GESPREK VAN DE DAG
Afghanen vechten voor Spelen
Loterijvreugde Britse
gevangenen over and out
Kinderen komen op voor
hun rechten met KidzWise
Bokser na vele oorlogsjaren nog niet uitgekeken op geweld
I
Pain in the stress
DAGELIJKS LEVEN
WAT NOU
MENSELIJK
De Amerikaanse acteur TOM
CRUISE verblijft tijdens de op
namen voor zijn nieuwe actiefilm
Mission Impossible 3 in een
luxueus paleisje aan de Wannsee
in de Duitse hoofdstad Berlijn.
Dat berichtte de Duitse krant
Berliner Morgenpost. De huur
van het optrekje bedraagt een
slordige 30.000 euro per
maand. Cruise (42) en zijn hof
houding hebben in PALAIS
PARKSCHLOSS de beschikking
over 2745 vierkante meter woon
ruimte, verdeeld over drie villa's
en een oud hotel. De tuin meet
12.000 vierkante meter en is
voorzien van onder meer een he
likopterplatform. De opnamen
beginnen naar verwachting in ok
tober en hebben plaats in Berlijn
en Potsdam. Volgens een mede
werker van de opnameploeg
heeft Cruise lang gezocht naar
de perfecte woonplaats in de om
geving van Berlijn. De keuze is
volgens hem gevallen op Palais
Parkschloss wegens de uitste
kende beveiliging. Foto: Reuters
Na drie weken stroomt er weer water door het monument dat ter nagedachtenis
aan PRINSES DIANA werd gebouwd in het Londense Hyde Park. Kort na de of
ficiële opening begin juli kreeg het publiek geen toegang meer omdat drie
mensen gewond raakten toen ze uitgleden in een waterloop. Volgens de BBC
gaat de Princess of Wales Memorial Fountain op 20 augustus weer open voor
het publiek. De toegang tot het monument zal door middel van hekken wel
worden beperkt en er komen waarschuwingsbordjes. Critici denken overigens
dat het kwestie van tijd is voordat er nieuwe ongelukken gebeuren en het mo
nument permanent wordt afgesloten.
Radiopresentator TOM MULDER is
verleden week getroffen door een
HERSENBLOEDING. Zijn herstel
verloopt voorspoedig, maar het nog
niet bekend wanneer hij zijn werk
zaamheden bij Radio 10 Gold kan
hervatten, zo meldde een woord
voerster van die zender gisteren.
Het radioprogramma van Mulder
wordt tijdelijk overgenomen door
Peter Rijsenbrij. Vanaf vandaag
doet hij de ochtendshow van Radio
10 Gold. „Zodra het binnen de mo
gelijkheden ligt zal Tom Mulder zijn
vertrouwde plek achter de micro
foon weer innemen", aldus de zegs
vrouw. Mulder vierde onlangs nog
zijn 35-jarig radiojubileum.
Foto: All In Produkties
De gloednieuwe website KidzWise
roept kinderen tussen tien en
twaalf jaar op in actie te komen
voor kinderrechten. Met een leuke,
spannende, ontroerende of gekke
actie moeten ze aandacht vragen
voor hun eigen recht of dat van an
dere leeftijdsgenootjes.
Tot en met 6 september kunnen
kinderen zich met een actiegroepje
aanmelden op de website (ww-
C. Buddingh'
Vaak put men troost uit
het ongeluk van
anderen
w.kidzwise.nl), waarna ze op 27 ok
tober in Rotterdam deelnemen aan
de speciale Kidz in Actie Dag. Daar
krijgen de tien groepjes met het
beste plan tips van mensen uit de
praktijk om hun idee zo goed mo
gelijk uit te voeren.
Op deze dag wordt tevens het start
schot gegeven voor November Kin-
derrechtenmaand, maakte Unicef
gisteren bekend. Die maand staat
in het teken van het VN-Verdrag
voor de Rechten van het Kind, dat
dit jaar vijftien jaar bestaat. In deze
periode voeren de deelnemers van
KidzWise hun actieplannen ook uit.
