REGIO
Buurt vraagt om stille
tocht voor Savanna
Over hengels stappen met een turfschip achter je aan
Blokkendoos Jaap rijdt treinliefhebbers door Nederland
cords breken bij
mtinggroep Impeesa
ensen merken dat we met liefde koken'
R3
=)na roestig
inveilig
maandag 27 september 2004
Een sauna met een
plafond waar bovendien
onhygiënische en onvei-
^fiaties konden worden
stateerd. Dat was in de
regio de belangrijkste
Jdng tijdens de 'handha-
stafette' die het afgelo-
lekeinde in de provincie
ehouden. Ook stuitten
troleurs nog op een be-
t tegen de regels in het
irater rechtstreeks op het
ilaktewater loosde. Daar-
irerden in het buitenge-
panden gecontroleerd
ie permanente bewo-
i veertien gevallen leken
troleurs beet te hebben
ememen zij verdere ac-
lens de handhavingses-
werden in totaal 723
dingen geconstateerd. In
vallen werd proces-ver-
gemaakt.
door Marijn Roos
leiden/regio - Zo'n vijftig treinlief
hebbers verzamelden zich gisteren op
station Leiden Centraal om een rond
rit door Nederland te maken in Blok
kendoos Jaap. Deze trein uit 1924 was
de eerste elektrische trein die door
ons land reed.
Als de Blokkendoos om kwart voor
tien Leiden Centraal binnenrijdt,
verdringen de liefhebbers zich voor
het antieke voertuig. Iedereen wil de
crème- en groenkleurige wagon op
de foto zetten. Volgens passagier
Bob Rodenburg maakt de organisa
tie daarom de route van dit soort rit
ten nooit van tevoren bekend. ,,Dat
is gevaarlijk als de trein langs sta
tions raast. Voor je het weet ligt er
een fanatieke fotograaf onder."
Rodenburg en zijn vrouw Dolly raak
ten vijfjaar geleden verslaafd aan
treinen. De twee kwamen toevallig
terecht op de treinbeurs Eurospoor
in Utrecht, maar de liefde voor trei
nen sloeg in als een bom. „Ik houd
vooral van de techniek en Dolly
meer van de romantiek. Zij maakt
het landschap en de huizen rondom
onze modelspoorbaan."
Eigenlijk is het echtpaar een vreem
de eend in de bijt. De twee zijn voor
namelijk liefhebbers van stoomtrei
nen, terwijl de andere passagiers
zich op de modeltreinen storten. Ro
denburg denkt dat het verschil tus
sen de liefhebberijen vooral in de
grootte zit. „Modeltreinliefhebbers
houden voornamelijk van de schaal
modellen, terwijl wij graag het echte
materiaal bewonderen. Wij willen
ervaren hoe zo'n stoomlocomotief
over het spoor rijdt. Dat gevoel is
ook leuk in een oude elektrische wa
gon als deze."
Inmiddels heeft Jaap de Schiphol-
tunnel achter zich gelaten en snelt
hij met 100 kilometer per uur naar
Amersfoort. De trein staat normaal
gestald in Haarlem bij de hobbyclub
van de hoofdwerkplaats van de NS.
De leden zijn in 1990 begonnen met
de restauratie van het voertuig. De
Blokkendoos was zo verwaarloosd,
dat hij pas na acht jaar sleutelen
weer in de originele staat was.
„Er is wel enige geschiedvervalsing
gepleegd", onthult Aad de Wit. „De
stuurstand aan de achterkant, van
waar de machinist de trein bestuurt,
zat er oorspronkelijk niet in. Dat was
een doorloopgedeelte naar een vol
gende wagon. Maar omdat Jaap al
leen nog solo rijdt, hebben we die
stuurstand daar gebouwd. Aan de
voorkant zit er uiteraard ook een."
De Wit is lid van de hobbyclub in
Haarlem en asbestdeskundige bij de
NS. Hij heeft de Blokkendoos afge
huurd om zijn modeltreinvrienden,
die hij regelmatig ontmoet bij tech
nisch speelgoedwinkel De Tombe
uit Oegstgeest, eens in een echte wa
gon te zetten. „De NS hebben er wel
last van, want deze ritten zijn moei
lijk in te plannen. Maar elk jaar
wordt Jaap weer goedgekeurd, dus
we mogen het spoor gebruiken.
