Duncan de Groot moet I
wennen aan nieuwe rol
SPORT
let rondje om een imposante kerk
René Ruitenberg: nooit meer op zondag
S2
SJC'er is dit seizoen aangever in plaats van afmaker
Ruitenberg ruilt met Ruud Borst
national voor
il/LGB/Vivax
Startgemeenschap
iB/Vivax heeft een
>ler. Paul Verweij (20)
jelederen versterken.
Ie vorig seizoen bij
rendrecht, dat vierde
hoofdklasse. Verweij
ids kort deel uit van de
selectie. „Hij past
ns plaatje", zegt coach
jker. „Hij is een jonge,
ze speler en wij eillen
onge ploeg de komen-
n de top gaan spelen."
poloërs gaan vaker
an voorheen en zijn
i met een krachttrai-
gramma. „Dat stond
i aan", zegt Spijker. „Hij
t idee dat hij bij ons be-
ijn ambities uit de voe-
Vij kunnen dit jaar bij
r eindigen en mis-
-: ior een paar verrassin-
»n, zodat we nog een
tsen hoger komen."
I wijkt uit
oktober
Docos speelt de com-
jdstrijd uit bij Voor
kop donderdag 30
er. De wedstrijd was
kelijk gepland op 3 ok-
idag van Leidens Ont-
jJedstrijd begint om
is vraagt
iformatie'
ii jten - IJsselmeervo-
g de KNVB om infor-
tocht naar aanleiding
icident tijdens de
tegen Voorschoten'97
ipen zaterdag. In dat
'Voorschoten-speler
Jonk in de 35ste mi-
tweede gele kaart. Pas
- merkte arbiter Vos
n tweede was. Jonk
arom de tweede helft
meespelen. IJssel-
|ls ziet af van een offi-
,Maar we voelen
deeld want Voor
tien minuten met
a in het veld ge-
bestuurslid Peter
van IJsselmeervo-
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 2004
door Peter van der Hulst
noordwijk - Praatsessies, een trainer
die de vertrouwensvraag aan de orde
stelde en een voetbalteam dat het
spoor volledig bijster was. Duncan de
Groot weet na een seizoen meteen
waar het verschil ligt tussen zijn oude
club Foreholte en zijn nieuwe vereni
ging SJC. „Bij Foreholte had ik zoiets
nog nooit meegemaakt, maar bij SJC is
naast gezelligheid ook prestatief voet
bal belangrijk. Worden er geen punten
gepakt dan gebeurt zoiets, maar voor
mij was het wel allemaal nieuw."
Toen de degradatienood in alle he
vigheid tot SJC doordrong legde trai
ner Roland Ebbeling in maart zijn se
lectie drie keuzes voor: op dezelfde
voet doorgaan en degraderen, de
coach vervangen, of met enkele nieu
we spelers een ander systeem gaan
spelen. Het werd de laatste optie,
waarmee de weg werd vrijgemaakt
voor de 25-jarige De Groot. De spits
die tot dan toe tevreden moest zijn
met een plek op de bank kreeg de
voorkeur boven voorhoedespelers als
Alan Campfens en Ben Saïd. De
Groot beschaamde het vertrouwen
niet en groeide in korte tijd met ne
gen doelpunten uit tot topscorer van
het elftal. „Alan en Bennie zijn veel
sneller en technischer dan ik. Ik moet
het van mijn kopkracht en werklust
hebben en het spel simpel houden. Ik
ben geen speler die een mannetje op
zoekt en een schaar maakt."
Vraag blijft dan waarom het met die
betere voetballers niet lukte. „Ebbe
ling had een moeilijke groep. Vier tot
vijf spelers wilden een behoorlijk
stempel op de selectie drukken. Maar
als een van die jongens in het veld
dan wat roept en de ander accepteert
dat niet dan heb je een probleem. De
acceptatiegraad was gewoon te laag.
