Jeffrey van As:
terugblik in
tevedenheid
Scherven
SI
'Eén minuut bij Ajax, dan was het perfect geweest'
Sport
ZATERDAG 4 SEPTEMBER 2004
inton Diedrich
ay van As is profvoetballer af. De
ïige Leidenaar, ooit begonnen bij
fcnburg, speelde bij Ajax, MW,
jen ADO Den Haag 273 wedstrij-
j\ het betaalde voetbal en scoor-
Idoelpunten. Vorig jaar liep zijn
[act bij Den Haag af en het wach-
up een nieuwe club werd niet be-
gl. Deze week sloeg de linksbeni-
jrdediger een aanbod van het
inrijkse Bregenz af. Van As ver-
[t dit seizoen de kleuren van
I uit Noord wij kerhout, op zondag
;erste klasse. Hij praat over keu-
brakter en carrière.
aliteit
:n een middelmatige voetbal-
lat weet ik van mezelf, ik weet
kan en niet kan. De meeste
rs in Nederland zijn middel-
De echt goede voetballers spe-
het buitenland, bij een top-
Maar veel van hen beseffen dat
denken allemaal dat ze een
rote zijn omdat ze de eredivi-
len. Dan ben je een redelijke
Ier. Meer niet. Als je je eigen
kingen kent, word je daar al-
naar beter door. Mijn mentali-
eeft me gered. Ik had wat snel-
oeten zijn, mijn rechterbeen
rat sterker moeten zijn, en toch
k het vijftien jaar volgehouden
profvoetbal.
»al is altijd een hobby van me
ven. Het was ook allemaal heel
elijk. Je komt op de club, je
:n liggen al klaar in de kleedka-
Als je pijn aan je kuit hebt, laat
fysio er even naar kijken. De
?r heeft de training verzonnen,
dijk hoef je zelf nergens over na
iken. Maar zo ben ik niet, ik
altijd na bij wat ik doe. Daarom
c in de spelersraad gestapt. Er
ïrt heel veel in het voetbal,
je als speler je belangen bij
verdedigen. De voetbalplaatjes
ïen terug, er was geheisa rond
evisierechten. Sommige jon-
vinden alles goed. Er zijn spe-
ie op de club komen, even trai-
n dan weer lekker naar huis
Maar er zijn er ook die het
ouw nemen. Daar was ik er een
van. Ik heb ook niet altijd gelijk, bij
lange na niet. Maar ik heb wel veel
meegemaakt, ik heb bij subtoppers
MW en NAC gespeeld, ik ben met
beide clubs gedegradeerd, ik ben
met NAC kampioen geworden in de
eerste divisie, ik heb bij topclub Ajax
rondgelopen. Die ervaring moet je
delen, vind ik."
Leiden
„Ik woon al jaren in Breda. Ik ben
druk bezig mijn huis te verkopen, we
zoeken iets in Leiden of misschien
Oegstgeest. Het wordt tijd om weer
naar huis te komen. Hoewel Maas
tricht en Breda eigenlijk leukere ste
den zijn om te wonen en rond te lo
pen, Leiden is mijn geboortegrond.
Daar wil je weer naar terug.
Het leuke van voetbal is dat je nog
eens andere plaatsen ziet, dat je de
kans hebt om ergens anders te wo
nen. Er zijn voetballers die thuis blij
ven wonen en lange reistijden heb
ben naar de trainingen en wedstrij
den. Dat zag ik niet zitten. Maar van
af je dertigste, en zeker als je kinde
ren ouder worden, ga je erover na
denken: waar wil ik settelen? Hier."
Gevoel
„Ik ben altijd een clubman gewest.
Als ik het ergens naar mijn zin had,
dan wilde ik blijven. Bij MW had ik
het na vier jaar wel gehad. We heb
ben in de subtop gespeeld, we zijn
gedegradeerd, van alles meegemaakt
daar. NAC paste het beste bij me.
Het is een club die in mijn hart zit. Ik
heb het daar zes jaar heel erg naar
mijn zin gehad.
Al mijn keuzes maak ik op gevoel.
