REGIO
Leven in een skunkproof rijtjeshuis
n-6813661
Leidse tropen
'Die sufferd had niet zo hoog moeten vliegen'
\inkeldiefstal bestrijden
it een charmeoffensief
ZATERDAG 26 JUNI 2004
LEI DEN, 15.00 UUR
Buiten lijkt het herfst, binnen
is het warm en vochtig. In het
Leidse tropenbos is het altijd zo
mer.
Van warm nevelbos op zeeniveau
tot koele, vochtige berghellingen.
Een snufje Sumatra, een snuifje
West-Afrika. Boomvarens, orchi
deeën en cycaspalmen om je
heen. Een huizenhoge vezelpalm.
'Wie goed kijkt ontdekt bladvor-
men met waaiers, regengaten en
zebrastrepen', meldt een bord bij
de entree van de tropische kassen
in de Hortus botanicus. 'Bomen
zo hard als beton, metershoge
bamboe, verstopte exotische bloe
men. Het tropenbos lijkt zo stil,
maar is een groene motor waar
alles op elkaar inspeelt'.
Een draperie van insectenvangen-
de bekerplanten bemoeilijkt de
boswandeling. Vliegen en kevers
komen af op de nectar klieren van
de 'nepenthes'. Die zuigt alle li
chaamssappen van zijn prooi op.
'Alleen het schild, de vleugels en
de pootjes blijven overluidt het
bijschrift.
Een reuzen-waterlelie uit Brazilië
groeit razendsnel. Op het water
rusten bladeren met een enorme
omvang. Een kind zou erop kun
nen zitten.
Sluit je ogen en je waant je even
in echte, ongerepte natuur. Wild
slingerende planten, lianen en
luchtwortels om je heen. De
klamme atmosfeer, de dampende
lucht.
Alleen de stilte past niet. Maar
daar komt snel verandering in.
„Best of both worlds", zingt Ro
bert Palmer ergens verderop.
„Double fun." Een meneer loopt
naar binnen, met een mobiele te
lefoon aan zijn oor. Ja hoor, hij
komt eraan.
Een groep toeristen stapt luid
ruchtig door de kassen. Oh jee,
wat leuk, de pot van de amorph-
phallus titanum. „Ja joh, dat is die
plant die wel eens in het nieuws is
geweest. Hij schijnt nogal te stin
ken naar urine." Ze lezen een vei
ligheidsbordje: het water in het
Leidse tropenbos wordt regelma
tig gezuiverd, ter voorkoming van
de legionellabacterie.
Drie vrouwen lopen naar de uit
gang. „Zeg, even iets heel anders.
Vind jij het stoer als een man in
een boom klimt?" „Nee", zegt de
vriendin. „Dat vind ik stom."
Erna Straatsma
Directie: 8.M. Essenberg
■mail: directie.hdcuz@hdc.nl
ofdredactie: Jan Geert Majoor,
Adriaan Brandenburg
E-mail: redactie.ld@hdc.nl
Leidsch Dagblad
jNT00R
straat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356
Postbus 54,2300 AB Leiden.
071-5 356 415
ie fax 071-5 356 325
ichten fax 023-5150 567
ITIEVERKOOP
les m.b.t-
goed: 023-5150543
075-6813677
etailhandel: 071-5 356 300
ja ureaus kunnen contact opnemen
3636
tVICE
(gratis)
|2 - 5196800
IENTEN
betaling (acceptgiro)
0 (alleen aut. ine.)
70 p/j €216,90
die ons een machtiging verstrekken
tomatisch afschrijven van het
mtsgeld ontvangen €0,50 korting
;fg-
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (binnenland)
worden verzonden geldt een toeslag van €0,50
aan portokosten per verschijndag
Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per
zaterdag.
GEEN KRANT ONTVANGEN?
Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis).
Mobiel: 072 - 5196800.
ma t/m vr: 07.30-17.00 uur; za: 08.00-13.00 uur
(als op zaterdag voor 12.00 uur wordt gebeld,
wordt de krant dezelfde dag nabezorgd, Wie
tussen 12.00 en 13.00 uur belt, ontvangt de
krant op maandag.)
AUTEURSRECHTEN
Alle auteursrechten en databankrechten ten
aanzien van (de inhoud van) deze uitgave
worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze
rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV
c.q. de betreffende auteur.
