99
Doodnerveuze Ruckstuhl stijgt boven zichzelf uit
Bekele volgt Koning Haile op
Rea Lenders moet tot tien leren tellen
ATHENE 2004
Rum, sigaren en nu
ook weer honkbal
ENS 2004
Ster
van morgen
IJzeren dame wil
loon naar werken
chtheffer
1 pisch record
nden NBC
k - iNog met eeraer
1 Amerikaanse televi-
e chappij zoveel zendtijd
M, eerd voor uitzendingen
't lympische Spelen.
léraat NBC biedt in to-
j' even verschillende ka-
e en circa 1210 uur aan
ee ngen. Dat is bijna drie
eel als vier jaar geleden
j'1 e Spelen in Sydney. Via
;rs van NBC stuurt de
r. appij een slordige ze-
llf ir aan televisie per dag
11 ikaanse huiskamers in.
u en Fish
linisfinale
De Chileen Nicolas
de Amerikaan Mardy
den morgen om de
:he titel bij het tennis.
n -onnen gisteren hun
ale. Massu versloeg in
an Taylor Dent uit de
,t Je Staten: 7-6 (7-5) 6-1.
ivan de Chileen Fer-
Dnzales in 3-6 6-3 6-4.
sp enin-Hardenne be-
30 finale van het vrou-
looi. Zij won van de
nastasia Myskina: 7-5
5e )e Belgische treft de
van het duel tussen
aise Amelie Mauresmo
lt( Molik uit Australië.
letti wandelt
;ouden plak
e De Italiaan Ivano
heeft gisteren het eer-
Vfckgoud veroverd op de
:he Spelen van Athene.
Ie 20 kilometer snel-
i. De Spanjaard Fran-
rier Fernandez moest
ij de wereldkampioen-
vorig jaar in Parijs ge-
emen met het zilver,
klaar voor Nathan
lit Australië.
pt op dope
n Leonidas Sampanis is
p het gebruik van ver-
ia( estatiebevorderende
1 De Griekse gewicht-
roverde maandag bij
lische Spelen van
Ijjrons in de categorie
igram. Hij moet de
'eren. De Indiase ge-
iter Chanu ging ook
iet it. In haar urine wer-
e ;n van furosemide,
tafdrijver, opgespoord,
erd vierde in de klasse
igram. Sampanis en
leifjn de achtste en ne-
tstieve gevallen in het
effen. De Oezbeekse
tster Olga Sjoekina
betrapt op clenbute-
laskerend middel. Ze
llympia laatste bij het
orea dient
»t in
Oe Zuid-Koreaanse
heeft een protest in-
)ij de Internationale
iekfederatie FIG over
die turner Yang Tae
eeg van de jury in de
Otop op het onderdeel
irc imer, die uiteindelijk
ia) de, kreeg van de jury-
75. Volgens een door
titgegeven verklaring
e juryleden ten on-
i oefening van Yang
g vooraf beoordeeld
naximum van 9,9 in
n 110,0 punten. Dat ene
nt zou voor de Kore-
i f ïrschil uitmaken tus-
en goud dat nu in
van de Amerikaan
im.
lanse
record
e, lobina Muqim Yaar
re ^steren een onverge-
nent in haar leven. Zij
storie door als eerste
Afghanistan deel te
into de olympische atle-
=p rijden. Aan de zijde
•jarige Amerikaanse
Gail Devers liep de
'n tige Yaar in het olym-
lion van Athene in de
Ni, e van de 100 meter.
I e' naar een tijd van
r was drie seconden te
:h voor het bereiken van
de ronde, maar bete-
l een nieuw Afghaans
oo
door Fardau Wagenaar
athene - Ze waren doodnerveus, de olympi
sche debutanten van oranje die gisteren in
actie kwamen in het Olympisch Stadion in
Athene. Ze vroegen zich af: waar ben ik aan
begonnen? Karin Ruckstuhl voelde zich mis
selijk, Gert-Jan Liefers barstte bijna in tranen
uit op het inloopveld. De zenuwen zaten hun
prestaties niet in de weg. Liefers haalde de
halve finale op de 1500 meter, meerkampster
Ruckstuhl sloot de eerste dag knap af als der
de.
Liefers was er niet helemaal zeker van. Was
hij wel door de eerste serie gekomen? Zenuw
achtig dribbelde hij door de gangen van het
Olympisch Stadion van televisie naar televi
sie. De uitslag kwam in beeld, zijn naam
stond niet in de eerste rij, niet in de tweede...
