REGIO
'Levensgevaarlijk, ik weet het'
Hazes aan zijn stamtafel, in mei 1996
Oorhygiëne
e'l979, dinsdag 25 september
- Het 71ste deel van het Leids Jaarboekje is uit. De heer Van
voorzitter van de Vereniging Oud Leiden, overhandigde het
Jcemplaar van het boekje, dat dikker is dan ooit, gisteren aan
eester Vis.
adf .chief Leidsch Dagblad
JW. j
deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
y Tg 2,50 (afdruk van 13 bij 18 In zwart wit) over te maken op gironummer
n.v. HDC Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
)agblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
__l|e van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Lelden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
fé
Leit
COLOFON
SNAVRAAG
gnse mannen overschatten hun bijdrage aan het huishouden,
lappen en wc's schoonmaken laten zij liever aan hun eega
over. Dit blijkt
gek 'Het is een beetje de uit een onder-
!215 7 7 7 j zoek rondom
<■>«1 schuld van de vrouw deoverheids-
campage 'Wie
iu wat?' Hiermee probeerde de overheid Nederlandse stellen
zetten tot een evenwichtiger verdeling van de huishoudelijke
Die campagne lijkt mislukt. De Leidse secretaris van de FNV
b 6( ïenbond, HENNY JANSEN (68) is niet verbaasd, maar verwijt de
n en niet alles. „Veel vrouwen vertrouwen hun mannen de huis
lijke taken niet toe."
overheidscampagne een goed middel om dat te realiseren?
ivijfel ik aan. Ik denk niet dat de overheid Nederlandse stel-
h leren om de taken eerlijker te verdelen. Het is een proces
es te maken heeft met de tijdgeest."
len Zwirs foto: GPD/Marc van der Kort
UIT DE ARCHIEVEN
(1954, Zaterdag 25 September
1D0RP - Naar aanleiding van gerezen klachten heeft een
)mmissie ad hoe een uitgebreid onderzoek ingesteld naar de
van de nieuwe flatwoningen aan de Cortslaan. Het rapport
commissie is in de gisteren gehouden Raadsvergadering in be-
gekomen en daardoor is een kwestie, die nog al wat tongen in
bracht, tot klaarheid gekomen. Er zijn inderdaad niet onaan-
gebreken aan de woningen, maar de zaak is nu ook weer niet
[ig dat er een drama van gemaakt behoefde te worden,
ipport worden de fouten besproken, die voor de bewoners het
ingerief hebben veroorzaakt. De plafonds van de bovenste ver-
1 juj lieten voortdurend los, schoorstenen bleken niet waterdicht,
in sloten niet voldoende, balcons lekten en vloertegels lieten
Ejiiddels zijn diverse voorzieningen getroffen die afdoende moe-
iEL(/u ook dat mannen minder doen in het huishonden?
denk dat vrouwen nog steeds veel meer doen, maar dat is
ltelijk hun eigen schuld. De meeste vrouwen hebben moeite
orgtaken uit handen te geven. Als mannen iets doen in het
ouden krijgen zij vaak te horen dat ze het niet goed hebben
v n. Soms doen
uwen het zelfs
k kan me goed
ellen dat man-
dan de vol
keer geen zin
n hebben."
ïiditionele rol-
troon bestaat
44 <gsteeds?
paalde mate
aenk ik. Het is
>n overblijfsel
oeger, toen de
terll)fen nog alle
Dudelijke taken
en de mannen buitenshuis werkten. De huidige generatie
en heeft hun vader vroeger nooit de was zien doen, de ramen
ppen of zien stofzuigen. Voor hen is het dus een kwestie van
ssen. De vrouwen zijn aan het emanciperen en de mannen
n daarop anticiperen. Dat kost tijd."
Jus wel een verschuiving gaande in de verdeling van de
'%n?
zie ik het wel. Nederlandse mannen nemen bijvoorbeeld
vaker dagen vrij om voor de kinderen te zorgen. Sommigen
1elfs structureel minder werken. Dat lijkt me een positieve
keling. Als de stellen er goed over praten, zal de verdeling
huishoudelijke werk in de toekomst een stuk evenwichtiger
n nu."
