REGIO
Hoofdstraat
nu eindelijk
opgeknapt
Overvallen sigarenhandelaar is 'aan de dood ontsnapt'
Vijfjaar kaas ruilen voor honing en cadeautjes
raststaat dat er een ongeluk gaat gebeuren'
R3
^ïoof wil
er aandacht
shandeling
JJi kinderen
Ondanks krappe financiën Leiderdorp
Vriendschapsband Warmond
en Champigné officieel
j^ibrugse moeder en oma is ten einde raad
HOC 973
woensdag 6 oktober 2004
>iaar - J. van der Marei
[steravond de gemeente-
gpenning gekregen van
gemeester Van den Muij-
g van Wassenaar. Van"
irel was jarenlang voor-
an de Historische Ver-
j 'Oud Wassenaer' en
3 die functie veel voor de
nte betekend. Van der
:eeg de legpenning gis-
jdens een diner dat hij
ersi|oden kreeg ter gelegen-
nu |n zijn benoeming tot
at r^an de Historische Ver
zoog
e»
„kcursus
.zor mannen
ervk)ND - Voor mannen van
aivejen ouder die zelden ach-
1 vfomuis hebben gestaan,
zij v Warmond een kookcur-
ur fetraver, kok van verzor-
stujiuis Huize Liduina,
aet fen les. De cursus begint
aar iktober om 18.00 uur in
a dzorgingstehuis aan He-
Geïnteresseerden
oel(i zich opgeven bij de
Welzijn Ouderen Tey-
?reit)252-231805. De in to-
|hg[ kooklessen kosten 45
var
door Floor Ligtvoet
voorschoten - Het is het gesprek van de dag.
Vaste klanten komen allemaal even pools
hoogte nemen bij de sigarettenwinkel aan het
Kamerlingh Onnesplantsoen. Of ze nu siga
retjes nodig hebben of niet. „Hoe is het met
Bob?", is de vraag die aan Emmy Kooy, zijn
vrouw en mede-eigenares, voortdurend
wordt gesteld. „Het gaat best weer goed",
antwoordt zij vriendelijk. De overval van af
gelopen maandagnamiddag op het buurt-
winkeltje met rookwaren houdt de hele buurt
bezig.
Ondanks dat haar echtgenoot (61) maandag
met een groot mes in zijn rechterbovenarm
werd gestoken, stond hij dinsdagochtend
vroeg toch weer in de zaak, vertelt ze. „Hij is
gewoon het liefst hier. Ik heb hem echt naar
huis moeten sturen. Nu rust hij uit maar als
vanmiddag de bestellingen worden geleverd,
gaat hij weer aan het werk." De familie is
enorm geschrokken van de overval en steek
partij. „Maar we staan nu heus niet meer te
trillen op onze benen", verzekert ze.
„Hij heeft puur geluk gehad", verklaart zoon
Peter Kooy. „Hij is aan de dood ontsnapt.
Een van de overvaller had het met het mes
recht op zijn hart gemunt." Het is de tweede
overval op de Voorschotense sigarettenzaak
in twee jaar tijd. „Pa gaat hier niet meer staan
voordat we betere beveiligingsmaatregelen
hebben getroffen", zegt hij streng tegen zijn
moeder. Dat de beveiligingscamera die dag
niet aanstond, mag niet meer gebeuren.
Daarnaast wil hij een alarmknop achter de
toonbank. „De winkel zit in een woonflat.
Met een alarm kunnen de buren tenminste
worden gewaarschuwd." De vrouw fronst:
„Zou dat helpen, denk je?"
Waarschijnlijk heeft een van de twee overval
lers uit paniek de sigarenhandelaar in de arm
gestoken, is hun lezing. De overval liep na
melijk niet zo soepel als gepland. Bob Kooy
verzette zich tegen het leeghalen van de kas
sa. „De overvaller had de kassa van de toon
bank getrokken. De la met de dagopbrengst
was daardoor opengesprongen", legt de
vrouw uit.