Dan de opluchting. Gelukt. Hij had een heel
stuk van de race voorop gelopen, maar in de
laatste ronde kwamen er vijf andere lopers
langs hem heen. Hij schrok: hij wilde bij de
eerste vijf eindigen, want die plek gaf recht
streeks toegang tot de halve finale. „Het is
niet prettig om te moeten wachten op de tij
den van de anderen, gelukkig is mijn tijd
(3.40.10 min) goed genoeg gebleken. Ik ben
echt blij dat ik door ben.''
Hij was zichzelf niet helemaal, oogde gestrest
en opgewonden. „Ik heb vorig jaar de finale
gelopen tijdens het WK, maar dit zijn de
Olympische Spelen. Het gaat me niet om het
olympisch dorp of wat dan ook, het gaat om
de race. Ik ben er echt van onder de indruk."
Hij schudde zijn bezwete hoofd. „Ik was zo
gespannen vooraf, niet normaal. Ik zat bijna
te janken."
Karin Ruckstuhl was de ergste zenuwen kwijt
na haar eerste onderdeel: de 100 meter hor
den. Ze liep meteen naar een persoonlijk re
cord: 13,44 seconden (was 13,56). De misse
lijkheid verdween, de gezonde spanning
bleef. De Nederlandse sprong vervolgens let
terlijk boven zichzelf uit bij bet hoogspringen,
1.85 meter (was 1.74). Kogelstoten ging min
der goed dan verwacht (13.37 meter). Het
laatste nummer van de dag - de 200 meter -
leverde haar net geen derde persoonlijk re
cord op (24.59 sec). Het zijn zware dagen
voor de meerkampster.
Twee ochtenden achterelkaar gaat de wekker
om 5.45 uur, zodat ze ruim de tijd heeft om
zich voor te bereiden. Dan de hele dag die
hitte, de zon op je hoofd. Ze haalde haar
schouders op: „Ik koel mijn benen met ijs en
als ik in de schaduw kan zitten, doe ik dat. Ik
word niet duf van de warmte." Het stond
prachtig op de lijst: een derde plaats na vier
onderdelen. „Ik kan geen voorspellingen
doen over de tweede dag, daar hou ik niet
van." Vandaag moet de zevenkampster weer
volop aan de bak: verspringen, speerwerpen
en de afsluitende 800 meter. Speer is haar
minste onderdeel. Ze ging vroeg slapen.
Kenenisa Bekele viert zijn overwinning op de 10.000 meter Foto: Reuters/Gary Hershorn.
athene/anp - De glimlach van
Haile Gebrselassie zal nooit ver
dwijnen. Winst of verlies, het
maakt de Ethiopische looplegen
de niet uit. Gisteravond kreeg
een olympisch stadion in Athene
Gebrselassie voor het laatst op
de tartanbaan te zien.
Op het afscheidsfeestje van de
onttroonde olympisch kampi
oen schitterde zijn troonopvol
ger, de 22-jarige Kenenisa Beke
le. Hij veroverde zijn eerste
olympische titel met grote over
macht. Hij kreeg een schouder
klop van de man die ooit ge
wend was alles te winnen.
Tien jaar domineerde Haile Ge
brselassie (31) de 5000 en
10.000 meters. Zeventien we
reldrecords, vier wereldtitels,
twee olympische titels: een gro
tere loper heeft Ethiopië nooit
gekend, maar die komt er wel
aan.
In een tijdbestek van twaalf
maanden heeft Gebrselassie al
les overgedragen aan zijn jonge
landgenoot, niet geheel toeval
lig ook een pupil van de Neder
landse atletenmanager jos Her
mens. De wereldtitel op de
10.000 meter ging vorig jaar in
Parijs al naar Bekele, twee
maanden geleden volgden bin
nen acht dagen de wereldre
cords op de 5000 (in Hengelo)
en 10.000 meter (Ostrava).
De olympische titel was het
laatste pronkstuk dat moest
worden doorgegeven. Dat ge
beurde vrijdagavond. Bekele
wachtte tot de slotronde om
zijn laatste concurrent, landge
noot Sihine, te lossen. Gebrse
lassie keek het duel van afstand
aan. Hij slaagde er, gepijnigd
door problemen met een achil
lespees, niet in alle medailles
naar Ethiopië te brengen. De
afgeloste koning eindigde als
vijfde.
„Ik wist dat ik de wereldrecords
ooit zou moeten afstaan en wist
ook dat ik ooit op grote toer
nooien zou worden verslagen.
En dan is het goed dat dat door
een jonge landgenoot gebeurt",
wist Gebrselassie al vooraf
gaand aan het duel.
