REGIO
'Kwaliteit van de
klazen is treurig'
Leidse kunstenaar heeft de kolder in zijn kop
Lof op de rivaliteit
Rijnsburgse kweker Zékers
vreest sterfhuisconstructie somsheJt
GERECHT
te«S£e£SS£*
NAVRAAG
Veel Rijnsburgse kwekers vrezen voor de toekomst. Hoewel in de
winkels flinke bedragen betaald moeten worden voor bloemen, ver-
J zout in de
pap niet. JAN RAVENSBERGEN uit Rijnsburg kweekt anjers en tulpen.
Hij is een van de ondernemers die klappen hebben opgelopen.
Waarom boert u op dit ogenblik zo slecht?
„Dat komt voornamelijk door de komst van de euro."
Hoe zijn uw verwachtingen voor volgend jaar?
„Het wordt alleen nog maar slechter. De heffing van tol op de
Duitse autowegen
en het hoge BTW-
tariefvan 19 pro
cent op bloemen
spelen ons dan par
ten. Bloemen wor
den kennelijk als
luxeartikelen be
schouwd."
Dat denk ik ook als
ik in de winkel een
bos bloemen koop.
De prijzen zijn niet
kinderachtig.
„Klopt, de consu
ment betaalt de
hoofdprijs, maar
daar zien wij kwe
kers hoegenaamd
niets van terug. Be
halve door die hef
fingen komt dat
ook omdat we
moeten betalen aan
de veiling."
Is ondernemen nog
wel leuk?
„Niet als het gaat
als dit jaar, toen
heb ik er dik op
moeten toeleggen."
Biedt de samenwerking met Katwijk en Valkenburg soelaas?
„Daar verwacht ik helemaal niets van. Katwijk, dat het over een
jaar voor het zeggen krijgt, hanteert een sterfhuisconstructie. Dat
merken we straks ook in Rijnsburg. Ik vrees het ergste."
tekst Rob Onderwater foto: Wim Dijkman
UIT DE ARCHIEVEN
ANNO 1954, Donderdag 2 December
LEIDEN - Gistermiddag ploeterden tientallen leden van de WSL in de
Stadszaal temidden van een dikwijls oorverdovend uitbundige schare
van 600 kinderen: het jaarlijks door de vrouwelijke studenten verzorg
de Sinterklaasfeest voor de minder goed bedeelde Leidse jeugd, dat
pok ditmaal een waar succes geworden is. Een bijzondere attractie
yoor de kinderen was dit jaar het waterorgel, dat kreten en zuchten van
bewondering aan de jeugdige schare ontlokte als een binnenhuis-vuur
werk.. Duco Elbout hield de kinderen geruime tijd bezig met alleraar
digst gebrachte goocheltoeren.
Maar het hoogtepunt was uiteraard het bezoek vanSinterklaas met niet
minder dan vier zwarte Pieten. De kinderen zongen de gasten uitbun
dig toe, grabbelden naar hartelust en kregen vele geschenken. Het ge
heel was een festijn voor de kinderen en - ondanks het harde werk van
de laatste tijd en gistermiddag - voor de WSL-leden, die ieder jaar
weer met zoveel zorg en liefde dit feest arrangeren.
ANNO 1979, maandag 3 december
NOORDWIJK - Onwennig, maar vol enthousiasme is een groep van 13
Vietnamese kinderen vanmorgen begonnen aan de eerste schooldag.
De kinderen maken deel uit van de groep Vietnamese vluchtelingen
die sinds zes weken is ondergebracht in het Noordwijkse hotel De
Zeeleeuw. Foto: archief Leidsch Dagblad
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
plaatsing 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
8406 t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
Leidsch Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B M. Essenberg
E-mail: directie.hdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdcnl
HOOFDKANTOOR
Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postadres: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Redactie fax 071-5 356 415
Advertentie fax 071-5 356 325
Familieberichten fax 023-5159 567
ADVERTENTIEVERKOOP
Advertenties m.b.t.:
Auto's: 072-6813661
Onroerend goed: 023-5 '5° 543
Personeel: 075-6813677
Overige detailhandel: 071-5 356 300
Reclamebureaus kunnen contact opnemen
met: 075-6813636
LEZERSSERVICE
0800 -1711 (gratis)
Mobiel: 072 - 5196800
ABONNEMENTEN
Bij vooruitbetaling (acceptgiro)
p/m €20,20 (alleen aut. ine.)
