'Ze mogen alles onderzoeken'
En we noemen hel
Paranormaal begaafde directeurszoon fotografeert onzichtbare wezens
Sanne, Roos, Maria, Maikel, Decibel, Tiësto, Edelweiss, Vincent, Kimberley, Ali, Tycho, Xander, Nikita, Fatima, Delano, Vlinder, Thom of gewoon Tei i
Onaantoonbaar
Dr. Hein van Dongen is verbon
den aan het Parapsychologisch
Instituut in Utrecht. Hij kent
Robbert van den Broeke niet
persoonlijk, maar vindt diens er
varingen interessant. „Ik sta er
voor open, ook al wil dat niet
zeggen dat het waar is. Als je
zo'n verhaal van tafel veegt,
dan kun je er niks van leren."
De parapsychologie doet vooral
onderzoek naar psychokinese;
het met de gedachten beïnvloe
den van materie. „Met experi
menten kun je dat onderzoe
ken. Dat wil niet zeggen dat
contact met gene zijde niet be
staat, maar dat is ongrijpbaar.
Het is de persoonlijke hypothe
se van een paranormaal per
soon. Wel is duidelijk dat ener
gie op mensen inwerkt. Daar
zijn voorbeelden genoeg van
bekend." De foto's die Robbert
van den Broeke maakt, noemt
Van Dongen een objectief gege
ven. Je kunt ze afdrukken, dus
de foto's bestaan. Het is een hy
pothese van hemzelf dat het
gaat om overledenen. Het kan
zomaar waar zijn, maar dat is
niet aan te tonen."
Er is meer tussen hemel en aarde. Dat zegt
Robbert van den Broeke uit het Brabantse
Hoeven. En hij ziet het, zegt hij. Om dat te
bewijzen maakte hij honderden foto's van
geesten. Kletskoek natuurlijk, of zou er
misschien toch iets meer...
door Joost Coutziers
Hij wil graag aantonen dat
zijn onverklaarbare erva
ringen op waarheid berus
ten. Robbert van den Broeke (24)
kijkt dan ook merkbaar opgelucht
als hij in de keuken een 'energie'
voelt.Ik voel iets", zegt hij opge
wonden tegen zijn ouders en hij
loopt onrustig door de woonkamer.
Het is dan tegen zessen. Van den
Broeke pakt zijn digitale camera en
maakt foto's van de lege keuken. On
middellijk daarna toont hij het
beeldschermpje van zijn camera.
Behalve de juiste datum en het tijd
stip 17.59 uur is op het beeld een
twee meter hoog wezen te zien. Het
is grijs van kleur en volumineus.
Op de foto staat het kolossale wezen
midden in de keuken. Op andere fo
to's staat zo'n zelfde wezen. Dat
vraagt om een verklaring. De ver
schijningsvorm is niet belangrijk,
zegt Van den Broeke. „Dit zijn ener
gieën, zielen van overledenen. Enge
len noem ik ze zelf. Ze zijn overal."
Op de kleuterschool zag hij al aura's
bij zijn schooljuf, blikt hij terug. Hij
zag en voelde overledenen. „Con
centreren lukte me niet. Uiten ook
niet, want mensen vonden het maar
onzin wat ik zei."
Van den Broeke wil de wereld graag
deelgenoot maken van zijn wonder
lijke ervaringen. Hij weet dat hij
daardoor veel critici op zijn weg
vindt.Als iemand sceptisch is,
maar geïnteresseerd zoekt naar be
wijzen, ben ik daar blij om. Veel
mensen roepen maar iets, zonder
zich te verdiepen. Hun reacties erge
ren me en blokkeren me in mijn
contact met het hogere. Van mij mag
iedereen echter alles onderzoeken."
Robbert van den Broeke weet dqt het
zijn taak is om mensen duidelijk te
maken dat er meer is tussen hemel
en aarde. „Ik moet bewijzen dat er
meer is. God wil dat ik dat doe. Dat
in de buurt van Hoeven graancirkels
ontstaan, heeft te maken met het ge
geven dat ik hier woon. Het is acu
punctuur van God. Hij behandelt de
aarde met liefde."
De tegenstelling lijkt onwerkelijk: va
der Peter van den Broeke (53) ver
dient zijn boterham als directeur van
de Rabobank in Loon op Zand.
Overdag begeeft hij zich in de nuch
tere wereld van zaken en geld. Als hij
eenmaal thuis is in Hoeven (West-
Brabant) draait zijn leven om graan
cirkels, entiteiten (iets dat wezenlijk
is) en spirituele energieën.
