'Het is net of je bij familie logeert'
15
Minpunt van de verjaardag
jwi ab de kijkers SCXt"
NAVRAAG
VRIJDAG 13 AUGUSTUS
omer
Hannie Janson verzorgt in Noordwijk het ontbijt voor Ine van der Linden, Uesbeth Lansbergen, Nel van Bijlevelt en Ria van der Eijk uit Overschie. Op de achtergrond de 'Pipowagen'. „We hebben 'm ge
kocht voor de kinderen. Nu wordt die gebruikt voor gasten van Vrienden op de Fiets." Foto: Henk Bouwman
Stichting Vrienden op de Fiets: overnachten voor een vriendenprijs
Een 'Pipowagen' als tijdelijke
woning. Zonder clown, maar
ook zonder wc, douche en de
mogelijkheid om de deur op
slot te doen. Ine van der Linden
en Nel van Bijlevelt uit Over
schie moesten even slikken
toen zij hun overnachtings
adres aan de Leeweg in Noord-
wijk zagen. „Als je gewend
bent aan luxe is dit wennen.
Vooral omdat je de boel niet
kunt afsluiten. Wij wonen vlak
bij Rotterdam. Daar moetje al
les dichtdoen en vastzetten.
Maar hier hoeft het niet. Dit is
toch fantastisch. Kijk eens hoe
gezellig we hier buiten zitten.
Midden in de natuur."
Gezelligheid, avontuur, ge
moedelijkheid, vertrouwelijk
heid, goedkoop overnachten.
Die woorden keren als een re
frein terug in de lofzang die
steeds wordt aangeheven als
de Stichting Vrienden op de
Fiets ter sprake komt. De or
ganisatie in Houten is twintig
jaar geleden opgericht om het
recreatieve fietsen en wande
len te bevorderen. Degenen
die meerdaagse tochten wil
len maken, kunnen inmiddels
bij 2500 particulieren terecht,
verspreid over heel Nederland
en stukjes van België en
Duitsland. Voor een vrienden
prijs van 15 euro per persoon
per nacht, inclusief ontbijt.
Het aantal slaapplaatsen vari
eert van twee tot zeven, ver
deeld over één of meer slaap
kamers.
Meestal worden kamers in
woningen beschikbaar ge
steld. Maar ook tuinhuisjes,
woonboten, of, zoals in
Noordwijk een Pipowagen.
Eigendom van de familie Jan
son. „We hebben 'm gekocht
voor de kinderen. Er bleven
wel eens vriendinnetjes sla
pen. Op internet zijn we gaan
zoeken en kwamen we uit bij
een bedrijf in Oirschot, dat
oude schaftketen verkoopt.
Op een gegeven moment zei
de moeder van één van de
vriendinnetjes: 'waarom meld
je je niet aan bij Vrienden op
de Fiets? Je zit hier op een
heel mooi plekje'."
Hannie Janson kende de or
ganisatie niet, omdat ze niet
zo'n fietser is. Ze fietst alleen
vanaf het bloemenbedrijf van
haar man aan de N206 naar
het dorp en, eenmaal per
week, als ze de post bezorgt.
Janson heeft de stichting dan
ook op een heel andere ma
nier leren kennen dan de
meeste andere verhuurders.
Onder wie Paula Breeman uit
Leiden. „We fietsen zelf heel
graag en zijn al jaren lid. Om
dat we een groot huis hebben,
leek het ons wel aardig om
een kamer te verhuren. Niet
zozeer vanwege het geld.
Want wat houd je nou over
per persoon? Vijf euro? Dan
heb je het wel gehad. Net als
de meesten doen we het voor
al voor het sociale contact.
Fietsers zijn gezellige klanten.
Ze hebben geen haast en
doen niet moeilijk. Vaak zitten
we hier genoeglijk aan tafel
met elkaar te kletsen. In een
hotel wordt bij de receptie wel
tegen je gelachen, maar ver
der kan het ze niet schelen
wie je bent. Hier krijgen we
van alles te horen."
