REGIO
'Zonder strand of zee zou ik doodgaan'
De dagen na een ouderavond
;tenrijkse band Blutharsch, die komende week in het LVC optreedt, heeft
en al heel wat stof doen opwaaien. De band zou er rechts-extremistische
sympathieën op
'Een muzikant moet van
i! eloof en politiek afblijvenvies van sekruide
ii J J J tekstpn houden
Hil
i 4ofie op na, legt de Leidse drummer en zanger CÖSTA VAN DEN BURG
Ge op de foto) uit. Met Paul Meijaard vormt hij het in Leiden wereldbe-
duo, dat ook op de 3 oktober-feesten weer van de partij is.
HDC970 VRIJDAG 24 SEPTEMBER 2004
NAVRAAG
teksten, houden
er een heel ande-
kun je gaan als muzikant,
K jfkslen en in je uitstraling op
B' Hum?
d dat je als muzikant van het
i[X noet afblijven. En van de po-
lat zijn onderwerpen die je
iet aansnijden. Natuurlijk is
emotie, maar ik vind dat het
dere dingen moet gaan dan
id. Maar goed, wij zijn na
bij uitstek een feestband."
ica\faan wel bekend als muzi-
die zo af en toe schuine op-
a s™ maken, schuine grap-
t vind je dus niet te ver
®loe een schuine grap moet
in bedekte tennen. Je moet
beige val geen grove woorden
en, geen schuttingwoorden,
betreft blijft het daar ook
zingen geen liedjes die over
deg m. Als je dat doet, maak je
:enl lame voor jezelf. Dan kun je
Eu zo lang volhouden. Nou, de
5 bestaan dit jaar 25 jaar."
Eu:
De oit iemand geweest uit het publiek die tia afloop heeft gezegd: jon-
11 llie zijn te ver gegaan
og nooit. Paul zegt wel eens tegen mij: juh Gös, je moet uitkijken met
egt. Maar dat betekent niet dat ik dan te ver ben gegaan, hoor. Dat
allebei niet. Paul maakt een heleboel zottigheid. Die is prettig ge-
'e En ik houd ook van een geintje. Maar we kwetsen nooit mensen, we
rottigheid op een positieve manier. Als je een microfoon voor je
ebt, ben je machtig. Je moet als muzikant geen misbruik maken van
tie."
elen op 3 en 4 oktober bij café De Plantage. Ongetivijfeld weer voor
ousiast publiek. Wat is jullie geheim?
acht is denk ik dat we inspelen op de sfeer in het publiek. Die sfeer
re goed aan. We willen de mensen vermaken, entertainen, gezellig-
ngen. Dat kunnen we uren lang. Op 3 oktober staan we er van drie
n en op 4 oktober van twee tot acht. Dan moet je toch wel iets in je
bben. Natuurlijk zijn we best muzikaal wij twee."
www.rijnsons.nl
,oor Ilie wat extra Hazes-nummers brengen?
^PS ij was het een schok toen ik hoorde van zijn overlijden. Maar of er
dan lijnsons wat verandert? Wij spelen altijd al Hazes-nummers. Een
vier, vijf per avond. Ook de snellere, zoals 'Zomer in mijn bol'. Dus
n die nummers nu ook wel. Hazes slaat altijd aan. Bij jong en bij
publiciteitsfoto
UIT DE ARCHIEVEN
Cees den Hollander geniet vooral bij storm van zijn werk als strandvonder van Noordwijk
Harde wind, regen en een tempera
tuur die eerder winters dan herfst
achtig aanvoelt. „Heerlijk. Lekker
uitwaaien. Dit is het." Cees den
Hollander is donderdagmorgen om
zeven uur op het strand van Noord-
wijk in zijn element, ook al lijken de
elementen daar weinig aanleiding
toe te geven. „Van mij mag het
stormen. Gebeurt er tenminste
wat. Ik had van het werken op het
strand of op zee eigenlijk mijn be
roep moeten maken. Maar dat is
nou eenmaal niet zo. Wat ik nu
doe, is een hobby. Straks zit ik weer
achter het bureau van mijn tim
merfabriek."
