KUNST CULTUUR
Alice Cooper als uitlaatklep
The Duke is en blijft een echte jazztent
Leuk Z
is bes
moeili
Maagden stoeieJ
met levensvragej
Hans Hagen wint Gouden Griffel 2004
'Vincent Furnier zelf is relaxed, optimistisch en grappig'
v
dinsdag 8 JUNI 2004
Foto: Evert Elzinga
Kunst met
een grote V
Amsterdam - Het veilinghuis
Christie's staat morgen even in
het teken van de voetbalgekte
rond het naderende EK in Por
tugal. Ter veiling komt een
beeldje dat Kees Verkade in
1978 maakte van Johan Cruyff,
de beste voetballer van Neder
land ooit. De kleine bronzen
sculptuur wordt ingezet op
3000 euro.
Jonge zangeressen
op Stadhuisplein
leiden - Taylor Mae, Martine
Beermann en Tessa van Tol
zingen op 3 oktober op het
Stadhuisplein. De drie jonge
zangeressen verdienden dat op
treden door de finale van L'ei-
dols Kids van afgelopen zondag
in hun leeftijdscategorie te win
nen. Mae (8-9 jaar), Beermann
van 10-11 jaar) en Van Tol (12-
14) sleepten met hun winst bo
vendien nog een uitje of evene
ment voor hun schoolklas in de
wacht, variërend van een bio
scoopbezoek tot een verzorgd
discofeest. In totaal deden 14
kinderen mee aan de eindstrijd
in D'Oude Harmonie aan de
Breestraat.
Rijnsburg Klassiek
bij paardenmarkt
leiden - Ook nu weer maakt
Rijnsburg Klassiek deel uit van
de paardenmarkt in het dorp.
Morgen verzorgt pianist Simon
van 't Hoff het hoofdprogram
ma van het concert in de hal
van het gemeentehuis. De
dwarsfluitistes Marinda Kusters
en Denise van Leeuwen, bege
leid door Tjin Nio Tjia op vleu
gel, openen om 19.30 uur het
concert dat gratis te bezoeken
is.
Rashad wint
Tony Award
new York - De Amerikaanse ac
trice Phylicia Rashad, die naam
maakte als tegenspeelster van
Bill Cosby in de Cosby Show,
heeft als eerste zwarte actrice
de Tony Award voor beste actri
ce gewonnen. Ze ontving de
prestigieuze theaterprijs voor
haar rol als matriarch van een
zwarte familie in het toneelstuk
A Raisin in the Sun. Jefferson
Mays won de Tony voor beste
acteur voor zijn rol in I Am My
Own Wife, dat tevens de prijs
voor het beste toneelstuk in de
wacht sleepte. Avenue Q werd
uitgeroepen tot beste musical.
amsterdam/anp - Hans Hagen
krijgt de Gouden Griffel 2004
voor zijn kinderboek 'De dans
van de drummer'. Volgens de
stichting Collectieve Propagan
da van het Nederlandse Boek
(CPNB) is dit het mooiste Ne
derlandse kinderboek.
Hagen krijgt ook een Zilveren
Griffel voor zijn boek 'Zwaantje
en Lolly Londen'. De schrijver
van kinderboeken ontving in
voorgaande jaren al drie Zilve
ren Griffels.
De prijs voor de mooiste illu
straties, het Gouden Penseel,
gaat dit jaar naar Jan Jutte voor
zijn werk in het boek 'Een muts
voor de maan'. De tekenaar
ontving al eerder twee Gouden
Penselen van de stichting CP
NB. De prijzen worden vlak
voor de vijftigste kinderboeken
week op zondag 26 september
uitgereikt.
Niet alleen Hagen en Jutte vie
len in de prijzen. Het CPNB
reikt nog zes andere Zilveren
Griffels uit. Die prijzen gaan
naar Imme Dros (Het mooiste
boek van de wereld), Bart
Moeyaert (De schepping), Ed
ward van de Vendel (Supergup-
pie), Cornelia Funke (De die
venbende van Scipio), Bas van
Lier (Het zeeboek) en Bibi Du-
mon Tak (Camera loopt... actie!
