MKB
'Ik kom terug - op rolschaatsen'
TOP-
KUNST CULTUUR
Appeltjey eitje
voor Do en
Arne Jansen
€4000
Een avondje op visite bij 'tante' Ruth
CANON
BONUS
Litteris herleeft rri
luchtige eenakte
De rillingen lopeg
langs je ruggengr
R€NDE
M€NTS
W€KEN
ZONDER
Het duurt
even eer het
lente wordt
Jones overleden
MET GRATIS
Lezing over geluk
bij Kooyker
leiden - De auteurs Carien Kar-
sten en Gerard Smit geven mor
genavond een lezing over geluk
bij boekhandel Kooyker. Zij
doen dit naar aanleiding van
hun boekje "Veel Geluk', waarin
zij het onderwerp vanuit een
psychologische invalshoek be
kijken. De lezing begint om
20.00 uur bij Kooyker aan de
Breestraat 93 in Leiden. Voor
reserveringen en informatie, tel.
071-5160520.
Biografie over
Andre Hazes
utrecht - Uitgeverij Het Spec
trum komt met een biografie
over André Hazes. Het boek
wordt geschreven door Robert
Haagsma. Op 25 november ligt
het in de winkel. Haagsma had
vlak voor Hazes' overlijden een
interview met de Amsterdamse
zanger. De biografie gaat over
het bewogen leven van de zan
ger: zijn jeugd, zijn huwelijken
en zijn voorliefde voor bier. Ra
chel Hazes is ook bezig met een
boek over haar man. Wanneer
dat uitkomt is nog niet bekend.
(advertentie)
PLUSKREDIET
AFSLUITPROVISIE
muziek recensie
Lidy van der Spek
Concert Capella Vocale o.l.v. Monique
d'Anjou, m.m.v. Yvonne Rietbergen
(blokfluit) en Sarah Ridy (harp). Gehoord:
6/ii, Lutherse Kerk, Leiden.
Wat kan er op één avond veel
gebeuren! In dit concert eigen
lijk alleen maar ten goede. Aan
vankelijk is er van Capella Vo
cale maar weinig positiefs te
vertellen; geen zuivere en alerte
intonatie, geen warme, homo
gene samenklank, geen interes
sante spanningsbogen, weinig
haarzuivere harmonieën, kort
om Capella Vocale zit verbor
gen onder een grauwsluier. De
enige die met een zeker over
wicht, enthousiasme en wils
kracht zo'n onding kan weg
trekken is niet het koor zelf,
maar de dirigent. En dat doet
Monique d'Anjou met verve. Zij
blijft positief, elk lied lokkend
en dwingend voor-schilderend.
Elke partij geeft zij de ruimte,
geeft moeilijke inzetten feilloos
aan tot de vier stemgroepen
eensgezind begrijpen waar het
nu eigenlijk om gaat; SAMEN-
zang, zelfs als één partij het tij
delijk voor 't zeggen heeft.
Dus, de herfst, waar alles nog
letterlijk en figuurlijk dor is,
maar overslaan en beginnen
met het winterse vers 3 'Bois
meurtri, bois perdu' (afgestor
ven, verlaten bos) van Francis
Poulencs 'Un soir de Neige'.
Hier is het samen'spel' voor 't
eerst echt warm en mooi, van
uit één visie gedacht, profileren
zich spannende, rake Poulenc
harmonieën.
In 'Langtan till landet (lente
komt in 't land) van Otto Lind-
blad - tekst, ritme, eenvoud vra
gen er ook om - hoor je na ra
zende stormvlagen de lente
binnensuizen. De boog blijft
gespannen, de klankkleur
wordt helder en intens, de sa
menzang wordt van een eens
gezinde homogeniteit. De prille
lentesfeer is fraai weergegeven
in 'The springtime of the year'
van Ralph Vaughan Williams,
met mooie slingerende vocali
ses op een voorjaarsbries. Jam
mer dat in Weelkes' song 'in
pride of may the fields are gay'
er maar één stem duidelijk arti
culeert in het falala-reffein; alle
stemmen hadden eensgezind
moeten ploffen op de f.
