'Ik ben geen interviewer en al helemaal geen journalist'
Geboren: 31. mei 1946 in Amsterdam. Getrouwd
met Karin.
Drie kinderen: Gijs, Tim en Anne.
1964: Diploma Gymnasium-a
1964-1969: Beroepsmusicus in popgroep
Whiskers
1974: Doctoraal Franse letterkunde aan de Uni
versiteit van Amsterdam
1975-1978: Verslaggever TROS Aktua TV
1978-1982: Hoofd Amusement TROS
1981-Heden Tros Tv-Show
1982: Richt eigen bedrijf op:
Ivo Niehe Producties
2001: Officier in de Orde van Oranje-Nassau
2002: Fuseert met producent René Stokvis
2004: Publicatie Wereldvrouwen
2004-2005: Theatertoernee (o.a. Brielle, Rijswijk,
Ede, Hellevoetsluis, Heemstede, Laren, Waalwijk,
Den Haag, Bergeyk, Gorinchem, Woerden, Eind
hoven, Cuijk en Varsseveld)
ZATERDAG
16 OKTOBER
2004
ER
BU
1 'sop de muur herinneren aan de ontmoetingen met bekende mensen in binnen- en buitenland.
Ivo Niehe (58) is 'absoluut geen durver'. Al 24 jaar maakt
hij hetzelfde televisieprogramma, waarnaar altijd zo'n 1,7
miljoen mensen kijken. Ondertussen is het medium aan
het verpauperen, vindt hij. Zijn show zou de ondergrens
moeten zijn van wat nog op tv kan. „Komt er een
programma dat alléén maar wil amuseren: niet
uitzenden."
door Dick Hofland
Ivo's hang naar succes
ikf
L
ee
3-1
1x4
,20
39,
42]
41.
50;
24s
10-
32,
!7-l
ls ik mezelf op tv zie, denk ik
AA niet: dat is iemand van wie ik ga
M ^zitten houden. Ik zie een handi
ge, snelle jongen, die iedereen voor de ca
mera krijgt. Ik graaf niet diep. Laat mij nou
maar de man van het prettige zijn. Ik wil la
ten zien hoe goed het met mensen gaat, ook
als ze in de narigheid hebben gezeten.
Ik vind het boeiend om te zien hoe mensen
die ogenschijnlijk alles tegen hebben heel
positief in het leven staan. Een goede vriend
van me heeft eens iemand ontmoet die in de
oorlog 147 familieleden heeft verloren, maar
hij had nog nooit zo'n optimistisch en le
venslustig mens gezien. Dat bedoel ik.
In mijn nieuwe boek, Wereldvrouwen, heb
ik ook gekozen voor tien vrouwen die soms
bijna onmenselijke tegenslagen hebben
moeten verwerken. Je kunt de nadruk leggen
op de narigheid, op de teleurstellingen, maar
dat moeten anderen maar doen. Ik wil dat
niet. Ik vind het prettig om mensen te laten
vertellen hoe geweldig ze het naar hun zin
hebben.
„Voor mijn eigen leven geldt dat niet, dat is
gewoon mooi. Ik moet het afkloppen, maar
ik heb ongelooflijk veel geluk gehad, ik heb
niet veel moeite hoeven doen om ergens te
komen, hooguit hard moeten werken. Ik ben
ongekend gelukkig met mijn vrouw en drie
kinderen en ik kan het werk doen dat ik wil.
Nou ja, wat ik doe is geen werk zeg, dat is
buitenspelen. Net of je vakantiefilmpjes
maakt waarvoor je ook nog een factuur mag
sturen. Ik besef wel dat geluk een mooi
schilderij is. Als iemand er een hele foute
lijst omheen doet, is het meteen een stuk
minder.
„Je fysiek, je gezondheid, daar heb je hele
maal niets over te zeggen, maar is eigenlijk
'u-- fop bezoek bij Rob Verlinden in diens Spaanse woning.
Muller
allesbepalend. Ik rook nauwelijks, drink
slechts af en toe een glaasje wijn en ik voet
bal, maar of het iets helpt, ik betwijfel het.
