SPORT
ivital Selinger: Nederland is een prooi van zijn eigen goedheid
Eindelijk weer een nationale
schaatstitel voor Bob de Jong
Straffen GOL Sport en Boshuizen
S2
sfeer bij ASC is weer helemaal top'
HOC 982
zaterdag 6 NOVEMBER 2004
leiden - De wedstrijd van GOL
Sport tegen ESDO, die voor
zondag op het programma
stond, gaat niet door. De
KNVB heeft de vijfdeklasser uit
Leiden dit weekeinde stilgezet.
Aanleiding is het onderbreken
van de wedstrijd afgelopen
zondag tegen TAC '90 in Den
Haag. Volgens een woordvoer
der van de KNVB zijn er 'ver
velende dingen gebeurd tegen
de scheidsrechter. Het rapport
van de arbiter was voor het
KNVB-bestuur reden genoeg
om GOL Sport stil te zetten en
contact met de club op te ne
men.
Dat laatste is nog niet gebeurd,
zegt secretaris Vahid Köroglu
van GOL Sport. „Vooralsnog
verwacht ik ESDO gewoon,
zondag." Hij was aanwezig bij
de wedstrijd in Den Haag.
„Dat was zeker geen prettig
duel. De scheidsrechter heeft
er alles aan gedaan om de
wedstrijd te mogen staken. De
grensrechter van TAC bleef
zijn vlag omhoog steken en de
ontvangst door hun bestuur
was ronduit onbeschoft." Gol
Sport verloor de wedstrijd uit
eindelijk met 3-2, een speler
kreeg tijdens het duel een rode
kaart en twee ploeggenoten na
de wedstrijd, toen zij verhaal
probeerden te halen bij de
scheidsrechter. „Dat praten we
niet goed", zegt Köroglu. „On
ze jongens hadden hun hoofd
koel moeten houden en zich
niet moeten laten provoceren.
Maar dat is moeilijk, als sup
porters van TAC vuurwerk af
steken en het veld op komen.
We moesten als bestuur onze
spelers naar de middenstip
meenemen om de boel te kun
nen laten sussen." Hij wacht
op een telefoontje van de
KNVB om zijn verhaal te kun
nen doen.
Ook de Leidse voetbalclub FC
Boshuizen is door de bond ge
straft. Op 2 oktober liep het
duel tussen het zaterdagelftal
van Boshuizen en Duinoord-
Me Jagers uit de hand. Twaalf
spelers van de Leidse club kre
gen een gele kaart, vijf werden
uit het veld gestuurd en nadat
de scheidsrechter het duel
staakte omdat Boshuizen te
weinig spelers op het veld
overhield, zou hij een schop
voor zijn schenen hebben ge
kregen. FC Boshuizen krijgt
een boete van 245 euro en
twee punten in mindering.
Daarnaast is de stand die op
het moment van staken op het
scorebord stond, 3-0 voor
Duinoord/de Jagers, als eind
stand aangemerkt.
ibbert Minkhorst
Hij had bij Feyenoord
ren voetballen, bij ADO Den
bij Quick Boys. Het
na die uitstapjes - 'ge-
feer' ASC. Lekker voetbal-
er vrienden. En zondag,
erby tegen UDO, komt hij
paar oude bekenden
looi tegen. Freek Tilman
d het prima zo - voor nu.
Ier bij ASC is weer hele-
P"
et niet waar ik ben blij-
ken. Ik denk dat het ta-
nog wel is. Ik hoop dat
ïog een keer uit gaat ko-
15 40.
ius 5S
van
7omejk bezoek wel eens een
jd van Quick Boys en als
hoeveel mensen daar
Ie kant staan - dat zou
it zijn, als ik nog eens te-
i. Als ik mijn studie weer
!tje op de rails heb, wil ik
inatieker gaan voetbal-
vvil kijken hoever ik nog
nen."
zijn club. Het is het nest
ij als 14-jarige debuteer-
:t eerste elftal, en op een
jskamp in Limburg voor
oePest in zijn leven dronken
/let jongens die ook nu
de selectie zitten: San-
Wolf, Pieter de Roode,
outer, Ragnar Oosterhof
van Wingen. „Heel veel
er niet meer van", ver-
nan. „Wel dat ik in een
edstrijd spits Ruud Bak-
tien seconden vrij voor
>er zette. Toen ik de op
hoorde, dacht ik nog:
je gaat mij er toch niet
Ik kan helemaal niks.