„Mijn vader wilde hem tegenhouden", ver
volgt haar zoon. „Terwijl die man het geld
opraapte, stapte hij achter de toonbank van
daan en probeerde hem een rotschop te ge
ven." Op dat moment maakte een tweede da
der met een mes een steekbeweging. „Die
man had hij helemaal niet horen binnenko
men", verklaart de eigenaresse. „Gelukkig
kon hij het mes nog net op tijd afweren." An
ders was een dodelijke afloop niet te vermij
den geweest, denkt Peter Kooy. „De overval
ler met het mes gebruikte veel kracht. Het
wapen is dwars door zijn bovenarm gegaan.
Het was ook een flink exemplaar, hij ging er
aan de ene kant in en kwam er aan de andere
kant weer uit. De winkel zat onder het
bloed."
Zijn vader is direct na de overval behandeld
in het ziekenhuis. Hij zal de komende tijd last
houden van de flinke wond. „De artsen heb
ben de wond bewust niet dichtgenaaid", licht
zijn vrouw toe. „Het mes was misschien wel
heel vies en dan kan zo'n wond lelijk gaan
ontsteken."
De politie is bezig met een buurtonderzoek,
zo laat een woordvoerder weten. Er zijn nog
geen aanhoudingen verricht. Desondanks
denkt de familie dat de kans dat de daders
gepakt worden, nu groter is dan tijdens de
overval van twee jaar geleden. Zo heeft een
klant maandag de overvallers nog in de win
kel gezien. „Daarnaast gebeurde het deze
keer op klaarlichte dag en heeft de politie de
zaak direct groot aangepakt", vertelt de
vrouw. „Er vloog zelfs een helikopter boven
Voorschoten."
•clali
in aan den rijn - Het
>e van Alphen aan den
(Jol meer aandacht voor
^^mishandeling en ver-
binnen het gezin.
[meester Schoof laat
of de lokale
verbid daarin een rol kan
1 h. Hij en zijn collega's
tevbn begrepen dat er va-
de {n hulp is gevraagd voor
m hishandelde Savanna,
raai driejarige Alphense
dat uiteindelijk de
rond.
if wil daarom meer
op de hulpver-
instanties. Ook zou
laag weten of en welke
igen van kindermis-
iling of -verwaarlozing
\lphen worden gedaan
welke organisaties die
telefoontjes binnenko-
if ziet binnen het veilig-
peleid van de gemeente
da^ijkheden om daaraan
■ge®icht te schenken. Hui-
digeweld wordt al in het
Isplan genoemd. Dat
[deel kan misschien
Ien uitgebreid, oppert
'Inzoomen
lit kind', zo ziet het col
let graag. Het is moge-
dosofeert Schoof, dat de
fente Alphen niets doet
h doen. In ieder geval
Ie gemeentelijke organi-
vaof het college niet de rol
i kaulpverlener gaan spe-
k. üiiaar moet het meer
gezocht in een be-
Ilende rol tussen ver-
ene partijen.
o| toespraak die burge-
geter Schoof maandag-
hield tijdens de stille
Ivoor Savanna riep hij
dtrgers op vooral alert te
adp te waarschuwen zo-
Is aet vermoeden bestaat
g6n kind het slecht heeft.
s tt
tel
Boerin Karin Castelijn verkoopt zelfgemaakte boerenkaas in haar Groene Hart Landwinkel in Rijpwetering. Foto: Mark Lamers
leiderdorp - Het plan bestaat al
sinds 1995, en zoals het er nu
naar uitziet wordt het begin vol
gend jaar eindelijk uitgevoerd:
de opknapbeurt van de Hoofd
straat in Leiderdorp rondom de
Doesbrug. Het plan ontstond
toen de renovatie van de oude
ophaalbrug negen jaar geleden
klaar was. Maar jaar na jaar wer
den de werkzaamheden uitge
steld wegens geldgebrek bij de
gemeente. Leiderdorp zit nog
steeds krap bij kas, maar heeft
de klus nu toch uitbesteed aan
een aannemer.
