Gee
voor s
'De hele avond
op een kluitje
blijven staan
werkt niet'
'Zie datje het
vanavond voor
elkaar krijgt, joh'
Ze doen alles om 'aan de vrouw te
komen', maar het lukt veel jonge boeren
niet of slechts moeizaam. Als ze al een
dame weten te strikken, meestal buiten
hun eigen leefomgeving, dan haakt die
vaak al gauw af als ze horen van het
agrarisch bestaan van hun partner.
Vooral dertigers zitten omhoog: voor hen
is het nu of nooit. Boer Rik (32): „Als je
geen vrouw hebt op mijn leeftijd, val je
buiten de boot."
ZATERDAG
21 AUGUSTUS
2004
igner Pieter Bosch van de internetsite farmdate.nl. Foto: GPD/Roland de Bruin
Twee paar klompen achter de deur. Een beeld waar veel jonge boeren slechts van kunnen dromen. Foto: GPD/Phil Nijhuis
dat ik straks als 50-jarige vrijge
zel elke avond in het café zit. Als
je geen vrouw hebt op mijn leef
tijd, val je buiten de boot."
Hij dooft zijn sigaret en grijpt
naar een glas frisdrank. Af en toe
krijgt Rik geld van zijn ouders.
Om de contributie van het rela
tiebureau te betalen of om een
avondje te stappen. De druk
vanuit familie en omgeving om
een partner te vinden is groot,
stelt hij. „Zie dat je het vanavond
voor elkaar
krijgt, jongen",
krijgt Rik vaak
te horen als hij
in de auto
stapt voor een
feestje.
De beperkte
huwelijks
markt voor
boeren levert
televisiema
kers gouden
bergen op, in Engeland en België
althans. Bij de zuiderburen zorg
de het programma 'Boer zoekt
vrouw" op de commerciële zen
der VTM eerder dit jaar voor ho
ge kijkcijfers. Ruim een miljoen
Vlamingen volgden elke maan
dagavond de belevenissen van
een boerenzoon, die op zoek
was naar een geschikte weder
helft.
Plannen voor een Nederlandse
versie liggen inmiddels op tafel.
De KRO heeft de uitzendrechten
van het oorspronkelijke Britse
idee ('Farmer wants a wife') ge
kocht. In België staan boerenzo
nen sinds de serie in elk geval in
de belangstelling van jongeda
mes.
Nederlandse jonge boeren heb
ben wel eens hoger op de ladder
van de populariteit gestaan. Zo
als begin jaren negentig, toen de
muziekgroep Mannenkoor Kar-
respoor hits scoorde met num
mers als 'Mooi Man' en 'Lekker
op de trekker'. Het mannelijke
gezelschap vatte in café De Karre
in het Overijsselse Tuk het plan
op om hoerenliedjes te maken,
die een enorm succes bleken.
Heel Nederland zong "Wij ben
de boertjes van het platteland.
Wij houden van het leven, met
een biertje in de hand. En as 't
werk gedoan is op de boerderij.
Goan we 's avonds noar de
kroeg, want dan ben' we vrij.'
Ook bands als Normaal en Row-
wen Hèze zorgden met hun hits
af en toe voor een revival van het
ruige, afwisselende boerenbe
staan: 't is stoer om boer te zijn,
de vrouwtjes komen vanzelf.
De realiteit is anno 2004 anders,
vertelt de 36-jarige Maarten in
Bill's Bar in Markelo. De boeren
zoon uit een klein plaatsje in
Gelderland heeft moeite om bo
ven de muziek uit te komen. De
bebrilde Maarten heeft een kan
toorbaan, maar runt daarnaast
samen met zijn
vader een
melkveehoude
rij. Hij woont
nog thuis.
Maarten wil
niet alleen blij
ven. „Je moet
toch wat pro
beren?"
Daarom zoekt
hij een geschik
te vriendin, die
op z'n minst iets met het boe
renleven moet hebben. „Ze mag
geen excentrieke hobby's heb
ben. Een meisje dat graag met
de rugzak wil backpacken in Au
stralië is niets voor mij. Ik kan
heus wel een weekje van de
boerderij weg, maar echt geen
weken", zegt hij.
