EHEÜSSS LEIDEN REGIO Woonbootbewoner bang voor isolement 'De sfeer van 1900' Extra Extra; Wijnkans van de maand Rijnland claimt 4,5 ton bij fraudeurs Studenten krijgen hulp bij het ondernemen l deze week deze week; Médoc Cru Bourgeois Chateau Bellegrave Jouke deS Jonghe m KorenmouL Teachers Scotch Whisky Tiachers ONGHE hele liter hele liter eldersJI&69 |KOR£NMOüI vergelijkbare prijs1MF- m. ril Wijvertopen geen alcohol onder dB 16 par. geen stïiVe dranken onder de 18 |aar LegüimatM verptcM til Aanbletfngen geldig Vm 5 december, zolang de voorraad strekt Ityvoorde dicfitstbipinde sk|ten| op DIRCKIIla. it Leiden 'proeftuin' voor landelijk plan door Wilfred Simons leiden - De Leidse afdeling van de Nederlandse Maatschappij voor Nijverheid en Handel gaat studenten gratis helpen om 'ondernemende ideeën' om te zetten in bedrijven of maat schappelijke initiatieven. Elke student krijgt begeleiding van twee deskundige leden. In het eerste jaar wil de Maatschappij contact leggen met tien studen ten. Het landelijke bestuur van de Maatschappij heeft Leiden uitgekozen als 'proeftuin'. Als het project hier aanslaat, maakt het bestuur er een landelijke activiteit van. Het gratis advies maakt deel uit van een plan om de Leidse af deling van de Maatschappij nieuw leven in te blazen. Die afdeling bestaat sinds 1777 en heeft in de negentiende eeuw veel voor de industrialisatie van Leiden betekend. Volgens be stuurslid Arjen Pels Rijcken zijn er anno 2004 nog 140 leden, die de afdeling echter vooral ge bruiken als gezelligheidsvereni ging. Een beetje ingeslapen is de Maatschappij wel, erkent hij. Het oorspronkelijke doel, het bevorderen van nijverheid en handel, is daardoor op de ach tergrond geraakt. Door zich te ontfermen over jonge, onder nemende studenten, moet de vereniging iets van het oude elan terugkrijgen. Uiteindelijk, hoopt hij, kunnen studenten die met de hulp van de Maat schappij een zaak tot bloei heb ben gebracht, lid worden en zo bijdragen aan de verjonging er van. er De Maatschappij mikt op stu^. denten van de Webster UniveP sity, de Universiteit Leiden a de Hogeschool. De eerste reaf ties zijn bemoedigend, mee Pels Rijcken. Zonder noemen i;< waardige reclame heeft hij a contact gekregen met vijf st b denten van onder meer de H 3 geschool Leiden, die een tren modezaak, een kapperswink en een fotostudio willen begil nen. Volgens Pels Rijcken heeft li Leidse afdeling van de Maa schappij 'vrijwel alle expertii< in huis'. „We hebben fiscali '5 ten, advocaten en notarisse a marketeers, ondernemers d r! de valkuilen kennen. Onder oi ze leden zijn uitgevers, TN( biotechnologiebedrijven, o< I wel wat industriële bedrijve i Wethouder Geertsema is lid, 1 kan vanuit bestuurlijke hoi misschien adviezen geven i concrete hulp bieden." Concreet verwacht de Maa (j schappij van ondernemen! 4. studenten dat zij hun idee j plan 'op een A4'tje presentere li en aangeven welke steun zij va tf de Maatschappij verwachte ij Voorlopig mikt Pels Rijcken o een presentatie van het uitg a werkte idee als eindpunt. Vol de vervolgstap, het maken va een ondernemersplan, verwij 'f hij ze naar de Kamer van Koo| C handel. Wel zoekt hij uit of bij de leden van de Maatschap pij belangstelling bestaat voi de oprichting van een onderra mersfonds. ,,Er zijn, denk ii genoeg vermogende leden di 5000 euro in zo n fonds wille' storten." toegang geeft tot de kelder, het 17de-eeuwse en oudste deel van het huis, bevat slechts een schouw en een bedstede. „Of de laatste bewoner hier nog in heeft geslapen, weet ik trou wens niet", peinst Van Hoogda- lem hardop. „Maar vroeger la gen mensen hierin op een hooizak. De baby sliep dan op het plankje boven het bed van Wevershuisje aan Middelstegracht wordt museum door Floor Ligtvoet leiden - Op de woningmarkt zijn ze erg geliefd, de kleine Leidse wevershuisjes. Jonge tweeverdieners sluiten maar wat graag een hypotheek af om in een pittoresk huisje binnen de singels te kunnen wonen. Voorwaarde