De opknapbeurt geldt voor het
deel van de Hoofdstraat tussen
de Doeslaan en de Achthove-
nerweg. De weg krijgt hetzelfde
uiterlijk als de Hoofdstraat
rondom de dorpskerk heeft,
tussen de Berkenkade en de
Hoogmadeseweg. Dat deel
werd een aantal jaar geleden
opgeknapt. De Hoofdstraat
moet sfeervoller worden, met
andere bestrating en klassieke
lantaarns. Tegelijk met de
Hoofdstraat wordt ook het
Jaagpad tussen het Rijnpad en
het parkeerstraatje opgeknapt.
Bewoners van de buurt en het
Comité Doesbrug hebben de
gemeente de afgelopen jaren
herhaaldelijk gevraagd of de fa
celift nog doorgaat. Vorig jaar
mochten zij reageren op een
conceptplan. De gemeente
heeft dat na hun opmerkingen
enigszins aangepast. Donder
dag 7 oktober is er van 19 tot 21
uur een inloopbijeenkomst in
café Doesbrug waarop de ge
meente de definitieve plannen
presenteert.
De gemeente kan niet op alle
wensen van de bewoners in
gaan. Rondom de Doesbrug is
behoefte aan meer parkeerplek
ken en de bewoners hebben
een paar plekken aangegeven
waar volgens hen parkeerplaat
sen kunnen worden aangelegd.
De grond is echter geen eigen
dom van de gemeente.
Langs het Jaagpad (ter hoogte
van de nummers 26 tot en met
40) vervangt de provincie begin
volgend jaar de damwand langs
de Oude Rijn. De gemeente legt
dan riolering aan, een plan dat
al lang bestaat. De opknapbeurt
van dat gedeelte van het Jaag-
Ead komt pas na die tijd aan de
eurt. Voor de totale klus trekt
Leiderdorp 450.000 euro uit.
door Annelies Karman
rijpwetering - Steeds meer mensen ko
pen hun zuivel, broodbeleg en eieren
bij de Groene Hart Landwinkel. De vijf
tien winkels vieren deze maand dat de
samenwerking vijfjaar bestaat. Voorzit
ter Karin Castelijn is tevreden over de
samenwerking tussen de Landwinkels.
„Zoals het nu draait, gaat het lekker.
Ondanks de recessie groeit ons klanten
bestand en stijgt de omzet. De winkels
en de formule gaan vooruit."
Het was niet vijf jaar alleen maar koek
en ei, de winkels kenden ook tegensla
gen. „Door mond- en klauwzeer en de
vogelpest moest een aantal winkels
dicht. Dat waren voorzorgsmaatregelen,
want ze waren niet besmet. Toen ze
weer opengingen, kwamen de klanten
gelukkig massaal terug", zegt Castelijn.
Ze heeft met haar man een landwinkel
op het erf van de boerderij aan de Pas
toor van der Plaatstraat in Rijpwetering.
Haar klanten kunnen door de samen
werking allerlei verschillende produc
ten bij haar kopen. Voor het jubileum
geeft Castelijn bij elk stuk boerenkaas
een pakje Groene Hart-kaasprikkers. De
feestmaand van de Landwinkels valt sa
men met de boerenkaasmaand. „Zo
brengen we de Groene Hart Kaas onder
de aandacht."
Karin Castelijn maakt die boerenkaas
zelf, en verkoopt het product vanzelf
sprekend in de winkel. De hele kaaspro
ductie heeft plaats op het erf. De winkel
staat tussen de boerderij en de stallen
in, dus ook voor de verkoop hoeft de
kaas het landgoed niet te verlaten. Ach
ter de boerderij staan koeien te grazen.
