verricht wonderen Oranje zwabbert naar EK nick Boys: alles klopt behalve de uitslag Coria tovert, Gaudio De ruit ligt aan diggelen een isterscore ■deinen Dekker ten titel nnfen haar los coach imiraten bi - Aad de Mos is be- ot bondscoach van de -Me Arabische Emiraten, 'is de opvolger van de "odson, die onlangs •lagen. De Mos, die anden geleden ver- ainer van Al Hilal in ibië, tekende voor een et afronden van de lesprekingen is hij slag gegaan. Als neemt De Mos oud- iné Eijer mee en de Winckel. De laatste issistent bij Al Hilal. toet VAE naar de van het wereldkam- lap in Duitsland lood- 16. In de poule met Je- iland en Noord-Korea bovenaan met 7 pun- luels. De winnaar van komt in een volgende :echt en de winnaar is direct geplaatst voor "rinds 1990 deed de na- ioeg niet meer mee indtoemooi om de !l. door Jaap van Essen Amsterdam - Oranje reist mor gen af naar Portugal. In de kof fers ontbreken vooralsnog de vorm, het zelfvertrouwen en een speelwijze. Ierland schoot wat Dick Advocaat betreft zaterdag de beruchte ruit aan diggelen: o- 1. Wat hij nu van de scherven aan elkaar gaat lijmen weet hij niet. De bondscoach toont zich deze dagen de grootste twijfelkont van Nederland. Woensdag in Lausanne vertelde hij nog on omwonden dat voetballen met vleugelspelers wat hem betreft voorlopig geen echte optie was. „Daarvoor moet je vleugelspit sen hebben die in vorm zijn en die heb ik niet." Zaterdag, na afloop van het wederom ont hutsende Oranje-optreden te gen een Iers B-elftal in vakan tiestemming, kondigde Advo caat evenzo vrolijk de terugkeer van de vleugels aan. Schrijnender kan het zwabbe rende beleid van Dick Advocaat niet worden geïllustreerd. De Kleine Generaal acteerde de af gelopen weken Grote Zelfverze kerdheid („Wij weten waar we naar toe willen"), maar daar is inmiddels niets meer van over. De voorbereiding leverde twee verdiende nederlagen op (Bel gië en Ierland), alsmede een onthutsend slecht oefenduel te gen de pygmeeën onder de voetbaldwergen, de Faeroër-ei- landers. Onder Dick Advocaat woedt ei genlijk al twee jaar doorlopend een gek makende discussie over de speelwijze in aanvallende zin. Zaterdag werden werkelijk alle varianten nog eens samen in één droevige vertoning van 90 minuten gepropt. Alles kwam voorbij: twee centrum spitsen, één centrumspits, an derhalve centrumspits, geen vleugels, één vleugel, twee vleu gels, wel een ruit, geen ruit en zovoorts, enzovoorts. Het was om dol van te worden, en dat gebeurde dus ook in letterlijke zin op het veld. Veel spelers waren de weg vol ledig kwijt. Van der Vaart nog wel het meest. In de eerste helft speelde hij achter de spitsen, maar had geen enkel idee waar hij wel of niet moest lopen. Hij kwam slechts vijftien keer aan de bal in 45 minuten en verloor het speeltuig daarbij in de helft van de gevallen. Clubgenoot Sneijder had hetzelfde pro bleem. Tekenend was de aanloop naar het doelpunt van Robbie Kea- ne. Ruud van Nistelrooij leed op slag van rust balverlies in het Ierse strafschopgebied. Daarvandaan kon de bal zo maar zonder enig probleem over de hele Nederlandse rech terflank naar voren worden ge transporteerd. Rechtshalf Sneijder stond namelijk gezellig bij zijn maatje Van der Vaart, voor de bal, in de spits. Het op treden van de Nederlandse de fensie was vervolgens natuurlijk ook om te huilen. Oranje begon de tweede helft met een opstelling die tenmin ste logisch was. Een centrum spits, Van der Vaart daar kort achter en Seedorf als het aan speelpunt daar weer achter. De Milanees is in die centrale rol veel beter dan Van der Vaart, zo werd snel duidelijk. Vijftien mi nuten, dertien