Daar is zijn collega Huub Meurs blij
mee. „Hij trekt lekker op hè? Er zit
ten vier motoren in en omdat hij
geen wagons hoeft te trekken, zit hij
zo op de honderd." Leo Plaat, die
deze rit voor conducteur speelt,
kreeg zelfs vlinders in zijn buik tij
dens de eerste proefrit. „Je hebt zo
lang aan die trein gewerkt. Als je dan
zo die motoren hoort ronken, is dat
leuk. Bovendien bezorg je de passa
giers een gezellige dag"
Op het station in Arnhem wacht een
spotter het oude bakbeestje op.
Blijkbaar is de route uitgelekt, want
deze fotograaf is niet de eerste. „Ik
heb er al een paar langs de rails zien
staan", zegt de machinist. Prompt
haalt Olaf Hendriksen de routebe
schrijving uit zijn tas. „Die heb ik
gisteren van De Tombe ontvangen
per e-mail."
Met zijn broer Constantijn rijdt Hen
driksen mee. „Wij hebben de liefde
voor modeltreinen met de paplepel
ingegoten gekregen. Onze vader was
een groot liefhebber. Ik verzamel
vooral Nederlands materiaal. Het
leuke was dat onze overgrootvader
stoker was op een stoomlocomotief
en onze opa wagenvoerder van de
blauwe tram in Leiden."
Inmiddels passeert Jaap een spotter
op het station van Alphen aan den
Rijn. Iedereen verlangt naar het
eindpunt. Want hoe mooi Jaap ook
is met zijn houten interieur en kope
ren afwerking, de houten banken
bezorgen je op den duur rugklach
ten. Het bordje met de aanduiding
derde klasse hangt er blijkbaar niet
voor niets.
Na nog twee fotografen van dienst te
zijn geweest op de Kanaalbrug vlak
bij station Lammenschans - voor
spotters een bijzondere plek, omdat
boven de brug geen bovenleiding is -
rijdt Blokkendoos Jaap om vijf over
drie Leiden Centraal weer binnen.
Als alle passagiers op het perron
staan, rijdt de eerste elektrische trein
van Nederland leeg weg naar de
standplaats in Haarlem. Alleen het
personeel geniet nu nog van Jaap.
dag in Voorschoten
s Rietbroek
oten - Records, daar
;ken vol bizarre voor
van. De langste fiets op
ielen ooit gemaakt is
meter lang en de groot-
ipoentaart ooit gebak-
tgt 190 kilo. Scouting-
mpeesa uit Voorschoten
>n eigen recordboek met
er gangbare records er-
irdag hielden de scouts
ig: ze daagden zich-
de bezoekers uit de Im-
ecords te breken.
wat gewoner dan de
eemde prestaties in het
ss Book of Records. In
nuten zoveel mogelijk
ers afleggen op een ho
er bijvoorbeeld, of zo
lOgelijk op één been
urlijk het blikken stape-
een zo hoog mogelijke
Een jonge padvinder
ni< de bovenste sport van
JOi er en rekt zich uit om
l ztiblik neer te zetten. Hij
rin voorzichtig genoeg: de
ort met een oorverdo-
vaai in, tot teleurstelling
J3 jongen die ermee bezig
iroepsvoorzitter Bram
slaat het tafereel tevre-
,De jongens onder-
Timen me ook wel het
ofd", glimlacht hij. Im-
eeft geen vaste datum
ze de deur openzetten
publiek. „Als we er zin
e efen houden we eens een
de ig", zegt de hopman,
alg >ben ook wel eens een
speurtochten gehou-
daag zijn het spelletjes
ma verbeteren records. Zo
z anderen die komen kij-
^at( we zoal doen op de
zoi" Een open dag heeft
opjhopman betreft zeker
F dé zijn de hele dag al
ligt] en we hebben toch
stuk of zeven aanmel-
?rs tinnen."
Het zijn vooral scoutingleden
die de records in hun eigen
boek te lijf gaan. De 17-jarige
Michiel Porte heeft er al drie
verbeterd. Het aantal lagen
waaruit een toren van blikken
gebouwd wordt, stond al jaren
op 44. Michiel is tot 46 geko
men. „Hoger kwam ik niet, daar
ben ik niet lang genoeg voor",
zegt hij balend. „Maar ik heb
wel 2 kilometer gefietst in 3 mi
nuten en 102 seconden aan een
spijkerbroek gehangen, ook een
record."
De vriendinnen Danieke (9) en
Melissa (11) zijn voor de zoveel
ste keer naar de open dag geko
men. Ze vinden de scouting na
melijk 'hartstikke leuk', maar ze
weten nog steeds niet of ze wel
lid willen worden. „Ik zit al op
pianoles", zegt Danieke, terwijl
ze werkt aan een enorme puz
zel. „En dat kost al veel tijd,
want je moet veel oefenen."
