TOERISME
Met Zuid-Amerikaanse Picasso over alpenwei
Fietsen als de Daltons op een Belgisch spoor
Blote vakantie wordt steeds populairder
mm? «fei
WsÊÊÊÊÊÊÊÊ^M
mikt op
ago
i bij boeken
nternet
lelijkheid bij
Cityhopper
peerauto's
'utotron
lieuwe Carribbean-gids
s d voor het winterseizoen
005 krijgt Tobago niet
dan veertien pagina's
eeld. Het is dan ook de
unt in het verre reizen-
jnma van de Holtense
erator. Tobago ligt vlak
kust van Venezuela, bij
los in de buurt, en heeft
een prachtige, uitge-
stranden, maar ook uit-
le mogelijkheden om te
jorten, met name dui-
ir geweldig. Je kunt er
ker eten en het nachtle-
ingt. Vanaf 1 november
er wekelijks met Martin-
V Tobago, 41 kilometer
11 kilometer breed, ge-
Meer info: bij de reisbu-
tn via www.oad.nl
boeken via internet
f Gsnel populairder, maar er
rog altijd een vrij grote
nensen, die dat wat on-
vindt, of zelfs niet hele-
ertrouwt. Om die catego-
r de drempel te helpen
nog vrije jonge online-
anisatie VakantieDis-
r in Nederland vijftien
s openen (de eerste, in
n, is inmiddels al open),
lanten op beeldscher-
en reis uit het grote last-
i-aanbod van Vakantie-
nter kunnen uitzoeken,
krijgen ze desgewenst
itie van het reiswinkel-
leel. Later kunnen ze hun
[cheiden bij de winkel
VRIJDAG 27 AUGUSTUS 2004
M is tegemoetgekomen
wensen van veel klanten
lichten van de cityhop-
iidelijkheid. Wel een
'Egeen krant, broodjes op
[vlucht, andere zaken op
Igvlucht; grote verwar-
let ingang van 1 novem-
t)4 introduceert KLM op
jchten langer dan 65 mi-
(LM Europe Select en
I Economy. Dat betekent
lassagiers op vluchten
[Fokker 70- en -100 city-
de keuze krijgen uit
assen. Verbetering dus,
3^iets voor niets. Voor een
op een vlucht naar bij-
eld Aberdeen, dat er
altijd was, moet de reiz-
iks in de portemonnee
Op Europese vluchten
dan 65 minuten blijft het
iseproduct gehandhaafd.
W lerlandse Kampeerauto
IKC) houdt van 9 tot en
september haar jaarlijk-
ionaal Evenement' in het
in in Rosmalen. Daar
(gebruikte) kampeerau-
I toebehoren te koop aan-
:n. Op zondag is er een
:he markt met deelna-
leveranciers en dealers,
deze dag is de presenta-
norjde 'dialysecamper', een
^lerauto voor nierpatiën-
gangsprijs bedraagt 8,50
,p. Leden van NKC en
aa4 krijgen korting. Info:
lostbus 424, 3760 AK
Jel 035 6020088,
impeerauto.nl.
Je bent boer in Oostenrijk, je
hoeft je financieel niet zoveel
zorgen te maken en je wil eens
wat anders. Dus koopje een stel
lama's en als je die hebt, bedenk
je er iets leuks mee. Waarom
niet met toeristen in de bergen
gaan wandelen? Op pad met Pe
ter Reichholf en Picasso.
door Willem Uilenbroek
Hopla, daar staat-ie. Stokstijf
stil. Trekken aan de lijn is zin
loos. Als Picasso er even geen
zin in heeft - omdat het 'm te
snel gaat of omdat hij rond wil
kijken - verzet hij geen stap
meer. Mag je nog blij zijn dat
het beest er niet rustig bij gaat
liggen, want dan kun je rekenen
op minimaal een kwartiertje
pauze.
Picasso, een vierjarige hengst,
heeft zijn naam te danken aan
de witte en de licht- en donker
bruine vlekken op zijn poten.
We zijn op weg van St. Veit, een
dorpje op 780 meter hoogte in
het hart van het Salzburger-
land, naar de Hochrainberg
Stub'n op 1100 meter. De rug
zak gaat op het zadel van Picas
so.
Dét is het grote voordeel van de
lamatocht: je hoeft niets te
sjouwen. Op de lama zitten is
alleen weggelegd voor kinde
ren, want zo'n dertig kilo is
toch wel het maximum dat het
dier op de rug kan hebben.