is wel dat het voor malige woon- en werkvertrek van de thuiswerkers uit de tex tielindustrie aan de huidige wooneisen voldoet. Daarom schuilen achter de meeste originele klok- en punt- gevels uit de 17de eeuw tegen woordig luxe leefruimtes voor zien van badkamer, keuken en centrale verwarming. De pan den vormen na de verbouwing een schril contrast met de wo ningen van de oorspronkelijke bewoners, de arbeiders uit de tijd van een nog bloeiende Leidse laken- en conservenin- dustrie. Een van de weinige in tact gebleven historische pan den uit deze industriële hoog tijdagen is een wevershuisje aan de Middelstegracht. De zeer eenvoudige woning op nummer 143 wist namelijk ja renlang te ontkomen aan de grootschalige sloopplannen van de gemeente en renovatiedrif ten van de bewoners. De laatste huurder die twee jaar geleden de voordeur voorgoed achter zich dichttrok, was een Leide- naar van in de zeventig. Hij gaf weinig om wooncomfort en leefde uiterst eenvoudig. Nog zonder douche, centrale ver warming of een behoorlijk keu kenblok, net zoals al die gene raties voor hem hadden ge daan. Jarenlang leidde hij een teruggetrokken bestaan in de tweekamerwoning met een zol dertje en een later, in de 19de eeuw, aangebouwd achterhuis. Argeloze bezoekers uit deze moderne eeuw zullen bij bin nenkomst van het historische wevershuis misschien even moeten slikken. Hoe konden hier hele gezinnen wonen? Het oorspronkelijk zeventiende- eeuwse woninkje, met alleen een werkvertrek aan de straat kant waar vroeger het weefge touw stond en een woonkamer achter, oogt bedompt. Midden op een zonovergoten dag, sche mert het binnen en is het in de benauwend smalle hal lastig keren. Rita Meijer en Herbert van Hoogdalem storen zich daar niet aan. De twee bestuursle den van de stichting Het Kleine Leidse Woonhuis zijn juist ra zend enthousiast. „Dit is toch prachtig?", roept Meijer verrukt uit terwijl ze in het woon- en te vens slaapvertrek staat waar het behang op de muren door vocht grotendeels heeft losgela ten. Het huis, dat in eigendom is van de gemeente, wordt na een grondige opknapbeurt van 145.000 euro verhuurd aan de stichting Museum het Leidse Wevershuis, een nieuwe stich ting van het bestuur van het Kleine Leidse Woonhuis. Meijer en Van Hoogdalem maken zich al jaren sterk voor het behoud van diverse historische stads- panden, maar het wevershuisje aan de Middelstegracht is de kroon op hun werk. Dit pand wordt na alle werkzaamheden een echt museum. „Een open huis waar iedere Leidenaar ge makkelijk de sfeer van rond 1900 kan opsnuiven", aldus Meijer. De historische woning mag daarom vooral niet te mooi en te gaaf worden opgeleverd. Slechts met behulp van enkele touchscreens en verhalen inge sproken in Leids accent, moet de geschiedenis van het leven aan het begin van de vorige eeuw toekomstige bezoekers tot de verbeelding gaan spreken. „We zullen de inrichting van de woning expres sober houden, want het huis met zijn histori sche details moet zelf de rest van het verhaal vertellen." Sinds 1900 is er nauwelijks meer iets aan het pand aan de Middelstegracht versleuteld. De kleine woon- en slaapkamer die Onder het oudste deel van het i7de-eeuwse huis bevindt zich een kleine kelder. Foto: Hielco Kuipers Herverkiezing voor één waterschapszetel in april door René Torley Duwel leiden - Een handjevol vervalste handtekeningen kost het Hoog heemraadschap van Rijnland maar liefst 4,5 ton. Met dank aan de frauderende heren Hans Bremer, Jan Jans en Sieto Zuier- veld. Dit trio bleek zich deze zomer met behulp van een tiental ver valste handtekeningen kandi daat te hebben gesteld bij de verkiezingen van Rijnland. De fraude werd te laat geconsta teerd om hen van de kandida tenlijst te halen. Jans en Zuier- veld trokken zich op eigen initi atief terug, maar Bremer niet en zo kon hij alsnog in oktober in het bestuur worden gekozen. Het oude bestuur besloot hem toch niet tot het bestuur toe te laten, waarop Bremer naar de Raad