De klant als voetveeg
GESPREK VAN DE DAG
Bijna elke automobilist rijdt wel eens agressief
1/
Saddam tuiniert en is
gek op Amerikaanse snacks
Toenemende horkerigheid van winkel- en horecapersoneel
Hopeloos geval
DINSDAG 27 JULI 2004
DAGELIJKS LEVEN
NIET 2.0 ME k£Ny
l|< BEJ^J 4P5cMuwely/c: Le:L±jj<^
MENSELIJK
Drie Singaporezen hebben in 72 uur 36 FILMS GEKEKEN en daarmee een
nieuw wereldrecord gevestigd. Dat meldde de Britse omroep BBC. Het drietal
deed mee aan een wedstrijd waarmee ook geldprijzen te winnen waren. Na elke
film kregen ze vijf minuten pauze en na drie films een kwartier, ,,'s Ochtends
krijg je hallucinaties. Dat was het moeilijkste", aldus een van de nieuwe record
houders. Meer dan twintig deelnemers moesten afhaken. Na de films werden de
drie overgebleven deelnemers ondervraagd over hetgeen zij hadden gezien. De
winnaar van deze kennisquiz, die tijdens de marathon een griepje opliep maar
wel volhield, kreeg bijna 16.000 euro.
De Amerikaanse zangeres CHER
heeft haar AFSCHEIDSTOERNEE
verlengd. De vrouw die dankzij tal
rijke chirurgische ingrepen de eeu
wige jeugd lijkt te bezitten, begon
drie jaar geleden aan de toernee.
Volgens het muziektijdschrift Bill
board wil de 58-jarige de komende
twee maanden nog 33 concerten ge
ven in de Verenigde Staten en Cana
da. ,,Ze heeft er gewoon veel lol in",
zei haar manager. Chers laatste con
cert was oorspronkelijk voorzien voor
vorig jaar oktober, maar het langge
rekte afscheid legt haar geen wind
eieren. Tot nu toe zijn al twee mil
joen fans naar de optredens geko
men, goed voor een opbrengst van
145 miljoen dollarX121 miljoen eu
ro).
De Poolse acteur Piotr Adamczyk zal de rol spelen van zijn landgenoot PAUS
JOHANNES PAULUS II in een film over zijn leven. Dat meldden Poolse media
gisteren. De film zal gebaseerd zijn op het boek 'Storia di Karol' (het verhaal van
Karol) van Gianfrance Svidercoschi. Naast Adamczyk in de rol van de Poolse
paus Karol Wojtyla zullen bekende acteurs als Klaus Maria Brandauer, Emma-
nuelle Béart en John Malkovitch in de film meespelen. De Italiaan Giacomo
Battiato zal de speelfilm regisseren. De opnamen voorStoria di Karol' begin
nen in september. De film zal zich voornamelijk in Polen afspelen en zal vol
gend jaar op het Italiaanse abonneekanaal Canale 5 te zien zijn.
Saddam Hussein brengt zijn dag
in de gevangenis door met het
schrijven van gedichten - waaron
der een over George Bush - tuinie
ren, het lezen in de koran en het
snoepen van Amerikaanse muffins
en koekjes. De voormalige dictator
van Irak verkeert in redelijke ge
zondheid en heeft een behoorlijke
conditie, maar lijkt wel gedemora
liseerd, zo vertelde de Iraakse mi
nister voor mensenrechten in de
nieuwe interimregering, Bakhtiar
Am in, aan de Britse krant The
Guardian.
Amin bezocht Saddam Hussein
zaterdag nog in zijn gevangenis,
ergens in de buurt van Bagdad. Hij
zit daar in een wit geschilderde cel
van drie bij vier meter, met aircon
ditioning. Hij heeft geen enkel
contact met zijn medegevange
nen. Saddam heeft wel last van
hoge bloeddruk en van een chro
nische infectie aan zijn prostaat,
maar volgens Amin weigert hij
zich te laten onderzoeken op
eventuele prostaatkanker. Amin
zei dat Saddam Hussein weer wat
dikker is geworden, nadat hij in de
eerste maanden van zijn gevan
genschap zichzelf een vetvrij dieet
had opgelegd, waardoor hij ma
gerder was geworden en zeker vijf
G. Brands
Prettig als de zomer op
een zondag valt
kilo had verloren.