KidzWise volgt het Kinderrechten-
festival op, dat de afgelopen negen
jaar plaatshad. Dit nieuwe initiatief
moet kinderen aanmoedigen om
rechten, voor henzelf en voor an
deren wereldwijd, te realiseren.
Unicef Nederland, Defence for
Children International. Plan Neder
land, Stichting Kinderpostzegels
Nederland en de gemeente Rotter
dam hebben het project opgezet.
Gedetineerden in Engeland kun
nen in de toekomst niet meer pro
fiteren van de winsten uit een lo
terij. Die belofte deed David Blun-
kett gisteren in een persoonlijk
geschreven artikel in de Engelse
tabloid The Sun. De minister van
binnenlandse zaken reageerde
daarmee op de publieke woede
over de meervoudige verkrachter,
die vorige week 10,5 miljoen euro
won.
De 52-jarige Iorworth Hoare zit
een levenslange straf uit voor aan
randingen en verkrachtingen, die
hij pleegde tussen 1973 en 1989.
Tijdens zijn weekendverlof kocht
hij een lot van de Britse nationale
loterij dat hem in één klap miljo
nair maakte. Hij won een derde
van de jackpot. Camelot, organi
sator van de loterij, verklaarde dat
het speelreglement niets meldt
over winst door gevangenen en zij
daarom wettelijk verplicht is het
geld uit te keren.
De verontwaardiging die daarop
losbarstte, noopte Blunkett in te
grijpen. Hij verzekerde dat gevan
genen én hun families binnenkort
niet meer kunnen profiteren van
een loterij, zolang een straf moet
worden uitgezeten. „We kunnen
helaas niet voorkomen dat ver
oordeelden en hun families een
lot kopen, maar we kunnen er wel
voor zorgen dat ze voor de duur
van een gevan
genisstraf van
geen penny kun
nen profiteren",
aldus Blunkett.
Hij komt dit na
jaar met een
wetswijziging
die gevangenen
tevens zal dwin
gen een deel van
de winst te
schenken aan
een compensatie
fonds voor slachtoffers
van geweld. Kranten
koppen in Groot-Brit-
tannië schreeuwen dat
Hoare de hele prijs van
10,5 miljoen euro moet terugge
ven of uitbetalen aan zijn slacht
offers. Die kunnen waarschijnlijk
geen compensatie claimen, nu hij
opeens zo rijk is, wegens verjaring
van zijn daden.
De familie van Hoare is buiten
zinnen. „Wat hij heeft gedaan is
onvergeeflijk. Hij zou er niets van
uitgekeerd moeten krijgen", aldus
broer Dilwyn, die vindt dat Came
lot het geld rechtstreeks moet
overmaken aan de misbruikte
vrouwen.
Echtgenote Irene, die altijd heeft
gedacht dat Hoare een straf uitzat
voor beroving van een bank (ze
trouwde hem in de gevangenis),
A i s v, s "v- 5 »vy
blijkt recht te hebben op een deel
van de jackpot. „Maar", zegt ze,
„ik hoef geen penny van die gore
klootzak. Wel wil ik iedereen hel
pen die hij pijn heeft gedaan. Wat
ik krijg, geef ik aan de vrouwen
die hij heeft aangevallen."
Het is gevangenen in Engeland
verboden om tijdens hun verlof
wedwinkels te betreden. „De re
gels zijn vastgelegd voordat de na
tionale loterij bestond, maar dat
gaat veranderen", zegt een
woordvoerder van het gevange
niswezen. „Het ondermijnt het al
gemeen vertrouwen als gevange
nen miljoenen winnen. Wij zuilen
ambtenaren vragen te zoeken
naar mogelijkheden die ervoor
zorgen dat dit nooit meer ge
beurt."
