SPORT
larcel Valk gaat niet
yree keer degraderen
Alles is leuk, alles is cool
Nul punten en toch krijgt
C Boshuizen schouderklopjes
S2
Argon - UVS
zondag 14.00 uur
HDC 982
zaterdag l6 oktober 2004
ipleiding van UVS staat op een hoog plan'
nan Leef mans
koudekerk aan den rijn
Ie trainer worden, kreeg
bij de jeugd van UVS en
irom ook maar voetbal-
Leidse hoofdklasser,
ste bijkomstigheid wordt
elangrijker nu een aan-
en spelers om uiteenlo-
fdenen niet meedoet in
te elftal van 'blauwwit'.
rige Marcel Valk is zo op
mten betrokken bij de
in degradatie, want
junioren moeten zich in
divisie proberen staan-
den. De Koudekerker
degradatiestrijd op bei-
nte winnen. „UVS pro-
g altijd van het feit dat
ipleiding op een hoog
f', oordeelt hij.
ui hem goed uit. Met
i, vrouw en drie kinde-
hij van plan dichter bij
irs en schoonouders te
wonen. En bij UVS
Hl trainersfunctie vrij
1. Valk, Hazerswoude-
origine, woonde de af-
jaren in Tilburg als uit
vloeisel van zijn dienstverband
bij Willem II. Voor die tijd stond
hij op de ledenlijst van de ama
teurclubs Koudekerk, Rooden-
burg, RCL en UVS en tekende
hij profcontracten bij FC Den
Haag, RKC, Go Ahead Eagles en
Volendam. „Ik zit nu tijdelijk bij
mijn schoonouders, tot een
nieuw huis naast het zwembad
in Koudekerk wordt opgele
verd. Mijn zoon voetbalt bij
Bernardus waardoor ik hem
over de brug naar Hazerswoude
moet brengen, terwijl mijn va
der mij vroeger over diezelfde
brug, maar dan in omgekeerde
richting naai' w Koudekerk
bracht."
Deze anekdote, met een glim
lach verteld, maakt duidelijk
dat Valk zich weer helemaal
thuis voelt. Zijn baan als be
drijfsleider van een sportwinkel
in Tilburg wisselde hij in voor
die van postbesteller in de om
geving van zijn geboortegrond.
„Daarnaast ben ik jeugdtrainer
en speler bij UVS. Daardoor
ben ik vrijwel elke middag of
avond bij de club te vinden",
zegt Valk.
Over het niveau van het eerste
elftal is hij ondanks de lage
klassering, twaalfde van de
veertien, best te spreken. „Ge
lukkig staat goed voetbal hier
nog steeds centraal. Tot de
wedstrijd tegen DWV van afge
lopen zondag - waarin iedereen
zich blameerde, ook ik - kon
den we iedere partij goed mee
komen. Alleen koploper AFC
was duidelijk een maatje te
groot. Strijd leveren is al jaren
lang een typisch probleem van
UVS en dat moet verholpen
worden. Toch, als ik zie dat
SWSMC met een man meer
toch nog achteruit voetbalt en
die ploeg staat derde in het
klassement, dan zie ik volop
kansen voor ons."
Wat UVS parten speelt, is de tij
delijke afwezigheid van ervaren
krachten zoals Walter de Kievit,
Raymond Bennekers en Dick
van der Heiden. Daardoor is de
inzet van Valk van steeds groter
belang. „Ik begon door de va
kantiespreiding later aan de
voorbereiding op het seizoen
dan de rest. Daarbij kamp ik
met een chronische kuitblessu
re, 'het' schiet er om de zoveel
tijd in. Wat wil je, ik ben 37 en
dan gaat alles nu eenmaal wat
langzamer. Vroeger lachte ik
om de kwaaltjes van oudere
spelers als Fred Filippo en Aad
Neuteboom, nu is het mijn
beurt. Het is zaak dat ik het nü
fysiek niet laat afweten."
