Zomercarrousel als redder in nood
i
•ningin is beste reclame
Aor het hoedengilde
Op doorreis met de juf Engels
NAVRAAG
^Tigstelling was er afgelopen woensdag weer voor de tradi-
icotdag van de Leidse studentenvereniging Minerva, op de
paardenren-
baan Duin-
digt bij Was
senaar. Niet
de paarden,
|ames trokken de meeste aandacht. De hoedenparade, naar
ils voorbeeld, is immers het hoogtepunt van de dag. Is het
hoed van mams, een tweedehandsje van het verhuurbe-
bben de dames (of heren) hun portefeuille getrokken voor
ve creatie? CERDA KOERT, eigenaresse van Hoedenspeciaal-
►HHoedengilde in Leiden, is niet onder de indruk.
■^ha
omer
VRIJDAG 9 JULI 2004
Is/Wassenaarse Ascotdag een reclamefeest voor de hoed?
3 .Vnlijk niet. In Engeland is dat wel het geval. Toevallig ben
Jar geweest. Daar zie je echt heel mooie dingen. Prachtige
se%es van kleding
,Echt volmaakt.
.ar komen dan
!0.000 vrou-
zeker de
gekleed is.
heb ik nauwe-
rawlandizie door
lag van Miner
ale meeste sta
keen mooie
11aiiur. Ze willen
°P iiro een hoed
is, goedkoop
extef. Dat gaat
jf^.niet. Dan
zelf maar iets in elkaar. Dat geeft natuurlijk niets. Die
is hartstikke leuk. En als ze daardoor plezier krijgen in
ynr van een hoed komen ze later wel een keertje bij mij te-
nzi
het met de hoedenbranche?
li zes jaar eën zaak in Leiden en ik zie dat mensen vooral
Ie gelegenheden, een huwelijk of doopplechtigheid,
ter een hoed dragen. Mensen denken er in elk geval weer
lis ze mooie kleding dragen, dat het met een hoed pas
'Eigenlijk moeten deze activiteiten in Katwijk een maand duren'
1 inklijke familie geeft het goede voorbeeld?
t! De koningin is natuurlijk altijd al een voorbeeld ge-
het dragen van een mooie hoed. Maar de laatste jaren
(jongere leden van de koninklijke familie toonaange-
e doop van Amalia droeg prinses Laurentien een prach-
linatie van kleding en hoed. Het verentoefje van prinses
vas ook perfect. En Marilène draagt ook altijd hele fraaie
l in trek deze zomer?
eelvooral de hoeden die gemakkelijk mee te nemen zijn, die
n roffer kunnen. Ik heb bijvoorbeeld een pet van zijde, met
ver aan. Heel sjiek, maar ook sportief. Die doet het erg
estar ook goedkopere opvouwbare hoeden zijn erg populair
ar aermaanden."
het
t liRijsdam foto: ANP/Juan Vrijdag
or J
adÜIT DE ARCHIEVEN
It (J
we<54, Vrijdag 9 Juli
Wi
ite1 Gisteravond heeft aan de Aardam te Ter Aar een ernstig ar-
wi/al plaats gehad. Aan de loswal aldaar lag een vrachtboot uit
mh met motorstoring. Terwijl de stuurman bezig was de motor
1 Jn, daarbij gebruik makende van een las-apparaat, sprong
;n"een buis, waarbij een grote steekvlam met een daverende
ie4e machinekamer sloeg. De explosie en de steekvlam brach-
n tyrman en zijn knecht ernstige verwondingen toe aan hoofd
Ril
t lijan pijn klommen zij aan dek, waar direct toeschietende om-
tigien zo goed mogelijk trachtten te helpen, terwijl in allerijl
m 1 der Wind uit Aarlanderveen werd gewaarschuwd, daar de
udfe arts, dokter Quartel, juist een dag weg was. Deze gaf de
loqg gewonde slachtoffers een spuitje tegen de pijn. Een
lie een kijkje was gaan nemen bij de reparatiewerkzaamhe-
an aan de handen verwond, maar behoefde niet in het zieken-
rmifden opgenomen,
k
nk79, dinsdag 10 juli
la^D- De Warmonders tonen hun artistieke kunnen. Gister-
1S je tentoonstelling "Warmonders voor Warmonders" ge-
Ly-jiiet kader van de jaarlijkse Kaagweek, met onder meer
toutsnijwerk, schilderijen en zelfgemaakte poppen.
