REGIO
'Aarebeien, ik heb
héééle mooie aarebeien'
Gemeenteeen beetje communiceren,
y>
Leidenaar heeft de schijn tegen bij drugstransactie
Gemeente en horeca
omen er nog wel uit procent. Als
LL
GERECHT
LD Bus
volgende
week
Het komt
in de bus
NAVRAAG
itrummanager ROBERT STRIJK was dinsdagavond in het stadhuis
van de aanwezigen bij het debat over de verhoging van de pre-
1 cariorechten
j y met zo'n 300
0 schakel tussen
ernemers en gemeente volgde hij de verhitte discussie tussen de
in van de commissie voor Bestuur en Veiligheid en het college
meer dan gewone interesse. Ondanks het feit dat de horecaon-
iemers en gemeente lijnrecht tegenover elkaar staan, ziet Strijk
wel mogelijkheden om beide kemphanen weer rond de tafel te
en.
vond u van het debat*.
vond het een goed debat. De onvrede die er is bij de horecaon-
ïemers, is goed opgepikt door de
imissieleden. Bovendien zijn alle
ijen ervan overtuigd dat de situatie
er nu is, een sfeer van wantrouwen
en horeca en het college, in de toe-
ist moet worden voorkomen."
viel u op tijdens het debat*.
rantwoordelijk wethouder Geertsema
ip een gegeven moment dat hij tij-
i een gesprek tussen hem en de ho
over de tarieven van de precariohef-
melding had gemaakt van een ver
ing van diezelfde precariorechten,
r de horeca vraagt niet om een mel-
;maar om overleg. Dat is een essen-
verschil."
nu verderl
horeca heeft nog deze morgen een gesprek met de politieke
ijen die hun standpunt over de voorgenomen verhoging nog
hebben bepaald. In dat gesprek komt de horeca met een eigen
stel. De horeca is namelijk best bereid om meer te betalen,
over valt best te praten."
nt het ooit nog goed tussen horeca en gemeentel
N lenk dat beide partijen er nog wel uitkomen want er is volgens
tog wel wat manoeuvreerruimte. Laten we eerlijk zijn, het gaat
ook weer niet om een enorme begrotingspost die de gemeen-
%feft opgevoerd voor de precarioheffing. Met een beetje creati-
kom je daar wel uit. Kijk, het verschil tussen ondernemers en
eente is dat als een ondernemer geld te kort komt, hij naar zijn
en kijkt. Maar als een gemeente geld te kort komt, vraagt men
af hoe ze dat geld kunnen binnenkrijgen."
:linkt onheilspellend
bedoel ik dat niet. Wat ik daarmee wil zeggen is dat het geld
[ie precarioheffing voor de gemeente een relatief kleine post is.
daar alternatieven voor te vinden, moet je gewoon even je best
At
di
t: Eric-Jan Berendsen archieffoto: Hielco Kuipers
UIT DE ARCHIEVEN
0 1954, Donderdag 25 November
vlEN - Tien in de omgeving van Molen de Valk afgeschoten vuurpij-
feidden gisteravond de Leidse Lichtweek in. Van dit moment af
JLeiden Lichtstad en zetten tienduizenden lampjes het centrum
2 Sleutelstad, met 'uitlopers' naar de Doeza- en Herenstraat, de
mde dagen in een feestelijke gloed. Een wandeling door de stad
ft al dadelijk de indruk, dat er ditmaal meer werk van is gemaakt
let vorig jaar. In vele straten heeft men uitbreiding gegeven aan
ïrlichting, terwijl thans ook de Hogewoerd en de Korevaarstraat op
fchtappèl zijn verschenen.
lame de sprookjesverlichting van de Zoeterwoudse Singel, tussen
Maarstraat en Koepoortsbrug, trekt sterk de aandacht. De zoge-
«ide 'Oostenrijkse toren' baadt in een zee van kleurrijk licht, met
Ide grasbermen van deze singel honderden lampjes en op het wa
in fontein en verlichte waterlelies. Een alleraardigst effect geven
jle fonteinen, met drijvende waterbloemen aan het Steenschuur,
3 de achtergrond het in diverse kleuren prijkend Leidse wapen.