Capelle Vocale eindigt met een
beeldschoon, buitengewoon
sfeervol lied van de Est Veljo
Tomis (1930-), waarin voortdu
rend een woelige zomerwind in
lagen en vlagen rond waart.
Hier wordt werkelijk prachtig
gezongen; de staccato lichte so
pranen in vers 4, alle stemmen
in de schokkende inzet van vers
5; de filmisch verbeelde rimpe
ling van het water in vers 6,
wanneer de maan als een
vreemde munt in de zee glins
tert, het plenum in dramatische
kleurenpracht in vers 7, dat ein
digt met de 'èh!' klank, de uit
roep van de luisteraar: èèhh
wat mooi!
Ook het blokfluit/harp ensem
ble fleurt op na de pauze in de
drie Masque Dances (1624). De
communicatie komt van beide
kanten en werkt als een cocktail
met een bite.
maandag 8 NOVEMBER 2C
muziek* recensie
Annemiek Ruygrok
Tastbaar", Ruth Jacott met band. Gezien:
6-n, Stadsgehoorzaal, Leiden.
Ze eindigt haar show, zoals ze
die begonnen was. Zittend in
een wingchair, met haar rug
naar het publiek, alleen haar
hand beweegt mee met de mu
ziek. Maar net als in het begin
barst ze even later toch weer los
in een van haar bekende songs,
waarin de liefde (voor het pu-
liek) de hoofdrol speelt. Perfect
getimed, soepel tot in haar vin
gertoppen met een stem die al
le buigingen beheerst, daar is
Ruth Jacott.
Ook aan het slot nog even vitaal
als aan het begin van haar con
cert in deze Tastbaar-toumee,
waarmee zij door het land trekt.
Zij laat zich begeleiden door
een kleine formatie en drie
backsingers. Een bescheiden
setting, voor haar doen. Maar
Ruth wil het intiem houden.
Vandaar de sofa op de voor
grond voor aanvang van het
concert. Vandaar de draperieën
steeds wisselend van kleur, van
paars tot knal oranje, de kroon
luchters en de stoel waarin zij,
gekleed in een spannend,
champagnekleurig pak van
Mart Visser, haar boodschap
brengt: 'Hou van mij', luidt die
boodschap. Want Ruth houdt
van het publiek en het publiek
moet ook van haar houden, of
het nu wil of niet.
Beurtelings is zij de vamp, de
dubbelzinnige, sensuele vrouw,
de minnares die haar minnaar
teruggeeft aan zijn vrouw of de
gezellige vriendin die met haar
fans kletst, de zaal inloopt en
een kaalhoofdige 'snoes' op zijn
bol zoent.
En dan, na de pauze, is ze in
zwarte hotpants en suikerroze
T-shirt de explosieve soulmate
die zoals James Brown dat kan
doen haar publiek opzweept en
laat meebewegen: armen om
hoog, of omlaag, hoofd naar
links, hoofd naar rechts. Zoals
dat televisiespotje met die twee
argeloze, maar goed verzekerde
jongens in een auto in een ach
terstandswijk. En plotseling is
dan weer de gezellige Ruth, die
plaatsneemt op de sofa, de tan
te die kinderen op visite vraagt
en zich door fans laat zoenen
en briefjes beantwoordt. Om
meteen daarna weer los te bar
sten in voor het publiek zo be
kende songs als 'Wijs me de
weg', 'Onderweg naar Morgen',
'Altijd Dichtbij' en "Vrede'. En
het puliek zingt dankbaar mee,
klapt na afloop enthousiast.
