REGIO Soort zoekt soort bij schoolkeuze Zelfs sint komt speciaal voor Simon Waarom scholen zo moeilijk van kleur verschieten Plekkie DINSDAG 1 JUNI 2004 NAVRAAG Een ongewoon tafereel zaterdagmiddag op de Dam in Amsterdam: een bijenvolk streek neer op een fiets, nadat de koningin op huwe lijksreis was 'Het moet onoplettendheid gegaan. In 1 5 haar kielzog van een imker zijn geweest viogen dm- zenden mannetjesbijen mee. Komt zoiets nou vaak voor? AAD VAN DER KRAATS van de Imker Vereniging Leiden geeft uitleg. Heeft u het al druk? „Ik heb zelf op dit moment geen bijen. Ik schep wel bijenzwer men. Ik heb het helemaal niet druk. Vroeger had je zo twintig zwermen in een seizoen. Omdat de imkers tegenwoordig zo goed aan zwermverhindering doen, heb ik er nog twee a drie per jaar. In de natuur komen zwermen dagelijks voor, maar hier niet. In Nederland kan een volk zonder imker trouwens niet overleven. Het groen en de bloemen worden teveel weggehaald. Nederland ontbloeit." Zwermverhindering, wat is dat? „De discipline om een koningin te telen, beheersen de telers steeds meer. En er wordt geteeld op zwermtrage volken, die minder de neiging hebben om uit te vliegen. Zo'n koningin bedank je na een aan tal jaren, heet dat. Met andere woor den, je maakt haar van kant. Maar dat moet je in de krant maar wat netter omschrijven. Verder haal je nog wel eens de oude koningin uit het hoofdvolk, die stop je dan in een kleinere kast Het volk merkt dat het geen koningin meer heeft - die scheidt een bepaald hor moon af, en gaat zelf een nieuwe 'kweken'. Ze voegen koninginne- gelei toe aan de eitjes; turbovoedsel voor de larven is dat." Hoe verklaart u het voorval in Amsterdam? „Dat was een foutje. Het moet onoplettendheid van een imker zijn geweest. Of een imker laat zijn volk 'afzwermen', of hij voorkomt dat. In Drenthe kan je dat doen, maar in de Randstad is het zo vol, dat we het hier voorkomen. Anders heb je de kans dat de bijen bij de buurvrouw in de tuin gaan zitten en die vindt dat niet leuk." Is een bijenzwerm gevaarlijk? .Absoluut niet. Alle bijen zorgen dat ze vol met honing zitten, als ze gaan zwermen. Hun onderlijf zit zo vol, dat ze dat niet kunnen buigen. Je kan er zo tussen gaan staan, steken doen ze niet. Daar hebben ze ook helemaal geen zin in. Ze zitten achter de koningin aan." Hoe vang je een zwerm bijen? „Je neemt een gevlochten bijenkorf, zonder gaten, zodat alleen de onderkant open is en die houd je onder de zwerm. De tak van de boom waar zo'n tros bijen dan aan hangt, geef je een zachte tik en dan vallen ze als erwten in de korf. Een doek erop en je neemt de korf zo mee." tekst: Robbert Minkhorst foto: Ron Pichel UIT DE ARCHIEVEN ANNO 1954, Maandag 31 Mei LEIDEN - Het bekende radio-ensemble „The Skymasters" heeft Za terdagavond gezorgd voor een enthousiast en klankrijk slot van het Oud-Hollands Centrum op de historische Burchtheuvel, dat een maand lang in het centrum van de belangstelling heeft gestaan. Ruim 25.000 personen trokken deze maand langs de alleraardigste oud- Hollandse geveltjes, welke de rotonde van Den Burcht zulk een typi sche sfeer gaven en luisterden naar de vocale en muzikale klanken, welke daar gebracht werden door een keur van artiesten en orkesten, waaronder de Leidse amateurs mede een goed figuur maakten. Voor het slotfestijn bestond Zaterdagavond bijzonder grote belangstelling. Ruim 1100 personen luisterden naar de vrolijke muziek, welke „The Skymasters", met solistische medewerking van Annie Plevier en Karei v. d. Velde, ten gehore brachten. ANNO 1979, vrijdag 1 juni LEIDEN - Aan de Herengracht 45 is vanmiddag het voor meer doelen geschikte centrum "Odessa' geopend. Het is de bedoeling van op richter Bert Jansen dat de bezoekers zelf aangeven wat er in het cen trum gebeurt op het gebied van toneel en literatuur. Zomaar binnen lopen voor een drankje en