GESPREK VAN DE DAG
Slakkenspuwen, bommetje
Indiase wegen glad
door condooms
Een fiets waarmee je alle kanten op kunt
Turkse uitnodiging (2)
dinsdag lO AUGUSTUS h
DAGELIJKS LEVEN
WOU WEER^.
MENSELIJK
Superster MADONNA viert half sep
tember het JOODS NIEUWJAAR in
Israël. Dat hebben Israëlische me
dia gisteren gemeld. De Amerikaan
se zangeres houdt zich al enige tijd
bezig met de kabbala, een mystieke
joodse traditie. De popdiva is welis
waar niet joods, maar ze bestudeert
de kabbala met een Amerikaanse
rabbijn. Madonna hoopt in Israël
andere rabbijnen tegen te komen
die de eeuwenoude mystieke tek
sten bestuderen. De 'Material Girl'
zal tijdens haar bezoek geen concert
geven. Haar laatste optreden in Isra
el was in 1993. Foto: AP
Popster MICHAEL JACKSON
schenkt zijn VADER Joseph voor
diens 78ste verjaardag een PRIVÉ-
CONCERT in het Picasso-museum
in de Duitse stad Münster. Het feest
heeft plaats op 9 september. Joseph
Jackson mag gaan luisteren naar
klassieke muziek uitgevoerd door
onder meer de Bulgaarse violist en
dirigent Martin Panteleev. Zoon Mi
chael zal geen bijdrage leveren aan
de uitvoering. Papa Jackson, naar
verluidt een groot bewonderaar van
Picasso, zal ook een privé-rondlei-
ding krijgen in het museum.
Juwelen van de in 1977 overleden
OPERADIVA MARIA CALLAS gaan
binnenkort in het Zwitserse Genève
onder de hamer. De elf flonkerende
robijnen, parels en diamanten moe
ten in november op een VEILING
circa 600.000 euro opleveren. De
meeste JUWELEN kreeg de Ameri
kaanse, van Griekse afkomst, van de
rijke industrieel Giovanni Battista
Meneghini met wie ze in 1949
trouwde.
Honderden drummers in TAIWAN
zijn er in geslaagd een nieuw
DRUMRECORD te vestigen. De
Guinness-groep die wereldrecords
registreert liet afgelopen weekeinde
weten dat de poging van 1899
drummers die uit het hele land bij
een waren gekomen om dertig minu
ten op hun trommels te slaan, was
erkend. Het vorige record stond op
naam van Japan. Daar sloegen vier
jaar geleden 1850 drummers 25
minuten lang op hun instrument.
Disney-held DONALD DUCK heeft
sinds gisteren zijn eigen STER op de
Hollywood Walk of Fame. De 70-ja-
rige tekenfilmfiguur is de 2257ste
beroemdheid die een vermelding
krijgt op de bekende HOLLYWOOD
BOULEVARD. De opvliegende eend
is overigens niet de eerste teken
filmheld met een ster. Mickey
Mouse, Bugs Bunny en de Simp
sons gingen hem voor. Foto: GPD
Slechts een kwart van alle in India
geproduceerde condooms, worden
gebruikt voor seks. De overgrote
meerderheid wordt gebruikt voor
andere doeleinden, zoals bij de
bouw van wegen en voor het op
poetsen van goud. Dat blijkt uit een
studie aan de universiteit van Luck-
now, de hoofdstad van de Indiase
deelstaat Uttar Pradesh.
In stedelijke gebieden kopen aanne
mers massaal condooms in en ver
werken die in onder meer asfalt. Het
latex zou de wegen gladder maken
en er voor zorgen dat er minder
scheuren in het wegoppervlakte ko
men. Ook blijken de voorbe
hoedsmiddelen uitermate geschikt
om daken waterdicht te maken.
Bill Vaughan
Niemand is zieker dan
de man die ziek is
tijdens zijn vrije dag
Verder zijn ook de producenten van
met goud bestikte sari's zeer ingeno
men met de voorbehoedsmiddelen.
Condooms met glijmiddel maken
het oppoetsen van het goud veel
makkelijker. Vroeger werd het poets-
werk gedaan met gesmolten was,
maar dat gaat sinds een jaar of drie
veel makkelijker met condooms, al
dus een werknemer van een kleding
zaak.
