Genoeg van zoetsappige liefdesliedjes
KUNST CULTUUR
Erfgenaam verkocht schilderij om belasting te betalen
Young@Heart: succes dichtbij de hemeltrap
Avondje Warwick
feest der herkenning
AKO-Literatuurprijs
bij Albert en Beau
dinsdag 7 SEPTEMBER 2004
R5
I. Foto: Lex van Rossen
hebbers op
gl der Griffels
am - Zes kinderboeken
ans op de Griffel der
die binnenkort wordt
jd vanwege de vijftigste
iekenweek. De kandi-
u 'Kruistocht in spij-
J' van Thea Beekman
Het sleutelkruid' van
tel (1964), 'De kleine
|van Paul Biegel (1971),
Ivoor de koning' van
lagt (1963), 'Krassen in
|)lad' van Guus Kuijer
i 'Kleine Sofie en Lange
Ivan Els Pelgrom
|e shortlist werd be-
liaakt door de Stichting
Ive Propaganda voor
Ërlandse Boek, initia-
jrvan de eenmalige be-
fcn organisator van de
lekenweek. Het win-
fcek wordt bekendge-
Jdens het Gouden Kin-
enbal op 5 oktober in
jchouwburg in Amster-
theater
als 'Un den rijn-Het
11 vo!ter begint aanstaande
om 10.00 uur met de
n#» van losse kaarten voor
ne theaterseizoen. Het
het laatste seizoen in
°fian van het Parkthea-
i in tfend jaar opent een
ieater in het stadshart,
verkoop is op 11 sep-
ussen 10.00 en 13.00
karna tijdens de nor-
jningsuren van de kas-
door Annemiek Veelenturf
Rotterdam - Plaats een groep
oudjes op een podium, doe ze
gekke jurken aan en zet over
dreven pruiken op hun hoof
den. Laat ze vervolgens de lied
jes zingen waar hun (klein)kin-
deren van uit hun bol gaan.
Een voorstelling rond de vette
lach lijkt onvermijdelijk, of op
z'n best een show vol plat sen
timent. Maar niet wanneer
Young@Heart het podium be
treedt.
In het Concertgebouw in het
Vlaamse Brugge zwellen de
stemmen aan. De artiesten zijn
gehuld in ouderwets aandoen
de nachtkleding. 'Oh, you ma
ke me wonder' zingen ze, on
derbroken door de soliste die
zacht en breekbaar haar frases
uit Led Zeppelins 'Stairway To
Heaven' vervolgt. De zaal pinkt
traantjes weg, misschien wel
omdat de performers zelf zo
dichtbij hun hemeltrap zijn.
Even later flitsen jeugdfoto's
voorbij. Het zijn de leden van
Young@Heart als kleuter, tie
ner, bruidegom, moeder. We
zien knappe mannen met zelf
verzekerde blikken, vrouwen
als fotomodellen, terwijl op het
podium 'Changes' wordt inge
zet. 'I was so much older then',
zingen ze over hun voorbije ja
ren. Waarmee ze bewijzen dat
een stem over de top, mits
neergezet in de juiste ambian
ce, interessanter kan zijn dan
een in optimale staat.
Young@Heart begon in 1982
als grapje. Om de verveling te
verdrijven bij de soepbedeling
voor bejaarden in Northamp
ton, in de Amerikaanse staat
Massachusetts, begon iemand
op een piano te spelen. De
aanwezigen haakten in en Bob
Cilman, die destijds de eetzaal
runde, zag wel wat in het resul
taat. Hij haalde er regisseur
Roy Faudree bij en samen
maakten zij met de senioren de
eerste show 'Stompin' At The
Salvo'.
Tegenwoordig is Young@Heart
een wereldact. De opvolgers
van het groepje dat 22 jaar ge
leden begon, toeren momen
teel door Canada, Australië en
Europa. Met 'Road To Heaven'
opent het koor vandaag het
theaterfestival 'De Internatio
nale Keuze van de Rotterdamse
Schouwburg'. Over twee dagen
gaat de nieuwe show 'Road To
Nowhere' in première.
Joseph Benoit (81) zette vroe
ger boos de radio af wanneer
zijn zoon naar 'She's Leaving
Home' van The Beatles of Bob
Dylans 'Forever Young' luister
de. ,,Ik begreep niet waar deze
songs over gingen", zegt hij.