HDC Media BV, 2004
De publicatierechten van werken van
beeldende kunstenaars aangesloten bij een
CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting
Beeldrecht te Amstelveen.
HDC Media BV is belast met de verwerking van
gegevens van abonnees van dit dagblad. Deze
gegevens kunnen tevens worden gebruikt om
gerichte Informatie over voordeelaanbieding
en te geven, zowel door onszelf als door
derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt
u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling
Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar.
door Margrit Tibboel
NAVRAAG
Jeuwe C1000 in Delft wordt uitgerust met een arrestantencel
1 het, aldus de eigenaar in Twee Vandaag, uit de klauwen loopt
met de win
keldiefstal.
Dat laatste
beaamt DIRK
VAN DEN
i JUNIOR. Maar hij zoekt de oplossing voor zijn supermarktke-
thter niet in cellen maar in een charmeoffensief.
lantencellen in de supermarkt ziet u daar wat in?
T ik vind cellen wel een heel beladen woord hoor."
treffende Delftse super-
ieigenaar niet. Hij is
lening dat het uit de
len loopt met de steeds
\iever wordende win-
<en en dat hij genood-
jis om een cel in zijn
e winkel te maken om
e komst van de politie
e sluiten.
man heeft wel een
narigheid meegemaakt,
look absoluut niet bagatelliseren waar medewerkers op de
Ivloer mee geconfronteerd worden. Dat is inderdaad niet
om er een cel voor in de winkel te maken?
innen zonder. Wij zetten onze winkeldieven in afwachting
1 politie in het magazijn of de kantine. En dan geldt over het
?en dat hoe meer mensen er zijn, hoe rustiger de dieven zich
t er dan lang gewacht worden op de politie?
lang precies verschilt per bureau, maar als je het vergelijkt
in paar jaar geleden komen ze tegenwoordig veel sneller. Er
alleen maar narigheid te melden van dit front. De tijden dat
itie zo onderbezet was dat ze soms niet eens meer langskwa-
voorbij. Gelukkig maar, want daardoor kneep ook het
soms een oogje dicht. Want wat moetje met een winkel
s de politie je niet komt helpen. Dat is dankzij die normen en
en-discussie weer aan het veranderen. We moeten er voor
41 dat mensen - op zijn Hollands gezegd - weer hun bek
rekken als ze iemand iets zien doen wat niet mag. Daar wer-
j in onze honderd supermarkten hard aan."
COLOFON
NOORDWiJK - De mens zoekt het
graag hogerop. Anno 2004, maar ook
in de Griekse Oudheid. Icarus was zo
iemand. Omdat de juiste middelen
hem ontbraken maakte hij met bij
enwas en ganzenveren pasklare
vleugels die hem tot bij de zon
moesten brengen. Maar het kwam
hem duur te staan. Klapwiekend op
grote hoogte smolt de was. Hij tui
melde naar beneden en verdronk
jammerlijk in zee. Met dit intrigeren
de thema ging een groep van ruim
150 kinderen tijdens een schilder
workshop in het De Baak Manage
ment Centrum in Noordwijk aan de
slag.
De cursisten zijn één en al aandacht
voor de clown Montje van het kin
dercircus 'Why Not' uit de kunste
naarskolonie Ruigoord. Een levendi
ge en kleurige verschijning die met
behulp van mime, acrobatiek en to
neel het aloude verhaal van Icarus
gestalte geeft. En het spreekt tot de
verbeelding van haar publiek want
als na een half uur de schilderkwas
ten ter hand worden genomen blijkt
dat haar optreden veel indruk heeft
gemaakt.
Aan inspiratie ontbreekt het niet.
Geconcentreerd gaan de artiesten in
spe aan de gang. De smetteloos witte
panelen, heel professioneel met lin
nen bespannen, veranderen in een
ommezien van tijd in kleurige zee
zichten. Maar aan een weergave van
de vermetele Icarus waagt zich maar
een enkeling. Want die vleugels
schilderen, daar zien de meeste kin
deren niet veel heil in. De 11 -jarige
Tom Waalbergen heeft met blauwe
acrylverf zijn 'doek' ingekleurd en
Aan inspiratie ontbrak het de 150 kinderen tijdens de schilderworkshop in het
De Baak Management Centrum in Noordwijk niet. Foto: Dick Hogewoning
aarzelt hoe het nu verder moet.
