BBC angstaanjagend met 'Dirty Wai!
GESPREK VAN DE DAG
Realistisch beeld van terroristische zelfmoordaanslag of paniekzaaierij en sensatie l
J* Ij k-
Nieuw wapen tegen terrorisme: de speurrat
Ook wandelen verlaag j»
risico van dementie
Hoe liggen de meisjes van Amsterdam?
donderdag 23 septem8i
DAGELIJKS LEVEN
WEET OS- W/tT-?.. V&K.RA3T OAJT
MENSELIJK
De Amerikaanse producent en regisseur van seksfilms RUSS MEYER is op 82-
jarige leeftijd OVERLEDEN in Los Angeles. Hij gold als een pionier van de Ame
rikaanse porno-industrie, hoewel zijn films tegenwoordig in de nogal onschuldi
ge categorie softcore vallen. The Los Angeles Times meldde gisteren dat Meyer
al afgelopen zaterdag overleed. Volgens de krant geldt zijn oeuvre in bepaalde
cinematografische kringen als baanbrekend en de BBC omschreef Meyer als
een 'cult-regisseur'. Zelf zei hij in 1999 tegen de Britse krant The Times dat hij
slechts een grote liefde had voor „grote borsten en wespentailles".
De Maleisische Nur Malena Hassan
heeft gisteren een nieuw WERELD
RECORD gevestigd door 32 dagen in
een glazen kamertje met meer dan
6000 SCHORPIOENEN te leven. De
'Koningin van de Schorpioenen', zo
als Hassan wordt genoemd, is tot nu
toe zeven keer door de giftige dieren
gebeten. De vrouw brengt haar dagen
door met lezen, televisiekijken en
zwaaien naar omstanders die haar in
een winkelcentrum in de plaats
Kuantan komen bewonderen. Intus
sen lopen de schorpioenen over haar
lichaam. Elke dag mag Hassan vijf
tien minuten haar kamertje uit voor
een sanitaire pauze. Zondag vierde
zij haar 27ste verjaardag en kreeg zij
twee minuten om haar verjaardags
taart aan te snijden. Om het toekom
stige concurrenten moeilijker te ma
ken wil de Maleisische nog zeker en
kele dagen langer in haar zelfverko
zen opsluiting doorbrengen. Volgens
haar sponsor probeert ze het tot ze
ker zaterdag uit te houden.
AMSTERDAM zal Parijs niet snel
naar de kroon steken als
'LICHTSTAD', maar de komende
maanden moet er op dat gebied wel
meer gebeuren in de hoofdstad. De
gemeente, kunstinstellingen en het
toerismebureau bundelen de krach
ten en presenteren op 28 september
plannen daartoe. Naast de presenta
tie van een lichtkunstwerk (binnen
en buiten), komen onder meer de
thema's licht en architectuur en
licht en veiligheid aan de orde. Ze
ker is dat eind oktober het Paleis op
de Dam in de schijnwerpers komt te
staan en dat de bouwputten van de
Noord-Zuidlijn eveneens verlicht
gaan worden. Dat laatste is een ini
tiatief van de stichting met de op
vallende naam 'Leve de bouwput'.
Een Maleisiër heeft zijn VROUW
DOODGESCHOTEN die hij voor een
STELENDE AAP had aangezien. De
70-jarige man aarzelde niet toen hij
takken zag bewegen in een van zijn
fruitbomen. Hij bleek echter zijn 68-
jarige vrouw dodelijk te hebben ge
troffen. Zij was in een boom achter
hun huis vruchten aan het plukken.
Justitie overweegt de man te vervol
gen. Hij zit vast, maar hij mocht wel
naar de begrafenis van zijn echtge
note. Het echtpaar was 40 jaar ge
trouwd en bracht 13 kinderen groot.
De Japanse politie heeft deze week
een 91-JARIGE VROUW gearresteerd
wegens ZAKKENROLLEN. De bejaar
de dief werd betrapt toen ze in een
kledingzaak een envelop uit het hand
tasje van een vrouw lichtte. De vrouw
werd de afgelopen jaren al tien keer
eerder aangehouden wegens zakken
rollen. Ze vertelde agenten te weten
dat ze 'een slecht persoon' is, maar
dat ze het graaien in andermans zak
ken en tassen maar niet kon stoppen.