Op het platteland zijn condooms ge
signaleerd die in gebruik zijn als bal
lonnen voor kinderen en als een
handig meeneemzakje voor water.
Volgens de universiteit zijn de bevin
dingen van het onderzoek verontrus
tend. Nu zou blijken waarom het
aantal besmettingen met HIV-aids in
India blijft stijgen, ondanks de
schijnbaar succesvolle pogingen van
de overheid om het gebruik van con
dooms te bevorderen. Daarnaast zou
er een illegale handel in de voorbe
hoedsmiddelen zijn ontstaan. De
overheid probeert via verscheidene
organisaties condooms gratis onder
de bevolking te verspreiden, maar
die zouden massaal voor commerci
ële doeleinden worden doorver
kocht. anp
Michael Killian (45) is met zijn
lange grijze snor en baard een
aparte verschijning. Hij doet een
beetje denken aan de komiek Billy
Connolly. Op zijn hoofd prijkt een
fietshelm met een 'zijspiegeltje'.
Zijn pinken gebruikt hij, met be
hulp van rode kokertjes, als rich
tingaanwijzer.
Met pretoogjes vertelt hij over zijn
laatste uitvinding. „De Sideways
Bike is een fiets met twee sturen
die je met een soort skibeweging
bedient. De kleine wieltjes verho
gen de wendbaarheid." Volgens
Killian lijkt het moeilijker dan het
is. „Het gaat eigenlijk vanzelf. Ie
dereen die het heeft uitgepro
beerd, kon het meteen. En er is
nog niemand gevallen."
De uit Boston afkomstige 'Willy
Wortel' wijdt sinds een aantal ja
ren zijn leven aan uitvinden. Mi
chael: „Ik heb heel mijn leven al
een beetje aangerommeld, maar
had ook een gewone baan als in
genieur. In 1998 had ik mijn eer
ste echte ontwerp, een fiets die
zijwaarts ging. Daaruit kwam deze
fiets voort."
Sindsdien heeft de trotse uitvin
der een missie. „Omdat de fiets
goed werkt, vind ik dat het mijn
plicht is daar iets mee te doen.
Het zou makkelijker zijn als het
niet werkte, dan had ik er niet op
uit gehoeven", lacht hij.
De Sideways Bike (www.side-
waysbike.com) blijkt eigenlijk heel
simpel.Alle onderdelen komen
van een gewone fiets. Voor 300
euro kun je ze al kopen." Vooral
jongeren zullen de fiets leuk vin
den, denkt Killian. „Volwassenen
zien het nut er vaak niet van in.
Zij zijn gewend aan het ouderwet
se fietsmodel en als iets daarvan
afwijkt, is het al gauw raar." Maar,
zegt Killian: „Iets is pas nieuw als
het raar is."
De uitvinder is speciaal naar Ne
derland gekomen omdat dit een
fietsenland bij uitstek is. „Boven
dien is het hier veiliger voor fiet
sers. In Amerika zijn ze er niet zo
op ingesteld. Als het hier aanslaat,
wil ik dolgraag een handeltje be
ginnen."
Killian ziet wel waar hij strandt.
„Ik zal wonen waar mijn fiets een
succes wordt. Uitvinden is mijn
leven, het is waar ik 's ochtends
voor opsta." gpd
De Sideways Bike wordt bestuurd door het voor- en achterwiel ini j
wenste richting te bewegen. Foto: GPD/Frits van Someren
lai
=ln
Wereldwijd ontstaan 'nieuwe sporten'
In een zucht naar uitdagingen wor
den steeds nieuwe sporten verzon
nen die, soms voor slechts een paar
jaar, in competitieverband dan wel
tijdens Europese- of wereldkampi
oenschappen worden gespeeld.
Wie die nieuwe sporten analyseert,
zal echter al snel concluderen dat
het gaat om oude wijn in nieuwe
zakken.
Dwergwerpen. De omstreden
competitie waarbij lilliputters zo
ver mogelijk worden weggewor
pen, bestaat eigenlijk alleen nog
als computerspelletje. In Amerika
werd het in 1989 bij wet verbo
den. Nederland volgde in 1995 en
in de rest van Europa - zelfs Enge
land - lijkt de lol er de laatste ja
ren ook definitief vanaf.