p/kw €56.70 p/j €216.90
Abonnees die ons een machtiging verstrekken
tot het automatisch afschrijven van het
abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting
per betaling
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr. 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13,00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV. Afdeling
Lezersservice, postbus 2.1800 AA Alkmaar
Hij ziet er een beetje verlopen
uit in zijn felgekleurde jaren
zestig broek, vormloze vale
slobbertrui en jas vol witte
verfspatten. De Leidse kunste
naar maalt er niet om. Hij
heeft wel belangrijker zaken
aan zijn hoofd en is vanoch
tend bijzonder droevig ge
stemd. Zijn uitspattingen
hebben hem zijn relatie ge
kost, zo vertelt hij aan de
rechter, en hij heeft er bitter
weinig vertrouwen in dat het
met zijn lieve ex-vriendin ooit
nog goed komt.
Zo af en toe krijgt de Leide-
naar namelijk ineens 'de kol
der in zijn kop.' Dan wordt hij
plots overvallen door vreem
de vernielzuchtige buien. „En
daarna weet ik eigenlijk niet
meer wat ik heb gedaan ver
ontschuldigt de man zich.
De Alfa Romeo die een half
jaar geleden onherkenbaar en
totaal verwoest werd terugge
vonden is een van de vele
slachtoffers van zijn destruc
tieve temperament. „Van die
wagen was weinig meer
over", stelt de rechter vast na
dat ze de foto uit het dossier
heeft bekeken. In haar stem
klinkt enige verbazing door
over de mate van geweld
waarmee de man de auto van
een onbekende helemaal total
loss heeft geslagen.
De Leidenaar kan haar niet
anders dan groot gelijk geven.
„Het lijkt wel alsof er een bom
in is ontploft", verklaart hij
beschaamd. Ik weet echt
niet wat mij toen bezield
heeft. Ik had ruzie met mijn
vriendin en ineens...." Zijn
hoofd zakt steeds verder weg
tussen zijn opgetrokken
schouderbladen. „Het inci
dent heeft mijn leven er in elk
geval niet beter op gemaakt",
zegt hij vol zelfmedelijden. „Ik
heb er een hoop mee verziekt
en ben keihard met mijn neus
op de feiten gedrukt."
Ondanks deze
eerste ontnuch
terende erva
ring gaat het in
het leven van
de Leidse kun
stenaar een
paar maanden
later toch weer
mis. Een wille
keurige voorbij
ganger hoort
tijdens het ma
ken van een
avondwandelingetje langs de
Witte Singel en de Bilderdijk-
straat meerdere malen een
raar hard gebonk. Als hij wat
beter kijkt, ziet de wandelaar
tot zijn schrik dat de spiegels
van iedere geparkeerde auto
die hij passeert kapot zijn ge
slagen. Verontrust schakelt hij
de politie in. De agenten hoe
ven echter niet lang naar de
dader te zoeken. Het spoor
van gebroken glas leidt hen
direct naar de inmiddels be
hoorlijk dronken
Leidse kunstenaar.
Die heeft het op dat
moment echter pri
ma naar zijn zin en
wil niet dat de
agenten zijn sloop-
feestje verstoren.
„Dat kun je niet
menen, stelletje
mongolen", roept
hij ze toe als hij ver
zocht wordt met
hen mee te gaan
naar het politiebureau. De
monstratief gooit hij vervol
gens een fiets de singel in.