De man met de eeuwige glim
lach stapt zelf over naar de
wegwedstrijden en de mara
thon. Hij had liever niet in
Athene gelopen. De achilles
peesblessure verstoorde zijn
voorbereiding volledig.
„Het is dat dit de Olympische
Spelen zijn anders was ik hier
niet geweest." Vanuit zijn
thuisland was Gebrselassie
zwaar onder druk gezet om te
lopen. Zelfs de president be
moeide zich ermee.
Zoals een goed koning betaamd
heeft Gebrselassie, vader van
drie dochters en al een vermo
gend zakenman in zijn thuis
land, zijn opvolging goed gere
geld. Hij nam Kenenisa Bekele
zo'n twee jaar geleden een
beetje onder zijn hoede en de
jonge geweldenaar kon zich
rustig in zijn nieuwe rol inle
ven. Bekele kwam van de cross,
waar hij de afgelopen drie jaar
alle wereldtitels opeiste.
Vorig jaar in Hengelo liep hij
voor het eerst op de baan om
vervolgens in Parijs de wereldti
tel op de 10.000 meter binnen
te halen. „Ik ben geen vaderfi
guur voor hem, ik ben zijn
vriend", gaf Gebrselassie de
verhouding tussen hen aan.
Bekele is met een missie naar
Athene gekomen. In 1980 ver
overde Miruts Yifter voor Ethio
pië zowel de olympische titel
op de vijf als tien kilometer.
Daarmee maakte die legende
zijn foutje van de Olympische
Spelen in Munchen (1972)
goed. Yifter kwam daar niet ver
der dan brons op de 10.000 me
ter en werd bij terugkeer in de
gevangenis gegooid. Tegen
woordig in Canada levend,
geldt Yifter nog steeds als een
van de grote lopers uit de histo
rie.
Dat laatste is ook de wens van
Kenenisa Bekele. Hij wil beter
worden dan Yifter en Gebrse
lassie. Met de olympische titel
op de 10.000 meter is het begin
gemaakt. Terwijl hij op de
schouders ging, liep zijn voor
ganger rustig uit.
Cuba vereffent rekening
door Mare Molenaars
athene - Er resteert een
sprankje hoop voor de Neder
landse honkballers, maar een
ontluisterende nederlaag tegen
Cuba (2-9) heeft het zicht op
olympisch eremetaal danig ver
troebeld. Oranje kan zich in
Athene geen misstap meer ver
oorloven. Het lijntje naar de
halve finales is niet meer dan
een zijden draad.
Bondscoach Robert Eenhoorn
zal niet gerust zijn op de goede
afloop. Zijn ploeg marcheert
nog altijd niet zoals het hoort.
In Cuba daarentegen vieren ze
feest. Die ploeg weet zich niet
alleen geplaatst voor de volgen
de ronde, ze konden ook het
glas heffen op de rekening die
ze gisteren hebben vereffend.
Cuba is het land van zwoele zo
meravonden en doorgewinter
de communisten, van rum en
sigaren. Maar bovenal is het
een land van honkballers. Kort
voor vertrek naar Athene stak
Fidel Castro naar goed gebruik
zijn Olympische paradepaardje
nog even een hart onder riem.
De boodschap aan zijn oogap
pels was kort maar krachtig:
herover het goud en wis daar
mee de schande van Sydney
uit. Want in Australië, vier jaar
terug, leden de Cubanen niet
alleen gezichtsverlies, ze verlo
ren ook hun olympische titel.
De val werd destijds ingeluid
door Nederland. In een ge
denkwaardige wedstrijd, met
een uitblinkende Kenny
Brauckmiller op de werpheuvel,
won Oranje met 4-2. Een histo
rische prestatie, want het was
de eerste nederlaag van de Cu
banen op de Olympische Spe
len sinds de invoering van het
honkbal in 1988. Later in het
toernooi verloor Cuba ook de
finale, van aartsvijand Amerika
nota bene.
Die klap kwam hard aan. Want
honkbal is dé sport in Cuba.
Lange tijd was de nationale
ploeg het visitekaartje van het
socialistische bolwerk, een pro
pagandamiddel bij uitstek in de
strijd tegen het kapitalisme. Het
hele eiland stond dan ook in
vuur en vlam toen, lang geleden
al weer, de Cubaanse amateurs
de duurbetaalde profs van de
Baltimore Orioles in eigen huis
een lesje gaven. De ontvangst
bij terugkeer in eigen land liep
uit op een waar volksfeest.
