'Er zullen mensen afhaken'
REGIO
is erg belangrijk'
Politie-overval in Noordwijk
>04ff
VRIJDAG 5 NOVEMBER 2OO4
NAVRAAG
;undigen staan deze maand in supermarkten om het winkelend
vertellen wat zijn cholesterolgehalte is. Ze prikken een druppel
tje bloed, want dat
'USt met Vet OmgClClTl is voldoende voor de
inmar, Super de Boer, Plus, Jumbo en Den Toom doen mee aan
ivan de Hartstichting. „Een hoog cholesterolgehalte kan hart-
•kten veroorzaken en dat zijn hele nare kwalen", zegt diëtiste
FEITSMA van Diëtisten praktijk Balance in Leiden.
Nieuwe wet kinderopvang brengt eindeloze papierwinkel met zich mee
•rmarkt de juiste plaats voor
tterolbepaling?
niet. Het is een medische zaak,
:onc$niet thuis in een supermarkt.
14junt is wel dat je in de super-
•1 mensen bereikt. Ik zie dus
iadelen."
Een formulier van de Belastingdienst, werkgeversverklaringen, contracten met het
kinderdagverblijf: ouders die hun kind(eren) op een kinderdagverblijf hebben,
moeten dezer dagen even de kiezen op elkaar zetten. Per i januari is er de nieuwe
wet kinderopvang en voor het einde van deze maand moeten alle formulieren
daarvoor de deur uit. Zitten ouders eigenlijk wel te wachten op de nieuwe wet?
1 g dat dit initiatiefervoor zorgt
Zo ten bewuster omgaan met eten?
nkoip ik zeker. Goede voorlichting
iesterol is belangrijk, dus ik hoop
pnsen dat in de supermarkt krij-
öoflpeer het cholesterolgehalte te
.Agiunnen ze het beste naar de
i, 3 ga an. Want dat is beter dan zelf
Z° functie van cholesterol in het lichaam?
f. en bouwstof die vooral in de celwanden wordt gebruikt. Je lijf
0 alf cholesterol in de lever. Wanneer je veel verzadigd vet eet,
lutepeer cholesterol gemaakt."
Rehde gevolgen van een te hoog cholesterolgehalte?
Zo zorgen voor aderverkalking. Cholesterol hoopt zich dan op in
nd- h, waardoor er minder bloed doorstroomt. Dat zorgt voor
jebrek en op termijn soms voor een infarct. Waar dat infarct
dt, hangt af van de plaats van de aderverkalking. Dat kan na-
hakjeral in het lichaam voorkomen. Een hoog cholesterolgehalte
ogsti en vaatziekten veroorzaken en dat zijn hele nare kwalen."
<am
nen mensen hun cholesterolgehalte laag houden?
Ge^et vet omgaan is erg belangrijk. Vooral verzadigd vet zorgt
P hoog cholesterolgehalte. Dat vet zit vooral in dierlijke produc-
ei, kaas, boter, eigenlijk alles wat van beesten gemaakt is. Be-
□e dat is juist goed."
keZ
)t is het probleem van een hoog cholesterolgehalte in Ne-
it ik niet. Het is wel stijgende, maar hoeveel durf ik niet te zeg-
P ierk dat er steeds meer mensen in mijn praktijk komen met
uc|og cholesterolgehalte."
UIT DE ARCHIEVEN
IÜSS
veg
17(54, Vrijdag 5 November
:h. i Het Chr. Tamboer- en PijpercorpsKunst en Genoegen",
Zojns in het blauw", die nu al enige jaren in de 3 October-op-
'"6- grlijk en figuurlijk zulk een goed figuur maken, presenteerde
h\v>avond in de Stadsgehoorzaal in een uitstekende show. Dat
lpBii Leiden populair is - steeds weer wordt op het corps een be-
Le^an - viel deze avond niet alleen af te leiden uit de grote be
ng, doch tevens uit het grote aantal verenigingen en organisa-
ertegenwoordigd was.
