verricht wonderen
Oranje
zwabbert
naar EK
nick Boys: alles klopt behalve de uitslag Coria tovert, Gaudio
De ruit ligt aan diggelen
een
isterscore
■deinen Dekker
ten titel
nnfen haar
los coach
imiraten
bi - Aad de Mos is be-
ot bondscoach van de
-Me Arabische Emiraten,
'is de opvolger van de
"odson, die onlangs
•lagen. De Mos, die
anden geleden ver-
ainer van Al Hilal in
ibië, tekende voor een
et afronden van de
lesprekingen is hij
slag gegaan. Als
neemt De Mos oud-
iné Eijer mee en de
Winckel. De laatste
issistent bij Al Hilal.
toet VAE naar de
van het wereldkam-
lap in Duitsland lood-
16. In de poule met Je-
iland en Noord-Korea
bovenaan met 7 pun-
luels. De winnaar van
komt in een volgende
:echt en de winnaar
is direct geplaatst voor
"rinds 1990 deed de na-
ioeg niet meer mee
indtoemooi om de
!l.
door Jaap van Essen
Amsterdam - Oranje reist mor
gen af naar Portugal. In de kof
fers ontbreken vooralsnog de
vorm, het zelfvertrouwen en een
speelwijze. Ierland schoot wat
Dick Advocaat betreft zaterdag
de beruchte ruit aan diggelen: o-
1. Wat hij nu van de scherven
aan elkaar gaat lijmen weet hij
niet.
De bondscoach toont zich deze
dagen de grootste twijfelkont
van Nederland. Woensdag in
Lausanne vertelde hij nog on
omwonden dat voetballen met
vleugelspelers wat hem betreft
voorlopig geen echte optie was.
„Daarvoor moet je vleugelspit
sen hebben die in vorm zijn en
die heb ik niet." Zaterdag, na
afloop van het wederom ont
hutsende Oranje-optreden te
gen een Iers B-elftal in vakan
tiestemming, kondigde Advo
caat evenzo vrolijk de terugkeer
van de vleugels aan.
Schrijnender kan het zwabbe
rende beleid van Dick Advocaat
niet worden geïllustreerd. De
Kleine Generaal acteerde de af
gelopen weken Grote Zelfverze
kerdheid („Wij weten waar we
naar toe willen"), maar daar is
inmiddels niets meer van over.
De voorbereiding leverde twee
verdiende nederlagen op (Bel
gië en Ierland), alsmede een
onthutsend slecht oefenduel te
gen de pygmeeën onder de
voetbaldwergen, de Faeroër-ei-
landers.
Onder Dick Advocaat woedt ei
genlijk al twee jaar doorlopend
een gek makende discussie over
de speelwijze in aanvallende
zin. Zaterdag werden werkelijk
alle varianten nog eens samen
in één droevige vertoning van
90 minuten gepropt. Alles
kwam voorbij: twee centrum
spitsen, één centrumspits, an
derhalve centrumspits, geen
vleugels, één vleugel, twee vleu
gels, wel een ruit, geen ruit en
zovoorts, enzovoorts. Het was
om dol van te worden, en dat
gebeurde dus ook in letterlijke
zin op het veld.
Veel spelers waren de weg vol
ledig kwijt. Van der Vaart nog
wel het meest. In de eerste helft
speelde hij achter de spitsen,
maar had geen enkel idee waar
hij wel of niet moest lopen. Hij
kwam slechts vijftien keer aan
de bal in 45 minuten en verloor
het speeltuig daarbij in de helft
van de gevallen. Clubgenoot
Sneijder had hetzelfde pro
bleem.
Tekenend was de aanloop naar
het doelpunt van Robbie Kea-
ne. Ruud van Nistelrooij leed
op slag van rust balverlies in
het Ierse strafschopgebied.
Daarvandaan kon de bal zo
maar zonder enig probleem
over de hele Nederlandse rech
terflank naar voren worden ge
transporteerd. Rechtshalf
Sneijder stond namelijk gezellig
bij zijn maatje Van der Vaart,
voor de bal, in de spits. Het op
treden van de Nederlandse de
fensie was vervolgens natuurlijk
ook om te huilen.
Oranje begon de tweede helft
met een opstelling die tenmin
ste logisch was. Een centrum
spits, Van der Vaart daar kort
achter en Seedorf als het aan
speelpunt daar weer achter. De
Milanees is in die centrale rol
veel beter dan Van der Vaart, zo
werd snel duidelijk. Vijftien mi
nuten, dertien balcontacten,
slechts eenmaal balverlies.