Het oponthoud valt mee, Picas
so wil alleen maar even kijken;
- '-I- -
Het vertrek uit St. Veit begint op een stuk alpenwei. Foto's GPD:
Picasso kijkt vriendelijk de we
reld in.
met de lange oren recht om
hoog draait hij zijn kop van
links naar rechts. Kan de wan
delaar tegelijk het uitzicht be
wonderen: prachtig groene wei
den en in de verte overal ber
gen die, dankzij een sneeuwrij-
ke winter, bovenin nog wit zijn.
Oké, alles gezien, we kunnen
verder.
Baas Peter Reichhofl (57) heeft
op een metertje afstand la
chend staan kijken hoe de Ne
derlandse wandelaar met de
Zuid-Amerikaanse, naar Oos
tenrijk geëmigreerde lama om
gaat. Hij heeft tevoren gewaar
schuwd: een lama is verlegen,
maar ook heel nieuwsgierig en
doet echt alleen maar wat-ie
zelf wil.
Gelukkig is dat meestal gezellig
meestappen. Over de weg, over
de alpenweide, over een smal
en steil bergpad tussen de bo
men; het maakt de lama niets
uit Tenzij het dier iets hoort en
dat doet het dankzij een sterk
ontwikkeld gehoor meestal eer
der dan de mensen bij hem. Pi
casso staat dan abrupt stil en
spitst de oren. Dan horen wij
het ook, in de verre verte blaft
een hond en vooral op honden
hebben lama's het niet zo be
grepen, omdat die nogal eens
wat speels en te wild op de la
ma afkomen of dreigend tegen
ze grommen.
Peter stelt Picasso gerust en
stap voor stap gaat hij weer ver
der. Van de personenauto's die
voorbijrijden - ze houden altijd
wel even gas in en de meeste
bestuurders zwaaien naar Peter
omdat ze hem kennen - trekt
Picasso zich niets aan. Hij doet
alleen een sprongetje opzij bij
een vrachtwagen; die is wel erg
groot.
Keien
We slaan af; weg van het asfalt
een bospad op. Het gaat sterk
omhoog en het is nogal oneffen
door de vele keien en steentjes.
Eigenlijk helemaal niet lekker
voor Picasso, want de onder
kant van de poten van lama's is
nogal zacht. Ze lopen veel liever
op een minder harde bodem,
dus zorgt Peter ervoor dat de
ondergrond tijdens de wande
ling wat afwisselt.
Onderweg geeft hij een bota
nisch lesje. Hij plukt een lila
bloemetje en vertelt dat het het
Weidenröschen is, het wilgen
roosje. Even verderop bloeit
een plantje met zeer spitse
knoppen, de Storchschnabel,
ofwel de ooievaarsbek. En daar
weer vlakbij het Zinnkraut, het
heermoes.
Op het bergpaadje kruipen gro
te en kleine naaktslakken. Peter
is daar helemaal niet blij mee,
want die vreten veel kapot. „En
ze komen niet eens uit Oosten
rijk", bromt hij, „ze zijn geïm
porteerd. Door een Nederlan
der, geloof ik." Ik betwijfel dat.
„Oh, nou, door een Spanjaard
dan."
De Zuid-Amerikaanse lama's
zijn wel via Nederland in Oos
tenrijk gekomen, blijkt uit Pe
ters levensgeschiedenis. Hij
heeft een dikke kwart eeuw ge
leden een aantal jaren in Ame
rika gewerkt als schilder, keerde
in 1976 naar zijn land teriig en
nam de boerderij van zijn vader
over; vooral eigenlijk om iets te
doen te hebben naast zijn
hoofdbron van inkomsten, de
verhuur van woningen.
„Maar ik wilde ook nog iets an
ders en raakte in lama's geïnte
resseerd toen een vriend in Ti-
rol een paar van die dieren uit
Nederland had geïmporteerd
om te fokken. Ik heb uitgebreid
de literatuur bestudeerd en heb
toen de mooiste bij hem uitge
zocht. Wat ik ermee wilde? Niks
bijzonders, gewoon ook een
beetje fokken. Je ziet in Oosten
rijk vaak lama's bij jeugdher
bergen of kinderboerderijen. En
er worden tochten mee ge
maakt met gehandicapten,
drugspatiënten of overspannen
mensen. Een wandeling met
een lama geeft rust."
Zo werd het idee geboren wan
delingen voor toeristen aan te
bieden. Peter heeft op dit mo
ment veertien lama's. Het vergt
zo'n drie jaar om de dieren
voor 'lamatrekking' te trainen.
Fokt hij ook voor het vlees?
