REGIO
Opvoedbureaus maken onzekere tijden door
'Thuis moetje altijd de sterke en de flinke zijn'
heb hier in Indië een leven als een prins'
Wie betaalt voor het opruimen
van verhuistroep Resedastraat?
R3
Sombere woorden bij opening nieuw opvoedbureau in Zoeterwoude
'Vaart kost
Oegstgeest
te veel geld'
Leidsch Dagblad
'1
rnsnd stemt
4 Teylingen
d - Het plan van aan-
Ide gemeentelijke her
kan Warmond, Sassen-
Voorhout, is door de
Braad van Warmond
ïurd. Een motie van
d Anders om de werk-
jjr de nieuwe gemeente
Jn van 'Teylingen' in
Bim-Voorhout-War-
erd niet aangenomen,
d Anders stelde een
|jziging voor omdat bij
Ide angst heerst voor
"udig overnemen van
iaam als uiteindelijke
irgers van de drie ge-
Ikunnen straks bij de
Ipleging voor de nieu-
.van de gemeente kie-
^enning aan de naam
rii' zou er volgens War-
l^ders toe leiden dat dat
.euwe naam van de ge
wordt.
zaterdag 2 oktober 2004
door Judy Nihof
zoeterwoude - Opvoedbureaus gaan een on
zekere toekomst tegemoet. Veel gemeenten
halen een opvoedbureau binnen, maar als de
startsubsidie van de provincie Zuid-Holland
voor deze voorziening na twee jaar stopt,
draaien sommige gemeenten het aantal uren
van de pedagogisch adviseur opeens flink te
rug. Dat is al gebeurd in Liemeer, Alphen aan
den Rijn en Ter Aar.
Volgens Johan Baks van de Stichting Thuis
zorg Groot Rijnland is het nog maar de vraag
of gemeenten in de toekomst hun opvoedbu
reaus überhaupt overeind willen houden.
Volgens hem zijn opvoedbureaus van grote
waarde. Door in een vroeg stadium ouders te
helpen, wordt voorkomen dat problemen es
caleren. „Maar financiën vinden voor preven
tieve activiteiten wordt in deze tijd helaas
steeds lastiger. Er komt een moment dat we
onze voorziening moeten bevechten," voor
spelt hij.
Baks schetste dit sombere beeld gisteren tij
dens een vrolijke gebeurtenis: de officiële
opening van het nieuwe opvoedbureau in
Zoeterwoude. Als enige gemeenten in het he
le gebied van Thuiszorg Groot Rijnland had
Zoeterwoude deze voorziening nog niet. Met
ingang van volgende week kunnen Zoeter-
woudse ouders nu ook met vragen over het
opvoeden van kinderen in de leeftijd van 0 tot
18 jaar terecht bij een professioneel pedago
gisch adviseur.
Daarmee gaat voor wethouder Ates een lang
gekoesterde wens in vervulling. „Want wat is
er nu belangrijker dan het opvoeden van kin
deren? Opvoeden is moeilijk in de huidige
tijd. Juist door de welvaart, waardoor kinde
ren zoveel keuzes hebben en er zoveel verlei
dingen zijn."
Het opvoedbureau is volgens Johan Baks van
Groot Rijnland niet alleen bedoeld voor zeer
moeilijke kinderen. „Ook problemen die niet
heel zwaar of onbeheersbaar zijn, kunnen
hun stempel drukken op het gezinsleven."
Pedagogisch adviseur Mieke van der Tang -
die al tien jaar in Alphen aan den Rijn werkt
en nu ook in Zoeterwoude aan de slag gaat -
komt vaak tegen dat ouders geen grenzen
durven te stellen. „Ze zijn bang door de kin
deren niet meer lief gevonden te worden."
Volgens Van der Tang komen er ouders uit al
le lagen van de bevolking naar het opvoedbu
reau. Ook bereikt het opvoedbureau volgens
haar wel degelijk de groep ouders die nooit
uit zichzelf hulp zal zoeken. „Je kunt ouders
niet dwingen naar ons toe te komen. Maar
veel ouders worden naar ons doorverwezen
door de peuterspeelzaal of de school van het
kind. In dat geval komen ze vrijwel altijd."
