SCHRIJVENDE LEZERS .eiden heeft behoefte aan len groenadviescommissie .eiden moet zuiniger zijn op het weinige groen dat er nog is in de stad ^wijlende ontwikkelaars bij Groene Hart >CAL in Leiden biedt diabeteszorg op maat R7 Het gaat om liefde, niet om achterhaalde Roomse regels De Agnes-coup in de Voorhoutse gemeenteraad Toon lef, benader Koeks plan met welwillendheid Zedendelinquenten mogen nooit, nooit, nooit meer vrij Graag een beetje meer respect voor de oudere medemens (1) Graag een beetje meer respect voor de oudere medemens (2) DINSDAG 1 JUNI 2004 h mijn krant, het Leidsch Dag- lad, lees ik over de pijn en het jrdriet van de moeders die Ln doodgeboren baby's niet ens mochten zien en die op let gewijde aarde (achter de feg) werden begraven, let ging zo in die jaren, maar Is ik er goed over nadenk, heb I er geen goed woord voor /er. Sterker: ik vind het handalig van de rooms-ka- lolieke kerk, waartoe ook ik fchoor. [at zullen de geestelijken later pkijken als ze te horen krijgen e liefdeloos en schandalig ze In omgegaan met die baby's en vooral hun ouders. Ik kan nu lekker mooi praten, ik ben ouder geworden. Maar ik geloof toch dat ik die ouders had laten komen en dat we sa men naar dat kerkhof waren gegaan en daar mooi dat stukje grond waar de baby lag had den gewijd. Ik ga hoe langer hoe meer ba len van die liefdevolle op drachten vanuit het Vaticaan die zo indruisen tegen de liefde van God voor 'elke mens'. Of je nou twee/drie of zeven/acht maanden bent, je bent een kind van God, door Hem ge schapen. Veel geestelijken denken in het 'hierna' op de eerste rij te zit ten. Nou, vergeet 't maar. Om te beginnen zijn daar geen rij en. En als ze er zouden zijn, dan zitten er velen achteraan. Veel bisschoppen en priesters lopen nog steeds als hondjes achter Rome aan, met z'n ach terlijke ideeën. En ze werken zich een hart aanval, want sommigen moe ten drie of vier kerken bedie nen, zonder assistentie van ie mand die preekt of andere hulp verleent. Ik heb een geloof als een dijk, maar ik weet wel: het gaat om de liefde voor je medemens en niet om die achterhaalde re gels van Rome. M.CJ. Bosch, Leiderdorp. Omdat de commissie ruimtelijke ordening 29 april nog niet tot een positief oordeel over het prestigieuze Trias/Las-plan kon komen, werd het plan nog snel als agenda punt ingebracht voor de Voorhoutse raads vergadering van 13 mei. Want er was in eens bijzondere haast. Een risico van kos tenverhogingen, ook op korte termijn, en van mogelijke bezwaren van Sassenheim of Warmond gezien de fusieplannen. Ten op zichte van deze buurgemeenten een niet bepaald vertrouwenwekkende houding. Bij de behandeling in de raadsvergadering, waarbij onder andere bewoners van de Boerhaavestraat, de Historische Kring Voorhout, de Stichting Het Boerhaavehuis en de Hervormd/Gereformeerde Kerkge meenschap nogmaals bezwaren kenbaar maakten, bleek alleen de fractie PvdA/D66 (2 leden) akkoord met het plan, terwijl ove rige fracties - te weten: Voorhouts Belang, CDA en WD (samen 13 leden) - uitdrukke lijk bezwaren hadden. Meerdere schorsin gen boden wethouders en raadsleden ruim gelegenheid tot overleg. Dat het stellen van de portefeuillekwestie voor de fracties als een verrassing kwam, lijkt mij wat ongeloofwaardig. Wethouder Van Steijn meende onvoldoende vertrou wen van zijn fractie te ondervinden. Een gevraagde verdere onderhandeling met Trias/Las vond hij een onmogelijke op dracht. Beide collega-wethouders verklaar den zich solidair. Zij stelden eveneens hun functie ter beschikking. De drie coalitie-fracties worstelden - al thans naar de tijd gemeten, het