BMBS
Zomer
op de Kaag
Feesten en familie
ik!
omer
COLOFON
s de onderzoekers is het gevaarlijk om aan de touwtjes, met een
icje hoeveelheid weekmakers, te sabbelen. Doe je dat weieens?
en doe ik niet. Maar soms moet je om bepaalde figuren te kno-
jn om te voorkomen dat touwtjes in de knoop raken, wel eens
at es in je mond vasthouden. Ik houd ze dan alleen vast tussen mijn
n zonder te kauwen. Een meisje in mijn klas doet dat wel heel
ufaar die weet natuurlijk niet dat het misschien gevaarlijk is."
ii|i als het Scoubidouen verboden wordt?
vpu ik jammer vinden. Als het slecht is voor de gezondheid kun-
g» dat net zo goed gewoon zeggen. Ik denk dat iedereen dan vanzelf
ttpt met kauwen."
lan Rijsdam foto: ANP
j
UIT DE ARCHIEVEN
ij 1954, Vrijdag 30 Juli
GEN/LEIDEN - Dat de bereiding van maareventjes 10.000 me-
1 r dag vele handen werk geeft, ligt voor de hand. Doch Nijmegen
ir|megen niet zijn - wie die specifieke Vierdaagse-sfeer eenmaal
liÈproefd zal dit moeten toegeven - indien dit niet voor elkander
kjtomen. Naast de honderden koks van de verplegingsdienst van
ïvjimando Luchtvaarttroepen heeft de Leidse Koksschool gezorgd
li koks, 6 slagers en 10 kaderleden-instructeurs. Die werken dag
Mit onder hoogspanning en daarom verdienen zij eigenlijk ook
njrdaagse Kruis!
hn zorgen zij dagelijks voor ruim 35.000 besmeerde en belegde
jmmetjes. Zeker 10.000 eitjes (de laatste dag 20.000) worden
;ii, 8000 kilo aardappelen worden geschild en gekookt, ongeveer
ruiter soep wordt bereidt en 10.000 porties pudding worden
ntmaakt. Uiteraard zijn de hoeveelheden groenten, boter, vet,
hjspecerijen, zout etc. navenant. Zo gebruikt men aan zout - om
|:ns een voorbeeld te noemen -zo'n 200 kilo per dag. En wat
-1^1 zeggen van een „omzet" van 5000 liter melk per dag?
11979, maandag 30 juli
p^K - Eindelijk een drukke dag op het strand in Katwijk. De eer-
vaierse zaterdag van dit jaar zorgde al vroeg in de morgen voor
razenden badgasten op de stranden van Katwijk en Noordwijk.
jaierna was het alweer mis: de bikini's en zwembroeken hadden
stiemaakt voor lange broeken en truien, de zonaanbidders voor
rtJaars.
atfchief Leidsch Dagblad
deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
llJ %g 2,50 (afdruk van 13 bij 18 In zwart wit) over te maken op gironummer
Ln.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
.Dagblad, ANNO d.d(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
n het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
Ier kinderen populaire gekleurde touwtjes, de Scoubidous, bevatten
r onderzoek van de Duitse overheid een te grote hoeveelheid che
mische weekmakers. Deze
mts moet ie touwtjes zogeheten ftalatf" 2ouden
J J slecht zijn voor de gezond-
He mond vasthouden heid. Kinderen moeten ge-
waarschuwd worden om
de touwtjes te kauwen, vindt de Consumentenbond. En als blijkt
populaire Scoubidou-touwtjes onveilig zijn, moeten ze volgens de
de markt gehaald worden. De io-jarige KYARA UBERT uit Alphen
j n Rijn (niet het meisje op de foto) zou dat jammer vinden. „Als het
is voor de gezondheid stoppen ze wel met kauwen."
r übidou-touwtje zijn een enorme
Vat is er nu eigenlijk zo leuk aan
1 leurde touwtjes?
ijn heel leuke kleurtjes. En je kunt
alles van maken: kettingen, oorbel-
•utelhangers. Dat soort dingen. Het
typisch iets voor meisjes. Jongens
i ihet niks. De jongens in mijn klas
r i altijd dat het stomme meisjesdin-
n. Maar de meisjes op school vin-
t allemaal leuk. Bijna ieder meisje
i klas heeft Scoubidou-touwtjes. Je
H natuurlijk niet tijdens de les mee
ijn. Eén meisje gaat altijd maar
:i )an wordt het afgepakt. Ik doe het
in de pauze, of als we na de les
i ijd over hebben."
ige touwtjes die op markten en
ieën worden verkocht zouden een
d lucht verspreiden. Veel kinderen
i er hoofdpijn van. Heb je dat ook gemerkt?
j uwtjes die ik heb zijn wel heel verschillend. Sommige ruiken lek-
tnmige vies. Soms stinken ze gewoon. Het ligt er aan waar je ze
is Maar hoofdpijn heb ik nog nooit gekregen tijdens het Scoub-
w l Ik heb ook nog nooit van andere meisjes gehoord dat ze hoofd-
lujgen."