0 1979, maandag 26 november
:N - Bij boekhandel Kooyker aan de Nieuwe Rijn stonden enkele
allen mensen zaterdag geduldig in de rij om zich voor twee tien
iet nieuwe boek van Jan Wolkers aan te schaffen. Bij de prijs
deze keer inbegrepen dat de al wat dunner in het haar worden
tur een krabbeltje in het boek zette. Een toeschouwer vond het
nlijk wel een genante vertoning.' Foto: archief Leidsch Dagblad
d's In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
tslng 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
|6 t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
h Dagblad, ANNO (Ld.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
die van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg
E-mall: directie.hdcuz@hdc.nl
ofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie. Id@hdc.nl
HOOR
straat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
s: Postbus 54,2300 AB Leiden.
Ie fax 071-5 356415
pntie fax 071-5 356 325
berichten fax 023-5 '5° 567
T1EVERK00P
nties m.b.t.:
1072-6813661
end goed: 023-5150 543
kei: 075-6813677
detailhandel: 071-5 356 300
■bureaus kunnen contact opnemen
B5-6813636
IsERViCE
I1711 (gratis)
072 - 5196800
itv 0
bf >1
uitbetaling (acceptgiro)
1,20 (alleen aut ine)
56,70 p/J €216.90
die ons een machtiging verstrekken
automatisch afschrijven van het
mentsgeld ontvangen €0,50 korting
•ling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging. 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08 00-13 00 uur
(als op zaterdag voor 12 00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
Communicatie, daar gaat het om,
volgens Ton Ranselaar, eigenaar
van Italiaans lunchcafé Corona aan
de Nieuwe Rijn. Communicatie tus
sen gemeente en ondernemers.
„Neem nou het hele gedoe rond de
precarioheffing van de terrassen.
Daarin heeft wethouder Geertsema
natuurlijk forse steken laten vallen,
omdat hij niet duidelijk heeft over
legd met de horecaondernemers.
Met alle gevolgen van dien."
Nog een ergernis van Ranselaar
„Op de Nieuwe Rijn tussen Burg-
steeg en Hoogstraat komt 15,16 en
17 december een kerstmarkt. Prima
idee, goed voor de ondernemers en
goed voor het publiek. Via, via weet
ik dat die markt er komt maar offi
cieel weten de ondernemers nog
van niks. Als het aan de gemeente
ligt, moeten we het in de krant le
zen, geloof ik. Met een beetje over
leg hadden we al heel wat pro
bleempjes kunnen oplossen. Want
hoe zit het tijdens die markt met
het ophalen van vuil en het toeleve
ren van de horeca door de leveran
ciers? Geen onbelangrijke dingen
die je makkelijk kunt oplossen, als
je ruim van tevoren op de hoogte
bent gebracht van de plannen voor
een kerstmarkt."
Ranselaar begrijpt ook niets van de
plannen van de gemeente om op de
Hoogstraat weer marktkramen neer
te zetten. „Begrijp me goed ik juich
dat toe want de markt is goed voor
de stad en de winkeliers op en rond
de Nieuwe Rijn willen graag de stad
dragen. Maar Leiden is jarenlang
bezig geweest om de vaste kramen
van de Hoogstraat af te krijgen om
dat ze zo lelijk waren. Ook zouden
ze niet in het straatbeeld passen en
het uitzicht bederven. Daarom is er
tot vorig voorjaar overlegd met de
eigenaar van de loempiakar om
hem daar weg te krijgen. Daar is
toen uiteindelijk door de gemeente
veel geld voor betaald. Nu zijn al die
vaste kramen weg en dan komen er
weer marktkramen. Had dan ge
zegd tegen al die ondernemers die
daar zijn weggepest dat hun vaste
kraam moet verdwijnen maar dat
zij er een marktkraam voor in de
plaats hadden kunnen terugkrij
gen."
