IVarmunda komt sterker terug
SPORT
Willy en René van de Kerkhof: twee halen, twee betalen
Brouwer vaart neus weer achterna
S2
idré van Velzen: 'We kunnen met meer zelfvertrouwen de vierde klasse instappen'
Nieuwe sponsor redt Holland Ladies Tour
'Ik ben driejaar lang niet goed bezig geweest'
Warmunda - Taurus
maandag, 14.00
Leidsch Dagblad
Leidsche Bovs zat. - Abbenes zat.
Groenendijk Vlechtwerken vof
zaterdag 29 mei 2004
Anton Diedrich
mond - Warmunda staat
een belangrijke wedstrijd.
:hien wel de belangrijkste
iet seizoen. Maandag kan
armondse club door mini-
gelijk te spelen tegen Tau-
i, romotie naar de vierde klas-
ilig stellen. Tot vorig jaar
jalde André van Velzen (38)
nee in de selectie. Nu staat
trainer voor een kans om
en terug te keren in de
e, waar Warmunda vorig
en uit degradeerde.
dijk had het al gebeurd
■t en zijn. Warmunda streed
et einde mee om een plek-
de eerste twee, dat recht-
kse promotie zou opleve-
,Ontzettend balen dat dat
is gelukt", zegt Van Velzen.
hebben twee keer niet
gegeven. Uit bij Quick
en thuis tegen Erasmus,
Invaar de nummers één en
van de competitie. Maar
re vier punten van ze had-
gepakt, waren we er al ge-
Velzen is jong voor een
er. Achttien jaar lang voet-
hij zelf in de selectie van
ïunda, nu staat hij voor de
1. „Het gaat vanzelf, je rolt
zegt de woningstoffeer-
,Ik heb ook niet meer het
>1 dat ik liever op het veld
taan. Als het nu niet goed
vraag ik me meteen af:
noet ik omzetten, in plaats
lat mijn voeten gaan krie-
Voetballen zit er ook
meer in, vanwege zijn
lespezen. „Als je op maan-
na een wedstrijd, de trap
neer op komt, dan weet je
et tijd is om ermee op te
S het eerste seizoen dat hij
anstelling als trainer heeft
n club. Maar Van Velzen is
der, ad interim, ingevallen
eindverantwoordelijke,
trainer John Manuputty
nhalf jaar geleden halver-
het seizoen werd wegge
ef nam de speler het over.
net zijn papieren en
Warmunda in de vierde
te houden. „Dus ervaring
h vedstrijdbesprekingen kon
:teen opdoen, terwijl ik net
iplomahad."
den haag - De organisatie van de Holland La-
dies Tour kan weer lachen. De belangrijkste
wielerkoers voor vrouwen in Nederland heeft
een hoofdsponsor gevonden. Wit-en bruin
goedketen Expert helpt de Holland Ladies Tour
aan het benodigde geld om voortbestaan van
de ronde te garanderen.
De laatste twee jaren draaide de Holland Ladies
Tour telkens met een verlies van zo'n 40.000 eu
ro. Bestuursleden schoten bedragen voor, er
werd bij sympathisanten en sponsors om voor
schotten gevraagd. „Zou er dit jaar geen hoofd
sponsor gevonden worden, dan was het echt
over en uit geweest", aldus bestuurslid Wïm
van Duivenbode. Expert zal dit seizoen de Hol
land Ladies Tour, die van 30 augustus tot 4 sep
tember duurt, sowieso ruimhartig ondersteu
nen. Er is een optie voor nog eens twee jaar.
Aan de Holland Ladies Tour doen 's werelds
sterkste damesploegen mee. De ronde start in
Kampen en eindigt op 4 september in Haaften.
Een dag eerder wordt de koninginnerit door het
Limburgse heuvellandschap, met start en fi
nish, in Heerlen verreden.
André van Velzen: „Als we er maandag negentig minuten vol voor gaan, dan zijn we er. Daarvan ben ik overtuigd." Foto: Taco van der Eb
De laatste jaren streed de club
steeds tegen degradatie. Vorig
jaar verloor Warmunda die
strijd. Onnodig, houdt Van
Velzen vol. „Maar het is wel zo
dat, als we nu promoveren, we
met veel meer zelfvertrouwen
de vierde klasse binnenstap
pen." En dat zit er dik in: dank
zij de 5-1 zege van vorige week
staat Warmunda er goed voor.
