REGIO - -lllf
Midzomer, maar de koeien staan op stal
Zeebonken zijn niet van steen
navraag
Mensen zullen altijd een «n7<*afgê-
computer nodig hebben' [ZZl?
uit de archieven
colofon
leiden. 09.30 uur
Voordeel
DINSDAG 31 AUGUSTUS 2OO4
|e afschaffing van de pc-privé regeling de doodsteek voor de klei-
ecomputerzaken? Zijn er ook in Leiden en omgeving 'deals' te
ken met verkopers om aankoopnota's te antidateren en zo alsnog
is belastingvoor-
1et I? Het zijn zomaar een paar prangende vragen na de rigoureuze
"ng haffing van de populaire regeling door het kabinet. MARC KAS-
LEN (22), assistent-bedrijfsleider van de Leidse vestiging van Com-
ir Planet aan de Steenstraat, zoekt naar de antwoorden.
it de afschaffing van de regeling de kleintjes in de branche in
eilijkheden brengen?
t is moeilijk te voorspellen. Er zijn natuurlijk wel een hoop
iputers verkocht via
regeling. Ik weet niet
cies in welke aantal
en in welke percenta-
maar het waren er
al wat. En stel nou
al die mensen die dat
jwilden gaan doen,
ïelemaal van de koop
lijpeen computer afzien.
1 wordt het toch even
rikken. Maar ik denk
tdat zoiets gebeurt."
vrijdag waarschijnlijk?
u, nee. Viel tegen. We hadden het niet extra druk. Dat kwam
at het kabinetsbesluit pas om 4 uur bekend werd en de mees-
ensen geen tijd meer hadden om naar de winkel te komen. Zij
den wel de volgende ochtend voor de deur. Met het verzoek of
Ie aankoopnota op vrijdag wilden zetten als ze nog even snel
romputer zouden kopen via de regeling. Antidateren noemen
it, maar wij noemen dat gewoon het tillen van de belasting,
ideren doen weet ik niet, maar daar werken wij dus niet aan
t: Paul de Tombe
Aanhoudende regenval levert problemen op
Hartje zomer, maar de koeien
staan op stal. Boer Fer Vergeer
houdt zijn dieren voorlopig
binnen. De Warmondse wei
landen zijn zo drassig dat bui
ten lopen niet slim is. Een uit
zonderlijke situatie, zo eind au
gustus. „Ik ben alvast maar aan
de wintervoorraad begonnen."
De weilanden aan de Was-
beeklaan zijn doorweekt. Ver
geer loopt met kaplaarzen het
gras in om te laten zien moe
rassig de weide is. Hij zakt tot
over zijn enkels in de grond.
„Twintig jaar jaar geleden is
het ook een keer voorgeko
men dat de koeien in augus
tus op stal moesten. Dus de
situatie is vrij extreem, 't Is
beroerd, maar klagen hoor je
mij niet. Dit hoort bij het spel
letje."
Vorige week vrijdag hakte hij
de knoop door en haalde zijn
25 koeien naar binnen. Daar
staan ze nu, licht proteste
rend, in het donker. „Ik heb
eerst nog een paar dagen ge
wacht, het weerbericht ge
volgd. Maar uiteindelijk is het
dan klaar. En dan haal je ze
maar binnen. Ja, leuk is het
natuurlijk niet. Het is aller
eerst een hoop werk. Je moet
zelf het voer ervoor gooien en
de mest wegscheppen. Als ze
in het weiland staan vreten ze
zelf en zit je ook niet met
mest. En daarnaast heeft zo'n
overgang naar de stal ook
consequenties voor de melk
productie: die loopt even te
rug. De koeien moeten wen
nen aan de overgang. Ze vin
den het ook niet leuk om op
stal te staan." Op de achter
grond klinkt een luide loei.
„Die is het er dus nog steeds
niet mee eens."
Er zat niks anders op, zegt
Vergeer. „Het bleef vorige
week maar regenen. Van die
hoosbuien, dat er 20 a 30 mil
limeter water valt. Zonder op
houden, dus het kon ook niet
meer wegzakken. De koeien
konden ook niet meer grazen.
Ze kregen alleen nog happen
nat gras binnen. Moet je je
voorstellen: dat is ongeveer
hetzelfde als dat je de hele
dag soep eet. Dat word je na
tuurlijk een keer zat."
Het hoogheemraadschap van
Rijnland heeft het water in de
polders vorige week op win-
terpeil gezet. Dat is zo'n vijf
tien centimeter lager dan 's
zomers het geval is. „De boe
ren hier in de omgeving heb
ben regelmatig contact met
Rijnland. Zij houden in een
kantoor in Leiderdorp precies
bij wat de stand van zaken is.