Schilderen behoort niet tot zijn
meest favoriete bezigheden. /(Maar
zo voor een keertje vind ik het wel
leuk", merkt hij zuinig op. „Meestal
speel ik buiten, of ben ik met de
Nintendo bezig." Het verhaal van
Icarus kende hij niet en de vertol
king van de clown Montje vond hij
beslist de moeit waard. „Die sufferd
van een Icarus had niet zo hoog
moeten vliegen", zegt hij verwijtend
met een schuine lach en dan ver
diept hij zich weer in zijn werk.
Hennie en Hans Weidema genieten van de stinkdieren die zij in hun huis opvangen. Foto: Henk Bouwman
9
5 1954, Zaterdag 26 Juni
Cn - De herdenking van het 40-jarig bestaan van de Openbare
voor Buitengewoon Lager Onderwijs aan de Ceacileastraat, wel-
^rmiddag onder grote belangstelling in de foyer van de Stadsge-
al plaats vond, is niet alleen uitgegroeid tot een algemene hulde
grondlegger en pionier van het B.L.O. in Leiden, wijlen dr. A.
Drthuysen, doch is tevens uitgelopen op een algemene waarde-
irüor het hoofd, de heer M. G. H. den Haan, en de leerkrachten
■eite school, die naast hun kennis vooral met een diepe bewogen-
3.v. de moeilijk lerende kinderen zijn vervuld.
ider van Schaik herinnerde aan het sobere begin - met 2 klas-
in deze school. Allerwege openbaarde zich voor 40 jaar een ge
in waardering. In de loop der jaren is echter de zorg voor het ge-
apte kind uitgegroeid tot een oprecht medeleven. Niet weinig
iertoe bijgedragen het gezaghebbend en enthousiast voorbeeld
Zl len dr A. van Voorthuysen, onder wiens prettige en stimuleren-
ing het B.L.O. in ons land en onze stad een grote vlucht heeft
I, ten. Binnenkort krijgt de B.L.O.-school een nieuw, modern
ilinjebouw, waartoe de Leidse Raad onlangs besloot.
id.
1979, dinsdag 26 juni
De nieuwe kleuter- en lagere school 'De Regenboog' in de
lorpse wijk Voorhof is gisteren in gebruik genomen. Om twee
irden ballonnen opgelaten met daaraan naamkaartjes van de
in. Tijdens de officiële opening in de herfst wordt bekend ge-
wiens ballon het verst weg is gevonden.
rchief Leidsch Dagblad
in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na
ng 2,50 (afdruk van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer
i( t.n.v. HDC Media b.v., Postbus 2,1800 AA Alkmaar, onder vermelding van
Dagblad, ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan
lie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto
binnen drie weken thuisgestuurd.
derhoud kost het beestje heel
wat. Als omnivoor heeft een
stinkdier vlees en plantaardig
voedsel nodig. Met een blik
kattenvoer kom je er niet. In
tegendeel, vertellen de Weide-
ma's, een skunk mag hele
maal geen kattenvoer hebben.
Veel te zout. „Bezint eer ge
begint", doceert Hans. „Wie
een skunk als huisdier wil
hebben, moet daar vierhon
derd procent achter staan. Er
gaat zoveel werk in zitten en
het is maar de vraag hoe zo'n
dier zich aanpast. Wij hebben
hier een paar heel aanhanke
lijke stinkerds rondlopen. Die
liggen 's avonds graag op
schoot, of bij de hond op het
kleed, maar je hebt ook van
die eigenzinnige, wildé type
tjes. Die zijn alleen aanhanke
lijk als je ze eten geeft. Tja, als
ze dan wegmoeten, komen ze
bij ons terecht."
De hele benedenverdieping,
inclusief keuken en gang, is
stinkdiervriendelijk ingericht.
Elk kastje is vergrendeld, want
een skunk heeft twee grote
hobby's: zoeken naar voedsel
en uitgebreid eten. Met zijn
klauwen maakt hij in een paar
minuten tijd een grote puin
hoop van de voorraad- of
koelkast. Bij Hans en Hennie
leiden de acht stinkdieren een
leven dat lijkt op een katten-
bestaan. Ze kunnen doen wat
ze willen, hebben een eigen
bedstee op wielen en weten
waar ze 'op de bak' moeten.
