REGIO
Slechts zeven zuurstofarme jaren
TO? ffü
V*'
Betaald voetbal in Leiden - waarom is dat nooit van de grond gekomen?
Vriendelijk, maar niet te vertrouwen
GERECHT
DONDERDAG 21 OKTOBER 2004
NAVRAAG
leen sigaretje roken, betekent klandizie voor de tabakswinkel,
«en illegaal sigaretje roken, dat is een andere zaak. De douane
heeft in de eerste negen
Wülc sigaretten, maanden van dit jaar al bijna
1 j ry twee keer zo veel illegale si-
lt IS uTOOUTOO] garetten onderschept als in
het hele vorige jaar. Tot en
ptember nam de douane 155 miljoen sigaretten in beslag, te-
ter 81 miljoen in 2003. Vaak gaat het om namaaksigaretten, si-
van een bekend merk, nagemaakt in lagelonenlanden. En
iroodroof van de reguliere rookwarenhandel, zegt J. VAN RIJN,
genaar van Sigarenmagazijn Het Valutahuis in Katwijk.
j wel eens namaak-rookwaren in handen gehad?
nooit gezien ook. Ja chocoladesigaretten, haha. Maar we zit-
nook op een 'goed dorp'. Ik denk dat het in de stad meer
>mt, waar illegale sigaretten via de onderwereld terechtko-
ide handel. De sigaretten die niet
b douane worden onderschept, gaan
5 mij vooral naar de horeca. Er zijn
lonafide winkeliers die daaraan mee-
lijk is er een niarkt voor illegale si-
m. Zijn de echte sigaretten te duur?
i natuurlijk het grote probleem. We
afgelopen jaren veel te veel omhoog
imet de prijs voor rookwaren. Dat
eert de illegale handel. De overheid
jaardoor inkomsten mis. En de win-
ook. Als een klant voor weinig geld
jar slofjes illegaal op de kop kan tik-
iissen wij de omzet."
j klanten wel eens om 'goedkope' si-
j deze zaak zal op dat verzoek ook
liet ingaan. Dat is een veel te linke
i, dan begeef je je in het donkere circuit. Bovendien, ik denk
nsen ook niet te koop lopen met een vraag om illegale siga-
Ze zijn ons overigens ook nog nooit aangeboden."
mchil tussen echt en nep te zien, ofte roken?
eb ik ze nooit gerookt, maar men zegt dat het merkbaar is,
ak is anders. Daarna wordt het vaag: de één zegt te zwaar,
er te licht. Zoveel mensen, zoveel wensen."
in er ook namaak sigaren?
□s mij niet in Nederland. Wij zijn het sigarenland bij uitstek,
laliteit dus we hebben een naam hoog te houden. Ja, Cuba
iigarenland, maar daar hebben ze alleen Cubaanse tabak. In
and hebben we veel meer soorten, onze sigaren zijn be-
top. Een sigarenroker zal het dan ook direct merken als
aartje nep is, althans als hij een beetje smaak heeft."
askia Buitelaar
foto: EPA/Michael Crabtree
UIT DE ARCHIEVEN
1954, Donderdag 21 October
N-Op de Leidse markt, de heerlijke, wekelijks terugkerende
tenis is tussen de bonte kleurenmengeling van fruit, kleding,
in en wat al niet meer een stalletje verschenen van het Neder-
lijbelgenootschap. Dat is een tijdelijke zaak. Het is de Hervorm-
lissie voor Bijzonder kerkewerk vooral te doen om kijkers. Onder
kapping van de Korenbeurs zijn omvangrijke borden aange-
met het opschrift „Leest de Bijbel." Opeens valt het in de
an de bijbeltent op, die voor één week tussen het fleurige
ewoel verrezen is, hoeveel onbekende mensen je passeren,
imen zij vandaan? Waar wonen zij? Welke idealen en gedachten
ze? Verraden zij hun innerlijk door haastig voorbij te lopen,
net een fijn glimlachje en een tikkeltje spot in de ogen, zodra de
installing in hun blikveld ligt? Of is deze haast en het strak ge
in, afgewende gezicht een schijnbeweging? Mensen blijven,
marktgewoel, ondoorgrondelijk.
