'Ik heb het gevoel dat
ik ben overgeslagen
oetbal, dat deed ik toch graag?
SPORT s2
LOHC speelt frustratie van zich af
Roodenburg - Lugdunum
zondag 14.00 uur
Spits Derk van Vierssen Trip kijkt nu al reikhalzend uit naar de overgangsklasse
Hendrik Boelee en de haat-liefdeverhouding met UVS
andere Pieter van Schie maakt nog steeds dezelfde doelpunten
door Loman Leefmans
leiden - Slechts twee punten
hielden LOHC afgelopen sei
zoen van promotie af. De eer
steklasser uit Oegstgeest die in
hockeykringen 'Leiden' wordt
genoemd is niet van plan nog
eens in het zicht van de haven
te stranden. „We hebben ervan
geleerd", zegt spits en topsco
rer Derk van Vierssen Trip zelf
verzekerd. „We lieten punten
liggen tegen laag geklasseerde
ploegen als Pijnacker en Nieu-
wegein, op eigen veld. Nu we
ten we dat we ook tegen dat
soort tegenstanders geconcen
treerd moeten zijn."
De huidige stand doet vermoe
den dat de Leidsche en Oegst-
geester Hockey Club inderdaad
een wijze les heeft geleerd. Met
het maximale aantal van acht
tien punten uit zes duels staan
de paarswitten bovenaan. In
het afgelopen seizoen streden
Alecto en LOHC lange tijd om
de titel die uiteindelijk door
HIC werd gewonnen. In de hui
dige jaargang zijn de twee re
gionale grootmachten niet bij
elkaar ingedeeld. „Jammer",
vindt Van Vierssen Trip. „Het
waren leuke derby's, ook door
dat maatjes van me bij Alecto
speelden. Aan de andere kant:
het zijn ook uitgerekend dét
soort wedstrijden waarin het
gevaar schuilt dat we punten la
ten liggen."
Zijn strafcomers zijn niet van
het kaliber van zijn illustere
voorganger Taeke Taekema,
maar toch treft Van Vierssen
Trip regelmatig doel. LOHC wil
onomwonden de stap naar de
overgangsklasse maken, het op
een na hoogste hockeyniveau.
Daarmee neemt de club, die
begin jaren tachtig kortstondig
in de hoofdklasse uitkwam, ter
loops een forse voorsprong op
Roomburg en Alecto. De gang
bare voorspelling dat degene
van de drie die het eerst pro
moveert automatisch spelers
wegtrekt bij de andere twee, is
nog steeds van kracht. „Dat
gaat zeker gebeuren, maar je
moet je ook realiseren dat er in
de overgangsklasse drie keer in
de week getraind gaat worden
en dat zal een hoop spelers vies
tegenvallen. Voor het huidige
team zou handhaving in de
overgangsklasse een haalbare
uitdaging zijn, maar versterkin
gen van buitenaf zijn toch wel
kom."
Jonkheer Van Vierssen Trip („Ik
geef niets om die titel en ik ge
bruik hem ook nooit") heeft
enige ervaring op overgangs
klasse-niveau. Hij werd gebo
ren in Leiden, voetbalde bij w
Oegstgeest, maar nadat zijn fa
milie naar het midden van het
land verhuisde, begon hij met
hockey in Wageningen. Bij de
plaatselijke club stond hij al op
jonge leeftijd in het eerste elftal.
Eenmaal terug in Leiden, voor
een rechtenstudie, kwam hij
toevallig bij LOHC terecht. „De
mentor van mijn El Cid-groepje
in de introductieweek was lid
van LOHC. Zo is het gekomen,
puur toeval."
Op zijn eerste leerjaar in Leiden
kijkt hij bepaald niet met trots
terug. „Ik haalde gewoon te
weinig studiepunten en werd
van de universiteit getrapt. Mo
menteel heb ik mijn studie aar
dig op de rails bij de Vrije Uni
versiteit in Amsterdam. Toch
ben ik in Leiden blijven wonen,
ik had hier alles: nüjp vrienden,
vereniging, huis lÉn hockey
club."
Als hij een verschil moet aange
ven tussen het LOHC van vorig
seizoen en dat van nu is 'erva
ring' het trefwoord. „We spelen
nog steeds hetzelfde spelletje,
maar we kennen elkaar weer
een jaartje beter en weten wat
we aan elkaar hebben. HDM
belde aan het einde van het af
gelopen seizoen met de vraag
of ik interesse had in een over
stap. Nee, dat kost me teveel
tijd en ik zet liever met LOHC
een stapje hoger. Ik wil ook
graag kampioen worden want
de eerste klasse is nou niet echt
de leukste klasse. Ik bedoel: niet
elke tegenstander heeft even
veel zin om echt te hockeyen en
er een leuk spel van te maken.
