EHEÜSSS
LEIDEN REGIO
Woonbootbewoner bang voor isolement
'De sfeer van 1900'
Extra
Extra;
Wijnkans van de maand
Rijnland claimt 4,5 ton bij fraudeurs
Studenten krijgen hulp
bij het ondernemen l
deze week
deze week;
Médoc Cru Bourgeois Chateau Bellegrave
Jouke deS
Jonghe m
KorenmouL
Teachers
Scotch
Whisky
Tiachers
ONGHE
hele liter
hele liter
eldersJI&69 |KOR£NMOüI
vergelijkbare prijs1MF-
m. ril
Wijvertopen geen alcohol onder dB 16 par. geen stïiVe dranken onder de 18 |aar LegüimatM verptcM til
Aanbletfngen geldig Vm 5 december, zolang de voorraad strekt Ityvoorde dicfitstbipinde sk|ten| op DIRCKIIla.
it
Leiden 'proeftuin' voor landelijk plan
door Wilfred Simons
leiden - De Leidse afdeling van
de Nederlandse Maatschappij
voor Nijverheid en Handel gaat
studenten gratis helpen om
'ondernemende ideeën' om te
zetten in bedrijven of maat
schappelijke initiatieven. Elke
student krijgt begeleiding van
twee deskundige leden. In het
eerste jaar wil de Maatschappij
contact leggen met tien studen
ten. Het landelijke bestuur van
de Maatschappij heeft Leiden
uitgekozen als 'proeftuin'. Als
het project hier aanslaat, maakt
het bestuur er een landelijke
activiteit van.
Het gratis advies maakt deel uit
van een plan om de Leidse af
deling van de Maatschappij
nieuw leven in te blazen. Die
afdeling bestaat sinds 1777 en
heeft in de negentiende eeuw
veel voor de industrialisatie van
Leiden betekend. Volgens be
stuurslid Arjen Pels Rijcken zijn
er anno 2004 nog 140 leden, die
de afdeling echter vooral ge
bruiken als gezelligheidsvereni
ging. Een beetje ingeslapen is
de Maatschappij wel, erkent hij.
Het oorspronkelijke doel, het
bevorderen van nijverheid en
handel, is daardoor op de ach
tergrond geraakt. Door zich te
ontfermen over jonge, onder
nemende studenten, moet de
vereniging iets van het oude
elan terugkrijgen. Uiteindelijk,
hoopt hij, kunnen studenten
die met de hulp van de Maat
schappij een zaak tot bloei heb
ben gebracht, lid worden en zo
bijdragen aan de verjonging er
van.
er
De Maatschappij mikt op stu^.
denten van de Webster UniveP
sity, de Universiteit Leiden a
de Hogeschool. De eerste reaf
ties zijn bemoedigend, mee
Pels Rijcken. Zonder noemen i;<
waardige reclame heeft hij a
contact gekregen met vijf st b
denten van onder meer de H 3
geschool Leiden, die een tren
modezaak, een kapperswink
en een fotostudio willen begil
nen.
Volgens Pels Rijcken heeft li
Leidse afdeling van de Maa
schappij 'vrijwel alle expertii<
in huis'. „We hebben fiscali '5
ten, advocaten en notarisse a
marketeers, ondernemers d r!
de valkuilen kennen. Onder oi
ze leden zijn uitgevers, TN(
biotechnologiebedrijven, o< I
wel wat industriële bedrijve i
Wethouder Geertsema is lid, 1
kan vanuit bestuurlijke hoi
misschien adviezen geven i
concrete hulp bieden."
