GESPREK VAN DE DAG Vrolijk, kleurrijk doopfeest Amali Problemen met vrouwen MAANDAG I4JUIMI 2O0j DAGELIJKS LEVEN WE caak/ EP- een Leuke pact van ma Ken MENSELIJK Terwijl hun klant zat te wachten op zijn bonnetje gingen TWEE OBERS l( van een restaurant in Sjanghai er met zijn CREDITCARD vandoor om bij een winkel in de buurt een paar mobiele telefoons te kopen. Ze vie- len door de mand toen de klant, aan wie zij verteld hadden dat er 'een klein probleempje bij het afboeken' ri, was, door zijn creditcardbedrijf werd gebeld met de vraag of het klopte dat hij zojuist 25.000 yuan (2500 euro) had uitgegeven aan nieuwe mobieltjes. De daders waren nooit van plan geweest om lang in de ho reca te blijven werken, maar waren er slechts op uit om er met de eerste de beste creditcard vandoor te gaan, t-meldde het Dagblad van Sjanghai, dat het verhaal publiceerde. Een twee dagen durende VEILING bij Sotheby's in New York van de be zittingen van filmlegende KATHERI- NE HEPBURN heeft een bedrag van 5,8 miljoen dollar opgeleverd. Veel voorwerpen gingen weg voor een veel hoger bedrag dan verwacht. Het meest bracht een bronzen borst- beeldje op van Spencer Tracy uit de jaren zestig. Het werd voor 316.000 dollar afgehamerd, terwijl de ver wachting hooguit 5000 dollar was. Een broche van Hepburns minnaar en miljonair Howard Hughes, bracht 120.000 dollar op, zes keer zoveel dan verwacht. Donderdag werd de trouwjurk van de vorig jaar op 96-ja- rige leeftijd overleden actrice ver kocht voor 27.000 dollar. Foto: EPA Het aantal HONDERDJARIGEN in Japan is de laatste vijf jaar VER DUBBELD. Er zijn nu meer dan 20.000 honderdjarigen in Japan. De Japanse regering heeft een rap port over het toenemend aantal ou deren opgesteld. Daarin staat dat een op de vijf Japanners nu ouder is dan 65. In 2025 is er een pensioen gerechtigde voor elke twee leden van de beroepsbevolking. De rege ring verwacht dat in 2050 een kwart van de bevolking ouder is dan 65. Door die vergrijzing zouden de pen sioenlasten ondragelijk worden. Katherine Hepburn Als je altijd gehoorzaam bent, mis je al het plezier Een METEORIET van 1,3 kilo is za terdag een WONING in de Nieuw- Zeelandse stad Auckland binnenge- knald. Bewoonster Brenda Archer vertelde aan de televisiezender TV1 dat ze een harde klap had gehoord en dat het huis zich daarna met stofwolken had gevuld. Toen die wa ren opgetrokken ontdekte zij op de bank in de woonkamer een zwarte steen die warm aanvoelde. Archer zei vooral opgelucht te zijn dat geen van haar huisgenoten de meteoriet op zijn hoofd had gekregen. Des kundige Joel Schift van de universi teit van Auckland zei dat het zeer zelden voorkomt dat een meteoriet inslaat in een huis. ,,En dit is een bijzonder fraai en groot exemplaar." Een OEKRAIENER is in zijn eentje van Barbados naar Cuba GEROEID. Afstand: ongeveer duizend kilome ter. Cubaanse media melden dat Ralvel Rezvoj, geoloog van beroep en gek van de zee, 26 dagen lang zestien uur per dag heeft geroeid. Hij at vis uit de zee en dronk zeewa ter dat hij met een klein ontziltings- apparaat op zijn bootje drinkbaar kon maken. Een MENUKAART uit het legendari sche passagiersschip TITANIC heeft op een veiling in New York 75.000 dollar opgebracht. De kaart om schrijft de laatste maaltijd van de passagiers eerste klasse op de boot, die op 14 april 1912 op zijn eerste reis na een botsing met een ijsberg zonk. Van het menu zijn naar ver luidt drie exemplaren bewaard ge bleven. De geveilde originele kaart was door een overlevende van de ramp gered. Een menukaart uit de lste klasse van een eerder diner bracht 20.000 dollar op. Een menu 3de klasse verwisselde voor hetzelf de bedrag van eigenaar. Een doldrieste OLIFANT die door In diërs verantwoordelijk wordt gehou den voor de