Mia Audina heeft vrede met haar zilver
ATHENE 2004
Uitschakeling geen
kater voor VDH
De Inge van Sydney bestaat niet meer
'Het wordt nooit
Iwat met dit land'
Geen bom,
maar gehakt
JA SOU!
I island 1113
nd 1
0
2
3
rland 1
0
1
2
ab.Em. 1
0
0
1
ittanië 0
3
4
7
ku
_njk 0
3
0
3
-Korea 0
2
1
3
0
1
5
6
0
1
1
2
>we 0
1
1
2
0
0
1
0
1
Kiè 0
1
0
1
istan 0
1
0
1
0
1
0
1
lenegro 0
1
0
1
0
1
0
1
0
0
2
2
0
0
2
2
idzjan 0
0
2
2
Barken 0
0
2
2
inië 0
u
1
1
(la 0
0
1
1
jfbia 0
0
1
1
Jé
0
1
1
fclië 0
0
1
1
0
0
1
1
0
0
1
1
f
0
0
1
1
Infografiek - HOC - MO
athene/anp/rtr - Anarchis
ten hebben de verantwoor
delijkheid opgeëist voor een
bommelding in het hoofd
kwartier van de Griekse atle-
tiekfederatie in Athene. De
politie deelde daarentegen
mee alleen een zak met ge
hakt vlees en spuiten te heb
ben aangetroffen.
De nauwelijks bekende An
archistische Interventie-
groep protesteerde tegen de
Olympische Spelen met de
mededeling dat vercommer-
cialiseerde sport die ten kos
te van alles dient voor re
cords, winsten, sponsors en
medailles niet anders kun
nen dan omgeven met ana-
bolica. Vandaar het vlees en
de spuiten.
iC 20 AUGUSTUS 2004
'Ik ben de grote kampioen'
door Aijen Vos
athene - Hij had nauwelijks ge
slapen en vooral nagenoten van
zijn gouden race van woens
dagavond. Déér draaide de af
gelopen vier jaar alles om. Déér
heeft hij zoveel voor gedaan en
misschien nog wel meer voor
gelaten. Dat hij gisterochtend al
in de series van de 50 meter
vrije slag naar huis werd ge
stuurd, Pieter van den Hoogen-
band haalde er de schouders
over op. „Stom, want het zijn
toch de Olympische Spelen.
Maar voor mij is het nu onbe
langrijk. Ik was te relaxed om
me op te kunnen laden en nog
een keer te kunnen explode
ren."
Na zijn race van woensdag pro
beerde hij een slok bier. „Het
smaakte me niet. Ik was hele
maal kapot. Mijn maag draaide,
ik was compleet van slag", ver
telde het goudhaantje gister
ochtend. Hij deed ontspannen
zijn verhaal. „Normaal heb ik
alles onder controle, maar nu
even niet. Ik heb iets heel bij
zonders neergezet."
's Nachts in bed deed hij bijna
geen oog dicht. „Ik heb een
heel mooi plafond in mijn ka
mer", lachte de olympisch
kampioen. „Ik heb ook nog een
tijdje op het balkon gezeten en
naar de lichtjes in de bergen ge
keken. Vanochtend dacht ik
even: het was een droom. Maar
in de eetzaal kreeg ik een staan
de ovatie. Het was dus toch
waar het is gelukt."
De 50 meter, tja, die moest hij
toch nog even zwemmen. „In
de wachtruimte moest ik hand
tekeningen uitdelen en ieder
een maakte foto's. Ik ben de
grote kampioen. Dat is natuur
lijk geen goede voorbereiding
op een race."
Zijn ogen straalden. „Wét een
dag gisteren. Hier ga ik nog heel
lang van nagenieten. Het was
zo ongelooflijk belangrijk voor
me. Er was veel fysieke en men
tale druk. En toch heb ik geze
gevierd."
Het Griekse goud is nog mooier
dan het Australische goud van
vier jaar geleden. Kampioen
blijven is moeilijker dan kampi
oen worden. „In Sydney was al
les nieuw. Ik leefde in een roes.
Nu sta ik in de werkelijkheid. Er
werd enorm veel van me ver
wacht. Dat is heel anders. Als je
ziet hoe de mensen reageren. Ik
heb al een paar weken mijn te
lefoon uitstaan. Jacco (Verhae-
ren, red.) niet, en die kreeg na
de race echt een sms-bom bin
nen. Iedereen werd gek. Mooi
dat je dat met een sportpresta
tie kunt bereiken."