Creatievelingen hebben inmid
dels nieuwe 'sport'-initiatieven als
publiekstrekker ontplooid. Zo
werd zaterdag op de Maasvlakte
in Rotterdam geoefend door de
nationale ploeg reddend zwem
men en in Stadskanaal het kampi
oenschap 'bommetje' (van de
duikplank met zoveel mogelijk
waterverplaatsing in het zwem
bad springen) gehouden.
Wie terugkijkt, zal vaststellen dat
de komst van een nieuwe sport
als 'bommetje' een soortgelijke
voedingsbodem heeft als bijvoor
beeld het mastklimmen, dat in de
15de eeuw door zeelui, uit verve
ling, werd bedacht en in Friesland
nog altijd fanatiek wordt beoe
fend (Niek Roorda vestigde in
2000 met 3 minuten 50 seconden
een record). „In ieder mens
schuilt competitiezucht. Dat was
al in de tijd van het steenwerpen",
aldus René van der Kruit van de
Stichting Traditionele Sporten en
Spelen uit Delft. „De een scheert
een steentje over het water en
daarna wil de ander die worp ver
beteren.
En er zijn genoeg varianten zoals
in Frankrijk het slakkenspuwen
(record: 10,4 meter) en in Neder
land het kersenpitspugen (13,92
meter, geen record want dat is
met 21,75 meter handen van de
Zwitser Thomas Steinhauer). „Het
begint als een spel totdat iemand
er in competitieverband mee aan
de slag gaat. Dan wordt het een
sport", zegt Van der Kruit.
Kweekvijver in de ontwikkeling
van die nieuwe bezigheden is de
Nederlandse Culturele Sportbond
(NCS). Ze houdt zich, in tegen
stelling tot andere bonden, vooral
bezig met recreatie- en breedte
sport. „Onze doelstelling is het in
beweging zetten van lichaam
en/of geest", zegt Margriet Verde-
gaal van de NCS. „Om dit te be
werkstelligen bieden we vereni
gingen en stichtingen (ze moeten
minimaal twaalf leden tellen) on
dersteuning, ook in de vorm van
opleidingen. Als ze aansluiting bij
ons vinden, zien ze dat veelal als
een erkenning. Het betekent vaak
dat ze op regionaal niveau voor
vol worden aangezien. Daardoor
wordt het soms gemakkelijker om
een subsidie los te peuteren of
een (sport) zaal te huren. Maar de
NCS bemiddelt ook door mensen
met eenzelfde initiatief te koppe
len.
Zo ontstaan landelijke competi
ties en toernooien. Veel wedstrij
den waaien uit andere landen
over.
Zoals een aantal vrijwilligers vier
jaar geleden in Stadskanaal het
NK-Bommetje verzon, zo werd
een paar jaar terug in Australië uit
een scholierengrap paintball ge
boren.
Ook hier ligt de oorsprong ver te
rug, want het in competitiever
band op elkaar schieten met gela-
tinekogels met verf is terug te voe
ren tot de Australische boer die
zijn vee op deze manier merkte.
In Amerika is het een zeer geliefde
vrijetijdsbesteding. Nederlanders
doen liever aan onderwaterhoc-
key. Daarbij strijden twee
met een loden puck op de
van een zwembad om de 1
punten.
Dat riiet alle nieuwe sportj
nationaal doorbreken en
se of wereldkampioensch^
kennen, blijkt in Groot-Bi
Daar bestaat sinds 1976 h^
worstelen. In 1997 werd
sche erkenning gezocht,
kon echter niet beslissen
voetenstrijd thuishoorde
winter- of de zomerspelen
Ook het kampioenschap w|
verleiden ('worm charmi
typisch Brits. Hierbij krijgt
nemers drie vierkante met
strijdveld toegewezen mei
doeling er zoveel mogelijJ
men uit te halen zonder ti
of water te gebruiken.