dood van meer dan twintig mensen mag NIET TER DOOD worden gebracht. Er is onvol doende bewijs om de verdachtma kingen tegen het dier hard te ma ken, aldus een natuurtoezichthou- der. Dorpelingen in de heuvels bij het Indiase Jamshedpur zeggen dat het dier de afgelopen vijf maanden zeker twintig mensen heeft vertrapt. SANDY EN BUD, de maatjes van de beroemde FLIPPER, hebben op nieuw een duik genomen tussen de dolfijnen. Zo vierden ze in de Ameri kaanse staat Miami de 40ste ver jaardag van de gelijknamige televi sieserie, die liep van 1964-1967. Luke Halpin en Tom Norden, die de rollen van Sandy en Bud vertolkten, zijn inmiddels 57 en 52. De vijf ver schillende dolfijnen die Flipper speelden zijn allemaal dood. Voor de reünie waren daarom twee naza ten van de oorspronkelijke Flippers opgetrommeld. Foto: GPD Kanonschoten en klokgelui bege leidden in vroeger tijden de doop van een toekomstige troonopvol ger. Dat ceremonieel is niet meer van deze tijd. Voor erfprinses Ca- tharina-Amalia waren er zaterdag lachsalvo's en zwaaiende kinde ren. Dat maakte de doopplechtig heid in de Haagse Grote- of Sint Jacobskerk vrolijk, feestelijk en zoals door de prinselijke ouders gewenst, zeer eigentijds. De vermaningen van thuis waren heel duidelijk geweest. Rechtop zitten. Niet kletsen. Geen gekke bekken trekken. Maar zodra de 280 brugklassers uit de twaalf pro vincies en de vier grote steden zichzelf op televisie zagen, gingen de handen omhoog. Met de pro grammaboekjes werd uit alle macht gezwaaid. Naar de trotse ouders en klasgenootjes in Oud- Vossemeer, in Zwolle of Hollum. 'Kijk, ik ben op televisie!' fluister den de jonge genodigden in de Grote Kerk. Alle afspraken en goe de voornemens waren in één Idap vergeten. De dienst moest gericht zijn op de toekomst. Willem-Alexander en Maxima wilden een belangrijke plaats voor de generatiegenoten van hun dochter Amalia. Daarom kregen bijna driehonderd scholie ren de beste plaatsen in de kerk. De afgelopen weken hadden ze met moeder of vader geshopt of de klerenkast overhoop gehaald om er zaterdag mooi uit te zien. De een droeg voor het eerst laars jes met een hakje, de ander het eerste pak, maar mooie T-shirts en truitjes waren er net zo goed. Het gaf de kerk volop kleur. Amalia bleef volkomen rustig onder alle drukte van de doopplechtigheid. Foto's: ANP En da bonte uitdossing van de jeugd, in contrast met het meer traditionele donkerblauw en grijs van de oudere (mannelijke) geno digden, sloot naadloos aan bij de versiering van de Grote Kerk. Op nieuw speelden scholieren daarbij de hoofdrol, want leerlingen van de Haagse Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten maak ten van meer dan duizend kin dertekeningen drie gigantische, kleurrijke 'mobiles'. „Specta culair", meende Willem- Alexander. Het was inder daad bijzonder, zeker in combinatie met de gekozen pioenrozen. In die eigentijdse ambian ce straalde het ouderpaar, dat zich bij binnenkomst een stuip lachte omdat het kerkvolk niet uit de voeten kon met het proto col. Ceremoniemeester Gil bert Monod de Froideville had het duidelijk gezegd. 'Wan neer de dopeling binnenkomt, Amalia dus, dan moet u blijven zittten, dan kan iedereen het goed zien.' Maar wat te doen bij de bin nenkomst van Willem-Alexander en Maxima? Staan, zitten, weer staan, zitten. Voor de prins en prinses die bij deur wachtten op het inzetten van de muziek, leek het of de genodig den de 'wave' inzetten. Willem- Alexander had daarna moeite zijn gezicht weer in de plooi te krijgen terwijl Maxima trotser, gelukkiger en zelfverzekerder dan ooit aan zijn zijde naar het kerkkoor liep. Natuurlijk, deze middag stond Amalia centraal, maar het was toch ook, en misschien nog wel meer, de lang verbeide dag van Méxima. Op haar