wat gezelligheid mag ook. Foto: archief Leidsch Dagblad Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing 2,50 (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) over te maken op gironummer 57055 tn.v. Dagbladuitgeverij Damiate b.v. Postbus 507, 2003 PA Haarlem, onder vermelding van Leidsch Dagblad, ANNO d.d(datum van plaatsing) of door contante betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd. COLOFON Leidsch Dagblad Directie: B M. Essenberg E-mail: directiehdcuz@hdc.nl Hoofdredacteur: Jan Geert Majoor E-mail: redactie.Id@hdcnl HOOFDKANTOOR Rooseveltstraat 82, Leiden, tel. 071-5 356 356 Postadres: Postbus 54.2300 AB Leiden. Redactie fax 071-5 356 415 Advertentie fax 071-5 356 325 Familieberichten fax 023-5 '5° 567 ADVERTENTIEVERKOOP Advertenties m.b t. Auto's: 072-6813661 Onroerend goed: 023-5 '5° 543 Personeel: 075-6813677 Overige detailhandel: 071-5 356 300 Reclamebureaus kunnen contact opnemen met: 075-6813636 LEZERSSERVICE 0800 -1711 (gratis) Mobiel: 072 - 5196800 ABONNEMENTEN Bij vooruitbetaling (acceptgiro) p/m €20,20 (alleen aut. ine) p/kw €56,70 p/j €216,90 Abonnees die ons een machtiging verstrekken tot het automatisch afschrijven van het abonnementsgeld ontvangen €0,50 korting per betaling. VERZENDING PER POST Voor abonnementen die per post (binnenland) worden verzonden geldt een toeslag van €0,50 aan portokosten per verschijndag. Voor zaterdagabonnementen geldt €0,60 per zaterdag. GEEN KRANT ONTVANGEN? Voor nabezorging: 0800-1711 (gratis). Mobiel: 072 - 5196800. ma t/m vr: 07.30-17.00 uur, za: 08.00-13 00 uur AUTEURSRECHTEN Alle auteursrechten en databankrechten ten aanzien van (de inhoud van) deze uitgave worden uitdrukkelijk voorbehouden. Deze rechten berusten bij HDC Uitgeverij Media BV c.q. de betreffende auteur. <6 HDC Media BV, 2004 De publicatierechten van werken van beeldende kunstenaars aangesloten bij een CISAC-organisatie zijn geregeld met Stichting Beeldrecht te Amstelveen. HDC Media BV is belast met de verwerking van gegevens van abonnees van dit dagblad Deze gegevens kunnen tevens worden gebruikt om gerichte informatie over voordeelaanbieding en te geven, zowel door onszelf als door derden. Heeft u hier bezwaar tegen, dan kunt u dat laten weten aan HDC Media BV, Afdeling Lezersservice, postbus 2,1800 AA Alkmaar Elke ochtend stappen ze op de fiets richting bin nenstad. Het kroost achterop, of wankel op de eigen fiets. Als het tegenzit moeten ze even wachten voor de spoorwegovergangen bij de Rijn- en Schiekade en de Herensingel. 'Ze' zijn de witte vlucht. De autochtone ouders die hun kin deren niet naar zwarte scholen in Leiden-Zuid- west willlen sturen, maar kiezen voor de bedui dend wittere Lorentzschool of Lucas van Leyden school. Onderwijswethouder Hessing heeft zich voor genomen deze vlucht terug te dringen. Hij wil daarmee voorkomen dat in Leiden nog meer zwarte scholen wegkwijnen en nog meer witte scholen uit hun voegen barsten en een leerlin genstop moeten instellen. Met behulp van een onderwijsconsulent wil Hessing de onderwijs- keuze van de ouders beïnvloeden en een bete re mix op scholen krijgen. Een vergeefse poging, concludeerde onlangs een Utrechts bureau, dat onderzoek deed naar de onderwijssegregatie in Amerika. Daar heb ben spreidingspogingen vooral tot veel creati viteit bij ouders geleid in het omzeilen van de ze verplichte maartegelen. In Nederland deden ouders daar de afgelopen jaren niet voor onder. In Amsterdam, waar scholen de postcode hanteerden bij het toela tingsbeleid, misbruikten ouders de postcode van hun werkadres of huurden ze een studen tenkamer in het betreffende gebied om toch maar in aanmerking te komen voor een plaats op de populaire witte school. En Gouda stopte een aantal jaar geleden met de spreiding van leerlingen omdat ouders uitweken naar scho len in buurgemeenten die niet meededen