„Kortom, u verzette zich be
hoorlijk", vat de rechter deze
ochtend samen. De kunste
naar voelt zich in de rechts
zaal echter te kort gedaan. „Ik
heb anders ook wel wat klap
pen van hen gehad", verde
digt hij zich. Daar kijkt de
rechter niet in het minst van
op. „Ik vrees", zegt ze op een
toon alsof ze tegen een klein
kind praat, „dat de politie net
als de autospiegels ook niet
aan uw agressie konden ont
komen en u dus wel wat stevi
ger moesten aanpakken." De
man sputtert even tegen. „Ik
ben anders geen crimineel,
hoor. Het was gewoon blinde
woede. Om eerlijk te zijn, kan
ik mezelf nu wel voor m'n kop
schieten."
De rechter heeft inmiddels
schoon genoeg van de zoge
naamde slachtofferrol van de
Leidenaar: „U zegt wel steeds
dat uw leven er door verziekt
is, maar het leven van zeker
tien onschuldige mensen is er
door uw toedoen ook niet be
ter op geworden. Realiseert u
zich dat? U heeft een pro
bleem waaraan gewerkt moet
worden."
Die tip heeft hij allang ter har
te genomen, legt de man uit.
„Ik word behandeld voor im-
pulsbeheersing." Maar het
contact met de reclassering
verloopt zeer stroef. „Het is
zo'n strenge mevrouw die ik
daar tegenover mij krijg",
klaagt hij. „Ik mag haar ge
woon niet."
De rechter blijft onverbidde
lijk: „Sommige strenge vrou
wen zijn juist heel goed." D(
man moet van haar in de tot
komst verplicht alle aanwij
zingen van de reclassering
opvolgen. Daarnaast krijgt h(
180 uur werkstraf en twee
maanden voorwaardelijke g
vangenisstraf opgelegd.
Voor het vergoeden van de
schade aan de auto's kan de
Leidenaar maar beter alvast
gaan sparen. Hij wordt voor
ruim 4500 euro aangeslagen
Nog wat beduusd van het h<
ge bedrag verlaat de kunste
naar somber de zaal. „Ik mo
hier even met iemand over
praten", mompelt hij voor
zich uit. ji
1
Floor Ligtvoet
HDC 970
Bram van der Vlugt het voorbeeld voor Rijnsburgse hulpsint
Weg met de beunhazen! Er moet een
keurmerk komen voor het spelen van
hulpsinterklaas. Die 'branche' zou zich
beter in zijn rol moeten schikken,
want het is momenteel maar treurig
gesteld met de kwaliteit. Qua uiterlijk
en optreden. „Het moet beter", zegt
de ijverigste hulpsinterklaas van
Rijnsburg.
Dat allemaal om het sprookje levend
te houden. De kinderen van vandaag
laten zich niet meer zo snel in de
maling nemen. Sinterklazen, van bij
voorbeeld de studentencentrale, la
ten bij een bezoek aan kinderen voor
de deur de motor van de auto lopen.
Even een klantje doen, en huppakee,
op naai' de volgende verdienste.
De Rijnsburgse sinterklaas wordt
niet rijk van zijn rol. Dat hoeft ook
niet. „Want dit vind ik zelf veel te
leuk. Het is een feestje, waai' ik mijn
eigen slingers ophang."
Hij ergert zich groen en geel aan de
zakkenvullers, die zich er met een
jantje-van-leiden afmaken. „Een sint
op de motorfiets of met zwarte
schoenen en geitenwollen sokken,
verschrikkelijk. Of een sint die aan
komt in een rubberbootje en nat is
voordat hij met zijn werk begint, dat
zou bij mij onmogelijk zijn."
Sinterklaas is een sprookje. Dat wil
hij graag zo houden en vandaar dat
hij zijn naam voor de krant niet
prijsgeeft om de Rijnsburgers niet
wijzer te maken. Hij vindt het prach
tig dat veel plaatsgenoten nog steeds
niet achter zijn identiteit zijn geko
men. En dat na dertien jaar, zo lang
verzorgt hij namens de Rijnsburgse
winkeliersvereniging de intocht van
sinterklaas. Dit jaar had hij assisten
tie van vijftig zwarte pieten.