Daar hoeven ze niet eens hier
voor te komen, die tijd heb
ben we gehad. Ze kunnen op
de computer precies zien hoe
hoog de waterstand hier is en
dan kunnen ze het waterpeil
iets laten zakken."
Rondom de boerderij van
Vergeer grazen nog wel enkele
koeien. „Op die droge stuk
kies tegen de dijk, daar kan
het nog wel", zegt hij en wijst
in de verte. „Die paar zwarte
koeien daar, dat is jong vee.
Dat kan ook nog wel. Die
koeien zijn nog niet zo zwaar
dat ze het weiland snel be
schadigen. Schapen kun je
ook nog gewoon buiten laten
lopen. Maar er zijn meer boe
ren in deze omgeving die hun
koeien inmiddels binnen heb
ben gehaald."
Vergeer heeft besloten om
vandaag greppels te gaan gra
ven. De sleuven in zijn wei
landen zijn volledig verstopt
met water en gras. „Zolang ze
dicht zitten, kan het water
nauwelijks weglopen. Zelfs als
het de komende veertien da
gen niet regent, kan het wa
terpeil dan niet zakken, dan is
het over twee weken nog een
zwembad."
Hij pakt zijn schep en trekt
het weiland in. „Ja, dat moet
met de hand. Met een tractor
kun je nu het land niet op.
Die zakt meteen weg." Hij
moet dus een metertje of zes
tig met de hand afgraven.
„Een greppie graven. Erg diep
hoefje niet te gaan. Een centi
meter of twintig is voldoen
de."
Een ramp is het niet dat de
koeien binnen staan, maar
het betekent wel dat Vergeer
al aan zijn wintervoorraad
voedsel is begonnen. „Maar
goed, het gras op het land kan
nu voorlopig even doorgroei
en. Dus dat win ik waarschijn
lijk wel weer terug. Gras heeft
gelukkig ook niet zo snel last
van veel water. Dat zal niet zo
snel dood gaan. Wat dat be
treft is het hier allemaal niet
zo erg. Aardappeltelers in de
Haarlemmermeer hebben
veel meer schade, of telers
van buitenbloemen. En bol-
lenboeren waarschijnlijk ook.
Die gewassen zijn binnen een
paar dagen rot en niets meer
waard. Dat is nu ook het pro
bleem in het Westland; ik
denk dat ze in die kassen nog
de meeste schade hebben."
Vergeer hoopt dat zijn koeien
volgende week weer naar bui
ten mogen. „Ik geloof dat we
het ergste nu wel gehad heb
ben. Die paar losse buien van
de afgelopen dagen maken
niet zoveel meer uit en in het
weekeinde was het best aardig
weer."
Hoe het weer zich ook ont
wikkelt, over een week gaat
Vergeer op vakantie. Inge
huurd personeel past een
week op de koeien en het
land. Vergeer gaat naar Zuid-
Limburg, voor een korte fiets
vakantie. „Nee, als je je voort
durend zorgen maakt over je
boerderij kun je beter niet op
vakantie gaan. Ik heb daar
niet zo'n moeite mee om de
boel even achter te laten. Ik
vertrouw erop dat het perso
neel dat ik inhuur de juiste
beslissingen neemt. En zo
niet, dan heb ik pech. Zelf
waag je ook wel eens gokje,
dat verkeerd uitpakt. Ook dat
hoort bij het spelletje."
Erna Straatsma
11 gebeurt er volgens u
n wel?
denk dat mensen toch wel een pc zullen blijven kopen, omdat
lie in de huidige tijd gewoon nodig hebben. Je kunt het voort-
et onderwijs niet meer volgen zonder computer, dus zullen
nsen die blijven aanschaffen. Ze zullen er vermoedelijk wat lan-
voor gaan sparen en er iets meer op inleveren. Eenvoudiger
dellen kopen met wat minder flitsende opties."
is dus niet de doodsteek voor kleine ondernemers?
t denk ik niet. Deelnemers aan de pc-regeling mochten zelf
leverancier kiezen en dat waren toch al niet vaak de kleinere
in. Ze kozen voor de grotere winkels die volgens de mond-tot-
ïdreclame snelle en goede service boden. De kleine zaken zul-
nu ook niet zoveel problemen krijgen door het opheffen van de
iling. Ze zaten al in de problemen omdat de computer-verko-
aan het teruglopen waren de laatste tijd. Maar die begonnen
weer wat aan te trekken."