werd ver na middernacht - met hun standpunt. On danks het feit dat hun bezwaren niet wer den weggenomen, gingen zowel CDA, WD en Voorhouts Belang overstag uit angst voor vertragingen in andere zaken. Op nieuw dus een min of meer slikken-of-stik- ken-argumentatie. In feite wordt Voorhout bij belangrijke pro jecten bestuurd door de heren Van Steijn, Hollart en Van Riet, immers als per saldo hoog spel wordt gespeeld, zwicht de raad wel. J. Gravesteijn, Voorhout. en is in de binnenstad ma- jedeeld met groen van for- t. En dat terwijl stadsgroen 1 toenemende betekenis rdt geacht. Mensen hebben - groene omgeving nodig, even tot rust te komen. Om ie lucht in te ademen. Om vogels en bloemen te ge- kig zijn er een paar goede fraaie gebieden die voor Jten, dieren en mensen nte bieden. Ik denk aan de jtus Botanicus, het Plant- i, de begraafplaats aan de lenesteeg. Er zijn nog diver- pdere parken van geringere lering, maar die zijn minder ïgroeid, bieden minder leef- nte aan planten en dieren ajn uit dien hoofde van ge ler ecologisch belang. Hoe- alle beetjes helpen. En r de recreatie zijn ze van sprekend erg belangrijk, r^gjkunnen ons gelukkig prij- Idat aan de buitenrand van Irjad een paar terreinen lig- (d die van groot belang zijn natuurlijke omstandighe den als uitloopgebied (fie ldt voor de Leidse burgers. HKnburg, Cronestein en de jHrvlietpolder vormen een prachtig aaneengesloten gebied aan de zuidoost-rand. De Me- renwijk heeft ook een centraal gebied, dat langzamerhand waardevol begint te worden. Op de grens met Oegstgeest ligt de Leidse Hout, aangeplant in de jaren dertig en nu een onmis baar gebied voor recreatie. Het is ook een belangrijke scha kel in de ecologische verbin ding - de infrastructuur voor dieren en planten - tussen de Kaagpolders, Oud-Poelgeest aan de ene kant en het bos van Bosman en de weilanden bij Endegeest aan de andere kant. In ruimer verband dus de ver binding tussen het Groene Hart en de duinen. Een verbinding die door de overheid van essen tieel belang wordt geacht en in alle structuurnota's wordt ge noemd. Voor alle genoemde gebieden geldt dat verdere aantasting moet worden voorkomen. Het is allemaal toch al minimaal en hoe kleiner de snippers wor den, hoe slechter de verbinding zal functioneren. Niet alle die ren kunnen barrières nemen. Er mag eigenlijk geen snipper meer af) Niet weer een kaveltje op een hoek claimen om wat te verdienen met huizenbouw of uitbreiding van een school. Niet weer een bedrijventerrein in de groene ruimte (maar eerst de bestaande bedrijventerreinen beter benutten). Ik zie teveel gebeuren waarbij afbreuk wordt gedaan aan het bestaan de groen. Om dat schaarse groen in de stad te verdedigen heeft Leiden behoefte aan een onafhankelij ke commissie die opkomt voor het groen in de stad, die oog heeft voor alle functies voor mens en natuur. Een dergelijke commissie kan het gemeente bestuur adviseren over wat er wel en niet kan, kan aangeven wat erg waardevol of kwetsbaar is, wat goede ontwikkelingskan sen heeft. Er zijn nu wel groepen in som mige wijken, maar het belang van groen houdt niet op bij de grens van een wijk. Een onaf hankelijke commissie heeft de handen vrij en kan ook onge vraagd advies geven aan wet houder of gemeenteraad. Wie geeft het startschot? PJ. van Helsdingen, Oegstgeest. Uit een in 2003 verschenen rapport blijkt dat Leiden wat de hoeveelheid groen in grote steden betreft in de kelder zit. Foto: Frans Roomer fen in 2003 verschenen rap- I van Alterra, Research Insti- jvoor de Groene Ruimte te Meningen, blijkt dat Leiden jde hoeveelheid groen in je steden betreft