Valk geeft toe dat zijn ambities
momenteel voornamelijk uit
gaan naar het trainerschap. Met
UVS Al heeft hij het hoogst
spelende jeugdteam uit de hele
Marcel Valk: „Vroeger lachte ik om de kwaaltjes van oudere spelers als Fred Filippo en Aad Neuteboom, nu is het mijn beurt." Foto: Hielco Kuipers
regio onder zijn hoede. „Best
pittig. Mijn voorganger Cees de
Roode heeft het prima gedaan
met twee titels op rij. De jon
gens zijn goed opgeleid, dat
merk ik. Ik moet ze eerder af
remmen dan aansporen. Nu
aan mij de zware taak om in de
eerste divisie te blijven."
'Een goede, collectieve ploeg
zonder uitzonderlijke talenten'.
Zo omschrijft Valk zijn Al. „Ze
kunnen heel compact spelen en
daardoor werd al van RBC en
FC Den Bosch gewonnen. Bij
VW was het daarentegen hele
maal niks, maar dat was na een
busreis van drie uur. Dat waren
ze niet gewend. Ie voelt je jong
tussen al die gasten. Totdat je
op de training voor de grap en
keertje meedoet. Dan gaat het
toch vaak veel te snel."
De Koudekerker verwacht bin
nen een aantal seizoenen met
senioren aan de slag te gaan.
Als ex-prof voelt hij zich niets te
groot om bij een klein clubje te
gaan werken. En in de keuze
voor een vereniging legt hij
zichzelf beperkingen op. „Ik wil
beginnen op bekend terrein.
Inderdaad, dat heb ik het over
Koudekerk of Bernardus. Iets
opsteken over groepsprocessen
kan ook bij een vierdeklasser.
Het afgelopen seizoen voetbal
de ik bij een derdeklasser in Til
burg. Stond de coach af en toe
met maar zeven man op de
training. Nou? Improviseer
maar. Ik zal uiteindelijk wel ver
der willen, maar zoiets is toch
ook goed voor mijn ontwikke
ling als trainer."
Wereldtitel verandert leven van zwemster Marleen Veldhuis niet
13 lizen, hier in het vorig seizoen op weg naar een overwinning op Esto, heeft nul punten in de tweede klasse. Foto: Mark Lamers
ie Bij de fusieclub lijdt niemand onder het schijnsel van de rode lantaarn
ipe
uz( nan Leef mans
eul Het standenbord aan
it ur in de kantine geeft
isi Dsteloze aanblik. Het
ill aterdagelftal heeft nul
uit vijf wedstrijden en
e zondagteam is in de
lasse puntloos na zes
et zou bij menig club
iel st, paniek en crisis lei-
511 bij fusieclub FC Bos-
De betrokkenen rond
'genoemde elftal stap-
aerkelijk laconiek over
lassering heen. Ze heb-
je' i rotsvast vertrouwen
2i loed komt én: „het gaat
ft ;en georganiseerde ver
lijken", zegt trainer
liman.
naar wist wat hij zich-
rk. deed toen hij besloot
h bij FC Boshuizen te
De vereniging kampt
dei kinderziektes die
iJdeUjk zijn bij een fusie
Jrie verenigingen en de
Instaat uit spelers van
lationaliteiten. Daarbij
erde het eerste elftal
n g onder de naam UD-
seizoenen achter el-
miraculeuze wijze via
da
de nacompetitie. „Niemand zal
ontkennen dat die laatste pro
motie naar de tweede klasse ei
genlijk een beetje te vroeg
kwam voor een club in op
bouw", aldus O lm an.
De recente resultaten maken
dat laatste meer dan duidelijk.
Nul uit zes, zijn de alleszeggen
de cijfers. Toch heeft aanvoer
der Rocky Poulina een manier
gevonden om er een positieve
uitleg aan te geven. „Kijk eens
naar het doelsaldo, tien doel
punten vóór. Dat is toch niet
een score die je verwacht bij
een ploeg die stijf onderaan
staat. We maken er nóg te wei
nig en krijgen er teveel tegen.