'Dan zijgt Jacott neer op de
stoel. Een avond vol energie,
uitbundige zang en interactie
met het publiek. Moe ja, uitge
put nee. Ze geeft als laatste nog
een spetterende toegift. Want
Jacott vindt die stille momen
ten intiem genoeg. Spetteren
zal ze. En dat doet ze ook een
paar uur lang in de Stadsge
hoorzaal.
amsterdam/anp - De zanger, danser, actt
cabaretier Donald Jones is zaterdag op 72
leeftijd overleden. Jones, in de wijk Harl j
New York geboren, kwam in 1954 met de
groep The Moderniques naar Nederland fj
sloot hier te blijven. Sieto Hoving engaj j
hem voor cabaret Tingel Tangel. Via Wii)
maakte hij furore in de televisieserie 'Pi j
Hommeles'. Hij speelde daarin de rol van
en zong onder meer het lied 'Ik zou je het
in een doosje willen doen'. Zo werd hij de
zwarte ster in Nederland.
De beweeglijke man met het Amerikaansej
werkte in de loop der jaren mee aan vele thj
producties, zoals de musical 'Kiss me Kaj
shows van André van Duin. Op de tv was 1
der andere te zien in 'Mik en Mak', 'Pi
Clown' en 'Pa Pinkelman en Tante Wollij
Hij speelde ook een rol in de film 'Grijpstra j
Gier'. Jones is getrouwd geweest met Adèle j
mendaal. De acteur en komediant John Jo
hun zoon.
Disco Dance Classics kunnen nog jaren mee
door Annelies Karman
leiden - Glitterpruiken, wijde
broeken in felle kleuren en glim-
pakjes. De meeste bezoekers van
de 14de editie van de Disco
Dance Classics gaan deze zater
dagavond geheel in de stijl van
de jaren zeventig en tachtig. Bij
na zevenduizend mensen veran
deren de Groenoordhallen in een
megadiscotheek.
Eén van hen is Maud Wedick
uit Heerlen. Ze heeft een glim
mend, lila pakje aan. Gedurfd
en opvallend. Bezoekers draai
en ongegeneerd het hoofd naar
haar om. Sommige trekken een
wenkbrauw op, andere kijken
goedkeurend. ,,Je doet het ook
wel een beetje om bekeken te
worden geeft Wedick grif toe.
Xander Hyndycz, een vriend
van haar, heeft daar nog iets
aan toe te voegen: „We funge
ren als voorbeeld. Opdat ande
re mensen volgende keer zelf
ook verkleed komen." Onder
een felle, glimmende blouse
draagt hij een knalgele broek.
Om zijn outfit compleet te ma
ken, heeft hij een grote afro-
pruik op zijn hoofd. Het is de
tiende keer dat hij van de partij
is. „De muziek is gewoon ge
weldig", zegt Hyndycz. „Je
waant je terug in de tijd. Boven
dien is de sfeer onwijs relaxed.
We rijden natuurlijk niet voor
niets 240 kilometer heen en 240
kilometer terug."
Disco Dance Classics trekt
mensen van heinde en ver, zelfs
van over de landgrenzen. Orga
nisatoren Paul Louwers en Ri
chard Neuteboom, beide Leide-
naars, begonnen met een feest
je in besloten kring. Inmiddels
is dat uitgegroeid tot een eve
nement voor 7000 man. Met de
grote artiesten van toen. Van
avond staan onder andere The
Trammps en The Pasadena's
op het giga-podium.
„Wij zijn altijd het meest extra
vagant gekleed", vertelt een
Zien en gezien worden in de Groenoordhallen bij de Disco Dance Classics. Maar op wie hebben ze nou gestemd, Bush of Kerry?
Foto: Henk Bouwman
man in een kort jurkje met de
Amerikaanse vlag erop. Zijn be
nen zijn in een panty gestoken.
Mark de Leau uit Leiden is hier
samen met drie vrienden, die
precies dezelfde outfit dragen.
„Misschien klinkt het cliché,
maar ik kom hier voor de mu
ziek uit mijn jeugd. Dat is een
goede reden om iets geks aan te
trekken. Ik ben hier niet om be
keken te worden, want ik ben
natuurlijk geen wijf."
Vanaf het VIP-balkon bekijkt
Paul Louwers de deinende
massa. De discolampen schie
ten hun felle kleuren over de
volle dansvloer. De organisator:
„Dit is mijn muziek en de be
zoekers vinden het ook gewel
dig om te horen." Hij twijfelt er
niet aan dat deze formule een
lang leven beschoren is. „We
kunnen nog twintig jaar door",
stelt hij. Louwers is daar zelf
niet meer bij, want hij stopt met
de organisatie van de Disco
Dance Classics. Wat hij gaat
doen, houdt hij nog even voor
zichzelf.