„Ze staan veel buiten, want dan is de
kaas het lekkerst", zegt Castelijn. „De
koeien vinden het zelf ook leuker, dat
merk je zodra ze naar buiten springen."
Zeventien jaar is Castelijn nu fulltime
boerin. „Ik doe het met plezier, anders
zou ik het niet volhouden. Het is name
lijk een drukke baan." Ze houdt van
dieren en ze volgt de ontwikkeling van
de kazen op de voet. „Ik vind onze boe
renkaas lekkerder dan gewone kaas. Ge
lukkig vinden onze klanten dat ook."
Achter de winkel liggen ongeveer vier
honderd kazen op de planken en in
zoutbaden. Allerlei soorten, maten en
leeftijden. Jonge kazen worden na vijf
weken verkocht, oude moeten mini
maal tien maanden hebben gelegen.
Zodra ze rijp zijn, komen ze in de win
kel te liggen.
De Castelijns hebben naar verhouding
een grote winkel, omdat ze een tijdje
geleden hebben uitgebreid. „Dat was
mogelijk doordat we zoveel klanten
hebben", zegt Castelijn. Binnenkort
komt er nog een stuk bij de winkel. Be
halve de boerenkaas die op de eigen
boerderij gemaakt wordt, verkopen
boer en boerin ook zuivel, eieren,
broodbakmeel, honing, jam, thee, pasta
en cadeautjes. Die producten komen
van andere boerderijen die aangesloten
zijn bij de Groene Hart Landwinkel Co-
operatie. De kaas van de Castelijns
wordt ook verkocht bij de andere win
kels. „Zo is het mogelijk om een breed
assortiment aan te bieden."
Elke boerderij heeft één of meerdere
specialiteiten. In Rijpwetering wordt
veel kaas gemaakt en ook het zelfge
maakte ijs zorgt voor inkomsten. Niet
alle kaas wordt in de winkel verkocht,
een deel gaat naar een handelaar in Bo
degraven. „We krijgen steeds minder
geld voor onze producten van groot
handels. Dat komt door de prijzenoor
log bij de supermarkten. Voor de con
sument lijken de goedkope producten
aantrekkelijk. De lage prijzen zijn geen
gezonde zaak, want we willen graag ons
brood blijven verdienen op de boerde
rij. Om toch rond te komen, moet je
toegevoegde waarde kunnen bieden. De
winkel aan huis was daarvoor de uit
komst."
warmond - Warmond en het
Franse dorp Champigné maken
zaterdag de vriendschapsband
tussen de twee gemeenten offi
cieel. Burgemeester Vosjan van
Warmond en haar Franse colle
ga Jeanneteau tekenen in
Champigné het Jumelagecon-
tract in het bijzijn van de Fran
se Minister van duurzaamheid
en milieu. Warmond en Cham
pigné komen overigens al een
paar jaar regelmatig bij elkaar
over de vloer.
De Stichting Jumelage War
mond Champigné (JWC) werd
vorig jaar opgericht. Volgens
voorzitter Van Panhuys onder
streept het officiële contract de
samenwerking. „Het is een for
mele bevestiging van iets waar
we al jaren mee bezig zijn",
zegt Van Panhuys.
Het Franse dorp kwam op het
idee van de jumelage, de ge
meenteraad van Warmond ging
in 2001 akkoord. Sindsdien zijn
er meerdere bezoeken geweest
en initiatiefvoorstellen onderte
kend. „Het is heel fijn dat dit tot
stand is gekomen", zegt Van
Panhuys „Het is goed dat de
raad kennismaakt met Cham
pigné, omdat ze nu zelf mee
maken waar de vriendschaps
band over gaat."
lenke Ledegang
- Alsof Cecile is
igaan, zo voelt Diana
1 (40) uit Woubrugge zich.