De politie liet de Japanse wegens haar
leeftijd onmiddellijk weer vrij.
Commissaris van de koningin in
Friesland ED NIJPELS heeft gisteren
het eerste steentje voor een wereld
recordpoging vallende dominostenen
gezet. DOMINO DAY 2004 is daar
mee officieel van start gegaan. Onge
veer 4,25 miljoen steentjes worden
neergezet voor het dominofestijn in
het Frisian Expo Centre (FEC) in
Leeuwarden. Op 12 november be
leeft het spektakel zijn climax als
(naar verwachting) alle steentjes om
vallen. Behalve in Nederland wordt
Domino Day 2004 in acht andere
Europese landen rechtstreeks op te
levisie uitgezonden.
IMCA MARINA staat
niet op de BLOOTKA
LENDER van oudere
vrouwen, die gisteren
in Utrecht is gepre
senteerd. Dit in tegen
stelling tot eerdere
berichten, waarin de
zangeres uit Midwolda
beweerde dat zij uit
de kleren ging voor de
50 Plus Kalender. „Ik
hoop dat we met plak
band mogen smokke
len om alles een beet
je netjes op zijn plek
te krijgen", zei zij
toen. Imca Marina
stelt nu dat zij mede
vanwege haar functie als ambtenaar van de burgerlijke stand van deelname
heeft afgezien. „Ik ga misschien ooit nog wel eens uit de kleren, maar dan moet
het voor iets heel bijzonders zijn", aldus Imca Marina. De kalender is geïnspi
reerd op de Engelse 'Calender Girls'. Bekende vrouwen die zich 'naakt met een
knipoog' hebben laten fotograferen, zijn Sandra Reemer, Penney de Jager, Ma
rijke Helwegen en Viola Holt. Foto: GPD
TRIJNTJE OOSTERHUIS is bevallen
van een zoon. Dat meldt de officiële
website (www.trijntje.nl) van de
zangeres. Het jongetje heeft de
naam Jonas Jonathan, roepnaam
Jonas, gekregen. „Trijntje is thuis
bevallen, zonder complicaties en
het gaat heel goed met zowel de ba
by, de moeder als de vader", aldus
de website. De bevalling was afgelo
pen vrijdag.
CJ. Wijnaendts Francken
Door weinig van anderen te
verwachten spaart men zich
veel teleurstelling
De BBC brengt zondag een drama
op tv dat veel kijkers en politici sla
peloze nachten zal bezorgen. Het
televisiedrama Dirty War geeft een
uiterst realistisch beeld van een
terroristische zelfmoordaanslag
met een chemisch element, cesi-
uitm37.
Het beetje cesium-137 is een van
de verwoestende ingrediënten in
een radiologische bom van 400 ki
lo die in het spitsuur bij Liverpool
Street station in Londen tot ont
ploffing wordt gebracht.
De angstaanjagende scènes uit de
film van Daniel Percival verhalen
over dramatische gevolgen en
vooral de gebrekkige voorberei
ding van de autoriteiten, de hulp
diensten en het publiek op een
dergelijke aanslag. Het dagblad
The independent voorzag gisteren
dat Dirty War zowel de kijkers als
politici zal alarmeren. Volgens de
makers is dat ook de bedoeling.
„Ik hoop echt dat de film bij
draagt aan de staat van voorberei
ding van het publiek en dat ze
rampenbestrijders aanmoedigt
(tot meer voorzorgsmaatregelen)
aldus Percival in The Indepen
dent.
De film is er niet op uit paniek te
zaaien, maar is enkel realistisch.
Het geeft een eerlijk beeld en
dringt daarbij vragen op: zijn er
genoeg ontsmettingseenheden in
het land? Hebben de hulpverle
ners voldoende beschermende
kleding tegen chemische, biologi
sche, radiologische of nucleaire
wapens? Weet het publiek wat ze
wel of niet moet doen bij een der
gelijke aanslag? Weten mensen
bijvoorbeeld dat ze bij een radio
logische aanval binnen moeten
blijven, de luchttemperatuursre
geling af moeten zetten, elkaar
niet aanraken en zoveel mogelijk
moeten afzien van eten en drin
ken?
