Libelle al zeventig
jaar zonder botox
MEDIA
Diva op de divan
Bachelor houdt kaken op elkaar
Overgewicht kind is aan te pakken Willem Wilmink was altijd ba
Wim Zomer zet GTST-dagboek op intern^
Duivesteijn boeit
tv-kijker niet
Nederlandse docu
op al-Jazeera
Tijdschrift presenteert vandaag gezellige glossy
den haag - Het onderzoek van
de commissie-Duivesteijn naar
de aanleg van hogesnelheidslijn
en Betuweroute kan de tv-kij
kers niet boeien. De gemiddel
de kijkdichtheid is na ruim twee
weken van openbare hoorzit
tingen 0,4 procent. Daarmee
haalt dit onderzoek het niet bij
de parlementaire enquête naar
de bouwfraude twee jaar gele
den, die goed was voor een ge
middelde kijkdichtheid van 0,7
procent. De kijkcijfers van de
hoorzittingen, die overdag
plaatsvinden, blijven ver achter
bij die van het achtuurjournaal
dat doorgaans zo'n 10 procent
scoort.
Amsterdam - De Arabische tele
visiezender al-Jazeera zendt
vandaag de Nederlandse docu
mentaire 2000 Terrorists uit. In
de Arabische landen herdenken
miljoenen mensen vandaag het
bloedbad van 1982 in de Pales
tijnse vluchtelingenkampen Sa-
bra en Shatila. De documentai
re volgt een groep overlevenden
van de slachting, die twintig
jaar later in België een proces
aanspanden tegen onder meer
de Israëlische premier Ariel
Sharon voor zijn aandeel in de
wreedheden. 2000 Terrorists
ging in mei in première in De
Balie in Amsterdam. De film
van regisseurs Hanro Smitsman
en Peter Speetjens wordt deze
week ook vertoond op het Bei
rut Filmfestival.
ag 16septemi
De o zo draaglijke lichtheid van het bestaan van Paris Hilton
hoofddorp/anp - „We doen het
al zeventig jaar zonder botox, en
toch zijn we al 70 jaar jong." Li-
belle viert dit jaar het zeventig
jarig bestaan en is daarmee vol
gens eigen zeggen al decennia
lang een goede vriendin voor
miljoenen mensen, vrouwen én
mannen. In het kader van dit ju
bileum wordt vandaag in de
Kunsthal in Rotterdam een spe
ciale Libelle gepresenteerd.
De kracht van Libelle is volgens
hoofdredacteur Franska Stuy
dat het blad altijd met zijn tijd
is meegegaan. „We zijn continu
vernieuwend, maar de kern van
het blad blijft altijd: wat is er
echt belangrijk in het leven."
Dat vooruitstrevende bleek uit
meerdere hoogtepunten in de
geschiedenis van het vrouwen
blad. Libelle plaatst in 1968 een
groot artikel over de anticon
ceptiepil en Nederlandse vrou
wen gaan als eersten in Europa
massaal aan de pil. Twee jaar
later krijgen Dolle Mina's twaalf
pagina's ruimte voor hun ver
halen. In 1997 begon Libelle
een eigen evenement: de Libel
le Zomerweek, ieder jaar een
groot succes.
Uiteraard merkt het tijdschrift
ook de recessie in Nederland en
de daarbij horende terugloop in
abonnees. Stuy: „Mensen bin
den zich niet zo snel meer. Met
name de jongere generatie gaat
eerst 'zappen' tussen diverse
tijdschriften." Maar dat gaat
volgens de hoofdredacteur toch
vervelen. „Als er belangrijke
keuzes worden gemaakt, zoals
trouwen en kinderen, hoort de
Libelle daarbij. Uiteindelijk ko
men ze weer bij ons terecht."
Het blad heeft momenteel on
geveer 3,2 miljoen lezers, waar
van 800.000 mannelijke. Stuy
noemt haar blad „een rustpunt,
maar ook wel een tikje rebels".
Om dat rebelse tot uitdrukking
te laten komen, presenteert het
tijdschrift vandaag een Glossy
Libelle, drie keer zo dik als nor
maal en op dikker, glanzend
papier.
Hiermee wil de hoofdredacteur
laten zien dat een glossy ook
gezellig kan zijn. Het hoeven
niet alleen maar mooie plaatjes
te zijn met artikelen die veel te
duur zijn. In onze glossy staan
echte verhalen over echte vrou
wen. 'Glossy' is slechts een bui
tenkant, het gaat om de in
houd."