:o brak."
ilman is geboren in Am-
maar woonde vrijwel
le leven in Oegstgeest.
e vriendjes heen gingen,
ng je voetballen", zegt
dat was bij ASC. Zijn ta-
jelheid en balvaardigheid
Hij liep stages bij
lord en bij ADO Den
voordat Quick Boys hem
„Feyenoord beviel me
■ontH pet was daar puur indi-
isch. Iedereen was met
b nl L^ez'S- Gelukkig hebben
^eyenoord voor mij de
ig genomen. Bij ADO
et ook net niet gered."
Ick Boys heb ik in drie
Freek Tilman: „Ik was nog bijna elke zondag bij ASC en daar zag ik iedereen steeds weer voetballen. Ik kreeg heimwee." Foto: Mark Lamers
jaar ontzettend veel geleerd.
Tot de simpelste dingen aan
toe: minder opportunisme, wat
vaker een bal terughalen. Ik heb
twee jaar in de Al gespeeld en
dat waren topjaren. Ik ging er
samen met een jeugdvriend,
Ron van Klaveren, naar toe. Sa
men zijn we trouwens ook te
rug bij ASC gekomen. In mijn
eerste seizoen probeerde ik ge
woon in de Al te komen en met
kerst was ik een van de dragen
de spelers van dat elftal.
In zijn tweede seizoen bij Quick
Boys polste Docos hem. De
overstap ging niet door. „Ach
teraf had ik het misschien moe
ten doen. Spijt heb ik niet. Ik
wilde gaan voor een plek bij
Quick Boys. En ook daarvan
heb ik weer geleerd. Tot nog toe
ging me alles makkelijk af. Nu
moest ik vechten voor mijn
plaats."
De overstap naar de sénioren
ging minder. „Tot de kerst zat
ik bij het tweede, daarna kwam
ik in het derde. Ik stond vrij
vaak wissel, dan ga je automa
tisch naar het derde. Ik kwam
op een zijspoor, omdat ik ge
woon niet goed voetbalde. Op
mijn plek stond toen trouwens
Martin Bekx. En als je die voor
je hebt, heb je sowieso niet veel
in te brengen."
„In het derde werd alleen maar
gezeken. Ik kon niks meer goed
doen en daar had ik helemaal
geen zin meer in. Ik was nog
bijna elke zondag bij ASC en
daar zag ik iedereen steeds
weer voetballen. Ik kreeg heim
wee. Daar wilde ik tussen lo
pen."
De heimwee, de tegenzin na
Quick Boys 3 en het tijdgebrek
door een studie in Amsterdam
joegen hem vorig seizoen terug
naar de Van Duivenvoorde-
straat. Het eerste jaar viel nog
tegen. „Misschien was de druk
te hoog. Ik kwam terug, en
mensen dachten dat ik er wel
even veertien in zou schieten.
Misschien wilde ik ook te graag.
Dit seizoen heb ik er al evenveel
gemaakt als in het hele vorige
jaar - vier goals. Nu is de sfeer
weer helemaal top."
Eigenlijk is die beter dan ooit.
„De nieuwe trainer voelt ons
goed aan. We houden nog
steeds van een biertje op zater
dagavond, maar we knokken er
wel voor de volgende dag. En er
wordt superfanatiek getraind."
Ook dat is wel eens anders ge
weest bij ASC. „Verder is het
heel goed dat Peter Nas (ex-Do-
cos) weer terug is. Hij zegt zin
nige dingen op zinnige mo
menten. We nemen ook dingen
van hem aan."
Voor hemzelf merkt hij dat het
voetbal op een lager niveau en
de rechtenstudie in Amsterdam
beter met elkaar vallen te com
bineren. „Ik ben naar Amster
dam gegaan omdat ik het in
Leiden wel een beetje gezien
had. In Amsterdam is altijd wat
te doen. En ik ben lid van het
Amsterdams Studentencorps,
het ASC. Het is een cliché, maar
ik maak er vrienden voor het le
ven. En mijn vrienden in Lei
den heb ik gelukkig ook nog."