Het realisme in het drama is me
de het resultaat van twee jaar
diepgaand onderzoek. Een echte
functionaris van een speciale an
ti-terreurbrigade van New Scot-
Extra bewaking voor de Botlek-tunnel uit vrees voor aanslagen, driejaar geleden. De BBC-film moet bijdragen aan de staat van voorbereiding v 6
publiek en rampenbestrijders aanmoedigen. Foto: ANP/Jasper Juinen
land Yard vertelt in de film dat
„met de IRA (Ierse Republeinse
Leger) wisten we voor 90 procent
wat ze plan waren en toch lukte
het ze. Met deze club (extremisten
die de islam voor hun kar span
nen) zouden we geluk hebben
met 20 procent. Het is naïef te
denken dat het niet gebeurt".
En in Dirty War gebeurt het. Een
enorme wolk in de vorm van een
paddestoel verrijst boven Cen-
traal-Londen. Zeker 200 doden
vallen er en op termijn zullen dui
zenden door kanker worden ge
veld als gevolg van de straling. De
plaats van de aanslag mag dertig
jaar lang niet worden betreden.
De regering in de film komt er
niet best van af. Een bewinds
vrouw verhult haar onkunde en
besluiteloosheid met de medeling
dat haar beleidsplannen in het
nationale belang geheim moeten
blijven.
De echte regering in Londen heeft
het BBC-product al bij voorbaat
bekritiseerd als paniekzaaierij en
vol sensatiezucht. Bovendien zou
de film de kijkers onnodig met en
gevoel van onveiligheid opzade
len. De makers zien het echter als
een missie om de risico's van deze
aanslagen beter onder de aan
dacht te brengen. Dat doet de
huidige Britse regering in hun
ogen onvoldoende en veel minder
dan bijvoorbeeld de regeringen in
de Verenigde Staten en Australië.
De Amerikaanse regering geeft
per hoofd van de bevolking dertig
keer meer uit aan voorzorgsmaat
regelen dan de Britse, aldus Step
hen Barrett die bij het onderzoek
voor Dirty War betrokken was. In
de VS waren er serieuze oefenin
gen die hele steden vijf dagen in
hun greep hielden. Wij hadden in
Engeland maai' vier uurtjes bij een
metrostation. De regering is erg
zuinig als het gaat om de bescher
ming van de bevolking, maM
geeft ondertussen wel zo'n
jard euro uit aan militairen
de oorlog in Irak. 31
Dirty War is een samenwer l11
project tussen de drama- ei 131
aliteitenafdeling van de BB(ltu
gisseur Percival had al ervaie"
met rampen in beeld te breiir
Hij maakte bijvoorbeeld tw
geleden nog een film over e
delijk virus (Smallpox). Opi
vraag wat hij na Dirty War 0
doen, antwoordde Percival
lachend: „Ik weet het niet.iM
schien wel een romantische
medie". anp
Speurhonden krijgen binnenkort concurrentie:
speurratten. Het vaktijdschrift New Scientist
deed dit in de uitgave van gisteren uit de doe
ken. Wetenschappers in de Verenigde Staten
zijn er in geslaagd signalen van ratten te meten.
Signalen die de intelligente knaagdieren geven
wanneer ze mensen ontdekken. Onderzoek aan
universiteiten in Florida en in de staat New York
maken van de rat een belangrijke bondgenoot in
de strijd tegen het terrorisme.
Ingeplante elektroden in de hersenen van ratten
geven signalen door aan een zendertje. De ont
vanger van de signalen kan dan de rat én de
mens die het beestje tegenkomt, makkelijk loka
liseren. De methode zou uiterst effectief werken
bij het zoeken naai' overlevenden onder puin.
