Guillermo van Berkum wordt weer wakker in nachtclul?
SPORT
Mouter bij Teylingen op
zoek naar antwoorden
ASC - Teylingen
zondag 14.00 uur
Honderd euro voor de
Nederlandse Herminator}
zaterdag 27 NOVEMBER 2OO4
B&'
Hi
Oud-voetballer van FC Lisse en Rijnsburgse Boys wil slagen in het zakenleven
door Cuido Bindels
Als voetballer bleef hij in de eer
ste divisie hangen. Daar kon hij
niet meer tegen. Guillermo van
Berkum stopte daarom al op jon
ge leeftijd (26). Om het geluk in
het zakenleven te gaan zoeken.
De profvoetballer en voormalig
speler van FC Lisse en Rijnsburg
se Boys werd barkeeper. Hij is nu
de trotse eigenaar van de nieu
we nachtclub Players langs de
Ai2 in Zoetermeer. De passie, die
hij in de sport was kwijtgeraakt,
heeft hij in de 'gewone' maat
schappij weer teruggevonden.
„Weetje", klinkt het aan het
einde van een lang en opge
wonden gesprek, „McDonald's
was de laatste tijd mijn beste
vriend. En ik heb er drie jaar
lang bewust voor gekozen om
vrijgezel te blijven, hoewel ik
toch veel fruitige dames ben te
gen gekomen. Dan maar de
minder leuke tijden van het al
leen op de bank zitten. Als voet
baller ging ik er altijd voor de
volle honderd procent voor en
nu dus weer. Met dit verschil,
dat ik er nu van overtuigd ben
dat ik ga slagen. Omdat ik het
deze keer allemaal zelf in de
hand heb."
Van profvoetballer tot zaken
man. Van de kelder van de eer
ste divisie naar de top in het
clubgebeuren. Guillermo van
Berkum uit Zoetermeer, een
opgewonden standje, met een
sterke drang om het helemaal
te gaan maken. Is het niet als
voetballer, dan maar als eige
naar van de trendy nachtclub
Players, die de afgelopen week
met veel tam-tam werd ge
opend. Bekende voetballers en
soapsterren behoorden tot de
eerste gasten, de reacties op de
diverse clubsites op het internet
zijn enthousiast. Guillermo van
Berkum barst weer van de ener
gie, die hij als voetballer was
kwijtgeraakt.
Wie een droom tot werkelijk
heid wil maken moet eerst wak
ker worden. Guillermo van Ber
kum werd dat op z'n 26ste en
deed er 21 jaar over. Al op z'n
vijfde, als ldein knulletje bij SV
Voorburg, had hij een duidelijk
doel voor ogen: de eredivisie
halen. Talent genoeg, maar fy
siek te zwak, oordeelden ze la
ter bij de jeugdopleiding van
Sparta. Via DWO ging Van Ber
kum met trainer Mark Wotte
mee naar FC Lisse. En vooral
veel de sportschool in. Met suc
ces, zo leek het aanvankelijk,
vooral ook omdat Wotte de
middenvelder omturnde tot
linksback. Toen kon hij opeens
naar Heerenveen, NAC, Roda,
ADO Den Haag of Feyenoord.
Hij koos, uiteraard, voor dat
laatste.
Nekhernia
Het begin van een jongens
droom die werkelijkheid werd?
Niet dus. Feyenoord stalde de
jongeling voor zijn verdere op
leiding bij Excelsior. Daar
draaide Van Berkum een goed
seizoen. Tot drie wedstrijden
voor het einde het noodlot toe
sloeg. Een duwtje in de rug te
gen Go Ahead Eagles, van Erik
Tammer. Gevolg: nekhernia. En
een zware operatie.
Een lange weg van revalideren.
Sjaak Polak had zijn plaats in
het eerste ingenomen, maar die
zou hij wel weer terug verdie
nen, hij was immers beter, ze
ker weten.
De mededeling dat Feyenoord
geen heil meer zag in zijn toe
komstige linksback kwam dan
ook hard aan. Maar hij was een
knokkertje en het zou allemaal
wel goed komen. lhADO Den
Haag nam mijn contract over.