Verhalen worden opgerakeld
van mensen uit het voormali
ge Oost-Duitsland, die geno
ten omdat ze weer mochten
reizen. En van oudere Ameri
kanen, die met hun vouwfiet
sen in de koffer naar Neder
land waren gekomen. Maar
niet alleen 55-plussers passe
ren de revue. Ook ouders met
tieners. „In zo'n geval staat
meteen de hele tuin vol met
fietsen. Heel motiverend. Het
nodigt je zelf ook weer uit om
te gaan fietsen. Als we eropuit
gaan, ervaar ik precies hetzelf
de. Even praten, ergens an
ders wat eten, slapen, ontbij
ten en dan weer verder."
Zo fietsen ook Henny en Mat-
thé Rietbroek uit Oude Wete
ring door Nederland. Vorig
jaar zijn ze voor 6,50 euro lid
geworden van de stichting en
reden ze de Maasvestingrou-
te. Het afgelopen weekeinde
deden ze met vrienden Edam-
/Volendam aan. Henny Riet-
broek: „Waar je ook komt,
overal ben je welkom en heb
je die huiselijke gezelligheid.
In Edam ging die gemoede
lijkheid zelfs zover dat we
meteen de huissleutel mee
kregen. Terwijl we elkaar
nooit eerder hadden gezien.
Het vertrouwen is groot. Het
is een aanrader voor mensen
die fietsen. Vooral voor men
sen met een smalle beurs."
Liesbeth Lansbergen moet la
chen om die opmerking. Ter
wijl ze voor de Pipowagen in
Noordwijk het ontbijt geser
veerd krijgt door Hannie Jan
son, wijst ze erop dat de prijs
van een hotelkamer voor haar
en haar drie vriendinnen geen
probleem vormt. „Ons gaat
het om het avontuur, de ver
rassing. Onze mannen zou
den dit nooit doen. Die zitten
liever in een 3- of 4-sterren-
hotel. Maar een beetje afzien
is toch niet erg."
Zelfheeft ze twee nachten
doorgebracht in een rolkas op
het bedrijf van de Jansons, sa
men met Ria van der Eijk.
Hannie Janson: „Toen de be
langstelling voor de Pipowa
gen vooral vanaf juli erg groot
werd, hebben we besloten om
één van de kassen als slaapge
legenheid in te richten, 's
Winters staan daar de bloe
men, 's zomers staat die leeg.
Een bed erin, klamboe erover
heen, tafel en stoeltjes en een
schilderij. Bij ons in huis kun
nen de gasten naar de wc en
onder de douche. Dat geldt
ook voor de mensen in de
Pipowagen. Overdag is het
warm in zo'n kas, maar dan
wordt toch gefietst, 's Avonds
en 's nachts is het koel."
Voor Liesbeth Lansbergen is
het zonder meer genieten:
„Het is net of je in een hemel
bed ligt. 's Nachts kun je naar
de sterrenhemel kijken en de
volgende dag zie je de zon op
komen. Toen we belden en te
horen kregen dat we in een
kas moesten slapen, schrok
ken we. Maar het is ons goed
bevallen. We hebben wel ge
vraagd om wat kleedjes op het
zand te leggen."
Dat bellen moet bij voorkeur
uiterlijk enkele dagen van te
voren gebeuren, zo luidt een
regel van de stichting. Uitzon
deringen zijn echter mogelijk.
Paula Breeman uit Leiden:
„We kwamen een keer tegen
de avond thuis. In huis was
het een puinhoop. Belde een
vrouw met een tienerzoon.