Afgelopen week was Tilman ge
blesseerd - een ontstoken voet.
„Tegen UDO speel ik", zegt hij
zelfverzekerd. „Het wordt vast
een spannende pot. Zij hebben
net een opkikker gekregen van
hun laatste wedstrijd, wij een
dreun. Maar dit soort wedstrij
den staan op zichzelf, dus die
dingen tellen niet. Vorig sei
zoen waren we bijna gedegra
deerd, maar pakten we wel vier
punten van UDO. Ik denk dat
we winnen. Wij hebben de be
tere ploeg."
Banierink
sde
tWi
balbondscoach Avital Selinger
deze zomer na acht jaar terug
<eede vaderland, en merkte
derland was veranderd, en niet
ide. Nauwelijks een week voor
ird op Theo van Cogh consta-
e coach van de volleybalsters
derland, 'het meest sociale en
ratische land ter wereld', ten
gevallen aan zijn eigen goed-
elinger over normen en waar-
irlijkheid en respect. „Nu wordt
iter verkracht en moet jij je ver
orden dat ze verkracht kon
m het meest is opgevallen bij
ugkeer in Nederland? „De
i!" Natuurlijk wist hij dat de
ing van de gulden naar de eu-
leven in Nederland en directe
ing duurder had gemaakt. „Ik
jggegaan in 1996, toen had je
gulden."
ter melk kostte 99 cent, een
1,98 gulden. Toen kon ik nog
dijk thuiskomen met een bos
en van 9,95 gulden. Nu staat
laats van fl. een Euroteken
apan was duur, zeggen ze,
apan is goedkoop vergeleken
ïderland."
dat niet begrijpen. Vraagt
wie zoiets toelaat. Zegt: „De
ïg bewaakt wel de inkomens,
e, wanneer je er meer dan drie
it op vooruit gaat. Neem mijn
imoeder. Die heeft het niet
oor, die geeft euro's uit als
Hallo, op de bank wordt
ïger 1275 per maand bijge
en maar 578. Dan krijg je
n, vooral ouderen, die in de
en komen. Dat moet een keer
lan, mensen hebben het geld
de oprechte verontwaardiging
nand die zijn eigen geluk niet
aan een goed gevulde porte-
ee of een luxe huis. Van zijn
alaris bij de noodlijdende vol-
iond heeft hij vastgesteld dat
it jaar geleden een heel be-
k bedrag was, maar dat hij er
t zijn gezin van drie kinderen
rond komt.
Selinger beseft dat hij anders
de gemiddelde Nederlander,
ik vandaan kom, was ik al blij
fn gulden. Want ik had niks."
elt op de kibboets, in Israël,
ik naar Nederland kwam, ver-
ik het minimumloon voor
•jarige: 475 gulden. Dat was
'el, maar voor mij was het een
;e hoeveelheid."
„In de kibboets had je zogenaamd
alles: eten, drinken, slaapplek, maar
eigenlijk ook niks, je kon er niet mee
spelen. Met 475 gulden kon ik zelf
bepalen wat ik op mijn bord kreeg.
Stel je voor dat ik 100 gulden kon
overhouden per maand. Voor mij
was dat enorm."
„Voor mijn vrouw was het geweldig
wennen. Ik kwam van onderaf, zij
kwam uit een middenklasse gezin. Ik
ging omhoog, zij ging een heel stuk
omlaag. Zij moet wel eens hebben
gedacht: wat heb ik hier binnenge
haald. De belangrijkste les is geweest
dat ik elke stap omhoog waardeerde
en leerde voorkomen dat ik een stap
terug moest doen. In de sport is het
precies hetzelfde. Dat besef, dat is
pas rijkdom."
„Vaak zeggen ouders: ik wil mijn
kinderen besparen wat ik heb mee
gemaakt. Dat vind ik fout. Als je het
goed hebt, heb je bepaalde proces
sen meegemaakt om dat te bereiken.