Bantrekkelijke aan de show was de verscheidenheid, die er
ls Hd ruimschoots voldoende was. Zo trad na de openingsfanfare
Reling op. Deze senioren presenteerden zich met enkele mar-
a/dr bleken zich ook te hebben toegelegd op andere genres, zo-
10 vftenjacht, een karakterstukje dat een goede vertolking ge-
mv juniorencorps, dat op 1 April jongstleden is opgericht, ver-
Bze avond voor het eerst op het appèl. Zij floten en trommel-
Nfiiet grootste enthousiasme, al komen deze jongens maar nau-
2P- (ven hun muziekstandaard uit.
et A.I
i, 64)79, maandag 5 november
A.
er, 8f Een overweldigend aantal oud-leerlingen is afgelopen zater-
n lezig geweest tijdens de reünie ter gelegenheid van het 60-ja-
Sirin van Christelijk Lyceum Visser 't Hooft. Docenten stonden
>eh. (Voor wat gelegenheidslesjes voor de klas en gaven 's avonds
lerhi/etvoorstelling weg.
Jn oief Leidsch Dagblad
^'deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
igerrv^ 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
I. me.v. HDC Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
|aar»gblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
'van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
rouw binnen drie weken thuisgestuurd,
looi),
IS, vit
etM.
oeg, P
COLOFON
i. md
ik, 99
doorrfrectie: B.M Essenberg
geh ail: directie.hdcuz@hdc.nl
Uphff'
enbdredactie: Jan Geert Majoor,
r, gelMriaan 8randenburg
j 83ma": redact'e 'd@hdc nl
w' C.
1uijte°°R
ig :a^at 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Ktbus 54,2300 AB Leiden
071-5 356 415
fax 071-5 356 325
rten fax 023-5150 567
1 Olaf
EVERKOOP
m.b.t:
'v v^8i 3661
ra Lied: 023-5 '50 543
ïsmaS-6813677
en Ülhandel: 071-5 356 300
.A.Lf
Antct
Baf
tgenl
ie Hl*
J.GlfEN
w (taling (acceptgiro)
(alleen aut. Inc.)
p/j €216,90
ers
an del* ons 06,1 machtiging verstrekken
j. matisch afschrijven van het
tsgeld ontvangen €0,50 korting
Leidsch Dagblad
A.-A.f
is kunnen contact opnemen
3636
(gratis)
15196800
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Ellen van Bueren en Marco
Roest uit Leiden brengen hun
zoon Sam (2) sinds kort drie
dagen in de week naar het Leid-
se kinderdagverblijf de Pette-
flet. Hun tweede kindje is op
komst. Ellen, onderzoeker bij
de TIJ Delft; „Tot voor kort ging
Sam niet naar een kinderdag
verblijf, we hadden de opvang
in onze directe omgeving gere
geld. Maar nu de tweede eraan
komt, leek het ons toch wel
makkelijk. Vanwege de wacht
lijsten moesten we Sam en de
baby zo snel mogelijk aanmel
den. Gevolg: we moesten tege
lijk de formulieren van het ou
de én van het nieuwe regime
invullen, zowel voor Sam als de
baby. We hebben er dus aardig
wat studie-avondjes op zitten."
Marco, wiskundedocent op het
Vlietlandcollege: „Nou, zo inge
wikkeld was het toch ook weer
niet? Het was misschien veel
omdat het allemaal tegelijk
kwam, maar we moeten het
zelfde doen als andere men
sen." Ellen: „Nou, dat is toch
aardig wat. Je hebt te maken
met de Belastingdienst, twee
werkgevers, twee bemiddelaars
en de kinderopvangorganisatie.
Wij moeten het geld straks zelf
voorschieten en het vervolgens
declareren. Tot nu toe deed
zo'n bemiddelaar dat. Het is
niet echt lastig, je moet alleen
heel goed lezen en voor de ze
kerheid vul je gewoon maar al
les in. Maar dat betekent wel
aardig wat rompslomp."
Marco: „Als je het zo bekijkt
wel, ja. We krijgen er een partij
extra bij - de belastingdienst -
en de service van de bemidde
laar wordt minder."
Ellen: „Die bemiddelaars weten
het zelf ook nog niet echt. Ik zit
in Delft bij Octopus. Toen ik
daar een paar maanden gele
den voor het eerst naartoe bel
de met een vraag, raakte die da
me meteen in paniek. Die zag
het helemaal niet zitten, die
door Nienke Ledegang
nieuwe regeling."
Marco: „Ouders krijgen zelfde
verantwoordelijkheid. Dat is
ook de opzet van de wet."