Ranselaars verbazing wordt gedeeld
door Marleen Lange van Annie's
Verjaardag. Zij is namelijk door de
gemeente benaderd met de vraag of
zij een terras op de Hoogstraat zou
willen uitbaten. „En dat wil ik na
tuurlijk wel. Begrijp me goed, de ge
meente heeft mij nog niets beloofd
maar ik heb al wel tekeningen laten
maken en een plan ingediend. Dat
er nu op de Hoogstraat weer markt
kramen komen, wist ik niet en daar
ben ik wel een beetje verbaasd over.
Misschien dat de gemeente mij een
terras gunt op dagen dat er geen
markt is. Maar ik ben er bij het op
stellen van mijn plannen vanuit ge
gaan dat het om een min of meer
permanent terras zou gaan. Perma
nent gedurende het terrasseizoen
wel te verstaan. Dus een telefoontje
van de gemeente over mijn terras
was wel op zijn plaats geweest."
Eric-Jan Berendsen
Ton Ranselaar: „Met een beetje over
leg hadden gemeente en onderne
mers al heel wat probleempjes kun
nen oplossen."
Archieffoto Hielco Kuipers
Waarschijnlijk was hij bij
de drugstransactie be
trokken maar de echte
waarheid komt vandaag
in de rechtszaal niet bo
ven tafel. Desondanks
wijzen de feiten de Lei
denaar als de meest voor
de hand liggende dader
aan. Maar is dat genoeg
voor een veroordeling?
Voor de politieagenten
die de sportief geklede
jongeman in september
nog zagen smoezelen
met een junk, bestaat er
geen enkele twijfel. De
23-jarige man met base-
ballcap op is in hun ogen
een dnigsdealer. Toen ze
hem op klaarlichte dag
wilden aanspreken over
het onderonsje met de
verslaafde, schrok de Lei
denaar en wist hij niet
hoe snel hij zich uit de
voeten moest maken. Tij
dens de overhaaste
vluchtpoging probeerde
hij zo onopvallend mo
gelijk zijn waar te dum
pen. Gemeentewerkers
zagen dat en visten even
later een zakje met 5
gram cocaïne en heroïne
uit de sloot.
Op papier ziet het er dus
erg slecht uit voor de ver
dachte. De ene na de an
der verdachtmaking sta
pelt zich in het dossier
op. Toch probeert de
jongeman op de Zitting
de rechter zo monter
mogelijk te overtuigen
van zijn onschuld. Voor
alle 'toevallige' omstan
digheden heeft hij een
verklaring. Ook voor het
gesprek met de junk. „Ik
gebruikte toen zelf nog
drugs en vroeg hem al
leen naar het telefoon
nummer van zijn dealer.
Hij zag er uit als een ver
slaafde en ik wilde spul
hebben."
Maar welke drugsver
slaafde loopt er rond met
190 euro op zak en een
gloednieuwe mobiele te
lefoon, vraagt de officier
van justitie zich openlijk
af. „Uw telefoon was
daarbij zo afgesteld dat
geen enkel inkomend
nummer werd opgesla
gen." Drugsdealers pro
grammeren hun mobiel
zo voor, laat ze door
schemeren.
De jongeman gééft geen
kik. Hij lijkt onaangedaan
door de beschuldiging.
„Ik had die telefoon pas
een dag. Weet ik veel hoe
hij is afgesteld", reageert
hij laconiek. „Onderzoek
dat ding maar als je pre
cies wilt weten hoe het
zit."
De Leidenaar is kort rta
zijn minder geslaagde
vluchtpoging alsnog door
de politie opgepakt en
verhoord. „Tijdens dat
verhoor werd u maar
liefst vijftien keer op uw
nieuwe toestel gebeld",
vervolgt de officier. „Hoe
verklaart u dat?" De ver
dachte denkt even na.