De Warmondse boer Fer Vergeer heeft besloten greppels te gaan graven in zijn drassige weiden. 'Dit hoort bij het spelletje', zegt hij laconiek over de wateroverlast. Foto: Hielco Kuipers
10 1979, vrijdag 31 augustus
EN - Twaalf Marokkaanse pensionbewoners, die gisteren uit een
jdgevaarlijk pension aan de Langebrug werden gezet, hebben
lopig hun intrek genomen in de moskee die is ingericht in de
malige Morspoortkazerne. Van daaruit willen ze proberen in
fnerking te komen voor definitieve huisvesting in Leiden.
i>: archief Leidsch Dagblad
i's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
Islng 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
W t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
kh Dagblad, ANNO AA.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
F balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Leidsch Dagblad
Directie: B M. Essenberg
E-mail: directie.hdcuz@hdc.nl
Hoofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
(ANTOOR
^Itstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
5: Postbus 54, 2300 AB Leiden
[efax 071-5356415
intie fax 071-5 356 325
berichten fax 023-5150 567
VTIEVERKOOP
Intles m.b.t.:
B072-6813661
tnd goed: 023-5150 543
bel: 075-6813677
(1 detailhandel: 071-5 356 300
bureaus kunnen contact opnemen
k-6813636
SERVICE
|i7" (gratis)
[072-5196800
AENTEN
Uitbetaling (acceptgiro)
0 (alleen aut ine)
8.70 p/j €216.90
ts die ons een machtiging verstrekken
utomatisch afschrijven van het
faientsgeld ontvangen €0,50 korting
feling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV. Afdeling
Lezersservice, postbus 2.1800 AA Alkmaar
Het is pas tien uur 's ochtends, maar de medewerker van de
net geopende elektronicazaak aan de Lammenschansweg is
allang niet okselfris meer. Felle halogeenlampen verlichten
zweetdruppels op zijn bovenlip en voorhoofd. Zijn stropdas
krijgt een nerveus rukje.
,,'t Is een gekkenhuis, zo snel gaat het", zegt hij, tegen een al even
bezwete collega. Hij sjouwt een doos met breedbeeldtelevisie on
der de trap vandaan. „Ze zijn nu al bijna op. Deze moet trouwens
naar die mevrouw daar bij de kassa, die al betaald heeft. Doe jij
dat even? Dan kan ik nu naar boven om daar te helpen."
Het 'openingspektakel' van de megastore is een succes. Rijen
kooplustigen komen af op 'waanzinnige uursaanbiedingen'. De
filevorming bij de kassa doet vermoeden dat zware tijden op
komst zijn. Nu of nooit, schreeuwen advertenties. Tussen negen
en tien uur zijn drie artikelen flink afgeprijsd. Daarna volgen an
dere aanbiedingen.
„Ach joh, vandaag wordt mijn salaris toch overgemaakt", zegt
een mevrouw die met drie dvd's voor de kassa staat te wachten.
Om de tijd te doden, bladert ze in de reclamefolder van de mega
store. „Hé, da's een leuk dingetje, zal ik die ook nemen?" Haar
man, met een supergrote televisie in zijn kielzog: „Ja joh, koop
die hele folder gewoon." Een paar meter verderop ziet hij een
kennis: „Hoeveel dvd-spelers heb jij bij je?" Ook hij heeft er drie
naast zich staan. „Niet allemaal voor mezelf hoor."
De klanten zijn al even bezweet als het personeel. Vrouwen met
kinderwagens laten zich naar boven dragen om een blik te kun
nen werpen op notebooks en webcams. Onderweg passeren ze
mannen die hun prooi reeds binnen hebben en assistentie krij
gen bij het naar buiten slepen van dozen goederen. „Effe buffe
len hoor. Nog een paar treetjes."
Leidinggevend personeel staat in feestelijk pak bij de ingang.
Volop genietend van het gesjouw om hen heen. Uiteindelijk heb
ben zij het meeste voordeel van een prijzencircus.
Erna Straatsma
Zeemanscentrale biedt helpende hand en luisterend oor
Zijn containerschip voer
vorig jaar bij de haven van
Singapore een Singaporese
torpedobootjager in twee-
en. Vier bemanningsleden
van het oorlogsschip kwa
men om. Voor de Katwijkse
boordwerktuigkundige Kees
Visser een tragische dag om
nooit te vergeten. Maar
waar kan een zeeman zijn
verhaal kwijt? Bij de Neder
landse Zeemanscentrale,
een organisatie die zich be
kommert om het geestelijk
welzijn van zeelui. Want
ook zeebonken zijn niet van
steen.