C
H
in Ener
heeft;r
speel
in Ne<r
niet kunn£s
beuren, zegt m j?
voerder van de N p
landse Staatslote
van Dijk. „Een p r
rel zou nooit kun5]
barsten, omdat wij de anc
van spelers waarborgen. 1
krijgt te weten wie de lote e<
gewonnen. Sterker nog, o<?
kennen hun achtergrond^*
„Als een gedetineerde opf1
kan hij een staatslot kopei
anoniem een prijs incasso
hij giraal speelt, dus een a)(
ment op de Staatsloterij hi
wij niet bij machte zijn de*
te trekken via zijn bank."]
beaamt dat gevangenen i{"
land in theorie meerdere r
een jackpot hebben ku
nen, zonder dat daar ructf
heid aan is gegeven. GPD
Afghanistan doet weer mee mee
aan de Olympische Spelen, die
vanavond worden geopend. Met
name bij boksen hopen de Afgha
nen op een succesje. Want na bij
na 25 jaar van oorlog is vechten
een beetje een manier van leven
geworden.
Het begon in 1979 en hield op in
2001: de oorlog in Afghanistan.
Het resultaat: twee miljoen do
den, vijf miljoen vluchtelingen en
een land dat volledig in puin ligt.
Je zou denken dat de huidige vre
de - al is het een wankele - heeft
geleid tot een afkeer van geweld.
Op het sportfront zou dat tot ui
ting moeten komen in een enor
me populariteit van, oneerbiedig
gezegd, suffe sporten als schaken,
korfbal of scrabble.
Niet in Afghanistan. Want scha
ken wordt geassocieerd met de
voormalige Russische bezetter.
Korfbal valt af wegens de gemeng
de teams van jongens en meisjes.
Scrabble dan? Mmmm. Slechts
dertig procent van de bevolking
kan een klein beetje lezen en
schrijven.
Dus kom je al snel uit bij vecht
sporten. Ófte wel: voetbal, boksen
en judo. Voetbal is immers oorlog,
dus de Afghanen deden hun best.
Maar omdat het Afghaanse natio
nale team onlangs nog verloor
van een gelegenheidselftal dat be
stond uit internationale vredes-
soldaten, beseften de Afghanen
dat het nog een beetje te vroeg
was om op olympisch niveau mee
te voetballen.
Met boksen en judo bleek het be
ter te gaan. „Tja, slaan en vech
ten, daar zijn we goed in", grijnst
Isamil ur-Rehmat, de nationale
bokstrainer terwijl hij zijn pupil
len in de gaten houdt in de cata-
Bokser Basharmal Sultani (19) is laaiend enthousiast over zijn deelname aan de Olympische Spelen. „Een droom
die in vervulling gaat." Foto: GPD
comben van het nationale stadion
in Kabul. „Natuurlijk zijn we blij
dat de oorlog voorbij is. Boksen
en worstelen zijn sporten waarbij
je gecontroleerd vecht. Er zijn re
gels waar je je aan moet houden.
Wat een verschil met de oorlog
hier."
Bokser Basharmal Sultani (19) is
laaiend enthousiast over zijn deel
name aan de Olympische Spelen.
„Een droom die in vervulling
gaat." Maar is hij na die oorlogsja
ren niet uitgekeken op geweld?
Ach, het is toch anders wanneer
mensen met geweren op elkaar
schieten dan wanneer er wordt
gebokst. Wat ook scheelt is dat
boksen een erg goedkope sport is.
Je hebt een paar handschoenen
nodig en een maat om tegen aan
te slaan."
Dat is essentieel in een land als
Afghanistan.
De meeste bewoners komen per
maand rond van een handvol eu
ro's. Het stadion waarin de olym
pische sporters trainen is half in
gestort. De atletiekbaan om het
voetbalveld lijkt op een verzakte
stoep met ongelijke tegels, de
boksers trainen in een stoffige
kleedkamer met kapotte ramen.