Aart Kok is één van de nieuwe
mensen, die Louwers' taak over
gaat nemen. Hij is het absoluut
met voorganger Louwers eens:
„We kunnen oneindig door
gaan met dit feest. De organisa
tie kan nog genoeg 'nieuws'
brengen. We zijn bijvoorbeeld
bezig met The Commodores."
Kok wil daarnaast een groep
van ongeveer 150 vaste bezoe
kers via internert benaderen la
ten meebeslissen over welke ar
tiesten op het podium mogen
staan. Dit 'forum' mag zijn me-
door Fred van Rooij
ter aar - De 'Arti on stage with
the Proms 2004' is een simpele
overwinning geworden voor de
twee professionele artiesten,
Do (Dominique van Hulst) en
Ame Jansen. In de korte tijd dat
de twee artiesten op het podi
um stonden in de overigens
niet uitverkochte sporthal De
Vlinder in Ter Aar veroverden
ze het publiek. Ze kwamen, za
gen en overwonnen.
De lange promsavond sudder
de aanvankelijk. Het fanfare or
kest Arti at Religioni speelde dat
het een lust was. Ze openden
de 'Proms' samen met de Al-
phense feestband X-tra Large
en het popkoor Scala uit Oude-
Wetering.
Echt los kwam het toen nog
(advertentie)
STARTERSAANBOD
KANTOORMACHINE T.W.V.
niet. Het was in de sporthal
vooral gezellig aan de barzijde.
Pas bij de nummers van Boude-
wijn de Groot kreeg het publiek
enigszins de geest.
Gestoken in een spijkerbroek
en bruin shirt betrad even na
tienen Arne Jansen het toneel.
In een mum van tijd toverde hij
de hal om tot een feesttent.
Moeiteloos wond hij het pu
bliek om zijn vinger. „We gaan
een feestje bouwen", beloofde
hij. En dat gebeurde.
Met zijn eerste nummer, 'Festi
val van liefde', gingen de bezoe
kers eerst pas goed los. Menig
zweetdruppel verscheen op de
voorhoofden. Zelfs het publiek
op de tribune verliet de comfor
tabele stoeltjes en stortte zich
in de door Jansen opgedragen
polonaise. „Omhoog die hand
jes."
Jansen is zichtbaar ouder en
grijzer geworden. Maar heeft
aan energie nog niets ingeboet.
Gedreven zweepte hij het pu
bliek op. Met vanzelfsprekend
zijn klassieker uit 1971: 'Meisjes
met rode haren'. Even snel als
hij kwam was hij verdwenen.
Na drie kwartier was het uit met
de pret.
Nog korter in de schijnwerpers
stond Do. Na iets meer dan een
half uur was de goed ogende
zangeres vertrokken. Ook zij
had geen moeite om de zaal
plat te krijgen. Populair is ze
Met aanstekelijk werk speelde Do de sporthal in Ter Aar plat. Foto: Henk Bouwman
vooral bij de jeugd die sa
mendromde voor het podium
en 'Angel of mine' en andere
nummers moeiteloos meezong.
(advertentie)
TOPRENTE OP
ZAKENREKENING
Voor de up-tempo nummers
had Do een uit vier personen
bestaande dansgroep meege
nomen. De frêle zangeres is van
een heel ander kaliber dan Ame
Jansen. Die teert vooral op
feestnummers. Do moet het
hebben van haar stem. Daarom
heeft ze soms moeite om boven
het lawaai in de sporthal uit te
komen. Maar ze is professio
neel en maalt er niet om. „Jullie
zijn goed man", voegt ze het
publiek in Ter Aar toe.
Do eindigt haar korte optreden
met haar bekendste hit
'Heaven'. Met een even sierlijk
als simpel gebaar houdt ze tij
dens het refrein het publiek de
microfoon voor en doet er ver
der het zwijgen toe. Als vanzelf
neemt de zaal het liedje over.