Wat hij de komende weken gaat
doen? Van den Hoogenband
weet het niet. Ongelooflijk ge
nieten, dat is zeker.Jacco Ver-
haeren nam het Van den Hoo
genband niet kwalijk dat hij de
50 meter liet voor wat-ie was.
„Hij was er fysiek en mentaal
niet klaar voor, daar viel niets
meer van te bakken. Dan word
je op de 50 meter genadeloos
afgestraft. Ik heb hem nog nooit
zo lachend een halve finale zien
missen. Er zat niet meer in."
'Ik kan niet slapen'
De enorme hoeveelheid
adrenaline in zijn lichaam
houdt de Amerikaanse
zwemmer Michael Phelps uit
de slaap. De 19-jarige heeft
problemen de slaap te vat
ten, doordat hij bijna^ge-
lijks 's avonds finalesmoet
zwemmen. „De Olympische
Spelen zijn emotioneel uit
puttend' zei Phelps gisteren
nadat hij zijn zesde medaille
had gewonnen.
Phelps kan als eerste zwem
mer acht medailles winnen
op één Spelen. Het record
van Mark Spitz om zeven
gouden medailles mee naar
huis te nemen kan hij niet
meer verbreken. Phelps heeft
tot nu toe vier gouden me
dailles en twee bronzen me
dailles behaald.
Echt genieten kan Phèlps nog
niet van zijn successen.
„Mijn droom komt hier echt
uit, maar ik kan er niet te
lang bij stilstaan. Ik moet me
elke keer weer oppeppen
voor de volgende race."
aten 14
11
10
35
14
9
6
29
9
4
2
15
iê 7 5 7 19
ne 5 117
4
5
3
12
ijk 4
3
4
11
md 4
2
7
13
7
d 3
8
10
21
n. [jje 2 3 1 6
nië 2 0 2 4
nland 2 _1 _3
12 14
ATHENS 2004
door Arjen Vos
athene - De Inge van Sydney
bestaat niet meer. De Inge van
Athene levert knappe presta
ties, maar is niet onaantastbaar.
Na het brons op de 100 meter
vlinderslag van zondag nam ze
gisteren op de 100 meter vrije
slag het zilver mee, maar lever
de dus tegelijkertijd een tweede
olympische titel in. Morgen
avond krijgt De Bruijn op de 50
meter vrije slag een laatste kans
om zich olympisch kampioen
te mogen blijven noemen.
Gisteravond boog ze deemoe
dig het hoofd voor het 20jarige
Australische supertalent Jodie
Henry. Zij pakte in 53,84 secon
den - 0,32 seconde sneller dan
De Bruijn - bijna argeloos het
goud, nadat ze woensdag al het
wereldrecord tot 53,52 had aan
scherpt. In de wachtruimte zat
Henry te lachen, vlak voor de
start stond Henry te lachen en
na de finish lachte ze nog har
der. De Bruijn erkende ruiterlijk
dat r zilver gisteravond het
hoogst haalbare was. „Er zat
niet meer in. En ik wilde zo ont
zettend graag. Het kwam op de
laatste meters aan en toen was
ik verzuurd. Ik heb alles gege
ven, het is geen schande te ver
liezen van de wereldrecordhou
der."
Vooraf dichtte De Bruijn zich
volop kansen toe, ondanks het
imponerende wereldrecord van
Henry in de halve finale. „Ik
voelde me goed en dacht dat
goud erin zou zitten", gaf ze
toe. „Ik was ook erg geïnspi
reerd door Pieter en Leontien.
Toen ik die twee bezig zag, heb
ik wel een traantje moeten weg
pinken. Dat zijn echte helden.
Pieters goud van woensdag
heeft tien keer meer waarde
dan die twee gouden plakken in
Sydney. Het is zó moeilijk om
het opnieuw te doen. Chapeau
voor die twee."
Zelf loopt De Bruijn het risico
dat ze er niet in slaagt om in elk
geval één van haar olympische
titels te houden. „Ik ga er ge
woon voor en haal alles uit de
kast^ Maar het is een vreemd
zwemtoemooi. De toppers
sneuvelen bij de vleet."
Paul Bergen, De Bruijns coach,
had beduidend minder moeite
met de prestatie van zijn zwem
ster op de 100 meter vrij dan
eerder op het vlinderslagnum
mer. „Ik had gewild dat deze
wedstrijd maar om 95 meter
ging, helaas is dat niet zo",
merkte hij snedig op. „Ze heeft
goed gevochten op het einde en
geen fouten gemaakt."
In het eerste deel van de race
zag Bergen het goud blinken
aan de einder. „Die Australi
sche dames startten langzaam.