Normaal kampeerden ze,
maar omdat het slecht weer
zou worden, wilden ze ergens
binnenzitten. Of ze bij ons
konden overnachten. Nou, zei
ik, als u de puinhoop geen be
zwaar vindt, prima. Als je el
kaar kunt helpen, waarom
niet? Toen ik een keer met
mijn dochter aan het fietsen
was, kregen we in Sint Maar-
tensvlotbrug vreselijke zadel
pijn. De vrouw bij wie we wa
ren, gaf ons meteen zadel
hoesjes. Een dochter van haar
woonde in Leiden. Daar
moesten we ze maar weer af
geven. Alles gaat in goed ver
trouwen. Het is net of je bij fa
milie logeert. Het ergste was
nog dat we zonder te betalen
wegreden. Toen ik daar ach
terkwam, belde ik meteen.
'O', zei die vrouw, 'daar zat ik
niet over in, omdat ik dacht:
die belt wel'."
Jan Preenen
TUSSEN PEN EN PAN
Mijn leven is niet saai. Vijf
kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd
van 12 tot 22 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor
veel leven in de brouwerij.
Vier dagen in de week ga
ik naar de redactie van de
ze krant. Of ik trek op
zoek naar nieuws en ach
tergrondverhalen de regio
in. Een ingewikkeld be
staan? In Tussen pen en
pan' bericht ik er wekelijks
over.
Het ging even mis op
mijn vrije woensdag, toe
vallig dit jaar ook mijn
verjaardag. Aan het klas
sieke rokje dat ik in Har-
lingen speciaal voor de
gelegenheid heb gekocht,
blijkt een torntje achter
bij de rits te zitten. In de
winkel niets van gezien.
Theo ontdekt het en
vindt dat ik de rok on
middellijk naar mijn
buurvrouw moet bren
gen, want die kan dan de
naaimachine er over la
ten gaan. Vier uur, over
een paar minuten staan
de eerste gasten voor de
deur, namelijk mijn ou
ders en die zijn altijd
stipt.
„Ik wil het nu aan", roep
ik gestrest. Ik ben niet
handig met naald en
draad. Toch geef ik ieder
een opdracht deze attri
buten voor me te zoeken,
want het naaidoosje staat
weer eens niet op de vas
te plaats. Sam brengt uit
sluitsel. Het doosje staat
nog op zijn kamer. Een
paar maanden geleden
heb ik hem opdracht ge
geven een knoop aan zijn
overhemd te zetten.
Emancipatie moet ergens
beginnen, niet waar?
Ik aan de slag op de rand
van het bed. Niet de
meest handige plek. Ik
geef het onmiddellijk toe,
maar ik sta in zo'n niets
verhullende tanga vrese
lijk ongelukkig te wezen.
Volgens Fré en Fleur kun
je onder zo'n rokje geen
tent aandoen, want dan
zie je alles. Om mooi te
zijn, doe ik alles wat die
meiden zeggen. Naald,
draad - „ik krijg die
stomme draad niet meer
door dat oogje", krijs ik.
Ik zie niets meer.
Fré schiet te hulp. Ik pro
beer de rits vlak te leggen
en ga serieus met de
naald door de stof. Het
lijkt goed te gaan, behal
ve als ik de rok keer. Het
is een bobbel geworden.
Woedend pruts ik alles er
weer uit.
Beneden wordt druk
overleg gevoerd met mijn
zojuist gearriveerde ou
ders. „Waar is de jarige?
hoor ik mijn vader zeg
gen. „Toen ze werd ge
boren was het ook zulk
mooi weer." En dan
struint mijn moeder naar
boven. Ze schiet in de
lach als ze mij zo ziet zit
ten. Ik zie de humor er
niet van in. Doe niet zo
moeilijk, trek een andere
rok aan." „Heb ik niet.
Deze heb ik speciaal ge
kocht. En dit truitje kan
ook nergens anders op",
roep ik nodeloos hard. Ik
kan haar wel wurgen,
met die trutopmerking.
„Moet ik zeker ook de
boot verkopen", hoor ik
mezelf zeggen. Inder
daad, slaat allemaal ner
gens op.