Toch werd de schuld veelal onterecht
bij die jongens gelegd. Ze deden hun
best, maar in het veld klikte het ge
woon niet."
Dat is dit seizoen anders. Met Maic-
kel Verver en Patrick Heijmans heeft
SJC dit seizoen nog maar twee kapi
teins op het schip. Kwalitatief is het
elftal wellicht minder dan vorig jaar,
maar met voetballers als Charles Saït
heeft de Noordwijkse club wel geïn
vesteerd in teamspelers. „Daarnaast
doet de nieuwe trainer Ruud de
Groot er alles aan om het teamproces
te bewaken. Bovendien heeft hij oog
voor de hele selectie, ook het tweede
elftal. Spelers die daarin goed preste
ren, weten dat het gezien wordt en
dat ze wellicht een kans krijgen in het
eerste team."
Zelf is Duncan de Groot inmiddels
omgevormd van diepe spits naar
schaduwspits. In plaats van bruikba
re ballen te ontvangen, moet de in
Leiden woonachtige voetballer zelf
voor de toevoer naar centrumaanval
ler Erwin Beltman zorgen. En dat valt
hem niet mee. „In de voorbereiding
speelde ik niet goed. Er wordt nu veel
meer van mij verlangd en daaraan
moest ik wennen. Ik moet nog een
balans zien te vinden tussen mijn
aanvallende en verdedigende taken.
Ruud de Groot is daar ook heel eerlijk
in. Hij vond dat ik niet overtuigend
had gespeeld, maar gaf me voor de
eerste competitiewedstrijd tegen FC
Boshuizen toch het vertrouwen. Pre
cies op tijd ging het beter, want ik
vind dat ik afgelopen zondag redelijk
speelde. Maickel Verver stuurt mij
goed en ik beperk me gewoon tot wat
Uc kan: een bal ontvangen, naar de
zijkant afspelen en oplopen naar vo
ren. Erwin is nu de afmaker. Ik moet
ruimte maken voor hem en dat is las
tig genoeg want we zijn beiden niet
de snelste."
Het loopvermogen van De Groot is
immers niet meer wat het is geweest.
Hij heeft een pacemaker nadat bij
toeval werd geconstateerd dat zijn
hartslag in rust onder de dertig sla
gen per minuut daalde. Hij heeft
geen last van het apparaatje. De
Groot merkt het alleen op als hij voor
controle in het ziekenhuis is. „Dan
drukken ze op de computer tien keer
op enter en schiet de hartslag door
naar de 180 slagen. Weten we dat-ie
het nog doet." Een goed excuus om
het in het veld wat rustiger aan te
doen, is het niet. Zijn medespelers
zorgen daar wel voor. „Maickel roept
weieens: 'Joh, Duncan zet dat appa
raat even wat hoger, want dit schiet
niet op'. Ik sta er eigenlijk nooit bij
stil. Teamgenoten geloven soms ook
niet dat ik een pacemaker heb. Pa
trick Heijmans dacht dat hij in de
maling werd genomen en was pas
overtuigd toen hij het apparaatje had
gevoeld."
De Groot is blij met het vertrouwen
dat hij van zijn trainer krijg. „Ik wil
zorgen dat ik een vaste waarde van
het eerste team word", zegt hij over
zijn ambities. Voor een speler die
ruim een jaar geleden bij Foreholte
nog op de bank zat een realistische
doelstelling. „Ik heb zes seizoenen in
Voorhout gespeeld, maar ik stond stil
in mijn ontwikkeling. Het laatste sei
zoen zat ik geregeld wissel, werd wat
zwaarder en raakte gedemotiveerd. Ik
wilde wat anders, heb me aangemeld
bij SJC en gelukkig pakte dat goed uit.
In plaats van in de derde klasse speel
ik nu in de tweede klasse."