De keuze om naar de jeugdopleiding
van Ajax te gaan en niet naar Den
Haag maakte ik al op gevoel. Na
MW kon ik naar FC Utrecht, naar
Roda JC en naar NAC. Bij die laatste
club had ik het beste gevoel, en dat
is ook goed uitgepakt.
Conflict
„Bij mij geldt: of je vindt me aardig
of niet. Ik ben geen makkelijke jon
gen, ik zeg altijd wat ik denk. Voor
veel trainers ben je dan een lastige
jongen. Met Henk ten Cate klikte het
niet. Ik vind het een heel goede trai
ner, na Van Gaal de beste die ik heb
gehad qua oefenstof. Hij weet pre
cies wanneer hij een training even
stil moet leggen om iets te vertellen.
Kijk alleen maar naar de resultaten
die hij overal heeft geboekt, bij NAC,
bij Vitesse en nu als assistent bij Bar
celona. Dat ze zo goed draaien, ligt
volgens mij voor een groot deel aan
hem. Maar op het persoonlijke vlak
vond ik hem niet goed. Vrienden
zullen we nooit worden.
Ik heb bij NAC een zware blessure
aan mijn achillespees gehad, ik ben
er bijna een jaar uit geweest. Jurgen
Colin, die in mijn plaats kwam, is
een betere voetballer dan ik. Daar
heb ik geen problemen mee. Maar
dat had de club mij eerlijk moeten
vertellen. Ik ben er vooral boos over
dat ze mij het etiket hebben opge
plakt 'hij is niet meer geschikt voor
het betaalde voetbal'. Ik was nog aan
het terugkomen van die blessure en
had alweer meegedaan, maar van
wege dat etiket dat Ten Cate en Roe-
lant Oltmans erop plakten om mijn
ontslagaanvraag te kunnen indie
nen, moest ik bij ADO Den Haag
eerst op proef mee met een trai
ningskamp. Ik kon nergens meer zo
maar een contract krijgen, ik denk
ook dat clubs ervoor zijn terugge
schrokken om me te benaderen. Dat
vond ik jammer."
Bregenz
„Een of andere Oostenrijkse mana
ger heeft contact met me opgeno
men. Bregenz zocht iemand om de
achterhoede sterker te maken, een
robuuste verdediger die de mensen
om hem heen kon coachen. Ik doe
sinds een paar jaar al mijn zaken
zelf. Ik weet wat ik wil verdienen.
Dus ik ben naar Oostenrijk gegaan
om de club en de omgeving te bekij
ken. Armand Benneker, een vroegere
ploegmaat bij MW, woont daar nog.
Hij heeft me rondgereden, uitgelegd
wat voor club Bregenz is. Het aan
bod was financieel vrij goed, maar
ook weer niet super. Ik ben nu in
Nederland maatschappelijk aan het
werk, we hebben altijd zuinig ge
leefd en ik heb kunnen sparen bij
het CFK-fonds, dus zo veel zou mijn
inkomen er niet op vooruit gaan.
Onze dochter Nina is zesenhalf, ons
zoontje Levi vier, die gaan naar
school. We hebben ook nog een
dochter Noa van vijf maanden. Moet
ik hun leven omgooien omdat papa
zo nodig moet voetballen? Dat vond
ik het uiteindelijk niet waard."
Het einde
„Sinds dinsdag is het definitief afge
lopen, toen heb ik 'nee' gezegd tegen
Bregenz. Ik dacht van de zomer dat
er nog wel clubs zouden aanklop
pen, maar dat is niet gebeurd. In de
cember was er concrete belangstel
ling van FC Dordrecht. Toen speelde
ik nog wekelijks en was ik aanvoer
der van Den Haag, ik had geen be
hoefte om naar een andere club te
gaan. In maart is er contact geweest
met Cambuur en Emmen, maar
voornamelijk vanwege mijn gezins
situatie zocht ik iets in Brabant of in
het westen.
Het is klaar. Ik voel mezelf nog zo fit,
ik had nog best twee jaar doorge-
kund in het betaalde voetbal, üc heb
er geen slapeloze nachten van dat ik
geen prof meer ben, maar ik voel me
nog wel voetballer. Ik ben nu druk
bezig, dus de overgang naar een
'normaal' leven is wat minder ingrij
pend. Maar ik mis het voetbal wel."