in de kelder ijlij onderlinge vergelijking jde hoeveelheid groen in de ig grootse steden neemt jen de 27ste plaats in. De a van 74 vierkante meter 1 per woning wordt bij lan- let gehaald. jegeven is op zichzelf al leiding tot zorg. Inmiddels den allerlei bouwplannen t de gemeente en de pro vincie ontwikkeld in de groene gebieden in de gemeente waar door de hoeveelheid groen al leen maar minder wordt. Op zich is het goed dat de bouw plannen in het Roomburger park zijn ingetrokken, maar over blijven nog steeds de scho lenbouwplannen in de Leidse Hout en bedrijven- en woning bouw in Cronesteijn en de Oostvlietpolder. De titel van deze bijdrage is een citaat uit de in 1999 door het ministerie van landbouw, na tuur en voedselkwaliteit uitge brachte nota 'Grote stedenbe leid en Groenimpuls'. Volgens deze nota is buitenstedelijk groen, zoals bossen, natuur-, recreatie- en landbouwgebie den heel belangrijk. Maar het kan het groen in de steden niet vervangen en dit geldt anders om ook. De LNV-nota zegt dat mede door het beleid voor de com pacte stad veel groen is verdwe nen. Hoe goed de compacte stad ook mag zijn vanuit alge mene ruimtelijke ordenings principes, dit moet toch als een ongunstige ontwikkeling wor den aangemerkt. De behoefte aan groen in en om de stad groeit, want ver schillende stedelijke bevol kingsgroepen zijn voor hun re creatiemogelijkheden hierop aangewezen. Het probleem in de stedelijke omgeving is bo vendien dat het aanwezige groen vaak niet (meer) voldoet aan de wensen van de gebrui kers en dat het is versnipperd door barrières, zoals spoorwe gen en (snel)wegen. In de nota wordt verwezen naar studies die aantonen dat het groen bin nen en buiten de stad belang rijk is voor de economie, het welzijn en de gezondheid van bewoners. De conclusie is dat de meeste steden in de nabije toekomst bestaande groene gebieden eer der zullen verkleinen dan uit breiden. Leiden is daarop dus geen uitzondering, ook al is hier het groen schaarser dan elders. Tegelijkertijd is er de toene mende vraag naar een groenere omgeving. Volgens de LNV-no ta blijkt uit onderzoek dat maar liefst 85 procent van de bewo ners groen in de woonomge ving belangrijker vindt dan win kels, parkeren voor de deur en speelgelegenheid. Daarom moeten volgens de nota be staande groenstructuren in en om de stad worden behouden en versterkt. Uitgaande van de ze benadering stelde het minis terie geld beschikbaar voor de grote steden voor hun groen voorzieningen, dus ook voor Leiden. Als wij dit vergelijken met de eerder omschreven Leidse situ atie moet worden gevreesd dat bij de uitvoering van de bouw plannen van de gemeente en de provincie in Leiden de hoeveel heid groen per inwoner nog aanzienlijk zal dalen. Dit zal ze ker een negatieve invloed heb ben op de kwaliteit van de woon- en leefomgeving in Lei den. Op zijn minst zou dat aan leiding moeten zijn zuinig om te gaan met het betrekkelijk weinige groen dat er nog bin nen de stad is en dit niet te gaan bebouwen. Als inwoners van Leiden vroe ger niet zorgvuldig waren om gegaan met het Van der Werf- park en het Plantsoen zouden die parken niet meer bestaan. Daar hebben bomen de kans gekregen relatief oud (ouder dan honderd jaar) te worden. Wij (dus ook onze bestuurders) hebben derhalve een verant woordelijkheid naar de toe komst om in de stedelijke om geving ook groene gedeelten te behouden, ook voor recreatieve activiteiten. Naar onze mening moeten de bouwvoornemens daarom ook afgewezen worden; het terug trekken van het bouwplan in het Roomburgerpark is daarbij een goede stap. Rinny Kooi en Udo de Haes, Leiden. t