ief Leidsch Dagblad
4eze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
2,50 (afdruk van 13 bij 18 In zwart wit) over te maken op gironummer
r. HDC Media b.v., Postbus 2, 1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
gblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
,O0»an het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
s |0 binnen drie weken thuisgestuurd.
COLOFON
Leidsch Dagblad
B M. Essenberg
directie.hdcuz@hdc.nl
et)
°"idactie:
eVlnaan B
er (uil: reda
lactie: Jan Geert Majoor,
Brandenburg
redactie.ld@hdc.nl
Oei
VQj°fi
jR 4t 82, Lelden, tel. 071-5 356 356
ie lwtbus 54,2300 AB Leiden
VOip-5 356415
ar f 071-5 356 325
ilief fax 023-5150 567
o. VERKOOP
•b.t.:
3661
023-5150543
313677
indel: 071-5 356 300
aai*» kunnen contact opnemen
varf6j6
5 ut
:en^tis)
Q g[6l96800
alsiïN
rsUR'ing (acceptgiro)
gdif'^h aut ine)
ida w €216,90
talïons een machtiging verstrekken
enH,ls<:h afschrijven van het
1 ontvangen €0,50 korting
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag.
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd. Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
cq. de betreffende auteur.
O HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar
Vakantie een gruwel? Ouders die hun
kinderen niet kunnen vermaken, hui
veren bij de gedachte alleen al als het
'kroost' zes weken (of meer) thuis is.
Thuisblijven is in sommige gezinnen
noodzaak. Een dagje Efteling is im
mers niet goedkoop, zoals ook een
'simpel' weekje naar Center Pares een
berg geld kost. Maar gelukkig zijn
daar nog de zomeractiviteiten, zoals
bijvoorbeeld aan de Boulevard in Kat
wijk. Deze week worden kinderen
vanaf zes jaar beziggehouden in een
tent op het strandplein, pal voor het
Zeepaviljoen. Dit onder het motto Zo
mercarrousel.
En als het meezit steken de kinderen
er nog iets van op. Wat te denken
van een workshop percussie? Mis
schien schuilen er verborgen talen
ten in de familie. Of wellicht is er
een toekomst weggelegd als circus
artiest. De clown Maurits van het
circus Allez-Hop probeert bij de
workshop circus de 20 deelnemers
de fijne kneepjes bij te brengen.
Zelfs twee dove kinderen ondergaan
de lessen van Maurits schijnbaar
moeiteloos. Ze worden bijgestaan
door een ouder, die zich opwerkt als
doventolk. En, het moet gezegd, er
zijn talenten bij.
Jongerenwerkster Margriet Rous van
het organiserende Factor W is trots
op de manier waarop de jeugd van
de straat wordt gehouden. Onder de
deelnemers zijn ook kinderen van
buitenaf. Rous: „De kinderen komen
uit de hele Duin- en Bollenstreek en
van de camping." Wat is er makkelij
ker voor een ouder dan het kind
even in de tent te droppen en zelf op
het strand te gaan liggen of in het
dorp even te 'shoppen'?
De Zomercarrousel is een overblijf
sel van de veelbesproken Zomeraca-
demie, waar de Valkenburgse kun
stenaar Winfried Molenkamp cur
sussen tekenen en schilderen gaf.