„En we turnen ook allebei",
voegt Melissa eraan toe. „Maar
de spelletjes zijn hier wel erg
leuk en je kunt ook leren
broodbakken."
Bij het clubgebouw aan de Mo-
zartlaan showen enige ervaren
padvinders intussen de insig
nes op hun overhemden. „Deze
betekent dat je een EHBO-di-
ploma hebt", legt Erik Huijing
(15) uit, terwijl hij zijn insignes
een voor een aanwijst. „En deze
bij mijn schouder geven aan
welke kampen ik allemaal heb
bezocht. Je kunt ze ook verdie
nen door cursussen te voltooi
en, te koken of te computeren
bijvoorbeeld." Bijna iedereen
heeft ook een katholiek kruisje
op de mouw gespeld. Alleen
Thije van Barneveld heeft een
protestants insigne op zijn
overhemd. „Er wordt op grote
kampen wel gebeden voor het
eten", zegt hij. „Maar geloof is
niet superbelangrijk bij de
scouting hoor. Iedereen moet
erop kunnen en dat willen we
ook."
Gemeente neemt geen initiatief
Het Impeesa-record 'blikken stapelen tot een zo hoog mogelijke toren'
zaterdag tijdens de open dag van de scoutinggroep verbeterd werden.
was één van de vele prestaties die
Foto: Eric Taal
door Nancy Ubert
alphen aan den rijn - Een
groepje bewoners van de Cas-
torflat wil dat in Alphen aan den
Rijn een stille tocht wordt ge
houden ter nagedachtenis van
de driejarige Savanna die vorige
week maandagochtend de dood
vond. Volgens woordvoerder
Maribel Cisterna is die tocht ook
bedoeld als uiting van protest.
„Hulpverleningsinstanties heb
ben gefaald", aldus Cisterna.
„Zo denken wij erover. Ik weet
zeker dat veel mensen zich
kwaad maken over alles wat er
met dit kind is gebeurd."
Cisterna doelt op het nieuws
dat deze krant zaterdag bracht.
Savanna werd door een legertje
hulpverleners in de gaten ge
houden, maar geen van hen
heeft doorgehad hoe slecht het
met het driejarige meisje ging.
Cisterna: „Natuurlijk speel je
mooi weer als iemand bij je
binnenkomt. Dan doe je alsof
alles goed gaat. En Savanna
deed dan haar mond natuurlijk
niet open. Wij hoorden het vre
selijke huilen en jammeren van
dat kind. Maar er was niemand
die haar redde."
Burgemeester Schoof zegt dat
hij de bewoners niets in de weg
wil leggen als zij de stille tocht
gaan voorbereiden. Op dit mo
ment is de gemeente niet van
plan om zo'n tocht te organise
ren. Cisterna wil graag dat de
protestgang vanuit het stadhuis
wordt georganiseerd. „Iedereen
is tekortgeschoten, we hebben
wat goed te maken.
Schoof: „De vraag is of de ani
mo groot genoeg is. Ik begrijp
dat de buren van Savanna vol
gevoelens van onmacht zitten,
maar geldt dat ook voor de rest
van Alphen? Ik weet niet of de
behoefte aan zo'n stille tocht
leeft onder de bevolking."
Cisterna denkt niet alleen aan
Alphen, ze denkt groter. Ze ziet
voor zich hoe mensen uit heel
Nederland naar de stad in het
Groene Hart komen om de stil
le tocht mee te lopen. „Ik vind
het niet zo raar dat ik de burge
meester vraag dit te organise
ren. Er is te weinig voor Savan
na gedaan. Nu moeten we iets
laten zien. Een daad stellen.
Om te zorgen dat er in de toe
komst voor kinderen als Savan
na genoeg wordt gedaan.
De buren willen de tocht lopen
op de dag dat Savanna wordt
begraven of gecremeerd. Bo
vendien willen ze dat het kind
een waardig afscheid krijgt. In
de flat is deze week al eerder
gesproken over een inzame
lingsactie, zodat er genoeg geld
is voor een 'mooie uitvaart
Burgemeester Schoof heeft de
buren uitgelegd dat de familie
bepaalt waar Savanna wordt
begraven of gecremeerd en hoe
het afscheid verloopt. Sommige
mensen hebben daar moeite
mee. Jan-Willem van Kooten -
lange tijd huisvriend van het
gezin - zegr bijvoorbeeld: „We
weten allemaal dat de moeder
Savanna wilde dumpen in Hol
ten. Zo'n vrouw mag dan bepa
len wat er met Savanna ge
beurt? Andere familieleden ken
ik niet. Savanna werd van alles
en iedereen afgeschermd. Op
een paar kennissen en vrienden
na kwam daar niemand in huis.