Wat is de lol van een dobberend zeilbootje op de Kagerplassen wanneer je al
jarenlang op Curasao woont en gewend bent om met je boot door het Cari-
bisch gebied te varen? Voor Wil Pennings (uiterst rechts) is het geen moeilijke
vraag. „Het is hier lekker rustig. Je hebt hier geen walvissen en geen olietan
kers, en het is ook weieens leuk om een kust te zien die niet vol staat met cac
tussen." Zijn broer Herman met echtgenote Anke uit Katwijk nemen Wil graag
mee op een tochtje over de plas.
ENTRE CANETA E PANELLA
Leidsch Dagblad
Directie: B.M Essenberg
■mail: directie.hdcuz@hdc.nl
efdredactle: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
NTOOR
edtraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
e tlPostbus 54,2300 AB Leiden.
sefx 071-5 356 415
Je fax 071-5 356 325
ichten fax 023-5150 567
?eL
IT1EVERKOOP
dies m.b.t:
V6813661
eicigoed: 023-5150543
nt 6 075-6813677
raktailhandel: 071-5 356 300
,g^reaus kunnen contact opnemen
l,f13636
agvicE
Ld^ (gratis)
enQ -5196800
OOiENTEN
S aNtaling (acceptgiro)
f (alleen aut. ine)
to|" P') €216,90
a*Jie ons een machtiging verstrekken
tomatisch afschrijven van het
Intsgeld ontvangen €0,50 korting
k
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
MobieL 072-5196800.
ma t/m vr. 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur.
O HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding-
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
Mijn leven is niet saai. Vijf kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd van 13 tot 22 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor veel leven in de brouwerij. Om
bij te komen van het krantenbestaan werk ik een aantal
weken vanuit ons vakantieadres Ouiaios in Portugal.
Mijn leven is daar niet minder ingewikkeld. Toch pro
beer ik met mijn gezin, mijn vrienden Berend en Juliette
en hun drie kinderen Roeland, Thomas en Marlieke het
optimale vakantiegevoel te ontwikkelen.
Berend ontleedt een ko
nijn voor de maaltijd.
Sam en Olivier willen er
alles van weten. Die kans
laat medicijnman Berend
zich niet ontglippen. Hij
wijst de lever aan, het
hart, de dikke linkerhart
kamer en de dunne rech
ter. Bij de kop laat hij niet
alleen de inbouw van de
ogen zien, maar ook het
strottenhoofd en de aan
sluiting naar de lucht
pijp. Het is wat bloederig,
maar volgens de kinde
ren 'verdomd interes
sant.' Zij proberen een
bekakte Leidse student
na te doen. Ik zie Berend
staan in het Anatomische
Theater van het Boer-
haave Museum. Een mo
derne versie, want de
hooggeleerde Berend
staat in een zwembroek
met daaroverheen een
gele reclameschort 'Sha
ke a cake' die Theo uit
Nederland heeft meege
nomen. Dit waanzinnige
tafereel aan een buiten
tafel in de zon voor ons
huis in Quiaios zorgt
voor de nodige lachsal
vo's. De opmaat naar al
lerlei ongeorganiseerde
feestelijke familiebijeen
komsten.
Feesten in de vakantie
zijn leuk, omdat je met
weinig middelen en veel
creatieve ideeën er iets
heel moois van probeert
te maken. Dat is gelukt.
Berend is op een fantas
tische manier vijftig ge
worden en zijn eega Ju
liette heeft goed gevoeld
dat zij slechts 45 jaar telt.
Het lot wil dat ze op de
zelfde dag jarig zijn. Sam
heeft een oranje Abra-
hamvlag uit de Leidse
feestwinkel Paddenburg
in zijn koffer meege
smokkeld en aan het huis
gehangen. Roeland, ge
prikkeld door vervelende
opmerkingen van mij,
had voor een nog jong
mens een zeer geestige
speech in een restaurant
op een bergtop met een
prachtig uitzicht op zee.