Ik dacht: ho, de deur staat
open." Halverwege ging De
Bruijn ook nog aan de leiding,
in het laatste kwart moest ze
passen.
Dat heeft te maken met de
voorbereiding, legde Bergen
nog maar eens uit. „Voor de
Spelen van Sydney heeft ze veel
beter getraind. Dat zie je terug
in de wedstrijden. Dit jaar heeft
ze hard gewerkt, maar het was
te kort. Met één jaar hard trai
nen, kun je geen wereldrecords
zweftlmen."
Daar komt nog bij dat De
Bruijn (bijna 31) inmiddels vier
jaar ouder is, beaamt Bergen.
„Dat speelt ook mee. Je herstelt
minder snel van inspanningen.
In 2000 kon ze probleemloos
mijn programma draaien. Dat
was dit jaar veel moeilijker."
Voor de race van vandaag (se
ries en halve finale) en morgen
(finale) op de 50 meter vrij durft
hij geen voorspelling te doen.
„Ze gaat als favoriet de wed
strijd in, dat wel", aldus de
Amerikaan. „Maar het zal
moeilijk zijn. Ze is op de 50 me
ter meer competitief, ze heeft
op het WK van vorig jaar die af
stand nog gewonnen. Dat is
een voordeel."
Inge de Bruijn toonde zich in
tussen toch een tevreden mens.
Ze toonde haar medaille nog
maar eens en zei met een brede
lach: „Deze kleur had ik nog
niet."
Van een verlies wilde ze niets
weten. „Zilver is niet verliezen.
Er kunnen maar weinig mensen
zeggen dat ze zeven olympische
medailles hebben."
;i jen neemt
eid in Ahoy'
jM- Wielrenster Leon-
ard-Van Moorsel
,8 januari 2005 af-
ve ji haar fans tijdens de
e van Rotterdam. In
rdt voor de olympisch
ie tijdrijden 2004 een
«gala georganiseerd.
,3| litieve programma is
iro jovember bekend,
;ens de organisatie is
run ontstaan op toe-
(«rtjes.
H.
st
timers
Dijn gehuldigd
)e Nederlandse
j^s krijgen voor hun
bij de Olympische
Athene morgen een
ve huldiging in het
Ij-House. Het olympisch
o \vas gisteren weliswaar
por Pieter van den
3 and na zijn uitschake-
series van de 50 meter
rhL maar hij laat zich pas
ekeinde in het zonne-
voor zijn gouden me
de 100 vrij en zilveren
ip de 200 en 4x100 vrij.
tekei
qivoo
Xd1
interland
ir Weide
ilockeyer Sander van
heeft gisteren bij de
H he Spelen een jubile-
rd. De 28-jarige
iter speelde in Athene
ï3-2 gewonnen wed
en Zuid-Afrika zijn
I rland. Van der Weide
ot nu toe zeven Cham-
M iphy's, twee WK's en
1p lu is hij bezig aan zijn
^lympische toernooi.
I torea 2 6 3 11
re faid 2 5 4 11
door Fardau Wagenaar
athene - Het verschil tussen
goud en zilver is klein, maar te
gelijk ook zo groot. Eeuwige
roem tegenover een knappe
prestatie. Badmintonster Mia
Audina won gisteren olympisch
zilver, voor de tweede keer. Haar
wangen hingen bijna op de
grond van teleurstelling. Pas na
een stroom van tranen besefte
ze dat ze een bijzondere presta
tie had neergezet.
Ze kon de nacht voor de finale
niet in slaap komen, de gedach
te dat ze de volgende dag goud
zou kunnen pakken, hield Mia
Audina klaarwakker. Het
spookte maar door haar hoofd:
de eerste badmintonmedaille
voor Nederland, de tweede
voor de voormalige Indonesi
sche. Goud als de uiterste belo
ning voor alle inspanningen
van de afgelopen twintig jaar.
Het zou de bittere pijn van het
veel te vroeg overlijden van
haar moeder iets draaglijker
maken. Mia Audina woelde en
woelde. De dag van de finale
wilde maar niet komen.