En dat voor een voetballer die ooit bij
aartsrivaal Noordwijk begon. „Ik
word daar niet mee gepest, maar als
ik bij Noordwijk ga kijken mag ik niet
meer gratis naar binnen", zegt hij la
chend. Want zijn oude club op de
voet volgen doet hij nog steeds. „Ik
bezoek vrijwel alle thuiswedstrijden
en hoop ook dat de ploeg wint. Al
leen tegen SJC zijn de roüen omge
draaid. Dan zie ik Noordwijk liever
verliezen."
Duncan de
Groot: „Team
genoten gelo
ven soms ook
niet dat ik een
pacemaker heb.
Patrick Heij
mans dacht dat
hij in de maling
werd genomen
en was pas over
tuigd toen hij
het apparaatje
had gevoeld."
Archieffoto:
Taco van der Eb
Marathonschaatser wil leven in dienst stellen van geloof
len op het oude stadsplein in Sulmona. Een medaille zit er voor Nederland niet in. Foto: GPD/Harm de Boer
De plaatselijke pizzeria draait
gTSiovanni kan het niet bijhouden,
intf en aan met schone blauwe ta-
I. Maar de mensen willen pizza
iKorea heeft zich overgegeven. Ze
jver rijst gehad, maar in heel Sul-
pr deze week het WK skeeleren
buden, is geen Chinees te beken-
anders hebben het goed naar
een EK in eigen huis - Heerde
in deze zomer - zijn ze nu met
naar midden-Italië gereisd,
lan, Karlo Timmerman en de
nald en Michel Mulder zitten
terras van Giovanni. Ze hebben
's besteld, om mee te ne
llen ze al etend naar de wedstrij-
ei
fe middag eten we met zijn allen
fl. 's avonds haalt ieder zelf wat
5t,pakkelijk", zegt Ronald Mulder,
Pgende plek de beste Nederlan-
|toe. Hij kan ontspannen toekij-
tnd. De andere twee niet, Michel
•men nóg in actie op de 20 kilo-
;oers.
:s is even verderop. Een baan
°l iter op het oude stadsplein. Om-
een imposante kerk en kolossa-
n het midden een sierlijke fon-
de tribunes rondom het hele
eeft iedereen een goed over
dag is het leeg, 's avonds zit het
Zeker vierduizend mensen zitten
Öe kant.
Ds, directeur van de Skatebond
l speelt voor assistent-bonds-
ft bondscoach Desly Hill is niet
iW. Van Os schreeuwt de aanwij
zingen door. 'Kom op Sjoerd naar voren',
luidt het advies van langs de kant.
Niks vergeleken bij het lawaai dat even later
loskomt als Colombia in de finale komt -
Nederland is er dan al uit. De hele linker
kant van de tribune springt op. Het 'Co-
lom-bia. Co-lom-bia' komt uit de tenen.
Veel geel-rode vlaggen en poncho's. De ra
dioverslaggever, met achttien Colombiaan
se journalisten zijn ze in totaal, kan amper
boven het lawaai uitkomen. Hij schreeuwt
zijn liveverslag nu door de telefoonhoorn.
Knappe luisteraars, als daar nog iets van te
maken is.
Colombia wint het goud op de 20 kilometer
afvalkoers. De eerste zou je denken na de
explosie van vreugde die tot stand komt.
Maar nee, dit is nummer achttien alweer,
vertelt Juan Filippe, in Colombia werkzaam
bij een skatefabrikant. De skeeleraars zijn
ware helden en heldinnen in eigen land.
Voetbal staat op één, dan komt wielrennen
en daarna is skeeleren - inline-skaten op
zijn Engels - de populairste sport.
Dat Colombia het zo goed doet, is niet gek.
Ze hebben internaten door het hele land,
de grootste ervan staat in Bogota. De scho
lieren krijgen les en verder zijn ze het hele
jaar aan het trainen. „Het is een proces dat
ongeveer tien jaar geleden is begonnen en
nu werpt het zijn vruchten af', zegt Filippe.