Nu ik de woorden zelf zing,
hebben de liedjes betekenis ge
kregen." Benoit, technicus van
beroep, wist zich na zijn pen
sionering geen raad. „Ik zat
maar thuis, mezelf enorm te
vervelen. Omdat ik altijd al in
teresse had in muziek ben ik
op een koor gegaan. En daar
kwam iemand luisteren die me
vroeg bij Young@Heart te ko
men."
Benoit vindt op tournee gaan
het mooiste aan zijn deelname
aan het koor. „Ik was nog nooit
in Europa geweest en nu ben ik
hier toch maar." Young@Heart
is 'like a family', benadrukt hij.
Collega Len Fontaine (84):
„Normaal gesproken verlies je
op onze leeftijd vrienden, maar
hier maak je er vele bij." Het
succes van Young@Heart vin
den ze moeilijk te verklaren.
„Wat opvalt is dat we vrijwel
uitsluitend publiek trekken van
tussen de 30 en 50 jaar. Heel
gek is dat. Ik denk dat zij graag
zien dat je op hoge leeftijd nog
blij en actief kan zijn", zegt Joe
Benoit. Len Fonaine vult aan:
„Misschien denken ze: er is
hoop voor ons."
Young@Heart, 9 (première)
en 10 september met 'Road To
Nowhere', 20.15 uur, oude
Luxor Theater, Rotterdam.
Xander de Buisonjé gooit het over een andere boeg
kille stichters
Pen aan Zee
c - Theo en Lida Schol-
ïnburg, stichters van
i Beelden aan Zee in
Ingen, hebben gisteren
J Mimmedaille gekregen.
^pretaris Van der Laan
1 overhandigde de on
ding als blijk van er-
heid voor hun werk
ollectie moderne
en. Koning Willem I
Museummedaille in
8enhet is een eremedaille
oePjliensten voor openba-
e.rsnelingen van weten-
ole^ kunst. De onderschei-
aenu sPorac^sch uitg6"
in di
glaij
ei3roPa' in
of te vertaling
nlijst
i." am - De vertaalrechten
erzooek 'In Europa' van
antviGeert Mak zijn ver-
t Kr«i de Franse uitgever
aaied. Volgens Jean Mat-
alleifdredacteur buiten-
voe(eratuur bij de Franse
i, wris 'In Europa' een bij-
marrestatie. Het is nog
d. Dind hoeveel exempla-
Lzijntrste druk van de Fran-
jn zeal tellen. Eerder dit
it dirierven Siedler en de
n deiiitgeverij Seeker Harvill
jinnen voor respectievelijk
ik ee en Engelse vertaling
i/rotB boek. Deze vertalin-
te dchijnen eind volgend
ïeelle Nederlandse uitge-
en hs zijn momenteel
et ofexemplaren van Maks
iet elrukt.
rider
gooide druk
mjeover Drs. P
toenemend Feestge-
onrjt recent verschenen
I Uitgeverij Nijgh Van
m1ver woordkunstenaar
II Sr Drs. P, geschreven
1 ?s van der Pluijm uit
0IE ^bergen, is al toe aan
1- Sie druk. De eerste
en °sen oplage van vierdui-
3r "?knplaren, verscheen
0 ten geleden op de 85ste
fnrjg van Drs. P (Heinz
Van d
eg°fert Di-rect bij
ve„. tramtunnel
neen
>gevefi - De Haagse rock-
Ouderect is op 16 oktober
90011 op het openingsfeest
"on$50 meter lange tram-
;sen Den Haag. Bovendien
e band het speciaal
lamtunnel geschreven
I 'Underground café'
lummer gaat - heel
lijk - over een feest in
unnel. Op 16 oktober
lect overigens op het
P-
dj verkoop
door Sandra Put
Amsterdam - Het lijkt Alexander
Serge - roepnaam Xander - de
Buisonjé de laatste tijd niet hele
maal mee te zitten. Op zijn fan
clubdag schitterde hij onlangs
als de grote afwezige wegens
een fikse keelontsteking. Vervol
gens stond hij geboekt voor een
optreden op het Zuiderpark Pop
Festival in Den Haag, maar dat
evenement werd afgeblazen we
gens teleurstellende kaartver
koop.
En gaat de Nederlandstalige
zanger vervolgens vorig week
einde vol goede moed naar de
Uitmarkt in Amsterdam voor
een herkansing, loopt het pro
gramma zo uit dat hij, of een
kinderkoor, niet meer kon op
treden. Xander de Buisonjé
was, ondanks dat hij al werd
aangekondigd, zo vriendelijk
om de kinderen te laten zingen.
Hij kon er wel vrede mee heb
ben dat hij wéér niet kon optre
den. Maar ja, de ware Buisonjé-
fans moesten het weer zonder
hem stellen.