Het opvoedbureau in Zoeterwoude heeft drie
uur per week zitting in het consultatiebureau
aan de Jan van Banningstraat. Een afspraak
maken kan via de klantenservice van de
Stichting Thuiszorg Groot Rijnland: 0172 -
503040. Binnenlopen is niet mogelijk.
Penaar geeft
3 legpenning
Vr - J. Barth heeft gis
pend de gemeentelijke
jig gekregen van de ge-
eVassenaar. Dat ge-
Tl het Trefcentrum voor
ir Het gemeentebestuur
fth op deze Nationale
icdag in het zonnetje
'eor zijn inzet in de
arse samenleving.
1 pte gisteren met zijn
Is penningmeester van
nktie van Wassenaarse
bonden. Hij zit nog
1 het bestuur van ver-
°e organisaties, zoals de
^ng van de sportvereni-
dotoclub de water-
iniging.
ïond is niet
roenste dorp
|k> - Warmond heeft de
^de titel 'Groenste dorp
triand' verloren. De ti-
:idt jaar naar Ooster-
:virmond eindigde op
ijelde vierde - en laatste
4fwee maanden gele
pt een tien man sterke
npezoek aan het dorp
-/armondse groen te
3en. De titel 'Groenste
Nederland', die twee
len nog in Alphen aan
:erechtkwam, ging de-
lar Den Bosch. Oos-
n Den Bosch mogen
ngen naar de titel van
itad en dorp van Eu-
ten mag
iskusratten
- Muskusrattenbe-
nogen muskusratten
met een luchtdrukpis-
n. 'Den Haag' heeft
land daarvoor toe
gegeven. Muskust-
jtrijders hebben om
jjdrukpistool gevraagd
;t doden door verdrin-
tegen de borst stuit,
lieten van de dieren
finelle, pijnloze dood
5 hebben. Muskusrat
ten levend - in kooien -
ft, vorig jaar in het Rijn-
ied ongeveer 31.000.
en met andere gebie-
riid-Holland scoort dit
üj laag met aantal mus-
a. De dieren veroorza-
lechade aan dijken.
Afasie-soos: plek waar patiënten en hun partners even zichzelf kunnen zijn
door Janneke Dijke
leiderdorp/regio - Je begrijpt wel
wat je hoort, maar je kunt niets
terugzeggen. Of je kunt wel ant
woorden, maar merkt dat je de
verkeerde woorden gebruikt.
Voor mensen met afasie, een
taalstoornis die ontstaat door
hersenletsel, is communiceren
ontzettend moeilijk. Vooral als
je toehoorder denkt dat je dom
of gek bent.
Truus de Haas uit Oegstgeest
maakt dat laatste dagelijks mee
als ze met haar man op stap is.
Hij heeft afasie en zit in een rol
stoel. „Mensen praten altijd
over hem heen tegen mij. Ik
draai hem dan om, met zijn ge
zicht naar de mensen toe", zegt
ze. „Sommige mensen zeggen
'dag knul' tegen hem. Dat vind
ik zo minderwaardig. Ze den
ken dat zijn verstand weg is,
maar dat is niet zo."
Voor Margreet Paardekooper
uit Voorhout en Leo Smit uit
Leiden klinkt het verhaal be
kend. Paardekooper heeft een
man met afasie, Smit wordt er
zelf door geplaagd. Elke twee
weken 'vluchten' ze even voor
het onbegrip. De soos voor afa-
siepatiënten voor Leiden en
omstreken is dan geopend, in
het clubgebouw van de Leider-
dorpse Bridgeclub aan de Ber-
nardstraat. Gisteren vierden de
leden het vijfjarig bestaan van
de soos met een feestmiddag en
hutspot toe.
De datum waarop de afasie toe
sloeg weten ze nog exact. Smit:
„13 Augustus 2000." Paarde
kooper: „23 Oktober 1999." De
Haas: „22 Juni, 13 jaar gele
den."
Smit was op fietsvakantie ge
weest en kwam met de fiets in
de trein aan op Leiden Cen
traal. Hij ging naar beneden
met de lift en had toen het idee
dat er iets niet klopte. Na hon
derd meter fietsen voelde hij
zich niet goed worden. „Ik
stopte even, hoe heet dat, met
de stang tussen mijn benen.
Toen kreeg ik zo een dreun op
mijn kop. Ik kon niet meer pra
ten, niet meer kijken, niet meer
lopen. Ik kon helemaal niets
meer."
