'We worden nooit echte rocksterren-
5Iedereen komt een keer aan de beurt'
KUNST 8c CULTUUR
Weer rumoer rond de bodemloze put
te
Willem Duyn: grote
handen, grote mond
g
u
Venice zaterdag in de Leidse Stadsgehoorzaal l
door Harry de Jong
leiden - ,Dat nou uitgerekend Nederland
met terrorisme te maken krijgt, dat stuit
me echt tegen de borst." Michael Len-
non van de Amerikaanse popgroep Ve
nice kan er maar niet over uit. Net als
zijn broer Mark en neven Pat en Kipp
Lennon heeft hij 'Holland' in zijn hart
gesloten en zich in de loop der jaren van
ons land een ideaalbeeld gevormd waar
in geen moordaanslagen en brandende
moskeeën en kerken passen. „In Ameri
ka leven we al lang met de dreiging van
terrorisme, maar dat leek me hier uitge
sloten. Nederland staat overal bekend
als een land van vrede", zegt hij een
beetje gedesillusioneerd.
Venice is momenteel op tournee in Ne
derland - op 11 december in Leiden -
om z'n nieuwe album Pacific Standard
Time te promoten. Ook ditmaal is de
messcherpe samenzang in de stijl van
Crosby, Stills Nash de belangrijkste
pijler onder de muziek, maar toch heeft
de groep z'n horizon iets verbreed door
ook wat snufjes r&b en soul toe te voe
gen. „Maar Venice is dan ook een smelt
kroes van allerlei stijlen en niet alleen
schatplichtig aan countrymuziek, The
Eagles en Crosby, Stills Nash", stelt
Michael Lennon.
Venice werd eind jaren tachtig opgericht
door de vier Lennons, maar voor die tijd
hadden de muzikanten al stuk voor stuk
de nodige ervaring opgedaan in school-
bands. Kipp Lennon: „We komen uit
twee hele muzikale families en van jongs
af aan hebben we altijd samen met onze
ouders, broers en zusters gezongen. We
wisten dus al heel jong van elkaar wat
we muzikaal in onze mars hadden. We
noemen ons niet alleen Venice omdat
we allemaal in Venice Beach wonen,
maar ook omdat de hele geschiedenis
van onze familie daar ligt opgesloten. De
eerste Lennons kwamen oorspronkelijk
uit Duitsland en Ierland en streken in
1917 neer in Venice Beach. En sindsdien
is er altijd een hele sterke familieband
geweest. De vader van mij en Pat en die
van Michael en Mark zongen in de jaren
vijftig samen in een groep die swingmu
ziek maakte. Tot ze beiden meer dan
tien kinderen kregen en dus wel een se
rieuze baan moesten zoeken. Een paar
van mijn oudere zusters hebben in de
jaren zestig in Amerika zelfs nog een
grote naam opgebouwd als The Lennon
Sisters. Ze waren echte sterren, die elke
zaterdagavond op televisie kwamen. Er
waren zelfs poppen van hen op de
markt en als kinderen waren ze grote
voorbeelden voor mij en de rest van de
familie. Ook zij waren verknocht aan Ve
nice Beach en zeiden altijd dat hun
thuisbasis belangrijker was dan hun car
rière."
De eerste officiële plaat van Venice ver
scheen in 1991 op het Atlantic label. De
verkoopresultaten vielen echter tegen en
de Lennons bleven lokale helden. Het
zou zeker nog een jaar of zes duren
voordat de groep internationaal een
woordje mee ging spreken en vooral in
Nederland bijzonder populair werd.
Kipp: „We wisten niet eens dat we daar
een plaat uit hadden. Tot we op een dag
een telefoontje kregen van iemand van
de platenmaatschappij die vertelde dat
we in Holland al tienduizend platen
hadden verkocht en dat we er heen kon
den om op te treden."
Nederland was een openbaring voor de
familie Lennon. Michael: „Toen we voor
het eerst in Amsterdam op een terras za
ten, keken we onze ogen uit. We konden
niet begrijpen hoe al die taxi's, trams,
voetgangers en fietsers er in slaagden
om elkaar in die drukke straten te ont
wijken. Wij zaten met het zweet in de
handen en dachten: direct gebeurt er
wat. Maar het leek wel alsof iedereen
een radar had. Geen enkele voetganger
wachtte voor rood licht, maar niemand
werd aangereden. Ongelooflijk, want als
je opgroeit in een land waar het alti11
is op straat, dan sta je echt te kijk 8
Nederland."
