Tweede zege ATP-Tour
opluchting voor Verkerk
Lance Armstrong snijdt laatste restje spanning weg
£PS ICT Sewififes
Het oranjegevoel van
de neo-Nederlander
Alphenaar toont eindelijk weer winnaarsmentaliteit op Amersfoorts gravel
'Oude' concurrenten kunnen tempo van US Postal domweg niet bijhouden
SPORT
MAANDAG 19 JULI 2004
Grunsven
kt unieke
in Aken
s voelt
nog lang
versleten
iffi wil
ital Palace
- De Libische leider Ka
ft interesse in een
:r ie van de Londonse
lub Chrystal Palace, dat
seizoen uitkomt in de
league, de sterkste
tie van Groot-Brittan-
meldt de Britse kwali-
itThe Guardian zater-
heb gehoord dat Kad-
jn zoon (Al Saadi, spe-
pa) interesse hebben
ce aan te kopen", zei
'alace-voorzitter Simon
»gen de krant. Volgens
n gt er nog geen formeel
ettevrouwen
in Madrid
De Nederlandse esta-
isters hebben zichzelf
d een goede dienst be-
i de strijd om een
dl ticket. De Neder-
ouwen liepen zaterdag
10 meter in 43,69 secon
der zijn Joan van den
•.queline Poelman,
(i Assendelft en Anne-
amer nooit geweest,
id eindigde als tweede
fe Cubaanse vrouwen,
[ce wonnen in 43,04.
id bezette voor zater-
lertiende plaats op de
iglijst. De eerste zes-
len krijgen straks een
ig voor de Spelen.
s zesde in
ise demo
- Christijan Albers is
bij een DTM-race op
encircuit in Sjanghai
geëindigd. De Neder-
ïtocoureur had in dit
;se evenement in zijn
s ruim een halve mi-
terstand op zijn Engel-
enoot Gary Paffett, die
vóór de Duitser Bemd
ir. De wedstrijd was
proefje van het formu-
tld dat in september in
e bewonderen.
door Frank Kalis
Amersfoort - Martin Verkerk is
een emotioneel mens, zegt hij
zelf. Het verklaarde zijn traan
tjes gisteren na het behalen van
de titel in de Dutch Open in
Amersfoort. Na Tom Okker, die
de trofee in 1973 (toen nog op
het Melkhuisje in Hilversum)
voor de vierde keer won, einde
lijk weer eens een Nederlandse
winnaar.
Dat was ook Verkerk niet ont
gaan. Hij wilde per se in eigen
land en op gravel eens laten
zien een tennistopper te zijn.
Dat hij in die missie slaagde,
voelde als een bevrijding. Het
gebeurde na een loodzware
week, waarin hij alleen maar
driesetters speelde. Gistermid
dag had hij ook in de finale te
gen de Chileense gravelspecia-
fist Fernando Gonzalez drie sets
(7-6,4-6, 6-4) nodig.
Gelukkig voor hem had toer
nooidirecteur Wendy van Eijs-
den, mede in zijn belang, een
dag eerder besloten dat de
eindstrijd van de Open Neder
landse Tenniskampioenschap
pen niet over drie gewonnen
sets zou gaan. De spelersorga
nisatie ATP en Gonzalez stem
den daarmee in. In 1999 werd
voor het laatst de finalestrijd
van de Dutch Open ingekort.
„Vijf sets zou ik ook niet heb
ben volgehouden", verklaarde
Verkerk, die in de laatste games
van de derde set fysieke proble
men kreeg. Hij greep herhaal
delijk naai de borstspier onder
zijn rechterarm. „Het doet nu
pijn. Hoe ernstig het is, valt nu
niks over te zeggen. Dat zie ik
morgen wel. Tijdens de wed
strijd voelde ik geen pijn. Daar
heb je weinig last van als je
wint."
Verkerk moest er in de finale
vol voor gaan. In een boeiend
gevecht was Gonzalez niet de
mindere. Met zijn snoeiharde
forehand dwong hij de Neder
lander tot het maximale. „Een
forehand om jaloers op te zijn",
zei Verkerk, die de eerste set
pas in de tiebreak (7-5) naar
zich toetrok.