Ook twee tekenaars mogen in
september een prijs ophalen.
De Zilveren Penselen zijn dit
jaar voor Wolf Erlbruch (De
schepping) en Isabella Vanden-
abeele (Rood Rood Roodkapje).
Hans Hagen viert zijn griffel met een zoen en een glas champagne.
Foto: ANP
dublin/gpd - Alice Cooper-fans
die komende zaterdag van plan
zijn af te reizen naar het Arrow
Rock Festival in Lichtenvoorde,
kunnen gerust zijn. De koning
van de shock-, glam-, horror- en
al die andere vormen van thea
trale rock zal die dag zeker z'n
absolute klassieker Halo Of Flies
spelen. In de lange uitvoering.
„We hebben het de afgelopen
tournees niet gespeeld, maar ei
genlijk is het gewoon een te gek
nummer en een publieksfavoriet.
Bovendien speelt mijn band Halo
Of Flies te gek. Dus we doen het
weer", meldt Alice Cooper.
Het is nu Vincent Fumier die
hier spreekt. Een sympathiek,
gepassioneerd en ook relative
rend overkomende man, al
thans in het kleine half uurtje
dat hij tot onze beschikking
staat. Een paar uur na het inter
view begint de show in Dublin.
En dan verandert Vincent
Fumier in Alice Cooper. Hij
heeft er zin in. „Het is alweer
een tijdje geleden dat ik Alice
was. Vanavond is eindelijk onze
eerste show van de nieuwe we-
reldtoer. Een uur of twee van te
voren ga ik altijd naar de zaal, ik
rommel wat met m'n spullen,
kleding en make-up. Een half
uur voor de show wordt ik echt
Alice. Ik kijk er naar uit."
Furnier is erg relaxed, optimis
tisch, grappig. Een huiselijke
man die gelukkig is met z'n ge
zin, zo zegt hij zelf. Alice Coo
per is nogal anders. .Alice is
onuitstaanbaar, arrogant, cy
nisch, dominant, het publiek is
z'n slaaf. Alice denkt dat hij de
totale controle over het publiek
heeft. Hij is niet leuk of grappig.
Althans niet zoals Vincent is.
Toch moet ik vaak erg om Alice
lachen", grinnikt de persoon in
kwestie.
Iedereen zou een soort uitlaat
klep als Alice Cooper moeten
hebben. Dan zou het gros van
de psychiaters zonder werk zit
ten, denkt de 56-jarige in Los
Angeles woonachtige zanger.
„Optreden is voor mij een soort
therapie. Ik raak al m'n frustra
ties en problemen kwijt. Ik
denk ook dat iedereen een
Alice Cooper alias Vincent Furnier mag in zijn vrije tijd graag golfen. Dat was jarenlang zijn best bewaarde geheim. Foto: GPD
soort Alice in zich heeft, die er
af en toe uit moet. Maar veel
mensen weten niet hoe ze dat
moeten doen. Bij veel muzikan
ten zie je trouwens dat ze op
het podium ineens heel andere
mensen worden. Toevallig
speel ik Alice, maar een Mick
Jagger die optreedt is ook een
totaal ander persoon dan de
Mick Jagger die niet op het po
dium staat. Artiesten die op het
podium heel overdreven en
hoogdravend doen, zijn in het
dagelijkse leven vaak heel rusti
ge mensen. Mijn vermomming
heet Alice Cooper."
En dat karakter bestaat inmid
dels ruim 35 jaar. Maar hoewel
hij langzaam de pensioenge
rechtigde leeftijd nadert, kent
Alice Cooper nog geen fysieke
beperkingen.