Onze hersenen doen het goed, maar tijdens
dit gesprek kunnen ze zomaar ineens knap
pen. Dan is het voorbij, dat geluk.
„Ik leef niet elk moment van de dag met dat
besef, maar ik geloof wel dat je weinig of
geen invloed hebt op je leven, op je geluk.
Nee, predestinatie gaat me te ver, niet alles
ligt vast, maar over onze keuzemogelijkhe
den maak ik me geen illusies. Door je ge
boorte, door de eigenschappen die je mee
krijgt, ligt immers ook al zo goed als vast
welke keuze je op een bepaald moment
maakt.
„Je moet je potentie als mens niet overschat
ten. Slechts heel af en toe zijn er momenten
waar je echt zelf richting aan je leven kunt
geven. In mijn geval was dat het moment dat
iemand mij vroeg of ik voor de televisie wil
de werken, terwijl ik daar nóóit aan had ge
dacht. Ik ben daar op ingegaan en dat heeft
mijn leven voor een zeer belangrijk deel be
paald.
„Ik ben ontzettend positief en heb een 'open
mind', ik ben bereid me te laten verrassen
en vervolgens beslis ik of ik het wel of niet
pak. Stel, je zit met je vrouw of vriendin de
hele week 24 uur per dag op een terrasje van
Marbella en ze zegt niet één keer: Hé, kijk
daar eens. Wat heb je dan voor leven? Je
moet af en toe roepen: Hé, kijk daar eens.
Ik ga nu een aantal keren het theater in, nou
ja, voornamelijk kleine theaters, en dat is de
gok van mijn leven. Tegelijk maak ik me
geen zorgen, want ik bekijk alles met een
glimlach. Als het mis gaat, gaat het mis, dan
heb ik nog genoeg andere dingen. Als het
met mijn werk niet goed gaat, heb ik altijd
nog mijn gezin en als het privé niet goed
gaat, heb ik altijd nog mijn werk. Ik zorg al
tijd voor een ontsnappingsroute.
„Over die voorstellingen moet je geen al te
grote verwachtingen hebben. Ik lees wat
voor uit de drie boeken die ik tot nu toe heb
geschreven, daar zitten veel leuke dingen
tussen, ik laat wat beelden zien, er zijn twee
musici en ik verzorg enig pianospel. Daama
praat ik een half uurtje met de bezoekers.
Het is geen sprong in het diepe, ik heb het
vaker gedaan. In mijn jonge jaren ben ik
zanger geweest in een band, stonden we
soms voor duizend man te spelen. Ik heb nu
bovendien het voordeel dat ik bekend ben,
al besef ik dat het geen garantie is. Ted de
Braak ging ook op het toneel staan in de tijd
dat hij op televisie een beroemdheid was en
dat is totaal mislukt.
„Mijn vrouw roept nu ook wel eens als ik
wakker word: Cuijk vier kaarten, Varsseveld
twaalf. Is weer eens wat anders dan de 1,7
miljoen op tv. Wel gezond. Het lijkt me erg
leuk en ik hoop echt dat het een succes
wordt, want het allerliefst wil ik nog eens een
show maken met een echt grote band en in
zo'n moordend tempo, dat je na afloopt
denkt: Wat heb ik allemaal meegemaakt?
Altijd zat het ergens in mijn achterhoofd om
dit te gaan doen. Een soort droom. Ik doe
het puur op intuïtie, ik ben absoluut geen
durver. Ik maak al 24 jaar hetzelfde pro
gramma, dat werkt en dat houd ik vast. Ik
durf daar niet te veel van af te wijken.
De uitzending met Linda de Mol heeft ruim
2,5 miljoen kijkers getrokken, we stonden
vijfde op de lijst best bekeken programma's
vóór voetballen, ongelooflijk. Het was best
een leuk gesprek, maar niet bijzonder. Dan
ga je toch niet aan zo'n programma sleute
len?