Het is vaak echt vechthockey en
dat staat me niet aan."
zaterdag 30 oktober 2004
81
door Loman Leefmans
leiden - Hij baalt dat hij nooit
een serieuze kans heeft gekre
gen om zich in het eerste elftal
te bewijzen. Maar vertrekken
bij UVS, dat vindt hij ook weer
te ver gaan. Daarom is Hen
drik Boelee (21) een van de zes
selectiespelers die afgelopen
zomer de zondagtak verliet om
het eerste zaterdagelftal van de
club weer eens uit het slop te
trekken. „Ik heb het gevoel dat
ik ben overgeslagen, maar van
wege de gezelligheid ben ik bij
UVS gebleven", aldus Boelee.
Het was een onwaarschijnlijk
bericht, vorige week in deze
krant. Alphense Boys heeft het
tweede elftal wegens aan ge
brek aan spelers uit de compe
titie gehaald. Ondanks de be
hoorlijke omvang en prestatie
drang van de club bleken
steeds minder spelers, die net
niet voor het eerste team in
aanmerking komen, bereid om
op de vroege zondagochtend
bij de reserves te voetballen.
Boelee voorspelt dat UVS met
dezelfde problematiek te ma
ken krijgt. „We zijn met zes
man naar het zaterdagteam
vertrokken. Mede daardoor
bleven er nog drie spelers van
het tweede elftal van vorig jaar
over. En van het huidige 'twee
de' maken volgend seizoen
wéér een paar jongens de
overstap", aldus de onder-
houdsschilder.
Boelee is Roodenburger van
huis uit. Zijn vriend en clubge
noot Raymond van Es schreef
halverwege de jaren negentig
over naar UVS toen een mas
sale leegloop de Kooiclub teis
terde. Boelee volgde een sei
zoen later, als tweedejaars B-
junior. Samen voegden ze zich
in 2001 bij de seniorenselectie
in de Kikkerpolder. Van Es
werd onder trainer Hans van
Leeuwen een gevierd basisspe
ler, voor Boelee bleken slechts
een paar invalbeurten wegge
legd. „Het is er niet van geko
men. Nadat ik door een inge
scheurde meniscus een jaar uit
de roulatie was, zou ik van Van
Leeuwen een nieuwe kans krij
gen. Hij ging echter verder met
A-junioren, naar het tweede
elftal keek hij niet om. Ik was
niet de enige die er zo over
dacht. Het leek wel of spelers
van buitenaf voorrang laegen
boven de 'eigen' jongens", al
dus Boelee.
Uit zijn laatste opmerking kan
worden gedestilleerd dat de
verdediger - postuur even ste
vig als zijn schot - zichzelf in
ieder geval als een echte UV-
S'er beschouwt. Toen afgelo
pen voorjaar door een groep
ontevreden spelers plannen
werden gesmeed om naar een
andere club te gaan, stak Boe
lee daar een stokje voor. „We
hebben erover getwijfeld om
naar GHC te gaan. Ik wilde
niet. UVS is bekend terrein; je
hebt je vriendenkring en de
gezelligheid die je bij een an
dere club opnieuw moet op
bouwen."
Marco Akerboom is volgens
Boelee de geestelijke vader van
het plan om de zaterdagtak
van UVS nieuw leven in te bla
zen. Hij is niet alleen de leider
in het veld, maar hij regelde
daarbuiten de kledingsponsors
en het begeleidingsteam. De
markante speler die de afgelo
pen seizoenen mede het ge
zicht bepaalde bij de huidige
zondaghoofdklasser, werd de
hoofdman van de zaterdagse
bende van zes. Boelee: „Hij is
vader geworden, heeft daar
door minder tijd voor het voet
bal en kampt nog steeds met
blessures. Daarom vond hij
het tijd om lager te gaan spe
len."
Tien jaar geleden probeerde
Uit Vriendschap Saam ook
met een elftal routiniers en
oud-gedienden, waaronder
Hans van Leeuwen, 'zaterdag
1' op te stuwen. Dat lukte een
paar seizoenen voordat het
'andere eerste' weer inkakte.
Afgelopen seizoen werd het
kleine UVS I allerlaatste in de
vijfde en laagste klasse.
De redenen om het zaterdag-
elftal weer wat omhoog te
brengen, blijken dezelfde als
een decennium terug. „Als wij
wat hoger spelen, heeft de
UVS-jeugd die op het punt
staat naar de senioren te gaan
weer een keuze; voetballen op
zaterdag of zondag", zegt Boe
lee, die de vergelijking met bij
voorbeeld buurman Lugdu
num mank vindt gaan. „Bij
UVS zal het zwaartepunt altijd
op zondag blijven liggen."