Recordhouder (sinds 1981
Tom Shufflebotham met
hans piet
In het Groningse Stadskanaal werd afgelopen zaterdag het Nederlands Kampioenschap Bommetje gehouden. Vreemde sporten zijn in opmars. Foto: GPD/Hilbrand Dijkhuizen
Wij hadden beloofd langs te komen in het geboorte
dorp van Seltsjuk, onze pizzaman. Zijn vrouw en
dochters kenden we, net als de hoofdlijnen van de
Turks-Islamitische omgangsvormen. Een cultuurschok
zou het niet worden, maar wat wèl? Onze gastheer
kwam ons, met dochter, opzoeken aan de kust, waar
we eerst wat strandgëbeuren tot ons wilden nemen. Di
rect bleek dat Seltsjuk andere ideeën had over wat goe
de accommodatie was. Het moest full-service, met gra
tis eten en drinken. Dus niet het appartementje met
keukentje dat wij uitgezocht haddenIs te begrijpen:
als je dag en nacht slooft in je eigen zaak, wil je op va
kantie venvend worden. Maar wij peinsden er niet
over met een roze armbandje te moeten rondlopen en
elke dag voor 90 euro (vooruitbetaald) te eten en te
drinken. Vanaf dat moment werden wij van onze
vriend gescheiden door een ijzeren hek. Aan zijn luxe
kant werden bingo's en Turkse avonden georganiseerd.
De voertaal was Duits en schalde elke dag urenlang uit
speakers. In ons appartement konden wij letterlijk de
instructies voor de zwembad-aerobics verstaan. Niet
alleen móchten wij onze Turkse vriend niet bezoeken
(zonder armbandje geen entree), onze trots verbood
ons daar ooit een stap te zetten. Maar ook hij had na
tuurlijk zijn trots en begreep bovendien niets van onze
vreemde zuinigheid en gebrek aan gezonde eetlust.
Vanaf ons balkon zagen we hem, permanent uitbui-
kend, urenlang in zijn ligstoel aan het zwembad lig
gen. Af en toe troffen wij elkaar aan op het neutrale
strand of bij ons zwembadje. Onze vriend wilde perse
dat ook wij naar zijn luidruchtige resort zouden ver
huizen, roemde het eten en de luxe, maar wij gaven
geen krimp. Nog geen twee dagen samen op reis, en nu
al verzeild in een patstelling, gescheiden door een hek
en een muur van normen en waarden. Het was Selt
sjuk zèlfdie met een oplossing kwam waarbij geen van
de partijen gezichtsverlies zou lijden: om te beginnen
zouden wij allen van Antalya verhuizen naar Alanya.
Morgen al. Want niet alleen was het strand daar beter,
ook moest onze vriend daar zijn neef ophalen. Die was
trouwens al naar Alanya onderweg, met de nachtbus
vanuit Ankara. Bovendien, niet zomaar een neef: de
zoon van een broer waar het om allerlei redenen niet
mee boterde. De ontmoeting met neef had, wij wisten
het, een veel groter belang dan vakantiepret. Dus mor
genochtend inpakken en naar Alanya, zo luidde het
voorstel. Niet een voorstel waar wij 'nee' op konden
■zeggen. Voor ik te ironisch ga klinken: mijn Turkse
vriend is mijn vriend, ik respecteer hem en ik hoop dat
hij dit nooit te lezen krijgt. Ja, inderdaad een dub
bele houding. Maar van alle kanten is en was
onze verhouding dubbel. Terwijl ik weet en be
grijp hoe cruciaal een goede verhouding met de
familie voor mijn Turkse vriend is, denk ik te
gelijk man, maak je niet zo druk'. En wat
moest Seltsjuk weer denken van twee rijke
Nederlanders, die gereformeerd en uit de
hoogte gaan doen overfull-service hotels
met armbandjes? Enfin, licht mokkend
aanvaardden wij de tocht naar Alanya,
waar inderdaad neef bij het bus
station stond. De zoon van een
imam. Dat klopte: geen moment
keek hij Wimie aan. Geen hand,
niet voorstellen. Nee, dat is juist
beschaafd gedrag en de gepaste af
stand. Tegelijk wilden we hem vloe
kend op zijn nummer zetten. Maar
we vonden een hotel dat op het gemid
delde van onze verwachtingen zat. Neef
ontspande en bleek verrassend geestig te
zijn. Nog steeds geen rampen.