Trainer
„Veel spelers worden na hun actieve
loopbaan trainer. Ik heb wel de am
bitie om iets te gaan doen in het
voetbal, maar niet om trainer te wor
den. Het liefste zou ik een club wil
len leiden zoals dat in Duitsland ge
beurt, als manager. Assauer bij
Schalke, Hoeness bij Hertha BSC.
Dat is een heel andere relatie tot de
club dan een technisch directeur in
Nederland met zijn trainer heeft.
Een echte manager, die kijkt wat er
het beste is voor de club en wie er bij
past. In Nederland is het toch zo dat
er 's zomers een halve selectie ver
trekt en er weer een halve bij komt.
Dat is gelukkig een beetje aan het
veranderen."
Nieuw begin
„Ik ben sinds augustus aan het werk
in het bedrijf Luca Totaal van een
vriend van me, Willem Lardé. Hij
heeft zeven winkels in Leiden en een
in Oegstgeest. Willem is een fervent
NAC-supporter. Tijdens een wed
strijd hoorde ik hem wat roepen en
een Leienaar herken je overal boven
uit. We hebben elkaar leren kennen
en sindsdien hebben we contact.
Het bedrijf is begonnen als keten
van sigarettenwinkels, inmiddels
verkopen ze van alles. Ook veel
speelgoed en andere dingen.
Het is voor het eerst dat ik werk.
Vanaf mijn zestiende ben ik alleen
maar met voetballen bezig geweest.
Ik heb indertijd wel mijn VWO afge
maakt, maar dat is al heel wat jaren
geleden. Ik riep vroeger: 'ik word
voetballer of bouwvakker', mijn oom
deed dat. Ik ben helemaal vanzelf
voetballer geworden.
Ik moet werken voor mijn geld. Als je
een beetje leuk wilt leven en je bent
een middelmatige voetballer ge
weest - zoals ik - dan ontkom je er
niet aan. Vergeet niet, ik heb maar
acht jaar Bosman-arrest meege
maakt. Voordien verdiende ik vijftig
tot zestigduizend gulden per jaar.
Daarna werd het wel wat meer, maar
gouden bergen waren het niet."
WSB
„WSB is een fijne club. Ik ben hier
vooral door Marcel IJzendoorn, de
keeper. Hij is sinds Roodenburg een
vriend van me, ik heb in het Leidsch
Dagblad al eens gezegd: als hij bij
Kagia had gespeeld, was ik daar
heen gegaan.
Alleen de eerste dag dat ik met Mar
cel naar Noordwijkerhout reed,
dacht ik bij mezelf: 'Wat ga ik in vre
desnaam doen hier'. Maar meteen
op de eerste training voelde het
goed. Het was al zo lang geleden dat
ik een bal om zijn oren had gescho
ten. En de spelersgroep is goed, er
lopen allemaal heel aardige mensen
om het elftal heen, ik ben heel goed
ontvangen en ze hebben me over
tuigd dat ik het naar mijn zin zou
krijgen. Dat klopt inderdaad. Alleen
het tenue vind ik heel lelijk, maar
verder heb ik het prima naar mijn
zin. Als er over een paar weken een
eerste-divisieclub belt dan wil ik best
met ze praten. Maar ze moeten wel
met een heel goed verhaal komen,
wil ik hier weggaan."
Tevredenheid
„Ik ben door Louis van Gaal prof
voetballer geworden. Ik kwam van
Roodenburg als linksbuiten, binnen
twee weken zette hij me linksback. Ik
was te traag om het echt te maken
als aanvaller. Bij Roodenburg was ik
snel genoeg, maar in de top was het
te weinig. Als verdediger kim je dat
opvangen door goed positiespel.
Volgens mij heb ik het maximale uit
mijn mogelijkheden gehaald. Mis
schien niet qua duur van mijn carri
ère, ik was graag nog twee jaar door
gegaan. En ik had het liefste zelf van
tevoren gezegd: dit wordt mijn laat
ste seizoen. Dat zat er helaas niet in.