De rat heeft een uitstekend reukorgaan en kan
door zijn afmetingen en kruiptechnieken veel
beter en dieper in het puin doordringen dan een
hond. De rat met het zendertje wordt meteen
ook een belangrijke coalitiegenoot in de strijd
tegen het terrorisme. Hij kan niet alleen overle
venden onder puin traceren, hij kan ook explo
sieven ruiken. Volgens de betrokken onderzoe
kers kan de eerste anti-terrorismerat binnen ne-
De speurrat: uitstekende neus en kruiptechniek. Foto: Reuters gen maanden aan het werk. anp/rtr
Ook minder inspannende fysieke activiteiten, zoals w
delen, helpen tegen dementie. Dat blijkt uit twee Ami
kaanse onderzoeken, waarvan de resultaten gepublic m
zijn in de Journal of the American Medical'Association
Uit een onderzoek onder meer dan 2000 mannen van j
j^ar en ouder bleek dat degenen die het minst wande
(minder dan 400 meter per dag) bijna tweemaal zove
kans hadden op dementie dan degenen die het meesl
wandelden (meer dan 3,2 kilometer per dag). Uit een |c.
onderzoek was al bekend dat er een verband is tussei
mentie en fysieke activiteit, maar het was nog niet be
kend of dat verband ook bestaat met minder intensie
fysieke activiteit.
Het tweede onderzoek -op de Harvard Medical Schoi 'y
werd gehouden onder bijna 19.000 vrouwen van 70 j; 'ee
en ouder. De vrouwen vulden sinds 1986 elke twee ja IP
een vragenlijst in. Uit de antwoorden leidden de ondi
zoekers af dat de vrouwen die de meeste lichaamsbei
ging namen, beter scoorden bij cognitieve tests. Vrou
die in een rustig tempo zeker anderhalf uur in de wee |n
wandelden, deden het een stuk beter dan degenen diwe
minder dan veertig minuten in de week wandelden. 1
in
Vandaag treft u op deze pagina voor
het eerst een aflevering aan van
'Herfstvader'. In dertig afleveringen
beschrijft Haarlems Dagblad-journa
list Cees van Hoore hoe het is om op
55-jar'ge leeftijd nog eens een keer
vader te worden. Daarbij dient zich
natuurlijk meteen de vraag aan:
waarom?
Cees van Hoore: „Als we wereld af
gaan, worden we, als we tenminste
iets hebben gedaan wat de moeite
waard is geweest, herdacht met een
uitgebreid in memoriam. Maar als we
op de wereld komen, dan zwijgen al
le sprekers stil. Ja, er is een geboorte
kaartje, waarop je naam staat en hoe
blij ze met je zijn, maar voor de rest:
niets. Terwijl juist de jonggeborene
nog zoveel verwachtingen wekt bij
de ouders en de directe familieleden
zoveel stof tot filosoferen geeft. En
dat kun je van een dode niet zeggen.
Zo'n in memoriam is eigenlijk mos
terd na de maaltijd".
„Maar afgezien daarvan is de geboor
te van een kind voor een oudere man
natuurlijk ook een indringende ge
beurtenis. Wat gebeurt er in zo'n 55-
jarig hoofd op dat moment, wat doet
het met je? Je hele leven wordt door
elkaar gegooid. Dat wilde ik wel eens
op papier zetten. Zo goed en zo
nauwkeurig mogelijk."
Cees van Hoore schrijft naast zijn
werk voor de krant proza en poëzie.
Zijn laatste roman 'Zo'n vader' ver
scheen in 2003 bij uitgeverij Podium
in Amsterdam.
Momenteel is hij bezig aan de roman
'De smekeling', die naar verwacht in
2004 zal verschijnen.
We krijgen een kind. Krijgen, ja. Zo
als je alle belangrijke dingen in het le
ven krijgt. Zonlicht, zuurstof en
warmte ontvang je gratis en voor
niets. Maar ze worden nooit van jou
De -hopelijk verre- toekomst neemt ze
weer van je af. Zo is het ook met een
kind. Je krijgt het wel maar het blijft
van zichzelf. Een kind is een geschenk
met een eigen wil.
Nemen doe je in dit soort zaken niks.
Een kind komt of het komt niet. Het
beslist op een zeker moment: Ja, ik ga
naar die twee mensen toe. Ik zal hun
bestaan wat minder eenzaam ma
ken Of het denkt: 'Nee, bij die twee
tobbers wil ik mijn leven niet door
brengen. Als ik bij die tivee eens huil,
moeten ze meteen aan de valeriaan'.
Vijfenvijftig ben ik. Judith is tiueeën-
dertig. Op het moment dat de begra
fenispolis aandacht begint op te eisen
('Kijk toch eens naar me, waarom
mijd je me zo?'), word ik nog een keer
vader. Judith ziet de toekomst met
vertrouwen tegemoet. Bij mij over
heerst de twijfel.