aan dit beleid. Maar, stelt Hessing daar tegenover, bo vengenoemde maatregelen waren alle maal verplicht. In Leiden blijft de on- derwijskeuze - in navolging van Amersfoort - een vrije keuze. De onderwijsconsulent die begint in Leiden-Noord geeft de ou ders slechts een advies en praat hen bij over de ver schillende scholen in de buurt. Vervolgens maken de ouders zelf een keuze. Afspiegeling Henk Lardée, direc teur van de Tel- dersschool in Zuidwest, ziet uit naar de proef. Niet omdat hij er veel heil van verwacht, want daar heeft hij zich nog geen mening over ge vormd. Maar omdat er eindelijk iets wordt on dernomen dat verdergaande segregatie in het onderwijs tegengaat. Op de 'kleurrij ke school voor basisonder wijs', zoals de Tel- dersschool zichzelf noemt, is ruim tachtig pro cent van de leerlingen van allochtone afkomst. De school zit met haar 174 leerlingen onder de opheffingsnorm. Die is in Leiden 197 leerlin gen. Maar omdat het overkoepelende bestuur voor het openbaar onderwijs uitgaat van de gemiddelde grootte van openbare scholen in Leiden bestaat de Teldersschool nog. Zo dankt de school in feite haar bestaan aan grote broers als de Lorentzschool (ruim 850 leerlin gen) en de Lucas van Leydenschool (ongeveer 550). Nabijgelegen scholen die in wezen ook een bedreiging vormen voor de Teldersschool. Want de witte buurtgenoten van de Telders school vluchten weg van deze overwegend zwarte school en brengen hun kind naar veel wittere scholen verderop. „De zwart-wit-verhouding in de buurt is fifty- fifty. Dat zouden wij op school graag ook wil len hebben. Wij willen namelijk een afspiege ling zijn van onze omgeving en dat zijn we nu niet." Tot voor kort had Lardée nog hoop op de nieuwbouwprojecten in de buurt; de een gezinswoningen die aan de andere kant van de Churchilllaan verrezen en de nieuwe wijk op het oude NEM-terrein langs de Vijf Meilaan. „In deze dure huizen zijn voornamelijk witte gezinnen komen wonen. En elke ochtend kom ik ze op weg naar school tegen, in tegenover gestelde richting. Wij hebben er geen leerling bijgekregen." En waarom ze niet voor zijn school kiezen? „Op basis waarvan komt een schoolkeuze tot stand? Ik zou dat graag willen weten." Op de Teldersschool zelf valt weinig aan te merken. De school beschikt over gigantisch veel ruimte. Het heeft twee riante speel pleinen met V-~- bomen- laantjes speeltoestellen. Een groot parkeerterrein, waardoor ouders die hun kinderen met de au to halen en brengen geen buurtbewoner sto ren. Een goed-uitgeruste kleutergymzaal. Ruim voldoende Waslokalen waar gemiddeld slechts zo'n achttien leerlingen in zitten. En waar op veel scholen de remedial teacher een leuk ingericht hoekje in een hal heeft gekregen of een paar uur per week de kamer van de di recteur claimt, kunnen snelle of trage kinderen op de Teldersschool terecht in een apart lo kaal. Net als de Viersprong in Leiden-Noord, ook een 'zwarte' school, scoorde de Telders school dit jaar goed met de Cito-toetsen, de score was met 533,4 punten bovengemiddeld in haar normgroep die soortgelijke scholen met elkaar vergelijkt. Paasfeest Het klinkt ideaal maar in de praktijk laten véél witte ouders de Teldersschool toch links liggen en plaatsen ze hun kinderen op scholen waar de klassen soms twee keer zo groot zijn. De keuze van ouders, vermoedt Lardée, valt op scholen waar zij zich zelf prettig voelen. „Waar zij mensen tegenkomen die op hen lijken. En die komen ze niet tegen op een zwarte school en andersom. Want zwarte ouders-voelen zich vaak ook niet thuis op een witte school." Zo brengt een moeder - 'noem mij in de krant maar Anja' - haar dochter elke ochtend naar de Eerste Leidse Schoolvereniging (ELS) in de Lage Mors waar ze woonde voordat ze naar het nieuwe wijkje op het voormalige NEM-ter rein verhuisde. Ze heeft destijds wel naar scholen in de buurt van haar