ZATERDAG 25 SEPTEMBER 2004
Leidsch Dagblad
Directie: B.M. Essenberg
"Trail: directie.hdcuz@hdc.nl
fdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
[•mail: redactie ld@hdc nl
E
fa:
toor
lat 82, Leiden, tel 071-5 356 356
itbus 54,2300 AB Leiden.
071-5 356415
[fax 071-5 356 325
itenfax 023-5150 567
ieverkoop
m.b.t:
"681 3661
{oed: 023-5150 543
175-6813677
ailhandel: 071-5 356 300
eaus kunnen contact opnemen
H 3636
jgratls)
5196800
twee
ld jaaiNTEN
maataling (acceptgiro)
aut. ine.)
pi p/j €216,90
ons een machtiging verstrekken
latisch afschrijven van het
Isgeld ontvangen €0,50 korting
.S. St.
8S
verzending per post
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
geen krant ontvangen?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis)
Mobiel: 072 - 5196800
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
auteursrechten
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV. 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatle zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
André Hazes was in de jaren negentig
zo populair dat discotheek 'In Casa' in
een mum van tijd was uitverkocht
voor zijn laatste publieke optreden in
Leiden op 29 mei 1996. Aan de voor
avond daarvan spraken twee verslag
gevers van deze krant met hem. Op
een namiddag aan het water was Ha-
zes buitengewoon openhartig over
zijn leven. In het kader van de twee
wekelijkse rubriek 'Uit Het Nieuws'
drukken we dat interview vandaag,
enigszins ingekort, opnieuw af.
Het is meteen ouwe-jongens-kren-
tenbrood. Aan het eind van het ge
sprek zegt André Hazes: „Laten we
effe daar gaan zitten. Aan de tafel bij
Ome Cor. Mijn grootste vriend en
toevallig ook een Leienaar." „Daar
zou ik nou best nog een keertje heen
willen, naar Leiden", roept Cor Fa-
sel, die 71 jaar geleden werd geboren
in de Drie Octoberstraat. „Kan", zegt
Hazes. „Woensdag 29 mei treed ik er
op. In de discotheek In Casa."
Stamcafé
Een achternamiddag in Vinkeveen.
Locatie: de bar van hotel De Pias
hoeve, stamcafé van Andre Hazes.
Hij is te laat, maar belt vanuit de au
to om zich via de barkeeper te ver
ontschuldigen, „en of de heren al
vast wat van hem willen drinken."
Zelf neemt hij een kleintje pils, als
hij eenmaal zit, „of nee, doe er gelijk
maar twee."
De zanger van het levenslied is in
een beste bui. Het is dan ook zijn
vrije dag. Het is even voor vieren en
tot half tien die avond heeft hij zijn
handen vrij. Dan heeft hij een eten
tje. „Dus rustig aan, we hebben alle
tijd, laten we er nog maar een paar
tje nemen", glundert hij in zijn
kroeg, die uitkijkt op de plassen.
Hoewel de dag voor hem pas begon
nen is, geniet Hazes al met volle teu
gen. Hij doet geen enkele moeite om
de schijn op te houden, komt er
rond voor uit dat hij zonder drank
niet zou kunnen kunnen zingen, dat
hij het leven van een popster niet
lang zou volhouden, zonder bier.
„Levensgevaarlijk, ik weet het. Maar
ik neem nou eenmaal graag een
happie. Voor m'n optreden, nam'n
optreden. Dat kan niet goed blijven
gaan, en ik heb mezelf al een keer
bijna doodgereden. Daarom heb ik
ook een chauffeur, Jos. Al zestien
jaar. Het enige dat ik niet met hem
doe is slapen. Is dus ook een vriend
van me geworden. Net als ome Cor,
die er altijd voor me is geweest. Ook
toen ik in de stront zat, na de schei
ding van mijn eerste vrouw. Die man
heeft me verschrikkelijk goed opge
vangen. Daar ben ik hem eeuwig
dankbaar voor."