In de vijfde klasse is, zegt de
trainer, een goed elftal opge
bouwd. „Vroeger hadden we
twee snelle spitsen: Henk Strij-
bos en Michel Schouten. Die
zijn er niet meer, dus moeten
we het nu van het collectief
hebben. In de vijfde klasse hoef
je niet met je kont voor het doel
te gaan liggen, we spelen nu
veel meer om zelf te scoren dan
om een tegendoelpunt te voor
komen."
Maar de vijfde klasse heeft ook
zo zijn nadelen. „Het is harder,
soms zelfs smerig", zegt Van
Velzen. „Dat geldt niet voor alle
clubs, maar we hebben wat go
re overtredingen meegemaakt.
Als de bal allang weg is, schop
pen ze je nog onderuit. Sommi
ge scheidsrechters zijn gewoon
bang om bij bepaalde clubs te
fluiten." En daarnaast wacht
Warmunda bij een gunstig re
sultaat volgend seizoen weer
een jaar met meer clubs uit de
eigen omgeving. „Dat is na
tuurlijk ook veel leuker."
Met de broers Tom en Ron
Schuiling in de as van het elftal
beschikt Warmunda over twee
ervaren steunpilaren. Daar om
heen loopt ook genoeg talent
op het veld. En de behendige
spits Bart Schavenmaker kan
maandag weer plaatsnemen op
de bank. „Die hebben we heel
lang gemist. Hij had een knie
blessure en daarna werd hij ook
nog geopereerd aan zeven ver-
klevingen in zijn darm", zegt
Van Velzen. „We kunnen hem
nu inzetten als pinchhitter. Het
is ook hartstikke mooi voor
hem dat hij er weer bij kan zijn,
in deze fase."
Van Velzen kent zijn ploeg na
tuurlijk goed. „Met bijna alle
maal heb ik nog samen gevoet
bald." Dat maakt het trainer
schap wel eens lastig, beseft de
Warmonder. „Ik heb met inte
resse het interview van Geert-
Jan Bakker en Andries Wendt
(de trainers van Noordwijk -
red) gelezen, in het Leidsch
Dagblad. Zij zeggen daarin dat
ze zichzelf een spiegel hebben
voorgehouden, dat ze mis
schien te vriendelijk waren en
de discipline niet in het oog
hebben gehouden. Dat herken
de ik erg goed. Ik heb mezelf dit
seizoen een paar keer diezelfde
spiegel voorgehouden. 'Gaat
het goed, loopt het nog, wat
kan of moet ik anders doen'. Af
en toe moet je een speler even
apart nemen, iemand aanspre
ken op zijn instelling. De een
heeft een aai over de bol nodig,
de ander een schop onder zijn
kont." Dat hij zich af en toe
streng moest opstellen, gaf
geen wrijving, heeft hij gemerkt.
Als ik wat zeg, is de acceptatie
groot. Ze mogen natuurlijk alle
maal een weerwoord hebben,
maar het laatste woord heb ik
nu eenmaal. Op voetbalgebied
sta ik boven de groep, verder
sta ik er tussen."
Van Velzen heeft voor nog een
jaar bijgetekend als trainer van
Warmunda. „Dat vind ik lang
zat om vooruit te kijken. Als het
niet meer werkt tussen mij en
de groep - en dat kan zomaar
weg zijn - dan kan ik eruit stap
pen. Of de club. En als het niet
lekker draait met Warmunda,
dan ben je in je eigen dorp toch
de pisang", zegt hij lachend.
Daar hoeft hij dit seizoen in elk
geval niet bang voor te zijn.
Winst of gelijkspel is genoeg, en
zelfs bij een nederlaag komt er
nog een herkansing. „Daar
hebben we het niet eens over
gehad. Ik wil het allemaal nog
niet weten. Twee van de drie
mogelijke resultaten zijn maan
dag genoeg voor ons, maar je
zal net de derde treffen. Taurus
is een goed elftal, als iedereen
er is. Het zijn studenten uit
Delft, dus je weet nooit zeker
hoe de ploeg eruit ziet." De
trainer houdt dus nog een slag
om de arm.