„Het is heel opvallend, maar ik
Pepijn Hijdra en Jeroen Bos brengen nieuw leven in oud Leids café
door Herman Joustra
leiden - De in Leiden wereldbe
roemde eigenaar Dick Wansink
mag zijn zaak dan hebben ver
kocht, jazzcafé The Duke aan de
Oude Singel heeft zijn vertrouw
de gezicht behouden. Aan de
buitenkant nog steeds dezelfde
frisgroene luiken in een witte ge
vel, binnen nog steeds die don
kerbruine kleuren en vergeelde
foto's van muzikanten die er ooit
optraden. En weer zullen optre
den, want de filosofie achter het
café is en blijft dezelfde: The Du
ke moet een jazzcafé zijn met,
als het even kan, elke avond live
muziek.
Tuurlijk, een beetje is er wel
veranderd, maar dat is niet om
meteen een eigen, persoonlijk
stempeltje op de zaak te druk
ken, zeggen de nieuwe eige
naars Pepijn Hijdra en Jeroen
Bos. Dat is bijvoorbeeld ge
beurd omdat de tand des tijd
wat al te nadrukkelijk aan het
interieur had geknaagd. Dus is
onder meer de bar geschuurd
en opnieuw gelakt en is er flink
schoongemaakt. „Je kunt het
natuurlijk allemaal wel bij het
oude laten, maar op een gege
ven moment houdt het op",
zegt Hijdra. „Dan ziet iets er
echt niet meer uit. Bovendien,
aan het karakter van de bar is
zo toch niets veranderd?"
Dat is ook juist één van de
voornaamste redenen die hem
deed besluiten de tent van
Wansink over te nemen. „Ik
ben zelf muzikant - ik speel
piano en Hammond - en ik
kom hier al een jaar of zeven,
een paar avonden in de week,
omdat het een gezellige tent is
en omdat er zo vaak op hoog
niveau gemusiceerd wordt."
Vanwege zijn frequente bezoek
kende Dick Wansink Hijdra
goed en vice versa. Toen de van
nature energieke kroegbaas een
tijd terug vanwege zijn slechte
gezondheid wat gas terug wilde
nemen, was de vervolgstap
voor beiden na enkele gesprek
jes duidelijk: muzikant en mu
ziekliefhebber Hijdra moest
The Duke maar overnemen.
Opdat het jazzcafé zou blijven
bestaan.
Om een lang verhaal kort te
maken: Hijdra benaderde Bos,
collega-muzikant (drummer)
en voormalig horeca-ondeme-
Kuipers
mer in Delft, die zich al snel be
reid verklaarde samen met hem
The Duke te runnen. „Omdat
mijn liefde voor muziek en voor
horeca op deze manier mooi
samenkomen."
Na alweer twee maanden in be
drijf te zijn geweest, vieren ze
het nieuwe leven van The Duke
ondervind geen enkele hinder
van het feit dat ik ouder word.
Ik ben in topconditie. We doen
deze toer zeventig shows en ik
heb er alleen maar ontzettend
veel zin in. De jongens in mijn
band zijn allemaal de rond de
dertig en zij zijn halverwege de
show al behoorlijk uitgeput.
Maar ik ga gewoon door, ik pep
ze zelfs op. Ik blaak van de
energie, hoewel we iedere
avond anderhalf uur spelen, 28
songs maar liefst. Dat is niet
mis. Nee, ik gebruik geen alco
hol en drugs meer. Dat heb ik
vroeger genoeg gedaan en heb
mijn lesje daaruit geleerd. Dat
ik clean ben heeft ongetwijfeld
een grote invloed op m'n licha
melijke conditie."
Onder die 28 nummers uiter
aard oude krakers als School's
Out, Elected en No More Mr.
Nice Guy. „Ik haat het om die
nummers te repeteren, daar
voor heb ik ze te veel gespeeld.
Het repeteren laat ik aan de
band over, ik doe daar niet
meer aan mee. Maar ik speel de
songs graag live voor het pu
bliek"
Naast oudjes zal Alice Cooper
ook een aantal nummers van
zijn nieuwe, 28ste album 'The
Eyes of Alice Cooper' spelen,
zoals Detroit City, een ode aan
de rockscene in zijn geboorte
plaats. The Eyes... klinkt overi
gens ongemeen rauw, heavy en
geïnspireerd. Cooper: „Mijn vo
rige platen klonken meer bom
bastisch. Goed geproduceerd,
helemaal perfect opgenomen.