Concreet verwacht de Maa (j
schappij van ondernemen! 4.
studenten dat zij hun idee j
plan 'op een A4'tje presentere li
en aangeven welke steun zij va tf
de Maatschappij verwachte ij
Voorlopig mikt Pels Rijcken o
een presentatie van het uitg a
werkte idee als eindpunt. Vol
de vervolgstap, het maken va
een ondernemersplan, verwij 'f
hij ze naar de Kamer van Koo| C
handel. Wel zoekt hij uit of
bij de leden van de Maatschap
pij belangstelling bestaat voi
de oprichting van een onderra
mersfonds. ,,Er zijn, denk ii
genoeg vermogende leden di
5000 euro in zo n fonds wille'
storten."
toegang geeft tot de kelder, het
17de-eeuwse en oudste deel
van het huis, bevat slechts een
schouw en een bedstede. „Of
de laatste bewoner hier nog in
heeft geslapen, weet ik trou
wens niet", peinst Van Hoogda-
lem hardop. „Maar vroeger la
gen mensen hierin op een
hooizak. De baby sliep dan op
het plankje boven het bed van
Wevershuisje aan Middelstegracht wordt museum
door Floor Ligtvoet
leiden - Op de woningmarkt
zijn ze erg geliefd, de kleine
Leidse wevershuisjes. Jonge
tweeverdieners sluiten maar
wat graag een hypotheek af om
in een pittoresk huisje binnen
de singels te kunnen wonen.
Voorwaarde is wel dat het voor
malige woon- en werkvertrek
van de thuiswerkers uit de tex
tielindustrie aan de huidige
wooneisen voldoet.
Daarom schuilen achter de
meeste originele klok- en punt-
gevels uit de 17de eeuw tegen
woordig luxe leefruimtes voor
zien van badkamer, keuken en
centrale verwarming. De pan
den vormen na de verbouwing
een schril contrast met de wo
ningen van de oorspronkelijke
bewoners, de arbeiders uit de
tijd van een nog bloeiende
Leidse laken- en conservenin-
dustrie. Een van de weinige in
tact gebleven historische pan
den uit deze industriële hoog
tijdagen is een wevershuisje
aan de Middelstegracht.
De zeer eenvoudige woning op
nummer 143 wist namelijk ja
renlang te ontkomen aan de
grootschalige sloopplannen van
de gemeente en renovatiedrif
ten van de bewoners. De laatste
huurder die twee jaar geleden
de voordeur voorgoed achter
zich dichttrok, was een Leide-
naar van in de zeventig. Hij gaf
weinig om wooncomfort en
leefde uiterst eenvoudig. Nog
zonder douche, centrale ver
warming of een behoorlijk keu
kenblok, net zoals al die gene
raties voor hem hadden ge
daan. Jarenlang leidde hij een
teruggetrokken bestaan in de
tweekamerwoning met een zol
dertje en een later, in de 19de
eeuw, aangebouwd achterhuis.
Argeloze bezoekers uit deze
moderne eeuw zullen bij bin
nenkomst van het historische
wevershuis misschien even
moeten slikken. Hoe konden
hier hele gezinnen wonen? Het
oorspronkelijk zeventiende-
eeuwse woninkje, met alleen
een werkvertrek aan de straat
kant waar vroeger het weefge
touw stond en een woonkamer
achter, oogt bedompt. Midden
op een zonovergoten dag, sche
mert het binnen en is het in de
benauwend smalle hal lastig
keren.
Rita Meijer en Herbert van
Hoogdalem storen zich daar
niet aan. De twee bestuursle
den van de stichting Het Kleine
Leidse Woonhuis zijn juist ra
zend enthousiast. „Dit is toch
prachtig?", roept Meijer verrukt
uit terwijl ze in het woon- en te
vens slaapvertrek staat waar het
behang op de muren door
vocht grotendeels heeft losgela
ten.
Het huis, dat in eigendom is
van de gemeente, wordt na een
grondige opknapbeurt van
145.000 euro verhuurd aan de
stichting Museum het Leidse
Wevershuis, een nieuwe stich
ting van het bestuur van het
Kleine Leidse Woonhuis. Meijer
en Van Hoogdalem maken zich
al jaren sterk voor het behoud
van diverse historische stads-
panden, maar het wevershuisje
aan de Middelstegracht is de
kroon op hun werk. Dit pand
wordt na alle werkzaamheden
een echt museum. „Een open
huis waar iedere Leidenaar ge
makkelijk de sfeer van rond
1900 kan opsnuiven", aldus
Meijer.