„Maar als we er maandag ne
gentig minuten vol voor gaan,
dan zijn we er. Daarvan ben ik
overtuigd."
medemblik/gpd - Drie wereldti
tels op zak, uitgeroepen tot bes
te zeilster van de wereld, een
oceaanrace afgelegd. Wie deed
Carolijn Brouwer nog wat? Ca-
rolijn Brouwer zelf dus, zegt
Carolijn Brouwer. „Ik ben de
weg drie jaar lang volledig kwijt
geweest, mijn zelfvertrouwen
heeft deuken opgelopen." De
dertigjarige zeilster uit Leiden
heeft zichzelf hervonden. „Ik
vaar mijn neus weer achterna
en dan is Brouwertje op haar
best."
Of 'gevoelsmens' Carolijn Brou
wer op tijd de juiste koers heeft
teruggevonden, zal zondag blij
ken. Dan wordt op de slotdag
van de Spa-regatta de balans
opgemaakt. In het Europe-klas-
sement zal Brouwer bij de beste
twaalf moeten staan om naar
de Olympische Spelen te mo
gen. „Ik zal opgelucht zijn, ze
ker weten. Ik had nooit gedacht
dat vormbehoud zó moeilijk
zou zijn."
Brouwer leek in het voorsei
zoen voor anker te liggen. Waar
de topzeilster met twee vingers
in de neus het olympisch ticket
leek te pakken, liepen de pogin
gen in Palma en Hyères op
niets uit. In Zuid-Frankrijk ver
speelde Brouwer op de slotdag
de zesde plaats. Ze werd veer
tiende. „Dat was even slikken,
maar toch heb ik mezelf daar
weer teruggevonden", aldus de
zeilster die in de 470 deelnam
aan de Spelen van 2000. In Syd
ney kwam ze niet verder dan de
dertiende plaats.
Na haar terugkeer in de Europe
verloor Carolijn Brouwer haar
eigen identiteit. De 1.81 meter
lange stuurvrouw liet zich vol
proppen met adviezen. Die wa
ren uiteraard goed bedoeld,
maar hadden een averechtse
uitwerking. Brouwer werd door
twijfel overmand. „We zoeken
allemaal iets speciaals, maar in
mijn geval ging dat ten koste
van het principe dat zeilen
vooral leuk moet zijn. Ik was zó
bezig met het materiaal, dat ik
helemaal brak met mijn eigen
Carolijn Brouwer: „Ik ga niet naar Athene om een T-shirtje te ko
pen." Archieffoto: Henk Bouwman
stijl. Ik vergat de basis van het
zeilen. Voor mij is dat: hou het
simpel. Dat doe ik nu dus weer.
Ik vaar mijn eigen neus weer
achterna."
Brouwer verloor zichzelf lange
tijd in het testen van masten en
zeilen. In overleg met trainer-
coach Mare Littlejohn werd ge
kozen voor het 'twee-masten-
project'. „Dat is verdedigbaar
met het oog op Athene", aldus
Brouwer. „Daar kun je de ene
dag landwind hebben en de
volgende dag zeewind. Daar
kun je met je materiaal op in
spelen. Maar ik bleek er onge
looflijk onrustig van te worden.
En vermoeid trouwens ook,
want op het water in twee da
gen zes keer van mast wisselen
gaat je niet in je kouwe kleren
zitten. Mijn gedachten werden
op een gegeven moment alleen
nog maar bepaald door de
mastkeuze, terwijl ik voorheen,
vanaf m'n tiende, gewoon deed
waar ik zin in had."
In Hyères besloten Brouwer eri
Littlejohn tot een radicale
koerswijziging. „Ik hou het ge
woon weer bij één mast", aldus
Brouwer, die evenmin nog ge
diend is van 'gedoe' rond haar
zeil. „Waar ik nu mee vaar, hou
ik, punt. Iedereen heeft zijn of
haar eigen stijl, ik de mijne. Als
ik niet precies kan vertellen wat
ik gedaan heb in een wedstrijd
is het goed. Dan doe ik wat ik
voel. Als ik je na de race exact
kan uitleggen hoe ik gevaren
heb, is het verkeerd. Dan heb ik
te veel nagedacht."