Inmiddels is Venice meer dan tiere'
in Nederland geweest en zijn de s'
kanten aardig vertrouwd geraakt m11
straatbeeld. Kipp: „Maar toch ke 8
we Nederland nog niet goed ge c
Want meestal hebben we zo'n dm) t
gramma dat we niet echt de kans k ji
het land te leren kennen. En dat
ook voor Duitsland. Daar zijn v fl
heel vaak geweest, maar ook daar
een kwestie van rennen van hotel®
concertzaal en radiostudio. Thuis?
gen ze dan: Wat leuk, jullie zijn iir!:
sterdam geweest. De hele dag oj
terras zitten, Heineken drinken en
huana roken. Maar zo werkt da1
niet. En trouwens, zo zouden wic
nooit kunnen leven, daar zijn we v
serieus voor. Als we in Europa zijn,
om onze muziek te promoten. Ei'<
willen we zo goed mogelijk doen.
op het podium staan, mag niemai
het publiek spijt hebben dat hij is
men."
Venice - 11 december: Stadsge11
zaal, Leiden. Ook nog: 16 deceis
Luxor Theater, Rotterdam
maandag 6 DECEMBER 200/
IN MEMORIAM
Foto: Reuters
Rubens in
Weense sferen
wenen - Een bezoeker van het
Liechtenstein Museum kijkt
verlekkerd naar een weelderig
vrouwenfiguur van de hand van
Peter Paul Rubens. Drie Ween
se musea sloegen de handen
ineen en verzorgden de groot
ste tentoonsteling ooit van de
befaamde Belgische schilder.
Te zien tot 27 februari.
Edo de Waart
eredirigent RFO
Amsterdam - Edo de Waart mag
zich 'eredirigent' van het Radio
Filharmonisch Orkest (RFO)
noemen. Het orkest bood hem
die titel en de daarbij behoren
de oorkonde gisteren aan na af
loop van het laatste concert van
De Waart als chef-dirigent van
het RFO. Als gastdirigent keert
De Waart, die kortgeleden zijn
eerste concert als chef van het
orkest van Hongkong gaf, al in
februari terug bij het RFO,
waarvoor hij vijftien jaar ver
antwoordelijk was.
Grote Prijzen
van Nederland
Amsterdam - Lemonseven en
Jeroen Fredrik hebben zater
dagavond in Amsterdam de
laatste twee finalerondes ge
wonnen van de Grote Prijs van
Nederland. Lemonseven werd
de beste Pop/Rock artiest van
2004. De Beste Muzikantprijs
was voor Jeroen Fredrik, de
zanger/gitarist van Blend om
dat hij van begin tot eind loep
zuiver zong. Typhoon uit Zwol
le kwam als beste R&B en hip
hop-artiest uit de bus. De pu
blieksprijs was voor Yes-R. De
ze neef van Ali B. lijkt in diens
voetsporen te treden. Twee jaar
geleden ging Ali B. met de pu
blieksprijs van de Grote Prijs
van Nederland naar huis.
Kevin Coyne
overleden
Neurenberg - Rockmuzikant en
schilder Kevin Coyne is op 60-
jarige leeftijd overleden. De ar
tiest van Britse komaf leefde
sinds 1985 in het Zuid-Duitse
Neurenberg. Coyne nam ruim
twintig albums op. Bekendheid
vergaarde hij vooral met Millio
naires And Teddy Bears (1979)
en Pointing The Finger (1981).
Coyne werd in 1944 in Derby
geboren. Hij ging naar de
kunstacademie en werkte later
als welzijnswerker en kunstthe
rapeut. In 1969 verhuisde hij
naar Londen.
Interactieve cd
van Anouk
den haag - Fans van zangeres
Anouk krijgen een interactieve
verrassing als ze haar nieuwe
album kopen. De cd 'Hotel
New York' verschaft de eige
naar via de computer toegang
tot een apart deel van de inter
netpagina van de zangeres.
Daarop staan onder meer vi
deoclips van haar liedjes, een
filmpje hoe haar laatste clip is
gemaakt en posters.