De bondscoach van Nederland, Desly Hill,
heeft al met de Colombiaanse bondscoach
gepraat. Over hun aanpak. Maar ook met
de coaches van Frankrijk en Korea. „Ik wil
hier ook zoveel mogelijk leren. Niet alleen
de rijders, maar ook ik moet beter wor
den", legt de Australiër uit.
Na het EK in Nederland was er niets dan lof
voor Hill. Nederland won nooit eerder zo
veel medailles, zes in totaal. „Een medaille
hier op het WK zit er niet in", zegt Hill rea
listisch. Daar is Nederland nog niet goed
genoeg voor. Arjan Smit had een kans ge
maakt, maar hij loopt geblesseerd rond na
een valpartij op de piste. „Het is moeilijk in
te schatten hoe je er als land voor staat als
je geen medailles wint, maar ik denk dat we
zeker vooruitgang boeken. Ik krijg hier van
andere coaches ook te horen dat het niveau
van Nederland omhoog is gegaan.
Wat er moet veranderen om Oranje hoger
in het klassement te krijgen, weet Hill wel.
„Meer van hetzelfde dat we nu doen." Er
zal meer en op andere vlakken ook anders
getraind moeten worden. „Maar dat doen
we stap voor stap, steeds iets nieuws erbij.
Als je het allemaal in een keer omgooit, zit
ik straks met een groep die kapot is."
Arjan Smit is de enige Nederlandse skeele
raar, die zich bijna fulltime met zijn sport
kan bezighouden. „Ik hoop dat dat volgend
jaar tien rijders worden. Iedereen die hier
medailles wint, traint fulltime. We hebben
een heel jong en positief team, dat kan al
leen nog maar beter worden", meent Hill.
Vittula (18) en zijn teamgenoot uit India
hopen ook nog veel beter te worden. Ze kij
ken hun ogen uit voor de tent van de Italia
nen. Naar de mooie glimmende tassen,
pakken en skeelers. Daar haalt hun eigen
grijze joggingpak het niet bij. Maakt niet
uit, de jongens zijn helemaal happy in Italy.
„Het is hartstikke mooi hier. Het is ons eer
ste WK. Ja, ook de eerste keer dat we in Eu
ropa zijn. Alles is anders hier. Maar 'really
really good Het eten dan? 'Ook goed',
vinden ze. Bij het restaurantje van Giovan
ni is het inmiddels alweer druk. Wachten
op een tafeltje. En op een pizza.
door Eric Korver
alkmaar - René Ruitenberg heeft zijn be
slissing genomen. De marathonschaatser
uit Wezep rijdt om geloofsredenen met in
gang van dit seizoen geen wedstrijden
meer op zondag. Een gevolg daarvan is dat
Ruitenberg met onmiddellijke ingang ver
kast van het nieuwe team van Proteq naar
de formatie van DSB.
Het is een prijs die Ruitenberg op de koop
toe neemt. Een prijs waarvan hij wist dat
hij die moest betalen om aan zijn nieuwe
idealen te voldoen. Ruitenberg wil zijn le
ven in dienst stellen van zijn geloof, méér
dan hij in de voorbije jaren deed. „Ik ben er
achter gekomen dat ik een schijnchristen
ben geweest, zoals er zovelen zijn. Naar de
kerk gaan omdat het zo hóórt, sporten op
zondag. Ik kreeg daar voor mezelf steeds
meer wrijving mee. Ik wil nu het echte ge
loof belijden, mijn leven in handen leggen
van God en me door Hem laten leiden."
Hij heeft dat, zegt Ruitenberg, niet uit zich
zelf gewild. „God heeft me cfit duidelijk ge
maakt door een aantal dingen die er in de
afgelopen maanden zijn gebeurd. Ik wil
rechtvaardig leven, gezien vanuit de positie
van God. Dat betekent ook dat ik in het
schaatspeloton meer het evangelie zal
brengen. God wil me daarvoor gebruiken."