Omdat de Afghaanse boksers zelf
geen geld hadden voor hand
schoenen, bokszakken en sport-
kleding, kwam een Duitse!
nitaire organisatie te hulp^
daar ook dat de meeste Ai
boksers Duitse vlaggetjes I
kleding hebben zitten. Nir
echter die daar over klaag
Vier jaar geleden, tijdensfl
2000, mocht Afghanistan ai
meedoen omdat de iëgerr
liban het Afghaanse sport
bood om korte broeken tj"
Bij wet waren meisjes uitj
van sporten en dus ook a
name aan de Spelen. Bol
Ismail ul-Rahmat is opgei
de Taliban niet langer de
„Dat was een ramp, we ra
niets. Boksers moesten v«
lange baarden dragen. B(
lijk. Dan kan je niet meert
Iedereen zat met elkaar iifT
knoop."
Hoe anders is dat nu. V<
Afghaanse sporters die n:
ne gaan, is de helft vroui
doka en een atlete. Het isf
allereerste keer in de olyn
geschiedenis dat Afghani^
vrouwen afvaardigt. Fribaj
ee kan nu meedoen aan <F
wedstrijden. Tijdens het V
bewind vluchtte ze met hi
lie naar Pakistan. „Sport i
goed iets voor vrouwen aL
mannen. Zolang je ergenrt
bent moet je er voor gaarïj
van de deelnemers denkt;
daille te winnen in Athenjjj
een schande is dat niet.
tan heeft nog nooit een 01
sche medaille gewonnen^
hoogste eer die een natioij
sporter bij de Spelen ooit j
de was een vijfde plaats ii.
Dat was bij het worstelen^
Afghanistan lijkt dus ietsr
vechten te hebben, zelfs
voor dè oorlog. GPD
'Ik hou het niet meer...zegt hij en doelt daarmee
niet op de zoveelste bak sterke koffie die tussen zijn
bureau en zijn mond een moment van rust afwacht
om een slok te lozen in het hoofd dat de afgelopen
dagen non-stop werkverkeer in- en uitademt. 'Ik
heb al vier keer aan de bel getrokken, maar ik heb
een stel debielen in dienst.Een typisch geval van de
bel horen luiden en net doen of ze niet weten waar
de klepel hangt. ...Min of meer recht boven hun
hoofd, wegend een kilootje of honderd en op het
punt om neer te storten op ieder die hem lastig valt.
'Stress? Hoezo stress? Stress is voor wijven uit de cul
tuursector. Ik heb werk, veel, nee, teveel werk,
snauwt hij tegen degene die op kousenvoetjes zijn
werkvloer betreedt. 'Dus hoe hddl je het in je hoofd
om te komen zeiken over een factuurtje van 50 eu
ro. Kun je verdomme dan helemaal niks zelf rege
len? Wegwezen!'Aangeslagen wordt het territorium,
dat blauw staat van de sigarettenrook, verlaten.
'DEUR DICHT!'
Na drie nachten tot het oplaaiende ochtendlicht te
hebben doorgewerkt, een paar uurtjes slaap en weer
vroeg verder zwoegen in de verstikkende hitte... niet
verwonderlijk dat 'meneer' lichtelijk overhit raakt.
Als werken je passie is, is door-werken geen pro
bleem. Pas als blijkt dat de rest van je leven passief
aan je voorbij gaat, wordt het oppassen. Tijd voor
een pas op de plaats. Zoals altijd heeft hij, ook nu,
een passende oplossing.
Mijn inbox meidteen nieuw bericht: Nu...misschien
wel de laatste kans op geluk... DEGENE DIE DIT
BERICHT ALS EERSTE BEANTWOORDT.. WINT
EEN ALL-EXCL USIVE- VIP- WEEK- TO-SUN-&-
STRONG-LOVING. Een 8-daagse geheel verzorgde
vakantie inclusief meerdaagse bitterzoete bemin
ning ontspanning van kantoorbillen, een kast vol
botte maar liefbedoelde verbale ellende en nog veel
meer.... Ik antwoord: Ja! JA! JAAAAAAAh!