Dan schiet hem iets te
binnen. „Dat was mijn
moeder. Je weet hoe dat
met moeders gaat, hè?",
zegt hij tegen de rechter
met een stralende glim
lach. „Die voelen precies
aan wanneer er iets mis
is. Dan bellen ze je net zo
lang totdat ze je eindelijk
te pakken krijgen." De
rechter en officier kijken
bedenkelijk.
De jongeman heeft dat
feilloos door. Hij weet
best hoe ongeloofwaar
dig zijn eigen verklarin
gen klinken en dus voegt
hij er wat drama aan toe.
„Mijn moeder heeft
borstkanker en is heel
ernstig ziek", zegt hij be
drukt. „Daarom ben ik
nu van de drugs af. Ik
wilde niet dat ze zou
sterven terwijl ik nog op
straat leefde."
De rechter blijft zakelijk.
„Twee politieagenten en
getuigen hebben gezien
dat u iets weggooide.
Hoe zit het nu echt met
dat zakje drugs?", wil ze
weten. „Mevrouw", zegt
de Leidenaar plechtig.
„Ik heb niets wegge
gooid. Ik weet ook niets
van een zakje met drugs.
De vraag is alleen of u
mij gelooft."
Dan moet hij ineens gnif
felen. „Die gemeente
ambtenaren kunnen wel
goed vissen, hè?", lacht
hij vervolgens voluit
„Hoe kunt u nu zeker
weten dat het zakje van
mij is? Ze kunnen wel
van alles uit de sloot vis
sen."
Daarmee heeft de jonge
man de crux van de zaak
te pakken. Want hoe zeer
de Leidenaaapie schijn
ook tegen heeft, bewijzen
dat de drugs uit de sloot
ook daadwerkelijk aan
hem toebehoren, kan de
rechter niet. Ze kan daar
om niet anders dan de
man vrijspreken.
Die is op zijn beurt nogal
ondersteboven van de
gunstige uitspraak. „Echt
waar?", vraagt hij vol on
geloof. „Moet ik me dan
niet beneden melden?"
De rechter schudt haar
hoofd. „Nee, ik spreek u
vrij. U hoeft dus hele
maal niets meer en kunt
gaan."
Met een grijns van oor
tot oor verlaat de Leide
naar triomfantelijk de
rechtszaal.
Floor Ugtvoet
De LD-Bus staat komende
woensdag in Rijnsburg, bij
het winkelcentrum De Hof-
tuin. Wie vragen of opmerkin
gen heeft of een bijzonder
verhaal heeft te vertellen, of
zijn mening wil ventileren
over de aanstaande fusie met
Katwijk en Valkenburg, meldt
zich bij een van de redacteu
ren van het Leidsch Dagblad.
De bus staat er vanaf half
tien.
DONDERDAG 25 NOVEMBER 2004
Lezers van het Leidsch Dagblad reage
ren spontaan op de bus die gisteren
op de markt in Leiden stond. Een
greep uit de op- en aanmerkingen.
„Ik ben recentelijk met pensioen.
Sta nog gewoon elke ochtend om zies
uur naast mijn bed. Heerlijk dat dan
de krant al op de mat ligt. Ben ik
meteen op de hoogte van al het
nieuws. Voor mij is die verandering
naar de ochtend alleen maar goed
uitgepakt."
S. de Jong - Sassenheim
„Ik ben in 1951 als kind uit de Mo-
lukken naar Nederland gekomen.
Behoorlijk gehavend door de oorlog.
Ik heb stompvoeten en vergroeide
vingers. Van het ministerie kreeg ik
een taxi-vergoeding. Zodat ik niet al
vroeg achter de geraniums hoefde te
zitten. De gemeente Voorschoten
heeft een paar jaar geleden de helft
van mijn toelage afgepakt. Ik ben nu
behoorlijk beperkt in mijn mogelijk
heden. Geen stijl. Daar moet wat aan
gedaan worden."
A. Noya - Voorschoten
„De heer Verbaan wil de gemeente
een miljoen geven om het geboorte
huis van Rembrandt op te knappen.
Dat geld kan hij beter steken in de
huizen die hij verhuurt. In die van
mij vallen de gaten in de kozijnen en
zit er een gat in de deur."