Het zegt ook wel iets over de
tragiek van bondscoach Dick
Advocaat. Hij maakt vrijwel
nooit eens een echte keuze en
als hij het wel doet is het net de
verkeerde. Hij benoemde Van
der Vaart tot zijn belangrijkste
man in de ruit, terwijl Seedorf
tot dusverre een klasse beter
acteerde op die positie.
De bondscoach wist voor aan
vang van de oefencampagne al
lang en breed dat een fiks aan
tal van zijn spelers de echte
vorm ontbeert. Spelers die zoe
ken naar het goede gevoel heb
ben altijd behoefte aan zeker
heden. Zonder vastigheid van
speelwijze komt de vorm nooit
terug. Advocaat deed echter het
omgekeerde van wat noodzake
lijk was. Geen duidelijkheid,
maar experimenteren in speel
wijze en personele bezetting.
Het gevolg is dat de meeste
spelers ten opzichte van dertien
dagen geleden er niet bepaald
op vooruit zijn gegaan. Zelfs
Jaap Stam en Phillip Cocu be
ginnen slippertjes te maken.
Nog erger is het met de spitsen.
In Nederland werd erg gela
chen om de zoektocht van de
Duitse bondscoach Voller naar
scorende aanvallers. 'Wij' heb
ben er namelijk wel vier. Jam
mer alleen dat de beoogde
nummers één en twee, Van Ni
stelrooij en Kluivert, nu al meer
dan een half jaar lang droog
staan in Oranje.
NEDERLAND: Van der San Reiziger
(46. Heitinga), Stam, Bouma (84. Van
Hooijdonk) en Van Bronckhorst;
Sneijder (46. Seedorf, 63. Bosvelt), Co
cu, Van der Vaart en Davids (46. Rob
ben): Kluivert (46. Van der Meyde) en
Van Nistelrooij (66. Makaay).
IERLAND: Given; Finnan, Cunning
ham, O'Brien en Maybury, Barrett,
Holland, Quinn en Reid (88. Doyle);
Keane en Morrison (83. Lee).
Sport 3: Meer over het EK 2004
Cl
ijkers beginnen strijd om landstitel met 3-3 tegen HSC '21
Jem Spierdijk
HOC 981
s
maandag 7 JUNI 2004
PORT
Ruim vijfduizend toe-
irs op de tribune, een
llaire wedstrijd met zes
ten, meer dan tien kan-
:el meer treffers. Alles
ior Quick Boys in de
gl om het landskampi-
tegen HSC '21. Behal-
Met een 3-3 op
jtende Katwijkers vol-
jveek in Haaksbergen
om de landstitel bij
;urs binnen te halen.
Cioft een lastige opgave
ïn. De Twentse ploeg
ine jaar geleden voor
st een thuiswedstrijd,
igen oogde het spel za-
op sportpark Nieuw
ionerend. Vooral de fa-
li HSC '21 een 2-0 ach-
omzette in een 2-3
ing speelde de ploeg
:kkend. Maar Quick
zich vasthouden aan
it de ploeg grote delen
idstrijd het beste van
frad.
Gert Aandewiel van
pys dacht dat het door
lwijze van zijn ploeg
Je kon zien dat HSC
end is wanneer een te
ler heel erg aanvallend
k vond dat de ploeg
iter j611 met onze speelwijze
^e'jk vooral het eerste half
Jwekatwijkers moeten zelf
cob^aasd zijn geweest over
ilenkk waarmee kansen tot
ivamen. Vooral Remco
lad er voor rust al een
finen maken. Maar de
.e volgens zijn trainer
SOO0 70 procent van zijn
om'speelt) is nog steeds
1 (Ltoele killer die jaren fu
sel ikte in het betaald voet-
Ikkig voor Quick Boys
en niet alle kansen on-
1 na 16 minuten schoot
li uit een vrije trap on-
jk hard langs Frank En-
doelman van HSC.
lust werd het zelfs 2-0
spits ééjrvan zijn vele
en verzilverde. Maar
i '21 zonder een doel-
m&m
me isth
he 1
ronsje
t niet
onstnapt
Krankzinnige ontknoping op Roland Garros
Edwin Hilgerink in de aanval voor HSC '21, Raymond Flaton, Remco Torken, Glen van Dam en Peter Timmermans (v.l.n.r.) wachten af. Foto:
Kees van Hoogdalem
punt te maken Katwijk zou ver
laten, leek al in de eerste helft
een illusie. Vooral Dennis Sepp
liet voor de rust een paar mooie
mogelijkheden op een doelpunt
liggen. Gelukkig was zijn maatje
in de aanval, Dennis Looms,
beter op dreef. „Soms vervloek
je 'm, soms knuffel je 'm", had
den zijn teamgenoten een week
eerder nog over de spits opge
merkt. Zaterdag was dat laatste
het geval. Al kwamen de doel
punten met medewerking van
de Katwijkse defensie tot stand.