Maar nu wilde ik graag een
soort live-plaat maken. Er staan
foutjes op de plaat, tempo's
zweven soms. Maar dat heb ik
nu eens gewoon laten staan.
Net zoals we dat vroeger ook
deden."
Uiteraard staat de nieuwe Alice
Cooper-show ook weer bol van
de effecten en stunts. Alice èn
band zijn vier dagen in Dublin
aan het repeteren geweest en
dan met name op het theater
aspect. Al te veel wil Cooper
daar niet over kwijt trouwens.
„Nee, dat moet toch een verras
sing blijven. Maar het wordt
wel weer een spektakel."
Alice Cooper speelt op 12 juni
op het Arrow Rock Festival in
Lichtenvoorde
recensie jeugdthe
paulien koopmai
Voorstelling: "Yo Choco loco!'.
Boem. Regie: Marike van I
Elselien Dijkstra. Spel: Louti I
Tim van Dijk, Marijn Oudsh
Gezien: 6/6 Theater Ins Blau
Wie voelt zich nooit klc
genover de wereld, het i
of de kosmos? Stel dat
reld een pluisje is op di
een reus. Dat we in het|
penhuis leven van een
naar. Of dat er iemand
soort god - die aan de
trekt van ons bestaan.
Choco loco!' is het een
gehuld in een chocolat
gewaad die vanuit een
hut haar wereld regeei
haar bliepende afstam
ning zet Coco het veija;
partijtje van de jarige
haar hand.
De Leidse kindertheat<
Pats Boem, met kinderejst
basisschoolleeftijd, koi
jaar met een eigen the;
ductie. De elf kinderen
ken zelf het verhaal. RejjE
Marike van IJssel licht
toe: „Dit jaar geen sp;
of mysterieuze voorstel
maar een grappige.'
In Yo Choco loco!' komj
verschillende kinderen
Abels verjaardags- anni
peerpartijtje in het bos
ren. Ze hebben weinig
kaar gemeen. Laurentii
tutje. Rune is een alto.
Daantje en Rik zijn echt
ziekfreaks. Dat botst,
rond het kampvuur ni<
gezellig wil worden. Ooi
(de chocoladedame) da
haar manipulaties een \i
lende duit in het zakje.
De voorstelling heeft ei
mooie hoogtepunten.
haal van Laurentien,
in het water duikt en in|
daante van twee jongei
venkomt, is leuk gevoni
drie meisjes die experi
ren met babyroze, paant
zwarte lippenstift, en bi'-'
kleur worden gegrepen
een rare betovering en
muzikale intermezzo's
der andere de 'Ketchui
ten de voorstelling lel
gen. i
Toch blijkt het een lastig
ve om de voorstelling gitp
maken. Dat is niet zo ram
wie lollig wil zijn moet t) ti
van het zelfvertrouwen fct
toneelspel het liefst tot bi
nesses beheersen. Voorkti
meeste spelertjes zal hefcr
eng zijn om voor een vcfer
te staan. Jammer is ookfcr
verhaal zelf je niet echt ^j]
puntje van je stoel laat a
Daarvoor bestaat het ui
losse flarden. Misschien
een geheimzinnige of sj
de voorstelling uiteinde 4
ietsje leuker.
vanavond met een feestelijke
opening. Wansink liet recent
nog weten zeer content te zijn
met de nieuwe eigenaars en
stapt nu het weer beter met
hem gaat geregeld zijn oude
kroeg binnen. Net als de andere
stamgasten en muziekliefheb
bers. „De mensen komen toch
voor een bepaalde sfeer", bena
drukt Bos nog maar eens. „Die
is er nog steeds."