„Zeker wat materiaal betreft
heb ik de hele verkeerde zijweg
genomen. De mast moest stij
ver en stijver en het zeil boller
en boller. En als het dan niet
ging, werd gezegd: nou Brou
wertje, je moet wat meer eten
hoor. Ik ga niet meer wakker
liggen van mijn gewicht. De één
roept dat 68 kilo het ideale ge
wicht is voor de Europe, er is
ook een tijd geweest dat we al
lemaal 70, 71 kilo moesten zijn.
Ze bekijken het maar. Ik ben nu
65 kilo en daar houd ik het bij."
Met alle respect voor de hulp
van trainers en sponsoren,
maar Carolijn Brouwer vaart
richting Athene weer haar eigen
koers. „Ik moet eerlijk beken
nen dat ik nu nog niet bepaald
overloop van zelfvertrouwen,
maar het gevoel is niet slecht. Je
moet, als ik naar Athene mag,
geen wonderen verwachten,
maar ik weet wél dat ik daar
niet heen ga om een T-shirtje te
kopen."
iosch/gpd - Het spreekt
[zich dat je met een boek
vVïlly en René van de Kerk-
Ide beroemdste voetbalt-
ig aller tijden, gaat la-
vooral natuurlijk vanwege
levenissen van René. Drie
:elden uit 'De Gebroe-
een biografie van de een-
uit Helmond,
■^dote 1: De broers gaan in
interstop van het seizoen
1977 naar Italië voor een
zeskamp ongeveer zes-
nd gulden per man, exclu-
riedaags vijfsterrenverblijf
echtgenotes. Dat komt
jnanager Ben van Gelder
r e( e, die subiet een boete uit-
ft. René: „Hij vroeg wat
erdiend hadden. Wij zei-
'Oh, bijna niks, duizend
n.' 'Dan is de boete dui-
gulden', zei Van Gelder,
en we er toch een mooi
ig aan overgehouden. Ik
toen naar de bank gegaan
b het boetebedrag in lires
ïaald. 's Avonds heb ik het
ne pak geld in de be
skamer voor Van Gelder
ierstfel gegooid. Het hele be-
lagin een deuk."
dote 2: Op een trouwerij
een ploegmaat in Hong
waar hij bij Seiko voet-
vordt René gewaarschuwd
pi
door land- en ploeggenoot Joop
Wildbret „dat de Chinezen hem
onder tafel willen drinken.
'Geen ene kut-Chinees drinkt
mij onder tafel', roept René vol
bravoure uit. De Chinezen vul
len zijn glas iedere keer hele
maal tot aan de rand met whis
ky. Ze tikken ertegen, ten teken
dat het glas in één teug leeg
moet. Na een uur of anderhalf
schuift René zonder pardon in
één keer onder tafel, letterlijk.
René: 'Hoe ik thuisgekomen
ben, geen idee, maar op een ge
geven moment wordt er op de
deur geklopt. Ik denk: verdorie,
ik moet trainen. Ik doe de deur
open, zie Wildbret en vraag
hem hoe laat de training is.
Zegt-ie: 'Dat was gisteren.' Ik
was veertig uur van de wereld
geweest."
Anekdote 3: René komt vanuit
Griekenland, waar hij bij Apol-
lon voetbalt, over om Willy in
het Nederlands elftal te zien. De
avond voor de wedstrijd gaat
René stappen, met Willy's auto.
Om vier uur 's nachts krijgt Wil
ly's vrouw Antoinette telefoon.
De auto ligt in de sloot, René
heeft 'm in de prak gereden.
Het wrak moet eruit getakeld
worden, al was het maar omdat
de kaartjes voor de wedstrijd
nog op het dashboard liggen.
In menig opzicht hebben de
broers een opmerkelijke carri
ère gemaakt. Ze waren de laat-
sten die via het Nederlands
amateurelftal terechtkwamen
in het grote Nederlandse elftal.