Je kinderen zullen dat gevoel missen
als je ze alles geeft. Daarmee maak je
ze juist kwetsbaar."
Daarom brachten zijn twee dochters
anderhalfjaar door in de kibboets en
doet zijn zoon de afwas in een res
taurant. „Ze wilden het zelf. En dat
zegt mij dat het goed zit." Samen
met zijn vrouw heeft hij het nu gro
tendeels kunnen sturen. Heel anders
dan in de kibboets, waar ouders hun
kinderen nauwelijks zagen en de op
voeding gedaan werd door leer
krachten.
„Ik had een gelukkig leven in de kib
boets, maar ik hoor nu pas hoeveel
problemen sommige ouders en kin
deren hebben gehad. Je had als ou
der geen idee of je kind problemen
had. Wist je het wel, dan werd het
nog moeilijker. Want wat kon je daar
aan doen in die paar uur per dag dat
je je kind zag?"
„Mijn dochters hebben er veel ge
leerd. Ze kwamen er ook achter dat
het te benauwd, te klein, te beperkt
was. Dat had ik ook. Je wilt verder, je
wilt beter worden. Niet iedereen
heeft die behoefte, maar de besten
wel. Want die hebben het gevoel dat
ze tegengehouden worden, dat ze
naar beneden geduwd worden. De
filosofie is om iedereen gelijk te hou
den."
Sociaal
Eigenlijk, komt hij tot de conclusie,
is Nederland net zo. .Alleen dan op
een hoger niveau. Nederland is een
van de sociaalste landen ter wereld.
Je kunt in Nederland ziek worden en
nog 30 jaar leven zonder iets te
doen. Het is als het communisme,
als de kibboets: in theorie ideaal, so
ciaal gezien het meest geavanceerd."
„Het is gebaseerd op honderd pro
wat ze gepresteerd hebben, de kans
ontnemen zich te bewijzen?" Cy
nisch: Al die jongens die in de Ne
derlandse competitie zoveel bereikt
hadden, mochten wel komen om
zich te bewijzen. Waarom ik niet?"
Hij vertelt over de rivaliteit met de
Italianen, al die hoofdprijzen waar
Nederland naast greep tussen 1992
en 1996. „Vaak ging het maar om
één punt verschil. Was ik niet goed
genoeg voor één punt?" Verwijst
naar uitspraken van Alberda na weer
een nederlaag tegen aartsrivaal Ita
lië. „Dan werd er geroepen: onze
bank is te smal. De Italianen hebben
twaalf gelijkwaardige, ervaren spe
lers, wij niet."
„Jawel, die bank hadden we wel,
maar die bank zat thuis. Waar ben je
dan mee bezig? Je maakt de keuze
voor bepaalde spelers. Waarom? Om
gelijk een excuus te hebben als er
wordt verloren? Terwijl je het heel
makkelijk kon oplossen. Hoe is het
mogelijk dat een heel land dat toe
liet?"
„Dat was een moment dat mensen
konden geven, niet eens zoveel. Ge
woon volgen wat eerlijk en wat res
pectvol is. De meest natuurlijke ma
nier om met topsporters om te gaan.
Het was eigenlijk gewoon normaal
doen. Ik was teleurgesteld hoe men
sen met mij zijn omgegaan. Ik had
het niet verwacht. Ik was niet ge
wend om zo met mensen om te
gaan."
Erg
„Het is me ontnomen. Ik wil het niet
vergelijken met mensen die iets ergs
is overkomen, met ongelukken of
ernstige ziektes. Het geeft me wel
steun, leert me wel het in het juiste
perspectief te zien. Het was erg,
maar er zijn nog steeds di^en die
erger zijn."
Avital Selinger gelooft. Niet in een
geloof, maar in tastbare zaken: res
pect voor elkaar, eerlijkheid, vertrou
wen. Dat leert hij zijn volleybalsters.
„Want ik laat geen gewonden achter.
Ik ben de eerste die een voet aan de
grond zet en de laatste die 'm weer
optilt. Ik laat niemand achter. Zo
geef ik vertrouwen.