Sinds die tijd heeft Hazes weer vaste
grond onder zijn voeten. Hij woont -
met z'n tweede vrouw en twee kin
deren - in een fraai optrekje aan het
water, 'ver' weg van de Amsterdam
se scene. In zijn jonge jaren stond-ie
voor 80 man op de bar in lokale
kroegen, zoals in Leiden in De Hut
van Ome Henne, en dat vijftien, zes
tien keer per week. Nu beklimt hij
nog hooguit drie, vier keer per week
de grotere podia. Zoals straks dat
van In Casa. De kermissen en feest
tenten doet hij niet meer.
Hij kan het zich veroorloven na de
successen van de jaren tachtig.
Nummers als Eenzame Kerst, Een
Beetje Verliefd en De Vlieger maak
ten hem tot de koning van de le
venspop, de stem van het volk. Maar
wie denkt dat die status hem intus
sen ook tot miljonair maakte, heeft
het mis. „Ik kan me zaken permitte
ren die ik anders niet had kunnen
doen", geeft hij toe. „Ik heb geen hy
potheek op m'n huis en ik kan mijn
kinderen alles geven. Maar rijk? Echt
rijk ben ik niet. Ik zou niet morgen
kunnen stoppen en gaan rentenie
ren, als je dat soms bedoelt."
Wel heeft hij de afscheidsdatum al in
zijn hoofd. „Maar nee, ik kan nog
niet zeggen wanneer het zo ver is.
Dat ligt belastingtechnisch wat
moeilijk, weet je wel. Heeft met mijn
bv te maken. Volgende maand word
ik 45. Maar ik ga echt niet door tot
mijn zestigste. Schei uit, man, dat
hou ik niet vol."
Vroeger stond hij nog geregeld op de
tennisbaan. „Maar daar ben ik mee
opgehouden. Het enige dat ik nu
nog doe is vissen en biljarten. Drie
banden, dat gaat me aardig af", al-
André Hazes in zijn stamcafé in Vinkeveen. „Ik ga echt niet door tot mijn zestigste. Schei uit, man, dat hou ik niet vol." Archieffoto: ANP/Jasper Juinen
dus Hazes, wiens moyenne (0.30)
bepaald minder gewicht in de schaal
legt, dan de kilootjes die zich rond
zijn middel hebben verzameld.
„Maar", zegt hij, „vergis je nou niet
in die optredens. Dat zijn slijtagesla
gen op zich. Ik neem van tevoren al
tijd wel een paar keiltjes. Maar dat
vocht ben ik ook zo weer kwijt."
Met de aanvulling daarvan zit het
wel goed, daar kan hij zelf voor zor
gen. Er zijn ook dingen die hij niet in
de hand heeft. Hazes, gouden kettin
gen, gouden ringen „maar geen kap
sones", blijkt uiterst milieubewust.
Hij heeft een elektrische boot en
maakt zich grote zorgen over de toe
komst van zijn kinderen. Vanwege
het milieu, maar ook door de toene
mende criminaliteit in Nederland.
Hij is bikkelhard in zijn uitspraken.
„Zelfben ik ook een boefie geweest,
vroeger. Ik heb nog twee maanden
gezeten, in een jeugdgevangenis.
Voor een paar inbrakies. Maar wat er
nu allemaal gebeurt. Mijn moeder is
laatst overleden, reed ik weer een
keertje in Amsterdam. Door de Pijp
waar ik geboren ben. Ik zal je goud
eerlijk vertellen dat ik zo geschrok
ken ben van de verpaupering. Geen
Hollands winkeltje meer te beken
nen. Ik zeg tegen m'n chauffeur:
breng me alsjeblieft gauw naar de
Piashoeve, ik ga een slok nemen."
Precies op dat moment meldt Ome
Cor zich aan tafel, met consumpties
en een ander praatje. 'Waar zit het
Leidsch Dagblad tegenwoordig?'