Met de familie heeft de moeder
van Savanna, voor zover ik
weet, al lange tijd geleden ge
broken."
'Aanpak kindermishandeling te bureaucratisch'
vervolg van voorpagina
Beleidsadviseur Jo Hermanns
noemt de aanpak van kinder
mishandeling in Nederland
veel te bureaucratisch en ver
kokerd. „Het is allemaal uit
stekend geregeld, alle dossiers
worden netjes en volledig
overgedragen, maar de vraag
is of het kind daarmee gehol
pen is. Soms heb je meer baat
bij snel ingrijpen.
Daarvoor moet het roer dras
tisch om, meent Hermanns.
In Almere werkt hij aan een
project waarbij het bureaucra
tische systeem wordt omzeild.
„Een kind dat vandaag gevaar
loopt, wordt morgen gehol
pen. Bij een melding van kin
dermishandeling of misbruik,
gaat er onmiddellijk iemand
kijken en ligt er binnen een
dag een plan voor intensieve
hulp. De rapporten, de over
dracht en de evaluatie komen
na die tijd wel."
Daar zitten uiteraard ook ha
ken en ogen aan, maar toch
helpt het, vindt Hermanns.
„Een voorbeeld: onze gezins
voogden hadden eerder 25 ge
zinnen onder him hoede, nu
nog vijf. Dat betekent dat de
hulp aan deze gezinnen inten
siever is en daardoor sneller
kan worden afgerond. Het
mooie is dat dat lukte en nog
mooier is dat het goedkoper
bleek dan het oude systeem."
Wat Hermanns maar wil zeg
gen: „De overheid moet beter
kijken naar de alternatieven,
want die zijn er. En die hoe
ven niet eens meer te kosten.
Ingrijpen moet. De hulp aan
mishandelde kinderen kan al
leen beter als de overheid de
boel regisseert. Het onder
werp is te belangrijk om te la
ten waaien."
)ie Hankel
ils ji
Eén dag met veel
twee dagen bijna zon-
id, hard werken, schade
ruzie krijgen met de
>p de kant. En uiteinde
de finish komen met
een paar minuten ver
jet de achtervolging. De
Qevering van de traditio-
urfrace van Warmond
Inkeveen en weer terug
was de afgelopen dagen weer
ouderwets spannend en zwaar.
Schipper Paul Sosef uit Kwints-
heul met zijn schip Tijdgeest
mocht zich uiteindelijk win
naar noemen.
De strijd voor de overwinning
ging binnen het deelnemers
veld van zes schepen plus acht
boten bij mededinging steeds
tussen drie kanshebbers. Naast
Tijdgeest waren dat de Ronde
Vener en De Zwaan, beiden uit
Vinkeveen. „Vrijdag was er in
een zeven uur durende race
een verschil van twintig minu
ten tussen de drie grote kans
hebbers voor de overwinning.
Zaterdag was dat zelfs maar vijf
minuten zegt de winnende
schipper Sosef.
Vinkeveen, het dorp waar de
eerste nacht werd doorge
bracht, stond de afgelopen da
gen natuurlijk volledig in het
teken van het overlijden zijn
bekendste inwoner, André Ha-
zes. Toch hebben de deelne
mers aan de Turfrace daarvan
weinig gemerkt. Sosef: „We za
ten natuurlijk alleen maar in de
jachthaven van Vinkeveen. Wel
hebben we 's avonds bij het ge
zamenlijke feest, als eerbetoon,
veel van zijn liedjes gezongen."
Het zijn zware dagen geweest
voor schipper Sosef en zijn drie
bemanningsleden. Door gebrek
aan wind moest er zaterdag en
zondag voornamelijk
worden. „Jagen is het met een
touw de boot voorttrekken
langs de wal, puur op man
kracht. Probleem daarbij was
dat er gisteren ook nog een vis
wedstrijd was op de zeilroute.
Zodoende moesten we over al
le hengels heenstappen, tot
grote ontevredenheid van de
sportvissers."
Ook had de Tijdgeest nog een
ander probleem. „Op zaterdag
lagen we voorop. Omdat we
voor de wind lagen gingen we
eindelijk vrij snel. Omdat we zo
hard gingen ging de brug niet
snel genoeg open en zo'n mas
sa rem je ook niet zo makkelijk
af."