Dat klinkt natuurlijk wel erg lo
gisch, maar ik bedoel dat het
resultaat vaak aan ons falen ligt
en niet zozeer aan de kwaliteit
van de tegenstander."
Olman durft de boude bewe
ring best aan dat Boshuizen ei
genlijk 'zes a zeven punten' had
moeten hebben in plaats van
noppes. „We verliezen met 4-3
van SIC, met 5-4 van Quick en
de trainers Ruud de Groot en
Fransje Danen geven ons com
plimenten. Daar koop je niets
voor, maar het is toch veelzeg
gend. We smachten uiteraard
naar de eerste punten, maar we
zijn ervan overtuigd dat we
tweede klasse-waardig zijn."
En dat voor een team waar de
beide topscorers van de afgelo
pen jaren, Swently Tookay en
Sandley Martina, er niet meer
bij zijn. Martina vertrok naar
Sparta, Tookay voetbalt in Bos
huizen 3. Olman: „Hij denkt te
kunnen trainen wanneer hij dat
wil. Zo werkt het niet."
De trainer móét de discipline
wel aanhalen. „In de vierde en
derde klasse won dit elftal vaak
op basis van individuele klasse.
Daar komen we in de tweede
klasse niet meer mee weg. Tem
po, balaanname, alles gaat
sneller en we moeten als team
bewijzen - en dat dóén we ook -
dat we het niveau aankunnen.
Over de trainingsopkomst heb
ik geen klagen. Over deze jon
gens wordt vaak verteld dat als
de blaadjes van de bomen val
len ze het te koud vinden om te
komen trainen. Daar merk ik
dus absoluut niets van."
Ook de sfeer lijdt er in het ge
heel niet onder. „We hebben
als bestuur geen enkele druk op
trainer en elftal gelegd", aldus
voorzitter Ray Vlasveld die ook
benadrukt dat hij zeer tevreden
is over de trainer. Volgens Vlas
veld is het slechts een kwetie
van tijd voordat Boshuizen
punten gaat pakken. „We be
gonnen vorig seizoen ook zo
slecht en kijk eens waar wat het
ons heeft gebracht. Speculeren
over een mogelijke degradatie
hoeft niet, want ik zie het niet
gebeuren."
Dat vertrouwen doet Olman en
de vereniging goed. „Er staan
juist nu mensen op die de club
op allerlei manieren steunen.
Verder pakken twee spelers die
zijn teruggezet de draad weer
op, heb ik aan nieuweling
Hakim Chatouani een jongen
die balans in het elftal brengt
en daarnaast is Sjarvis Bernar
dus sinds deze week speelge
rechtigd. Dat gaat dus de goede
kant op. Het is als trainer fijn
om te weten dat je wordt ge
steund. Laten we eerlijk zijn, bij
andere verenigingen was in de
ze situatie de trainer onder
druk komen te staan. Het mag
natuurlijk niet te lang meer
gaan duren. Al hadden we maar
vier puntjes, dat zou toch al een
heel ander gevoel geven."
door Fardau Wagenaar
borne - Ze is de winnares die
haar blijdschap uit met een
lach en een kort 'leuk, cool.'
Zwemster Marleen Veldhuis is
geen Inge de Bruijn, ze is geen
glamourkoningin die overal
schittert en straalt. Ze is hét
nieuwe gezicht van zwemmend
Nederland, nuchter en een
'simpele ziel'.
Ze is de beste van de wereld op
de 50 meter vrije slag, korte
baan. Marleen Veldhuis (25)
laat de verse, gouden medaille
door haar vingers glijden. Haar
nagels zijn kort en ongelakt. Ze
is net thuis uit Amerika en zit
bij haar ouders aan de keuken
tafel. Bloemen worden binnen
gebracht en een telegram van
de koningin ligt op een stapeltje
post. Verder is er weinig van te
merken dat hier een wereld
kampioene binnen is. „Het is
fijn om thuis te zijn. Ik heb mijn
feestje in Amerika gevierd."