nieuwe huis ge zocht, maar dat heeft tot niets geleid. „Bij de Lorentzschool vertel- den ze mij dat de groep waarin mijn dochter zou komen al veertig leerlingen groot was. Ze adviseerden ons daarom op zoek te gaan naar een andere school. En voor de Lu cas van Leydenschool geldt hetzelfde verhaal: veel te grote groepen." Bij de dure basisschool' ELS trof ze Weinere Wassen aan. „En wat de af stand betreft, ach dat ritje heb ik er wel voor over. Bovendien is het net zo ver rijden als de Lorentzschool." Een school om de hoek, in Zuidwest, heeft ze niet overwogen. Ze had wel het een en ander over de Teldersschool gehoord, maar die school vindt ze te zwart. „Een Want van mij geeft les op een zwarte school in de Haagse Schilderswijk. Aan haar had ik gevraagd of ze haar kind zelf op zo'n school zou zetten. Nooit, zei ze. Elke maandagochtend moet zij opnieuw beginnen met haar leerlingen Neder lands te leren omdat ze dat in het weekeinde weer grotendeels zijn vergeten. Wat moet mijr dochter daarmee? Die zit daar dan maar een beetje tussen." Ook heeft ze een kennis wiens kind op een zwarte school in Leiden-Noord zat. „Het paasfeest kende dat meisje niet. Ze had het alleen nog maar over ramadan vieren. En dat wil ik niet. Ik wil dat mijn dochter wat meekrijgt over de christelijke feestdagen en onze westerse cultuur." Bekakt Anja kent geen kinderen uit de buurt die naar Teldersschool gaan. „Ze gaan naar de ELS, de Lorentzschool, de Lucas van Leydenschool of naar scholen in Voorschoten." Toch zijn ze er wel: de hoogopgeleide autochtone ouders die bewust hebben gekozen voor de Telders school. Het zou mooi zijn, droomt Lardée hardop, als die groep groter wordt en er een initiatief als in de Amsterdamse wijk De Baars! jes ontstaat. Daar hebben autochtone ouders zich de afgelopen jaren verenigd en hun Wn- deren gezamenlijk naar de zwarte school om de hoek gestuurd. Die verschoot daardoor langzaam maar zeker van Weur. De gemeente kan zo'n ontwikkeling stimuleren door de school aantrekkelijker te maken voor autoch- J tone mensen. „Bijvoorbeeld door er een Wn- J derdagverblijf bij te maken. Voor tweeverdie ners, en dat zijn veelal autochtone stellen, is; het een pre als hun kind slechts één deurtje verder hoeft voor de naschoolse opvang." Anja zou dat echter niet over de streep trekken. Ze gelooft niet dat overheidsmaat regelen voor een evenwichtiger spreiding van witte en zwarte leerlingen over de ven schillende scholen, zin hebben. „Dat hoeft van mij ook niet. Je hebt altijd on derscheid gehad tussen scholen. Vroeger had je scholen voor rijke en voor arme lui, voor christelijke en niet-christelijke men' sen. Onderscheid zul je altijd houden denk ik, omdat mensen simpelweg niet allemaal het- zelfde zijn. Ikj zou mijn Wnj ook nooit op een witte volksschool; doen. Lievet een bekakte Met behulp van een onderwijsconsulent wil de Leidse wethouder Hessing de onderwijskeuze van de ouders beïnvloeden en op scholen een betere mix van zwarte en witte kinderen bewerkstelligen. Foto: Dick Hogewoning Verwendag De Opkikker voor 6-jarige zieke en zijn familie Voor Simon Smits zit de hele za terdag vol verrassingen. Hoogte punt is het bezoek van sinter- Waas en twee zwarte pieten, die speciaal voor Simon (6) en zijn zusje Rebecca (2) voor een paar uurtjes naar Nederland zijn ge komen. Dankzij stichting De Op kikker, die ern stig en langdu rig zieke kinde ren een leuke dag bezorgt, 's Morgens vroeg worden Simon zijn zusje, samen met vader Wij nand en moeder Carina, van hun huis in Nieuw-Vennep opge haald door twee vrijwilligers van de stichting. Ze rijden naar het huis van een tante van de kinde ren, waar een clown optreedt. Daarna komt er een politieman op een motor en krijgt Simon een eigen politiepak, dat hij de rest van de dag trots draagt. Ver volgens gaat het naar de brand weer in Hoofddorp. Met een es