Maar ik kan met tevredenheid terug
kijken op mijn loopbaan. De clubs
waar ik heb gespeeld zijn allemaal
clubs met een mooie historie, over
dat rijtje ben ik heel tevreden. En
ook over het aantal wedstrijden: bij
na driehonderd, dat is niet niks.
Het enige dat ik jammer vind, is dat
ik bij Ajax nooit een minuut in het
eerste elftal heb gestaan. Ik heb wel
zeven of acht keer op de bank geze
ten, maar ben nooit ingevallen.
Eén minuut, dan was het perfect ge
weest."
VOOR MEKAAR
Elke club heeft er wel een. Iemand die al jaren de klusjes klaart. Als er wat gebeuren moet, is het altijd dezelfde die
meteen de handen uit de mouwen steekt. Voor Mekaar is een serie over die mensen. Ze zien zichzelf nauwelijks als
vrijwilliger. Ze doen gewoon wat er gedaan moet worden.
tam: Emiel Sluyterman.
eeftijd: 53.
cricketvereniging Ajax in Oegst-
lang bent u al lid?
R veertig jaar. Ik werd lid toen ik
fiwas, maar we hebben tussendoor
laar jaar in Eindhoven gewoond,
koonden vroeger achter de velden
NSC in Oegstgeest, waar toen door
tab zowel gevoetbald als gecricket
I. Ik ben opgegroeid op het voetbal-
ficketveld.
ïel tijd bent u wekelijks kwijt aan
de club?
„In de zomer, tijdens het seizoen, zo'n
twee of drie dagen per week. Buiten het
seizoen ook nog eens twee dagen in de
week. Er is altijd wel iets dat moet ge
beuren. Vorige winter hebben we niet
alleen de buitenkant maar ook de bin
nenkant van het clubhuis helemaal ge
schilderd, bijvoorbeeld. En in het voor
jaar de hele oefenpitch eruit gehakt en
opnieuw neergelegd. De ene keer hang
je een net op, de andere keer lekt er een
kraan. Je blijft altijd bezig."
Waarom doet u dat allemaal?
„Clubliefde. Pure clubliefde. En ik kan
niet stilzitten, ik moet wat te doen heb
ben. Sinds 1975, toen we terugkwamen
uit Eindhoven, ben ik actief betrokken
bij de club. Ik ging het clubblad maken,
de jeugd trainen en sinds een paar jaar
ben ik me met name gaan toeleggen op
dit soort dingen, het handwerk zeg
maar. Ik ben zo'n beetje de Rob en Nico
van Ajax."
Heeft u thuis dan niks te doen?
Als ik elke week drie dagen hier bezig
ben, zijn er nog vier dagen over om
thuis wat te doen. Maar deze club voelt
ook als thuis. De vereniging is een deel
van mijn leven geworden. Zeker de cric-
kettak is één grote familie. We roddelen
over elkaar, maar we hebben ook heel
veel voor elkaar over. Als er wat gebeurt,
dan staan we er. En iedereen is wel
kom."
Steekt het nooit dat u degene bent op
wiens nek de klusjes altijd terechtko
men?
„Nee, anders zou ik het niet doen. Dan
zou het alleen maar tot constante frus
tratie leiden. Iedereen is trouwens best
bereid om te helpen, als je het ze vraagt.
Ik vind het gewoon leuk om te doen."
Suggesties: sportredactie.ld@hdc.nl
Zlatan is weg. Zijn bewonderaars (zij die hem
bewierookten voor zijn Maradona-goal tegen
NAC en die hem een geniale gek vonden en tegen
wie ik zou willen zeggen dat een geniale gek in
de grond van de zaak eerst een gek is en pas
daarna een genie) zullen zeggen: hij is door nie
mand maar dan ook niemand te vervangen.
Ajax heeft daarnaar gehandeld. Niemaiid ver
vangt hem.
Sneu is dat vooral voor Roda JC - laten we het
daar eerst eens over hebben.
Behalve nu en dan een wedstrijd van Roda JC in
het Parkstad Limburg Stadion
gebeurt er in Kerkrade niet
veel. De meeste mensen weten
niet eens waar Kerkrade ligt.
Ergens bezuiden Gelderland,
dan een flink stuk rechtdoor
tot voorbij Ohé en Laak en
daar maar weer eens vragen.