1979, maandag 22 oktober
iCHOTEN - Deze kinderen demonstreren vanaf de plek waar zij
abije toekomst willen spelen. Op deze plek aan de Sixlaan,
lan wel met een dak boven hun hoofd. Hier willen de bewo-
inde Bloemenwijk een buurthuis hebben, waar ook de kinde-
or allerlei activiteiten terecht kunnen,
rchief Leidsch Dagblad
In deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
ig 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
Ln-v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
tlie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg
mail: directie.hdcuz@hdc.nl
ttóredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
MOOR
ilraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postbus 54,2300 AB Leiden.
*071-5 356415
«fax 071-5 356 325
toten fax 023-5150 567
heverkoop
8 m.b.t.:
1-6813661
goed: 023-5150 543
075-6813677
tailhandel: 071-5 356 300
"«us kunnen contact opnemen
813636
VICE
'(gratis)
1-5196800
ÏNTEN
Staling (acceptgiro)
'(alleen aut. ine.)
p/j €216,90
dit ons een machtiging verstrekken
'matisch afschrijven van het
"tsgeld ontvangen €0,50 korting
verzending per post
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €o,6o per
zaterdag.
geen krant ontvangen?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13,00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
auteursrechten
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Qua opkomst was de lezing al
bijna net zo succesvol als het
onderwerp: twaalf belangstel
lenden hoorden dinsdagavond
het verhaal aan dat Ruud
Paauw hield over betaald voet
bal in Leiden. Waarom is dat
nooit van de grond gekomen?
„De kinnesinne in de Leidse
voetbalwereld was nu eenmaal
ongekend groot."
Volendam, Doetinchem,
Waalwijk, Emmen, Kerkrade,
noem ze maar op. Plaatsen
met beduidend minder inwo
ners dan Leiden, maar plaat
sen waar wel een vereniging
in het betaalde voetbal speelt.
Hoe komt het toch dat er bin
nen de stadsgrenzen van Lei
den nooit een stabiele prof
club is ontstaan? Het is een
vraag waar velen het hoofd al
over braken. Paauw kwam in
de theaterzaal van het Volks
huis met een vierledige ver
klaring. „Maar het is een per
soonlijke opvatting. Ik preten
deer hierover zeker niet de
wijsheid noch de waarheid in
pacht te hebben", aldus de
voormalig adjunct-hoofdre
dacteur van het Leidsch Dag
blad.
Deel één van Paauws visie
gaat terug naar de ontstaans
geschiedenis van het betaald
voetbal in Nederland, de pe
riode direct na de Tweede
Wereldoorlog. In die jaren
werden voetballers eerst nog
op allerlei slinkse wijzes be
loond. Zo kregen spelers van
de Leidse tweedeklasser Lug-
dunum kleine bedragjes toe
gestopt, betaald uit de op
brengst van de fietsenstalling.
De beste voetballers zochten
hun heil over de landsgren
zen, bijvoorbeeld in Frankrijk,
waar voetbal als beroep allang
een feit was.
Vanaf 1954 was het financieel
belonen van voetballers ook
in Nederland gepermitteerd,
met aparte competities tot ge
volg. In Leiden trad alleen
UVS kortstondig
toe tot die profli
ga's, maar de club
kwam nooit verder
dan de onderste re
gionen van het be
taalde voetbal.
Paauw: „Het waren
zeven zuurstofar
me jaren in de
laagste afdeling.
Geld om behoorlij
ke spelers aan te
trekken zou er
nooit komen." In
1962 keerde UVS
terug naar de ran
gen der amateurs,
officieel vanwege
een schuld van
14.000 gulden. El
ders was een der
gelijk tekort waar
schijnlijk aange
vuld vanuit de ge
meentekas, zo niet in Leiden.
De gemeente worstelde in de
naoorlogse jaren met grote
sociale en financiële proble
men en stond onder curatele
van de provincie. Maar ook
als er wel geld was geweest,
zou UVS vermoedelijk ge
woon aan zijn lot zijn overge
laten, zo meent Paauw. „De
sport is door de gemeente de
hele twintigste eeuw tamelijk
stiefmoederlijk bedeeld."