En het is al zo'n lange tijd stil
geweest rond de 31-jarige Xan
der de Buisonjé, bekend gewor
den als de charismatische zan
ger van de Nederlandstalige
groep Volumia die in 2002 werd
opgeheven. Ongeveer een half
jaar geleden sloot hij samen
met zijn nieuwe, zeskoppige
band zijn eerste solotournee af
en daarna hoorde Nederland
weinig meer van hem.
Toch heeft Xander de Buisonjé
niet stilgezeten. Hij treedt nog
steeds op in Nederland en Bel
gië - zij het schaars en de laat
ste tijd meer bij onze zuiderbu
ren dan in eigen land. Verder
heeft hij meegeholpen aan het
debuutalbum van de Belgische
'Idol' Wim Soutear, voor wie hij
zeven nieuwe nummers
schreef, en komt hij volgende
maand met zijn eerste live-
cd/dvd uit waarop zowel recent
als ouder werk uit zijn Volumia-
tijdperk komt te staan. „En",
gaat hij enthousiast verder, „het
is de bedoeling dat ik in april
2005 met mijn tweede soloal
bum kom."
Xander de Buisonjé: „Ik ben na Volumia een beetje in dezelfde sfeer blijven hangen."
Foto: GPD/Harmen de Jong
Hij is nu druk bezig met het bij
elkaar schrijven van zijn nieuwe
album„Daarop zou ik graag
mijn rebelse kant willen laten
zien", vertelt hij met een harte
lijke lach. Week zijn eerste so
loalbum 'Hemelsbreed' met
teksten als 'Is het te laat voor
jou en mij?' en 'Kijk in mijn
ogen' nauwelijks af van Volu
mia, dit keer wordt het heel an
ders, belooft hij. „Ik ben na Vo
lumia inderdaad een beetje in
dezelfde sfeer blijven hangen.
Misschien staan zulke teksten
voor een bepaalde periode in je
leven", filosofeert hij.
Welke richting hij met zijn ko
mende album precies op wil,
kan hij niet goed aangeven.
Xander de Buisonjé zit nog vol
op in het denkproces. Nee, van
het Nederlandse repertoire is
hij niet van plan af te stappen.
„Mijn woordenschat is in het
Nederlands nu eenmaal beter
dan in het Engels. Ik schrijf over
emoties en ik denk dat het in
het Engels moeilijker is om de
juiste toon te vinden. Toch wil
ik niks uitsluiten natuurlijk. Wie
weet, ooit, in de toekomst."
Een ding weet hij in elk geval al
wel: voor zijn gevoel moeten de
liedjes op zijn volgende album
meer humor bevatten. „Er
moét af en toe ook iets te la
chen zijn. Xander de Buisonjé
denkt even na over wat hij nog
meer anders zou willen hebben
dan voorheen. „Ik denk dat het
belangrijkste verschil met vroe
ger is dat ik nu heel sterk mijn
andere kant, mijn donkere kant
zal ik het maar noemen, naar
voren wil brengen." Hardop la
chend: „Ja, ik ben eigenlijk zelf
ook wel heel erg benieuwd hoe
die eruit ziet."
De zoetsappige liefdesliedjes
zijn dus van de baan? Lachend:
„Ja, eigenlijk wel, ja. Dat soort
nummers schrijf ik voorlopig
alleen nog maar voor anderen.
Zulke teksten kunnen bijvoor
beeld prima in het repertoire
van Wim Soutear. Bij zo'n jon
gen past het op het moment ge
woon veel beter dan bij mij."
Zit Xander de Buisonjé in een
andere fase, een nieuwe perio
de in zijn leven waarin hij geen
liefdesliedjes kan gebruiken?
„Het heeft met verschillende
dingen te maken, denk ik. Je
wordt ook volwassener. Ik wil
op dit moment ontdekken wat
ik nog meer kan en misschien
heeft het onbewust ook wel met
je eigen geloofwaardigheid te
maken. Dat zou heel goed kun-
De live-cd/dvd van Xander de
Buisonjé (BMG) ligt rond 18
oktober in de winkels. Voor
meer informatie:
www.xanderdebuisonje.nl
muziek recensie
Louis Du Moulin
Concert: Dionne Warwick met
zeskoppige band. Gezien: 5/9, Doelen,
Rotterdam.