In Sydney verloor Cuba echter
zijn aureool van onoverwinne
lijkheid. De huidige generatie
worstelt met de erfenis die gro
te sterren als Omar Linares, An
dy Morales en Orlando Her
nandez de eilandbewoners
hebben nagelaten. Linares, ge
zagsgetrouw dienaar van Cas
tro, maakte zich in eigen land
onsterfelijk door zelfs een con
tract van veertig miljoen dollar
bij een Amerikaanse club te
weigeren. „Ik kan me er geen
voorstelling van maken. Wat ik
wel weet is wat het waard is om
door elf miljoen landgenoten te
worden toegejuicht."
Cuba deed gisteravond in het
duel met Nederland de glorie
tijden voor even herleven.
Oranje mocht slechts twee slag
beurten hopen dat het het ge
schonden blazoen wat zou
kunnen oppoetsen. Een drama
tische derde inning, waarin
startend werper Eelco Jansen
niet minder dan zeven honksla-
gen en vijf punten incasseerde,
maakte een einde aan alle illu
sies. Hij werd prompt van de
heuvel gehaald maar zijn ver
vanger Diego Markwell verging
het al niet veel beter. Na de vijf
de slagbeurt, bij een stand van
9-0, zakte ook hem de moed in
de schoenen. De homeruns van
Evert Jan 't Hoen en Yurrendel
de Caster in de staart van de
wedstrijd, kwamen dan ook als
mosterd na de maaltijd.
Paula Radcliffe
Trampolinespringster geeft coach de volle laag in olympische finale
Rea Lenders springt in de finale: „De spanning werd me teveel. Ik had mijn hoofd er niet meer bij, was zó
geconcentreerd." Foto: ANP/Olaf Kraak
door Wessel Penning
athene - Ze haalde de finale, zo
ver was ze in een groot toernooi
nog nooit gekomen. Maar in die
eindstrijd raakte trampoline
springster Rea Lenders gisteren
de tel van haar sprongen kwijt
en maakte ze omstandig ruzie
met haar coach. Zo werd ze als
nog achtste in het olympisch
toernooi.
Ze sprong en ze sprong in de fi
nale. Maar was ze nu al bij de
negende of toch, zoals coach
Lennard Villafuerte van opzij
hardop meldde, bij sprong ze
ven?
Tien sprongen is het verplichte
aantal. Ze kwam nu tot acht en
sneed zichzelf daarmee in de
vingers. Ze kreeg immers min
der beoordelingen en dus ook
minder punten. Op weg naar
haar stoel gaf ze de bondscoach
de volle laag. Die had verkeerd
geteld, meende ze. Stom! „Ik
verzon dat ik al bij de negende
sprong was", gaf ze later toe.
„En ik sprong meer van links
naar rechts dan van boven naar
beneden."
Het trampolinespringen werd
gewonnen door de Duitse Na
talia Dogonadze (39.60 punten)
De Canadese Karen Cockbum
kreeg zilver, de Chinese Huang
brons. Rea Lenders haalde met
haar mislukte finalesprongen
35.40 punten.
Voorafgaand aan die finale had
Rea Lenders redelijk gespron
gen, niet meer dan dat. De sco
re van 27.80 tijdens de verplich
te oefening was ook volgens
haarzelf wat aan de lage kant.
Lenders: „Maar er werd streng
gejureerd."
Lenders begon als vijfde aan de
keuze-oefening. Die sprongen-
cyclus ging zeer matig: 35,30,
goed voor een tiende plek.
Maar doordat andere springers
van de zenuwen letterlijk en fi
guurlijk onderuit gingen, stond
ze pardoes als achtste en laatste
in de finale van het olympisch
toernooi.
Toen ging alles mis. Ze wilde
nog even naar het toilet. Mocht
niet. Ze dacht dat er voor de fi
nale nog een pauze was. Ver
keerd gedacht. Dus opeens
stond ze alweer op de trampoli
ne voor de belangrijkste spron
gen van haar leven. Dat ging te
snel.
„Ik had nog nooit in zo'n grote
finale gestaan", zei Lenders la
ter. „De spanning werd me te
veel. Ik had mijn hoofd er niet
meer bij, was zó geconcen
treerd. Ik kan de druk dus nog
niet aan. Dit was een leerschool
voor me." En het lag niet aan
de bondscoach, haastte ze te
zeggen.
Die opmerking was niet over
bodig. In de aanloop naar het
olympisch toernooi raakte Len
ders haar eigen coach van tum-
club Victory uit Alkmaar kwijt,
nadat die door justitie in ver
band werd gebracht met brand
stichting, intimidatie en de
handel in tumtoestellen. Dat
Lenders daarop niet duidelijk
genoeg brak met die opgepakte
coach en zijn club, irriteerde
bondscoach Lennard Villafuer
te, de oudere broer van Alan
Villafuerte. Er werd de afgelo
pen maanden flink met modder
gegooid.