Sterke vrouwen
De eerste exemplaren worden
vandaag uitgereikt aan Femke
Halsema, Mariette Opstelten-
Dutilh en Hind. „Dat zijn alle
drie sterke vrouwen die weten
wat ze willen en daar druk mee
bezig zijn", aldus Stuy. De
abonnees ontvangen de glan
zende Libelle in het weekend in
de bus.
Aan de glossy is weken keihard
gewerkt, volgens de hoofdre
dacteur. „Het normale werk
moest ook worden gedaan, dus
het waren vooral avonden en
weekenden waarin we met de
glossy bezig waren." Het tijd
schrift kan uitkijken naar nog
een jubileum, volgend jaar be
staat de Libelle-strip Jan, Jans
en de Kinderen namelijk 35
jaar.
door Charlotte van Cenderen
Rotterdam - „Goeiemiddag Al-
bert," roept Peter-Paul Hollink
(34) door zijn mobieltje. Het is
Albert Verlinde, die voor een
showrubriek op Radio Noord
zee even met de Rotterdamse
bachelor wil praten. Met een si
garetje in zijn hand loopt hij
naar een kamertje in zijn
smaakvol ingerichte makelaars
kantoor om de showbizzkenner
te woord te staan.
.Albert wilde weten of ik inder
daad iets heb met Inge de
Bruijn", vertelt hij later. „Maar
ze is echt gewoon een vriendin
van me. Ik ontmoette haar een
paar jaar geleden toen ze een
appartement wilde kopen. Ben
ik net zo'n type als haar vorige
vriend Jacco Verhaeren? Nee
toch?"
Sinds vorige week is Peter-Paul
elke maandag en zondag te zien
in het Yorin- televisieprogram
ma De Bachelor, waarvoor hij
in mei en juni in Zuid-Afrika
een keuze mocht maken uit 25
mooie Nederlandse dames. Zijn
telefoon staat sinds de eerste
uitzending niet meer stil.Ach,
ik laat het maar een beetje over
me heen komen. „Ik vind het
niet negatief en niet positief."
De vorige bachelor, Roderick
Hilhorst, die vanwege een roe
rig seks- en drugsverleden nog
al spraakmakend was, kwam hij
een paar maanden geleden toe
vallig tegen op een feestje. „Ik
zei dat hij wel blij moest zijn
dat ik het van hem overnam.
Daar moest hij wel om lachen.
Zelf heb ik trouwens helemaal
geen roerig verleden, hoor!"
Op de belangrijkste vraag, of hij
nog steeds vrijgezel is, mag hij
van RTL Nederland absoluut
geen antwoord geven. Dus we
ten we voorlopig niet of zijn net
gekochte appartement in het
Rotterdamse Scheepvaartkwar-
Peter Paul Hollink is de nieuwe Bachelor. Foto: GPD/Jaap Rozema
tier voor één of twee personen
is. Hij laat alleen los dat een van
de Rotterdamse dames "erg ver
is gekomen".
Hoe voelde het nou om als man
een keuze te mogen maken uit
25 dames? „Ja, dat was wel
overweldigend", zegt Peter-
Paul. „Het was ook erg cool om
in mijn stoere zwarte pak uit de
limo te stappen en al die vrou
wen voor het eerst te zien staan
in hun mooiste avondkleding."
Dat hij 24 vrouwen de bons
moest geven, vond hij wel on
natuurlijk. „Op een normale
stapavond heb je toch niet de
keuze uit vijfentwintig vrouwen
van wie je er meteen tien weg
stuurt?"
En dan te bedenken dat hij zich
helemaal niet zelf had aange
meld voor De Bachelor. Op een
avond zat hij met wat vrienden
te eten in het Rotterdamse res
taurant Rosso, toen een meisje
op hem afkwam en vroeg of hij
misschien vrijgezel was. „Ik
dacht: wat krijgen we nou?"
Ach, waarom niet, dacht hij uit
eindelijk, toen hij hoorde dat ze
iemand zochten voor het pro
gramma. „Ik vond het wel
avontuurlijk."
Verder moet je het programma
vooral met een korrel zout ne
men, benadrukt hij.Al die tijd
realiseerde ik me wel dat ik met
een bedacht spel bezig was."
Over de afgewezen vrouwen
maakt hij zich ook geen zorgen.
„Zij wisten toch dat het maar
een spelletje was?"