balcontacten, slechts eenmaal balverlies. Het zegt ook wel iets over de tragiek van bondscoach Dick Advocaat. Hij maakt vrijwel nooit eens een echte keuze en als hij het wel doet is het net de verkeerde. Hij benoemde Van der Vaart tot zijn belangrijkste man in de ruit, terwijl Seedorf tot dusverre een klasse beter acteerde op die positie. De bondscoach wist voor aan vang van de oefencampagne al lang en breed dat een fiks aan tal van zijn spelers de echte vorm ontbeert. Spelers die zoe ken naar het goede gevoel heb ben altijd behoefte aan zeker heden. Zonder vastigheid van speelwijze komt de vorm nooit terug. Advocaat deed echter het omgekeerde van wat noodzake lijk was. Geen duidelijkheid, maar experimenteren in speel wijze en personele bezetting. Het gevolg is dat de meeste spelers ten opzichte van dertien dagen geleden er niet bepaald op vooruit zijn gegaan. Zelfs Jaap Stam en Phillip Cocu be ginnen slippertjes te maken. Nog erger is het met de spitsen. In Nederland werd erg gela chen om de zoektocht van de Duitse bondscoach Voller naar scorende aanvallers. 'Wij' heb ben er namelijk wel vier. Jam mer alleen dat de beoogde nummers één en twee, Van Ni stelrooij en Kluivert, nu al meer dan een half jaar lang droog staan in Oranje. NEDERLAND: Van der San Reiziger (46. Heitinga), Stam, Bouma (84. Van Hooijdonk) en Van Bronckhorst; Sneijder (46. Seedorf, 63. Bosvelt), Co cu, Van der Vaart en Davids (46. Rob ben): Kluivert (46. Van der Meyde) en Van Nistelrooij (66. Makaay). IERLAND: Given; Finnan, Cunning ham, O'Brien en Maybury, Barrett, Holland, Quinn en Reid (88. Doyle); Keane en Morrison (83. Lee). Sport 3: Meer over het EK 2004 Cl ijkers beginnen strijd om landstitel met 3-3 tegen HSC '21 Jem Spierdijk HOC 981 s maandag 7 JUNI 2004 PORT Ruim vijfduizend toe- irs op de tribune, een llaire wedstrijd met zes ten, meer dan tien kan- :el meer treffers. Alles ior Quick Boys in de gl om het landskampi- tegen HSC '21. Behal- Met een 3-3 op jtende Katwijkers vol- jveek in Haaksbergen om de landstitel bij ;urs binnen te halen. Cioft een lastige opgave ïn. De Twentse ploeg ine jaar geleden voor st een thuiswedstrijd, igen oogde het spel za- op sportpark Nieuw ionerend. Vooral de fa- li HSC '21 een 2-0 ach- omzette in een 2-3 ing speelde de ploeg :kkend. Maar Quick zich vasthouden aan it de ploeg grote delen idstrijd het beste van frad. Gert Aandewiel van pys dacht dat het door lwijze van zijn ploeg Je kon zien dat HSC end is wanneer een te ler heel erg aanvallend k vond dat de ploeg iter j611 met onze speelwijze ^e'jk vooral het eerste half Jwekatwijkers moeten zelf cob^aasd zijn geweest over ilenkk waarmee kansen tot ivamen. Vooral Remco lad er voor rust al een finen maken. Maar de .e volgens zijn trainer SOO0 70 procent van zijn om'speelt) is nog steeds 1 (Ltoele killer die jaren fu sel ikte in het betaald voet- Ikkig voor Quick Boys en niet alle kansen on- 1 na 16 minuten schoot li uit een vrije trap on- jk hard langs Frank En- doelman van HSC. lust werd het zelfs 2-0 spits ééjrvan zijn vele en verzilverde. Maar i '21 zonder een doel- m&m me isth he 1 ronsje t niet onstnapt Krankzinnige ontknoping op Roland Garros Edwin Hilgerink in de aanval voor HSC '21, Raymond Flaton, Remco Torken, Glen van Dam en Peter Timmermans (v.l.n.r.) wachten af. Foto: Kees van Hoogdalem punt te maken Katwijk zou ver laten, leek al in de eerste helft een illusie. Vooral Dennis Sepp liet voor de rust een paar mooie mogelijkheden op een doelpunt liggen. Gelukkig was zijn maatje in de aanval, Dennis Looms, beter op dreef. „Soms vervloek je 'm, soms knuffel je 'm", had den zijn teamgenoten een week eerder nog over de spits opge merkt. Zaterdag was dat laatste het geval. Al kwamen de doel punten met medewerking van de Katwijkse defensie tot stand. Die verdediging was weer het zorgenkindje bij Quick Boys. De linie baarde de technische staf ook al zorgen in de strijd om de zaterdagtitel. In vier wedstrij den incasseerde Quick Boys acht tegengoals, waarvan zeven uit een spelhervatting. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Katwijkers volgend seizoen juist voor die linie versterken. Slechte middag Vooral Richard Hoek beleefde een slechte middag in de ach terste lijn van Quick Boys De voorstopper zag zijn directe te genstander Looms twee keer scoren en hij veroorzaakte ook nog een strafschop waaruit de derde treffer tot stand kwam. Nu had Hoek zeker geen schuld aan de tweede treffer en ook de penalty (de bal stuitte ongeluk kig tegen de hand) was een ca deautje van scheidsrechter Eek- hardt. Maar ook Looms zelf vond dat Hoek 'm wel heel erg veel ruimte offreerde. Na de 2-3 (de penalty van Sepp) zette Quick Boys nog eens aan voor een geweldig slotoffensief. De Katwijkers oogden veel en veel fitter dan hun tegenstan ders die gedurende een paar minuten alle hoeken van het veld te zien kregen. HSC bofte dat het bij een treffer van inval ler Bennie van Fruchten bleef, want vooral Hendrik van Bee- len kreeg nog twee enorme kopkansen op een doelpunt en op de overwinning. Van Beelen gaf de bal twee keer te weinig richting mee en bood zo doel man Frank Ensink de gelegen heid tot held van Haaksbergen uit te groeien. Natuurlijk is de 3-3 geen ideale uitgangspositie voor de wed strijd van volgende week in Haaksbergen. Maar ook trainer Aandewiel had gezien dat er voor zijn ploeg kansen liggen. „We zullen weinig aan onze speelwijze veranderen. Ik denk niet dat we in de uitwedstrijd kansloos zijn." Ook de trainer van HSC, Hendri Bronsvoort, was er niet helemaal gerust op. „Het zegt niets dat wij drie jaar thuis ongeslagen zijn. Aan dit soort records komt altijd een keer een einde." Quick Boys - HSC '21 3-3 (1-0).16. Torken 1-0, 51. Torken 2-0, 55. Looms 2-1, 62. Looms 2-2, 84. Sepp 2-3 (straf schop), 86. Van Fruchten 3-3; Scheids rechten Eckhardt. Toeschouwers: 5750 Quick Boys: Kromhout, Van Dam, Hoek, Flaton, Guijt, Timmermans, Van der Plas, Mussche, Torken (76. Van Fruchten), Van Beelen, Bak. door Mare Molenaars parijs - Een psycholoog wees Gaston Gaudio de weg naar de finale op Roland Garros. Inmiddels is de 25-jarige Argentijn rijp voor de psychiater. In een krankzinnige wedstrijd, waarin lichaam en geest op toerbeurt haperden, versloeg Gaudio zijn favoriete landgenoot Guillermo Coria in vijf bizarre sets: 0-6 3-6 6-4 6-1 8-6. Een droomfinale was het zeker niet, het Argen tijnse onderonsje tussen topfavoriet Coria en de ongeplaatste Gaudio. Toch zal de eindstrijd de geschiedenis ingaan als een van de meest memo rabele gebeurtenissen op de verschroeide aarde van Roland Garros. Niet omdat beide gravelaars nu zulk magistraal tennis lieten zien, verre van dat, wel vanwege het waanzinnige scenario waarin de Argentijnse broedermoord zich voltrok. Coria, al twee seizoenen niet te verslaan op gra vel, maakte vanaf de eerste bal zijn intenties dui delijk. De lichtvoetige tovenaar, met de snelste benen van allemaal, liet er geen twijfel over be staan dat de titel op Roland Garros alleen aan hem toekomt. Feitelijk is dat ook zo. Coria is op gravel ongenaakbaar. Vorig jaar al mocht hij de meeste aanspraak maken op de fel begeerde titel in Parijs, maar toen vond hij in de halve finale een ontketende Martin Verkerk op zijn