Toen de gemeente de subsidiekraan
dichtdraaide, ruimde Molenkamp
het veld. In plaats daarvan versche
nen de jongerenwerkers van Factor
W ten tonele. Die vonden het een
beter idee om de activiteiten breder
te trekken.
Het succes is overweldigend. De
workshops zijn op een enkele uit
zondering na uitverkocht. Het is
voor Margriet Rous het ultieme be
wijs dat de Zomercarrousel in een
behoefte voorziet. „Eigenlijk moeten
deze activiteiten een maand duren.
Dat is pure propaganda voor Kat
wijk."
Het gemeentebestuur heeft onlangs
de wens uitgesproken om Katwijk
'op de kaart te zetten' en heeft daar
voor een citymanager aangesteld.
Rous: „Zo'n iemand zou moeten
zorgen dat er meer partijen betrok
ken worden bij de zomeractiviteiten.
Want alleen trekje dit niet. Na een
week zijn alle 25 medewerkers volle
dig uitgeblust. Er moet hier van alles
gebeuren. Wat denk je van de bewa
king? Er blijven hier 's nachts men
sen slapen. Dat is voor een keer leuk,
maar als je dat zes weken moet
doen? Daar is niemand voor te por
ren."
Een workshop dans maakte deze
week ook deel uit van de
Zomercarrousel. Foto: Frans Roomer
Rous stelt daarom voor om samen te
werken met het Katwijkse muziek
korps DVS, dat net als vorig jaar een
evenementenweek organiseert. Dat
gebeurt in dezelfde tent. „En we
kunnen een deal aangaan met Pictu-
ra. Dan kunnen we schilderwork
shops geven. Het lijkt simpel, maar
dat is het niet. Het is vakantietijd en
dan is het moeilijk om mensen te
krijgen."
Rous oppert dat het een beter plan is
om maar eerst te beginnen met twee
weken Zomercarrousel. „Dan zien
we wel of het allemaal te behappen
is. Want je wilt niet weten wat er al
lemaal bij komt kijken. In november
beginnen we al met ideeën op pa
pier te zetten. En wat blijkt aan het
eind van de rit? Dat we tijd tekort
hebben."
Ze vindt dat de gemeente best met
meer geld over de brug mag komen
dan de 3700 eu
ro die nu wor
den overge
dragen.
„Dit
pro- r
ject kost veel meer geld. Ik mag na
mens Factor W zo'n beetje het hele
jaar met de pet rond bij allerlei in
stanties. Dat is best frustrerend. Je
bent bezig voor de samenleving en
moet eigenlijk om geld bedelen. Ik
ben heel gelukkig met wat we nu
hebben, maar het kan best anders."
Even verderop, op het pleintje bui
ten de tent, doet haar
collega Marcel van
Tol een oproep aan
de gemeente. De
Katwijker doceert
verven met de
spuitbus, oftewel
graffiti. Hij ziet met
pret in zijn ogen dat
een stel meiden be
zig is aan een 'kunst
werk'. „Op deze ma
nier doen ze het niet
illegaal. Zo krijgen ze
er nog plezier in." Van
Tol zit in de Katwijkse
gemeenteraad namens
Gemeentebelangen en is
net als Rous werkzaam in
het jon
gerenwerk. Van Tol pleit voor een
grootschaliger aanpak. Geen maand,
zoals Rous voorstelt, maar zes we
ken. „Want zoals we het nu doen, is
het allemaal net niet. Er is gewoon te
weinig geld om het allemaal goed
aan te pakken. Waarom kan dit geen
zes weken duren? Maak daar maar
ruimte voor in de cultuurnota van
Katwijk. Daar staat in dat er
meer verdieping moet ko-
teit. „Ik hoor net van een vrijwilliger
dat hij ermee wil stoppen omdat het
elke jaar hetzelfde is wat hier ge
beurt. Dat is wat ik bedoel. Op een
gegeven moment haken er mensen
af. We moeten vooruit in Katwijk,
want het aanbod is beperkt.