„Normaal deel ik uit, maar hij
liet me nu alle hoeken van het
veld zien." In de tweede set
brak Gonzalez bij 5-4 de service
van Verkerk, waardoor een be
slissende set volgde. Al vroeg
brak Verkerk de Chileen en ser-
Martin Verkerk op weg naar winst in de finale van de Dutch Open. Foto: ANP/Olaf Kraak
veerde hij de wedstrijd uit.
Verkerk liet zich na zijn tweede
ATP-titel van zijn carrière - in
februari 2003 won hij in Milaan
- luid bejubelen op het centre
court. Daar nam hij de 'gebak-
schaal' en een cheque van bijna
52.000 euro in ontvangst. An
derhalve week terug had hij nog
gekscherend tegen zijn coach
Nick Carr gezegd: 'Als je wilt dat
ik Amersfoort win, dan zal ik
voor je winnen'. „Nick wordt
nu helemaal gek van me", wist
Verkerk. De Nieuw-Zeelander
had zijn pupil al weken op zijn
huid gezeten dat hij meer win
naarsmentaliteit moest tonen.
Woorden die in Amersfoort ge
stalte hebben gekregen.
De wereld was voor Verkerk na
het bereiken van de grandslam-
finale op Roland Garros vorig
jaar veranderd. Hij werd beken
de Nederlander met alle gevol
gen vandien. Hij vond niet
meer de juiste concentratie om
zijn prestaties vast te houden.
Verkerk: „Ik heb geprobeerd me
daar niets van aan te trekken,
maar dat bleek allemaal niet zo
eenvoudig als het klonk."
De halfjaarcijfers zijn nu veel
beter. Verkerk zette aardige re
sultaten neer. Drie keer bereikte
hij een kwartfinale, een keer de
halve finale (Sydney) en eind
april verloor hij de finale in
München van Nikolai Da-
vydenko. „Maar als je in een
grandslamfinale hebt gestaan
tellen die prestaties kennelijk
niet meer mee", zei Verkerk gis
teren cynisch. Daarom was hij
o zo blij met zijn toernooiwinst
in Amersfoort, waar hij in staat
was om iets extra's te geven. „Ik
voel me opgelucht dat ik nu op
eigen bodem wat heb kunnen
laten zien. In Nederland kwam
ik nog nooit verder dan de
kwartfinales, terwijl ik altijd het
gevoel heb gehad te kunnen
winnen."
Daarvoor moest hij behalve
Gonzalez (die in de halve finale
won van Dennis van Scheppin
gen) zaterdag ook eerst nog Ni
colas Massu, de nummer 13
van de wereld, aan de kant zet
ten. De Chileense titelverdedi
ger en Gonzalez behoren tot de
betere gravelspelers ter wereld.
De wijze waarop hij beide klop
te, was indrukwekkend. Even
stond weer de Verkerk van Pa
rijs' op de baan.
Door zijn toernooiwinst keert
Verkerk terug in de topveertig
van de wereld. Een positië die
de 25-jarige Alphenaar de twee
de helft van dit jaar, waarin hij
ook present is in Athene, verder
hoopt te verbeteren. Veel pun
ten heeft hij niet te verdedigen.
Het hangt van zijn blessure af
of hij deze week zijn verplich
tingen kan nakomen in het
challenger van Hilversum. Za
kelijke betrokkenheid met de
geldschieter van dit evenement
plaatst hem voor een behoorlijk
dilemma.
De zeilers Booth en Dercksen. Foto: ANP
rijswuk/anp - Ze spreken am
per de taal, maar vertegenwoor
digen volgende maand wel het
Koninkrijk der Nederlanden bij
de Olympische Spelen in Athe
ne. Zeiler Mitch Booth (Austra
lië), atlete Lomah Kiplagat (Ke
nia) en triatlete Tracy Looze
(Australië) maken in Grieken
land hun olympisch debuut
voor Nederland. Hoe staat het
met het nationaliteitsgevoel van
de neo-Nederlanders?
De reden voor een nieuwe pas-
poortaanvraag ligt vaak voor de
hand: de liefde. Zowel Lomah
Kiplagat als Tracy Looze be
sloot zich in Nederland te vesti
gen nadat ze met een Nederlan
der waren getrouwd. Om die
zelfde reden verliet enkele jaren
eerder badmintontopper Mia
Audina haar geboorteland In
donesië.