Het Zuiderpark, heerlijk! Het
publiek daar, dat had wel iets
met een harde en fanatieke
werker als ik. Drie jaar ADO, ik
had het er naar mijn zin. En ik
had nooit verwacht dat mijn
contract aan het einde van die
periode niet zou worden ver
lengd. Negen van de tien
rechtsbuitens zijn snel, maar ik
kon ze bijbenen. Anderen, die
minder waren dan ik, stroom
den door. Mannen die ik er
voor mijn blessure uitspeelde
kwamen opeens verder dan ik."
„Er was nog wel genoeg belang
stelling voor me, maar weer van
alleen maar eerste-divisieclubs.
En ik voelde me een eredivisie
speler, was er ook altijd van
overtuigd dat ik daar met mijn
ï»8
Guillermo van Berkum: „Ik had verwacht bij Rijnsburgse Boys het plezier in het spelletje weer terug te krijgen. Maar de lol wilde maar niet komen." Foto: GPD/Frank Jansen
manier van spelen beter tot
mijn recht zou komen."
Droom
„Ik was 26 jaar, had nog wel tot
mijn 34ste in de eerste divisie
kunnen blijven ballen, het ver
diende ook best goed, maar wat
dan? Mijn droom was het hoog
ste, het beste. En als je dat niet
kunt bereiken moet je je con
clusies trekken en wat anders
gaan doen."
Het werd dus die andere
droom, die droom van eigenaar
worden van een prachtige
nachtclub. Het plan zat al lan
ger in zijn hoofd, hij had ook al
een concept. En de ambities
waren net zo hoog als in de
voetbalwereld. Maar ook hier
moest Guillermo van Berkum
onder aan de ladder beginnen,
terwijl hij nog tweeënhalf sei
zoen bij Rijnsburgse Boys in de
hoofdklasse voetbalde.
De ex-profvoetballer werkte als
barkeeper in Utrecht, Amster
dam, Den Bosch, Tilburg. Sa
men met Ryan van Gee, zijn
maatje en nu zijn manager.
„Vies van werken ben ik nooit
geweest, ik maakte bij wijze van
spreken het riool schoon. Maar
ik deed dat allemaal met dezelf
de gedachte als waarmee ik ooit
als voetballer begon: de top be
reiken. Ik keek om me heen,
leerde vooral hoe het niet
moest."
Na twee jaar telde hij zijn geld
en sprak met zijn vader, een
succesvol zakenman. „Als je
iets opzet moet je het meteen
goed doen. En kwaliteit vergt
een hoge investering. Zonder
mijn vader had ik dat nooit zo
voor elkaar gekregen."
„Het concept waar ik nu mee
kom heb ik afgekeken van de
hospitality-industrie in Londen
en New York. Het gaat om het
totaalpakket. Een voorbeeldje:
je bestelt een fles Laurent Perri-
er van 75 euro en moet later op
de avond 1 euro betalen om de
champagne op het toilet weer
uit te kunnen plassen. Dat slaat
toch nergens op! Niet betalen
voor de wc, de garderobe of de
parkeerplaats."
Zijn publiek: vanaf 23 jaar tot
een jaar of 40. Muzieksoort:
Funky House. DJ's: vanaf de
subtop tot de top. Sleutelwoor
den: service, gastvrijheid en
kwaliteit. Leerschool: het prof
voetbal, toch wel. „Daar heb ik
gezien hoe het niet moet. Er is
Oegstgeestse trainer terug op de bank bij Teylingen
door Peter van der Hulst
leiden - Laurens Mouter voelt
het gras weer tussen zijn voe
ten. De Oegstgeestenaar koos
na een hoofdklasse-avontuur
bij Katwijk voor de anonimiteit.
Als jeugdtechnisch coördinator
van Oegstgeest had hij de afge
lopen twee jaar meer vrije tijd
om van zijn voetballende zonen
te genieten. „Inmiddels is de
oudste twintig en de jongste
zestien jaar. Ze zijn nu op een
leeftijd dat ze liever niet meer
hebben dat pa komt kijken."