Laatst kwam hij tijdens het uit
gaan een meisje tegen dat hij in
de eerste ronde meteen naar
huis had gestuurd. „Hoe heb je
dat nou kunnen doen, man,
vroeg ze. Toen zei ik maar dat
er die eerste dag nogal veel op
me af kwam, dus dat ik mis
schien wel de verkeerde beslis
sing had genomen..."
De Rotterdammer is al een paar
maanden terug uit Zuid-Afrika,
maar raakt er nog niet over uit
gepraat. Kaapstad en Johannes
burg heeft hij gezien, op safari
zat hij tussen de wilde beesten.
„Geweldig was dat. Als ze dit
programma hadden opgeno
men op de Veluwe, dan had ik
misschien niet meegewerkt",
lacht hij. „Ja, misschien heb ik
wel alleen meegedaan omdat
het in Zuid-Afrika werd opge
nomen!"
Een bekende Nederlander hoeft
hij niet perse te worden. Hij
ontmoette er een paar bij de
presentatie van de nieuwe RTL-
programma's en dat vindt hij
genoeg. Zo sprak hij ook even
Patty Brard, die riep:Als het
niks wordt met die meiden, dan
wil Ik wel met je trouwen!" Pe
ter-Paul: „Ik heb daar maar niet
op gereageerd."
Uitnodiging voor een telefonisch
interview met Paris Hilton. Klinkt
leuk, want de societyprinses, erf
gename van het Hilton Hotel
imperium, is inmiddels wereld
beroemd dankzij de hilarische
realityserie The Simple Life over
haar verblijf op het Amerikaanse
platteland. Maar de partygirl
noemt zich nu een zakenvrouw,
over wie nog veel vooroordelen
bestaan. „Ik ben de minst ver
waande persoon die ik ken."
door Bemice Breure
Hilversum - Paris Hilton (23)
hangt aan de andere kant van
de lijn, en het is vrijdagavond
tien uur. Tenminste, in Neder
land. Een Finse collega heeft de
klok al elf uur horen slaan, voor
de journalisten uit Canada is dit
om vier uur 's middags een
laatste klus voor het weekeinde
terwijl de Australische deelne
mers aan deze 'conference call'
waarschijnlijk in pyjama's zijn
aangeschoven. Voor hen is het
immers zaterdagochtend, zeven
uur. En hoe zit het met Paris
zelf? Haar horloge geeft, uiter
aard, het meest comfortabele
tijdstip van de twintig bellers
aan: in woonplaats Los Angeles
is het één uur 's middags. Toch
ligt de diva op de divan.
Het is heel laat geworden in de
studio waar ze werkt aan haar
eerste album, vertelt ze met een
slaperig kleine-meisjesstemme
tje. Sinds de realityshow.The
Simple Life drie jaar geleden in
de Verenigde Staten werd ver
toond, is ze 'hot'. Kijkers smul
den van de onnozele avonturen
die Hilton en haar iets minder
uitgesproken vriendin Nicole
Richie, de geadopteerde doch
ter van zanger Lionel, beleefden
tijdens hun verblijf bij een boe
renfamilie in Arkansas. De so
cietyprinses, een andere bena
ming is lastig te vinden, ver
schijnt sindsdien veelvuldig op
catwalks, in films en heeft een
eigen sieradenlijn. Sekstapes
van haar en een ex-vriendje be
landden op internet. Haar cd
staat gepland voor begin vol
gend jaar, deze maand ver
schijnt haar boek Confessions.
Ondertussen domineert de
blondine, die shirts draagt met
teksten als 'Your boyfriend
wants me' en onlangs haar rela
tie verbrak met voormalig Back
street Boy Nick Carter, het
nieuws in de glamourbladen.
Het interview, waarin een ge
spreksleidster de beschikbare
zestig minuten keurig verdeelt
over de deelnemers, levert een
haast verbijsterende inkijkje op
de o zo draaglijke lichtheid in
het bestaan van Paris Hilton.
Een Britse journalist wil 'vooral
graag' weten hoe het haar hond
Paris Hilton, societyprinses en erfgename van het Hilton Hotel-impe
rium: „Ik ben de minst verwaande persoon die ik ken."
Foto: GPD/Sam Jones/FOX
Tinkerbell vergaat. „Ze is weer
thuis!" Daar is hij ook blij om,
zegt de verslaggever. Maar waar
was ze nou? „Over haar ver
dwijning gaan de raarste ge
ruchten, daarom zal ik nog één
keer vertellen wat er precies is
gebeurd. Mijn zus had de deur
van mijn huis opengelaten ter
wijl ik op pad was voor een fo
tosessie en toen is ze ervan
door gegaan. Een vrouw die
verderop woont, heeft haar ge
vonden."