Omdat de verwachte storm is
overgewaaid, blijft de 'oogst' op
deze dag beperkt voor de 47-jarige
strandvonder van Noordwijk. Of
liever gezegd hulpstrandvonder,
de officiële term. ,,Ik ben de on
derdaan van de burgemeester. Hij
heeft mij gemachtigd en gezegd
wat ik moet doen. Verder bemoeit
hij zich er niet mee.
Opa en vader Den Hollander gin
gen Cees als vonders voor. Zij wa
ren actief in de tijd dat jutters
vaatjes drank die aanspoelden in
de duinen begroeven en 's nachts
weer tevoorschijn haalden. ,,Ik
herinner me ook nog het verhaal
van mijn opa die altijd met paard
en wagen over het strand reed.
Vlak na de oorlog reed hij op een
landmijn. Gelukkig liep het goed
af. Alleen gingen de paarden er
vandoor. Met een stuk rubber in
hun kont werden ze later terugge
vonden."
Toen zijn vader vorig jaar over
leed, stapte Den Hollander op
burgemeester Groen af. „Weet u
dat u strandvonder bent, vroeg ik
hem. Wist hij niet. Ook niet wat
de functie inhoudt. Hij is het gaan
opzoeken in de Wet op de Strand
vonderij. Leuk, zei hij, dat iemand
het werk weer wil oppakken. Ver
volgens heeft hij de hele procedu
re in werking gesteld. Tot de com
missaris van de koningin aan toe.
Hem heb ik plechtig moeten belo
ven dat ik ervoor zorg alle aange
spoelde goederen van waarde aan
de eigenaren terug te geven. Voor
zover die natuurlijk zijn op te spo
ren."
Als Den Hollander om zeven uur
met zijn wagen het strand op
draait, zijn alleen de meeuwen
wakker en een medewerker van
het transportbedrijf Van der Put
ten in zijn shovel. En Banjer, de
twaalfjarige hond. Hij zit achter in
de legeijeep uit 1956, die door
Den Hollander is opgeknapt en is
voorzien van een afdakje. Maar
niet van ramen en deuren. „Dat is
toch niet nodig of heb je het
koud?" Zonder het antwoord af te
wachten (dat kan in zijn ogen im
mers alleen maar nee zijn) gaat hij
verder. „Het is een liefhebberij
van me om zulke wagens te res
taureren. Ik heb er nog een, maar
die begint aan alle kanten door te
rotten. Puur door het zout hè."
Want ook al is Den Hollander offi
cieel pas een half jaar hulpstrand
vonder, in de praktijk is hij het al
veel langer. „De laatste jaren was
mijn vader ziek en kon hij er niet
meer op uit. Ging fk kijken. Dat
wil zeggen dat ik net als nu op
rustige dagen met Banjer over het
strand liep. Alleen als het stormt
of slecht weer is geweest, pak ik
de auto. Dan kim je immers het
meest verwachten. Maar als het
even kan, laat ik die wagen staan.
Anders zou die door het zout he
lemaal snel op zijn. De kosten kan
ik niet in rekening brengen. Of ik
moet bijvoorbeeld een kraanwa
gen nodig hebben. Dan ligt het
anders."
Den Hollander is als het ware op
het strand geboren. Vroeger
woonde hij aan het einde van de
Schoolstraat, die toen nog tot de
boulevard liep. „Als ik de gordij
nen opendeed en op zee keek,
kon ik zo zien welke kleren ik die
dag moest aantrekken. Toen we
wat verderop gingen wonen, was
ik die service kwijt. Maar het
strand is altijd bij mijn leven blij
ven horen. Het zou mijn dood zijn
als ik ergens zou moeten wonen
waar geen strand of zee is. Als
kleine jongen was ik er al elke dag
te vinden. Ging mijn vader naar
het strand, ging ik mee."
Hij weet nog goed dat de King Da
vid van waar Radio Caroline uit
zond voor de kust van Noordwijk
strandde. „Mijn vader zat op de
reddingsboot, 's Nachts voeren ze
uit om de bemanning van boord
te halen. Heel spannend. Ik heb
me meteen ziek gemeld op
school, omdat ik alles wilde mee
maken. In mijn jeugd struinde ik
altijd het strand af. Op een keer
waren er balen meel aangespoeld.