Voor Mouter de gelegenheid
om zich vol overgave op zijn
passie te storten. Als trainer van
Teylingen heeft hij een voor
beeldige competitiestart achter
de rug. De Sassenheimse vier
deklasser, morgen tegenstander
van ASC, is met 25 punten uit
negen duel de trotse koploper.
Mouter miste enkele seizoenen
geleden de wedstrijdjes van zijn
zonen. Naast de fulltime baan
als leraar aan de Jenaplan
school De Kring werd de rest
van de vrije tijd opgeslokt door
hoofdklasser Katwijk. Drie veld-
trainingen, wedstrijden op za
terdag, scouting op zondag en
andere bijkomende werkzaam
heden zorgden ervoor dat de
Oegstgeestenaar wekelijks 25
uur in touw was voor de club.
„In het eerste seizoen bij Kat
wijk werd gezegd: 'Nou, die
Mouter wil zijn contract wel
verlengen'. Met' het werk viel
het voor mij echter niet te com
bineren."
Minder uren draaien op school
was op dat moment geen optie.
Mouter beseft als geen ander
dat trainers voorbijgangers zijn
en eenmaal ingeleverde dagen
zijn doorgaans moeilijk terug te
krijgen. Katwijk kwam met een
oplossing: Mouter zou een duo
gaan vormen met Alfons Groe
nendijk. De coach was enthou
siast. „Ik wilde altijd al met ie
mand samenwerken. Met zijn
tweeën iets doen."
De constructie die ook bij clubs
als Quick Boys en Noordwijk in
zwang raakte, bleek op sport
park De Krom niet zo succes
vol. Als mens en als trainer
heeft Mouter zijn collega Groe
nendijk heel hoog zitten, alleen
verschilden ze op voetbalge-
bied van inzicht. Steunpilaren
als Marco van der Plas, Edwin
Robbers stopten, terwijl Vin
cent Bon tijdelijk naar het bui
tenland vertrok. Met nieuwe,
soms jonge spelers in de selec
tie was Mouter er voorstander
van om vast te houden aan het
spelsysteem dat Katwijk al jaren
speelde. „Alfons had andere in
zichten. We hebben daarover
gepraat, maar kwamen er niet
uit. Ondanks dat verschil zijn
de menselijke verhoudingen
tussen ons altijd prima geble
ven. We hebben dan ook aan
het bestuur gevraag om een be
slissing te nemen die het beste
was voor de spelersgroep.
Daarop werd in goed onderling
overleg besloten dat Alfons
door zou gaan. Ik kon me daar
in vinden."
Mouter die bij Oegstgeest ja
renlang vorm gaf aan de jeugd
opleiding en op school de hele
dag met kinderen aan de slag
was, vond het een verademing
om bij Katwijk met oudere jon
geren en volwassenen te kun
nen werken. „Dat is me zo goed
bevallen, dat ik weer zin had
om een eerste elftal te trainen."
Mouter heeft inmiddels ook
meer vrije tijd. Als 52-jarige
mag hij gebruik maken van een
aanlokkelijke regeling om min
der te werken. Daarmee pro
beert de overheid de grote uit
val bij oudere leerkrachten te
gen te gaan. Mouter schreef zo
doende de woensdag als vrije
dag in zijn agenda bij.
Extra tijd om op zoek te gaan
naar het antwoord op de vraag
die hij zich bij Katwijk al stelde.
Hij was verbaasd dat de hoofd
klasser hem destijds benaderde
en vroeg zich af of hij wel goed
genoeg was voor het niveau. „Ik
heb er nog twijfels over. Ik wil
dat voor mezelf uitvinden,
maar dan moet je er wel veel
tijd voor kunnen vrijmaken. Ik
ga daarom lekker acht jaar aan
de bak, maar het was nog niet
zo makkelijk om ergens te be
ginnen. Je moet zelf het idee
hebben dat het een leuke club
is en de club moet jou ook nog
eens willen'nemen. Ik had een
sollicitatiebrief gestuurd naar
een derdeklasser.Na zes weken
niets gehoord te hebben kreeg
ik een bedankbriefje. Dat kan
dus gebeuren."