Leo Smit, Truus en Piet de Haas en Margreet en Nico Paardekooper zijn vaste bezoekers van de soos voor afasiepatiënten in het clubgebouw van de Leiderdorpse Bridgeclub. „Als
je afasie hebt, moetje alles helemaal opnieuw leren." Foto: Henk Bouwman
In het ziekenhuizen kreeg hij
direct logopedie. „Dat is heel
belangrijk, dat ze daar direct
mee zijn begonnen." Smit
kwam in het Zeehospitium in
Katwijk terecht waar hij allerlei
vormen van therapie kreeg.
Aanvankelijk was het goed mis
met zijn taalvermogen. „Ze lie
ten een plaatje van een mens
zien en vroegen wat het was. Ik
zei 'een aap'. Ik voelde dat het
niet goed was, maar wat het wel
was, wist ik niet. Je moet alles
helemaal opnieuw leren."
Smit maakte flinke vorderingen.
Zelf vindt hij dat het nog niet
goed genoeg gaat. Hij is soms
een woord kwijt of kan de nu
ance niet leggen. Toch zijn de
dames Paardekooper en De
Haas jaloers op hem. „Ik wou
dat mijn man zo goed kon pra
ten", zegt Paardekooper. Haar
man kan wel praten, maar ge
bruikt de verkeerde woorden.
„Ik kom er niet altijd uit wat hij
bedoelt. Dan zegt hij dat hij zijn
bril zoekt, maar hij zoekt zijn
pet. Als ik hem niet snap, wordt
hij soms ongeduldig." De man
van De Haas zegt niets.Als hij
zijn hand ophoudt moet ik ra
den. Soms betekent het dat ik
zijn nagels moet knippen."
Voor de afasiepatiënten is de
soos een plek waar ze even
zichzelf kunnen zijn. Er worden
spelletjes als rummikub of
bridge gespeeld, voor de gezel
ligheid maar ook om de herse
nen actief te houden. De vrij
willigers die de soos runnen,
geven uitleg over het computer
programma Kompro, waarmee
veel afasiepatiënten thuis oefe
nen. Het programma is ontwik
keld door logopediste Atie Kob
ben, die de soos vijf jaar gele
den oprichtte. In Zuid-Holland
is er verder alleen een soos in
Gouda.
Behalve voor de patiënten heeft
de soos ook een functie voor de
partners. „Je spreekt andere
partners die in hetzelfde schuit
je zitten. Bovendien word je
hier lekker verwend. De vrijwil
ligers vragen steeds of je nog
wat wilt drinken, of hoe het met
je gaat. Thuis moet je altijd de
sterke en de flinke zijn", zegt
Paardekooper. De Haas: „Ik zeg
altijd: ik ben net zo invalide als
mijn man."
Wie belangstelling heeft voor
deelname aan de soos, kan
bellen met Marian Gauw, 071-
5215342.
oegstgeest - Over de kosten van
de overname van de Haarlem
mertrekvaart door Oegstgeest
moet opnieuw worden onder
handeld met Leiden. Dat vindt
de Oegstgeestse gemeenteraad.
Die is unaniem van mening dat
wethouder Meester buiten haar
boekje is gegaan door de vaart
van Leiden over te nemen op
een manier die de gemeente
Oegstgeest 'enorm veel geld'
kost. Meester wil eerst uit laten
zoeken of Oegstgeest nog wel
onder de afspraken met Leiden
uitkan.
De kem van het probleem is
een brief die Oegstgeestse wet
houder De Ruijter eind mei
stuurde aan het college van B
en W van Leiden. Daarin deed
hij een voorstel tot overname
aan de Haarlemmertrekvaart.
Alleen had hij daarin geen fi
nancieel voorbehoud gemaakt,
terwijl de fractievoorzitters dat
wel hadden geëist. In septem
ber kregen de fractievoorzitters
een voorstel onder ogen waar
uit duidelijk werd dat Oegst
geest straks veel geld kwijt is
aan onderhoud van bruggen en
oevers.
Volgens CDA'er De Blaeij is de
gemeente Leiden zelfs wettelijk
verplicht de bruggen en oevers
van de Haarlemmertrekvaart te
onderhouden, ook als Oegst
geest eigenaar is van het ge
bied. „Pas als de gemeenteraad
toestemming geeft aan het col
lege, is Oegstgeest verantwoor
delijk voor het onderhoud. En
dat hebben we nooit gedaan."
Toch is wethouder Meester
bang dat ze niet meer onder de
deal met Leiden uitkan. „We
hebben het conceptvoorstel al
gestuurd, waarin staat dat
Oegstgeest het onderhoud aan
bruggen en oevers overneemt.