De workshop circus heeft in de
tent even geen boodschap aan
de mening van Marcel van Tol.
Clown Maurits heeft geen enke
le moeite om de belangstelling
van de kinderen te vangen. De
truc met een draaiend bord op
een stok gaat er in als koek.
„Niet te hard draaien, anders
vliegt het bord ervan af', advi
seert Maurits. De deelnemers
volgen zijn raad op. Belangstel
lende ouders, die in eerste in
stantie niet wisten wat ze met
hun kind aanmoesten, knikken
tevreden. Voor vijf eurootjes
wordt hun telg een hele middag
vermaakt en ze leren nog een truc
ook.
- - r<km
ENTRE CANETA E PANELLA
Mijn leven is niet saai. Vijf kinderen (Fré, Marc, Sam,
Fleur, Olivier) in de leeftijd van 13 tot 22 jaar en mijn
man (Theo) zorgen voor veel leven in de brouwerij.
Om bij te komen van het kranten besta an werk ik een
aantal weken vanuit ons vakantieadres Ouiaios in Por
tugal. Mijn leven is daar niet minder ingewikkeld.
Toch probeer ik met mijn gezin, mijn vrienden Berend
en Juliette en hun drie kinderen Roeland, Thomas en
Marlieke het optimale vakantiegevoel te ontwikkelen.
In 'Entre caneta e panella' bericht ik er wekelijks over.
Het is nacht. Onze mo
biel laat van zich horen.
We schrikken op. Toch
niet iets aan de hand met
de achterblijvers Mare en
Fré of opa en oma? Nee,
onze provider laat
woensdagnacht weten
dat we welkom zijn in
Portugal en hier ook een
fantastisch bereik heb
ben. Wat een show, we
haten dat ding, maar
schijnen niet meer zon
der te kunnen. Onze kin
deren die ook wakker zijn
geworden, vinden zo'n
boodschap de nor
maalste zaak van de we
reld. „Zo'n berichtje
geeft je toch hét vakan
tiegevoel", zeggen ze
spottend. Zondag zijn we
vertrokken. Op vakantie
richting Portugal. Over
ruim 2200 kilometer
doen we vier dagen. De
eerste stop is Bordeaux.
Daar nestelen we ons te
gen vieren getienen in
een gezellig Campanile
hotel aan de rand van
een enorm congrescen
trum.
Het leven lacht ons toe.
Prachtig weer, gekoelde
rosé en na een kort
slaapje smaakt het klas
sieke buffet in de avond
voortreffelijk. Dan doemt
de juffrouw Engels van
het Stedelijk Gymnasium
uit Leiden op. Ook zij is
met haar man en twee
kinderen op doorreis.
Thomas, de enige gym
nasiast in ons gezel
schap, wendt zijn gezicht
af en verstomt plotseling.
Hij wil niets zeggen, om
dat hij zeker weet dat er
dan allerlei grappen over
worden gemaakt. Theo
herkent haar ook, maar
dan van de ouderavon
den van Fré, inmiddels
meer dan vier jaar gele
den. Gelukkig is zij niet
mensenschuw en maakt
vrolijk kennis met onze
groep pubers tijdens de
finale van het Europees
kampioenschap voetbal.
Zo komt ook het onder
wijs ter sprake. Ze zijn al
lemaal over, maar levend
Frans hebben ze niet ge
leerd. Fleur en Roeland
komen daar achter als ze
nog een avondwandelin
getje maken. Ze zijn te
gen twaalven getuige van
een diefstal van een mo
tor bij het naastgelegen
Ibis-hotel. Ze zien man
nen met een betonschaar
een hek doorknippen en
vervolgens een aanhang-
wagentje waar dat ding
opstaat afkoppelen en
weer aankoppelen, maar
dan aan hun eigen auto.