„Eten kan, maar het Mees is
nogal neutraal van smaak, dus
zo geweldig is het niet. Boven
dien ga ik niet m'n eigen lama's
op tafel zetten. Je eet toch ook
niet het konijntje van je kind."
Spugen
Peter geeft de lijn over. De lama
vindt het prima. Precies op
ooghoogte lopen we vlak naast
elkaar. En dan realiseer je je in
eens dat lama's een onhebbelij
ke gewoonte hebben: ze spu
gen. Zoonlief heeft thuis nog
gewaarschuwd: „Doe je wel ou
de kleren aan!"
„Ja hoor, ze spugen", bevestigt
Peter, ongetwijfeld voor de zo
veelste keer. Picasso ook? „Na
tuurlijk, Picasso ook."
Maar dan tempert hij de vrees
voor een ongewenste klodder:
„Ze doen het alleen maar als ze
bang of boos zijn. Het spuug, in
feite maagsap, is hun wapen.
Ze doen het bijvoorbeeld als er
een hond wild op hen afkomt.
Of als ze jaloers zijn op elkaar;
dat de ene lama iets te eten
krijgt en nummer twee niet.
Dan spuugt die tweede naar de
ander."
Deze wandeling gedraagt Picas
so zich keurig. „Heeft-ie naar je
gespuugd?", is het eerste dat de
zoon bij terugkeer vraagt.
„Nee." „Hè, jammer."
St. Veit vormt samen met
Swarzach en Gold egg een
gemeente. De drie presen
teren zich onder de naam
'Salzburger Sonnenterras-
se'. De stad Salzburg ligt op
circa drie kwartier rijden.
Lamatrekking is tweemaal
per maand op woensdag
mogelijk. Dit jaar is de laat
ste wandeling op 22 sep
tember, volgend jaar begin
nen ze weer op 18 mei en
kan er tot 21 september
worden gewandeld. Als
groepjes mensen op een
andere dag met de lama
willen wandelen is dat ook
mogelijk. De lengte van de
tocht varieert van zo'n twee
tot vijf uur. De prijzen han
gen af van het aantal deel
nemers, het aantal lama's
en de lengte van de tocht
Aanmelden kan bij het
Tourismusverband St. Veit-
/Schwarzach. Markt 1 in
Schwarzach, tel. 0043 6415
7520. Informatie bij Peter
Reichholf. Markt 13, St.
Veit, tel. 0043 6515 7420.
Een andere interessante
wandeling in de omgeving
is mogelijk in de Liechten-
steinklamm in Sankt Jo-
hann. Je loopt daar in de
door een gletsjer in de ijs
tijd uitgesneden kloof.
Links en rechts naast het
smalle paadje en de trap
pen rijzen de wanden drie
honderd meter hoog. Bul
derend stort het water van
af de top de kloof in en gaat
woest stromend met don
derend lawaai richting Sal-
zach, de rivier die door het
Salzburgerland stroomt. De
Klamm is tot half oktober
dagelijks open van 8.00 tot
17.00 uur. Inlichtingen: tel.
0043 6412 6036 of
www.liechtensteinklam-
m.at.
De website van het Touris
musverband is www.son-
nenterrasse.at. Algemene
informatie: Oostenrijks
Toeristenbureau, Postbus
94285,1090 GG Amster
dam, tel. 020 4684 793 (tus
sen 9 en 15 uur),
www.austria.info/nl, e-
mail:
info@oewams.nl.
door Sonja Havermans
Het Frans Verkeersbureau wil
meer naturisten naar Frankrijk
lokken. De groep potentiële
blootkampeerders is groot.
Steeds meer Nederlanders re
creëren naakt.
Naturistencamping Domaine
de La Gagère in Luzy in de
Franse Bourgogne, draait een
topseizoen. „Wij zijn deze zo
mer helemaal bezet", zegt de
Nederlandse eigenaresse Betty
Weterings. We hebben zelfs
mensen moeten teleurstellen,
terwijl de textielterreinen om
ons heen schreeuwen om gas
ten. De viersterren camping
heeft honderd twintig plekken
en kan vierhonderd gasten her
bergen. „Er komen gasten van
alle leeftijden. Zij zijn hier voor
de sfeer, de rust en omdat er
veel respect voor elkaar is."
Hoewel vakantiegangers een
naturistencamping bezoeken
om zonder kleding te recreëren,
stelt La Gagère alleen het bloot
zwemmen verplicht. Verder
staat het de gasten - net als op
andere naaktcampings - vrij om
iets aan te doen. En als zij naar
de bar, het restaurant of de su
permarkt gaan, slaan ze even
een handdoek om.