Er staan wel geen handtekenin
gen onder, maar het kan best
rechtsgeldig zijn."
Meester vindt overigens dat ze
wel zo moest handelen als ze
heeft gedaan. „Omdat Leiden
anders de Trekvaart aan een
private partij zou hebben ver
kocht. Dan zouden wij de stu
ringsmogelijkheden in het ge
bied zijn kwijtgeraakt."
Igeestenaar publiceert vaders brieven uit Nederlands Indië
T Ligtvoet
Vr - Dirk Hansen was
Tien verwonderde Hol-
naap die zijn zojuist
1 avonturen in Neder-
ljlië alleen aan het pa-
Jertrouwde. De brieven
jj 1-jarige bouwkundige
'i ouders schreef, zijn
riijn zoon, Apollo Han-
jegstgeest, in eigen be-
egeven. Het boek 'Alles
1b1 vreemd, zooals u be-
erpt een intieme blik
Elands koloniale verte
let begin van de vorige
Ïgen pent de jonge Dirk
:r bij het legeronder-
I Genie zijn verbazing
ie leefwijze in het nieu-
„Ik ben hier al geheel
I wat mijn personeel be-
\laat hij zijn familie en-
f weten na aankomst in
op Sumatra. ,,Ik heb
jen die voor mijn goed
jtel maar aan Karei dat
yneer mijn fiets behoef
maken. Als ik 's mor-
wil gaan heeft hij hem
igemaakt en zoo nodig
pt en klaargezet zoodat
veg te rijden heb.
Tisen kan zijn persoon-
venissen niet meer na-
De van oorsprong
nan overleed in 1969.
'en zijn daarom voor
ansen van onschatbare
geworden: „Naast een
^tijdsbeeld geven ze me
In wie mijn vader was
|n geboorte." Degenen
e de brieven bedoeld
lijn oma en opa, waren
Dirk Hansen - aan het hoofd van de tafel - viert samen met zijn collega's hari besar, een vrije dag.
Foto: collectie Apollo Hansen
vreselijk zuinig op de berichten.
Zijn grootmoeder schreef de
brieven van zijn vader netjes
over in cahiers.
Wie het zojuist verschenen
boek leest, ziet het Nederlands
Indië van 1910 tot 1920 door
zijn vaders ogen. „Een Indië dat
overigens totaal niet meer lijkt
op het Indonesië van nu." Een
Indië waar destijds tussen Hol
landers, Chinezen en de zoge
noemde 'Inlanders' ook nog
pijnlijk onderscheid werd ge
maakt. „Er is hier Inlandsche
politie, die zitten in wachthuis
jes op de hoeken van de wegen",
licht de Nederlander in zijn
brieven toe. Een aardige poli
tiemaatregel is deze dat de In
landers na donker niet zonder
licht op straat mogen loopen,
dan loopen ze allen met een
brandend bosje droge bladeren,
de Chinezen echter worden tot
12 uur vertrouwd,
In de stad bevinden zich weinig
volbloed Europeanen, zo
schrijft Dirk Hansen verder.
„De meesten die zich Europea
nen noemen zijn Indo's die toch
weer een heel ander karakter en
een andere gedachtengang heb
ben dan wij en met wie men
niet gauw intiem wordt."
Na tien jaar keert Hansen voor
verlof tijdelijk terug uit Indië.
Hij trouwt en vertrekt vervol
gens met zijn vrouw naar de
kolonie in de Indische oceaan.
Daar wordt na twee zoons,
Apollo geboren. In 1946, vlak
na de Tweede Wereldoorlog,
verlaat het gezin halsoverkop
Indië en vestigt het zich voor
goed in Nederland.
Eenmaal terug in hun oude va
derland wordt vrijwel niet meer
over de voormalige kolonie ge
sproken, herinnert Apollo Han
sen zich. „Mijn ouders wilden
en konden er niet meer over
praten." Beiden hadden hun
laatste Indische jaren geschei
den in Jappenkampen moeten
leven en daarbij twee van hun
drie zonen verloren. Het land
en alles wat er mee van doen
had, was emotioneel te besmet
geraakt.
Zijn vaders brieven naar zijn
grootouders stammen echter
nog uit een eerdere, veel geluk
kiger tijd, legt de Oegstgeeste-
naar uit. Ze zijn geschreven in
een periode waarin de bouw
kundige dikwijls naar huis een
kattebelletje stuurde om te la
ten weten hoe goed hij het in
Nederlands Indië eigenlijk had.