Lenders zei gisteren dat ze de
afgelopen tijd niet meer met
haar coach had gebeld, maar ze
wilde het daar verder niet over
hebben. En met de voorberei
ding op het olympisch toernooi
was volgens haar ook niets mis.
Ze had de finale gehaald, dus ze
wilde per se tevreden zijn. „De
laatste acht, dat was mijn doel.
Dat is gelukt, dus ik mag hier,
ondanks de teleurstelling over
het verloop van de finale, best
tevreden mee zijn."
Ze liep de lange gang in, de eer
ste gang rechts. Toen bijna nie
mand hen nog zag, omhelsde
ze bondscoach Villafuerte.
„Sorry Lennard!", riep ze uit.
Hij pakte haar bij de schouders
en gaf drie kussen. Toen gingen
ze, lachend en gearmd, op weg
naar de uitgang.
A d van Hest, vader en trainer
l\ van deTilburgse atleet Greg,
noemt haar in al zijn bewonde
ring 'een ijzeren dame'. Van
Hest kan het weten, hij kent
haar al sinds 1992 en als hij met
Greg naar een trainingskamp in
Font Romeu trok, trainde hij
daar dikwijls met Paula Radclif
fe. Daar raakte hij onder de in
druk van haar noeste arbeid.
„Ze traint keihard, altijd. Ze
heeft lak aan allerlei trainings
principes met afwisselende
snelheden."
Die aanpak bracht haar echter
tot voor kort geen loon naar
werken. Radcliffe (30) is een
frontrunner, ze kiest op de
baan steevast de kop en gaat zo
hard mogelijk rond. Maar de
met name Ethiopische atletes
blijven altijd in haar kielzog, om
haar in de laatste ronde voorbij
te sprinten. Zo viel ze tijdens de
10.000 meter van Sydney naast
het podium. Hetzelfde scenario
was er een jaar later tijdens het
WK in Edmonton.
Wat kon ze doen? Nog harder
trainen, nog harder over de
baan scheuren. En overstappen
naar de marathon, waar een
eindsprint minder telt als het
gaat om de winst. De tempo-
beul uit het Engelse Bedford
debuteerde in april 2002 in
Londen in een prachtige
2.18,55, slechts acht seconden
boven het wereldrecord van
Catherine Ndereba. In oktober
van dat jaar verbeterde ze die
toptijd in Chicago tot 2.17,18.
En weer een half jaar later
kwam ze in Londen tot een ver
bluffende 2.15,25.
Geen wonder dat ze voor Athe
ne koos voor de marathon en
de 10.000 meter laat schieten.
Maar wie veruit de sterkste is,
weet ook dat de verwachtingen
erg hoog zijn. Radcliffe zegt
echten „Niemand kan me meer
onder druk zetten dan ik zelf
doe."
Haar loopstijl is karakteristiek.
Zoals de legendarische Emil Za-
topek trekt ze voortdurend met
haar hoofd, waarbij haar ogen
wegrollen. Het is alsof ze elk
ogenblik kan opgeven. Morgen
zal ze in de marathon zeker niet
zomaar van meet af aan de kop
nemen. De hitte en de heuvels
maken de olympische mara
thon tot een ongewis avontuur.
Ze is er op voorbereid, zegt ze.
„Mijn tactiek hangt af van het
verloop van de wedstrijd.
De ijzeren dame eet dagelijks
het vlees van struisvogels, om
dat het veel ijzer bevat. Ze ligt
dagelijks vier uur op de tafel
van haar fysiotherapeut Gerard
Hartman, draagt lange 9®un-
kousen die de bloedcirculatie in
haar kuiten bevorderen en
traint wekelijks tot zo'n 230 ki
lometer.
Begin maart verloor Radcliffe
voor het eerst in tweeënhalf
jaar. In Puerto Rico bleef Lor-
nah Kiplagat haar in een stra-
tenrace over tien kilometer vier
seconden voor. De Keniase at
lete in het oranje, die in Athene
koos voor de 10.000 meter, ver
baasde zich na afloop over de
reacties van de Britse pers.
.Alsof de wereld was vergaan.
Ze wilden weten hoe het voelde
om Paula te verslaan... Maar
ook zij is uiteindelijk gewoon
een mens en dus niet onver
slaanbaar."
Plm van Esschoten