„Ja, ik hang aan succes. Televisie is een mas
samedium en dan moet je proberen de mas
sa te bereiken. Anders kun je net zo goed
een folder maken. Programma's als B&W en
Nova, ondanks dat rampendecor, zijn stuk
voor stuk prachtig en verdienen veel meer
kijkers. Je moet het aantrekkelijker maken en
daarvoor moet je het in elk geval illustreren.
Als Linda bij mij zit en net terug is van een
wereldreis dan moet ze wel een stel foto's
meenemen, zodat je er ook iets van kunt
zien. Het verhaal alleen is niet genoeg. Nee,
nee, je moet van serieuze programma's geen
Danny de Miljonair maken. Prachtig ge
filmd, maar een volkomen zinloze tijdpasse
ring. Mijn tv-show heeft dan toch meer in
houd, niet hoogstaand, maar in elk geval
geen totaal zinloze televisie.
„Generaliserend moet ik zeggen dat het me
dium televisie aan het verpauperen is. Ik
vind onderhand dat er in elk geval voor de
publieke omroep een commissie moet ko
men die een soort ondergrens vaststelt: Wat
is het minimum dat nog op tv kan. Mijn tv-
show kan dan bij wijze van spreken dienen
als die ondergrens. Komt er een programma
dat echt alléén maar amusement brengt, dat
alléén maar wil amuseren: niet uitzenden.
„Dan ook de goede dingen die er zijn op een
gunstig tijdstip zetten. We hebben net de se
rie Allemaal Theater gehad, een goed pro
gramma, maar dat begon na elven! We krij
gen uit en te na te zien dat wij zoveel voor
stellen op sportgebied, sport op tv is onder
hand een lichte vorm van terreur, maar mo
gen we alsjeblieft ook zien dat we cultureel
nog iets voorstellen?
„Klokhuis is het mooiste programma dat er
is. Verder is er een stuitend gebrek aan crea
tiviteit bij de televisie. Het is vooral meer van
hetzelfde, iedereen gaat voort op de gebaan
de paden. Mijn programma ook hoor, maar
zelfs de VPRO, tijden lang toch dé creatieve
omroep, heeft weinig meer te bieden. Ze sla
gen er zelfs in om Zomergasten om zeep te
helpen door niet eens een béétje frisse wind
te laten waaien.
„Bij Nova gebeurt zoveel goeds, maar er kij
ken veel te weinig mensen naar, omdat ze
niet doen waar ik sterk in ben. Daar wordt
de neus voor opgehaald. Minder dan vroe
ger, dat wel, ik bÜjf tegenwoordig behoorlijk
buiten schot.
„In mijn beginperiode kreeg ik ladingen kri
tiek, terwijl ik toen veel scherper, veel cyni
scher was dan nu. Van de pers dan hè, niet
van het publiek. Het heeft me lang ontzet
tend dwars gezeten.
„Ik heb jaar in jaar uit programma's gemaakt
zonder dat iemand zijn broek liet zakken en
toch constant hoge waardering van de kij
kers gekregen. Ik ben geen interviewer en ik
ben al heleméal geen journalist. Daardoor
wordt het door journalisten niet erg gewaar
deerd. Wat niet goed is, is niet goed, dat ac
cepteer ik, maar de kritiek is bijna altijd heel
persoonlijk.
Ik word mijn hele leven al achtervolgd door
een uitspraak van Kees van Kooten: Nivo Ni
hil. Hij heeft dat indertijd heel anders ge
zegd. Ik had bij de TROS een ledenwerfactie
gehouden en de dag daarna deed de VPRO
hetzelfde. De TROS haalde veel nieuwe le
„Ik heb jaar in jaar uit programma's gemaakt zonder dat iemand zijn broek liet zakken en toch constant hoge waar
dering van de kijkers gekregen", aldus Niehe. Foto: GPD/Arno Broer
den binnen en de VPRO kreeg een boete.
„Heel maf natuurlijk en Van Kooten reageer
de daarna met de opmerking: Zij maken een
actie met niveau nihil en wij krijgen een boe
te. Het ging over die actie, niet over mij, ik
had toen nog niet eens een eigen program
ma. Nederland is het land van het stigma, als
je eenmaal een stempel hebt, raak je het
nooit meer kwijt.