De meeste bezoekers van cam
ping La Gagère komen uit Ne
derland. Weterings meent dat
naturisten kieskeurig zijn. Een
camping moet schoon, netjes
en goed verzorgd zijn en de
mensen willen geamuseerd
worden.
Er zijn 83 naturistencentra in
Frankrijk die bezocht worden
door meer dan 1,5 miljoen toe
risten. Zestig procent van deze
toeristen komt van buiten
Frankrijk, vooral Nederland,
België en Duitsland. Het natu
risme is goed voor een omzet
van meer dan honderd miljoen
euro. Redenen voor het Frans
Verkeersbureau en de Club
Francais de Naturisme om
Frankrijk als naturistisch va
kantieland in Nederland op de
kaart te gaan zetten. Laetitia
Johnson is hier speciaal voor
aangesteld. Zij vertelt: „We on
derzoeken hoe we de toeristen
nog beter van dienst kunnen
zijn en hoe we de mensen die
wel naakt zwemmen en nog
niet naar een naturistencam
ping gaan, over de drempel
kunnen trekken.
Pottenkijkers
Volgens Johnson zijn er in ons
land 1,5 miljoen mensen die re
gelmatig naakt recreëren. Bij dit
aantal zijn ook saunabezoekers
meegerekend. Om deze men
sen nog beter te bereiken be
reidt ze een marketingcampag
ne voor, die vlak voor de vakan
tiebeurs, volgend jaar januari,
van start zal gaan.
Johnson ondervond zelf hoe
prettig naakt recreëren is: „Ik
was bang dat ik de hele tijd
naakt zou moeten rondlopen
maar dat was absoluut niet het
geval. Ik was verbaasd dat het
zo leuk was. Als mensen naakt
rondlopen vallen alle sociale
barrières weg.
De Naturisten Federatie Neder
land (NFN) behartigt de belan
gen van ongeveer 70.000 natu
risten. Wereldwijd is de NFN de
grootste organisatie op dit ge
bied. „Deze vorm van recreatie
raakt steeds meer geaccep
teerd", licht NFN-medewerk-
ster Ragna Verwer toe. „Er is
een enorme groei van het aan
tal naturisten dat zich bij ons
aansluit. Afgelopen seizoen
meldden zich tweeduizend
nieuwe leden.
Volgens Verwer is de tijd dat er
onderscheid werd gemaakt tus
sen naturisten en nudisten
voorbij. „Vroeger waren natu
risten mensen die er een be
paalde levensstijl op na hiel
den. Zij rookten en dronken
niet. Nu is er geen verschil
meer. Mensen die naakt recreë
ren hebben respect voor elkaar
en voor het terrein waar zij zijn.
Ze genieten van de zon op hun
blote huid en willen graag zich
zelf kunnen zijn.
De leden van de NFN ontvan
gen een kaart die toegang geeft
tot naturistenterreinen over de
hele wereld. „Voor de normale
openbare naaktstranden heb je
die kaart niet nodig", aldus Ver
wer. Ze constateert dat steeds
meer 'geklede' mensen naar het
naaktstrand gaan, omdat het er
schoner en rustiger is.,Als deze
mensen zich aanpassen wor
den ze geaccepteerd. Maar pot
tenkijkers en mensen met ver
keerde bedoelingen worden
daar op aangesproken", aldus
Verwer.
fcns van Alebeek
wegfïetsers en moun-
ers. In België is er nog
de categorie: de trein-
Oftewel fietsen op een
larretje over het spoor
bheel oud goederenlijn-
f je in een strip van
ke rondrijdt.
ielrenners gaan ook al-
d met een stevige bo
ons geval is dat een
itelijk gemaakte bruine
am met kaas uit de abdij
Iredsous in België. In dit
ise complex zijn ze er
el in geslaagd om
jke rust en bezinning te
engaan met massa
le. Links is het gedeelte
:oekers in alle stilte
len door abdijkerk en
op zoek naar datgene
benedictijner monniken
luwen vinden. Rechts
inthaalcentrum' waar
stuk drukker en luid-
ir is, vooral vanwege de
fin en het zonnige terras
jood, spijs en bier uit de
tserveerd worden. Met
lboterhammen waar je
lodplankje bij opeet, zo
i'n middagmaal kan er
iets misgaan bij het ge-
fietstochtje in het nabu-
aën. Een gehuchtje dat
ckundig verstopt heeft
(iet vele groen. Maar de
te zelf is niet te missen
e loopt strak van A naar
ten treinrails waar ooit
steenkool over vervoerd werd.