Een Deense verslaggeefster
vraagt zich af hoe het beeld van
Paris als 'partygirl' is ontstaan.
„Die tijden zijn nu voorbij. Ik
werk elke dag, en ben dan vaak
te moe om te feesten. Ik was
hooguit vroeger een 'partygirl'.
Maar zeg me, welke jongere
zou, vooropgesteld dat hij of zij
de gelegenheid kreeg naar zulke
feesten te gaan, thuisblijven?"
Kopenhagen geeft haar daarin
'helemaal gelijk'. Wat is Paris
dan wel? „Nu ben ik onderne
mer, zakenvrouw. Ik acteer, ik
zing, ik doe alles wat ik wil."
Een pittigere vraag volgt vanuit
Toronto, Canada. Wanneer
trekt iemand eigenlijk teveel
aandacht naar zich toe? „Ik ben
een carrièrepe'rsoon, en ik ben
okay. Ik werk heel hard en ik fo
cus me op alles. Sommige men
sen zijn in staat een heleboel
tegelijk te doen, en anderen
niet. Ik behoor tot de groep die
dat wel kan, Er wordt snel over
geschakeld naar een veiliger
onderwerp, het soort 1
dat we op haar album
verwachten. „Het won
prock, een soort kruisi
Blondie en Pink." Zevi
'heel erg bedankt' vooi
woord. Hilton: „Uh-Ht
Een wakkere journalisi
stralië vraagt zich af: 1
vinden mensen jou zo
sant?' „Ik weet het eet
Veel mensen zien me
soort popicoon, ik woi
vergeleken met Marily
roe. Misschien is het 0
een goed aura heb, ee
persoon ben of blond.
Op een vraag uit Nedi
(The Simple Life is vai
september te zien bij
zegt Hilton dat ze zon
gene op de serie terug
ik met vrienden de dvi
gillen we het uit. Het i
zo grappig. Ik schaam y
gens voor. Ik heb met
het lachen gemaakt ei
ik blij om. En natuurü J
de Wal-Mart (de groo
permarktketen van de j
wel. Ik deed puur voo
alsof ik er nog nooit v j,
hoord."
Finland vraagt zich af ,r
ooit betreurt dat ze hi c
zen voor een leven in
lights? Hilton - die na
wachting een erfenis
miljoen dollar staat te
- is resoluut. „Nee, dii
leuk vind. Ik doe dit li
op kantoor zitten." Vi
formeert de wereldpe
haar andere huisdien
favoriete film en well n
gen onontbeerlijk ziji 1
feest. Voor het laatste Je
rondje waagt de Brits 0L
list het een roddel teiW
Is het waar dat Paris 1l(
maakte met haar vrie
vies van haar psychol 'v
ze vaart nu eenmaal I cl
deze vrouw. „Ik hebl
meteen gebeld toenl
weg was. Dat doe ik i
tijd als er een problei
vrouw is geweldig, ei i c
tijd gelijk." Een Ned< J)
omroepblad is benie n
haar reactie wanneer1
snob wordt genoemi
haar overkwam in Ai y.
„Het is duidelijk dati C
dat zegt, helemadl nis*
waar hij het over heej^
ben juist de minst veioi
persoon die ik ken." S
straliër informeert te jjj
naar de vooroordelen
Hilton in haar boek>
nen. Wat is het groot
stand? „Dat ik een v«
meid ben die helem. 15
uitvoert. Ik werk juist IC
dan al mijn vrienden
Na exact een uur is
viewsessie over. De
leidster: „Paris, je bet1
jer. Onwijs bedankt'
fü
tti
Hilversum - Omdat zijn fans
hem naar eigen zeggen nog
steeds weten te vinden en de
soap Goede Tijden Slechte Tij
den nog altijd bijzonder popu
lair is, gaat de acteur Wim Zo
mer het dagboek dat hij tijdens
zijn GTST-periode bijhield pu
bliceren op internet.