Leidsch Dagblad van 8 mei staat een terend voorbeeld van wat heel Neder- te wachten staat als de Nota Ruimte de Tweede Kamer wordt aangeno- Kwijlende projectontwikkelaars die In met 'landschapsvormgevers' ge- itebesturen belagen met kant-en-klare plannen die een oplossing vormen 'problemen'. In het Leidsch Dagblad het om een bouwplan 'Groene Hart j-g ijvenpark Groenendijk' in Rijnwoude. grootste probleem dat projectontwik- irs altijd nalaten te vermelden is dat zij investeringen in grond met winst te- etaald willen zien. Andere problemen en uitvergroot of juist verzwegen; e plannen worden acceptabel gemaakt I koestergroen', 'knuffelboerderijen' en ct voor bestaande landschapsstructu ren! ren; dit alles om ambitieuze wethouders te doen watertanden en soms onervaren ge meenteraadsleden te overbluffen. Een uitvergroot probleem in het geval van Groenendijk is bijvoorbeeld het tekort aan bedrijfsterreinen. Dit moet nog maar afge wacht worden. Leiderdorp is hard bezig met het terrein langs de A4; schrokop Al phen bouwt lustig voort; Zoeterwoude re noveert het bedrijventerrein Grote Polder en breidt het zelfs uit. Voorts is er de uit breiding van de EU met lagelonenlanden die het wegtrekken van bedrijven met zich mee kan brengen. Een industrieterrein bouwen om de ver keersdrukte als gevolg van de Heinekenfa- briek op te lossen is ronduit vreemd. Een verzwegen probleem is dat de uitbrei ding van de light-rail (Rijn Gouwe Lijn) naar Leiden nog helemaal niet zeker is. Een ander verzwegen probleem is: bouwen in het Groene Hart vergroot de wateroverlast doordat de grond het water niet kan opne men. Niet alleen projectontwikkelaars watertan den bij de Nota Ruimte, ook sommige ge meenten doen dit. Zo hoorde ik over de ra dio een Boskoopse wethouder zeggen dat zijn gemeente zeker gebruik zal maken van de mogelijkheid bedrijven- en woongebie den uit te breiden. Conclusie: zolang de Nota Ruimte volop ruimte geeft aan projectontwikkelaars en gemeenten dan is deze - eenmaal aange nomen - een 'Nota Geen Ruimte'. J. Heemskerk, Leiden. .J aanleiding van het artikel !t Leidsch Dagblad van asdag 5 mei over de diabe- >rg in Nederland wil SCAL nostisch en Facilitair Cen- 1 graag reageren, it artikel bepleit de Neder- se Diabetes Federatie de invoering van een lerk voor artsen en ver- undigen die diabetici be llen. Om te weten of een deling bij een diabete- int aanslaat, zou de sui- de in het bloed bij :ur vier keer per jaar ge moeten worden. Volgens >F gebeurt dit in Neder- p veel plaatsen slechts al per jaar. 1994 houdt SCAL Dia- isch en Facilitair Cen- gevestigd aan de Doeza- in Leiden, zich in nauw met de huisartsen uit lidse regio bezig met dia- Drg. Sinds drie jaar zijn thuiszorginstellingen ij betrokken, in de vorm en zogenoemd geïnte- fd regionaal model. Via de SCAL Diabetesdienst is de regionale zorg voor diabete spatiënten georganiseerd vol gens de standaarden van het NHG (Nederlands Huisartsen Genootschap). De controles worden afgenomen door erva ren diabetesverpleegkundigen, diabetesdiëtistes en dokteras sistentes in dienst van SCAL. De huisarts blijft te allen tijde de behandelaar. De resultaten van de controles, vergezeld van een advies van een consulterend in ternist (diabetoloog), onder steunen de huisarts bij de be handeling van de diabetespati ënt. De SCAL Diabetesdienst zorgt ervoor dat diabetespatiënten vier maal per jaar worden uit genodigd voor een controle. Het gaat daarbij om één uitge breide controle en drie zoge naamde korte controles. SCAL zorgt ook voor het bloedonder zoek. Daarbij wordt onder an dere iedere keer een