Eerst denken ze aan een
grap, maar een paar mi
nuten later als ze een za
klamp op zich gericht
krijgen, beseffen ze de
ernst van de situatie. Ze
lopen om en lichten de
receptie van het hotel in.
De politie wordt gewaar
schuwd en ze worden
ondervraagd. In alle talen
hebben ze duidelijk ge
maakt wat er is gebeurd.
Ze waren niet enthousi
ast over de behandeling
van de Franse gendarme
rie. „Er kon niet eens een
kopje koffie af', melden
ze volgende morgen
stoer.
Ze hebben ons niet wak
ker gemaakt, omdat wij
de volgende dag weer
achter het stuur moesten
kruipen voor de volgende
800 kilometer richting
Salamanca. Ook die rit
verloopt aangenaam. Bij
Biarritz gaan we de grens
over en rijden Spanje
binnen. Het is fascine
rend om in een enorm
uitgestrekt gebied te ko
men met heuvels en da
len, korenvelden en
knoestige olijfbomen op
dorre en winderige hoog
vlakten. De kinderen
stoppen met gameboyen
en voelen de sensatie van
het reizen. Magische mo
notonie. We eten stok
brood met ham op een
rustplaats en vragen ons
af waar die 40 miljoen
Spanjaarden zich bevin
den. Tegen vijven staan
we in hartje Salamanca.
In een doodlopend
steegje Calle Jesus vinden
we ons hostel. Een oud
huis vol kamers met
marmeren vloeren. We
betrekken er vier voor
twee dagen. We zijn on
der de indruk. Als we op
het immense Plaza May
or een drankje nuttigen,
beseffen we dat we een
fantastische reis aan het
maken zijn. En dat ge
voel wordt 's avonds nog
eens bevestigd als we de
ooievaars op de Catedral
Vieja zien zitten en horen
klepperen, als we de stu
denten in de parken ver-
liefd zien worden en de
kinderen vrij laten rond
lopen om hun eigen in-
dnikken op te doen.
Dinsdag ontbijten we
met z'n allen in het park
achter het eeuwenoude
universiteitsgebouw. De
studenten volgen colle
ges met open ramen. En
weer die ooievaars. Wij
vragen ons af waarom we
altijd hebben gedacht dat
ooievaars bij Nederland
horen. Voor ons horen
vanaf vandaag ooievaars
bij Salamanca. We tellen
er wel 100. Het is goed
toeven in deze oude stad,
die ongelofelijk schoon
is. Overal terrasjes op ou
de binnenplaatsen en
kleine tapasbars in steeg
jes. Het is er aangenaam
warm. Tussen het stu-
dentengewoel vallen on
ze kinderen niet op. Met
wat zakgeld vermaken ze
zich de hele dag uitste
kend. Ze doen zelfstan
dig de mooie beziens
waardigheden aan, be
zoeken met Olivier gi
taarwinkels en vinden uit
waar ze het goedkoopste
wat kunnen eten. Ze zijn
niet moeilijk met het vin
den van Spaanse woor
den. Ze zetten overal
zonder moeite os achter.
Fantasticos. Zo begint
het wel ergens op te lij
ken, vinden ze.
Woensdag trekken we
door naar Portugal. Nu
passeren we de grens bij
Vilar Formosa. Via een
binnenroute over de Ser-
ra da Estrela komen we
Coimbra binnen. Weer
adembenemend. In een
dorpje met knikkende
mannen en een verzen
gende hitte zitten we
voor een luttel bedrag
aan de stokvis en salade.
Een paar uur later vinden
we ons huis. Een soort
snoephuisjes in de pas
teltinten lichtblauw en
geel, naast een kerk. Ik zit
er nu met mijn laptop
voor en denk aan een
goed leven. Het is prach
tig weer, de Atlantische
Oceaan ligt op loopaf
stand en Theo bakt een
Portugees eitje.
Saskia Stoel inga
s.c.m.stoeMnga#hdcnl