Venice: messcherpe samenzang in de stijl van Crosby, Stills Nash. Foto: GPD
Willem Duyn
1937 - 2004
rotterdam/gpd - Op het Rot
terdamse stadhuis staat Muse
um Boijmans Van Beuningen
bekend als een bodemloze put.
Daarom is rumoer verzekerd als
er een interne notitie uitlekt
waarin wordt gewaarschuwd
voor nieuwe miljoenentekor
ten. De nieuwe directeur Sjarel
Ex is er als de kippen bij het
smeulende brandje te blussen.
„Ik heb slechts een inventarisa
tie gemaakt van de zaken die
spelen. En nee, daar ben ik niet
van geschrokken."
Boijmans Van Beuningen heeft
weer eens wat. De Rotterdamse
politiek is amper bekomen van
een miljoenenfraude en de le
gendarische kostenoverschrij-
ding bij de verbouwing en uit
breiding als zich nieuw onheil
aandient. In een deze week uit
gelekte brief signaleert de direc
teur artistieke en beheersmati
ge problemen bij zijn nieuwe
werkgever. En als klap op de
vuurpijl becijfert hij dat er op
nieuw 1,3 miljoen euro nodig is
om oude schulden weg te wer
ken. De gemeenteraad, die
zweeft tussen droefheid en
woede, vindt het te gek voor
woorden dat verantwoordelijk
wethouder Hulman hen niet
heeft ingelicht.
Meest explosief is de medede
ling dat de oude schulden dus
1,3 miljoen euro hoger zijn dan
de 6,4 miljoen euro die de ge
meenteraad in december be
schikbaar stelde om financieel
orde op zaken te stellen. Het
heeft veel weg van een lijk uit
de kast van zijn voorganger,
maar Sjarel Ex verwijt Chris
Dercon niets. „Dat bedrag werd
beschikbaar gesteld op een mo
ment dat het boekjaar 2003 nog
niet was afgerond. Dat is in
middels wel gebeurd. Iedereen
weet dat 2003 het jaar van de
afronding van de verbouwing
en de afwikkeling van de frau
dezaak was. De definitieve ge
volgen zijn pas sinds kort be
kend."
Het betekent een forse tegen
valler voor wethouder Hulman,
die gezien de druk op de cul
tuurbegroting en het roerige
Boijmans-verleden, niet graag
bij de raad zal aankloppen voor
extra geld. Achter de schermen
wordt daarom gewerkt aan een
boekhoudkundige oplossing
voor het probleem. Sinds lange
tijd betaalt het museum jaar
lijks 370.000 euro aan rente en
aflossing op een oude gemeen
telijke lening.
Het draait om 4,2 miljoen euro,
een bedrag dat ooit werd ge
bruikt voor de aanschaf van
werk van D ali en andere surrea
listen en het venverven van een
(niet geschonken) deel van de
kunstcollectie van de Rotter
damse zakenman Boijmans. In
het uit te werken plan wordt de
schuld kwijtgescholden. De uit
gespaarde rente van 370.000
euro zou het museum enkele
jaren mogen aanwenden om de
verse schuld weg te werken.
In de interne notitie worden
meer zaken genoemd die de
perspublicaties van Boijmans
nooit halen, al was het maar
met het oog op de gemoedsrust
van de talrijke bruikleengevers.
In de kelder borrelt grondwater,
waardoor kunstwerken worden
bedreigd door schimmelvor
ming. Als gevolg van de defecte
klimaatregeling werd op een
zomerse dag zelfs een noodont-
ruiming van collectiestukken
uitgevoerd.
Sjarel Ex: „Het zijn voorbeelden
van opstartproblemen die je
wel vaker ziet na een verbou
wing. In overleg met aanne
mers en installateur gaan we
die problemen voortvarend te
lijf. De kosten vallen deels on
der garantieregelingen. De rest
wordt betaald uit het onder
houdsbudget. De gemeente zal
daar verder niets van merken."
In één van zijn laatste inter
views, afgelopen voorjaar, 3
hij het nog met grote stellig
heid: „Ik heb goed geleefd
dat wil ik nog een tijdje vol
den. Ik word namelijk 104 j
Ja, echt waar, dat voel ik. 1(
jaar. Er gaat nog iets gebeu
Zijn voorspelling kwam nie
In de nacht van vrijdag op 1
terdag overleed zanger Wil]
Big Mouth - Duyn op 67-ja
leeftijd. Hij kreeg een harts
stand en overleed op weg n
het ziekenhuis.