Maarten heeft zich ingeschreven
op farmdate.nl, waarop onge
veer 500 mannen en 190 vrou
wen met een agrarische achter
grond een advertentie hebben
geplaatst. Op het kantoor van
webdesigner Pieter Bosch staan
drie computers te zoemen, mid
den in een fonkelnieuwe woon
wijk in Dronten. Niets doet den
ken dat het kloppend hart van
de datingsite zich hier bevindt,
of het moeten de boerenprentjes
aan de muren zijn.
Bosch glimlacht. De site, net een
jaar in de lucht, is een succes.
Bosch heeft hem vooral uit idea
lisme gemaakt, want geld levert
het amper op. „Ik heb twintig
jaar in de landbouw gewerkt.
Koeien melken, varkens voeren.
Geloof me, ik ben op veel boer
derijen geweest en ben daar heel
wat eenzame boeren tegengeko
men."
Nadat een hernia hem velde,
startte hij een bedrijfje dat inter
netsites maakt. Ook begon
Bosch de boeren-datingsite.
„We eten allemaal brood en bo
ter, maar we vergeten te vaak dat
deze producten bij de boerderij
vandaan komen. Via de site wil
ik wat terugdoen."
Per maand trekt de internetpagi
na een kleine 15.000 bezoekers,
vooral 's avonds. Niet in de zo
mermaanden, want dan wordt
er 's avonds gehooid en loopt
het aantal bezoekers sterk terug.
Ongeveer een k twee keer per
week ontvangt de 44-jarige
Bosch e-mail van dolgeluldage
boeren, die via zijn site een part
ner hebben gevonden. „Laatst
schreef er eentje dat hij dankzij
de site weer elke ochtend flui
tend de koeien melkt. Mooi
toch?"
Ineke stapt een beetje bezweet
van de dansvloer in Bill's Bar. De
boeren kijken toe, de meesten
van hen zijn bij het tafeltje blij
ven staan, een glas bier in de
hand. „Ik denk dat boerenjon
gens wat ingetogener zijn dan
anderen", vertelt Ineke. „Om
een meisje te versieren heb je
wat lef en durf nodig. Velen zijn
tijdens het chatten op internet
heel spontaan, maar op het mo
ment suprème, in het echt, vallen
ze stil. Tja, en de hele avond op
een kluitje blijven staan werkt
niet."
Ze begrijpt de problemen van
jonge agrariërs wel. „Boeren
gaan wel naar feestjes en partij
en, maar dat zijn vaak schuur-
feesten waar ze steeds dezelfde
mensen tegenkomen." Boven
dien, stelt ze, leer je nu eenmaal
in de stad sneller andere jonge
ren kennen dan ergens achteraf
op een boerderij.
Even verderop vertelt Rik over
zijn 'versiertrucs'. Hij wijst op
zijn opvallende USA-bretels. Een
succesnummer, verzekert hij.
„Ik heb wel tien verschillende
soorten. Vaak ga ik zaterdag
avond uit in een discotheek in
Duitsland, net over de grens.
Nou, dan ga ik lol maken en in
een klein halfuurtje heb ik het
gezelschap in polonaise achter
me aan." Vanavond houdt hij
zich rustig. Het publiek is een
beetje te jong, vindt ook hij.
Via relatiebureaus en internet
heeft Rik al wel een paar dates
gehad. Een échte vriendin heeft
hij nooit gehad. Vaak is het één
of twee dagen een beetje aan,
maar dan hoort het meisje dat
hij van de boerderij komt, en is
het meteen over.
Van meiden uit de stad moet Rik
weinig hebben. Zijn laatste erva
ring met een dame uit Utrecht
liep uit op een deceptie. „Die
wilde meteen de koffer induiken.
Tja, daar hoef ik thuis niet mee
aan te komen. In mijn dorp
moet je daarmee oppassen,
want daar krijg je meteen straat-
praat van."
Hoe erg is de relatieproblema-
tiek van boeren? Vaak wordt het
afgedaan met een grapje, zoals
in een cartoon van striptekenaar
Peter de Wit. De tekening laat
een boer zien naast een koe. „Als
je elke dag veertig koeien melkt,
kun je alles met tepels en zou je
verwachten dat de vrouwen voor
je in de rij staan", zegt de boer.