Het contact met Teylingen ver
liep soepeler. Mouter was bij de
club voor een KNVB-bijeen-
komst toen hij werd gepolst. Hij
kende de Sassenheimse vereni
ging nog van zijn eigen jeugd.
Voordat hij voor zes jaar naar
Quick Boys vertrok, speelde hij
van zijn veertiende tot zijn ne
gentiende bij Teylingen. Mou
ter, die al op 26-jarige leeftijd
stopte met voetballen om zich
op het trainersvak toe te leggen
- 'veel te vroeg' - gaat na Kat
wijk verder met zijn ontdek
kingstocht. „Bij Katwijk dacht ik
de oefenstof wel aan te kunnen,
maar zou dat ook gelden voor
de coaching en de omgang met
de spelers. Uiteindelijk bleek
dat ik juist de grootste moeite
had met die oefenstof. Het ni
veau van de voetballers was
enorm hoog."
Ook bij Teylingen verbaast
Mouter zich - gemeten naar de
maatstaven van een vierdeklas
ser - over de kwaliteit van zijn
spelersgroep. „Ik heb vorig jaar
veel wedstrijden van het team
gezien. Jammer was alleen dat
ik vond dat deze goede voetbal
lers beter moesten kunnen spe
len." Het is geen verwijt aan
zijn voorganger Rob Suttorp.
Mouter heeft juist respect voor
hem. Teylingen leek jarenlang
tevreden met een plek in de
vierde klasse, nu heerst er het
gevoel dat de club een hogere
klasse aan moet kunnen. Dat is
in de ogen van Mouter vooral
de verdienste van Suttorp. „Hij
heeft ervoor gezorgd dat het ni
veau verbeterde."
Mouter is met Teylingen hard
op weg om aan de gestegen
verwachtingen tegemoet te ko
men, maar vindt het nog veel te
vroeg voor een euforische
stemming. Stond hij in zijn eer
ste jaar bij Katwijk ook niet bo
venaan en werd de ploeg niet
vierde? En bij Teylingen is er
nog veel werk aan de winkel.
„Op de training denk ik vaak
wat kunnen ze toch veel, maar
in de wedstrijden zie ik daarvan
nog te weinig terug."
Bovendien had de club op som
mige momenten niet te klagen,
zoals de uitwedstrijd bij FC Lis-
se. Teylingen gaf een 3-1 voor
sprong weg en FC Lisse kreeg in
de negen minuten blessuretijd
nog twee dotten van kansen.
„Ik riep al tegen de scheids
rechter: 'zullen we maar stop
pen'. Vervolgens maken wij de
4-3. Hij was in mijn ogen op
eens de beste arbiter. Wij moe
ten als ploeg zeker in de top
van de vierde klasse mee kun
nen draaien, maar FC Lisse en
UDO springen er ook uit."
Een eventuele opmars van de
club zal de discussie over een
fusie met Ter Leede nog verder
doen verstommen. Mouter
vraagt zich als buitenstaander
af of een grote Sassenheimse
club nou wel zoveel voordelen
voor de Teylingen biedt. „Wel
ke Sassenheimse jongen wordt
daar beter van? De jeugd zal
ongetwijfeld op een hoger ni
veau gaan spelen, maar hoe zit
dat met de selectiespelers van
Teylingen. Zij zijn misschien
niet goed genoeg voor een eer
ste team. Kijk nu eens wie het
goed doen in de hoofdklasse.
Dat zijn de jongens die uit het
betaalde voetbal komen. De tijd
dat de spelers van een derde- of
vierdeklasser vandaan kwamen,
lijkt voorbij. In welk team moe
ten de jongens van Teylingen 1
dan gaan voetballen?"