„Ik heb een keer een gesprek gehad met de
man, ik noem zijn naam niet, die mij in het
verleden het meest en het hardst kwetste.
Was best een aardige ontmoeting, maar het
opmerkelijkste was dat zijn vriendin zei: Joh,
hij doet het alleen maar uit jaloezie. Kan ik
me best iéts bij voorstellen, want ik krijg ie
dereen te spreken.
„Dat is niet zozeer mijn verdienste, maar
meer van de redactie, en mensen weten dat
ze bij mij niet worden afgebrand. Het is al
tijd gezellig, ik heb een vlotte babbel, ik
houd het gesprek moeiteloos gaande. Dat
heb ik vooral te danken aan mijn vader en
aan de Jezuïeten. Ik kom uit een echt mid
denstandsgezin, een vier kamer benedenwo
ning, die sfeer.
Mijn vader had tien zaken. Hij was veel te
netjes. Toen het slechter ging heeft hij zijn
eigen pensioen belegd om zijn personeel te
kunnen betalen. Een charmante en goudeer
lijke man. Elke avond had hij geweldige dis
cussies met mijn oudere broer, ze waren
beiden verbaal zeer begaafd. Als jongste
moest ik maar proberen daar doorheen te
komen.
Dat was een uitstekende leerschool en later
op het gymnasium bij de Jezuïeten was het
elke avond verplicht discussiëren. Het is te
genwoordig in om te zeggen dat je een wilde
jeugd hebt gehad, maar dat zou ik van mij
zelf niet durven beweren. Iedereen had een
Puch. ik had een Kreidler, ik stond heel be
scheiden achteraan te wachten of er dames
op de fiets voorbij kwamen.
„Mijn moeder was altijd thuis, ze zorgde
voor het gezin. Ik zie nu zelf dat dat goed
werkt. Mijn vrouw heeft ook altijd een baan
gehad tot we ons derde kind kregen. We
vonden toen dat er eigenlijk altijd iemand
thuis moet zijn voor de kinderen. Had ik ook
kunnen zijn, want kinderen zijn het leukste
dat er is.
„Ik weet nog zo goed dat ik Yves Montand
ontmoette, mijn grote held, ruim twee
maanden voor zijn dood. Hij kwam uit een
volstrekt kansloos gezin in Italië, maar werd
een wereldberoemd acteur en chansonnier,
trouwde Simone Signoret, deelde het bed
met Marilyn Monroe en was de eerste wes
terse artiest die in het oostblok optrad. Hij
had werkelijk alles in zijn leven bereikt. Op
zijn zeventigste krijgt hij een zoon en zegt:
'nu begint mijn leven pas'.
„Kinderen zijn het leven, de rest doet er niet
toe. Eén rouwadvertentie bij je dood, twee
misschien als je bij de fanfare hebt gezeten,
maar de tram rijdt gewoon door. Mijn moe
der is bijna vier jaar geleden overleden, ze
was ver in de tachtig. Ze had de kinderen
goed afgeleverd en daarmee was ze klaar
met het leven. Ze is heel rustig overleden.
„We zijn de hele week met z'n allen bij el
kaar geweest en dat was een mooie week.
Dat kan hoor. Als je vrede hebt met je einde,
wat wil je dan nog meer? De dood wordt al
tijd als iets droevigs ervaren, maar dat hoeft
niet. Nog niet zo lang geleden is een hele
goede vriend overleden, die al lange tijd kan
ker had. Dat was zeer verdrietig, maar tege
lijk zijn er intens mooie vriendschappen uit
ontstaan.
„Uit de diepste ellende zijn ook hele mooie
dingen te halen. Zelfben ik nog lang niet
klaar. Mijn leven is pas na mijn veertigste
echt begonnen, nadat ik mijn vrouw had
ontmoet. Daar zijn nog eens drie kinderen
bij gekomen, die we goed moeten afleveren.
Ik heb de sterke overtuiging dat ik slechts
het voorwoord van mijn leven heb geschre
ven. Nu begin ik aan de hoofdstukken."