Zelden zulke gelukkige
ouders gezien. Zelfs Theo
en ik kregen tranen in de
ogen. En of dat niet ge
noeg was, kwamen de
volgende dag oom Jan en
tante Esperance op de
proppen. Juliette wist dat
haar oom al 35 jaar ge
trouwd was met een ga
lante Portugese dame in
Coimbra en dat ze ergens
in de omgeving van Qui
aios moesten wonen. Het
bleek om de hoek te zijn.
Oom Jan, inmiddels 65,
ooit de beste amateur
keeper van Amsterdam
en omstreken - die hel
denrol sprak vooral de
kinderen aan - stond op
het punt zich definitief te
vestigen in Portugal.
Er was geen houden
meer aan. Esperance
vond dat het tijd was om
dit gedeelte van de fami
lie van Jan, die zij alleen
kende van reünies in Ne
derland, volgens Portu
gese traditie in te wijden
in haar leven. Theo en ik
en onze drie kinderen
worden zonder proble
men geadopteerd. Voor
we het weten sjouwen we
met Esperance door haar
geboortestad. Zien we
opmerkelijke plekjes,
gaan Berend en Juliette
met een Portugees ser
vies aan de haal, waarvan
we nog niet weten hoe
we dat mee gaan nemen,
eten we met z'n twaalven
zo ongelofelijk lekker
Portugees - geit, tuinbo
nen en aardappels - in
een pijpenla in een steeg.
Jan weet te vertellen dat
Neerlands hofdichter
Gerrit Komrij, woonach
tig in Portugal, zich hier
ook regelmatig laat laven.
Aangestoken door het
enthousiasme van Espe
rance heeft Olivier een
gitaar, made in Coimbra,
op de kop getikt en is de
rest van de kinderen
overgelukkig met nep-
shirts van bekende mer
ken die ze voor geen geld
op een zeldzaam marktje
hebben gescoord. En
weer voor we het weten,
zitten we zomaar boven
op een eenzame berg en
speelt Olivier tussen de
cipressen en olijven -
overblijfselen van een
Romeinse periode - op
zijn gitaar het eerste
Beatlesnummer.
De ah en oh's bij het
aanschouwen van huis
en haard klinken tot ver
over de heuvels. Zo
mooi, zo stil en zo'n fan
tastisch uitzicht. Het op
trekje behoort toe aan de
broer van Esperance, die
met zijn vrouw en twee
zonen ook even heeft ge
zorgd voor een fantas
tisch maal. We krijgen te
horen hoe de grootvader
van Esperance heeft
meegeholpen aan de
grondwet in Portugal en
wat de voetbalkampioen
schappen hebben bete
kend voor de versnelde
aanleg van goede wegen.
Wij eten, drinken, leren
wat Portugees en krijgen
les in de vreemde neus
klanken van deze taal.
Geen van de kinderen is
lastig. Integendeel, ze
voelen aan dat ze zich
moeten gedragen als
welopgevoede jongelin
gen. Ook dat lukt vrij aar
dig. Fleur en Sam kneu
zen volgens goed Portu
gees gebruik gekookte
aardappelen in de keu
ken en Thomas probeert
iets zinnigs te zeggen
over zeer oude port. We
zijn overdonderd door
zoveel gastvrijheid die
ons letterlijk komt aan
waaien.
Na een donkere span
nende terugtocht, want
zo fantastisch zijn die
wegen naar ons dorp nu
ook weer niet, zitten we
midden in de nacht on
der een sterrenhemel die
Theo nog even in kaart
probeert te brengen. We
zijn beduusd, want wat
kunnen wij simpele va
kantiegangers hier nu te
genover stellen?
Juist: gebraden konijn.
Voor ons een feestmaal
met Kerstmis, in Portugal
elke dag verkrijgbaar. Be
rend en Theo laten hun
fantasie in het keukentje
van ons huis met een
oven die niet helemaal
de juiste afstelling heeft,
volledig gaan. Juliette en
ik proberen wat varian
ten met pepino's (een
soort komkommer) uit.
De spekjes, zure room,
grove peper en wat knof
look er doorheen geven
een smakelijk geheel.