zogeheten HbAlc gemeten, een maat voor de hoeveelheid glucose (suiker) in het bloed. Aan de hand hier van is het mogelijk na te gaan hoe goed de behandeling van de diabeticus is. Tijdens de controles zorgen de verpleegkundigen voor educa tie/voorlichting over de ziekte en het lichamelijke onderzoek van de diabetespatiënt. Zono dig begeleidt de verpleegkundi ge de patiënt bij het overzetten naar insuline. De diëtisten be geleiden de patiënt bij het juiste dieet en het gewicht. Daarnaast beschikt SCAL over de mogelijkheid om regelmatig een foto van het netvlies van het oog te maken. Dit is een noodzakelijk onderzoek dat in zicht geeft in de toestand van de bloedvaten. Een ernstige complicatie van suikerziekte zijn afwijkingen van de bloed vaten. In het netvlies is dit snel te ontdekken. Een consulterend oogarts beoordeelt deze foto's. Suikerziekte is al een epidemie. Steeds vaker wordt de diagnose gesteld bij zowel jonge als ou dere mensen. De gevolgen van deze ziekte kunnen ernstig zijn. Diagnostiek, behandeling en begeleiding vergen veel mens kracht. Het systeem dat SCAL hanteert, is een zeer goede bij drage in de strijd tegen suiker ziekte. Op dit moment hebben ver schillende partijen in de ge zondheidszorg in de regio Lei den/Alphen/Bollenstreek een begin gemaakt met een nog uit gebreidere samenwerking voor de behandeling van diabetici. De verwachte grote toename van het aantal diabetici is reeds meetbaar. Alleen door bunde ling van alle krachten zal dit grote probleem het hoofd gebo den kunnen worden. SCAL heeft na tien jaar een zeer ruime expertise op het gebied van diabeteszorg. Zij zal in deze regionale samenwerking haar inbreng en haar faciliteiten krachtig ter beschikking blijven stellen. Namens het SCAL Diagnostisch en Facilitair Centrum, H.W. Beldman, (directeur) Leiden. Als oud-Leidenaar voeg ik mij graag in het koor van degenen die regiogenoot Paul Koek met kracht van argumenten een kans willen geven om zich met een muziektheatergroep in de Sleutelstad te vestigen. Op het gebied van podiumkun sten is Leiden niet zó rijk be deeld dat de gemeentebestuur ders het zich kunnen permitte ren om hun neus in de wind te steken voor 'luisterrijk' initiatief als dit. Kom op lui, toon waar het cultuur betreft eens een beetje lef en benader Koeks plan met een flinke dosis wel willendheid! De Leidse Schouwburg, hoe lief ook, kent helaas zijn beperkin gen wat betreft de grootte van het podium, het LAK-theater pikt de krenten uit de pap van het wat kleinere circuit en de Stadsgehoorzaal heeft in feite ook maar een redelijk beperkt aanbod, althans waar het de absolute top van de muziekwe reld aangaat. (Tussen haakjes: laat de Stadsgehoorzaal toch Stadsgehoorzaal heten en maak er om redenen van presentatie geen Concertgebouw van. Waar heb dat nou voor nodig, riep een zekere Sjef van Oekel ooit.) Ongetwijfeld wordt elk jaar op nieuw getracht de programme ring van de Stadsgehoorzaal zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor een zo breed mogelijk pu bliek. Echter, als ik van Cecilia Bartoli, de goddelijkste zange res van deze tijd - zou die arm zalige club van Idols-specialis- ten weten wie dat is? - wil ge nieten, of mij wil onderdompe len in de zangkunst van de Amerikaanse zanger Thomas Hampson - voor hem heb ik ook een weekje vasten over - als ik Maurizio Pollini wil zien en horen pianospelen of als ik een concertante uitvoering van Tosca door het orkest van de Wiener Staatsoper wil beluiste ren, dan zal ik mij hoe dan ook naar het Concertgebouw in Amsterdam moeten begeven. Enige bescheidenheid ten aan zien van de naamgeving