Haar ouders keken in de nacht
van maandag op dinsdag op in
ternet naar de wedstrijd van
hun oudste dochter. Ze juich
ten in stilte toen ze de winnen
de tijd in beeld zagen en de
naam van hun dochter erach
ter. Boven sliepen de drie nog
thuiswonende dochters rustig
door. Die hoorden 's ochtends
in de badkamer van het familie
succes. „Gefeliciteerd met Mar
leen, ze heeft goud", zei de een
tegen de ander. Met slaperige
ogen glimlachten de zusjes.
„Oh mooi, leuk." En gingen
naar school. Haar moeder ver
telt het, Marleen grijnst. „Lo
gisch, ik had er ook niemand
voor wakker gemaakt."
Ze zijn met zes kinderen thuis,
vijf meiden en een jongen. Mar
leen is de oudste, zij heeft haar
studie Technische Bedrijfskun
de afgerond en volgt nu een
masterstudie Economie in Am
sterdam. Daar woont en zwemt
ze ook. Twee kinderen studeren
in Groningen, de rest is nog
thuis. De jongste zus Mariël
(14) komt uit school. Marleen
slaat een arm om haar middel.
Mariël knikt als ze zegt: „Ik ben
trots op mijn zus. Op school
ben ik door veel mensen gefeli
citeerd." Genoeg over het grote
succes, vinden de zussen. „Ie
dereen doet hier wat-ie moet
doen."
Nuchterheid is het woord dat
steeds doordreunt als je Mar
leen Veldhuis ziet. Ze zal nooit
worden als Miss Inge de Bruijn,
die nepnagels in een potje rode
nagellak doopt voor ze het
zwembad induikt en vooral
lacht als er een camera in de
buurt is. „Maar ik vind glamour
wel leuk. Ik heb eens een gala
gehad in Monaco, dat was
prachtig. Het is leuk om die
dingen mee te maken. Maar ik
ben zwemster, ik wil hard
zwemmen. Ik vind veel leuk,
maar ik ben nergens extreem
in. Behalve in mijn sport."
O ja, ze houdt van mooie din
gen. Ze wijst naar haar blauwe,
redelijk diep uitgesneden trui
tje, van een modieus merk. Ze
is best ijdel, knikt ze en knip
pert met haar zwarte wimpers.
„Maar niet heel erg ijdel. Ik trek
niet drie keer per dag wat an
ders aan." De schijnwerpers
zoekt ze niet op, maar ze durft
er in te staan als het nodig is.
„Mensen mogen best weten dat
ik er ben en dat ik gewonnen
heb. Als er wat verteld moet
worden, ga ik dat niet uit de
weg. Ik ben niet iemand die stil
letjes in een hoekje gaat zitten.
Nee, ik word niet vaak herkend,
dat vind ik prima. Soms vragen
mensen: lij bent toch niet die
zwemster, of wel? Dan zeg ik
'nee' en loop verder."
Ze is het nieuwe gezicht van het
Nederlandse zwemmen. Geen
talent meer, maar een zwem
ster met ervaring. Ze won brons
op de Olympische Spelen met
de estafetteploeg, ze is kampi
oene van Europa en van de we
reld op de 50 meter vrij, korte
baan. „Ik ben me er bewust van
dat mensen wat van me ver
wachten, dat mag ook. Maar ik
zie mezelf niet als het gezicht
van de nieuwe generatie. De
oude generatie zwemt tenslotte
nog. Daar ben ik ook niet zo
mee bezig. Ik zou willen dat
mensen me zien als iemand die
gaat voor haar sport."
Door haar nuchterheid heen
breken, is lastig. Wat beweegt
de zwemster die vrijwel altijd
blij kijkt en alles „leuk" vindt?
