreta
riaat, en daarnaast nog af en toe wat andere dingetjes.
Tijdens het seizoen zit ik hier bijna zeven dagen per
week. Dat vindt mijn vrouw ook best, dan heeft zij
thuis het rijk even alleen. En ik zit in de VUT, op deze
manier heb ik mijn dagelijkse wandelingetje."
U tafeltennist zelf ook?
„Tot twee jaar geleden nog wel. Maar ik ben diabeet en
in mijn rechteroog zijn de bloedvaten dichtgeslibd. In
wezen heb ik nog maar één oog over, dan kun je de bal
niet meer goed zien aankomen. Ik begon met tafelten
nis vanuit mijn diensttijd. Daar pakte ik voor het eerst
een batje op en ik ben het blijven doen. Ik voetbalde
ook tot mijn veertigste, bij UVS. Nooit hoog, hoor."
Wat voor club is Pecos?
„Een leuke, gezonde vereniging. We hebben ongeveer
120 leden, dat is best groot. Je merkt wel dat we in
Oegstgeest concurrentie hebben van de hockeyclub. Er
zijn jeugdleden die bij ons spelen, maar dan komt er
een plekje op de hockey voor ze en moeten ze van hun
ouders gaan hockeyen. Status, hè.
Toch doen we het goed, we hebben een jeugdteam dat
nu gaat spelen voor het nationaal kampioenschap, in
een poule van de acht beste teams van Nederland. On
ze jongens zijn veertien, ze spelen tegen gasten van
achttien."
aam: Wim van der Zijden.
Leeftijd: 62 jaar.
tafeltennisvereniging Pecos in Oegstgeest.
y e lang bent u al lid van Pecos?
ClhHc oprichting, zo'n 32 jaar dus. Pecos is een fu-
een vereniging uit Oegstgeest en De Burcht
Bij De Burcht zat ik al in het bestuur als
"smjasecretaris, dat ben ik bij Pecos ook gaan doen.
dat doe ik nu nog, zowel voor de junioren als de se-
ren. In Oegstgeest hadden ze alleen jeugd, bij De
cht hadden we alleen senioren. Het was eigenlijk
ideale combinatie."
pt doet u verder nog voor de club?
Fat onderhoudswerkzaamheden. Dat doen we met
P tweeën, ik doe het samen met Piet van Noort. Hij