De ex-dictator schijnt gek te zijn
op de Amerikaanse snacks die zijn
Amerikaanse bewakers hem voor
zetten. Hij krijgt verder een uitge
breid ontbijt en twee warme maal
tijden per dag. Tijdens de lunch
pauze verzorgt hij een klein tuintje
voor zijn cel, bestaande uit wat
struiken en een kleine palmboom,
waar hij van witte stenen een cir
kel omheen gelegd heeft.
Saddam mag geen kranten lezen,
radio luisteren of tv kijken, maar
heeft wel de beschikking over bij
na 150 boeken die door het Rode
Kruis beschikbaar zijn gesteld.
Volgens minister Amin doet Sad
dam dagelijks oefeningen Amin
zei dat hij het gedicht over George
Bush niet had kunnen lezen.
De klant is koning, maar het perso
neel voelt zich keizer. Genegeerd of
afgesnauwd worden in een winkel
of een restaurant, de klant kijkt er
niet meer van op. De tijd van vrien
delijke hulp door een dienstbare
medewerker lijkt voorbij. De werk
nemer van nu is vaak jong en staat
er enkel voor de centen. „Het zal ze
worst wezen of er iets verkocht
wordt."
„Ik ben bezig." Een medewerker
van restaurant La Place in Utrecht
vult de 'schone' glazen aan. Dat
een roodharige vrouw een jus d'o-
range wil, maakt de jongen niets
uit. „Daar heb ik nu echt geen tijd
voor", snauwt hij terwijl hij de
glazen op de tafel neerknalt. De
vrouw besluit om dan maar een
ander sapje te nemen, maar graag
wél in een schoon glas, niet één
waar de vliesjes van de jus d'oran-
ge van de vorige gebruiker nog
aankleven. De jongen weigert
nieuwe te pakken. „Deze zijn
schoon genoeg."
Ongeïnteresseerd, nors of bot per
soneel, dat zelfs klanten afsnauwt.
Ton Wortelboer, docent voor aan
komende horeca-assistenten aan
het ROC in Leiden, ziet vooral de
vakantiekrachten steeds onbe-
schofter wórden. „De jongeren
van nu zijn anders opgevoed dan
de ouderen. Ze hebben totaal an
dere normen en waarden meege
kregen, soms ook helemaal geen.
Jongeren gebruiken termen als
'hij daar' en 'zij daar'. Ze leven
hun eigen wereldje en staan daar
om ook niet open voor anderen.
In de vakantie wordt er in de ho
reca even een paar centen bijver
diend. Vaak hebben de jongeren
niet eens door dat ze onvriende
lijk zijn. Ze weten niet beter."
De consument is inmiddels ge
wend aan het gedrag van verko
pers en bediening. Marlies Beu
ken uit Amsterdam: „Ik ga er al
niet meer van uit dat ik nog vrien
delijk begroet en geholpen wordt.
In de meeste winkels mag je je
lukkig prijzen als je al begroet
wordt door een werknemer. Ver
der mag je het zelf uitzoeken."
Net voor sluitingstijd bij een Al-
bert Heijn in Utrecht willen de
kassameisjes naar huis. Een me
dewerkster van een jaar of 18 staat
met haar bezem in de hand te
wachten totdat de klanten bij de
kassa verdwenen zijn. Ongeduldig
roept ze naar haar collega's dat ze
zo echt gaat gillen. Vervolgens be
sluit ze om maar alvast te be
gin- nen met vegen.
Klanten die in de
weg staan moeten
wegspringen om
de bezem te ontwij
ken.
Colin White en
Laurie Boucke,
schrijvers van
het boek The
Undutchables
(over wonen in
Nederland voor
buitenlanders)
kijken hier niet
meer van op. In
hun boek geven ze
een korte schets van
de winkelverkopers in
ons land. „Ongeacht waar
u uw inkopen doet moet u re
kenen op behoorlijk horkerige en
brutale lieden, zowel voor als ach
ter de toonbank." Aida Glez Gor-
bei uit Spanje schrok van de be
handeling in Nederlandse winkels
en horeca. „In Spanje zijn ze ook
niet altijd vriendelijk, maar in Ne
derland is het echt erg. Je wordt
hier niet begroet. Je mag blij zijn
met een voorzichtige glimlach.