ïinkind, het negen maan-
le dochtertje van haar 18-
:hter Mireille, woonde
iden bij haar grootou-
iaar werd vorige week in
de Weeda's weggehaald
haar natuurlijke moeder
it. Die leidt een roerig be-
ïrtelt Weeda: van
via ouders naar opvang-
soms ook op straat,
is niet in staat voor
iter te zorgen." Woest
la, op 'de instanties' waar
inhalf jaar geleden voor
aan de bel trok en die
|l 'zo lieten escaleren'. Ze
et meer zwijgen. „Een
|van achttien en een meis
negen maanden gaan fi-
aar de kloten."
_pn ding duidelijk zijn,
„Ik bén er niet op
Mireille zwart te maken.
Indeel: ik wil het beste
voor haar en voor Cecile." Wee-
da zucht, de recente dood van
de Alphense Savanna spookt in
haar achterhoofd. „Mireille
heeft geen geld, geen spullen
en weet niet hoe ze haar kind
moet verzorgen. Ik zeg niet dat
ze Cecile zal ombrengen, maar
het staat vast dat er een onge
luk gaat gebeuren."
Mireille is in wezen een lief
kind, vertelt haar moeder,
zichtbaar geëmotioneerd, in de
woonkamer van de Woubrugse
rijtjeswoning. Foto's van Cecile,
een vrolijk lachende baby, lig
gen op tafel. „Maar Mireille is
zo vreselijk naïef en beïnvloed
baar. Als ik maar lang genoeg
zeg dat dit een blauwe bank is",
wijst ze op de bruine stoel,
„dan gelooft ze dat over een
paar dagen. Ze kwam altijd met
vage types thuis. Daar is alle el
lende mee begonnen."
Toen Mireille vijftien was kreeg
ze een vriendje. De jongen had
het thuis niet fijn, zijn ouders
zijn gescheiden. Weeda bood
aan: je mag hier wel een tijdje
blijven, maar je moet wel gaan
werken. „Maar hij hing hier
maar rond en begon me na een
paar weken uit te schelden voor
teringhoer en kankerwijf. Ik
heb toen gezegd dat 'ie binnen
een week weg moest zijn. Die
zelfde nacht nog zijn Mireille
en hij hem met zijn tweeën ge
smeerd."
Weeda schakelde jeugdzorg in.
Maar die hulpverleners kwa
men bij Mireille 'niet veel ver
der' en stelden voor de kinder
bescherming en een gezins
voogd in te schakelen. De kin
derbescherming had op dat
moment een wachtlijst van een
half jaar tot negen maanden.
Alleen via een advocaat ('dus
als je geld hebt', zegt Weeda)
was Mireille sneller aan de
beurt.
Weeda en haar man hoefden
niet lang te twijfelen. „Wat
moet je dan? Je ziet je kind af
glijden." De rechter besloot een
onderzoek uit te laten voeren
naar de situatie van Mireille en
oordeelde op basis daarvan dat
zij naar een veilige plek moest
en geobserveerd moest worden
door deskundigen. „In die uit
spraak konden wij ons uitste
kend vinden. Het zure is dat er
nooit iets mee is gedaan. We
kregen een gezinsvoogd, een
jonkie, die de situatie helemaal
niet aankon. 'Mireille komt
haar afspraken niet na', zei ze
dan. Om vervolgens niets te
doen. ik ben uit mijn vel ge
sprongen."
Het werd een 'jojo-spelletje',
zoals Weeda het noemt. „Dan
weer kwam Mireille een tijdje
thuis wonen, dan was ze weer
vertrokken. Op een dag, ze was
toen ruim zeventien, kwam ze
thuis. Zwanger. Ze had geen
geld, niets. Haar vriendje had
10.000 euro schuld. Wij hebben
haar toen weer in huis ge
haald."