Maar Hazes pakt onverstoorbaar de
draad weer op. „Ik wil er toch nog
effe op terugkomen, op dat onder
werp. Niemand durft zijn muil open
te trekken als het over buitenlanders
gaat. Dan discrimineer je en ik mag
dat natuurlijk helemaal niet doen,
want dan zou ik moeten uitkijken
voor mijn leven. Maai' er wordt wel
heel veel over geluld en er wordt
niks aan gedaan."
'Pokkenzooi'
„Misschien", zegt hij, „is dat wel de
reden dat het Nederlandstalige lied
de laatste tijd zo'n opgang maakt.
Als een soort reactie, weet je wel.
Persoonlijk ben ik van mening dat
het op het ogenblik zo'n rottige pok
kenzooi is, dat mensen de gezellig
heid opzoeken met elkaar. In het
Nederlandstalige. Het gevaarlijke is
alleen dat het net zo gaat als in 1936,
in Duitsland. Daar kwam wel oorlog
van. Daar sta ik wel eens bij stil,
want dat is link. Zeker voor mijn kin
deren."
Hij heeft er vier. Twee uit een eerder
huwelijk, twee bij zijn huidige
vrouw. En hij 'sterft' voor ze. „Over
mij mogen ze alles zeggen en schrij
ven. Als ik lam van het podium ben
afgelazerd en het staat in zo'n blad -
alia. Dat kan iedereen gebeuren.
Maar van mijn vrouw en kinderen
moeten ze afblijven. Anders sta ik zo
bij ze binnen om ze een zinkzaaier te
geven. Dat meen ik", zegt Hazes, die
niettemin getroubleerd is geraakt
met zijn oudste.
„Ze is alweer 23. Ik zie haar weinig,
want er is iets gebeurd, daar wil ik
niet verder op in gaan, maar dat zit
me niet lekker. Dan komt Meivin,
naar wie mijn bv Meivin Produc
tions is genoemd. Hij is ook alweer
veertien. Verder heb ik nog een
meisje van drieënhalf en Andréetje
van tweeënhalf. Moet ik altijd naar
zwaaien, naar die twee. Al ga ik maar
effe de krant halen, ik moet zwaaien.
Mijn zoon en mijn dochter voor dat
raampie, met mijn vrouw. Dat is lief
de, begrijp je."
Hij zingt er altijd over en maakt de
teksten bijna altijd zelf of anders met
de Leidenaars van Cat Music, het
maatschappijtje van de vroegere
bandleden van Catapult.
„Liefde is heerlijk met je vrouw pra
ten", betoogt de zanger vol vuur.
„Dan springt er een vonk over en
krijg je een gevoel van: we passen bij
elkaar, we begrijpen elkaar. Liefde is
dat ze in de
zaal zit en
om zich heen
zit te kijken
als ik opkom.
Of er nie
mand is die
wat gooit.
Laatst werd
er inderdaad
wat gegooid.
Ik schrok me
de klere en ik
zag haar ver
stijven in
haar stoel.
Maar het was
maar een
beertje voor
die kleine. En
liefde is ge
woon, me
kaar niet be
sodemiete
ren. Ik ben
een boef ge
weest, bij
mijn ex,
maar met de
ze vrouw ben
ik volkomen homogaan. Zo heet dat
toch?
- Nee, monogaam.
„Monogaam? Oh ja, monogaam.
Hoe kom ik nou aan homogaam?
Homogaam, dat is een mooie, ha,
ha, ha." Hazes schaterlacht. „Doe
hier nog eens wat", roept hij naar de
barkeeper voordat hij zijn verleden
induikt. Vervolgens draait hij de film
van zijn jeugd pijnlijk scherp terug.
Beeld voor beeld zet hij stil in de
Amsterdamse Pijp, waar het gezin
Hazes probeerde rond te komen van
wat pa verdiende in de horeca. „Met
z'n zessen waren we, maar ik heb
het meeste slaag gehad. Zo erg dat ik
over m'n vader vaak dacht: wat een
pleuriskerel. Maar nu ben ik op een
leeftijd dat ik erover na kan denken.