Van den Broeke raakte er in de loop
der jaren van overtuigd dat zijn zoon
Robbert (24) paranormaal begaafd
is. „Het is niet te geloven wat wij
thuis meemaken", vertelt de bankdi
recteur. „Het is absurd. Mijn zoon is
helderziend, heldervoelend en tele
pathisch."
Robbert ontdekt graancirkels bij de
vleet en krijgt informatie door van
overledenen, zo is de overtuiging
van Van den Broeke. Ook maakte
zijn zoon honderden foto's met
daarop lichtbollen, vage, witte ET-
achtige figuren, vleeskleurige we
zens, maar ook met herkenbare
beeltenissen van overleden familie
leden. „Met het blote oog zijn die
bollen en wezens niet te zien. Rob
bert voelt de energie, pakt zijn came
ra en maakt foto's. Als de foto is af
gedrukt, zijn de verschijningen voor
iedereen zichtbaar."
Robbert heeft een persoonlijk plekje
in de polder bij Hoeven. Daar trekt
hij zich graag terug. In dat agrarisch
gebied ontdekte hij de afgelopen ja
ren zo'n tachtig graancirkels. Van
den Broeke: „Dan wordt mijn zoon
onrustig en zegt hij dat hij een spiri
tuele energie voelt, 's Morgens voor
mijn werk ging ik dan naar de polder
om een kijkje nemen. Met eigen
ogen zag ik daar de graancirkels lig
gen. Ook werd Robbert op een nacht
wakker in een graancirkel in een
weiland pal achter ons huis. Enkele
uren daarvoor lag hij nog in zijn bed
en alle deuren waren op slot."
Boeboe's
De bankdirecteur zit vol van alle er
varingen. „Een psycholoog vond dat
mijn zoon medicijnen moest slikken.
De pillen stonden opgeborgen in
een keukenkastje. Op een ochtend
werd ik wakker en rook een brand
lucht. Wat bleek: het doosje was ver
brand en de medicijnen verpulverd.
De binnenzijde van het keukenkastje
was zwartgeblakerd, maar met alle
andere medicijnen die naast het
doosje stonden, was niks aan de
hand."
De kleine Robbert was een zorgen
kindje. Als 3-jarige sliep hij slecht en
hij zei rare zwarte wezens te zien.
Boeboe's noemde hij die. Van den
Broeke: „Mijn vrouw en ik wimpel
den dat weg, zeiden dat hij droomde
of dat hij onze schaduw zag. Op de
kleuterschool was hij een dromerig
kind, hij voelde de pijn van anderen
en kreeg te veel prikkels van buiten
af."
Toen Robbert tien was, verhuisde hij
naar de observatiekliniek van de
Hondsberg in Oisterwijk. Zijn ouders
dachten dat hun kind zou door
draaien. Een oproepkracht bij de
Hondsberg vermoedde dat Robbert
mogelijk paranormaal zou zijn. Zijn
ouders brachten hem daarna in con
tact met een Nijmeegse psycholoog
die zich intensief bezig houdt met
paranormale ervaringen. Van den
Broeke: „Het ging in een snel tempo
beter met hem. Rond zijn vijftiende
ging het toch weer bergafwaarts.
Toen hebben we Robbert van school
gehaald. Hij is nu thuis en kan alle
energie in zichzelf steken."
De indringende ervaringen met zijn
zoon hebben van Peter van den
Broeke een ander mens gemaakt. „Ik
laat me nu leiden door mijn gevoel
en thuis praten we vaak over ziels-
keuzes en spiritualiteit. Mijn zoon
heeft mijn leven ingrijpend veran
derd."
Kippenvel
Zijn de foto's die Robbert van den Broeke maakt
echt, of is er met een camera geknoeid?
Fotograaf Dolph Cantrijn ging op verzoek van de
krant naar Hoeven. De fotograaf vraagt Van den
Broeke met een digitale camera en een traditio
nele analoge camera foto's te maken. Flitsen is
niet toegestaan. Uitwissen ook niet. Van den
Broeke loopt een tijdje met de digitale camera
door de woning. De fotograaf laat hem zijn gang
gaan en verlaat de woonkamer. Even later kijkt
Cantrijn verbijsterd naar het resultaat: ook op
zijn digitale camera (naar later bleek ook op het
rolletje van de analoge camera) maakt Van den
Broeke foto's van witte wezens. „Ik ben met
stomheid geslagen", vertelt Dolph Cantrijn.