Do, zoveel is wel duidelijk na
deze kortstondige kennisma
king, kan echt niet meer stuk in
Ter Aar. Appeltje, eitje voor
haar en Arne Jansen.
theater recensie
Wijnand Zeilstra
Voorstelling: 'Een hond is ook maar een
mens' van John Blais door de Koninklijke
toneelvereniging Litteris Sacrum. Regie:
Saskia Hageman en Sigrid de Zwart.
Gezien: 6/11, Imperiumtheater, Leiden
Rond Litteris is het geruime tijd
stil geweest. Maar de Koninklij
ke toneelvereniging is terug in
het theater met - heel toepasse
lijk - een stuk over reïncarnatie.
Een luchtige eenakter die de
oude en de jonge garde dank
baar speelmateriaal biedt.
Plaats van handeling is het Re
gionaal Reïncamatiecentrum,
waar de doden zich komen
melden. Daar krijgt men te ho
ren, in welke hoedanigheid
men op aarde zal terugkeren.
Het stuk toont dus een kijkje
aan 'gene zijde'.
De kans om als mens te reïn
carneren, blijkt volgens dit stuk
tamelijk klein te zijn. Slechts
één gegadigde komt ditmaal in
aanmerking. De rest krijgt te
horen, dat ze vervolgens als ri-
oolrat, kat, hond, kangaroe,
vlinder, snoek of zelfs spoel-
worm en bromvlieg door het
(nieuwe) leven zullen gaan. Een
of andere ambtelijke instantie
lijkt dit te bepalen, het gaat er
dan ook bureaucratisch aan
toe. Protesteren heeft geen zin,
15 G
21.4
ste sl
.05 J
23.3
;dper. C
ihet
09.0
ET/(
dflerfst
Dag
gezegd: Litteris herleeft.
ning over allerlei aspecten van
de Disco Dance Classics laten
horen.
Ondertussen begint het feest op
de dansvloer goed los te ko
men. Wanneer de inmiddels le
gendarische Trammps hun be
kende nummers zingen, is vrij
wel iedereen in de hallen ook
beweging. Wedick danst en
thousiast mee. „Dit is de eerste
keer dat ik hier ben en het feest
krijgt van mij een absolute plus.
Ik kom terug. Maar dan wel op
rolschaatsen."
theater recensie
Paulien Koopmans
Voorstelling: 'De Stemmentemmers'.
Regie en tekst: Justus van Oei. Decor en
beeld: Jan Boiten. Spel: Felix Jan Kuipers
en Jacques Lucassen. Gezien: 6/11 Leidse
Schouwburg, Leiden.
Er is iets geks met muziek.
Geen andere kunstvorm boort
zo direct emoties aan. Voor de
Roemeense dirigent Dimitrescu
is 'muziek de wereld en Bach
zijn vader'. Alleen als zijn koor
zingt, lukt het hem om dichtbij
de aanbeden componist te ko
men. Tenminste, éls zijn koor
zingt, want om zo'n verzame
ling dwarse sopranen, vervelen
de alten, arrogante tenoren en
snurkende bassen daartoe te
bewegen, dat blijkt nog een he
le toer.
Dimitrescu is één van de twee
'stemmentemmers' die een
hoofdrol speelt in de gelijkna
mige voorstelling van Justus
van Oei (schrijver, columnist en
cabaretier in Zak&As) en Jan
Boiten. Het tweede deel was al
op de Parade in 2003 en 2004
een succes. En terecht, want al
duurt dit stuk maar 25 minuten
- het is een juweeltje.