corte aan brandweerwagens, met loeiende sirenes, gaat het gezelschap naar de overdeWe speeltuin Het Speelkas- teel. Daar voegt de rest van de hechte familie zich bij het gezin. Simon bloost van blijdschap als hij z'n oma's en opa's L ziet, die z'n hagel- nL nieuwe politiepak uitgebreid be- f wonderen. Kleine Rebecca doet ondertussen haar middagdut- je in de wandelwa- f gen. Vader Wijnand Smits vertelt dat de verwendag snel I voor elkaar is geko- men. Simon werd Simon in zijn pietenpak op schoot bij sinterklaas, door medewerkers Foto: United Photos De Boer/Rob Hendriks van het ziekenhuis voor een OpWkker-dag getipt. „Sinds z'n geboorte is het met hem ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Al met al heeft hij al vijftien maanden in een ziekenhuis gele gen." Waarvoor? Het is een lastig onderwerp op deze superdag. „Laten we het houden op aange boren afwijkingen", zegt Smits. „De laatste operatie die Simon onderging was een paar weken geleden, aan zijn oortjes. Hij is doof en draagt zijn gehoorappa raat nu aan een hoofdband." Vooraf is de verwendag met me dewerkers van De Opiokker doorgesproken. „We hebben ge kozen voor een verrassingsdag", vertelt vader Smits. „We hebben verteld dat Simon erg van verkle den houdt. En van politie en brandweer. En K3. En sinterklaas natuurlijk. Die video draaien we het hele jaar." Als de goedheiligman daadwer kelijk verschijnt, in de discotent van Het Speelkasteel, is iedereen verbaasd. Sinterklaas in mei, hoe kan dat nou? Simon krijgt van sinterklaas een zwartepietenpak. Het politiepak gaat uit, het pie tenpak aan. Later ruilt Simon het toch maar weer om. Kleine Si mon ziet er liever uit als een po litieman. En geef hem eens on gelijk, eind mei. Paula Zuidhof WASSENAAR, 11.00 UUR tl Ze is bruin tot op het bot. Heeft een blauw, strapless badpak aan. En 'zitligt' op a twee terrasstoelen van strandpaviljoen De Zeester. Koffie, sigaretten en zonne-p brandolie onder handbereik. m Tja, wat zal ze zeggen, ze komt hier al jéren. „M'n kleinzoon is hier praktisch opge-| groeid. Toen-ie klein was belde ik 's ochtends op: ik kom hoor! En dan zetten ze dej| box klaar, de parasol, alles. Vlakbij het water. Hartstikke makkelijk. Kind in de el box, buggy ernaast en klaar." Inmiddels is de kleinzoon groot. „Nu werkt-ie hier. E Glazen ophalen en zo." |r Ze heeft ook wel eens andere plekken geprobeerd, maar nee, die halen het niet bij ie De Zeester. „M'n zus woont in Loosduinen en gaat wel 'ns naar Kijkduin. Maar dat|L is toch echt mijn plekkie niet. Katwijk heb je natuurlijk, met van die badkuipen !r om in te zitten. Van die stijve hokkies. Nou nee, niet voor mij." Haar buurvrouw - geen stamgast - knikt vriendelijk, doch terughoudend. Ze slaat i haar Volkskrant enkele centimers opzij. Maar haar gereserveerde opstelling werpt» geen vruchten af. „Meestal huur ik 'n stoel en neem ik zelf consumpties mee. Maar hier op het terras kan je dat niet doen. Dus heb ik nu maar een koffie besteld." ai Ze smeert zich in met oranjekleurige olie, helt naar voren en immense borsten u zakken langzaam uit haar badpak. De grote witte plekken markeren haar favoriete1 zonne-ui trusting. „Vorig jaar zaten we vooraan, nu achteraan. Want ze wisselen, hè. Die andere »r strandtenten zijn ook best gezellig hoor, maar ik kom toch het liefst in de Zeester/c De vrouw met Volkskrant knikt nog maar eens. En draait haar hoofd dan een tikke^ naar rechts, waar haar man ook een krantje leest. Ze vouwt de zaterdagpagina's jjj breed uit. Dat helpt. !c De zonnebaadster pakt een boek in A4-formaat uit haar tas. Op de kaft staan een fet huis en een boompje getekend: een streekroman. Ze slaat 'De onverwachte erfe- nis' van Julianne Borgers-Drost open en zucht diep. Dan moet ze ook maar gaan Pj lezen. n Erna Straatsma

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2004 | | pagina 12