Gelukkig haalden ze de mast
nog op tijd naar beneden, maar
ze vaarden wel met de voorstag
tegen de brug. Schipper Sosef
maakte het op dezelfde dag
zelfs nog een tweede keer mee.
„De eerste keer is onze voor
stag behoorlijk beschadigd, de
tweede keer liep de brug waar
we tegenaan voeren schade
op."
Het hoort allemaal bij de tradi
tionele race, vindt organisator
Kees van den Aardweg. „De
naam Turfrace verwijst naar de
turfboten die hier vroeger altijd
met turf voeren. Er werd turf
gehaald in Vinkeveen en dat
werd dan hier in Warmond af
geleverd. Van hieruit werd het
over land verder verspreid naar
de grote steden, met name Lei
den en Den Haag."
Dat is nog altijd merkbaar,
want de boten varen nog steeds
met turf tijdens de race. De
schippers halen in Vinkeveen
één juten zak met de brandstof
op. Terug in Warmond wordt
de tijd pas stilgezet als de zak
bij de finish aan land wordt ge
bracht.
nzorg in Leiderdorp lid van select gezelschap van Indonesische restaurants
lordieke Dijke
ard i
ros.»p - De gerechten zijn
1 vo»k, de inrichting ge-
aas k en de sfeer ontspan-
n hereniging Selected In-
dus 1 Restaurants (SIR), een
ronielschap van Indonesi-
onzaurants, is enthousiast
taurant Buitenzorg in
rp. Zo enthousiast, dat
ps ^restaurant Buitenzorg
u stiofficieel installeert als
ctie
is 54dster Rosemarie Jans-
ndei familie De Lima, eige-
rubrki Buitenzorg, voelen
maQerd. „We zitten hier
dec\e uit de route", zegt
oon-ima in het pand op de
1 de Hoogmadeseweg
3r. De Bruijnestraat.
00 ni
„Dat de SIR ons hier heeft ge
vonden heeft te maken met de
kwaliteit van ons eten." Rose
marie Janssen is het daarmee
eens. „Niet iedereen kan bij de
SIR komen. Er zitten gerenom
meerde restaurants bij. The
Raffles in Den Haag staat op
nummer 59 op de lijst van het
blad Lekker en Spandershoeve
in Hilversum heeft een ster."
Buitenzorg is het dertiende res
taurant dat toetreedt tot deze
club.
Ze zien het als een teken dat ze
op de goede weg zijn, vijf jaar
nadat de toko zijn deuren heeft
geopend in het oude dorp in
Leiderdorp. Aanvankelijk zag de
buurt het niet zitten dat het
leegstaande pand van een su
permarkt veranderde in een
restaurant. Ze waren bang voor
kookluchtjes en parkeeroverlast
en er was nogal wat protest.
Voor Joop en Bertha de Lima
was de plek juist een uitkomst.
„We zaten in de Janvossensteeg
in Leiden en deden regelmatig
caterings voor grote bedrijven
of ambassades, maar dat paste
daar niet meer." In Leiderdorp
was voldoende ruimte en kon
het echtpaar tevens een restau
rant beginnen. Strijd met de
buurt is er nu niet meer, zegt
Joop de Lima. „Een aantal
mensen uit de buurt komt hier
regelmatig eten of afhalen."
Zelf vindt hij zijn zaak een aan
winst voor het oude dorp.
Het bestuur van de SIR kwam
ruim een jaar geleden tafelen
bij Buitenzorg om de toko te
screenen, vertelt Rosemarie
Janssen. Vervolgens werd het
restaurant een jaar aspirant-lid.
Buitenzorg trekt al klanten van
Noordwijk tot Roelofarends-
veen, maar Janssen verwacht
dat het lidmaatschap nog meer
mensen naar Leiderdorp lokt.
„We komen in een boekje te
staan dat ook bij de andere SIR-
restaurants ligt. Mensen die dat
lezen komen misschien hier
heen, want zij weten dat het
een waarborg is dat je kwaliteit
levert. Mensen merken hier dat
er met liefde wordt gekookt.
Bertha de Lima, onze kok, ge
bruikt altijd verse ingrediënten
en veel verschillende kruiden.
We krijgen vaak complimenten
dat alle gerechten zo verschil
lend smaken."
Mike de Lima (zittend), Rosemarie Janssen en Bertha de Lima:
eten." Foto: Hielco Kuipers
,Dat de SIR ons hier heeft gevonden heeft te maken met de kwaliteit van ons