Hij doet dat via zijn website
www.wim-zomer.nl. Zomer
speelde voorheen bijna tien
jaar lang de rol van Daniël in de
soap. „Ik denk dat het voor de
fans interessant is om eens ach
teraf in de keuken te kijken",
zegt Zomer. „Het eerste deel
staat deze week op mijn site,
daarna elke vrijdag een aantal
pagina's. Gezien de omvang zal
het wel een aantal maanden
duren voordat alles gelezen kan
worden." Echt heel boeiend
zijn de eerste ontboezemingen
over het verloop op de set in
1993 overigens niet. Zomer
duidt zijn mede-acteurs enigs-
zins mysterieus aan
voorletters, houdt
de hoogte van zijn
en stipt af en toe
tussen collega's uit
Zomer houdt zich
ren vooral bezig me
satie van zijn eigei
cus in Apeldoorn.
x enschede - Herman Finkers zag zijn goede zagen hem plots nooit meer.
Hilversum - Een op de acht Ne
derlandse kinderen is anno
2004 te dik. Het aantal kinderen
met ernstig overgewicht is de
afgelopen 25 jaar verdubbeld.
En onlangs bleek nog uit Fries
onderzoek dat het tempo waar
in kinderen te dik worden al
leen maar toeneemt. Ligt het
aan de kinderen of aan de ou
ders? En doen we er wat aan?
Het EO-praatprogramma 'Na
de Diagnose' is vanavond ge
heel gewijd aan het probleem
van te dikke kinderen.Als ik in
de spiegel kijk moet ik letterlijk
kotsen", citeert de tiener Krista
voor de camera uit haar dag
boek. Ze walgde van zichzelf
vanwege haar overgewicht.
Naast haar in de studio zit
Niels, die op 12-jarige leeftijd
112 kilo woog. „Het pesten be
gon in groep acht", vertelt hij.
„Dat was gewoon hartstikke
erg."
Behalve dat dikke kinderen op
latere leeftijd allerlei gezond
heidsklachten ontwikkelen, is
het jonge leven ook vaak geen
pretje, jnaken de twee duidelijk.
Ze zijn een makkelijke prooi
voor pestende leeftijdsgenoten
en veelal hebben kinderen met
overgewicht last van een min
derwaardigheidscomplex. Met
Krista en Niels gaat het inmid
dels beter. Niels is dertig kilo
kwijt en Krista is op weg naar
een beter gewicht.
'Na de Diagnose' beperkt zich
niet tot de 'zielige verhalen',
Het leven van dikke kinderen is geen pretje. Foto: GPD/EO
maar gaat ook op zoek naar de
oplossing. Oorzaak en oplos
sing liggen bij de ouders, blijkt
al snel. De titel van het pro-
gramma - Mijn kind is te dik,
doe ik er wat aan? - laat dat nog
in het midden. Sterker, het is
maar de vraag óf behandeling
van overgewicht wel nodig is.
Die vraag wordt snel met een
'ja' beantwoord. Er zijn eigen
lijk geen argumenten te beden
ken om het aanpakken van
overgewicht bij kinderen te ne
geren.
Aan de hand van drie succes
verhalen, laten de programma
makers vervolgens zien dat er
ook oplossingen zijn.
Daarbij plaatsen de program
mamakers zowel de kinderen
als de ouders in de rol van
'slachtoffer'. Niet alleen het
kind heeft hulp nodig, ook de
ouders. En de sleutel voor suc
ces ligt toch vooral bij de ou
ders. Uiteindelijk blijkt dat
doordat ze hun kind helpen, ze
ook zichzelf een dienst bewij
zen.
In 'Na de Diagnose' beschrijven
drie moeders en een vader hun
machteloosheid toen ze in kor
te tijd hun zoon of dochter
zwaar zagen worden. Bij twee
bracht hulp van buitenaf de op
lossing. De moeder van Krista
stuurde haar dochter naar het
Victory Camp, een zomerkamp
voor Nederlandse en Belgische
tieners met overgewicht. Twee
weken kamp bleek Krista's
wondermiddel. Ze ontmoette
lotgenoten aan wie ze haar pro
blemen kwijt kon, haar zelf
beeld verbeterde en de kilo's
vlogen eraf. De ouders van
Niels lieten hem opnemen in
kliniek Heideheuvel, waar hij
samen met leeftijdsgenoten een
afvalprogramma volgde.
Moeder Jannie kwam er zelf uit.
Ze stelde een actieplan samen:
kocht een pony en een trampo
line voor haar dochter zodat ze
meer ging bewegen en sprak
met haar af elke avond samen
te gaan fietsen. En ze kookt
minder vet. Haar dochter blijft
anoniem, ze komt alleen onher
kenbaar in beeld. Het gaat in
middels een stuk beter met
haar.