De opstapplaatsen zijn duide-
lijk herkenbaar aan de grote
parkeerplaatsen en immense
rijen met blauwe fietskarren die
op de cyclisten staan te wach
ten.
Zo te zien kan zich hier een
heel peloton uitleven. Maar
vandaag is het rustig en begint
slechts een handjevol gezinnen
aan de tocht van iets meer dan
vijf kilometer. Het is alsof we in
een strip van Lucky Luke zijn
beland waar de Daltons met
een handkar over het spoor aan
hun achtervolger proberen te
ontsnappen. Alleen moeten wij
niet pompen maar trappen om
vooruit te komen; verder is het
idee hetzelfde. En eerlijk is eer
lijk: dat trappen valt nog niet
mee.
De ijzeren wielen glijden niet
bepaald soepeitjes over de rails
en pa en ma moeten dan ook
stevig op de pedalen staan om
vooruit te komen. De kinderen
hangen er, als een soort ploeg
leiders, ontspannen bij in het
bankje dat tussen de twee fiet
sen zit ingeklemd. Maar als het
ritme er eenmaal is, kan niets
onze dieselloc stoppen en den
dert de kar door over het spoor.
Files
Het uitzicht is geweldig. Naar
links en rechts tenminste want
vooruit kijkend is er alleen saaie
rails en bielzen. Maar daarnaast
is het uitzicht prachtig want het
spoor ligt hoog en droog en
biedt zelfs een fraai doorkijkje
op de autoweg die eronderdoor
Je moet stevig doortrappen om vooruit te komen.
meandert. Maar tijd voor een
korte pauze is er nauwelijks
want achter ons trapt een ander
gezin ook vrolijk door. Passeren
is onmogelijk dus zorgt elke fo
tostop onmiddellijk voor files
op het spoor. Maar hier maalt
niemand om vertraging.
Op het gevaar af dat de alcohol
in de knieën zakt, nemen we bij
het eindpunt toch maar een
koud Kliekje. We kennen nu
immers het parcours: in één
rechte lijn terug naar start. Een
fluitje van een cent want een
maal weer op het zadel blijkt
dat we op de heenweg een heel
stuk 'vals plat' hebben gehad.
Daarom ging het ook zo lastig.
Nu kunnen we de pedalen
soms amper bijhouden, zo hard
gaat ons fietstreintje.
Maar misschien gaan we ook
wel zo snel omdat een andere
familie ons hinderlijk dicht op
de hielen zit. Erg irritant is dat.
Even overwegen we nog om
met wat Hollandse lompigheid
deze Belgische bumperklevers
van ons af te schelden maar dat
laten we maar achterwege. Als
een ervaren conducteur op een
probleemlijn, peddelen we ont
spannen terug. Niks en nie
mand zal dit bijzondere fiets
tochtje verstoren. In wielerkrin-
gen heet zo'n colonne een
treintje. Mooier kan het toch
niet?
Een tochtje over het oude
spoor in de vallei van la Mo-
lignée duurt zo'n twee uur.
Opstappen kan op vaste tij
den in Falaën of Wamant. In
Falaën kan dat elke dag om:
10,11.30,13,13.30,15,1530,
17 en 17.30 uur. Vanuit War-
nant zijn de vertrektijden
(behalve maandag): 10,
10.30,12,1230,14, 1430,16
en 16.30 uur. De prijs per
vierpersoons fiets is 14 euro;
in het weekeinde en op
feestdagen 16 euro. Groepen
krijgen korting. Reserveren is
verstandig: tel.
0032 8269 9079. Meer infor
matie ook op
www.molignee.be.
Om er te komen volg je vanaf
de snelweg (E411 of E42) de
richting Maredsous en daar
na Wamant of Falaën. Bord
jes met 'rail bike' wijzen het
laatste stukje.
De abdij van Maredsous is
voor een groot deel voor het
publiek toegankelijk. Ook is
net mogelijk om een liturgi
sche dienst bij te wonen. Op
zondag is er heilige mis om
10.00 uur, op weekdagen om
11.00 uur. De vespers zijn 's
zondags om 16.00 uur. op
weekdagen om 1830 uur.
Het onthaalcentrum (o.a.
tentoonstellingen, souvenirs,
boekhandel en cafetaria) is
op weekdagen van 9.00 tot
18.00 uur geopend; op zon
dag van 9.00 tot 19.00 uur.
Afgaande op het aantal karretjes kunnen er heel wat mensen op het
spoorlijntje terecht. Foto's: GPD