De historische woning mag
daarom vooral niet te mooi en
te gaaf worden opgeleverd.
Slechts met behulp van enkele
touchscreens en verhalen inge
sproken in Leids accent, moet
de geschiedenis van het leven
aan het begin van de vorige
eeuw toekomstige bezoekers tot
de verbeelding gaan spreken.
„We zullen de inrichting van de
woning expres sober houden,
want het huis met zijn histori
sche details moet zelf de rest
van het verhaal vertellen."
Sinds 1900 is er nauwelijks
meer iets aan het pand aan de
Middelstegracht versleuteld. De
kleine woon- en slaapkamer die
Onder het oudste deel van het i7de-eeuwse huis bevindt zich een
kleine kelder. Foto: Hielco Kuipers
Herverkiezing voor één waterschapszetel in april
door René Torley Duwel
leiden - Een handjevol vervalste
handtekeningen kost het Hoog
heemraadschap van Rijnland
maar liefst 4,5 ton. Met dank
aan de frauderende heren Hans
Bremer, Jan Jans en Sieto Zuier-
veld.
Dit trio bleek zich deze zomer
met behulp van een tiental ver
valste handtekeningen kandi
daat te hebben gesteld bij de
verkiezingen van Rijnland. De
fraude werd te laat geconsta
teerd om hen van de kandida
tenlijst te halen. Jans en Zuier-
veld trokken zich op eigen initi
atief terug, maar Bremer niet en
zo kon hij alsnog in oktober in
het bestuur worden gekozen.
Het oude bestuur besloot hem
toch niet tot het bestuur toe te
laten, waarop Bremer naar de
Raad van State stapte en daar
deels gelijk kreeg. De verkiezin
gen voor 'zijn' zetel moeten
daarom worden overgedaan.
De fraude kostte het hoog
heemraadschap bij de eerste
verkiezingsronde zo'n ander
halve ton extra (advocaten, ad
vertenties). Bij de drie frau
deurs is inmiddels een schade
claim van ieder 50.000 euro in
gediend. Daarnaast kan Bremer
volgend jaar nog meer post ver
wachten, want de extra verkie
zingsronde gaat Rijnland
300.000 euro kosten, die ook op
Bremer worden verhaald, zegt
woordvoerder Erwin Albrecht
van Rijnland desgevraagd. „We
beseffen dat die procedure ja
ren kan duren, maar we gaan
het wel doen. Die heren heb
ben ons veel geld gekost."
Bremer is niet onder de indruk
van de schadeclaim en zegt ook
'beslist' mee te doen aan de
herverkiezingen in april 2005.
„Het is mijn zetel! Alle kiezers
wisten van die vervalste hand
tekeningen en er is toch op mij
gestemd. Ze wilden mij dus als
hun vertegenwoordiger."
Volgens Bremer had Rijnland
helemaal niet tot herverkiezin
gen dienen over te gaan. „Ze
hadden me gewoon tot het be
stuur moeten toelaten, zoals
ook de Raad van State heeft
vastgesteld. Zij zijn dus verant
woordelijk voor alle kosten."
Hij overweegt op zijn beurt bij
Rijnland een schadeclaim in te
dienen, omdat hem zijn zetel is
onthouden.
zie hier allerlei figuren op het
terrein, maar er is niemand die
naar mij toekomt. Wordt het
niet eens tijd dat er ook aan mij
wordt gedacht?"
Het schrikbeeld van Van Zeist
is dat het buitenhek van het
failliete bedrijf aan de Roose-
veltstraat op slot gaat. En dat is
inmiddels gebeurd. „Dat bete
kent dus dat mensen die langs
komen, voor een dichte deur
staan en rechtsomkeert maken.