Alleen zijn Edison, die hij iJal<
1972 won, stond de laatste
ren nog in zijn huiskamer i
Drentse Roswinkel. Aan de
rige successen herinnerde
meer, ook niet aan het son
rival van 1974 waar hij sani f
met zijn toenmalige zangp; a
ner Sjoukje van 't Spijker al
duo Mouth and MacNeal 11
het nummer 'Ik zie een ste a
de derde plaats eindigde.
Daar hoefde het duo zich bld
paald niet voor te schamen31
leen Abba en Olivia Newtoi 1.
John bleven Mouth McN
voor. Ook een ander numna
'How do you do' kreeg wei
status met maar liefst 4 mil
verkochte exemplaren en z 1
een toptien-notering in de
enigde Staten.
Willem Duyn, in april 1937
Haarlem geboren, leerde v ,r
constructietekenaar, maar ie
begin jaren zestig van de v<,c
eeuw beroepsartiest. Hij trn
aanvankelijk op in nachtcli 1
waar hij zijn handen gebru s.
om te drummen. Want zijn w
handen waren even legend
risch groot als zijn mond. 1
1971 scoorde hij als Big M(
een eerste hit. In datzelfde II
kwam ook het duo Mouth
MacNeal tot stand.
Enkele maanden na het so s
festival van '74 kwam er, n x
nodige wrijving tussen hen
den, een einde aan hun su
volle samenwerking. Duyn
verder met Ingrid Kup, die
der de artiestennaam Littlfr
optrad en met wie hij later
zou trouwen. In 1975 hadd
ze samen de hit Uncle, ma 11
daar bleef het zo'n beetje b 0
Het paar trok zich zeven ja e
geleden terug in Roswinke 11
Vanaf 1979 trad Duyn weei
der zijn eigen naam op en
ook graag over zichzelf, on
meer in 'Willem wat heb je
te handen'. Dat anderen zi
daar soms aan ergerden, d
hem niets: „Ik heb wat te x 1
len. Mag ik?", zei hij daar c
voorjaar nog over.
Duyn kende in zijn leven v
imago's tegelijkertijd: stap
alcoholist, bordeelbezoeke
muzikant, vrouwenversierir
dominante schreeuwlelijk.
'Opa Duyn' was het de laai 'f
jaren echter een stuk rustij
rondom zijn figuur gewon r
Zijn laatste grote wapenfei
wellicht toen hij in 1992, n n
Bennie Jolink bij een auto-
geluk gewond was geraakt
delijk voor hem in de plaat 's
trad als Willem dut Norma 1
De single uit die tijd, 'Woe f:
baar', leverde nog een kleiij1
op.
Optreden deed hij de laatse
tijd nog slechts in buurthu11
kroegen en op braderieën.
Want hij vond het, naar eij c
zeggen, 'nog steeds fantast
om te gillen in zo'n microf I
Overigens zonder drank. V
die had hij moeten afzwerf
nadat hij Ingrid Kup had lf
kennen.
e
P
door Aly Knol vi
door Theo de With
Jubileumshow Wipneus en Pim één groot feest in de Groenoordhallen
leiden - Op welke dance-avond
krijg je het liedje 'Meidengroep'
van Kinderen voor Kinderen
voorgeschoteld? Welke dj haalt
het in zijn hoofd de herken
ningstune van 'Maja de Bij' af te
wisselen met 'Smells like teen
spirit' van Nirvana? De feestdj's
Wipneus en Pim bewezen afge
lopen zaterdag in de Leidse
Groenoordhallen op hun dui
zendste draaiavond opnieuw een
ongeëvenaarde stijl te hebben
ontwikkeld.
Ze maken om half tien hun en
tree en als eerste single gaat
"YMCA' van The Village People
op de draaitafel. Origineel en
vanaf vinyl. Want zo wil dj Pim
het. Al snel na hun succesvolle
start in Het Paard in Den Haag
ontstond de rolverdeling dat
Pim (Mark Kneppers) de plaat
jes draait en dat Wipneus (Ed
win van 't Schip) het publiek
amuseert. 'YMCA' zal niet voor
niets gekozen zijn. Het staat
voor alles waar Wipneus en Pim
ook voor staan: camp, foute
disco, jaren zeventig, verkleed
partijtjes.