„Vooral omdat deze foto's zo duidelijk zijn. De
foto's zijn in korté tijd genomen, dat zie ik aan
de tijdsaanduiding. Daardoor kan ik het verloop
volgen. Ik zie op de foto het wezen als het ware
door de kamer bewegen. Ook kan ik door het
witte wezen heenkijken. Met een computer kun
je beelden toevoegen, maar in zo'n korte tijd is
dat niet mogelijk." Omdat Cantrijn blijft twijfe
len laat hij nog eens foto's maken, maar dan
met hem erbij. En jawel: Op de eerste foto's is
niets te zien, maar na een aantal keren knippen,
maakt Robbert van den Broeke een foto waarop
een wit wezen zichtbaar is. Indrukwekkend, con
cludeert Cantrijn. „Ik heb in de woonkamer geen
wezen gezien, maar het staat wel degelijk op de
foto. Ik ben onbevooroordeeld naar Hoeven ge
reden, maar van deze foto krijg ik kippenvel."
Een paranormale verschijning in beeld. Robbert van den Broeke legde haar vast met een geleende digitale camera van de fotograaf die naast hem stond. Foto: GPD
Sinds de naamgeving in 1970 in
Nederland min of meer werd
vrijgegeven, fantaseren ouders
er lustig op los. De eerste Tiësto
is al geboren. Hoe Nederland
aan z'n voornamen komt.
door Evelien Baks
En we noemen het...
Tja, hoe noemen we hem of haar eigen
lijk? Vroeger werd het gewoon Johanna
of Comelis, naar oma van moederskant
en opa van vaderskant. Maar sinds we
amper meer vernoemen, is het beden
ken van een passende voornaam vele
malen ingewikkelder geworden, 't Is
maar hoe creatief je bent of wilt zijn.
En creatief zijn ouders zeker. Er zijn in
Nederland kinderen die Pepsi heten en
Versace, maar het kan veel gekker. Vlin
der, Diamond, Bingo, Lavendel, Edel
weiss, Nozem... ze bestaan allemaal
echt. Ook Brian 'Feyenoord' Wilson.
Evenals Decibel en Neeltje Jans. Pop
sterren en acteurs: ook altijd goed als
voorbeeld. Een paar jaar geleden werden
er nog uitzonderlijk veel Britney's gebo
ren. Ieder jaar worden in ons land zo'n
200.000 kinderen geboren, die gemid
deld 24.000 verschillende voornamen
krijgen. Daarvan zijn er 18.000 al eens
eerder gegeven in Nederland. De overige
zesduizend zijn nieuw. En blijven dat
ook, want het merendeel van die nieuwe
voornamen duikt daarna nooit meer op.
Op basis van gegevens van de Sociale
Verzekeringsbank (SVB) is de afgelopen
jaren uitgebreid onderzoek gedaan naar
de negenduizend meest populaire voor
namen in Nederland. Gerrit Bloothooft,
Emma van Nifterick en Doreen Gerrit -
zen hebben hun bevindingen nu gebun
deld in het boek 'Over voornamen - Hoe
Nederland aan z'n voornamen komt'.
Sinds de wetswijziging van 1970 is in
principe iedere voornaam mogelijk. Met
twee uitzonderingen. Een naam wordt
geweigerd als deze ongepast is óf als het
een bestaande achternaam is die niet
ook als voornaam gebruikelijk is.
„In de praktijk komt het maar zelden
voor dat een naam wordt geweigerd",
zegt Gerrit Bloothooft, onderzoeker bij
het Instituut voor Linguïstiek van de
Universiteit van Utrecht. Toch kreeg
Emile Ratelband in 1977 nog een uit
drukkelijk 'nee' van de ambtenaar van
de burgerlijke stand te horen, toen hij
zijn pasgeboren zoon wilde laten in
schrijven als Rolls Royce. Het werd toen
Frans Royce. Maar zijn roepnaam is
Rolls. En een paar jaar geleden kreeg Ra
telband wederom geen toestemming
toen hij zijn dochtertje Tsjakkalotte wil
de noemen. Het zijn uitzonderingen, zo
is de ervaring van de onderzoekers. Het
merendeel van de Nederlandse kinderen
krijgt een min of meer 'normale' voor
naam. De populairste naam uit de afge
lopen twintig jaar (1983-2003) is bij de
meisjes van Maria veranderd in Sanne.
Daartussen zitten nog Laura, Lisa en Iris.
Was bij de jongens Johannes jarenlang
favoriet, nu staat Thomas op de eerste
plaats. Eén op de tachtig jongens wordt
zo genoemd. De namen Daan en Lucas
doen het trouwens ook goed.