Al snel na de geboorte van Ce
cile ontdekte Weeda dat Mireil
le absoluut niet voor haar
dochtertje kon zorgen. „We za
gen blauwe plekjes en één keer
had Cecile een grote brand
blaar op haar beentje. Ook
donderde ze Cecile letterlijk in
de kinderwagen. Mijn man en
ik vertrouwden het niet en heb
ben afgesproken dat wij de ver
zorging van het kind op ons
zouden nemen."
De momenten dat Cecile bij
haar opa en oma was, ging het
goed met haar, maar Mireille's
vriendje had inmiddels een ka
mer voor zichzelf en in de
weekends zat het drietal vaak
daar. „Mijn man is daar een
keer geweest en is zich rot ge
schrokken. Ze sliepen met zijn
drieën op een dun matrasje,
zonder lakens. De etensresten
met schimmel stonden overal.
Wij hebben toen onmiddellijk
met Mireille afgesproken dat
Cecile daar nooit meer naartoe
mocht. We hebben zelfs een
contractje met haar opgesteld.
Daarin doet Mireille min of
meer afstand van haar moeder
rol. Ze vond het wel best."
Dat bleek: Mireille voelde zich
nu vrij om te gaan en te staan
waar ze wilde. Vaak bleef ze tot
vier, vijf uur 's morgens weg.
Een keer nam ze na het stap
pen wat vrienden mee naar
haar ouderlijk huis en toen liep
het uit de hand. De druppel,
wat Weeda betrof. „We kregen
ruzie en zij vertrok weer. Bij het
Advies- en Meldpunt Kinder
mishandeling heb ik toen een
melding gedaan, gewoon om
zeker te weten dat ze wisten
van de situatie, dat Mireille
geen goede moeder kon zijn.
Ook het consultatiebureau had
toen al een melding bij het
AMK gedaan."
Vorige week donderdag kwam
het AMK praten. „Om uit te
stippelen hoe het nu verder
moest", zegt Weeda. .Althans,
dat dachten we. Ze waren nog
geen kwartier binnen of we kre
gen te horen dat Cecile met die
twee mensen meeging, om
haar vervolgens bij Mireille te
plaatsen, die inmiddels in een
Fiomhuis zat, een soort blijf-
van-mijn-lijfhuis. We waren zo
Diana Weeda uit Woubrugge is ten einde raad. „Mireille is niet in staat voor haar dochter te zorgen."
Foto: Henk Bouwman
verbaasd, dat we dat kind heb
ben meegegeven. Zomaar, aan
twee wildvreemde mensen."
Weeda kan er met haar ver
stand niet bij.Alle instanties
waar ik de afgelopen jaren heb
aangeklopt, weten inmiddels
dat Mireille een wokkeltje in
haar hoofd heeft, dat ze zélf ge
holpen moet worden. Hoe kun
je een kind plaatsen bij iemand
die de kinderbijslag opmaakt
aan een tongpiercing voor zich
zelf en geen eten voor haar kind
meer kan betalen? Ik kreeg van
het AMK te horen dat als het
fout gaat bij Mireille, er wel
weer een pleeggezin is waar ze
naartoe kan. Maar waarom kan
Cecile niet bij ons, haar opa en
oma blijven?"
Hoe het nu verder moet, weet
Weeda niet. „Het voelt alsof Ce
cile is doodgegaan en wij druk
zijn met de begrafenis. De ech
te klap zal nog wel komen. Het
bangst ben ik dat er iets met
Cecile gebeurt, of met Mireille.
En wij kunnen niets anders dan
toezien hoe de instanties een
baby van negen maanden als
proefkonijn gebruiken om in
een projectje te donderen, zon
der dat ze uitspraken van de
rechter nakomen. Er is jaren
lang niets gedaan, ineens staat
er iemand bij je op de stoep en
neemt je kleindochter mee.
Terwijl iedereen op zijn vingers
kan natellen dat dit niet het
beste voor Cecile is. Dat doet
ons nog het meeste verdriet."