ten aanzien van de Leidse 'muziek tempel' is zeker niet misplaatst. De Stadsgehoorzaal is een be grip in Leiden en omgeving, schuif dat niet zomaar terzijde. Overigens vind ik het ietwat spijtig dat de door mij zeer ge waardeerde columnist Jan Rijs- dam, aan de hand van een Amerikaans onderzoek de sug gestie wil wekken dat kunst (en techniek) slechts kunnen gedij en bij de gratie van de homo scene. Zeker, homo-humor is vaak leuker dan hetero-humor, het percentage homo's onder choreografen en dansers is dan ook in ons land vrij hoog en het aantal mode-ontwerpers, deco rateurs en acteurs, dat z'n geluk zoekt bij seksegenoten is even min laag te noemen. Maar om nu te stellen dat hoe meer crea tieve homo's zich in de stad vestigen, hoe spannender het culturele leven er op wordt, is dat niet een tikkeltje overdre ven, beste Jan? En wat de tole rantie van de homo's betreft, in de studentenstad Leiden ligt de lat vandaag de dag redelijk hoog, toch? Wat mij betreft zijn alle creatie- velingen, homo of hetero, in de stad waar ik een haat-liefdever houding mee heb, van harte welkom. Als er maar zoveel mo gelijk van kunst kan worden ge noten. Leids gemeentebestuur, haal Koek zo snel mogelijk in huis en laat mij maar genieten van mijn cappuccino op het terras van het zo fraai opgeknapte Ge recht. Met mijn liefde voor Lei den komt het dan misschien wel goed. P.C. Rosier, Wassenaar. 'Kamer wil einde aan proefver lof zedendelinquenten' lees ik in het Leidsch Dagblad van 25 mei. Wanneer wordt men nu eens echt wakker? De politiek gilt weer moord en brand. Wat nu te doen? Gaan we ge woon weer afwachten, of doen we het nu eens goed? Dat wil zeggen: die zieke geesten nooit, maar dan ook nooit meer de straat op. Dat is simpel, maar wel de enige maatregel om je kinderen te vrijwaren van der gelijke gestoorde gedrochten. Of is uw kind de volgende die het niet of net wel overleeft? Landgenoten, bestook uw volksvertegenwoordigers met smeekschriften om eindelijk wat te gaan doen in deze. De ouders van het laatste (geredde) slachtoffer zijn het denk ik met u eens. F. Stikkelorum, Oegstgeest. Op Ema Straatsma's column 'Geslaagd' op de pagina Regio 5 van 18 mei wil ik reageren. Het begin, daar kan ik mij wel in vinden. Maar als zij dan overgaat tot het schrijven over 'oude besjes', 'stramme, dunne beentjes', 'verschrompelde mannetjes', 'met een nietszien- de blik' enzovoort, dan zeg ik: zo schrijf je niet over oude mensen. Ook niet als ze uit een verzorgings- of verpleeghuis komen. Graag wat meer respect, want deze mensen hebben voorheen ook een ander leven gehad. Het is ook niet hun keuze om er zo uit te zien. En denk je eens in dat het jouw ouders, echtge noot, familie betreft. Dan is het echt niet prettig als er zo over wordt geschreven. En wat de aankopen betreft, meestal hebben deze mensen geen portemonnee bij zich. En zo ja, dan zijn deze mensen vi taal genoeg om te beslissen wat zij wel of niet uitgeven. En het kan ook dat de vraag van de af deling is gekomen om wat te kopen. Gelukkig kunnen deze mensen nog een dagje uit, waar zij zeker van genieten. Een raad aan Erna Straatsma: ga eens mee. Fia Warmerdam, Voorhout. Met weerzin heb ik, in de krant van 18 mei, het gore stukje van Ema Straatsma, over de 'oude besjes' en 'verschrompelde mannetjes', gelezen. Het Leidsch Dagblad is toch een fatsoenlijke krant. Daarom valt het mij zo tegen dat zóiets wordt geplaatst. Laat de men sen toch in hun waarde. Voor Ema Straatsma is het te hopen dat ze nooit oud zal wor den. A.G. Verwer van Veen, Abbenes.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 17