Of dat zal werken? Ellen: „Dat
weet ik niet zo. Je zult zien dat
de tarieven leidend worden. Ik
vrees dat er best wel wat vrou
wen zullen afhaken. Omdat zij
vaak toch minder werken en
verdienen dan hun partner,
pakt het financieel voordeliger
uit als zij niet werken. Aan de
andere kant hebben mensen in
kleinere organisaties met min
der secundaire voorzieningen,
zoals in het mkb, er waarschijn
lijk wel voordeel bij. Deze rege
ling was bedoeld om de regels
voor iedereen gelijk te trekken,
maar dat lijkt dus niet echt te
gebeuren. Kinderopvang was al
vrij elitair en dat zal het voorlo
pig wel blijven ook."
Sam en zijn ouders Marco Roest
en Ellen van Bueren.
Foto: Mark Lamers
Pauline Tennissen en Michel
Schreurs uit Leiden brengen
hun zoon Milan (net een jaar)
drie dagen in de week naar kin
derdagverblijf Babydrome aan
de Boerhaavelaan. Pauline, on
derzoeker bij het Leidse Genen-
cor International BV: „Ik ben
een beetje traag met die formu
lieren. Ik heb er nu één inge
vuld, omdat ik daar anders echt
te laat mee zou zijn. Dat is het
contract met het kinderdagver
blijf. De rest - de belastingpa
pieren en de formulieren voor
mijn werkgever - moeten we
Milan en zijn moeder Pauline
Teunissen.
Foto: Dick Hogewoning
nog doen. Niet dat het nou echt
ingewikkeld is, het is vooral ge
doe. En daar zijn we niet zo
goed in."
Michel, werkzaam bij Cap Ge-
mini: „We moeten bijvoorbeeld
nog uitzoeken hoe hoog de
werkgeversbijdrage wordt. Mijn
werkgever betaalt straks niet
mee. Ik moet kinderopvang uit
mijn 'flexibele salarisruimte' fi
nancieren. Hoe dat precies zit,
hebben we nog niet helemaal
uitgezocht. Er ligt een dik boek
werk klaar dat we moeten door
lezen."
Pauline: „Volgens mij is dat een
fout in de wet, dat werkgevers
niet hoeven meebetalen. Ter
wijl kinderopvang voor veel
mensen al nauwelijks is op te
brengen. Hoewel wij het wel
kunnen betalen, vind ik kinder
opvang belachelijk duur. Wij
betalen nu voor drie dagen in
de week 430 euro per maand.
Straks wordt dat nog iets meer,
omdat de werkgeversbijdrage
omlaag gaat. En dan zijn we
ook nog allebei een dag minder
gaan werken, waardoor er min
der geld binnenkomt. Natuur
lijk houd je er rekening mee dat
kinderen duur zijn, maar dit
vind ik buiten alle proporties."
„Voor mensen die minder te
besteden hebben, is het nog er
ger. Je ziet dat dit soort maatre
gelen altijd de mensen treft die
het minst kunnen lijden. Je
moet toch alles zelf regelen, on
derhandelen en op zoek gaan
er zullen mensen afhaken. Een
slechte zaak. Ik ben dan ook
helemaal geen voorstander van
de nieuwe wet. Ik snap dat de
overheid minder sturend wil
zijn, maar je kunt niet alle ver
antwoordelijkheid bij de ouders
leggen."
Steven en Corny Goldstaub uit
Leiderdorp brengen hun doch
ter Jet (2) twee dagen in de
week naar het Leiderdorpse
kinderdagverblijf Ziezo van de
stichting Catalpa. Corny, die als
verpleegkundig coördinator bij
de ANWB-alarmcentrale werkt:
„Nu betaalt mijn werkgever 60
procent, de rest van de reke
ning krijgen we thuisgestuurd.
Die neemt Steven weer mee
naar zijn werk, het MRI-cen-
trum in Amsterdam. Zij betalen
vervolgens de helft van die re
kening en trekken het restant
van zijn brutoloon af. Een heel
luxe regeling. Ik denk dat wij 15
procent van het totale bedrag
zelf betalen."
„Dat is natuurlijk eigenlijk te
mooi om waar te zijn. En dat
blijkt wel: Stevens werkgever
heeft besloten per 1 januari niet
meer mee te betalen. Via de be
lasting kunnen we nu een tege
moetkoming krijgen op basis
van ons inkomen." Ze pakt het
pakketje formulieren erbij.
„Kijk, ik heb al het een en ander
ingevuld, maar hoeveel we pre
cies gaan betalen, weet ik nog
niet. Daar zijn wel websites
voor en we hebben een tabel
gekregen, maar die geven niet
echt uitsluitsel. Als ik het goed
begrijp kunnen wij van het rijk
36,1 procent vergoed krijgen.