Nu wordt er beneden ge
fluisterd, ze schrikken, zo
hebben ze me nog nooit
meegemaakt. Klopt, ik
vind zelf ook dat ik me
behoorlijk aanstel, maar
ik kan niet meer terug.
Einde van het liedje is
dat mijn moeder rustig in
de stoel in de tuin mijn
torntje tracht te dichten.
Ze zegt dat het moeilijk
is, omdat de naad
scheefloopt. Dus je moet
die steken ook scheef leg
gen. Mijn man en kinder
schare knikken begrij
pend.
Een half uur later doe ik
of er niets is gebeurd.
Rok zit prachtig, kleedt
mooi af, truitje heeft de
juiste kleur en de ketting
van Theo die ik al in de
vroege morgen had mo
gen uitpakken, comple
teert het geheel. En dan
slaat de ellende weer toe.
Mijn ouders geven zilve
ren oorbellen. „Dat komt
mooi uit, want die staan
beter bij de ketting",
roept iedereen blij.
Ik probeer mijn witgou-
den subtiele ringetjes die
ik al jaren in heb, uit te
doen. Geen beweging in
te krijgen. Fré probeert te
rukken, Fleur doet pogin
gen, haar vriendinnetje
Barbara hangt aan mijn
lellen, Theo bekijkt het
mechanisme in mijn oor
met een loep en Mare
kijkt over zijn schouder
mee om technische aan
wijzingen te geven. Mijn
moeder spreekt haar zorg
uit over mijn onverant
woorde gedrag om dag
en nacht met die ringen
te slapen. „Dat is heel ge
vaarlijk." Mijn vader
vraagt om een biertje. In
middels zit de vijf al lang
in de klok, meldt hij ou
derwets.
Na enig wrikken krijgen
we er één ring uit, de an
der reageert zelfs niet op
grof geweld. Ik voel weer
zo'n ongerijmde woede
aanval opkomen en be
slis op een gegeven mo
ment dat het zo genoeg
is. „Ophoepelenbij mijn
oren, dan maarkeen
nieuwe oorbellen. Die
witgouden zijn trouwens
heel erg mooi."
De gasten die tegen zes
sen binnen lopen, prij
zen mij met mijn nog
gunstige leeftijd en jeug
dige uiterlijk. „Je zit nog
net aan de goede kant
van de streep". Allemaal
bedrog, vannacht werd ik
badend in het zweet
wakker. Ik weet het ze
ker. het is de overgang.
Mijn verjaardagscadeau.
Saskia Stoelinga
Reageren?
*.c.nutoeünga# hdc.nl
Har is al veel langer een bekende verschijning in Leiden en
n, maar sinds een aantal dagen weet ook FIK MEIJER het
II licht van de schijnwer-
its van Opsteken senteerde de Oegstgees-
1. tenaar, hoogleraar Oude
|nis aan de Universiteit van Amsterdam, vertaler en schrij-
'jibriek over de Olympische Spelen in de Oudheid. Voor de
^t programma Studio Sportzomer. Een heel leuke ervaring.
54, Vrijdag 13 Augustus
Q- Konden we gisteren berichten, dat het weer zijn medewer-
rerleend aan de strandfeesten, van de tweede dag kan dit
»n gezegd; vele nummers konden 's middags dan ook geen
0/inden of zijn maar gedeeltelijk afgewerkt. Voor het spel
•^Tein was veel belangstelling; de poppenkastvertoningtrok
lige toeschouwers, de politie had handen te kort om de kin-
edwang te houden. Het was-ophangen voor meisjes werd
°Jele afgewerkt, de stoelendans werd afgelast.