Aan een eenvoudige voornaam valt heel
wat af te lezen. Charlotte en Floris spe
len hoogstwaarschijnlijk hockey, terwijl
Theo en Dwight op het voetbalveld te
vinden zijn en Marvin aan het basketbal
len is. „Die hele bijzondere namen zijn
wel grappig, maar in aantallen zijn het er
niet zoveel", reageert de onderzoeker.
„De meeste kinderen krijgen toch een
echt redelijk gangbare naam.
Comé
De namenvoorraad is in Nederland eeu
wen achtereen nauwelijks veranderd.
Voornamen gingen van generatie op ge
neratie. Anno 2004 wordt misschien nog
maar dertig procent vernoemd. Oma is
vaker terug te vinden in de tweede naam,
dan in de eerste. „Maar mensen zijn er
nog wel gevoelig voor", zegt Bloothooft.
„Dus Comelis wordt nu Corné. Dat is
hipper."
Vroeger bestonden er katholieke (Zuid-
Nederland) en protestantse namen
(Noord-Nederland). In de eerste catego
rie onder meer Maria, Anna en Cornelia.
Bij de tweede Aaltje, Grietje en Trijntje.
Bij de mannen respectievelijk Johannes,
Comelis, Petrus en^bij de protestanten
Jan, Willem en Pieter. Om met zoveel Jo
hanna's in de klas toch onderscheid te
kunnen maken, werd er gebruik ge
maakt van roepnamen. Ook dat bestaat
bijna niet meer. De eerste officiële voor
naam is roepnaam geworden.
Veel traditionele Nederlandse voorna
men verdwijnen. Denk aan Aagje, Amol-
da en Klaasje of Adolf, Frederikus en
Wilhelm. Van recentere datum, maar
ook niet meer in trek: Angélique, Kitty,
Lucinda, Alfred, Kim en Mustapha.
Typische namen uit de tweede helft van
de jaren tachtig: Anita, Natasja, Shirley,
Tatjana, Chiel, Maykel en Romario. In de
eerste helft van de jaren negentig werd
dat onder meer Ashley, Milou, Whitney
en Quincy. De jaren erna zien we Demi,
Robin, Savannah, Delano, Furkan en
Gianni en in de periode 2000-2002 beho
ren onder meer Tycho, Xander, Nikita en
Famke tot de snelle stijgers.
Tot de 'duurste namen' behoren Floren
tine, Anne-Sophie, Duco en Jurriaan. De
top-3 van populairste namen in de bete
re kringen: Charlotte, Sophie, Eveline en
bij de jongens Floris, Victor en Maurits.
Bij de lage inkomens treffen we Saman-
tha, Melissa en Sharon aan en Moha-
med, Ricardo en Danny.
Hoewel veel traditionele namen zijn ver
dwenen, zijn er ook die het ineens weer
goed doen nu. „Maria is een blijver",
zegt Bloothooft. „Hoewel zelf niet katho
liek, vind ik het een prachtige naam.
Staat ook al eeuwen aan de top, maar
niet meer bij de eerste twintig. Een tradi
tionele naam die het weer ontzettend
goed doet, is Teun. Korte namen zijn so
wieso in nu. De moderne naam is kort
en internationaal bruikbaar, zoals Tim of
Tom."
Er zijn ouders die daar heel anders over
denken en een inspiratiebron vinden in
het menselijk lichaam. Zij noemen hun
kind Skull (schedel), Tong, Blaas, Pik of
Bil. In Nederland wordt ook voor diverse
merknamen kinderbijslag aangevraagd,
zoals Diesel, Bintje, Levi's en Sultana.
Jongens worden vernoemd naar banken
(Amro), whiskey (Jameson), sigaren (Da-
vidof) en horloges (Rolex), terwijl meis
jes eerder vernoemd worden naar par
fum (Chanel), ijsjes (Ola), bouillonblok
jes (Maggi), toetjes (Mona), auto's (Mer
cedes) en maagzuurtabletten (Rennie).
Maar pas echt bijzonder zijn: Jury, Kak,
Amnesie (geheugenverlies), Fellow-Rob,
Roek-Sanne, Whooly-Whooly, Orphan
(wees) en Master Danny. De euro is te
rug te vinden in namen als Eurolando en
Eurovanny. Bloothooft: „Ik heb Tiësto
ook al voorbij zien komen. Evenals Dj."
'Over voornamen - Hoe Nederland aan
z'n voornamen komt' door Gerrit Bloot
hooft, Emma van Nifterick en Doreen
Gerritzen. Uitgeverij Het Spectrum. Prijs:
19,95 euro.