De poging van Boelee, Aker
boom en hun vier handlangers
lijkt vooralsnog te slagen. UVS
staat in de topdrie van een
klasse waar sowieso de eerste
twee clubs rechtstreeks pro
moveren. Afgelopen zaterdag
was daar plotseling de eerste
verliespartij van het seizoen,
met 4-3 tegen GWS. Een kink
in de kabel, meer niet volgens
Boelee. „Het was zo'n wed
strijd waarin écht alles tegen
zat. Marco viel geblesseerd uit,
ik moest met een gescheurde
wenkbrauw naar het zieken
huis en er waren nog een paar
afwezigen. Met als resultaat
dat min of meer hetzelfde elf
tal van vorig jaar binnen de lij
nen stond en dat werd niet
voor niets laatste."
Toch was het 'oude' UVS-za-
terdag niets minder dan GWS.
„Maar als je hoort - ik zat op
dat moment in het ziekenhuis
- dat zij een gestopte straf
schop over mochten nemen
en GWS ook nog een met de
hand gescoord doelpunt toe
gekend kreeg, dan weet je het
wel. Het liep bij ons toch al
niet. Dan wordt er wat meer
geklaagd en met een scheids
rechter die ook voor goed be
doelde opmerkingen kaarten
trekt, is direct verklaard waar
om er twee rode kaarten vie
len."
Boelee is ervan overtuigd dat
het om een eenmalige misser
gaat en promotie UVS niet kan
ontgaan. „Kom, Haagse Hout
is koploper. Daar wonnen we
met 7-2 van. Als we compleet
zijn, winnen we alles."
Henrik Boelee: „Het leek wel of spelers van buitenaf voorrang kregen boven de 'eigen'jongens."
Foto: Taco van der Eb
an Vierssen Trip (rechts) in duel met een tegenstander: „Het is in de eerste klasse vaak echt vechthockey en dat staat me niet aan."
- ffoto: Dick Hogewoning
van Schie: „De gebeurtenissen laten ook fysiek sporen na. Het slaat op je lichaam." Foto: Dick Hogewoning
hadden kunnen stoppen met
procederen. We zijn behoorlijk
tegengewerkt en daarbij is het
verdriet al zo groot. Maar we
willen ons recht. De betrokke
nen hebben wellicht ooit uit
idealisme een medisch beroep
gekozen, maar dat idealisme
zijn zij op den duur kwijtge
raakt. Zij doen het niet meer
om mensen te helpen. Zij zijn
routineus geworden en doen
het alleen nog voor het geld. En
dat kén niet. Als je de verant
woordelijkheid die bij die func
tie hoort niet wilt paldcen, dan
moet je maar een andere baan
zoeken."
Half november dienen de zaken
tegen twee huisartsen en een
verpleegkundige bij het Me
disch Tuchtcollege, twee maan
den later is er uitspraak, wel
licht gevolgd door een straf
Periodetitel op het spel
Het is niet ondenkbeeldig dat
de winnaar van de derby tus
sen Roodenburg en Lugdu
num morgen de periodetitel
opstrijkt in de vierde klasse C.
Koploper Vredenburch heeft
de beste papieren, maar ver
loor vorige week tegen laag
vlieger Spoorwijk en krijgt nu
met achtervolger SEP te ma
ken.
Mocht Vredenburch opnieuw
twee of meer punten laten lig
gen dan wordt het eerste prijs
je van het seizoen een prooi
voor de Kooiclub of de Kik
kers. Zij gaan dat uitmaken in
rechtszaak. Van Schie heeft nog
regelmatig flashbacks, zegt hij,
terwijl hij voordoet hoe hij voor
het laatst zijn zoontje vasthield.
Zijn ervaringen optekenen is
een van de manieren om met
het leed om te gaan. Hij heeft
gemerkt dat personen uit zijn
omgeving hem vaak anders zijn
gaan benaderen. „Steun kwam
soms uit onverwachte hoek,
terwijl sommige mensen van
wie ik steun verwachtte, er niet
waren. Die ben ik nu kwijt.
Maakt me niet uit. Van mensen
waarvan ik veel verwacht, maar
die niet thuisgeven, neem ik nu
makkelijk afscheid. Zo ben ik
wél geworden."
Van Schie was de afgelopen
maanden in de eerste plaats
aangewezen op zijn vrouw en
inmiddels 14-jarige dochter.