„Ik wil zwemmen en daarna zie
ik wel weer verder. De dingen
lopen zoals ze lopen. Ik heb
nooit gedroomd van de Olym
pische Spelen of hele hoge doe
len gesteld. Ik dacht tijdens een
wedstrijd: ik wil sneller zijn dan
die. Als dat was gelukt: dan wil
de ik sneller zijn dan de volgen
de. Eerst dit halen, dan verder
kijken. Ik vind het mooi als
mensen een droom hebben,
het klinkt misschien wat lauw
om er geen te hebben. Mijn
doel is nu om goud te winnen
in Peking in 2008. Ik ben nu op
het niveau dat ik me dat doel
moet stellen. Dat wil niet zeg
gen dat ik het haal."
Ze draait een lok haar om haar
vingers en denkt na. Hoe zou ze
zichzelf omschrijven? „Ik weet
het niet." Denkt na... „Iemand
die veel belangstelling heeft
voor andere mensen. Ik ben
vrolijk en positief. Ik denk over
dingen na, maar ik maal nooit.
Ik ben eigenlijk maar een sim
pel zieltje. Volgens mij zijn we
op de wereld om er iets leuks
en goeds van te maken voor je
zelf en voor anderen. Dus ik
ben vrij egoïstisch -bezig, want
ik doe het allemaal voor mijn
eigen plezier."
Ze pakt het telegram van konin
gin Beatrix van de stapel, de fe
licitaties voor de wereldkampi
oene. „Ik wist niet dat tele
grammen nog bestonden. Is
wel bijzonder hoor. In Athene
kreeg ik heel veel kaartjes en
sms'jes. Ik ben zelf niet attent.
Ik heb voor de Spelen erg wei
nig tijd in mijn vriendinnen ge
stoken, maar dat is niet erg.
Echte vrienden kun je na drie
maanden bellen en de draad
weer oppakken. Wie ik bel als ik
me rot voel? Ik voel me niet
vaak rot. Ik ben vrij positief in
gesteld en als het even niet
gaat, denk ik: het komt wel
goed, want het komt altijd
goed. De liefde? Die heb ik nu
niet. Het heeft me ook nooit uit
balans gebracht. Verliefd zijn is
iets leuks, toch? Ik heb het tot
nu toe nooit erg gevonden als
het afliep, ha, ha."
„Mij krijg je niet snel uit ba
lans", gaat ze verder. „Ik ben
niet zo emotioneel. Hoewel, op
de Olympische Spelen heb ik
heel wat af gehuild. Ik was zo
zenuwachtig en gespannen, dat
ik het allemaal niet meer in per
spectief zag. Voor het eerst
merkte ik dat de druk groot
was, dat er wat van me ver
wacht werd. Dat verlamde me.
Individueel ging het niet zoals
ik gehoopt had. Ik zag het niet
meer helder, had mezelf niet in
de hand! Achteraf zeg ik: dit
was het grootste leermoment in
mijn leven. Dit overkomt me
niet nog een keer, ik ben er
sterker van geworden. Ik heb
me er wel vrij snel overheen ge
zet. De tweede week van de
Spelen zat ik op de tribune bij
andere sporten en dacht: de
volgende keer ga ik het nog be
ter doen. Ik besefte dat het bij
zonder was dat ik daar zat."
De nieuwe Inge de Bruijn zal ze
niet worden. Marleen Veldhuis
is Marleen Veldhuis, zonder
nepnagels en zonder neplach.
Vol zelfvertrouwen en doorzet
tingsvermogen en zonder allu
re. „Ik ben er nu, daar ben ik
bewust mee bezig. Ik ben geen
talent meer, maar iemand waar
iets van verwacht wordt. Ik ben
wereldkampioene en dat is he
lemaal te gek. Ik was even de
beste zwemster van iedereen
die er was, dat was een gaaf ge
voel. Maar het verandert mijn
leven niet. Bij de volgende wed
strijd begint alles weer opnieuw
en kan ik zomaar verliezen. Dat
zie je zo vaak gebeuren."
Marleen Veldhuis: „Ik was even de beste zwemster van iedereen die
er was, dat was een gaaf gevoel." Foto: GPD