Maar gaat dat percentage van
het totaalbedrag of pas als het
werkgeversdeel is afgetrokken?
Ik weet het niet, hoor. Het enige
dat vaststaat is dat de ANWB
een zesde deel vergoedt. Ik
denk dat we straks in totaal
zo'n beetje de helft zelf moeten
betalen. We gaan er al met al
dus wel op achteruit."
Corny is niet van plan om Jet
minder vaak naar Ziezo te
brengen. „Dan zouden we haar
naar opa en oma moeten bren
gen. Dat vind ik geen optie. We
hebben bewust voor een kin
derdagverblijf gekozen, dat is
goed voor haar ontwikkeling.
Bovendien gaat ze al niet zo
vaak, maar twee dagen in de
week. Wel overwegen we haar
voortaan na acht uur 's mor
gens te brengen. Nu brengen
we haar altijd om half acht,
maar dat is relatief erg duur.
Voor twee keer per week dat
half uurtje extra betalen we per
maand 50 euro. Daar kunnen
we op besparen, maar dan
moet ik nog wel even met mijn
werkgever praten."
Jet, dochter van Steven en Corny
Goldstaub, op weg naar de
kinderopvang.
Foto: Hielco Kuipers
TUSSEN PEN EN PAN
Mijn leven is niet saai. Vijf
kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd
van 12 tot 22 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor
veel leven in de brouwerij.
Vier dagen in de week ga
ik naar de redactie van de
ze krant. Of ik trek op
zoek naar nieuws en ach
tergrondverhalen de regio
in. Een ingewikkeld be
staan? In 'Tussen pen en
pan' bericht ik er wekelijks
over.
„Waarom doet die vent
zo raar met z'n oog?" Op
de provinciale weg Kat-
wijk-Noordwijk komt een
man naast ons rijden. We
zitten iets voorbij de op
rit Rijnsburg. De zo op
het oog nog jonge auto
mobilist zet zijn doorlo
pende intens zwarte zon
nebril op zijn hoofd en
rukt zijn ooglid van zijn
rechteroog naar bene
den. Theo en ik kijken el
kaar aan. „Wat is er aan
de hand?", zeggen we al
lebei hardop. De drie
jongens op de achter
bank, die op Noordwijk
moeten hockeyen, zijn
voor het eerste even stil.
Ik constateer dat we met
een louche type te ma
ken hebben, leren jackje
met een bontkraagje,
verkeerde zonnebril en
een te donkere, snelle
auto. Ik maan Theo tot
voorzichtigheid. Ik hou
niet van die maniakken
in het verkeer. „Voor je
het weet rijden ze je Idem
en slaan ze je in elkaar",
waarschuw ik. „Dat lees
je vaak genoeg in de
krant." Ik voel me op
mijn tuttigst met deze
opmerking. Deze dood
doener komt toch spon
taan uit mijn tenen.
De auto gaat echter niet
voorbij, maar blijft hin
derlijk kleven. Geeft nog
eens groot licht en gaat
dan aan de slag met an
tennes en een bakkie.
Het is schitterend weer,
bijna warm voor een za
terdag die nog net in de
zomertijd valt. Wij zitten
met luchtige kledij in de
auto. Theo en ik volgen
de maniak in onze spie
gel. Na vijf kilometer is
hij er nog steeds. We suk
kelen Noordwijk binnen,
pakken de ene na de an
dere rotonde. De jongens
achterin hebben niet in
de gaten dat de man er
nog is. De goede en
slechte punten voor hun
proefwerken zijn belang
rijker. Vlakbij de nieuw
gebouwde witte school
met het rieten dak, even
voor de midgetgolf,
wordt Theo gedwongen
een parkeergelegenheid
in te duiken. Het is nu
trillen geblazen. Theo
zegt dat het mis is. We
moeten allemaal blijven
zitten. Hij verlaat de be
stuurdersplaats.
Geen knallen, geen stom
pen. Ik hoor alleen twee
stemmen op hoge toon
praten. De jongens me
nen dat we met het tele
visieprogramma Blik op
de Weg te maken heb
ben. Ze zien een tekst
door de rechter zon-
neflap lopen. Ze kunnen
het niet lezen. Ik stap nu
uit en maan Theo en de
onbekende automobilist
tot rust. Wat is er aan de
hand?, zeg ik tegen het
louche type dat zijn zon
nebril ophoudt. Hij wijst
op Theo. „Hij wil niet ge
loven dat ik van de poli
tie ben. Hij wil mijn
naam zien, maar die ziet
hij straks op de bon wel."