De man had ons niks te bieden. Hij
verdiende zo'n rotloontje, dat was
echt armoe. Een stukkie vlees kon er
niet af en als hij een paar jenevertjes
op had, was het raak. En ik had de
duurste naam van de familie, mijn
broers heten gewoon Arie, Rob en
Joop, en ik was André. Die naam
werd altijd door mijn moeder ge
noemd. André, bel de politie. Als hij
dat hoorde, liep mijn vader dwars
door de deur op me af. Ik was altijd
de pineut."
Tehuis
Hij zette zich af, ging als 17-jarige
het huis uit en kwam in een tehuis
terecht, voordat hij werd ontdekt en
doorbrak met 'Eenzame Kerst'. Ach
teraf gezien is alles wat hij toen mee
maakte nu een bron van inspiratie.
„En ik kwam natuurlijk veel in kroe
gen. Kom ik trou
wens nog steeds.
Ik ben nog altijd
gewoon André
Hazes die twee
uur per dag in de
kroeg zit en z'n
happie pakt. En
daar maak je ook
wel het een en
ander mee."
„Ik denk", mij
mert hij, „dat er
nog heel veel tus
sen mijn oren zit
opgeborgen. Wat
je beleefd hebt,
dat komt vanzelf
een keer naar bo
ven. Daar heb ik
alleen een paar
biertjes en mu
ziek voor nodig.
Dan hoor ik op
eens een kreet en
denk ik, die
schrijf ik op. Zo is
Een Beetje Ver
liefd er gekomen.
En Koud Zonder
Jou, Slingers aan de Wand, Kleine
Jongen."
Hij herhaalt het wel een paar maal in
andere woorden: zelf is hij maar een
eenvoudige jongen. Een simpele
ziel, „die geluk heeft gehad en zijn
grootste fans vindt tussen het gewo
ne volk." „Maar ook tussen minis
ters en studenten. En onder Hells
Angels, die ik pas nog aan de polo
naise kreeg in hun leren jekkies en
bij gevangenisklanten. Ik krijg veel
brieven uit de gevangenis, uit de
Mesdagkliniek. Van een man die een
foto van me wil om te laten zien aan
zijn zoontje. Krijgt-ie, want ik ben
een jongen van het volk."
Zijn grootste klapper heet niet voor
niets 'Gewoon Andre'. Een dubbelal-
bum, waarvan er inmiddels 650.000
zijn verkocht. „En dat loopt nog
steeds, ik krijg elk jaar een afreke
ning", meldt de voorloper van de le
venspop, die zelf niks zegt op te heb
ben met Nederlandstalige muziek.
„Ik ben bluesgek. Sloop op m'n
achtste al naar binnen in het Con
certgebouw om naar BB King te kij
ken. De beste cd die ik ooit heb ge
maakt is een cd met Nederlandstali
ge blues. 'Dit is wat ik wil' heet die
en dat was ook wat ik wilde toen ik
van mijn platenmaatschappij mocht
kiezen. Ik kon een zeilboot krijgen,
of wat anders. Mijn wens was de stu
dio in te duiken met Jan Akkerman,
Herman Brood en Kaz Lux Er zijn er
maar 20.000 van verkocht, maar
voor mij persoonlijk is dat m'n su-
per-cd. Het klinkt als een gek en het
is een cd met een verhaal. Over
Brood. Die komt de studio in, trekt
zijn jas uit, zegt niks, loopt zo door,
gaat zitten en roept: „Kom nou, be
ginnen en meteen opnemen. Hij had
inspiratie, dus is het live opgeno
men. Dat klinkt, jongen, dat klinkt.