Ondanks de, met name kleine,
cosmetische veranderingen. Hij
noemt er nog een paar. „De
muzikanten hebben nu betere
faciliteiten, betere apparatuur
tot hun beschikking. Zo is er de
mogelijkheid om, als bands dat
willen, het optreden op te ne
men. Wie wil kan hierachter in
de zaak gebruik maken van een
ruimte om bijvoorbeeld een
feestje te geven. Gratis, maar
voor de drank moet natuurlijk
wel worden betaald."
En dan nog iets: we hebben nu
ook een keukentje. Daar kun
nen we nu broodjes klaarma
ken. Tsja, er ligt een prachtige
terrasboot voor de deur. Mooi
genoeg, vinden wij, om 's mid
dags al open te gaan, om twaalf
uur. Met koffie alleen kom je er
dan natuurlijk niet."
Al met al een flinke uitbreiding
van de openingstijden, aange
zien The Duke in het verleden
pas om zeven uur 's avonds
openging. Maakt niet uit, zegt
het duo. „Daarom doen we het
nu ook met z'n tweeën. Boven
dien, wij kunnen nu zelf zeven
lange dagen per week genieten
van muziek. Veel mooier kun
nen we het niet hebben."
theater recensie
Wijnand Zeilstra
Voorstelling: I.N.R.I. van en door de
Bloeiende Maagden. Tekst: Ingrid
Wender en Minou Bosua. Gezien:5/6,
schouwburg Leiden Aldaar weer te zien:
19/10
Ze zorgen steeds opnieuw voor
een verrassing: Ingrid Wender
en Minou Bosua oftewel De
Bloeiende Maagden. In 'I.N.R.I'
staan ze niet met hun tweeën
op het podium, maar werken ze
samen met een grote groep stu
denten van een theateroplei
ding. Het resultaat is een leven
dig spektakel waarin met tal
van levensvragen wordt ge
stoeid. Het is een energieke
voorstelling die je geen mo
ment rust gunt. Eén ding willen
de Bloeiende Maagden name
lijk absoluut niet: vrijblijvend
amusement maken. Het moet
ergens over gaan en bij voor
keur zelfs enige verwarring
stichten.
Verwarrend is deze productie
zeker geworden. Van begin tot
eind ademt het verhaal de res
pectabele bevlogenheid van de
makers. Het oudtestamentische
scheppingsverhaal wordt met
het Evangelieverhaal van Jezus
verbonden. Niet via een recht
streekse lijn maar via filosofi
sche beschouwingen omtrent
het niet-kunnen-kennen van de
werkelijkheid, theologische
kwesties, als de al dan niet vrije
wil van de mens in rel;
almacht van God, en dt
nicaanse omwenteling
wereldbeeld.
En alsof dat al niet mill jj
doende zou zijn, spelen 'J
nog eens het beroemde
tussen fictie en werkelij
De spelers geven op eer
ven moment comment;
de artistieke invulling v<
geen zijzelf op dat mom
het podium brengen. In
lijk wordt er derhalve hi
overhoop gehaald. Miss
wel gewoon te veel, ware'
punt dat ze kennelijk wil11
maken, raakt door deze 1
inzichtelijke kluwen om
licht.
Sterk vereenvoudigd sai fj
vat komt het er uiteindt
op neer, dat ze zich afvi e
wat er in tweeduizend j;
christelijke beschaving 1
ze wereld is misgegaan. 0
toe vertellen zij het evar
verhaal opnieuw, conip r
muziekmakende en dair*
apostelen, discussies tu
goddelijke Vader en de
een parodie op de kruis 1
Een antwoord op het ui
punt geven zij niet; dat i6
zelfsprekend ook te veel 1
vraagd. Maar het theatr I
daaromheen is zonder 1 a
trigerend. De veelzijdig!
van de voorstelling stem"
ook tot nadenken. Allee 81
over de vraag hoe het b 11
mes toch steeds weer lu
de klippen der smakelo
behendig te omzeilen, 0 11
gaan ze ver, heel ver. 168