Wellicht komt er nog eens een
moment dat Dionne Warwick
helemaal in haar eentje haar
publiek zal toezingen. De weg
in die richting heeft de Ameri
kaanse sterzangeres (62) in elk
geval al ingeslagen. Want so
berheid was beslist het sleutel
woord bij haar optreden in de
niet geheel uitverkochte Doe
len. Haar minimalisme werd
slechts heel even kort onder
broken: middels een hartver
warmend onderonsje met Inge
de Bruijn, die haar de enige
bloemenhulde mocht brengen,
maar zodoende door de ont
vangster meteen zelf in het
zonnetje werd gezet.
Warwick toert thans door Euro
pa met slechts een zeskoppige
band. Dit heeft onder meer tot
gevolg dat nogal wat muzikale
accenten 'vanuit het blik' wor
den opgediend, zoals de karak
teristieke mondharmonicasolo
van haar wegwezer 'That's
What Friends Are For'. Jammer
natuurlijk voor de echte fijn
proever, maar deze zwarte Lady
Di heeft inmiddels - na dik
veertig microfoonjaren - de fase
bereikt dat het gros van de fans
vooral lijkt te komen voor een
gezellig feestje der herkenning.
Hoe meer hits hoe liever, als ze
nog maar ongeveer zo klinken
als toen ze werden gefabriceerd
in de tweede helft jaren zestig
en beginjaren tachtig, luidt het
dringende verzoek. Warwick op
haar beurt voldoet aan dat ver
wachtingspatroon, zij het dat ze
op de vocale souplesse die haar
ooit de bijnaam 'Gazelle van
het Lichte Lied' opleverde wel
heeft moeten inleveren.
De vaak gedurfde, magistrale
stembandacrobatiek waar haar
nichtje Whitney Houston, Mari-
ah Carey en Celine Dion zoveel
inspiratie uit mochten putten,
heeft stiekemweg plaatsge
maakt voor een aanmerkelijk
behoedzamer wijze van zingen.
Plus een intensievere benade
ring van haar gehoor tussen
door. Warwick neemt na een
vlotte start (met Close To You',
'Don't Make Me Over', "Walk
On By') gaandeweg meer tijd
om 'bij te praten', zowel over
haar jongste eigen producties
('Schaamteloos ben ik daar in!')
als over 's werelds allergrootste
behoefte, liefde. Dankzij haar
status van 'levende legende' in
combinatie met haar oprecht
heid zijn die babbels nog wel
verteerbaar, maar een beetje
sneller en minder zou toch
wenselijk zijn. Scheelt al gauw
een of twee klassiekers extra,
dan wel een echte toegift die nu
tot veler verbazing achterwege
blijft.
Dat iedereen het 'avondje War
wick' voor vol zal hebben ge
consumeerd was zeker ook de
verdienste van support act Lau
ra Fygj, die tijdens haar muzi
kale wereldreis van drie kwar
tier de zaal moeiteloos om haar
vingers wond.
Amsterdam - De uitreiking van de AKO-literatuurprijs wordt dit
jaar uitgezonden in het programma RTL-Boulevard. Volgens orga
nisator Jan Verstegen was er al heel lang contact met presentato
ren Albert Verlinde en Beau van Erven Dorens en hebben beide
partijen 'gretig toegehapt'. „Zij willen graag, op hun aparte ma
nier, aandacht besteden aan cultuur en wij vinden het spannend
dit met hen uit te proberen." De afgelopen twee jaar werd de AKO-
prijs uitgereikt in het televisieprogramma Barend Van Dorp, ook
van RTL. „Dus het contact met de commerciëlen is niet iets waar
we van schrikken", aldus Verstegen. Tijdens de uitzending van
RTL-Boulevard, op 22 oktober, wordt vier keer geschakeld naar het
AKO-feest dat in Amsterdam plaatsheeft.
Edmond Douglas-Pennant is blij dat Jan Steen in Amsterdam hangt
door Esther Gotink
bangor - Het Rijksmuseum in
Amsterdam schafte onlangs zijn
duurste werk ooit aan, 'Burge
meester van Delft en zijn Doch
ter' van Jan Steen. Dik 150 jaar
hing het doek in een sprookjes
achtig kasteel in Bangor, aan de
kust van Noord-Wales. Erfge
naam Edmond Douglas-Pennant
vertelt over zijn familie die een
bijzondere liefde koestert voor
de Nederlandse meesters.
Met een glimlach of een kort
knikje wordt Edmond Douglas-
Pennant begroet door de mede
werkers van Penrhyn Castle. In
het kasteelrestaurant dat bom
vol toeristen zit, neemt de ver
mogende veertiger plaats aan
een tafel waarop een hete vlees
pastei met stroperige jus staat
te wachten. Hij legt zijn pana
mahoed naast zich neer en be
gint de schotel uit te lepelen.