Anders moet het bezoek zich in
een kantoortje bij de beveili
ging melden. Een bel met in
tercom en zoemer en mis
schien wel een cameraatje zou
dus een oplossing zijn. Maar de
vraag is wie dat gaat aanleggen
en bekostigen. Ik ben ook
slecht ter been en kan onmo
gelijk steeds van mijn woon
boot naar het toegangshek en
terug."
Dat hek hoeft volgens Van Zeist
niet eens op slot. „Stokker-
mans bestaat uit twee gebou
wen met daartussen een bin
nenplaats. Als er tussen de
twee gebouwen langs die bin
nenplaats een hek komt, zijn
ook alle problemen opgelost
Dan kan ik gewoon via het nor
male pad van de Roosevelt-
straat naar mijn woonboot en
terug. Per slot van rekening
heb ik al 30 jaar recht van over
pad en dat wil ik graag zo hou
den."
Volgens een woordvoerder van
de gemeente is ervoor Van
Zeist geen enkele aanleiding
zich zorgen te maken. „Volgens
de planning gaat het saneren 6
december beginnen en duurt
de schoonmaak tot Kerstmis, al
weet je natuurlijk nooit precies
De heer Van Zeist: „Wordt het niet eens tijd dat er ook aan mij wordt gedacht?"
Archieffoto: Henk Bouwman
watje aantreft Het spreekt
voor zich dat mijnheer Van
Zeist gedurende het saneren
zijn woonboot en de straat ge
woon moet kunnen bereiken."
Stokkermans
Oud-directeur N.J. Stokker
mans ziet met lede ogen aan
wat er met zijn bedrijf is ge
beurd. Failliet in augustus en
deze periode in opspraak van
wege veronderstelde gevaarlij
ke toestanden en (bodem)ver-
vuiling. „Ik heb het bedrijf al 15
jaar geleden verkocht. Toen
kwamen er twee nieuwe direc
teuren die mijn bedrijf koch
ten. Dat was onder de voor
waarde dat mijn naam 'mee
ging'. Ik heb daar toen geen
problemen van gemaakt. Maar
afgelopen weekeinde stond bij
mij de telefoon roodgloeiend.
Mensen belden met verschil
lende reacties. Iemand zei dat
ik voldoende geld had om de
sanering van de bodem zelf te
betalen omdat ik in een luxe
villa in Noord wijk woon. De
realiteit is echter dat ik op een
driekamerflatje in Leiden zit.
Gelukkig waren de meeste tele
foontjes van mensen, onder
wie veel oud-werknemers, die
mij een hart onder de riem sta
ken. Ik vind het bijzonder ver
velend dat het bedrijf uiteinde
lijk failliet is gegaan. Maar dat
is toch echt de schuld geweest
van de nieuwe directie.
Eric-Jan Berendsen
De kleine woon- en slaapkamer met slechts een schouw en een bedstede. Foto: Hielco Kuipers
Deze rode topper is de wijnkans van de maand december. Middels deze prachtige Médoc
Cru Bourgeois ChSteau Bellegrave geeft Frankrijk haar visitekaartje af; een voortreffelijke
wijn die zijn naam meer dan waarmaakt. Bij het inschenken komt de complexiteit van de
wijn u al tegemoet En ook in de mond bewijst deze Médoc Cru Bourgeois prima in balans
en rijk en vol van smaak te zijn. Kortom; gewoon een hele mooie wijnl En mooie
dingen zijn er om te delen. Met vrienden bijvoorbeeld. Zo is deze Franse schone een
uitstekende begeleider van bijvoorbeeld stoofschotels en verschillende kaassoorten
Uw gasten zullen zeker onder de indruk zijn en u complimenteren met uw keuze.