Het is de basis van zijn bestaan, zijn
doen en laten. Volleybal, sport wordt
op die manier een prachtig podium.
„Het is mijn voertuig in het leven en
sport is een van de beste voertuigen
om zonder schade te leren leven.
Een medaille is prachtig, maar geen
medaille is geen ramp."
„Sport geeft daardoor een geweldige
toegevoegde waarde aan de maat
schappij. Die maatschappij zou veel
meer moeten investeren in de sport.
Want via de sport kun je de maat
schappij veel beter beïnvloeden."
cent zelfdiscipline, eerlijkheid, inzet
en vertrouwen dat iedereen zich aan
die regels houdt. Ik baseer er mijn
manier van sport bedrijven op. Wie
zich daar niet voor 100 procent aan
houdt, is bij mij buiten."
Er is dus niks mis mee. Totdat men
sen daar misbruik van gaan maken,
zegt Selinger.Als je er misbruik van
maakt, gaat de sterkste kapot. Als jij
en ik deze tafel moeten tillen en we
doen allebei ons best, gaat ons dat
lukken. Als jij misbruik van mijn
kracht gaat maken en minder je best
doet of zelfs op die tafel gaat han
gen, lukt het uiteindelijk niet meer."
In de Nederlandse maatschappij is
het net zo, beweert hij. Hij vertelt het
voorbeeld van een Israeli die net als
hijzelf naar Nederland is gekomen.
„Hij zei: Avital, weet je hoe makkelijk
het hier is om geld te verdienen zon
der te werken? Hij had de twee
maanden van zijn proeftijd keihard
gewerkt, werd aangenomen en daar
na hebben ze hem niet meer terug
gezien omdat hij in de ziektewet zat.
Dat is de zwakke kant van dit sys
teem."
In de bijna acht jaar dat hij uit Ne
derland weg was, is dat misbruik
ernstig toegenomen, stelt hij vast.
„De hele situatie met allochtonen,
buitenlanders zoals ik, is veranderd.
Toen ik naar Nederland kwam, pas
ten de mensen zich nog aan. Had
den een toegevoegde waarde en
toonden respect voor de bestaande
cultuur."
„Dat is nu stukken minder. Waar
schijnlijk was dat proces van veran
dering al een tijd gaande, maar om
dat ik na acht jaar terugkom, valt het
me enorm op. Dan denk ik: wij heb
ben ergens iets niet goed gedaan. We
hebben misbruik gemaakt van het
meest democratische land ter we
reld. Het was zo beschermd, je kon
je overal veilig voelen. Dat wordt
minder en dat betekent dat je inboet
op de kwaliteit van het leven."
Verkracht
Nederland heeft het toch zelf zo ver
laten komen?
„Ja, maar moet ik de Nederlanders
kwalijk nemen dat ze aardig en gast
vrij waren en op die manier een ho
ge kwaliteit van leven nastreefden?
Dat bedoel ik: voordat je het weet
gaan mensen de rollen omdraaien.
Om het maar heel zwart-wit te stel
len: dan wordt je dochter verkracht
en moet jij verantwoorden dat ze
verkracht kon worden. Dat is toch de
omgekeerde wereld?
Volgens zijn voormalige collega-vol
leyballer Ron Zwerver is Avital beter
in het geven dan in het nemen. Se
linger moet daar even over naden
ken. „Wat is de definitie van geven
en nemen", stelt hij als wedervraag.
„Ik heb ontdekt dat nemen soms
ook een vorm van geven is. Je ver
geet dat door enorm veel te geven
anderen jou ook wat willen geven.
Door dat te nemen, ook al hoeft het
van jou niet, geef je de ander ook
weer iets, namelijk een goed gevoel."
„Geven is voor mij meer spiritueel.
Uit geven haal ik mijn voldoening,
die behoefte heb ik kennelijk. Je kunt
ook niet net doen alsof je anderen
niet nodig hebt. Je leeft niet in een
vacuüm, iedereen is afhankelijk van
anderen, vroeg of laat heb je elkaar
nodig."