Jacques Lucassen speelt Dimi
trescu met een zwaar Roe
meens accent. Vermengd met
Franse, Duitse, en Engelse 'on
eliners', zoals bij internationale
gezelschappen gebruikelijk is:
„Jullie zijn stom. You fiick it
up." Zijn koor bestaat uit 18 le
den van wie we alleen de ge
zichten zien. Die worden ge-
chau
Das V\
'JieKc
)ama
23.01
in 00.
projecteerd op voorgemi j (10.
leerde hoofden die hangi ijr~
een raamwerk. Net als eej11
tituur met muzieknoten
notenbalk. Sommige kooMiau
hebben een bekend gezii
als Lucretia van der Vloo
nique Klemann en Alex ^ei
en. Ze saboteren Dimitn ijich
repetitie aan de lopende
Hun gezang is passieloos f,"
klieren als een doorsnee 01
schoolklasje. Dit werkt b ^und<
der op de lachspieren. Ti ff""1
voel je mee met de arme
trescü die wel bijna moe 17.50
ploffen van frustratie. j^ert?
Het eerste deel van de 'Si
mentemmers' is veel poi n. 00.
en trager. Felix-Jan Kuip< ti
telt het droeve verhaal
lo Gesualdo, één van de io4.-5o
raadselachtige componis lallo
ooit heeft bestaan. Hij ve
moordde zijn vrouw en
minnaar. Maar al zijn ze
hun stemmen achtervoljtóït
hem. En anders herinneiBu voj
muziek hem wel weer aa
feiten. Gesualdo wordt b ipoït
staan door een vijfstemitUer Ma
koortje dat in metaforen
de minnaar als een stekeLj'
mug - zingt over zijn veri 15 Wi
Maar de flarden van de p Wueii
ge Madrigalen duren not
lang. Voordat je écht kui j#, f!
genieten is het steeds we snmac
voorbij. Pas bij het twe<
- als dirigent Dimitrescu
koor eindelijk in bedwan
- wordt dit uitgestelde ve
gen eindelijk vervuld. He
zingt Bach dan zo overvv
gend mooi dat de rillingt
langs je ruggengraat lopt
(advertentie)
JE KUNT JE GELD GEEN GROTER PLEZIER DOt'
Op dit moment zijn ze in volle gang, de Rendementsweken van de ING
Met diverse aanbiedingen op het gebied van sparen, beleggen en onden
Doe je geld dus een plezier en ga snel naar uw ING Bank kantoor. Kijk N.
de actievoorwaarden op www.ingbank.nl of bel op werkdagen van 7:
21:00 uur naar 0800-7015. Actieperiode 18 oktober t/m 30 november.
ING.it) BAo
denkt met gevraa
bidden
alleen onderling ruilen is
toegestaan.
En daar begint het mensi de
gesjacher weer, want de 1w,
zijn weer allesbehalve eeim,
verdeeld. De voormalige n(
verkoper probeert zijn ni j Ei,
schildpad-bestaan aan at
over te doen. Het macho
is absoluut niet van plan
spoelworm te worden. Ei
pechvogel die rioolrat mi
worden, valt weer niet in
prijzen.
Het blijkt een perfect uitj
punt te zijn om tal van ni jonm
lijke onhebbelijkheden ii Wokk
weinig alledaagse contexF^'
monstreren. Litteris heeft16 20
voor een geestige toon g< /rólijb
den. Géén nutteloze ovei DO
ving, lekker speltempo, v
verschillende personages |e't ie
voor afwisseling zorgen,
strakke vormgeving in 01
aandoend wit.
Hoogstens de openings»
stoort, omdat achteraf m
steeds onduidelijk blijft v
die luttele minuten gesuj
reerd dient te worden. Is
verkorte sterfscène van d
sonages die we naderhai ®u9^
het Regionaal Reïncamai ,j^a
trum aantreffen?! Overb< [Fro:
had beter achterwege ku 'ooi
blijven. Gelukkig vergeet
scène snel, want met de 1
het wel goed. Leuk rentrt |t
Oftewel in réïncarnatiete 55 A
10.0:
mittac
ttags
imen
liege
in de
instre
11.15
mittag
'ïland
00 He
lerricl
Zege
Hallo 1
ichoo!
Entr
.00 Ne
30 H
Po:
i: Herz
OWE
'erRor
lemu;
let ritn
let ge:
>pmu;
|op mi
0NO
•-H. 1
16.0C
nma. 1
Wet hel
00 Na<
ML