huwelijksdag in 2002 had ze haar ouders moeten missen. Consequentie van zijn rol in de Argentijnse geschiedenis, als lid van de regering die onder de mili taire junta werkte. Jorge Zorre- guieta was niet welkom en zijn vrouw Maria del Carmen was soli dair met haar man en bleef ook weg. Maar nu, nu Amalia dan ein delijk werd gedoopt -katholieken zijn daar veel sneller in dan pro testanten- waren ze er allebei. Naast koningin Beatrix nog wel, omdat de doopplechtigheid toch vooral werd gezien als een fami liegebeurtenis. Het knikje van Maxima naar haar ouders was veelbetekenend, de tranen van Jorge na de doop illustreerden zijn geluk. Buiten echter werd te gen zijn aanwezigheid gedemon streerd. Het leek wel of Amalia de blije sfeer aanvoelde toen ze door tante prinses Laurentien de kerk werd binnengedragen. Beelden van het prinsesje, te zien op de televisie schermen op de pilaren, hadden de gasten al vertederd. De achter Laurentien meelopende jongste Doop wint op tv niet van voetbal De rechtstreekse uitzending van de doopplechtigheid trok zaterdagmiddag 1,7 miljoen kijkers, zo blijkt uit cijfers van de stichting Kijkonderzoek. De samenvatting 's avonds trok nog eens 835.000 kijkers. Dat is bij elkaar net iets min der dan het totale aantal be langstellenden voor de uitzen ding van de openingswedstrijd Portugal-Griekenland van het EK voetbal. Daar keken 2,8 miljoen mensen naar. 'Serieuze relaties' ongehuwde prinsen 'Ze zijn goede vriendinnen van de familie'. Dat was de classificatie die de Rijksvoor lichtingsdienst zaterdag ge bruikte voor Anita van Eijk en Aimee Söhngen. Aan de arm van respectievelijk prins Pie- ter-Christiaan en prins Floris - de twee nog ongehuwde jong ste zonen van prinses Mar griet en Pieter van Vollenho ven- werden ze in de Grote Kerk in Den Haag voor het eerst 'officieel' aan het Neder landse publiek voorgesteld. generatie 'Oranjes' -de kinderen van Laurentien, Maurits en Bern- hard jr- deden dat nog meer. De 2-jarige Isabella van Vollenhoven (dochter van Bemhard en Annet- Jorge Zorreguieta en zijn vrouw naast koningin Beatrix. Foto links: Amalia werd door tante prinses Laurentien de kerk binnengedragen. te) zette een fikse keel op la moest gaan zitten, de v door de kerk was veel te lei weest. Amalia ondertussen bleef men rustig onder alle druil de armen van Maxima gaf: kik, gaapte zelfs, toen domi Carel ter Linden haar hooft sprenkelde met water uit d daanrivier, geschonken do vrienden van de prins, hee tiek correct afkomstig uitl de Palestijnse gebieden en nië. En toen de doopgetuig haar hun beste wensen uit ken, leek het of ze even z\v Een oefening voor later nu schien. Amalia werd 'optimisme, 2 trouwen en vriendschap' t( wenst door Mare ter Haari peettante kroonprinses Vic van Zweden 'plezier in het en vreugde om anderen te pen'. Prins Constantijn we 'een open oog voor wat an Herman Tjeenk Willink vro ^ruimte om zichzelf te zijm kracht om zichzelf te blijve oom Martin Zorreguieta w dat 'ze altijd de bescheidei heeft ona eigen fouten te h( nen en de wil hiervan te lei Dominee Ter Linden hoop Amalia 'eens zou begrijpen om haar ouders haar lieten en daarmee verbonden me „Want als het eenmaal totl doordringt voor welke toel zij in de wieg is gelegd, is d groot dat zij denkt: maarw wel? Moet ik dit ook? Wiev dat van mij? De mensen, di schiedenis van dit land? Vil1 God het van mij?" vroeg T( den. „En als, naast de schoonhi haar roeping, ook de zwaa daarvan tot haar doordring zij ook denken: kan ik dati Wie anders kan haar daaro antwoord geven dan tenslt zelf? En uit welke bronnen wijsheid kan zij daarbij pul Daarom hebben de vaderi moeder van Amalia hun ki vanmorgen naar deze kerk bracht", zei hij, opdat ze d God, steun kan vinden. 