Voor zeiler Booth ligt dat an
ders. Hij maakte de beslissing
eerder met zijn verstand dan
met het hart. „Tien jaar geleden
ben ik samen met Herbert
Dercksen gaan zeilen, in ver
schillende disciplines", vertelt
Booth. „In 1996 hebben we nog
apart deelgenomen aan de Spe
len. Ik voor Australië, Herbert
voor Nederland. Daarna werd 't
logisch dat we samen naar de
Spelen zouden gaan. Aangezien
de meeste wedstrijden in Euro
pa worden afgewerkt, ben ik
van nationaliteit veranderd."
Voor Kiplagat, die zich twee we
ken geleden pas kwalificeerde
voor 'Athene', maakte 't niet
veel uit: Kenia of Nederland.
„Maar ik moest wel voor Ne
derland uitkomen", aldus de
atlete. „Toen ik mijn Neder
lands paspoort kreeg, verloor ik
mijn Keniaanse documenten."
Het is wel lastiger geworden om
in haar 'nieuwe vaderland' te
trainen. Terwijl in Kenia de trai
ningspartners voor het oprapen
liggen, is het niveau in Neder
land - uiteraard - een stuk lager:
„Hier is het bijna onmogelijk
om met een groep te trainen.
Ze zijn gewoon niet goed ge
noeg." Daarom zwoegt de Afri
kaanse veel in haar geboorte
land en Zwitserland. Voor triat
lete Looze heeft de komst naar
West-Europa wèl voordelen. Ze
kan eindelijk met een gerust ge
voel de fietstrainingen afwer
ken. „Fietsen in Australië is niet
veilig", zegt Looze.
Het drietal zal in Athene nog
wel 'ontwenningsverschijnse
len' tonen. Plots staan ze in fel
oranje aan de start. Na al die ja
ren zijn Looze en Booth geen
'Aussies' meer, en Kiplagat be
hoort niet meer tot de Keniaan
se loopwonderen. Het trio wil
tijdens de Spelen dan ook niets
liever dan hun voormalige
landgenoten verslaan. „Ik ac
cepteer geen nederlaag",
spreekt Kiplagat duidelijke taal.
„Of ik nu tegen een Keniaanse
loop of iemand met een andere
nationaliteit: ik wil winnen. Al
ren ik tegen mijn zus."
Voor Booth is de strijd met zijn
voormalige landgenoten nog
pikanter. De grootste concur
rent is zijn voormalige ploegge
noot. „Daarom zou het extra
vervelend zijn als ik verlies van
een Australiër", erkent hij. „In
1992 zeilde ik met hem op de
Spelen. Vier jaar later won ik
een olympische selectiewed
strijd van diezelfde kerel. Dat
werd een drama; we hebben
eindeloos gestreden voor het
ticket naar Atlanta. Zelfs tot in
de rechtbank."
De neo-Nederlanders hebben
wel één ding gemeen. Of 't nu
Yao Jie (badnuntonster uit Chi
na), Tracy Looze, Mitch Booth
of Lomah Kiplagat betreft; geen
van allen spreekt Nederlands.
Het zeilmaatje van Booth,
Dercksen, neemt het voor de
ex-Australiër op door te bena
drukken dat het duo 265 dagen
in het buitenland vertoeft we
gens wedstrijden.Ah, dat is
een slecht excuus", meent
Booth zelf. „Ik zou de taal ge
leerd moeten hebben."
irtijs
de beille - „Waarom
vandaag zwarte sokken
Ddium." Deze vraag za-
etappewinnaar Lan-
trong was symbolisch
spanning waarin de
Bh na één enkel week-
Bde bergen bevindt. Na
draag op weg naar Pla-
BeiÏÏe Jan Ullrich, Iban
i Roberto Heras nog
oor het ijs zakten en
amilton (vanwege een
re) zelfs afstapte, is
t verrassende in de
og welke kleur sokken
"1 ïrikaan morgen gaat
n.
geïnteresseerden: hij
steren zwarte sokken
geen schone witte za-
t koffertje dat de ver-
lee had genomen naar
an de berg. Over het al-
zegt hij de zwarte te
ufs het weer slechter is.
ende keer zal ik weer
;en."