„Want heusch, ik heb het hier
zoo goed als het maar kan zijn,
heb een leven als een prins en
word door allen verwend. Als
het zoo tenminste vier jaar mag
doorgaan zal ik geen spijt heb
ben naar Indië te zijn gegaan.
Voor Apollo Hansen is het boek
meer dan een aandenken aan
zijn vader. „Ik heb eruit geleerd
hoe anders hij als Nederlander
tegen Indië aankeek dan ik.
Voor mij was er niets bevreem
dend aan dat land. Ik was er
immers geboren en getogen."
De overstap naar Nederland is
voor de Oegstgeestenaar waar
schijnlijk een grotere stap ge
weest dan voor zijn ouders, rea
liseert hij zich nu.
Hansen verwacht dat meer
mensen zich in de verhalen van
zijn vader zullen herkennen en
heeft daarom alvast tweehon
derd exemplaren van het boek
laten drukken. 'Alles is hier wel
vreemd, zooals u begrijpt...' is
voor 16,50 euro verkrijgbaar in
de Rijnlandse Boekhandel in
Oegstgeest en boekhandel Van
Stockuni in Leiden.
door Floor Ligtvoet
leiderdorp - Afgedankte bank
stellen, computers, koelkasten,
tafels en stoelen. Ze staan
schots en scheef naast de vuil
nisbakken aan de Resedastraat
in Leiderdorp. Dit tot ongenoe
gen van PvdA-raadslid en be
woner Bart Hollands. De troep
is hem een doorn in het oog.
De gemeente heeft inmiddels
meerdere afvalwagens gestuurd
om de afgedankte huisraad op
te ruimen. Hollands wil nu we
ten wie de rekening voor die
opruimactie moet gaan betalen.
„Toch niet de Leiderdorpse
burger? Dat zou ik oneerlijk
vinden!"
De rondslingerende goederen
in de Resedastraat behoren toe
aan de antikraakhuurders van
de organisatie AD HOC uit Den
Haag. Zij moesten de ruim der
tig woningen aan de Reseda
straat en de Hoofdstraat voor 1
oktober verlaten en leeg opleve
ren. Hun voormalige tijdelijke
woningen vlakbij de snelweg A4
staan namelijk op de nominatie
gesloopt te worden. „Het blijft
echter geen stijl om tijdens de
verhuizing je troep en afval zo
maar op straat te dumpen"
vindt Holland.
Het raadslid vreest dat de kos
ten die de gemeente maakt om
de straat weer leeg te halen, op
de inwoners van het dorp wor
den verhaald. „We moeten
zwaar bezuinigen in Leider
dorp. De burgers krijgen al te
maken met lastenverhogingen.
Daaronder valt ook de afval
stoffenheffing. Het mag niet zo
zijn dat die kosten nu stijgen
omdat mensen hun spullen ge
woon op straat kwakken.
Woordvoerder Duinisveld van
AD HOC noemt de ophef 'een
storm in een glas water'. De
Leiderdorpers hoeven niet voor
de kosten van de schoonmaak
actie op te draaien, verzekert
ze. „We hebben met de ge
meente afgesproken dat ze de
rekening naar ons toesturen.
Wij verrekenen dat op onze
beurt weer met de oud-gebrui
kers van de panden."
AD HOC heeft er wel begrip
voor dat de verhuizing chaos
veroorzaakt. „Dat heb je al als
iemand in de straat verhuist,
laat staan ruim dertig personen
tegelijkertijd. We zorgen er ech
ter altijd voor dat de straat aan
het eind van de dag weer keurig
is opgeruimd."
Hollands is opgelucht. Toch
had AD HOC zijn beleid wel
wat beter naar de buurtbewo
ners kunnen communiceren
vindt hij. „We hebben hier wel
de hele week al in de pestbende
gezeten."
Abonnementsprijzen
Acceptgiro per:
Maand 20,80*
Kwartaal 56,70
Halfjaar 111,80
Jaar 216,90
Zaterdagabonnement:
Per kwartaal 24,50
Per halfjaar 47,80
Per jaar 93,50
Bij betaling via automatische incasso geldt een korting
van 0,50 per betaalperiode
We vertrouwen erop dat abonnees die een machtiging
tot automatische incasso hebben verstrekt, ermee
akkoord gaan dat bij de eerstvolgende afschrijving
de nieuwe abonnementsprijs wordt aangehouden.
maandabonnement alleen mogelijk per automatische incasso
Directie HDC Media
v