Dat was allemaal anders toen hij in
1991 met deze klus begon. Rijnsburg
had een sint, mijnheer Van Weeren,
die het eigenlijk niet meer kon vol
brengen. Daarna kwam er een
vreemde sint uit Haarlem. „Maar dat
leek wel een tuinkabouter." De
Rijnsburger stapte erin omdat hij
zich graag in de rol van iemand an
ders hult. Zijn ervaring als amateur
toneelspeler kwam hem daarbij
goed van pas. „Toen ik 15 was moest
ik iemand van 65 spelen. Dat ging
me goed af."
Sinterklaas maakt van de Rijnsbur
ger een ander mens. Eenmaal in de
buurt van baard, staf en tabberd
gaat hij anders praten. Dan wordt
zijn stem al 'zwaarder' en komen de
zinnen langzamer zijn mond uit. De
kindertjes moeten hem tenslotte
goed kunnen verstaan. Dat 'zware
praten' leverde in eerste instantie
problemen op, want de sint raakte
zijn stem kwijt. „Toen heb ik er een
zangpedagoog bijgehaald. Ik ge
bruikte mijn stem verkeerd."
De Rijnsburger, een dertiger, hult
zich niet in de goedkoopste sinter
klaaskleren. „Nee, dit pak komt niet
van de supermarkt. Dat kun je na
één keer weggooien." De kosten van
de mantel en baard bedragen rond
de 6000 euro. De sint moet vast een
fikse uurprijs rekenen om uit de kos
ten te komen? „Nee", zegt hij reso
luut. „Soms strijk ik mijn hand wel
eens over mijn hart en treed ik gratis
op. Neem zorgcentrum Vlietstede,
daar heeft mijn oma gezeten. Ze
hebben daar bijna geen budget voor
de sint. Toch ga ik er naar toe."
En dat in een periode dat er van hem
veel wordt gevraagd. Sint moet voor
zijn optredens onbetaald verlof van
zijn werkgever, hij werkt in de zorg
sector, opnemen. Maar het maakt
hem allemaal niet uit. Hij heeft twee
betrouwbare assistenten: één die
voor de kleding zorgt en een ander
die het draaiboek verzorgt. „Ik hoef
mij alleen maar te concentreren op
het spelen van de sint."
Dat gaat de Rijnsburger goed af.
Groot en klein hangen deze middag
in Vlietstede aan zijn lippen. De sint
streeft elke keer weër naar een goed
optreden. Hij doet van alles om er
geloofwaardig uit te zien. De 'echte'
sint, Bram van der Vlugt, is daarbij
et
•ntp vp
het
grote
voorbeeld.
De Rijnsburger
volgt de televisieoptredens bij de
NOB en houdt de actualiteit bij. Is er
op televisie met de boot bijna een
ongeluk gebeurd vanwege de peper
notenolie, dan speelt de Rijnsburgse
sint daarop in. Perfectie dus. „Je
moet in deze rol niet vergeten dat je
hebt te maken met slimme kinderen.
Vroeger kon je kinderen nogal eens
iets op de mouw spelen, maar dat
kan niet meer. Vandaar dat ik alles
wil weten van de tv-sint."
Hij'speelt Bram van der Vlugt niet
volledig na. „Ik geef er een Rijns
burgse draai aan. Als ik mensen her
ken zeg ik: zo mijnheer Van Eg-
mond, bent u hier ook met uw kin
deren. Dan
staan ze me vol
verbazing aan te kij
ken."
De verwarring bij Rijnsburgf
intrigeert hem. „Ik sta laatst bij Al-
bert Heijn en wil kaas pakken. Pal:
een vrouw mijn hand beet en zegt
goedendag sinterklaas. Ik draai mi
om en doe net alsof ik van niets
weet. Loopt de vrouw naar iemant
anders en zegt: dat was toch wel si
terklaas?"
Het sprookje, dat mag nooit verlor
gaan. „Er zijn wel eens momenten
dat ik het moeilijk heb. Op een zat
dag van negen tot vijf bezig zijn is
inspannend. Maar als je die bekkie
van de hummetjes ziet, is alles wet
goed."