Die sneed je dan open. Na het ze
ven had je perfecte meel. Dat was
de tijd dat heel Noordwijk pan
nenkoeken stond te bakken. Sloe
pen en golfmeetboeien met elek
trische apparatuur moest je snel
terugbrengen naar de eigenaar,
maar die balen niet.
Luid blaffend maakt Banjer een
einde aan de mijmeringen. Ze wil
de auto uit. Geen probleem. Er is
toch weinig te doen. Dat wil zeg
gen dat een man die tegen de dui
nen naar de zee zit te staren voor
Den Hollander een vertrouwd
beeld is. „O, zo iemand zie ik wel
vaker in alle vroegte. Doe ik niets
mee. Ik ben geen politieman. Laat
hem maar verder genieten." Ook
Banjer is niet geïnteresseerd. Ze
wil algauw terug aan boord. „Ze
trekt het niet langer. Bovendien is
ze leeg", zo verklaart Den Hollan
der het korte uitstapje. Leeg staat
voor gepoept en geplast.
Iets verderop stuit Den Hollander
op een stuk wegafzetting, dat ge
deeltelijk uit het zand steekt. „Hoe
komt dat nou hier? Wat doe je er
trouwens mee? Niets toch. Nou,
het heeft ook geen waarde, dus
het kan blijven liggen. Zal te zijner
tijd wel door Van der Putten wor
den opgehaald."
Verder is er plastic en wier. Veel
wier. „Losgeraakt op zee door het
slechte weer van de afgelopen da
gen. Ik had nog wel wat hout ver
wacht, maar dat zie ik niet. Er valt
tegenwoordig niet veel meer te
halen. Behalve natuurlijk die vin
vis die hier in augustus is aange
spoeld. Vijf uur 's middags ge
beurde dat. Zes uur hoorde ik het.
De man van de strandmeester
heeft 'm gevonden. Uiteraard was
ik er graag als eerste bij geweest
Dat is de sport. Maar goed, het
ging er op een gegeven moment
om wie dat beest zou afvoeren. In
eerste instantie werd gewezen
naar de strandvonder. Hallo, zei
ik, deze vinvis heeft geen waarde,
wie betaalt de kosten? Ik had de
stille hoop dat Naturalis het dier
in stukken zou hakken en zou
meenemen. Maar omdat die vin
vis al was beschadigd, was ervan
die kant geen interesse. Later
wees rijkswaterstaat op een potje
van het rijk voor dat soort dingen.
Van der Putten heeft uiteindelijk
de vis in stukken gesneden, waar
na alles is afgevoerd naar een des
tructiebedrijf."
Op de valreep vindt Cees den Hol
lander nog een blaas, die wordt
gebruikt om een net te laten drij
ven. „Daar zit niemand meer op
te wachten. Neem ik wel mee naar
huis." Daar duiken in de tuin on
der meer ook een mastvoet van
een bomschuit, een klossenpees
(gebruikt bij het vissen op een
steenachtige bodem om het net
over de stenen heen te lichten) en
een anker op. „Die heb ik echt ge
jut. Omdat ze geen waarde heb
ben, mocht ik ze meenemen."
Jan Preenen
TUSSEN PEN EN PAN
COLOFON
'OOI
Leid
Leidsch Dagblad
'bas, M'e: B.M. Essenberg
I p||pj:directie.hdcuz@hdcnl
iink. I
iar, g^dactie: Jan Geert Majoor.
in Qlriaan Brandenburg
3n Bef": redact'e 'd^dc nl
jeh.g
■JjJj ito, Leiden,tel. 071-s 356 356
co iPus 54.2300 AB Leiden
•8Ö f5 356415
nng.M071-5 356 325
met /*i tax 023-5150 567
Me')-ERK00P
»tra, vtb.t
met H3661
sberg^ 023"5150 543
5tbro#8,3f77
andel: 071-5 356 300
kunnen contact opnemen
iboreit36
oek.
rde p^js)
en J.I#68oo
B. Zol
iker,
>uw 4ng (acceptgiro)
Jen aut. ine)
UJ- /j €216,90
e.v. Dl
i 85 Ps een machtiging verstrekken
jsch afschrijven van het
eregisjld ontvangen €0,50 korting
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur, za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12 00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-orgamsatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
Mijn leven is niet saai. Vijf kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd van 12 tot 22 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor veel leven in de brouwerij.