weg. Deze keer omzeilde hij alle klippen en stond niets meer de absolute machtsgreep in de weg. Ook Gaston Gaudio niet, een bovenmodale gravelspe- ler weliswaar, maar toch niet van een kaliber waar Coria zich serieus zorgen over maakt. Gaudio zelf geloofde al evenmin in zijn kansen. Kort voor aanvang van de finale, zocht hij nog steun bij good-old John McEnroe, die juist op wegwas naar zijn commentaarpositie. „Hij zei dat hij het vreselijk vond dat hij de baan op moest. De druk was eenvoudig te groot. Of ik hem kon helpen. Nou als je voor de finale van een graveltoernooi aan mij advies moet vragen, dan ben je pas echt wanhopig", gniffelde McEn roe. Vier uur later drukte hij samen met Guiller mo Vilas, de illustere Argentijn die het toernooi in Parijs in 1977 op zijn naam schreef, de Coupe des Mousquetairs in handen van de volkomen verdwaasde kampioen. Wie dat twee uur eerder had voorspeld, was voor gek verklaard. De bloednerveuze Gaudio, grossierde in stupide afzwaaiers, en kreeg tegen Coria aanvankelijk geen poot aan de grond. Het machtsvertoon van de watervlugge magiër was zo evident dat het Pa- rijse publiek uit medelijden de zijde van de lam geslagen Gaudio koos. „Het publiek bracht me terug in de wedstrijd. Ik stond op het punt om te vertrekken, 6-0 5-1 achter. Ik wilde weg uit dat stadion. Pas toen ik eens goed om me heen keek en ik de wave door het stadion zag gaan, ont spande ik een beetje", verklaarde Gaudio. Het was de aanzet tot een opzienbarende weder opstanding. Nadat Gaudio verrassend de derde set naar zich toetrok, vroeg Coria geheel onver wacht om een medische behandeling. Uitgere kend de meest fitte speler van het toernooi kampte met kramp in het linkerbeen. Coria weigerde de handdoek te gooien maar dat leidde slechts tot kolderieke taferelen. Als een oude man strompelde de jonge god radeloos over de baseline. Bij de opslag lepelde hij de bal - zoals Michael Chang in zijn legendarische treffen met Ivan Lendl - met een flauw boogje over het net. Gaudio kreeg de vierde set in de schoot ge worpen, dacht dat Coria zou opgeven, maar El Mago toverde met hulp van de toemooidokter nog wat onvoorziene krachten naar boven. Op zwabberbenen bracht hij de labiele Gaudio als nog aan het wankelen. Die wist duidelijk geen raad met de situatie en probeerde een doorbraak te forceren. Een aantal wilde klappen was het ge volg. Zoveel zelfs dat Coria op 6-5 mocht serve ren voor de titel. Twee keer was hi^lechts een schamel puntje verwijderd van zijn levensdoel, twee keer viel de bal luttele centimeters aan de verkeerde kant van de lijn. Gaudio sloeg alsnog toe en begon spontaan de mooiste ereronde uit de Parijse geschiedenis, met een persoonlijk handje voor iedereen op de eerste rij. De Argentijn, die beseft dat je op slech te herinneringen geen toekomst bouwt, plukte de vruchten van alle sessies bij de sportpsycholoog en probeerde er zelfs bij een hopeloze achter stand nog het beste van te maken. Door de on verwachte ineenstorting van Coria, kreeg hij uit eindelijk meer dan hij ooit had gedacht. Coria, die stug volhoudt dat hij drie jaar geleden ten onrechte is veroordeeld voor dopinggebruik, verloor van zijn eigen lichaam en was daar be hoorlijk stuk van. ,Ik wilde met deze titel ieder een de mond snoeren, voorgoed afrekenen met het dopingverhaal dat me zo lang achtervolgde", huilde hij. „Een goede klap volstond, maar het mocht niet zo zijn. Ik ben vandaag gesneuveld onder de druk die ik mezelf heb opgelegd. Ik heb God vervloekt destijds, maar ik hoop nu maar dat hij me nog een kans geeft." 1

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 1