Waver'l kon P'sats vinden en verschafte de jongelui weer veel
J|:en plezier. De volleybalwedstrijden werden slechts ten dele
het zaklopen werd een succes; wegens het spuien van water
e_pbetje varen in de uitwatering geen doorgang vinden, aange
varen zou opleveren. In het dorp hadden de kinderen zich
jgs al verheugd öp dè lampionoptocht, maar door het slechte
per politiewagen de badgasten en bevolking op de hoogte
at dit werd afgelast. Al met al een dag, waarin V.V.V. ge-
jcl|ft de badgasten en hun kinderen iets te bieden,
anl
al herkend op straat?
ir heb ik weinig last van. Daarvoor moet je bij mijn broer
rïedie wordt wel vaak herkend. Ik
J verschillende reacties gekregen
e]iissen. En van de secretaris van
QSht Bond in Nederland. Die vond
ve^l te boude uitspraken had ge-
n had ik gezegd dat alles was toe-
jij freefight. Dat was niet in goe-
*jjevallen."
Ijja/ een luchtige rubriek die u
»ri Wordt u nog wel serieus ge-
oor uw collega's?
erean een paar collega's gehoord
j i leuk vonden. Natuurlijk zullen
lijUiensen zijn die het te oppervlak-
n. Het zij zo. Er is ook wel het
1 geknipt, er is veel meer opgeno-
n jer is uitgezonden. De regisseur,
icjs'oedbloed, zei dat het allemaal
iains moesten zijn van een paar
(Anders waait de aandacht weg,
Q_ie er niet veel oud beeldmateri-
e^pt. Maar ja, ik vind het al mooi
y-giers er iets van opsteken. Ik sta zelf in elk geval helemaal
stjê rubriek."
jreden op televisie voor herhaling vatbaar? Bent u al be-
Iej§n in de toekomst iets dergelijks te gaan doen?
iaaranuit ^at eenmalig is geweest. Over een eventueel ver-
Hl' jk tenminste nog niets gehoord. Ik zou het wél heel leuk
cheb het met veel plezier gedaan."
UIT DE ARCHIEVEN
79, maandag 13 augustus
IOTEN - Een nat pak. Dat was het resultaat voor de meeste
'irs aan het ringsteken te water, een ludiek evenement, dat
ren afspeelde op de Vliet in Voorschoten. Zittend in de boot
n soort speer door de bekende ring gestoken worden. De
>rgden uiteraard voor veel hilariteit langs de kant.
lief Leidsch Dagblad
deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
E 2,SO (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
HDC Media b.v.. Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
j jgbiad, ANNO tLd.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
utyan het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
ar I binnen drie weken thuisgestuurd,
sen
J COLOFON
Leidsch Dagblad
jgj^ctle: B.M Essenberg
Till: directie.hdcuz@hdc.nl
on'
ehj
- y/edactie: Jan Geert Majoor,
Jidrtaan Brandenburg
uil: redactie ld@hdc.nl
spe
82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Putbus 54,2300 AB Leiden.
n-5 BS6415
>ch« 071-5 356 325
u(ten fax 023-5150567
;n Iverkoop
/Olhb.t:
nt\j!366i
adr:023"5!5° 543
>"6813677
landel: 071-5 356 300
Opus kunnen contact opnemen
1SÜI636
16800
j°%N
tejtag (acceptgiro)
1 ÜHIeen aut. ine)
ie I P'j €216,90
ons een machtiging verstrekken
tatisch afschrijven van het
geld ontvangen €0,50 korting
verzending per post
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag
geen krant ontvangen?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
auteursrechten
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur.
O HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Ijken naar de uitzendingen van de Olympische Spelen?
maar ik hoef niet alles te zien. Naar sporten die me niet
tl0/en, zoals hockey, kijk ik niet. Waar ik zeker naar ga kijken
ietl En zwemmen en waterpolo natuurlijk. Ik ben zelf oud-
zwemmer en oud-waterpoloër, bij LZC in Leiden. Ik hoop
dat ze aandacht zullen besteden aan Rutger Smith. Die
_ey(elstoten in het oude Olympia, die historische plek."
j^man Joustra archieffoto: Hielco Kuipers