Vier dagen in de week ga ik naar de redactie van deze
krant. Of ik trek op zoek naar nieuws en achtergrond
verhalen de regio in. Een ingewikkeld bestaan? In 'Tus
sen pen en pan' bericht ik er wekelijks over.
Op de valreep kom ik er
achter dat er dinsdag
een ouderavond op het
Bonaventuracollege is.
Onze zoon Sam (5 vwo)
heeft weer eens niet
vooraan gestaan bij het
uitdelen van de uitnodi
gingen. „Je denkt toch
niet dat ik jullie een ou
deravond onthoud. Ik
heb geen papier gehad,
maar nu je het weet,
kun je natuurlijk ge
woon gaan. De school
vindt het prettig als er
ouders komen." Ik be
speur diplomatie in zijn
houding. Voor de eerste
keer gilt en schreeuwt
hij niet, als ik zeg dat ik
deze slordigheid niet
tolereer. „Op je kamer
is het ook een bende, zo
kun je toch niet ge
structureerd denken",
ga ik heftig voort. „En
het zou ook handig zijn
als je eens een nieuwe
broek aanschaft. Het
wordt allemaal wat vaal
en klein." Deemoedig
buigt hij zijn hoofd,
gaat tot mijn verbazing
opruimen en meldt vol
gende week wat uren
vrij te maken om te in
vesteren in kleding. Is
dit de weg naar volwas
senheid?
Natuurlijk moet ik mij
in bochten wringen om
op tijd op die avond te
zijn. Eerst nog een in
terview in Voorschoten,
Theo ophalen van zijn
squashuurtje en vervol
gen racen naar Leiden.
In de aula van de oude
school aan de Eijmer-
poelstraat kom ik weer
tot rust. Koffie, identie
ke verhalen van andere
ouders en een mentor,
een gedegen wat oude
re biologiedocent, die
met veel humor over de
voortgang en het
schoolleven van zijn
pappenheimers vertelt.
Zo herkenbaar dat een
vader door de klas roept
of dit over zijn zoon
gaat. „Nee hoor", roe
pen vervolgens alle ou
ders, „het gaat over
mijn kind."
Hilariteit. Pubers heb
ben dus duidelijke ge
meenschappelijke ken
merken. Van de mentor
kregen we daarom ook
duidelijke richtlijnen
mee. We kunnen weer
even vooruit met de
studieplanner, waarop
alle belangrijke studie
weken en toetsen staan,
zodat we onze toekom
stige studenten kunnen
aansporen op tijd te be
ginnen. „Op gezette
uren studeren en een
toetsweek plannen is
een moeilijke opgave
voor kinderen van deze
tijd, die zo ongelofelijk
veel afleiding in hun le
ven hebben sprak de
mentor tot slot. Verder
de opdracht gekregen
om vooral door te vra
gen naar de procespun-
ten en de resultaten van
de belangrijke voort
gangstoetsen.
Door ervaring wijs ge
worden, zijn wij niet di
rect na afloop van de
ouderavond tegen Sam
tekeergegaan. Gister
avond na een goede
maaltijd nog even met
elkaar blijven hangen
aan tafel. Sam voelt al
nattigheid, dus hij be
gint spontaan zelf over
zijn studie. „Jullie wa
ren te rustig na deze
ouderavond. Volgens
mij was het erg gezellig
met mijn mentor.
Dacht je dat wij leerlin
gen niet bespreken hoe
wij ouders benaderen
na een ouderavond?"
Twinkeling in de ogen.
„Het gaat goed. Ik doe
meer dan vorig jaar en
zit precies op schema.