Tussen de happen door vertelt
Edmond dat hij kind aan huis is
in dit kasteel. „Ik kom hier nog
regelmatig. Het voelt als mijn
thuis, ook al heb ik er nooit ge
woond." Edmond groeide sa
men met zijn broer Richard op
in de tuinierswoning op het
landgoed. „Mijn moeder was
de laatste Pennant die in Penr
hyn Castle heeft gewoond, voor
de duur van slechts vier maan
den. Ze was 26 toen ze totaal
onverwacht het kasteel met
landgoed, alle bijhuizen en een
leigroeve van haar kinderloze
oom Hugh erfde. Ze was zijn
lievelingsnichtje.
Lady Janet kon het enorme ge
bouw niet bekostigen en in
plaats van erfbelasting te beta
len, droeg ze het kasteel over
aan de regering die het in be
heer gaf van de National Trust,
het Britse monumentenfonds.
„Het kasteel is niet meer van
ons maar de meeste schilderij
en nog wel. Jammer dat de to
renhoge erfbelasting ons blijft
plagen. Ik zeg niet dat we het
slecht hebben - ik hoef niet te
werken - maar het gaat ten kos
te van het nationale erfgoed.
We moesten de Jan Steen ver
kopen om de erfbelasting te
kunnen betalen toen mijn moe
der in 1997 overleed. Het was
de keuze: of ons kostbaarste
werk, de Jan Steen, of een serie
minder waardevolle doeken.
Van de opbrengst, twaalf mil
joen euro, zien we zelf geen
cent"
Edmond was een groot liefheb
ber van 'Burgemeester van
Delft en zijn Dochter'. „Mijn
moeder vertelde me dat de re
gent op het doek arm is gebo
ren maar hard heeft gewerkt
voor zijn duiten. Ik weet niet of
dat zo is, maar er schuilt een
moraal in het tafereel. De re
gent schenkt aandacht aan een
bedelende vrouw en kind, ter
wijl zijn snobistische dochter
wegloopt. Zij is geboren in rijk
dom en wil niets van de armen
weten. Ik ben in rijkdom gebo-
Erfgenaam Edmond Douglas-Pennant voor het Penrhyn Castle in Bangor. Foto: GPD/Esther Gotink
ren, maar heb via dit tableau
geleerd dat ik echt niet boven
anderen sta."
Terwijl Edmond de ontbijtka
mer binnenloopt waar de Jan
Steen ooit hing, vertelt hij
kwaad over de apathische hou
ding van het Welshe parlement
toen het doek in de verkoop
ging. „Was het nou een rugby
bal geweest, dan hadden de po
litici hier alles op alles gezet om
de miljoenen bij elkaar te
sprokkelen. Cultuurbarbaren
zijn het."
Het Rijksmuseum in Amster
dam slaagde er in maart al in
het werk te kopen, maar cul
tuurminister Estelle Morris
hield de exportvergunning te
gen. Een Brit had interesse ge
toond en kreeg twee maanden
de tijd om het bod te evenaren.
Zonder succes. „Ik kan niet
zeggen wie de andere bieder
was, maar we zijn blij dat het
werk naar Amsterdam is ge
gaan. Het is minder ideaal dan
Wales of Delft, maar in elk geval
beter dan dat het boven het bed
van een Amerikaanse particu
lier hangt."
De liefde voor oude meesters
kwam van kolonel Edward
Douglas-Pennant, door Charles
Dickens 'Kolonel Leisteen' ge
noemd. Leihandel, na suiker
en slavenhandel, bracht de fa
milie Pennant haar rijkdom.
„Edwards schoonvader George
gaf de eerste aanzet. Hij trans
formeerde het saai ogende
landhuis in 1820 tot dit drama
tische neo-Normandische kas
teel en wenste bijzondere kunst
aan de muren. Edward was gek
op Hollandse werften. Hij pikte
ze op voor omgerekend vijf tot
tien euro. Wist hij veel dat het
meesters waren, hij kocht ge
woon wat hij leuk vond."
Trots toont Edmond de nala
tenschap: een unieke collectie
van meesters als Rembrandt
van Rijn, Jan Wouvermans,
Adam Pijnacker, Willem van de
Velde, Aert van der Neer, Mel-
chior de Hondercoeter en Al-
bert Bouts. „Laten we hopen
dat mijn neefje Yannis straks bij
zijn erfenis niet gedwongen
wordt deze doeken te verkopen.
Hoe hard Nederland ook staat
te trappelen."