Kim Hartman
Na de Diagnose, EO, Nederland
1 om 22.00 uur.
enschede - Herman Finkers zag zijn goede
vriend Willem Wilmink na diens overlijden
in zijn kist liggen. Hij herkende hem nau
welijks. „Ik zag hem voor het eerst zonder
angsten en neuroses. Hij was rustig en Wil
lem was nooit rustig."
Finkers doet deze uitspraak in de schitte
rende documentaire die regisseur Dirk Jan
Roeleven maakte over Wilmink, getiteld
Dichter in de Javastraat. De NPS zendt de
documentaire morgen uit, op de dag dat in
het Letterkundig Museum in Den Haag een
grote tentoonstelling over Wilminks leven
en werk wordt geopend. Bovendien ver
schijnt bij die tentoonstelling een schrijver
sprentenboek onder de titel Ik droomde
dat ik wakker was. Met de uitgave van twee
kloeke delen gedichten en liedjes vólgende
maand mag je stellen dat Willem Wilmink
(1936-2003) is opgenomen en bijgezet in
het pantheon van grote Nederlandse schrij
vers. Uit al deze activiteiten spreekt groot
respect voor de dichter die hij was, de dich
ter die geen grote woorden nodig had. Die,
zoals Aart Staartjes zegt in de documentai
re „de meest triviale zaken in heel dagelijk
se taal kon opschrijven en het literatuur liet
worden".
De documentaire van Roeleven begint in
de Javastraat in Enschede, waar burge
meester Mans een plaquette onthult aan
Wilminks laatste woning, Javastraat 43.
Waarna het leven van de dichter chronolo
gisch wordt belicht. Met een aantal opval
lende constanten. Vooral de angst. Angst
die zijn leven heeft gekenmerkt. Joost Prin
sen, die de documentaire werkelijk draagt,
merkt op: „Hij was bang voor alles." Zijn
angst stamde uit de oorlog. De vliegtuigen
die over kwamen. Een geluid dat ook in de
schuilkelder goed te horen was. Prinsen:
„Hij was bang in die kelder in Enschede,
bang in de oorlog. Eigenlijk heeft hij zich-
De vorig jaar overleden Willem Wilmink in
de NPS-documentarie van regisseur Dirk
Jan Roeleven. Foto: GPD/George Nusmeijer
zelf weer terugbegraven in Enschede op het
eind van zijn leven."
Aan de Javastraat was Wilmink gelukkig,
maar zijn vrienden en collega's die in de
documentaire aan het woord komen, spre
ken ook bittere woorden. Aart Staartjes,
Joost Prinsen, Hans Dorrestijn - mensen
waarmee hij jaren had samengewerkt en
voor wie hij onvergetelijke liederen als 'Fre-
kie', kreten als 'Deze vuist op deze vuist' en
duizenden andere teksten had geschreven,
zagen hem plots nooit meer.
'Een onneembare vesting', zo 0 d
Staaltjes het huis aan de Javasttf™
Dorrestijn: „Ik heb hem nooit n
Ruim tien jaar niet. Ik heb daartne
gehad en ik ben er pissig over
had eigenlijk gewild dat hij op
de deur stond."
Staartjes verhaalt hoe schrijnen 15
vond dat Wilmink niet kwam o[
het afscheid en de begrafenis \i
Bannink, die ontelbare teksten
ter op muziek had gezet. „Zijntfek
en toeverlaat. Niet bij zijn begn
Dan denk je, tsja."
Maar de bewondering overheeij oi
meest aangrijpende moment a)3f
Prinsen. Gezeten achter zijn bu
telt Prinsen voor de vuist weg d ei
denis van het gedicht over Ben
goochelaar die door de nazi's ii
in Sobibor werd vergast. Prinse
Wilmink uitgedaagd een gedicl
ven over de joodse illusionist M'
man alias professor Ben Ali Lib T
hoorde niets. Waarop hij het ze iv
en die poging naar Wilmink stu 1j
kerende post kwam diens versi
sen draagt dit voor. Maar inhoi v
keus en ritme van het vers zijnP O
gend dat Prinsens stem breekt
tranen bevangen de laatste regpp
zien uit te spreken. Roelevens
mera zoomt slechts zeer wei
hand voor zijn ogen weet Pr„..n|
nog uit te brengen: Van die 1
penveltelevisie.
Theo Hakkert
Willem Wilmink - Dichter in
vrijdag Het uur van de wolf,
uur. Nederland 3.
I