Bon, politie, verwarring
alom. Ik probeer de zaak
in de hand te houden.
„Laat mij uw legitimatie
maar zien." De klever
doet erg zenuwachtig. Hij
voelt overal in zijn jack
en zijn broek. Ik laat me
niet uit de tent lokken, ik
wacht rustig. Na veel
misbaar krijg ik een kaart
te zien. Als Theo de bril
wil pakken om de kaart
nader te aanschouwen, is
het mis.
„Ik haal assistentie",
roept de zonnebril. Bin
nen 'no-time' komt er
een echte Noordwijkse
politiewagen aanrijden.
Een mannelijke en een
vrouwelijke agent stap
pen uit. De vrouw geeft
ons een hand en stelt
zich voor. De andere
agent staat er even bij en
schuift door naar onze
achtervolger. Wij mogen
ons verhaal doen. Theo
meldt dat hij niet weet
waarvan hij wordt ver
dacht. Hij zou een stop
teken hebben gemist. Ik
wijs de vrouw op de man
met de zonnebril. „Hij is
echt van de politie", zegt
ze. 'Undercover', is mijn
constatering. „Mogen
undercovers zich niet
voorstellen, hoeven die
hun zonnebril niet af te
doen? Waarom dragen
undercovers trouwens
zo'n vreselijk louche
ding?" Ik raak op dreef.
De agente is goed. Zij
luistert en heeft oog voor
detail. „Ik moet u ook
zeggen: het is mijn keus
niet, maar het is een bril
die door onze organisatie
is verstrekt." „Een poli-
tiebril dus", zeg ik. Ze
knikt. „Natuurlijk, doe je
die bril bij een gesprek
af." We begrijpen elkaar.
De jongens in hockey-te-
nue kruipen nu ook uit
de auto. Het is een bizar
tafereel op een zonover
goten strandweg naar
Noordwijk. We trekken
bekijks. Olivier staat met
de belangrijke pasjes van
Theo, die in de auto lig
gen, te wapperen. Hier
mee wil hij laten zien wat
Theo allemaal kan. Niet
de juiste aanpak. Ik duw
ze gedrieën weer terug
op de achterbank. De
vrouw praat met de un
dercover. Subtiel zet hij
zijn zonnebril daarna af
en richt zich tot Theo. Hij
heeft het sein om te stop
pen uit zijn zonneflap ge
mist. We kijken. Er loopt
inderdaad door de nor
male afmeting flap een
miniscule zwarte balk
met rode knipperende
letters: stop, politie. Ik
kijk naar onze auto. Geen
asobak, wel een station
wagen met bagagenet.
„Spiegelt u wel?", vraagt
de undercover aan Theo.
„Ik heb niet anders ge
daan." Ik opper dat de
felle zon de rode gloed
aan letters misschien
heeft afgeschermd. Het is
maar een suggestie voor
die zonnebril.
Het loopt tegen tweeën.
Ik meld me af. De heren
moeten bijna op het veld
staan. De vrouwelijke
agente zegt Theo af te
zullen zetten. Een prima
vrouw. Tumult in de au
to. „Moet hij het gevang
in?" Misschien, na een
half uur bakkeleien is mij
nog niets duidelijk.
Drugskoerier, oplichting,
gokschulden, je weet het
nooit bij mannen die
zich aardig voordoen,
flitst het door mij heen
bij het verlaten van de
parkeerplaats. Ik spiegel,
maar zie geen letters op
de flap.
Na een minuut of twin
tig, inmiddels is op
Noordwijk iedereen op
de hoogte, komt Theo
aan wandelen. Zijn hand
manhaftig in de broek
zak. Daar zit de bon: van
rijbaan gewisseld zonder
richting aan te geven.
Van Leeuwarden krijgen
we te horen hoeveel
daarop staat. Het com
mentaar van ftiten-
staanders laat ik buiten
beschouwing. Zij waren
wel erg partijdig. Overi
gens meldde de vrouwe
lijke agent in het gesprek
dat we altijd kunnen ko
men praten als we niet
meer verder kunnen. Ik
wijs Theo nu elke mor
gen op zijn richtingaan
wijzer. Hij ontkent alles.
Hij heeft nog een andere
visie op het gebeuren.
We proberen de draad
van ons leven weer op te
pakken.
Saskia Stoelinga
Reageren?
s.c.m.stoelinga@hdc.nl