J. Tetteroo - Leiden
Marktkoopman Jan van der Reijden en zijn hele mooie bananen voor een euro de kilo. Foto: Taco van der Eb
Wie wel eens op de markt komt - en
wie komt dat niet - kent ongetwijfeld
de gevleugelde kreten van de groen
teboer: 'Aarebeien, ik heb héééle
mooie aarebeien'. Ettelijke seconden
later overschreeuwd door de buur
man die met eenzelfde stemvolume
zijn geweldige bananen aanprijst.
Een paar kramen verder neemt een
collega het vervolgens op hoge toon
op voor zijn fantastische tomaten. Al
meer dan 800 jaar brengen markt
kooplui met welluidende stem hun
waar aan de man.
Maar aan die eeuwenoude handel
wijze dreigt straks in Leiden een
eind te komen met een plaatselijk
verbod op het luid uitventen van de
marktkoopwaar. Er zijn namelijk
klachten gekomen over de 'geluids
overlast' die sommige marktkooplui
produceren.
In de Merenwijk, op de vrijdagse
markt rond winkelcentrum De Ko
permolen, heeft een groenteboer al
een officiële waarschuwing gekregen
omdat hij omwonenden zou storen
met zijn verbaal vermogen. Gaat hij
met het aanprijzen van zijn bananen
nog een keer over de schreef, dan
wacht hem een schorsing van twee
weken.
Daan Kerdijk, bestuurslid van de
Ambulante Handel in Leiden, moet
in januari weer met vertegenwoordi
gers van de gemeente in de slag om
deze verordening van tafel te krijgen.
„Misschien weet je het niet maar die
gemeentelijke verordening bestaat al
anderhalf jaar. Ingesteld naar aanlei
ding van een paar incidentele klach
ten van mensen aan de overkant, zo
als ik ze maar noem. Het is eigenlijk
te dol voor woorden maar het is wel
waar. Standwerkers mogen wel
schreeuwen, bij ons marktlui wordt
het gedoogd. Als je met zacht fruit
op de markt staat, dan moét dat toch
de deur uit. Dat verkoop je toch niet
fluisterend."
Paul van der Reijden staat al 42 jaar
op de markt met groenten en fruit
en ligt in een deuk als hij het verhaal
over de Merenwijk hoort. „Ik weet
het. Wij zitten officieel in de zoge
naamde stille verkoop. Maar die ver
ordening is natuurlijk een lachertje.
Wij hebben nog nooit klachten ge
had. Integendeel, de mensen vinden
het juist leuk als je een strot op zet.
Op woensdag hou ik me gedeisd.
Dan is het rustig en zit je 's avonds
voor niks met een schorre keel. Maar
op zaterdag gaan alle remmen los.
Jongen, dat is toch de charme van de
markt."
Van der Reijden brengt zijn waar bij
voorkeur op rijm onder de aandacht
van het winkelende publiek. 'Radijs
jes voor de meisjes en komkommers
voor de jongens', galmt hij over de
Botermarkt. Zijn allochtone buren,
Ad van Kaam
in olijven en vijgen, liggen prompt in
een deuk. Met zijn slogan: 'onze
concurrent maar klagen omdat wij
zijn afgeslagen', overstemt hij met
gemak het carillon van het stadhuis.
En met: 'een kilooo banaaaanen
voor een eurrro', trekt hij het publiek
moeiteloos over de streep. Zijn jon
gens achter de kraam kunnen stante
pede aan de bak.
Van der Reijden is, het moge duide
lijk zijn, door de wol geverfd. „M'n
moeder heb gezegd: jongen wat je
doet, doe je, maar verkoop vooral
goeie spullen. En daar hou ik me
aan", lacht hij zijn tanden bloot. En
dan serieus: „Laten we wel wezen:
wat is de markt zonder kooplui die
luid en duidelijk hun waar aanprij
zen? Als dat niet meer kan, waar blij
ven we dan. Dan haal je toch alle lol
uit het leven."