Die verdediging was weer het
zorgenkindje bij Quick Boys. De
linie baarde de technische staf
ook al zorgen in de strijd om de
zaterdagtitel. In vier wedstrij
den incasseerde Quick Boys
acht tegengoals, waarvan zeven
uit een spelhervatting. Het is
dan ook niet verwonderlijk dat
de Katwijkers volgend seizoen
juist voor die linie versterken.
Slechte middag
Vooral Richard Hoek beleefde
een slechte middag in de ach
terste lijn van Quick Boys De
voorstopper zag zijn directe te
genstander Looms twee keer
scoren en hij veroorzaakte ook
nog een strafschop waaruit de
derde treffer tot stand kwam.
Nu had Hoek zeker geen schuld
aan de tweede treffer en ook de
penalty (de bal stuitte ongeluk
kig tegen de hand) was een ca
deautje van scheidsrechter Eek-
hardt. Maar ook Looms zelf
vond dat Hoek 'm wel heel erg
veel ruimte offreerde.
Na de 2-3 (de penalty van Sepp)
zette Quick Boys nog eens aan
voor een geweldig slotoffensief.
De Katwijkers oogden veel en
veel fitter dan hun tegenstan
ders die gedurende een paar
minuten alle hoeken van het
veld te zien kregen. HSC bofte
dat het bij een treffer van inval
ler Bennie van Fruchten bleef,
want vooral Hendrik van Bee-
len kreeg nog twee enorme
kopkansen op een doelpunt en
op de overwinning. Van Beelen
gaf de bal twee keer te weinig
richting mee en bood zo doel
man Frank Ensink de gelegen
heid tot held van Haaksbergen
uit te groeien.
Natuurlijk is de 3-3 geen ideale
uitgangspositie voor de wed
strijd van volgende week in
Haaksbergen. Maar ook trainer
Aandewiel had gezien dat er
voor zijn ploeg kansen liggen.
„We zullen weinig aan onze
speelwijze veranderen. Ik denk
niet dat we in de uitwedstrijd
kansloos zijn." Ook de trainer
van HSC, Hendri Bronsvoort,
was er niet helemaal gerust op.
„Het zegt niets dat wij drie jaar
thuis ongeslagen zijn. Aan dit
soort records komt altijd een
keer een einde."
Quick Boys - HSC '21 3-3 (1-0).16.
Torken 1-0, 51. Torken 2-0, 55. Looms
2-1, 62. Looms 2-2, 84. Sepp 2-3 (straf
schop), 86. Van Fruchten 3-3; Scheids
rechten Eckhardt. Toeschouwers:
5750
Quick Boys: Kromhout, Van Dam,
Hoek, Flaton, Guijt, Timmermans, Van
der Plas, Mussche, Torken (76. Van
Fruchten), Van Beelen, Bak.
door Mare Molenaars
parijs - Een psycholoog wees Gaston Gaudio de
weg naar de finale op Roland Garros. Inmiddels
is de 25-jarige Argentijn rijp voor de psychiater.
In een krankzinnige wedstrijd, waarin lichaam en
geest op toerbeurt haperden, versloeg Gaudio
zijn favoriete landgenoot Guillermo Coria in vijf
bizarre sets: 0-6 3-6 6-4 6-1 8-6.
Een droomfinale was het zeker niet, het Argen
tijnse onderonsje tussen topfavoriet Coria en de
ongeplaatste Gaudio. Toch zal de eindstrijd de
geschiedenis ingaan als een van de meest memo
rabele gebeurtenissen op de verschroeide aarde
van Roland Garros.
Niet omdat beide gravelaars nu zulk magistraal
tennis lieten zien, verre van dat, wel vanwege het
waanzinnige scenario waarin de Argentijnse
broedermoord zich voltrok.