Hij mag dan Amsterdammer zijn, hij
is geen Ajacied. „Nee, DWS, FC Am
sterdam, dat was het voor me. Fritsie
Flinkevleugel, Finn Seemann, Daan
Schrijvers, Nico Jansen, Tonnie
Kamphues, ja natuurlijk, doe hem
de groeten, die Leidse glipper."
Daarna was er geen club meer voor
hem, alleen Oranje. „Ik ben een
Oranje- jongen. Waar een Nederlan
der in speelt, daar ben ik voor. Al is
het een mens-erger-je-niet-wed-
strijd. Daarom heb ik ook 'We hou
den van Oranje' gemaakt. Daar heb
ik een paar geintjes in verwerkt." Hij
schraapt de keel, zingt voor: „Ik zag
twee oren op de tribune, op de tri
bune zag ik twee oren." Zegt dan:
„Zullen we effe bij die mannen daar
gaan zitten, aan de stamtafel? Hé,
ome Cor, hier zijn die gasten uit Lei
den, waar ik over een paar weken
optreed. Hoe is dat eigenlijk, In Ca
sa? Mooie tent?"
Het ligt bijna recht tegenover De Hut
van Ome Henne, de plek waar hij
ooit begon. Zou hij daar na het op
treden nog een keer heen willen,
vanwege toen? „Laat ik dat maar niet
doen", zegt Hazes. „Dat deed ik
vroeger, nu vind ik dat te link. Je kan
altijd de verkeerde treffen. Kom na
afloop maar naar de kleedkamer.
Zorg ik daar wel voor een kratje."
Ad van Kaam en Paul de Tombe
LEIDEN, 10.30 UUR
De bladeren vallen. Het zomer-
bruin vervaagt. Algehele ma
laise slaat toe.
Goed moment voor een kleine op-
pepkuur. Een zalfje voor de huid,
een pilletje voor de spieren, vita
mine voor de rest.
Wie niet meteen kiest voor een ex
treme makeover, kan terecht bij
drogisterij Boerhaave in de Haar
lemmerstraat. Een, zo op het oog,
ouderwetse zaak. Maar vaste klan
ten weten dat ze hier voor alle mo
derne oplapmiddelen terechtkun
nen.
Met grote borden wordt het winke
lend publiek binnen gelokt. '5 of
50 pond afvallen in twee weken
tijd'. Gewrichtspijnen? Blaaspro-
blemen? Lelijke tanden? Verstopte
oren? Slappe spieren? Futloze ha
ren? Tegen elke kwaal is een mid
del.
Binnen puilen de muren uit met
planken vol geneeskrachtige thee
soorten, vitamines en aromatische
natuurproducten.
Een klein mannetje komt binnen
en vraagt naar 'creatine*. „Heeft u
dat ook?" De drogist lacht. „Na
tuurlijk. Zat." Hij wijst op een
voorraad grote potten. Het man
netje pakt er een. „Doe ik er ook
een folder voor u bij", zegt de dro
gist, in traditionele witte jas. De
folder *Verhoog je sportprestaties'
leert dat creatine een 'natuurlijke
stof is met een spierversterkende
en spieropbouwende werking*. Het
kleine mannetje wil groter wor
den.
Een pakket, bedoeld voor het ble
ken van tanden, gaat over de toon
bank. Een jong meisje hoopt van
rokersaanslag af te komen. „Werkt
het echt?" Het meisje achter de
toonbank heeft het niet gepro
beerd, zegt ze.
De aanbieding van de week is 'de
ideale oordouche'. Een goedje met
'milde oorsmeeroplossende eigen
schappen en toegevoegde kamille;
een uitstekend alternatief voor
wattenstaafjes'. Voor een goede
oorhygiëne.
„Doet u mij maar een fles vitamine
C", zegt een mevrouw met grijs
permanent en beige regenjas. Ze
kijkt somber om zich heen. „Dat
van die 50 pond afvallen in twee
weken, is dat iets nieuws? En werkt
dat ook?" De drogist lacht nog
maar eens. „Ach mevrouw, maakt
u zich toch geen zorgen. U bent
helemaal niet te dik."
Erna Straatsma