Met die uitgelezen combinatie
weten ze ruim drieduizend
man op de been te brengen
voor hun jubileumshow. De
Groenoordhal is niet zo afgela
den als bij de halfjaarlijkse Dis
co Dance Classics Party. Het is
voor een deel wel hetzelfde
soort publiek: dertigers en veer
tigers die op zoek zijn naar de
muziek uit hun jeugd. Wipneus
en Pim weten echter ook jonge
ren te trekken. Volgens de dj's
zelf komen die vooral voor de
bijzondere sfeer waarin de dj
zichzelf niet neerzet als held,
maar juist als anti-held. Het pu
bliek is ook niet zo uitbundig
uitgedost als bij de Dance Clas
sics, waar het altijd zwart ziet
van de Afro-pruiken. Als de be
zoekers nu al verkleed zijn, be
perkt het zich vaak tot een gek
ke bril en een kekke feestmuts.
Wipneus en Pim hebben zich
gespecialiseerd in publiekspar
ticipatie. „Iedereen komt van
avond een keer aan de beurt",
belooft Wipneus als nog voor
tienen de eerste groep mensen
zich alweer van het podium be
geeft Er zijn wedstrijdjes in
luchtgitaar spelen, uit de maat
dansen en meer van dat soort
ongein. En natuurlijk gaat de
Op de bühne was het een dolle b<
dame die zich op het podium
nauwelijks verroert naar huis
met de dansprijs: een originele
sticker van de Fabeltjeskrant.
De enige echte prijs van de
avond is de Wipneus en Pim
Award. Via een website heeft
het publiek kunnen stemmen
wie de beker overneemt van
Vader Abraham, die de onder
scheiding bij het vorige jubile
um in zijn handen kreeg ge
drukt. Het werd een nek-aan-
nek-race, waarbij George Baker
(32% van de stemmen) het
moest afleggen tegen Boney M
(35%). Ze delen zaterdagavond
allebei het podium met de
Leidse dj's. Net als artiesten als
Anita Meyer en Guus Meeuwis.
George Baker - de duizend op
tredens al lang voorbij - zingt
routineus zijn hoogtepunten
I. Foto: Mark Lamers
'Una Paloma Blanca' en 'Little
Green Bag'. Anita Meyer, die
begin jaren tachtig even dé
popgodin der Nederlanden
was, blijkt nog verrassend goed
bij stem. Haar klassieker "Why
tell me why" galmt lekker door
de Groenoordhallen, waarbij de
drieduizend feestgangers de
koorpartij voor hun rekening
nemen. Ook Guus Meeuwis
krijgt de meute in beweging
met zijn studentenpopliedjes
'Kedeng kedeng' en 'Dit is een
nacht'.
Boney M krijgt als winnaar van
de Wipneus en Pim Award de
meeste podiumtijd toebeme
ten. Ook weer niet te ruim na
tuurlijk, want het draait van
avond om Wipneus en Pim,
maar genoeg om een stevige
stamppot van hun merkwaardi-
De Award was voor Boney M. Foto: Mark Lamers
ge discohits ten tonele te voe
ren: 'Daddy Cool', 'Sunny', 'Ma
Baker'. Boney M, eind jaren ze
ventig ontsproten aan het brein
van een Duitse discoproducer,
wint terecht de award.
Het kwartet onder aanvoering
van Bobby Farrell past perfect
in het plaatje van Wipneus en
Pim. Het is camp ten voeten
uit. Farrell die toch al nooit be
kend stond om zijn zangkwali
teiten lijkt met het jaar slechter
te gaan zingen. Hij beperkt zich
daarom tot het uitstoten van
een aantal oerkreten en laat des
te uitgebreider zien waar zijn
kwaliteiten wél liggen: in het
maken van spastische bewegin
gen, in het tonen van zijn borst
haar en in het grijpen naar zijn
kruis.
„Wat voor plaatje moeten we
nu hierna draaien?", vraagt
Wipneus aan zijn collega achter
de draaitafel. Die heeft de naald
echter al scherp gesteld op een
fijne langspeelplaat: 'Aerobics
met Ron Brandsteder'. In na
volging van Wipneus buigt een
deel van het publiek zich voor
over om de wervelkolom af te
rollen. „Tja, in het buitenland
denken ze dat Tiësto de beste dj
is. Deze avond bewijst toch
maar weer dat niet Tiësto, maar
Pim de allerbeste is."