van State stapte en daar deels gelijk kreeg. De verkiezin gen voor 'zijn' zetel moeten daarom worden overgedaan. De fraude kostte het hoog heemraadschap bij de eerste verkiezingsronde zo'n ander halve ton extra (advocaten, ad vertenties). Bij de drie frau deurs is inmiddels een schade claim van ieder 50.000 euro in gediend. Daarnaast kan Bremer volgend jaar nog meer post ver wachten, want de extra verkie zingsronde gaat Rijnland 300.000 euro kosten, die ook op Bremer worden verhaald, zegt woordvoerder Erwin Albrecht van Rijnland desgevraagd. „We beseffen dat die procedure ja ren kan duren, maar we gaan het wel doen. Die heren heb ben ons veel geld gekost." Bremer is niet onder de indruk van de schadeclaim en zegt ook 'beslist' mee te doen aan de herverkiezingen in april 2005. „Het is mijn zetel! Alle kiezers wisten van die vervalste hand tekeningen en er is toch op mij gestemd. Ze wilden mij dus als hun vertegenwoordiger." Volgens Bremer had Rijnland helemaal niet tot herverkiezin gen dienen over te gaan. „Ze hadden me gewoon tot het be stuur moeten toelaten, zoals ook de Raad van State heeft vastgesteld. Zij zijn dus verant woordelijk voor alle kosten." Hij overweegt op zijn beurt bij Rijnland een schadeclaim in te dienen, omdat hem zijn zetel is onthouden. zie hier allerlei figuren op het terrein, maar er is niemand die naar mij toekomt. Wordt het niet eens tijd dat er ook aan mij wordt gedacht?" Het schrikbeeld van Van Zeist is dat het buitenhek van het failliete bedrijf aan de Roose- veltstraat op slot gaat. En dat is inmiddels gebeurd. „Dat bete kent dus dat mensen die langs komen, voor een dichte deur staan en rechtsomkeert maken. Anders moet het bezoek zich in een kantoortje bij de beveili ging melden. Een bel met in tercom en zoemer en mis schien wel een cameraatje zou dus een oplossing zijn. Maar de vraag is wie dat gaat aanleggen en bekostigen. Ik ben ook slecht ter been en kan onmo gelijk steeds van mijn woon boot naar het toegangshek en terug." Dat hek hoeft volgens Van Zeist niet eens op slot. „Stokker- mans bestaat uit twee gebou wen met daartussen een bin nenplaats. Als er tussen de twee gebouwen langs die bin nenplaats een hek komt, zijn ook alle problemen opgelost Dan kan ik gewoon via het nor male pad van de Roosevelt- straat naar mijn woonboot en terug. Per slot van rekening heb ik al 30 jaar recht van over pad en dat wil ik graag zo hou den." Volgens een woordvoerder van de gemeente is ervoor Van Zeist geen enkele aanleiding zich zorgen te maken. „Volgens de planning gaat het saneren 6 december beginnen en duurt de schoonmaak tot Kerstmis, al weet je natuurlijk nooit precies De heer Van Zeist: „Wordt het niet eens tijd dat er ook aan mij wordt gedacht?" Archieffoto: Henk Bouwman watje aantreft Het spreekt voor zich dat mijnheer Van Zeist gedurende het saneren zijn woonboot en de straat ge woon moet kunnen bereiken." Stokkermans Oud-directeur N.J. Stokker mans ziet met lede ogen aan wat er met zijn bedrijf is ge beurd. Failliet in augustus en deze periode in opspraak van wege veronderstelde gevaarlij ke toestanden en (bodem)ver- vuiling. „Ik heb het bedrijf al 15 jaar geleden verkocht. Toen kwamen er twee nieuwe direc teuren die mijn bedrijf koch ten. Dat was onder de voor waarde dat mijn naam 'mee ging'. Ik heb daar toen geen problemen van gemaakt. Maar afgelopen weekeinde stond bij mij de telefoon roodgloeiend. Mensen belden met verschil lende reacties. Iemand zei dat ik voldoende geld had om de sanering van de bodem zelf te betalen omdat ik in een luxe villa in Noord wijk woon. De realiteit is echter dat ik op een driekamerflatje in Leiden zit. Gelukkig waren de meeste tele foontjes van mensen, onder wie veel oud-werknemers, die mij een hart onder de riem sta ken. Ik vind het bijzonder ver velend dat het bedrijf uiteinde lijk failliet is gegaan. Maar dat is toch echt de schuld geweest van de nieuwe directie. Eric-Jan Berendsen De kleine woon- en slaapkamer