Mouter gelooft ook niet dat een
sterkere jeugdopleiding op lan
ge termijn de doorstroming van
Sassenheimse jongens bevor
dert. „Dat zie ik niet zo. Hoe
veel Rijnsburgers spelen er im
mers in het eerste van Rijns
burgse Boys? Teylingen bestaat
uit mensen die pal voor hun
club staan. Er is hier een cul
tuur van 'jongens dat doen wij
voor de club'. Ik weet niet of
dat goede gevoel dat nu bij Tey
lingen leeft ook bij een nieuwe
vereniging gaat leven."
kl<
int
tte
n 1
zoveel vriendjespolitiek, speli h
die er alles aan doen om een fil
wit voetje bij de trainer te hal j ti
om vooral maar in het eerste ia]
komen. Routiniers, die alleen
maar op hun verleden teren
belangrijker worden gemaakt aa
dan ze zijn. En dan die voetb
humor. Natuurlijk, ik heb er
ook aan meegedaan en ik hel
er ook van genoten, maar di<
voetbalhumor gaat wel altijd
ten koste van de zwakste sch da
kei." Ie
iS]
Saamhorigheid
Om een hecht en goed sameino
werkend team te krijgen moi iro
je volgens Guillermo van Ber jsc
kum dus eigenlijk juist niet ii gei
de voetballerij zijn. Bij zijn dt edi
tig personeelsleden predikt hrer
saamhorigheid. „Iedereen veus
dient hetzelfde salaris, wat zi n 2
of haar functie ook is. Er woi gst
maximaal twee dagen achter ale
kaar gewerkt, want ze moete lor
wel fris, enthousiast en schei ass
blijven. En niemand is belan ge.
rijker dan de ander, ook ik, d
baas, niet. Ik ben nog steeds ff.
niet te beroerd om even het
let schoon te maken als een )g
der het net even druk met ie
anders heeft, om glazen op t che
halen of wat dan ook. ien
„Ik besef dat ik enorm op m :ha
bek kan gaan, maar ik heb h sch
gigantisch veel vertrouwen i riei
Mijn concept is bij wijze van e ir
spreken ziekelijk doordacht zot
en met de ijsklontjes toe. Als raa
groenteboer zou ik mijn ei n gel
kwijt kunnen, hierin wel.pile
„Of ik het voetballen mis? G1 E
moment. Ik had verwacht bijgin]
Rijnsburgse Boys het plezier s Vi
het spelletje weer terug te kifbij
gen. Maar de lol wilde maarfnve
niet komen. Integendeel zei 1 ni
Ik was toen met mijn hoofd jaats
eigenlijk al ergens anders, bi
mijn nieuwe leven, bij Playc
„Weetje, ik heb een Spaansi
moeder, ik ben net als haar
erg passioneel en hier kan
mijn passie weer in kwijt. D)cht
moet en gaat lukken, ook al jt va
ik het zonde vinden dat ik nr Dc
in de eredivisie heb gespeeliHen
was het maar één wedstrijdjL cc
een paar minuutjes. Wat dajr ge
betreft zal ik het met mijn nkralii
we zaak beter doen, zeker wjand
ten." esse
pdfil
latst
'We mogen heel even voorop rijden'
door Roel Wiche
landgraaf - Honderd euro
per maand, trainen op
kunstsneeuw en slechts een
paar minuten Studio Sport.
Het Nederlandse biljartlaken
is niet de meest ideale baker
mat voor een topskiër. De
Oranje-selectie speelde gis
teren voor figurant op de
piste van Snowworld Land
graaf, tijdens de eerste Euro
pa Cup slalom ooit in ons
land. „We mogen heel even
voorop rijden, net als in de
Tour."
Als hij geluk heeft, speelt hij
deze maand quitte. En vol
gende maand misschien
ook. Maar een boterham met
kaviaar? Vergeet het maar.
Honderd euro per maand
krijgt Rogier Oosterbaan, al
eeuwen Nederlands kampi
oen, van NOC*NSF. „Net ge
noeg voor twee nachten in
een hotelletje."