Coria, al twee seizoenen niet te verslaan op gra
vel, maakte vanaf de eerste bal zijn intenties dui
delijk. De lichtvoetige tovenaar, met de snelste
benen van allemaal, liet er geen twijfel over be
staan dat de titel op Roland Garros alleen aan
hem toekomt. Feitelijk is dat ook zo. Coria is op
gravel ongenaakbaar. Vorig jaar al mocht hij de
meeste aanspraak maken op de fel begeerde titel
in Parijs, maar toen vond hij in de halve finale
een ontketende Martin Verkerk op zijn weg. Deze
keer omzeilde hij alle klippen en stond niets
meer de absolute machtsgreep in de weg. Ook
Gaston Gaudio niet, een bovenmodale gravelspe-
ler weliswaar, maar toch niet van een kaliber
waar Coria zich serieus zorgen over maakt.
Gaudio zelf geloofde al evenmin in zijn kansen.
Kort voor aanvang van de finale, zocht hij nog
steun bij good-old John McEnroe, die juist op
wegwas naar zijn commentaarpositie. „Hij zei
dat hij het vreselijk vond dat hij de baan op
moest. De druk was eenvoudig te groot. Of ik
hem kon helpen. Nou als je voor de finale van
een graveltoernooi aan mij advies moet vragen,
dan ben je pas echt wanhopig", gniffelde McEn
roe. Vier uur later drukte hij samen met Guiller
mo Vilas, de illustere Argentijn die het toernooi
in Parijs in 1977 op zijn naam schreef, de Coupe
des Mousquetairs in handen van de volkomen
verdwaasde kampioen. Wie dat twee uur eerder
had voorspeld, was voor gek verklaard.
De bloednerveuze Gaudio, grossierde in stupide
afzwaaiers, en kreeg tegen Coria aanvankelijk
geen poot aan de grond. Het machtsvertoon van
de watervlugge magiër was zo evident dat het Pa-
rijse publiek uit medelijden de zijde van de lam
geslagen Gaudio koos. „Het publiek bracht me
terug in de wedstrijd. Ik stond op het punt om te
vertrekken, 6-0 5-1 achter. Ik wilde weg uit dat
stadion. Pas toen ik eens goed om me heen keek
en ik de wave door het stadion zag gaan, ont
spande ik een beetje", verklaarde Gaudio.
Het was de aanzet tot een opzienbarende weder
opstanding. Nadat Gaudio verrassend de derde
set naar zich toetrok, vroeg Coria geheel onver
wacht om een medische behandeling. Uitgere
kend de meest fitte speler van het toernooi
kampte met kramp in het linkerbeen.
Coria weigerde de handdoek te gooien maar dat
leidde slechts tot kolderieke taferelen. Als een
oude man strompelde de jonge god radeloos
over de baseline. Bij de opslag lepelde hij de bal -
zoals Michael Chang in zijn legendarische treffen
met Ivan Lendl - met een flauw boogje over het
net. Gaudio kreeg de vierde set in de schoot ge
worpen, dacht dat Coria zou opgeven, maar El
Mago toverde met hulp van de toemooidokter
nog wat onvoorziene krachten naar boven. Op
zwabberbenen bracht hij de labiele Gaudio als
nog aan het wankelen. Die wist duidelijk geen
raad met de situatie en probeerde een doorbraak
te forceren. Een aantal wilde klappen was het ge
volg. Zoveel zelfs dat Coria op 6-5 mocht serve
ren voor de titel. Twee keer was hi^lechts een
schamel puntje verwijderd van zijn levensdoel,
twee keer viel de bal luttele centimeters aan de
verkeerde kant van de lijn.
Gaudio sloeg alsnog toe en begon spontaan de
mooiste ereronde uit de Parijse geschiedenis,
met een persoonlijk handje voor iedereen op de
eerste rij. De Argentijn, die beseft dat je op slech
te herinneringen geen toekomst bouwt, plukte de
vruchten van alle sessies bij de sportpsycholoog
en probeerde er zelfs bij een hopeloze achter
stand nog het beste van te maken. Door de on
verwachte ineenstorting van Coria, kreeg hij uit
eindelijk meer dan hij ooit had gedacht.
Coria, die stug volhoudt dat hij drie jaar geleden
ten onrechte is veroordeeld voor dopinggebruik,
verloor van zijn eigen lichaam en was daar be
hoorlijk stuk van. ,Ik wilde met deze titel ieder
een de mond snoeren, voorgoed afrekenen met
het dopingverhaal dat me zo lang achtervolgde",
huilde hij. „Een goede klap volstond, maar het
mocht niet zo zijn. Ik ben vandaag gesneuveld
onder de druk die ik mezelf heb opgelegd. Ik heb
God vervloekt destijds, maar ik hoop nu maar dat
hij me nog een kans geeft."
1