Visser is inmiddels voorzit
ter van de protestants-
christelijke organisatie. De
zeemanscentrale bestaat
onder verschillende namen
al bijna 110 jaar. Eind ne
gentiende eeuw was zij
door vooraanstaande, soci
aal bewogen Nederlanders
opgericht om zeelieden te
redden uit de klauwen van
ongure kroegbazen die pas
sagierende matrozen een
poot wilden uitdraaien. Die
doelstelling is vandaag de
dag niet zo gek veel veran
derd. Binnen de centrale
binden predikanten en pas
torale werkers van verschil
lende protestantse kerken
de strijd aan met typische
zeemanskwalen als een
zaamheid en financiële pro
blemen. Maar zij klaren ook
lichtere klussen, zoals het
organiseren van uitstapjes.
De aanvaring in Singapore
van een jaar geleden staat
voorzitter Visser nog leven
dig voor de geest. Als tech
nicus was hij werkzaam in
het inwendige van een
reusachtig containerschip
van de Nederlands-Engelse
rederij P&O Nedlloyd. Zijn
schip was ruim driehon
derd meter lang. „Wij voe
ren met een snelheid van
ongeveer veertig kilometer
per uur. Plotseling kruiste
een klein oorlogsschip
voorlangs. Die jongens
schonden echt alle voor
schriften, ze voeren als een
stel cowboys. Ons schip
was ongeveer tien keer zo
groot als het hunne. We
raakten ze op de achterste
ven. Die scheurde finaal
van de torpedobootjager af,
alleen een verwrongen
massa metaal bleef over.
Wij hadden slechts wat
krassen op de boeg", vertelt
de Katwijker.
Na de aanvaring werd de
bemanning van het Neder*
landse schip door de Singa
porese autoriteiten 'als boe
ven opgebracht'. Schip en
bemanning lagen vijf dagen
aan de ketting. Toen uit de
gegevens van de black box
aan boord van het contai
nerschip bleek dat de Ne
derlanders niets te verwij
ten viel, kon de bemanning
het anker lichten.
Voor Visser en de rest van
de bemanning was hun ha-
Kees Visser: „Er komt een
moment dat zelfredzaam
heid ophoudt."
Foto: Dick Hogewoning
chelijke avontuur een nare
ervaring. In de Singaporese
pers werden ze afgeschil
derd als misdadigers. .Aan
vankelijk ga je door met je
werk alsof er niets aan de
hand is", vertelt de Katwij
ker. „Ook de rederij vond
dat het business as usual
was. Er was* immers nie
mand van ons gewond ge
raakt? Maar dit vreet aan je,
je droomt erover. Vergelijk
het met een auto-ongeluk."
Op dat moment miste de
Katwijkse zeeman, die al 39
jaar lang op de grote vaart
zat. iemand om zijn verhaal
kwijt te kunnen.
De revolutie in de commu
nicatietechnologie heeft het
lot van de worstelende zee
man aanmerkelijk verbe
terd, constateert de Kat
wijkse varensgast.Als er
vroeger heibel was in de fa
milie en mijn vrouw schreef
mij daarover, dan was het
probleem meestal al opge
lost als mijn antwoord was
aangekomen. Tegenwoor
dig heb je e-mail en satel
liettelefoons."
Eenzaamheid los je met e-
mail echter niet op. Waar
vroeger de vrouwen van de
bemanning op de heenreis
nog wel eens een paar
maanden mee konden va
ren, heeft de vrouwen
emancipatie de vaÉfcnsgast
definitief veroordeeld tot
zijn mannelijke collega's.
Vrouwen met een carrière
kunnen immers niet mee
varen. „Mijn vrouw voer elk
jaar twee, drie keer een deel
van de reis mee, maar te
genwoordig zie je dat niet
meer", aldus Visser. Voor
de zeemanscentrale blijft,
ook na 110 jaar, een belang
rijke taak weggelegd: „Zee
varenden laten zich niet
graag door iemand de wet
voorschrijven, En geef ze
eens ongelijk. Maar er komt
een moment dat hun zelf
redzaamheid ophoudt. Dan
is er de zeemanscentrale
om de helpende hand te
bieden."
Bas de Rue
1954, Dinsdag 31 Augustus
- Zoals bekend, bestaat sinds enige jaren in Leiden voor man
studenten - naast het Leids Studenden Corps-de S.S.A.L.B.,
bekend als 'Catena' als tweede gezelligheidsvereniging. De ver
is opgericht om een deel vanhet aantal ongeorganiseerde stu-
op te vangen en een positieve bijdrage te leveren tot bestrijding
nihilistenprobleem,
voorafgaande jaar volstaan te hebben met het uigeven van
is zij er thans toe overgegaan een brochure voor aanstaande
het licht te doen zien. In deze brochure wordt een uiteen-
geven van de doelstelling en interne organisatie van 'Cate-
centrale ontmoetingsplaats zal de Sociëteit - voorlopig drie
in de week in de bovenzaal van 'Royal' aan de Doezastraat-
middelpunt van het verenigingsleven komen te staan.