De 26-jarige Nijmeegse 'prof
hangt een beetje ontredderd
rond op het buitenterras van
Europa's grootste diepvries.
Hij is zojuist uitgeschakeld
in de kwalificaties van de EC
slalom, uitgerekend tijdens
de primeur in Snowworld
Landgraaf. Dat schiet niet
op. De 26-jarige Nijmege-
naar wil dolgraag naar de
wereldelite glijden. Maar de
kloof met de traditionele
wintersportlanden is nauwe
lijks te overbruggen. Al blijft
Oosterbaan er dapper in ge
loven. „Ik leun al jaren tegen
de top-dertig van de wereld
aan. Het moet een keer luk
ken. Misschien komt er dan
ook meer erkenning in Ne
derland. Nu heb ik niet eens
een privé-sponsor."
De tragiek van de smalle lat
ten is snel samengevat: ra
zend populair bij de recre
ant, onbemind als topsport.
Tenminste in Nederland. Bij
na anderhalf miljoen laag-
landers trekken iedere winter
naar Kufstein, Zeil am See of
Sankt Moritz. Om te skiën
en, dat vooral, te après-ski-
en. Of ze gaan massaal naar
blitse Jagermeister-hallen,
zoals in Landgraaf en Zoe
termeer. Maar professioneel
skiën krijgt nauwelijks een
inp
e ii
poot aan de grond. P
Oosterbaan, 78ste op de wej Het
reldranglijst, mag af en toqi in
flirten met de grote jongensoog
uit Zwitserland, Oostenrijkji. Cl
Zweden en de States. Dq stri
overige leden van de klein&anv
Oranje-selectie zijn niet bijersk
de eerste driehonderd terug, de:
te vinden. „De kloof met dqi op
grote landen zal altijd blijjeed
ven", vreest Berry Buisjject
nummer 700-zoveel en irhingi
Landgraaf al stervensvroegDie c
eruit geknikkerd. „Oostentn pr
rijkse jochies worden aldoor
peuter al op de ski's gezetjers.
Nederlandse jeugd pas meiden
een jaar of tien. Die basifcardi
missen we." temi
Toch blijft ook de 21 -jarigqt het
Rotterdammer dromen vankwe:
betere tijden. Credo: alle
sporters hebben helden noinfl
dig, dus ook skiërs. OfwelrP®
snakken naar een 'Barneykg|
effect'. „We hopen allernaar
vurig op de doorbraak vaijiE -1
die ene Nederlandse toppeifcch C
Als het ooit zover komt, kaïjieuw
het razendsnel gaan met derten j
ze sport."
Voorlopig blijft het bij wa
schamele Studio Sport-mi
nuten. En af en toe een kranjpelei
tenknipsel. Veel te mager iiisen,
de ogen van de Nederlandstwon
skibond, die met allerlei inijBij a
tiatieven de sport probeert tich d
promoten. Zoals de Talende ine
Games, een happening voo
jeugdige Oosterbaantjes
Buisjes die één dag les kri*™
gen van ervaren, sedMinli
meerde trainers. Berry Buis
„We moeten de spiraal naaAM -
boven buigen. In Oostenrijians i
mogen beloften met de grotbn Ge
Hermann Maier trainen. Difrecht
hebben wij niet, maar er g^en ve
beurt tenminste iets." iren
De Nederlandse Herminatotbolisi
Rogier Oosterbaan, kent ni 1 eu
gisteren in elk geval weer zijjverge
plaats. Ze hadden hem all$r van
maal een hand gegeven, d^ dat
toppers uit de Alpen, dhvalt.
Rocky Mountains en de Doen bi
lomieten. Omdat LandgraaLoorz
en dus Nederland, zo goeErica
voor gastheer speelt. Maddvocj
na afloop stond-ie wel moij stelt
tussen de figuranten. Acty total
het went intussen. „Je mo^an m
het vergelijken met de Toihten I
de France. Ik heb heel eveferklaa
voorop mogen fietsen." »tGee
1 te s
ze in
gewt