We weten het meteen: Portugal. Hij is daar eerder
geweest en verzekerd mij romantiek, schoonheid en
rustiek pur sang. Vol enthousiasme stort ik me op
internet, waar de oppoppende last-minutes de afge
lopen weken pijn deden aan mijn ogen. Vol. Vol.
Vol. Of ik kan niet zoeken. Het EK was toch voorbij?
Ik google me gek, er zit weinig schot in de zaak.
Onhandig surfend dreig ik kopje onder te gaan in
de vloedgolven van aanbiedingen die het net over
spoelen. Niet aardig, wel verstandig dat ze pas na
de mooie plaatjes en prachtige beschrijvingen de
beschikbaarheid geven. En dat blijkt elke keer een
dubbelklik te ver. Tot tien keer toe denk ik kwijlend
mijn koffers te kunnen pakken, als het tergend
langzame zandlopertje, na eindeloos beraad met de
operator een einde maakt aan de pré-vakantiepret:
Helaas, de door u gekozen vertrekdatum is niet lan
ger beschikbaar. Probeer alternatieve data... Heb
ben we niet!!!
En door. Hebbes! Een echt walhallaatje, geen prijs,
geen beschikbaarheid. Zonder tijd te verspillen grijp
ik de telefoon. 'Allo?'
'Yes hello, I'm looking at your site and wondering if
there's still a suite available for next week...
'Nééh mevrouw, alles zit allang vol', antwoord een
Amsterdams accent. Niets over friet van Piet op de
site. En hoe is het mogelijk dat ik zo diep verdwaald
in de krochten van het web een paradijsje vind, wat
al door zovelen voor mij is ontdekt! 'Nou, het is hier
natuurlijk fantaaaastisch. Kom in september, ook
leuk hom...'
'Zal best, vriend, maar tijd is factor 1.'Zoals het er
nu uitziet, ben ik nog ver verwijderd van een in-
smeersessie met factor 8. Hoe langer ik bezig ben,
des te harder ben ik toe aan vakantie. Ja... als dat er
nog van komt. Dan eindelijk heb ik beet. Weinig
grip weliswaar, want gezien de last-minute kan
boeken alleen op aanvraag. Dat betekent boeken,
wachten en hopen op een bevestigend telefoontje.
Kan enkele dagen duren. Wat? Dat is onze resteren
de tijd tot onze enig mogelijke vertrekdatum. Laat
ste minuut wel heel letterlijk genomen. Toch durft
de reisagent te vragen of we een annuleringsverze
kering willen. Huh? Als je last-minute boekt, hoe
kan je je dart nog last-minute bedenken? 'Briljant!'
Brult tien ton zware energie vanachter zijn bureau.
'Laat haar eerst maar zorgen dat het doorgaat!'
'Nee mevrouw, wij gaan sowieso.' Na dagen te
laat voor alles te zijn, zijn we nu te vroeg. Zo
dra ik heb opgehangen en trots de anderen
vermeld dat we wat hebben gevonden, zegt
er eentje, die alweer de bel te laat hoort lui
den: 'Joh, had dat dan gezegd! Mijn vader
heeft een villa daar met zwembad. Had je
zo in gekund... Misschien toch even annu
leren?'
'Dat zeg ik toch... doen we niet aan!'Rea
geer ik gepikeerd. Grinnikend verlaat hij de
kamer. 'DEUR DICHT!'roep ik. Oh...ohhh...
Enfin, we zijn weg. Als we nu de bel luiden,
reageert de roomservice met onverwachte
snelheid. Bovendien lijkt hij te snappen dat
wij verlangen naar rusten romantische pri
vacy. Geruisloos sluit hij de deur en draait
zonder dat we er om hoeven te vragen het
bordje om: DO NOT DISTURB...
Reageren?
column@hotmail.com