Daar waar de politiek niet
thuis geeft, zou een voetbal-
lievende geldschieter uit
komst kunnen bieden. Dat is
het tweede aspect van Paauws
verklaring. „Leiden bezat
geen mecenas, zoals in som
mige andere plaatsen, die be
reid was stevig in de club te
investeren." Zo heeft Roda JC
UVS'er Richard Groeneweg in duel met een speler van Tonegido. Als enige club in Leiden speelde UVS
een tijdje betaald voetbal. „Zeven zuurstofarme jaren", aldus Ruud Paauw. Foto: Hielco Kuipers
Lege tribunes bij UVS. Archieffoto: Mark Lamers
uit Kerkrade nu nog textielba
ron Nol Hendriks als geld
schieter en kan het Alkmaarse
AZ terugvallen op de vrijwel
onuitputtelijke reserves van
bankier Dirk Scheringa. In de
begintijd van het betaalde
voetbal waren zulke suiker
ooms afkomstig uit de indu
strie, en dan precies die vor
men van industrie die in rap
tempo uit Leiden verdwenen,
zoals de textiel.
De fragmentatie binnen de
Leidse voetbalwereld is het
derde onderdeel van Paauws
verklaring. Volendam, Doetin
chem, Waalwijk, Emmen:
daar was maar één voetbal
club, waar alle aandacht en al
het geld naar toe kon vloeien.
In een stad met tien vereni
gingen lag dat veel complexer.
Als in Leiden alle middelen
naar één van die tien waren
gegaan, had dat onherroepe
lijk geleid tot scheve gezichten
bij de rest.
De vierde poot in Paauws ver
haal borduurt voort op de
derde. De voetbalclubs in Lei
den hebben nooit een een
heid gevormd, ze waren altijd
verdeeld. Zo was er in de tijd
dat UVS betaald voetbal
speelde, sprake van een sa
menwerking met andere grote
Leidse clubs zoals LFC, Roo-
denburg en Lugdunum.
„Maar de onderlinge naijver
die er altijd was geweest en
ook nadien zou blijven, ver
hinderde dat", aldus Paauw.
Hij verduidelijkt: „De voorzit
ter van UVS voelde wel voor
een bundeling van krachten,
maar alleen als de aldus ge
vormde nieuwe vereniging
UVS zou heten en in het
blauw-wit zou spelen. Ik
chargeer wat, maar daar
kwam het wel zo ongeveer op
neer. De andere clubs voel
den daar natuurlijk niets
voor. Maar ook zonder die
opstelling van het UVS-be-
stuur was er waarschijnlijk
nooit een profclub in Leiden
ontstaan. De kinnesinne in de
Leidse voetbalwereld was nu
eenmaal ongekend groot."
De rivaliteit is geleidelijk min
der onoverkomelijk gewor
den, zo zou men kunnen af
leiden uit twee recente fusies
in het Leidse voetbal. De Sleu
tels en VCL smolten samen
tot de Groene Hart Combina
tie en LFC, UDWS en VNA
vormden samen FC Boshui
zen. Helaas, als redding voor
Leiden als voetbalstad komt
dat allemaal veel te laat.
Die mening is althans Paauw
toegedaan, zo bleek aan het
slot van zijn relaas. Hij wees
op de verdeeldheid die er nog
altijd heerst én op het be
scheiden niveau waarop de
meeste clubs acteren. „De
Leidse voetbalgemeenschap
heeft nooit de bestuurlijke
kracht, het elan, de durf of de
verbeelding gehad die nodig
was. En ook nu nog ontbreekt
in Leiden de samenhang die
nodig is om ooit tot betaald
voetbal te komen."
Maar moeten we dat
wel zo jammer
vinden? Die
vraag werpt
zich op, nu
tal van prof
clubs wor
stelen met
grote financië
le problemen
en spreekkoren
het betaalde
voetbal in een
kwaad daglicht
zetten. Paauw
is duidelijk:
„Wie nooit wat
probeert,
loopt inder
daad geen ri
sico in moei
lijkheden te
verkeren.
Maar het
resul
taat
is dat we in Leiden buiten het
echt belangrijke voetbal zijn
beland. Misschien vindt
men dat in meerderheid
helemaal niet erg, maar
persoonlijk vind ik dat
jammer."
Maarten Dekker
Ruud Paauw. Archieffoto: Hielco Kuipers
Hij wil niet opvallen. Dus
komt de 33-jarige man
uit Noordwijkerhout heel
behoedzaam de rechts
zaal binnen. Zijn voet
stappen zijn nauwelijks
hoorbaar. Alleen zijn
schoenzolen maken een
zacht krakend geluid. Het
liefst blijft de man een
onopvallend muur
bloempje. Maar die vlie
ger gaat vandaag niet op.
De man speelt, of hij nu
wil of niet, de hoofdrol.
En die rol is, op zijn
zachtst gezegd, onaange
naam.