Het personeel hier houdt alleen
zijn handje op voor geld."
De Nederlandse winkel- en hore-
cawerknemers vinden vooral dat
ze zichzelf moet blijven. Arthur
Hollak, van Opleidingen Midden-
en KleinBedrijf: „Als ze een keuze
Hoe zijn de omgangsvormen?
Een verkoper of een serveerster
hoeft niet meer een onderge
schikte rol te spelen. Nog steeds
zijn ze dienaars, maar ze hoe
ven niet meer te kruipen voor
hun klanten. Tegenwoordig ver
wacht de klant alleen iemand
die hem op een bescheiden en
vriendelijke manier dient. Op de
internetsite
www.omgangsvormen.rfi kun
nen horeca- en winkelmede
werkers precies nalezen hoe
zich te gedragen op het terras of
indewüikeL
'Dienaars' moeten er ten eerste
verzorgd uitzien. Dus regelma
tig douchen en tanden poetsen.
Daarnaast moeten ze altijd
vriendelijk en behidpzaam zijn.
De klant betaalt daar ünmers
voor. De verkoper of serveerder
mag nooit zijn geduld verliezen
en blijft altijd correct en vrien
delijk, zelfs als de klant onrede-
r
lijk is. Ouderen vinden 'hallo' I
als begroeting en 'doei' als af- Jg
scheid onbeleefd en worden li u
ver aangesproken met 'dag röÉph
neer/mevrouw' of 'goedemid-F
dag'.
Personeel moet ook netjes en rij
correct Nederlands praten. Me|ei
twee woorden spreken en po- lp
pulaire uitdrukkingen als 'hal-tel
lo', 'doei', 'kei gaaf en 'zeker
weten' vermijden. I.
Onverschilligheid en verveling
zijn vaak van het personeel af 11|
lezen. Medewerkers van horec
gelegenheden of winkels mogt-
echter nooit ongeïnteresseerd- be
heid uitstralen. Lawaai maken iiz
ook uit den boze, dat past niet n
bij de bescheidenheid van het oi
beroep. jd<
Ook al is een klant nog zo on
vriendelijk en eist hij het onmc iï
gelijke, dienaars moeten altijd e
blijven lachen. i
Archieffoto: United Photos De Boer/Cynthia van Dijke
Bijna driekwart van de Neder
landse automobilisten maakt zich
wel eens schuldig aan agressief
rijgedrag.
Dat bleek «gisteren uit 'Het natio
nale automobilisten onderzoek'
van bureau De Vos Jansen.
Ruim zeventig procent van de on
dervraagden zei zich wel eens
schuldig te maken aan agressief
rijgedrag.
Meer dan de helft van de respon
denten gaf aan wel eens te hard te
rijden.
Daarnaast zijn geen richting aan
geven, rechts inhalen, fout parke
ren en bumperkleven veel ge
pleegde overtredingen. Slechts
22,5 procent van de ondervraag
den zei nooit de wet te overtreden
in het verkeer.
Vos Jansen brengt drie keer per
jaar een onderzoek uit waarin di
verse thema's over mobiliteit aan
bod komen. De onderzoeken wor
den uitgevoerd in opdracht van
Your Personal Call Assistant (YP-
CA), een bedrijf dat zich richt op
mobiele telefonie.
De uitkomsten van het laatste on
derzoek zijn opmerkelijk omdat in
de voorgaande editie veertig pro
cent van de ondervraagden juist
aangaf zich op de weg het meest
te ergeren aan agressief rijgedrag.
Als de ondervraagden het als ver
antwoordelijk minister voor he£
zeggen zouden hebben om veiflf
keersagressie aan te pakken, isPr
puntenrijbewijs de populairste01
maatregel.
Ook het belonen van goed rijgd3
drag, het uitvoeren van meer v|n
keerscontroles en strenger straf
fen staan hoog op het lijstje.