Ik zal de map er even
bijhalen, dan kunnen
jullie het zien", zegt hij
overdreven behulp
zaam. We bespreken de
debacles van vorig jaar,
de slechte voorberei
ding en de valkuilen.
Hij weet ze nog, maar
ziet opzienbarende ver
anderingen. Na een
maand school is Sam
eigenlijk van mening
dat zijn schooljaar per
fect gaat. Als Theo en ik
toch met een onrustig
onderbuikgevoel blijven
zitten, vindt hij dat ons
probleem.
Zo is dat, kinderen op
voeden is ons pro
bleem. Natuurlijk heeft
niet alleen Sam een ou
deravond. Bij Fleur
(havo, groep 11) op de
Vrije School in Leiden
hebben ze de saamho
righeid van ouders ge
zocht in een zangles. De
docente muziek weet
binnen twintig minuten
de ouderavond zo te
structureren, dat wij
met zijn allen zingen.
Onwillige pubers wor
den door haar op de
zelfde manier aange
pakt. Fantastisch. De el
lende over studiehou
ding, cijfers, profielen,
schoolexamens, afron
dingen na de komma
komen daarna veel mil
der over. Met Fleur zin
gen we nu als ze ont
stemd en humeurig na
school thuiskomt, om
dat er een toets aan zit
te komen of een leraar
in haar ogen vervelend
is. Liefst nummers uit
de Sound of Music. Als
ik zeg dat die muziekjuf
zo leuk is, gaat het nog
beter. „Ontspannen,
Fleur. Het lukt je heus."
Olivier (brugklas Da
Vinei College) heeft drie
vrouwen boven zich. En
hij vindt ze allemaal
nog steeds even aardig.
Een voortreffelijke
mentor, een ervaren
brugklascoördinator en
een rechtvaardige con
rector slagen erin op
deze ouderavond een
huiselijke, veilige sfeer
op te roepen. „Help
hem eens met wiskun
de, kijk samen in de
agenda of het huiswerk
een beetje zinnig geno
teerd staat, vrare hem
waar de geschüenisles
over gaat, oefen Franse
woorden. Leg samen
verbanden. Benader
hem positief." Vol over
gave storten we op ons
op deze stimuleertac-
tiek en met ons veel an
dere ouders, hoor ik bij
diverse gelegenheden.
Hoe kom ik toch aan
het gevoel: ouders doen
het goed, kinderen luis
teren nog steeds niet?
Saskia Stoelinga
Reageren?s.c.m.stoelin-
ga@hdc.nl
Vrijdag 24 September
De afdeling Leiden van de Kon. Ned. Middenstandsbond, welke gis-
Ge^g onder grote belangstelling in de rijkelijk met bloemen getooide foyer
haar 40-jarig bestaan herdacht heeft dit op een wel zeer
In plaats van een receptie met zeer vele sprekers - die
Hcjrorzitter W. Zwart toch altijd alleen maar zeggen dat men het zo goed
- voerde deze middag slechts één spreker het woord, de Bondsse-
heer W. Swagerman, die in zijn toespraak het jubileum het jubileum
in deze feestelijke bijeenkomst van „vogels van diverse pluima-
van de Leidse gemeenteraad waren vertegenwoordigd) nog eens
grote betekenis van een gezonde en levenskrachtige middenstand
samenleving in het licht stelde,
volgde was al even origineel. De Leidse middenstanders die het
orpsferop zoeken, gingen ditmaal naar de kelder. Voor de viering van het ju-
men de ondergrondse ruimten van de Stadsgehoorzaal, die ervoor
voor de Leidato, nog intact gelaten voor een feest.
|79, maandag 24 september
ORP - De Leiderdorpse gondelvaart op de Oude Rijn is een aan-
fechouwspel geworden. Zo'n honderd grote en kleine schepen, alle-
ndig versierd, vertrokken rond zes uur uit de Doeshaven richting
|sbrug.
f Leidsch Dagblad
e rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
"0 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
>C Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
id, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
n het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Cees den Hollander met Banjer op het strand in Noordwijk. „Ik had van het werken op het strand eigenlijk mijn beroep moeten maken." Foto: Dick Hogewoning