^uren gesproken. Arm-
ad morgen graag in de
Wl gereden. Dat is niet het
kfidat de taaie Thomas
iets minder dan een
s (fuutje overhield van zijn
g op de US Postal-
.Voor het overige ben
les heel, heel tevreden,
vorm, met het resul-
vooral met het team.
weer ongelooflijk
ite njdag elimineerde zijn
ït laatste restje weer-
n de 'oude' concurren-
'der een moment te
v0 aanvallen. De tempo-
i; an Armstrong reden ze
uit het wiel op Plateau
„Nee, ik had dit voor-
verwacht. En nee, ik
heb er geen verklaring voor",
zei de vijfvoudig winnaar na af
loop. Met ongeloof zag hij de
beelden terug van Iban Mayo
die zwalkend en vertwijfeld
over de weg reed, halverwege
de etappe.
Met datzelfde ongeloof moet de
concurrentie hebben gezien
hoe hard US Postal met vijf
man de laatste berg bestormde.
Klassiekercoureur Hincapie
voorop. Het is daarnaast onge
looflijk te zien hoe sterk Arm
strong is verbeterd sinds hij zes
weken geleden door Mayo, Se-
villa en Hamilton werd verne
derd in de Dauphiné Libéré.
Armstrong kondigde toen al
aan dat hij nog wat huiswerk te
doen had. Dat houdt volgens
ploegleider Dirk De Mol in dat
hij 'gewoon heel hard heeft ge
traind'. In de week voor de
Tour werden de Pyreneeëne-
tappes met de hele ploeg nog
eens uit en te na gereden.
En dan zijn er de kleine dingen.
Geen foutjes maken bijvoor
beeld. „Het was echt beangsti
gend om vandaag door die
haag met Baskische fans te rij
den. Zo gingen ze tekeer. Sinds
vorig jaar maak ik niet meer de
fout om te dicht langs het pu
bliek te fietsen. Ik houd nu
meer het midden van de weg
aan", vertelde hij na afloop van
de rit.
In het kamp van Jan Ullrich had
men even de hoop dat het re
genachtige weer van vrijdag
voor een eenmalige dip had ge
zorgd. Zaterdag bleek dat ook
in zijn favoriete warmte de
vorm of de basis van de Duitse
oud-Tourwinnaar te gering is
om Armstrong te kunnen be
dreigen.
„Zo gaat dat", zei Armstrong.
„In een grote ronde wisselt de
situatie van dag tot dag. Je hebt
voor jezelf een lijstje met ge
vaarlijke tegenstanders. Tijdens
de ronde streep je namen van
dat lijstje weg. Óf je voegt er
nieuwe aan toe. Ivan Basso is
zo'n nieuwe naam."
Basso was de enige die twee da
gen achtereen het strakke tem
po van de Postals en later Arm
strong kon volgen. „We nemen
hem dan ook heel serieus als
tegenstander", zegt de Texaan.
„Hij zal goed zijn in de Alpen
en hij zal een goede laatste tijd
rit rijden."" Sinds dit weekeinde
is Basso op papier de voor
naamste tegenstander. Hij heeft
een achterstand van 1.17 op
Armstrong. Klöden volgt op bij
na drie minuten, evenals Man-
cebo.
Het is opvallend dat na de
machtsgreep van de jongeren
in de vlakke ritten, dejeugd nu
ook de rol van uitÉRger van
Armstrong overneemt van de
generatie Ullrich, Heras, Hamil
ton.
Maar het meest opvallende is
wel dat de Tour reeds beslist is
na de tweede dag, van wat een
enerverende slotweek hadden
moeten worden.
De organisatie heeft dit jaar ge
kozen voor een ronde, waarin
alle zware ritten gebundeld zit
ten in de laatste tien dagen. Het
was een aardige poging de ron
de spannend te houden tot het
einde. Armstrong had er echter
geen boodschap aan. Of beter
gezegd: zijn uitdagers hadden
er geen boodschap aan.
Benieuwd welke kleur sokken
Lance Armstrong overmorgen
in de tijdrit naar Alpe d'Huez
draagt.
In een wilde haag van supporters blijft Armstrong midden op de weg tijdens de beklimming van Plateau de Beille. Foto: EPA/Bernard Papon