Ik was in gesprek met mijn vrouw, over de mobiele
telefoon. Sinds een jaar heb ik zo'n apparaat en ben
er inmiddels bijna aan gewend het te bezitten en te
gebruiken. Op mijn nieuwe modelletje ben ik enorm
zuinig: ten derde male een mobi zoekmaken, het
gaat mij niet overkomen. Echt niet! Enfin, ik was in
mobiele conversatie met mijn vrouw en opeens ging
mijn interne alarm af. Ik miste iets. Maar wat? Een
oogivenk later liet mijn brein mij weten dat het ge
miste ding zich normaal ergens op mijn heupen be
vond. Ja, ja, warm! Maar wat bevond zich daar dan
meestal? Iets belangrijks, aan de plotse paniekgolfte
oordelen, maar wat? Opeens wist ik het: normaal
voel ik op heuphoogte een clip. Niet zomaar een clip,
nee, de clip waarmee ik mijn mobieltje tegenwoordig
aan mijn broekband bevestig. Maar nergens een clip,
dus ook geen mobiele telefoon. Het zou toch niet wer
kelijk? Ik onderbrak het gesprek omdat ik nu eerst
dringend wilde checken of ik mijn mobiele telefoon
nog wel had. Met mijn rechterhand tastte ik rond
mijn heupen. Pas toén drong tot mij door dat het
kostbare voorwerp dat ik zocht zich gewoon veilig in
mijn linkerhand bevond. Beste lezers, u legt weieens
het schuursponsje in de ijskast en de kaas in het
gootsteenkastje. Kan gebeuren. Andere mensen heb
ben dat soort dingen ook. Die zijn bijvoorbeeld uren
lang op zoek naar de zonnebril die, elegant omhoog
geklapt, gewoon op hun haardos ligt. Alledaags
blundertje. Maar je vrouw vertellen, over de mobiele
telefoon, dat je dié mobiele telefoon helaas even kwijt
bent, getuigt wel van een buitensporige verstrooid
heid. Natuurlijk, allemaal kennen we de handige
huisgenoot die even het gootsteentje ontstopt door de
zwanenhals los te schroeven en de prop met haar
plus water in een emmer te laten lopen. Een op de
tivee handige huisgenoten besluit vervolgens die em
mer met vies gootsteen water weer leeg te gooien in
datzelfde gootsteentje, waar helaas geen afvoer meer
onder zit. Want die was zojuist losgeschroefd. Dwei
len, dus. Ook zijn er mensen met vuilniszak-blind
heid. Minder ernstig, minsten even vermakelijk. De
vuilniszak is vol en moet uit de bak gehaald worden.
Eens in de zoveel tijd komt het dan voor dat de oude
rol vuilniszakken op is en de nieuwe moet worden
aangebroken. De huisman of huisvrouw van dienst
haalt de nieuwe zakken uit de verpakking en gooit
die verpakking instinctmatig in de afvalbak. Waar
nog geen nieu we vuilniszak in zit, want die moest
van de zojuist uitgepakte rol komen. Dus bukken en
rapen. OÏcay, foutje. Kan beter. Maar je hoort pas
echt bij de warhoofden, als je zoals ik, in lichte pa
niek, via de mobiele telefoon doorgeeft dat je diezelf
de telefoon helaas niet kunt vinden, dus even een
momentje graag. Natuurlijk, andere mensen ma
ken ook vergissingen in het telefoon-verkeer. Zoals f
gebeld wórden door iemand en even later in het f
gesprek zorgzaam informeren of die persoon jouw
telefoonnummer al heeft. Ja natuurlijk, hoe had
hij of zij jou anders kunnen bellen. Zeer men
selijke vergissing. En inderdaad iets dat dlle
Nederlanders minstens een keer in hun leven
overkomt, dus nauwelijks onrustbarend. Ook
laat iedereen ooit een fietssleutel in de
gracht of in een ongelukkig gelegen
rioolputje vallen. Gedeeld noodlot.
Niets bijzonders. Maar als je, pratend
in je links vastgehouden mobieltje, met
je rechterhand onrustig op zoek gaat
naar je (blijkbaar) van je broekband losge
raakte mobieltje, terwijl je bovendien brood
nuchter bent, dan is er niet veel hoop meer.
Definitief professor Poerewiet.