De Noordwijkerhouter
heeft in begin van het
jaar dertien computers
achterovergedrukt bij
zijn oud-werkgever, een
elektronicadealer uit Lis-
se. Last van gewetens
wroeging had hij vervol
gens niet. Zonder blikken
of blozen besloot de man
de zojuist gestolen waar
aan te bieden op www-
.marktplaats.nl. Nota be
ne binnen werktijd én op
de computer van zijn
baas!
De man heeft wel vaker
dingen gedaan die niet
door de beugel konden.
Zo kon hij in het verle
den ook al moeilijk met
zijn handen van zijn
werkgevers spullen afblij
ven. Op het gebied van
bedrijfsdiefstal heeft de
Noordwijkerhouter in
middels een 'flinke' re
putatie opgebouwd. Dus
tijdens het solliciteren
naar de baan als verko
per bij de Lissense elek
tronicawinkel had hij
zeer goede redenen zijn
verleden te verzwijgen.
Wie hem nu bekijkt,
snapt best waarom de
winkeleigenaar met de
verdachte in zee ging. De
jongeman ziet er op het
eerste gezicht heel ver
zorgd uit. Hij is zelfs
knap te noemen, zonder
dat hij gladjes overkomt.
Wanneer hij spreekt,
klinkt hij vriendelijk,
nooit opdringerig of fel.
De man zou daarom uit
het juiste hout gesneden
zijn voor het verkoopvak,
mits hij het wat nauwer
nam met het mijn en
dijn.
„Er moet iets goed mis
zijn met uw hoofd", ver
klaart de rechter wan
neer de officier aan hem
de feiten heeft voorge
houden. „Ik vind het
ronduit stuitend dat u tij
dens uw werk de gesto
len computerkasten op
internet heeft aangebo
den."
De man lacht wat
schaapachtig. Hij werd
pas bij zijn ldadden ge
grepen toen zijn baas een
camera in het magazijn
liet plaatsen. „Tja, ik had
hoge schulden", veront
schuldigt de Noordwij
kerhouter zich. „Nu ik
word geholpen met
schuldsanering gaat het
ook weer beter met me."
„O, oké", reageert de
rechter bitter. „Er is dus
eindelijk meer helder
heid gekomen in die grij
ze hersencellen."
De verdachte zegt zich
het aantal computers dat
hij heeft gestolen niet
precies meer te herinne
ren. Eerst rept hij over
acht, later over dertien
exemplaren. „Hoeveel
waren het er nou?" De
man staart voor zich uit.
„Ehhh, ik weet het echt
niet." Zijn werkgever
heeft in de aangifte der
tien computers als gesto
len opgegeven. „Dat kan
best zo zijn, dat aantal
geloof ik wel", bevestigt
de man. Van de dertien
zijn er uiteindelijk maar
vier op de digitale markt
terechtgekomen. Waar
de anderen zijn geble
ven, blijft onduidelijk. De
verdachte houdt het op:
„Die zijn bij vrienden."
De man uit Noordwijker
hout vindt dat de rechter
best meer begrip mag to
nen voor zijn moeizame
persoonlijke situatie. Na
dat hij was opgepakt
voor deze diefstal, zo ver
telt hij, was het namelijk
erg lastig om weer aan
een baan te komen.
„Niet zo gek", redeneert
de rechter. „Niet ieder
een wil na deze ervaring
nog met u in zee." Des
ondanks is het de man
gelukt. Hij werkt nu als
salesmedewerker voor
een aanbieder van mo
biele telefoons. Met zijn
salaris onderhoudt hij
zijn vriendin, hun baby
en haar twee kinderen uit
een eerdere relatie.
De rechter kan maar wei
nig sympathie voor de
verdachte opbrtngen.
Haar hart ligt bij de be
stolen winkelier. „Heeft u
haar al in een brief excu
ses aangeboden?" Die
vraag verbaast de Noord
wijkerhouter: „Een brief?
Daar zit toch niemand
op te wachten? Ik vind
het nogal krom om eerst
die computers te stelen
en dan te zeggen dat .ik er
spijt van heb. Daar had ik
dan maar eerder aan
moeten denken."
De computerdief krijgt
200 uur werkstraf en 4
maanden voorwaardelijk
opgelegd. Daarnaast
moet hij zijn voormalige
werkgever ruim 8.000 eu
ro betalen voor de gele
den schade.
Floor Ligtvoet