Ook de tuin is helemaal inge
richt op stinkdieren. Elk hoek
je, kieitje en gaatje is zorgvul
dig dichtgemaakt, zodat de
dieren niet uit de tuin ont
snappen. Hennie: „Het ge
beurt regelmatig dat de katten
van de bui en in het buiten-
hok bij de stinkdieren komen
liggen. Als er in de tuin
wordt ge
voerd zijn de buurkatten er
ook als de kippen bij." Hans
daarop: „We hebben een keer
een koud buffet in de tuin ge
houden voor de stinkerds. We
hadden vrienden uitgenodigd
die ook skunks hebben. Het
werd een fantastische bende.
Stinkdieren hebben totaal
geen tafelmanieren. De katten
van onze buren deden ook
gezellig mee. Die gingen er af
en toe met een stuk vlees van
door dat even later weer heel
slim werd teruggegapt door
een stinky."
Hans heeft als kok bij de ma
rine gewerkt en stond op zijn
vijftigste aan wal. Nog kwiek
en energiek steekt hij nu al
zijn vrije tijd in de dieren. Net
als zijn vrouw heeft hij een
parttime baan gevonden. Zo
komt er naast het pensioen
nog wat extra geld binnen,
want het echtpaar bekostigt
de homezoo helemaal zelf.
Ook voor de opvang krijgen
de Alphenaren geen subsidie.
Dankzij een paar uurtjes wer
ken per dag blijft er genoeg
tijd over voor de dierenop
vang en de eigen levende ha
ve.
De acht stinkerds worden
waarschijnlijk nooit her
plaatst. „Of we moeten er wel
heel erg zeker van zijn dat ze
op een goed adres terechtko
men", zegt Hans. Pee-Wee
gaat zeker nooit meer weg.
Hans is compleet verknocht
geraakt aan dit wit-beige
mannetje dat altijd mee naar
demonstraties gaat. „Ik word
regelmatig gevraagd om
stinkdieren te showen en er
over te ver- tellen. Ik sta
niet
alleen bij dierenwinkels, maar
ook in bejaardentehuizen. Ik
doe de demonstraties altijd
samen met Ben, een goede
vriend van me. Volgende
maand staan we samen in een
gevangenis. Het lijkt me een
heel bijzondere ervaring om
gedetineerden over stinkdie
ren te vertellen. We zetten de
dieren bij zulke gelegenheden
niet in een klein hokje hoor.
Ik heb een supergrote vier
kante bak die ik ter plaatse in
elkaar zet. Zo kan iedereen de
stinkerds goed zien. We ne
men alleen de stinky's mee
die dat aankunnen. Pee-Wee
is er altijd bij. Hem mogen de
mensen zelfs vasthouden en
aaien. Dat stinkerdje vindt al
les best. In de afgelopen jaren
heb ik dankzij zul
ke demon
straties
al heel
wa, I
vooroordelen over stinkdieren
uit de weg kunnen ruimen.
Aai} fokken doet het echtpaar
niet. Hennie: „Dat zou wel
heel raar zijn. Je fungeert als
opvangadres maar zorgt zelf
dat er nog meer bij komen."
In Alphen en omstreken fun
geert huize Weidema ook als
eerste opvangadres voor fret
ten in nood. In de frettenka-
mer op de eerste etage heb
ben de kleine roofdieren zeker
tien vierkante meter tot hun
beschikking. Fretten zijn
nieuwsgierig van aard. En on
dernemend ook. Vandaar dat
Hennie de frettenkamer elke
week opnieuw inricht. Dan
staat er voor de verandering
een ballenbak in, of liggen er
gekleurde plastic buizen.
De plaatselijke dierenbescher
ming brengt gevonden of in
beslag genomen fretten bij
het echtpaar. „Volgende
week staat er in één van
de huis-aan-huisbla-
den weer een foto van
een fret", meldt Hen
nie. „Gevonden op de
Akkerwinde in Al
phen. Komt de eige-
naar na vier weken
I nog niet opdagen,
f dan wordt de fret
naar Stichting Fret-
tenopvang Zuid-
Holland overgebracht.