Vers gerijpt fruit is volop
te koop voor weinig. We
snijden mango's en ont
zielen ananassen. Na een
paar uur hard doorwer
ken hebben we alles
klaar. We zetten tafels
aan elkaar, proberen zes
tien stoelen te versieren
en de prachtige gekleur
de flessen met de jonge
groene wijn Mnipleteren
het festijn. Van niets heb
ben we iets gemaakt. Dat
de kinderen inmiddels
allerlei plannen hebben
gesmeed met oom Jan en
tante Esperance is ons
volledig ontgaan. De
laatste stand van zaken
is, wanneer wij vandaag
de terugreis aanvaarden,
dat Fleur, Thomas en
Marlieke blijven logeren.
Ze komen over een dag
of tien met het vliegtuig
terug.
Saskia Stoelinga
Reageren?
s.c.m.sloellnga@hdc.nl
De één gooit een hengel uit, de ander doet zijn best om
ondanks de dwarrelende wind toch een stukje te zeilen en
weer iemand anders is op doortocht en komt min of meer
toevallig even op de plas terecht. Zomer op de Kagerplassen
betekent een bonte verzameling aan recreanten die allemaal
op geheel eigen wijze van het water genieten.
Vakantievierders die even het water op kunnen om een beetje
verkoeling te zoeken. Want op de Kaag is de zomer eindelijk
begonnen.
tekst: Ruud Sep
foto's: Henk Bouwman
„ledereen zegt
datje in juli en
augustus geen
snoekbaars
vangt, en tot nu
toe hebben ze
gelijk." Hans
Hartog uit Roe-
lofarendsveen zit
samen met zoon
Martijn vanaf
half acht 's mor
gens op de plas.
„We hebben het
op een paar stekken geprobeerd, maar we vangen geen fluit. Maar
joh, het is mooi weer, we zitten hier best."
Op vakantie met je eigen huis. Voor Eugène en Femke van Boheemen uit Zwolle is het de normaalste zaak van de wereld. Met hun
kinderen Sofie (4) en Thijs (9 maanden) en buurmeisje Eelke (op de rand van het geïmproviseerde zwembadje) zijn ze sinds een week
je onderweg met hun woonschip, een uit 1925 daterende Groningse steilsteven. „We zijn onderweg naar de jaarlijkse reünie van de
landelijke vereniging tot behoud van het historisch bedrijfsvaartuig, die dit weekeinde wordt gehouden in de Haagse Laakhaven."
Het korte tochtje over de Kagerplassen roept bij Eugène herinneringen op aan vroeger. „Als kind kwam ik altijd op de Kaag. Het is
wel behoorlijk veranderd, hoor. Volgens mij is het een stuk drukker geworden."
Het zeilen op de Kaag
vinden de meiden van
scoutingdub Lutem uit
Middelburg wel oké. En
met die zware stalen
zeeverkennersboot is
ook niks mis. „Hij vaart
niet zo goed, maar je
kunt wel overal tegen
aan botsen. Je hoeft
niet zo goed op te let
ten." Nee, het enige
waar de dames over
klagen is dat het deze
week zo rustig is op het
zeeverkennerseiland in
de Zijl. Er zitten op dit
moment geen jongens
op het eiland. „Naast
ons zit er alleen nog
een meidengroep. En
die lopen de hele tijd
maar een beetje te gil
len. Dat zijn geen bik
kels, hoor."
Aad Juffermans (inderdaad, van de Warmondse jachtwerf) is samen met zijn
echtgenote anderhalve week op pad geweest met zijn nieuwste aanwinst, de
Lemster aak 'Vrouwe Anthonia'. Via Amsterdam naar Den Oever in Noord-Hol
land, daarna naar de Friese meren en over het Usselmeer weer terug naar huis.
Het was de eerste tocht die het stel met het schip heeft gemaakt. „We hebben
het schip vorig jaar in verwaarloosde staat gekocht en het in de winter opge
knapt. Alleen de mast moet er nog op. Maar we waren het zat en wilden er
eerst eens mee weg. Die mast komt binnenkort wel."
John Moesker uit
Den Haag heeft
vorig jaar een
bootje gekocht en
heeft dat de afge
lopen winter keu-
rig opgeknapt.
„En nu wilden we
eens kijken hoe
het bevalt op het
water. Tot nu toe
hebben we het
prima naar ons
zin." 'We' zijn in
dit geval Moesker
met vrouw en
twee kinderen en
drie Leidse vrien
den met nog eens
twee kinderen die
voor één dag heb
ben aangemon
sterd. De plannen
zijn duidelijk. „Ik
heb drie weken
verlof. We blijven
hier zolang het
mooi weer is."