Zenuwachtige Nederlanders
beheersten het voorplein van
het Goudi-complex. Bedelend
om kaarten voor dé wedstrijd,
de finale van het badminton-
toernooi. Mia Audina voelde
zich vier jaar geleden in Sydney
nog niet echt Nederlandse, ze
was nog maar net geëmigreerd
uit Indonesië. Maar sinds Athe
ne is ze officieel geadopteerd
door het Oranjepubliek. Mia is
'onze Mia' geworden. En het
hele land gunde haar de zege,
'licht staat op rood,
rzijn mond staat geen
stil Ja, hij is taxichauf-
v v meer nog is hij Ame-
I lij is er geboren en ge-
szoon van Griekse ou-
n', v voelde zich er niet
uis. „Schietpartijen,
c'Aan de orde van de dag.
p cholen.
jaar geleden verruilde
rild kloppend hart van
voor een dorp in de
ui ses, een slaapstadje dat
m kker werd. Hij werd er
e ik, van de stilte. „Je
i/i aar alleen maar scha
rt' £èh."
fe zelfstandige beleeft hij
>olle tijden. De Olympi
an dwingen hem tot
prestatie, elke dag weer.
7 indig ondernemer
Siklanten nodig maar
T niet. „De mensen uit
ijn de stad ontvlucht
voor een invasie van
ii: wers. Maar die is uitge-
Vezijn er niet, uit angst
voor terreur.
Hij weet het zeker, het is de
schuld van de Amerikanen. En
de Engelsen. Dat zijn de grote
boosdoeners. Maar ze krijgen de
rekening nog wel gepresenteerd,
daar is geen ontkomen aan.
„Kijk maar naar de geschiede
nis, mijn vriend. Elke groot
macht, die denkt te kunnen
heersen over de wereld, komt
vroeg of laat ten val
Het stoplicht springt op groen,
de auto rijdt, de meter loopt. Hij
geeuwt. „Weet je hoe laat ik
vanmorgen begonnen ben? Om
vijf uur. Het kan niet anders. De
Griekse economie is een ramp.
Inkomsten dalen, maar het le
ven wordt alsmaar duurder.
Weet je wat het is, die Grieken
weten niet wat werken is. Ze
zijn liever lui dan moe. Het
wordt nooit wat met dit land. Ik
geef ze nog twee jaar, dan ben ik
weg. Waarheen? Nou
eh..Amerika."
Mare Molenaars
meer dan wie ook. Via de ach
terdeur stapte Audina de sport
hal binnen, de trap af, op weg
naar de arena die haar leven
voorgoed kon veranderen.
Ze was dicht bij goud. Audina
won de eerste game met 11-8
van de Chinese Zhang Ning, de
nummer twee van de wereld.
Erica Terpstra was er ook, ze
veerde onophoudelijk op van
haar stoel en schreeuwde de
kleine speelster toe: „Kom op
Mia, je kan d'r hebben." Ze
moet het gehoord hebben, in
alle gekte van de badmintonhal.
Want het was spannend. Een
echte finale. Met schreeuwende
Chinezen in het wit, rood en
geel en springende grote blon
de mensen in oranje shirts.
De tweede game verloor ze met
11-6. Dus wachtte haar een der
de, alles beslissende game. Au
dina kwam achter. De Chinese
was scherp, agressief, beter.
Terpstra stond weer op, de zaal
was stil: „Kom op Mia, nu jij!!"
Ze streed, maar ze verloor met
11-7. In een hoekje van de hal,
buiten het zicht van de tribu
nes, smolt ze van verdriet.
Terpstra sloeg haar armen om
haar heen, Audina verdween in
de moederlijke omhelzing.
„Ik had vanmorgen het gevoel
dat ik zou winnen, dan is het
een enorme teleurstelling als
dat niet lukt. God zal hier een
bedoeling mee hebben. Nee, ik
weet nog niet wat hij bedoelt,
daar kom ik later wel achter."
Lachen kon ze pas veel later,
eerst heel voorzichtig, daarna
voluit. Ze besefte dat het bij
zonder is om voor twee landen
zilver te winnen. In Atlanta
1996 voor Indonesië, in Athene
voor haar tweede vaderland.
„Weet je wat, het is eigenlijk
best goed. De Chinezen domi
neren het badminton. Dat ik
daar tussen ben gekomen, is
wonderbaarlijk. Ik kan mezelf
niets verwijten, ik heb alles ge
geven wat ik in me had. Ik ben
nog maar 24 jaar, ik kan nog tot
Peking door. Zhang Ning is al
29, die is er zeker niet meer bij.
Ik gun het haar."
Haar ogen kregen langzaam
maar zeker weer wat glans. Ze
pakte een rood-wit-blauwe vlag
en maakte een ererondje langs
de oranjefans. Haar landgeno
ten.
In de laatste set van de finale is Mia Audina het niet eens met een beslissing van de scheidsrechter. Zij kreeg daarvoor geel en verloor in drie sets van de Chinese Zhang Ning. Foto: ANP/Toussaint Kluiters