Maar natuurlijk kunnen
we het niet nalaten een
paar fretten voor de rest
van hun leven bij ons te
houden."
Nancy Ubert
m?
ow ien charmeoffensief. Daar zijn we mee begonnen in onze
n« problematische winkel - op het Heinekenplein in Amster-
Ve hebben daarvoor een aantal kordate vrouwen geselec-
:n opgeleid die vanachter de kassa in een speciaal uniform
JT iten in de gaten houden. Ze kijken alle klanten recht in hun
t aan en als die zich verdacht gedragen spreken ze hen aan.
ha :rkt heel goed. Het heeft ook zijn uitwerking op het winke
lt ubliek. Zij zien dat wij er hard aan werken en daardoor
:huwen ze ons weer als ze iets verdachts in de winkel zien.
icces dus dat we ook in onze andere winkels willen gaan toe-
no i. Onder andere de vestiging aan de Leidse Langegracht is
bezig."
to 5
Vlarijn Kramp
UIT DE
archieffoto: Dick Hogewoning
ARCHIEVEN
Hennie die op internet
'skunkmoeder van Nederland'
wordt genoemd. „Maar we
hebben nog nooit meege
maakt dat ze gingen spuiten.
Een stinkdier heeft zelf een
bloedhekel aan die lucht.
Daarom waarschuwt hij eerst
door met zijn voorpoten op
de grond te gaan stampen.
Vervolgens richt hij zijn ach
terste op de persoon of het
dier dat hem bedreigt. Dat
doet hij een paar keer, in de
hoop dat zijn signaal wordt
opgepakt. Werkt dat niet, dan
leegt hij zijn twee stinkklieren
met een krachtige straal."
„Je kleren kun je dan meteen
weggooien", gaat Hans ver
der. „Bovendien probeert een
stinky op de ogen van zijn vij
and te richten en dan ben je
een paar uur blind."
Naar schatting van het echt
paar worden in Nederland
zo'n duizend stinkdieren als
huisdier gehouden. De mees
te worden geïmporteerd uit
Amerika waar menig stinkdie
renfokkerij te vinden is. Die
Amerikaanse stinkerds komen
'ontklierd' Nederland binnen.
In Nederland is het verwijde
ren van de stinkklieren wette
lijk verboden.
Er mogen dan niet zo veel
mensen zijn die stinkdieren
houden, de dieren gelden in
Nederland wel als 'normale'
huisdieren. Nog wel. Sommi
ge dierenwelzijnsorganisaties
hebben in het verleden hun
bedenkingen geuit en Den
Haag heeft dit jaar overwogen
om stinky's op een lijst van
verboden huisdieren te
zetten. De kwestie
blijft voorlopig on
beslist.
Dierenspeciaalza
ken bieden een
stinkerd voor on-
- geveer 175 euro
te koop aan.
Quaon-
De benedenverdieping van de
rijtjeswoning is 'skunkproof.
Dankzij een kattenluik kunnen
de stinkdieren zonder moeite
de tuin in en uit. Op de eerste
etage van de woning is een
frettenkamer te vinden. Hans
en Hennie Weidema vangen
fretten en stinkdieren op.
Daarnaast heeft het Alphense
echtpaar ook nog ruimte voor
vier katten, twee honden,
baard-agamen en verscheidene
nesten Europese dwergmuisjes
en zebra muisjes.
„Ruik je iets?", vraagt Hennie.
„Nee? Dat dacht en hoopte ik
al. Je kunt soms een huis bin
nenlopen waar slechts één kat
als huisdier wordt gehouden
en bij binnenkomst meteen
vergaan van de stank." De
Weidema's hebben een kleine
dierentuin in huis maar geen
enkele geur die dat verraadt.
„We lopen dan ook de hele
dag te schrobben en te boe
nen. We zijn gek op dieren
maar hebben een bloedhekel
aan vliegen. Die komen er bij
ons niet in."
Animal Planet heeft een top
tien van de meest stinkende
dieren ter wereld opgesteld.
De tasmanian devil staat
nummer één, gevolgd door
het stinkdier. „Hans en ik
hebben acht stinkerds", ver
telt