Als vanzelf brengt het Selinger op
zijn loopbaan als volleybalinterna
tional van Nederland. Eentje die
eind jaren tachtig helemaal onder
aan de internationale ladder begon
door Peter van der Hulst
assen - Het lijkt wel het lot van
Bob de Jong te zijn. Als de
schaatser uit Leimuiden pres
teert, staat hij veelal in de scha
duw van een ander. Zo ook gis
teren tijdens het NK in Assen.
De Jong veroverde sinds 2000
eindelijk weer eens een titel tij
dens de nationale afstandskam
pioenschappen, maar de mees
te aandacht ging uit naar
nieuwkomer Sven Kramer die
als vierde eindigde. De Jong
maakte er geen punt van. Ach,
ik heb het ook meegemaakt
toen ik me acht jaar geleden uit
het niets tussen de grote man
nen reed."
De Jong heeft turbulente jaren
achter de rug. Na zijn debacle
tijdens de Olympische Spelen
van Salt Lake City leek de
schaatswereld hem links te la
ten liggen. De Jong ging verder
zonder ploeg en meldde zich
bij gewestelijk trainer Wim den
Eisen. „Ik had twee stappen te
rug gezet, maar in het gewest
heb ik dat weer goed gemaakt.
In die ploeg en sinds afgelopen
zomer bij Ingrid Paul ben ik
verder gegroeid."
Bob de Jong is blij met zijn titel
op de 5000 meter.
Foto: ANP/Vincent Jannink
De Jong maakte in mei de over
stap naar het team van Paul.
Pas eind september, vlak voor
dat de ploeg een overeenkomst
met sponsor Telford tekende,
was De Jong er zeker van dat hij
onderdak had gevonden bij een
nieuwe commerciële ploeg.
De Jong is tevreden over de nog
prille samenwerking. Dat hij
vertrouwen heeft in de trai
ningsschema's van Paul, bleek
gisteravond laat in Assen. „Ik
zag de rondetijden bij de ande
re rijders snel oplopen. Ik wist
dus dat ik vlakke race moest
schaatsen. Ik kon me mooi aan
Gianni Romme optrekken. Ge
lukkig ging hij er niet, zoals
vroeger, heel hard vandoor."
Met rondetijden hoog in de 30
en laag in de 31 seconden sloeg
De Jong in de eindfase van zijn
race zijn slag.
De Jong vond het ook wel weer
eens tijd worden voor een na
tionale titel. Wereldtitels en we
reldbekerzeges wist hij de afge
lopen jaren wel te veroveren,
maar op het nationale podium
stond hij al weer sinds 2000,
toen hij de vijf kilometer in De
venter won, droog. „Het is
daarom mooi dat ik deze mee
pak. De beste rijders van de we
reld rijden immers in Neder
land rond, dus deze titel telt."
Avital Selin
ger: „Toen ik
naar Neder
land kwam,
pasten de
mensen zich
nog aan. Had
den een toe
gevoegde
waarde en
toonden res
pect voor de
bestaande cul
tuur. Dat is nu
stukken min
der."
Foto: GPD/
Harmen de
Jong
en had moeten eindigen met het
hoogtepunt, olympisch goud in At
lanta 1996. Dat kwam er. Alleen: hij
was er niet bij. Gepasseerd na het
zilver van Barcelona 1992 door de
nieuwe trainer Joop Alberda.
Selinger wil er eigenlijk niet weer
over beginnen maar kan er niet om
heen. „Ik wil altijd in de positie zijn
om zelf te kunnen bepalen of ik iets
wil nemen of niet. Mijn balans is
duizend keer geven en een keer wat
nemen. Die ene keer moet ik het dan
ook wel krijgen."
Selectie
Daarmee bedoelde hij een plek in de
selectie voor Atlanta. Nee, corrigeert
hij, „een kans op die plek. Een kans
om mij op een natuurlijke manier te
laten sterven. Alle grote atleten mo
gen zelf bepalen wanneer ze ster
ven."
Hij praat ook over zichzelf als hij het
heeft over respect, waardering voor
sporters die op hoog niveau 100 pro
cent inzet, motivatie en volledige
toewijding leveren. „Wat kan je als
coach nou beter overkomen? Hoe
kun je dat soort mensen, nog los van