Hoe je een luier moet verschonen,
weet ik nog wel. Dat heb ik bij mijn
twee zoons talloze keren gedaan. Zo
als een violist de hals van zijn instru
ment vastpakt voor hij gaat spelen,
klem je de enkeltjes vast tussen je vin
gers, je trekt de beentjes omhoog en
hup! met die tissue. En voordat je dat
doet en de baby met van die wijd
trappelende beentjes ziet liggen, zeg
je, zoals je moeder dat zei bij je zusje:
'Hoe liggen de meisjes van Amster
dam?'
Het zijn niet deze praktische zaken
die me afschrikken. De vraag is: kan
ik het mentaal nog wel aan? In een
ver verleden heb ik het al een keer
meegemaakt. Dat is niet goed afgelo
pen.
Wanneer ik 's avonds, moe van het
geren naar de crèche, het aanslepen
van wortelhapjes en het rondsjouwen
met twee'van die krachtig tegenstrib
belende lichaampjes, neerzeeg op de
bank, dacht ik: deze chaos kan niet
blijvend zijn, eens moet er weer rust
en orde komen.
Ik keek naar de rotzooi om me heen,
naar de boeken die half uit de kast
hingen, naar het fietsje en het trap-
wagentje dat schuin omhoog stond en
aan een steile-wandrace tegen de ka
mermuur leek te willen beginnen. Het
was alsof niet twee kleine kinderen
hadden huisgehouden in de woonka
mer, maar een woedende menigte
plunderaars die alles van zijn plaats
hadden gehaald, omgewoeld en door
zocht.
Maar dat was niet het ergste. De hele
dag lang was er niet één keer de mo
gelijkheid geweest om me even aan
het leven te onttrekken, het van een
afstand te bezien. Dat heb je toch no
dig. Als je te dicht met je neus op een
schilderij staat, zie je niet wat het
voorstelt. Zo is het met het leven ook.
Nadat we de boel samen, zo goed en
zo kwaad als het ging, hadden opge
ruimd, verdween ik met een fles wijn
naar mijn zolderkamer om daar naar
de avondlucht te kijken, die zo ver
heffend leeg en rustig was. Lang zat ik
daar zo te kijken, totdat de sterren als
kopspijkertjes begonnen te schitteren.
Tussen het kijken en drinken door
schreef ik, soms onderbroken door het
gejengel om een glaasje water diep
beneden in het huis.
Dat leven staat me nu weer te wach
ten, met dit verschil dat ik nu twintig
jaar ouder ben en nog meer aan rust
toe ben dan toen. Lezen wil ik, wan
delen, kijken naar de natuur om me
heen. Als jongen uit de stad eindelijk
eens te weten zien te komen wat het
verschil is tussen een merel en een
spreeuw. Op mij wachten boeken en
gedichtenbundels die ik al heel lang
wil lezen, maar waarvoor ik nu de
tijd niet heb. The Waste Land van
T.S. Eliot wil ik gaan bestuderen.
Voor mijn dood wil ik dat boek leren
begrijpen. I grow old...I grow old...I
shall wear the bottom of my trousers
rolled.
Aan zee sta ik, als ik die regels
lees. Met van die witte kuiten.
Pootje badend. De machtige w
terpias is voor mij voortaan
maar zo diep als mijn voeten
hoog zijn. Vroeger zwom ik
totdat ik vanaf het strand
niet meer was te zien, tot
dat ze begonnen te vre
zen voor mijn leven. Nu
durf ik niet ver meer.
Een oud beeld, zoals ik
daar sta. Alleen het
zakdoekpetje tegen de
felle zon, dat mijn vader
maakte door in de vier
uiteinden van het stukje
textiel een knoop te leggen,
ontbreekt nog. Een golfje
duwt me omver. Maar
daar is het kind dat me
omhoog trekt. Kom, va
dertje, we moeten voort!
'gi
Eer
kte
tul
h
ken
tal
dtl
eer
api
ivr
-D
-on
do1
als
let'
uit
•ld;
lag
leti
ld",
iërC
mei
npn
tus
|evr