„Als een van ons het moeilijk
hun onderlinge duel. „Het
gaat toch weer aardig met bei
de verenigingen", vindt Van
Schie. „Hoe lang moeten bei
de nog aanhoren dat ze zo zijn
afgezakt en vroeger veel hoger
speelden? Tegen het geld en
de ledenaantallen van de
dorpsclubs in de zaterdag
hoofdklasse kunnen we toch
nooit op. En onze A-junioren
worden aan de lopende band
weggekaapt. Desondanks la
ten Roodenburg en Lugdu
num de laatste tijd toch zien
■dat ze over potentie beschik
ken."
heeft, staan de andere twee
klaar. Dat werkt niet altijd op
beurend, het gebeurt ook dat
de andere twee in de dip wor
den meegetrokken." Ten tijde
van het overlijden had Van
Schie net een nieuwe betrek
king als hoofd Sociale Zaken
Werkgelegenheid bij de ge
meente Papendrecht aanvaard
en hij stond aan de vooravond
van een nieuw seizoen bij Lug
dunum. Van Schie besloot de
weg die hij had ingezet voor het
gebeurde te vervolgen omdat
dat hem het meest logisch leek.
Tegelijkertijd besefte hij dat dit
niet zo'n sterk argument was.
„In mijn werk kan ik veel kwijt,
heb ik afleiding en aan de club
heb ik uiteraard veel gehad.
Lugdunum is nog een ouder
wets verzuilde volksclub. Moet
er een muurtje gemetseld? Een
verzekering geregeld? Dat
wordt binnen de club opgelost.
De presentatiegids is mijn ter
rein. Ik heb bij verschillende
verenigingen gevoetbald en ik
ben opgegroeid bij Blauw
zwart, maar nergens voel ik me
zo thuis als bij Lugdunum.
Voetbal wordt vaak een uitlaat
klep genoemd en dat is bij Van
Schie zeker het geval. „Het
houdt me fit, al laten de ge
beurtenissen ook fysiek sporen
na. Het slaat op je lichaam. Ik
was behoorlijk aangekomen, al
ben ik weer aardig op gewicht,
maar het kan beter. Ook heb ik
meer 'kleine pijntjes' dan vroe
ger. Maar ik laat me, bijna net
als een prof, vijf keer per week
behandelen of verzorgen als het
nodig is. Vroeger sprintte ik ie
dereen eruit, tegenwoordig
moet ik leper zijn. Het lijkt me
wel wat om net als clubgenoot
Harm de Vos op je 42ste nog op
dit niveau mee te doen, maar ik
heb zijn bouw niet."
Het is op de kop af acht jaar ge
leden dat zijn naam voor het
eerst opdook in het Leidsch
Dagblad topscorersklassement.
Sindsdien is de langharige spits
daaruit niet meer weg te den
ken en ook nu heeft hij een ver
melding. De noodzakelijke gre
tigheid van een spits is afhan
kelijk van gevoel en gemoed.
Die heeft hij dus kunnen be
houden. „Ik heb opgezocht dat
ik nu zo rond de 170 officiële
treffers zit. En dan te bedenken
dat ik van mijn 18de tot mijn
22ste de ene blessure na de an
dere had. Jezelf scherp houden.
Gefixeerd zijn op het doel, en
dat is winnen. Dat kan ik nog
altijd, maar het zal niemand
verbazen als ik zeg dat ik het te
genwoordig belangrijker vind
dat het team wint dan dat Van
Schie scoort."
oman Leefmans
Het lijkt opeens zo'n fu-
ezigheid - voetbal - bij een
;esprek met iemand die
aar anderhalfjaar geleden
ion heeft verloren. Lugdu-
jn pits Pieter van Schie blijkt
de twee zowel een schei-
kunnen aangeven als
TÏlfiden te leggen. „We kre-
lartjes van FC Rijnland,
nburg en SJZ. Dat hebben
él erg gewaardeerd", zegt
l( jarige Leidenaar die de af
in acht jaar vrijwel onafge-
1 in de wekelijkse topsco-
t van deze krant staat,
u weer. „Ik kon wel in een
gaan zitten, maar ik be-
dat het beter was om be-
blijven met werk en sport,
etbal, dat deed ik toch
mei van het vorig jaar
ed de veertien maanden
Rin^on aan de gevolgen
ekkramp. Pieters zoon
noemd naar een voetbal-
e Spaanse Rin^on, niet
ombiaanse. Het was ge-
een stoere naam die bij
aste", benadrukt hij nog
Het verwerkingsproces
an Schie, zijn vrouw en
r is sindsdien bepaald
rgemakkelijkt door de
e het gezin aanspande
de betrokken artsen en
dige. Zij zouden de
e van Rin^on fout heb-
geschat. „Het zou mak-
"jn om te zeggen: 'Ik krijg
on er niet door terug',
elijk. Er zijn tientallen
geweest waarop we