Op de internetsite stralen som
mige oproepjes echter iets van
wanhoop uit. Boeren, meestal in
de dertig, voor wie de tijd begint
te dringen: „Wie helpt me, ik wil
niet lan
ger alleen
tussen de
koeien
wonen."
Ook de
boeren in
de disco
theek in
Markelo
vertellen
zonder uitzondering toe te zijn
aan een relatie. Veel eisen stellen
ze niet, zolang het meisje de
boerderij maar een warm hart
toedraagt.
Dates komen er niet voort uit de
stapavond, al wordt het later op
de avond wel gezellig. In kleine
groepjes druppelen de boeren
de disco uit, richting parkeer
plaats. Vaak op aandringen van
degenen die nuchter zijn geble
ven en moeten rijden.
Een jonge boer, die per se niet
met zijn naam in de krant wil ('k
denk nie da mien pa dè leuk
vindt'), schuift zijn lege glas aan
de kant. Hij klimt van de kruk,
waarop hij vrijwel de hele avond
heeft gezeten, 't Is mooi geweest,
vindt hij. „Morgen weer vroeg
op om de beesten te voeren."
Zijn moeder zal, zoals altijd, de
boterhammen smeren.
Om redenen van privacy zijn van
enkele personen in dit artikel al
leen de voornamen gebruikt en
woonplaatsen weggelaten.
door Rudi Buis
Er valt een spat regen op
het donkere parkeerter
rein van discotheek Bill's
Bar in Markelo. Het haperende
schijnsel van een oude lantaarn
paal verlicht een groene glasbak.
Een groepje boeren staat daar
zwijgend naast. Via internet heb
ben ze hier afgesproken om van
avond te gaan stappen. Doel: lol
maken én een leuke vriendin op
doen.
Ineke (37) bekijkt de groep. Ze
heeft ruim twintig aanmeldin
gen. Met haar vriendin is ze ini
tiatiefneemster van de stap
avond. Ze zijn de enige vrouwen.
In de discotheek is het rustig.
Boerenzoon Maarten (36), ge
huld in spijkerbroek en geruit
overhemd, inspecteert het pu
bliek. „Dit lijken me geen boe
renmeiden", zegt de melkvee
houder, wijzend op enkele jonge
meisjes die staan te swingen.
Maarten is een 'boer op zoek'.
Hij is niet de enige. Officiële cij
fers over het aantal boeren dat
geen vrouw kan vinden zijn er
niet, maar het zouden er wei
eens duizenden kunnen zijn. In
krap een jaar tijd hebben een
kleine 1500 boeren (en enkele
boerinnen) zich geregistreerd op
de internetsite www.rarmdate.nl,
een platform voor boeren die op
zoek zijn naar een vrouw.
Voor veel boeren is het niet
makkelijk een geschikte partner
te vinden. Hun sociale netwerk
is vaak klein. Bovendien wil lang
niet iedere vrouw de rest van
haar leven tussen koeien en var
kens slijten. Volgens het Cen
traal Bureau voor de Statistiek
(CBS) zijn er in de agrarische
sector ruim 165.000 mannen
werkzaam, tegenover slechts
89.000 vrouwen. Dat betekent
dat veel boeren een meisje van
buitenaf moeten halen. Dat valt
niet mee.
Rik (32) weet dat. Hij steekt een
sigaret op in de woonkamer van
zijn ouderlijk huis, een boerderij
ergens achteraf in Twente, waar
kippen buiten kakelend op
schrikken van elke passerende
auto. Boerenzoon Rik woont nog
thuis, bij zijn ouders. Hij is sin
gle.
Zijn vrienden zijn inmiddels al
lemaal getrouwd of wonen sa
men. „Hier in 't dorp kijken ze
mij erop aan", vertelt hij. „Elk
verjaardagsfeestje is het raak: hé
Rik, waar is je vriendin? Ik wil
dolgraag een vrouw."
Vandaar dat Rik bij enkele rela
tiebureaus staat ingeschreven.
Ook is hij via internet op zoek
naar een meisje, 'die wel wat van
de boerderij moet weten'. Een
geschikte vriendin heeft hij nog
niet gevonden. „Mijn ouders
vinden dat erg, ja. Die zijn bang
De lekkere,
rommelige
keuken van
Sylvia Witteman
Antwerpen
staat nog jaren
op z'n kop