'Hl goed', was de slotwens voo prinsesje, dat met haar veil ogen gericht op Méxima, h eerste koninklijke en kerke remonie 'professioneel' do stond. Hans Jacobs Heimelijk probeert mijn zoon (7) voor de derde keer zijn glas te vullen met de aangelengde sangria waar mee tia Clara ons naar het terras van haar restau rant El Camion in Calpe heeft gelokt. Zijn moeder is in gesprek met de camarero, die ze na het succesvol doorlopen van de cursus Spaans I van onze bestel ling probeert te doordringen. Van de overkant van de tafel schiet de hand van de vriendin van mijn ee ga naar de pols van mijn zoon, die vastzit aan de vingers die zich al om het handvat van de kan sangria hebben gebogen. De betrapte, stille drinker schudt mismoedig het hoofd en kijk mij en mijn in Spanje rentenierende vriend aan. „Nóg een pro bleem met vrouwen", zegt hij. „Ze kunnen het ge woon niet uitstaan als je het naar je zin hebt. Het hele jaar door weet hij zich vooral bespied door het paar ogen van de vrouw die hem verwekt heeft. Maar op vakantie bij onze vrienden in Spanje - zelf meer dan bewust kinderloos, maar zich enkele we ken per jaar vrijwillig opwerpend als 'lease-ouders' van die van ons - krijgt onze zoon er nog een paar bij. Bij alles wat hij - achter of voor de rug van zijn moeder - uitvreet, loopt hij een twee keer zo groot ri sico om te worden gecorrigeerd. Tweeënhalf keer, ei genlijk, als ik de keren dat hij door zijn oudere zus (12) terecht wordt gewezen, erbij optel. Hij raakt er aanvankelijk een beetje door van slag maar accep teert het na enkele dagen als één groot complot van de andere sekse om het leven onmogelijk te maken. Wij, de twee andere mannen in het gezelschap, staan aan de goeie kant. Op een toon van 'ouwe-jongens- krentenbrood' betrekt hij ons na elke terechtwijzing bij de analyse ervan, die hij steevast begint met de woorden: 'Nógeen probleem met vrouwen...'. Waar na er een vaststelling volgt die volgens hem opgaat voorzon één miljard geregelde rokkendragers op de ze aardkloot. „Nóg een probleem met vrouwen: ze laten je geen moment met rust.(Als hij zijn compu terspelletje moet onderbreken om de schrijfoefenin gen te doen, die hij voor de vakantie van zijn juf heeft meegekregen.) „Nóg een probleem met vrou wen: ze zeggen duizendkeer hetzelfde.(Als hem voor de vierde keer wordt gevraagd zijn pyjama aan te gaan trekken.) „Nóg een probleem met vrouwen: ze doen nooit wat ze hebben beloofd.(Als iets wat hij graag wil door onvoorziene omstandigheden - wolkbreuken bij een zwembaduitje; de zondagsslui ting van een safaripark - niet doorgaat.) Zijn analy ses van de vrouwelijke soort zijn nog redelijk mild als hij zijn tegenstandsters onder gelioorbereik weet. Maar als de afstand groter reikt, worden ze vrijmoe- f diger. Als hij naar zijn kamer wordt gestuurd om een tapijt van Knexx en Legostenen op te ruimen, hoor ik hem in de gang mompelen: „Nóg een probleem met vrouwen: ze zijn te lui om zelf wat te doen. "En als hij (de rest van het ge zelschap zit op het terras) in de keuken ont dekt dat zijn favoriete chocoladetoetje is op gegeten - hij heeft wel zo'n vermoeden van de daders - lispelt hij: „Nóg een probleem met vrouwen: ze zijn gewoon egoïstisch. Mijn Spaanse companero en ik bevinden ons in een moeilijke positie. Door ons elke keer jo viaal bij zijn kwalificaties van de andere sekse te betrekken, zoekt mijn zoon onze bevestiging. Maar daar passen wij voor. Met strakke ge zichten, een mensvriendelijke oogopslag en de mondhoeken in de neutraalstand nemen wij met onze lichaamstaal nadrukkelijk afstand van zijn uitspraken. Want dat is nóg een probleem met vrou wen: je kunt er maar beter geen problemen mee krijgen. Reageren: column@dickvanderplas.nl

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 14