Ruitenberg beseft dat niet iedereen daarop
zit te wachten. „De weg die ik gekozen heb,
is zeker niet de makkelijkste. Het gaat ten
koste van het schaatsen, het gaat ten koste
van mijn salaris en het gaat me misschien
wel vrienden kosten. Het zij zo. Als je je le
ven laat leiden door God, gebeurt dat met
vallen en opstaan."
De omslag bij de marathonschaatser - die
met onder anderen broer Henri, Jan-Maar
ten Heideman en voetballer Bert Konter
man al deel uitmaakte van de geloofsgroep
Sports Witnesses - is begonnen met het
overlijden van zijn schoonzus Alie, nu ruim
twee jaar geleden. „Sindsdien is er in de fa
milie geestelijk gezien veel gebeurd. Ik heb
mezelf ook eens kritisch bekeken. Altijd
heb ik dit leven beschouwd als tijdelijk, als
een voorportaal tot iets veel mooiers. 'Maar
kom ik met mijn huidige manier van leven
wel in de hemel', heb ik me afgevraagd. Het
antwoord was simpel. Daar had ik geen
recht op. Vanaf dat moment ben ik diep
gaan onderzoeken waarin ik nu eigenlijk
geloof. Ik lees veel, word met elk boek wij
zer. Ik weet nu dat ik in mijn oude leven
geen oprecht christen was, en dat spijt me.
Er is een lang proces aan voorafgegaan
voor ik dat wist. Nu ik mijn leven laat lei
den door God voel ik me vrijer en geluk
kig."
Ook de sport krijgt een andere positie in
zijn leven. „Ik train, doe mijn best, maar
kijk er anders tegenaan. Als ik win, is het
omdat God dat toelaat. Word ik vierde of
vijfde, dan heeft Hij daar een bedoeling
mee. En als God wil dat ik stop met schaat
sen, oké, dan ga ik iets anders doen. Maar
dat verwacht ik niet. God wil me het evan
gelie laten verspreiden, en op dat punt is er
in de sportwereld nog heel wat werk."
René Ruitenberg wil geen 'schijnchristen' meer zijn. „Ik wil rechtvaardig leven, gezien vanuit
de positie van God. Dat betekent ook dat ik in het schaatspeloton meer het evangelie zal
brengen. God wil me daarvoor gebruiken." Foto: GPD
alkmaar - René Ruitenberg
wisselt door zijn overstap van
proteq naar DSB van plaats
met voormalig Leiderdorper
Ruud Borst, die bij Proteq
wordt herenigd met Jan-Maar
ten Heideman. De formatie
van Proteq heette vorig seizoen
nog DSB, maar is door Dirk
Scheringa overgedaan aan een
zakenpartner. Scheringa's ei
gen team - vorig seizoen nog
Frisia - gaat door onder de vlag
van DSB, met nu dus weer Rui
tenberg in de gelederen. Die
zag wel zijn driejarige contract
omgezet in een eenjarige ver
bintenis.
„Ik ben zeer te spreken over de
manier waarop ik door DSB
ben behandeld", vertelt Rui
tenberg. „Deze constructie
hebben we ook voorlopig voor
een jaar bedacht. Daarna zien
we hoe het gelopen is, en of er
eventueel weer iets moet ver
anderen. Vorig jaar hadden we
bij DSB natuurlijk een perfecte
ploeg. Er zijn in deze sport
weinig teams geweest die zo
goed functioneerden. Jammer
dat dat dan uit elkaar valt"
Zijn besluit niet meer op zon
dag te rijden, betekent dat Rui
tenberg dit seizoen zes wed
strijden mist. drie van de
KNSB-cup, het NK op kunstijs,
de finale van de Zesdaagse, en
de demonstratie tijdens de we
reldbeker in Heerenveen.