Rob Onderwater
Rijnsburgers koesteren haat-liefdeverhouding met grote buur Katwijk
Rijnsburgers blijven eeuwig Rijnsburgers. Hoe
de samenwerking of fusie met Katwijk en Val
kenburg in 2006 ook uitpakt, de bewoners van
het bloemendorp houden hun gevoel van ei
genwaarde. Sterker nog, zij koesteren de rivali
teit met de buren. „Zolang er geen bloed vloeit,
kan dat geen kwaad."
Veel bezoekers van de Leidsch Dagblad-bus,
vooral mannen, brengen het gesprek binnen
de kortste keren op voetbal. De wedstrijd
Rijnsburgse Boys - Quick Boys, over ruim
twee weken, houdt de gemoederen op
woensdag 1 december al bezig. De sportieve
stammenstrijd is van alle tijden en zal ook na
de fusie in 2006 nooit ontaarden in een bloe
deloos onderonsje. Veel Rijnsburgers hebben
een haat-liefdeverhouding met Kattukers.
„Op het werk zijn ze prima", zegt Piet van Eg-
mond, „maar op het voetbalveld ligt dat an
ders." Dan is rivaliteit niet erg, zegt J. de
Mooij. „Buiten het voetbalveld merk ik er
niets meer van."
Als alle voetbalsupporters uit Katwijk, Valken
burg en Rijnsburg straks in dezelfde gemeen
te wonen, verandert er volgens Van Egmond
bar weinig. „Eens een Rijnsburger, altijd een
Rijnsburger", zegt hij vol bravoure. „Vroeger
was het tussen Katwijkers en Rijnsburgers
nog wel eens bloed aan de paal. Maar de riva
liteit beperkt zich nu tot discussies op het
werk. Op de Flora hoor ik van Quick Boys-
fans dat zij onze nieuwe tribune zo goed kun
nen zien omdat er maar vijftig mensen op zit
ten. Dan antwoord ik: wij zetten met zijn vijf
tigen mooi spul neer. Dat krijgt Quick Boys
met duizend man nog niet voor elkaar."
Hans Oudwater, behalve speaker van Rijns
burgse Boys ook werkzaam bij de plaatselijke
Rabobank, vindt dat de dorpen wel wat van
elkaar kunnen opsteken. „Als het maar niet
geforceerd gebeurt. Samenwerking moet
Bram van der
Vlugt met een
'Rijnsburgse
draai'.
Foto: Dick
Hogewoning
spontaan groeien. Zo niet, dan krijg je heftige
teksten zoals op www.kattuk.nl. Maar als het
tot een fusie komt, dan kunnen de drie ge
meenten een voorbeeld nemen aan de bank.
Wij doen zoiets een stuk sneller en gaan vol
gende maand al samen."
In het Rijnsburgse gemeentehuis aan het
Burgemeester Koomansplein, straks wellicht
een bijkantoor met af en toe geopende lo
ketten, klinken ook andere geluiden. De drie
vrouwen aan de receptie weten voor wie de
fusie lastig kan uitpakken: de groeiende
groep mensen met een rollator. Volgens de
voorlichtsters bevat die groep ook trouwe
klanten die regelmatig op het gemeentehuis
verschijnen. „Ik weet niet hoe het met hen
moet. Maar ik weet net zo min wat er in 2006
met ons gebeurt, ook al hebben wij een baan
garantie."
Ook uit zakelijke overwegingen pleit J. de
Mooij voor samenwerking met Katwijk en
Valkenburg. „Als het de gemeenteleden voor-
d, Rjjns-
ik misschien een
ochtendkranl he? m een
endedodenadverteMees^eUWS
^dofc^'^^insburg:
altijd de kant r,van de kram
zen. Dal gebeurde if^ Boys kie'
Kjnsburle r™ d '0en
de hemefsnerid ?terTen va"
werd pee,de en kampioen
deel oplevert, maakt het mij niet uit waar ik
mijn paspoort moet halen. Als we dan toch
met Katwijk samengaan, krijgen wij mis
schien ook wel een boulevard."
Tim Brouwer de Koning
DONDERDAG 2 DECEMBER 20