Je komt er niet voor de leut wil
ik maar zeggen, in Kerkrade.
Maar op elke wetmatigheid
bestaat een exceptie, Ronald
Koeman.
Koeman reed op zijn vrije vrij
dagavond de A2 af naar het
Zuiden des lands om Roda JC
met 2-1 te zien winnen van De
Graafschap.
Natuurlijk, tramer zijn van
Ajax is niet zo maar een baan.
Je verwacht van de trainer van
Ajax dat hij zich doorlopend
op de hoogte blijft stellen van nieuwe ontwikke
lingen in het voetbal. Maar hoeveel nieuwe ont
wikkelingen in het voetbal zijn er te verwachten
van Roda JC en De Graafschap, tezamen op één
veld? Weinig, namelijk geen.
De Ajax-trainer kwam er dan ook niet voor zijn
plezier. Hij kwam er, in zijn queeste naar een
nieuwe Ibrahimovic, voor Aruna Koné.
In Kerkrade hesen de bestuurders onmiddellijk
de vlag in top, zodra ze Koeman ontwaarden. De
vorige keren dat Koeman niet per spelersbus,
maar met eigen vervoer Kerkrade vond, verloste
hij Roda JC van Bob Peeters, Tom Soetaers en
Yannis Anastasiou - kassa.' Ook Koné hadden de
Limburgers graag met Koeman mee zien gaan,
maar om één of andere reden blijkt Ibrahimovic
door niemand vervangbaar te zijn en aldus ge
schiedde.
Ajax is op de lange termijn beter af zonder Zla
tan - en anders wel op de korte termijn.
Zlatan is al van alles genoemd. Een splijtzwam.
Een tijdbom. Rafael van der Vaart vroeg zich af
of er misschien geen steekje los zat aan Zlatan?
(Je kunt je ook afvragen of er wel één steek vast
zit, aan Zlatan. Van een ooggetuige vernam ik
eens dat Zlatan na een training een sinaasappel
tje aangeboden kreeg van een verzorger, om zijn
vitaminevoorraad op peil te houden. Waarna
Zlatan de sinaasappel in de catacomben van de
Arena als een volleerd pitcher doodleuk door een
kantoonaam wierp - en even
Apeldoorn bellen, ho maar.)
Waarschijnlijk was Zlatans
aanval op de gezondheid van
Van der Vaart, in de derde mi
nuut van de interland Zwe
den-Nederland, geen opzet.
Maar het feit alleen al dat Van
der Vaart - en wie niet? - eraan
twijfelde, zegt genoeg over de
verhoudingen.
Die waren al voor altijd ver
stoord.
Als de verwonding van Van
der Vaart door Ibrahimovic de
druppel was, die de emmer
voor de spelersgroep van Ajax
deed overlopen, dan ligt dat
niet in de eerste plaats aan die
druppel maar aan de emmer.
Die was al tot aan het ratidje
vol.
Dat mogen Ronald Koeman en Louisjuan Gaal
en evengoed hun voorgangers Co Admutnse en
Leo Beenhakker, die Ibrahimovic 'haaldenzich
aantrekken. De vergrijpen van de even geniale
als gekke Zweed jegens Melchior Schoenmakers
(FC Groningen). Gérard de Nooijer (Feyenoord),
Bert Konterman (\'itesse) en Eric Hoftun (Rosen
borg BK) leidden hooguit tot binnensmonds ge
mompel in Amsterdam: pas nu hij Van der
Vaart en Heitinga (trap in de rug) te grazen ge
nomen en dus in eigen vlees gesneden heeft, be
gint Ajax zich te realiseren dat de sfeer in de se
lectie funester kan zijn dan de kwaliteit ervan.
Zo bijzonder is dat nochtans niet. Wie willens en
wetens een fragmentatiebom in huis haalt wordt
vroeg of laat zelf ook door de scherven geraakt.
Frank Snoeks
Jeffrey van As op het trainingsveld bij WSB. „Ik had wat sneller moeten zijn, mijn rechterbeen had wat sterker moeten zijn, en toch heb ik het vijftien jaar volge
houden in het profvoetbal." Foto: Hielco Kuipers