met slechts een schouw en een bedstede. Foto: Hielco Kuipers Deze rode topper is de wijnkans van de maand december. Middels deze prachtige Médoc Cru Bourgeois ChSteau Bellegrave geeft Frankrijk haar visitekaartje af; een voortreffelijke wijn die zijn naam meer dan waarmaakt. Bij het inschenken komt de complexiteit van de wijn u al tegemoet En ook in de mond bewijst deze Médoc Cru Bourgeois prima in balans en rijk en vol van smaak te zijn. Kortom; gewoon een hele mooie wijnl En mooie dingen zijn er om te delen. Met vrienden bijvoorbeeld. Zo is deze Franse schone een uitstekende begeleider van bijvoorbeeld stoofschotels en verschillende kaassoorten Uw gasten zullen zeker onder de indruk zijn en u complimenteren met uw keuze. Of wilt u hem liever nog even bewaren voor een andere gelegenheid? Dat kan. De wijn zal in de loop der tijd alleen maar aan karakter winnen. Het is eerder de vraag of uw ge duld dat ook toelaat.Een prachtige wijn die uw feestmaaltijd net dat beetje extra geeft! Ome aanbiedingen in uw mailbox? DiBCKin.nl Bijna vier maanden is hij al verstoken van gas en nu dreigt de 64-jarige A. B. van Zeist aan de Rooseveltstraat ook nog in een 'concentratiekamp' te be landen, zoals hij het zelf om schrijft. Hij is woonachtig in een woonboot aan de Trekvliet die pal achter het failliete Stok kermans Chroomindustrie ligt. In het bedrijfsgebouw zouden nog gevaarlijke stoffen liggen en ook zou de bodem vervuild zijn. De gemeente wil het ter rein vanaf volgende week laten saneren. Van Zeist is bang dat dan het toegangshek aan de Rooseveltstraat dichtgaat, waardoor hij niet meer in of uit zijn woonboot kan, laat staan bezoek ontvangen. „Want bezoekers, maar ook ik zelf, moeten ongehinderd het terrein op en af kunnen", aldus Van Zeist. „Er staat in de grondwet dat niemand tegen zijn of haar zin mag worden opgesloten of worden opgeno men. Gaat hier het hek op slot, dan zit ik in een concentratie kamp, terwijl ik het al zo moei lijk heb." Want Van Zeist, die hart- en suikerpatiënt is, is sinds het faillissement van Stokkermans afgesloten van gas. Hij verwarmt zijn woon boot met twee elektrische ka cheltjes. „Maar als het koud wordt, is dat natuurlijk niet ge noeg. Koken doe ik op cam- pinggas en ik was me in de gootsteen met water dat ik zelf verwarm. En je kunt je zo voor stellen dat als de boel hier ge saneerd en gesloopt is, dat ik dan ook geen licht meer heb. Ik de ouders." Bedsteden zijn in de loop der tijd in onbruik gebruikt, legt Van Hoogdalem uit. „Ze wer den al snel niet hygiënisch ge noeg gevonden." Luchten kon niet en in dezelfde ruimte waar geslapen werd, werd ook op het open vuur gekookt. Toch had je het als ouders dan relatief ge zien niet eens zo slecht getrof fen. In het woonvertrek was het tenminste warm. De vele andere kinderen uit het arbeidersgezin moesten 's avonds hun toevlucht zoeken tot de ruimte onder het pan nendak van het achterhuis. „Van de tien kinderen bleven er soms maar drie in leven", ver telt Meijer. Dit trieste feit valt enigszins te begrijpen als Meij er de plek onder het dak toont. Ondanks dat de pannen tijdens de eerste werkzaamheden al weer helemaal in oorspronkelij ke staat zijn hersteld, blijft de snijdende koude wind voelbaar. Via de vele kieren weet ook het zonlicht zich naar binnen te wurmen. „Hier lagen ze dus", verklaart Meijer. Praktisch in de open lucht. „Je zult wel begrij- (advertentie) Onder redactie van Timoteus Waarsenburg en Eric-Jan 8erendsen TELEFOON 0 71 53 56 424 pen dat het 's nachts koud kon worden." Koud, vochtig en donker. Eenjv pretje zal het wonen op num-' mer 143 lang niet altijd geweej?1 zijn. Maar voor wie zich graag;1" onderdompelt in de ontberim11 gen uit die tijd, is een bezoek aan het Leidse wevershuisje d? moeite waard. Het museum !rlc wordt eind april geopend. !n De Blauwe Steen, die al 700 /aar in de Breestraat ligt, is het symbolische middelpunt van de stad

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 12