Of wilt u hem liever nog even bewaren voor een andere gelegenheid? Dat kan. De wijn
zal in de loop der tijd alleen maar aan karakter winnen. Het is eerder de vraag of uw ge
duld dat ook toelaat.Een prachtige wijn die uw feestmaaltijd net dat beetje extra geeft!
Ome aanbiedingen in uw mailbox? DiBCKin.nl
Bijna vier maanden is hij al
verstoken van gas en nu dreigt
de 64-jarige A. B. van Zeist aan
de Rooseveltstraat ook nog in
een 'concentratiekamp' te be
landen, zoals hij het zelf om
schrijft. Hij is woonachtig in
een woonboot aan de Trekvliet
die pal achter het failliete Stok
kermans Chroomindustrie ligt.
In het bedrijfsgebouw zouden
nog gevaarlijke stoffen liggen
en ook zou de bodem vervuild
zijn. De gemeente wil het ter
rein vanaf volgende week laten
saneren. Van Zeist is bang dat
dan het toegangshek aan de
Rooseveltstraat dichtgaat,
waardoor hij niet meer in of uit
zijn woonboot kan, laat staan
bezoek ontvangen.
„Want bezoekers, maar ook ik
zelf, moeten ongehinderd het
terrein op en af kunnen", aldus
Van Zeist. „Er staat in de
grondwet dat niemand tegen
zijn of haar zin mag worden
opgesloten of worden opgeno
men. Gaat hier het hek op slot,
dan zit ik in een concentratie
kamp, terwijl ik het al zo moei
lijk heb." Want Van Zeist, die
hart- en suikerpatiënt is, is
sinds het faillissement van
Stokkermans afgesloten van
gas. Hij verwarmt zijn woon
boot met twee elektrische ka
cheltjes. „Maar als het koud
wordt, is dat natuurlijk niet ge
noeg. Koken doe ik op cam-
pinggas en ik was me in de
gootsteen met water dat ik zelf
verwarm. En je kunt je zo voor
stellen dat als de boel hier ge
saneerd en gesloopt is, dat ik
dan ook geen licht meer heb. Ik
de ouders."
Bedsteden zijn in de loop der
tijd in onbruik gebruikt, legt
Van Hoogdalem uit. „Ze wer
den al snel niet hygiënisch ge
noeg gevonden." Luchten kon
niet en in dezelfde ruimte waar
geslapen werd, werd ook op het
open vuur gekookt. Toch had je
het als ouders dan relatief ge
zien niet eens zo slecht getrof
fen. In het woonvertrek was het
tenminste warm.
De vele andere kinderen uit het
arbeidersgezin moesten 's
avonds hun toevlucht zoeken
tot de ruimte onder het pan
nendak van het achterhuis.
„Van de tien kinderen bleven er
soms maar drie in leven", ver
telt Meijer. Dit trieste feit valt
enigszins te begrijpen als Meij
er de plek onder het dak toont.
Ondanks dat de pannen tijdens
de eerste werkzaamheden al
weer helemaal in oorspronkelij
ke staat zijn hersteld, blijft de
snijdende koude wind voelbaar.
Via de vele kieren weet ook het
zonlicht zich naar binnen te
wurmen. „Hier lagen ze dus",
verklaart Meijer. Praktisch in de
open lucht. „Je zult wel begrij-
(advertentie)
Onder redactie van
Timoteus Waarsenburg en Eric-Jan 8erendsen
TELEFOON 0 71 53 56 424
pen dat het 's nachts
koud kon worden."
Koud, vochtig en donker. Eenjv
pretje zal het wonen op num-'
mer 143 lang niet altijd geweej?1
zijn. Maar voor wie zich graag;1"
onderdompelt in de ontberim11
gen uit die tijd, is een bezoek
aan het Leidse wevershuisje d?
moeite waard. Het museum !rlc
wordt eind april geopend. !n
De Blauwe Steen, die al 700 /aar in de
Breestraat ligt, is het symbolische
middelpunt van de stad