Willy is tot op heden de enige
PSVer die een afscheidswed-
strijd kreeg aangeboden door
de club. Het pikante feit van
hun eeneiigheid was sowieso
jaren bron van plezier en mis
verstand.
De voorbeelden zijn bekend,
maar het is toch weer leuk te
rug te lezen hoe Willy en René
soms in verschillende steden
waren en 's avonds thuis kwa
men met exact hetzelfde nieu
we pak. En dat ze vaak tegelij
kertijd dezelfde blessure had
den. En dat ze in één week tijd
beiden twee goals maakten,
eentje met de voet, eentje met
de kop. Of dat ze onafhankelijk
van elkaar in dezelfde kroeg een
potje gingen biljarten.
Hajidig was hun gelijkenis toen
de een (René) geblesseerd was
en de ander (Willy) geschorst.
Willy kon dus gewoon spelen.
Later verdwenen de ergste gelij
kenissen en de zogenaamde
toevalligheden en kreeg de
tweeling zelfs lelijk ruzie; een
jaar lang spraken ze niet met el
kaar, nadat een 'geintje' van Re
né zijn broer een miljoen gul
den had gekost. Willy had im
mers voor het WK van 1998 250
reisarrangementen verkocht,
René zou voor de kaartjes zor
gen. Niet dus. René ging zelf
ook de boot in; hij had 180 ka
mers in het Parijse Hilton gere
serveerd en betaald...
Tal van grappige, ontroerende
en fijn te weten feiten achter
haalde Derksen over de dingen
die wel lukten in de loopbaan
van de tweeling. Ze begonnen
dus bij MULO in Helmond en
gingen toen naar FC Twente.
En vervolgens terug naar Bra
bant, naar PSV. Dat was een
heikele transfer; tal van clubs
zaten achter de broers aan. Ben
van Gelder sprak tot drie keer
toe met de gebroeders af voor
een ontmoeting op een gehei
me locatie: het kerkhof van Kle-
ve. Later werd Willy (toen al ja
ren PSV'er) thuis bezocht door
workaholic-voetbalgoeroe Wiel
Coerver, de trainer van Feyen-
oord, die in zijn zondagse pak
door de tuin gleed om slidings
voor te doen. Antoinette was
niet onder de indruk. 'Je gaat
toch niet bij die man spelen?
Dan ben je helemaal nooit
meer thuis!"
De eerste transfer, naar FC
Twente, was er al eentje met
hindemissen. FC Twente wilde
vooral René, maar moeder Van
de Kerkhof was onverbiddelijk:
je neemt ze allebei of geen van
twee. En ze moeten ook beiden
hetzelfde contract hebben.
Twee halen, twee betalen.
Over die tijd komt Kees Rijvers
(toen coach van FC Twente, la
ter van PSV en Oranje) met een
Willy en René
van de Kerkhof
flankeren de
Braziliaanse le
gende Pele. Ook
de tweeling is
inmiddels een
legende. Foto:
Privé-archief
aardige analyse over de reden
waarom René in Enschede
meestal op links stond: René
was snel, eigenlijk een tikje te
snel. Hij was solistisch, had
weinig zelfbeheersing en ver
loor licht het overzicht. Rijvers:
„Daarom vond ik hem ook be
ter op links spelen. Dan ging hij
gevoelsmatig iets minder snel,
met kortere demarrages. Vanaf
rechts gingen er nogal eens
voorzetten in het zijnet of ze
waren net te hard of te vroeg
gegeven."
Het is een van de weinige tech
nisch-tactische explicaties die
ertoe doen in het boek. Dat is
wel een minpuntje: Derksen
heeft weinig kijk op voetballen.
Dat gaat ten koste van de
broers, zoals blijkt uit de be
schrijvingen van de auteur over
enkele van de beroemdste mo
menten uit de carrière van Re
né: zijn goal op het WK van
1978 tegen Duitsland en zijn
voorzet in de finale van dat WK,
naar het hoofd van Nanninga,
die de 1-1 inkopte. Die goal te
gen Duitsland was een plaatje;
Derksen had minstens moeten
vermelden dat René zijn tegen
stander, in het strafschopge
bied, met links 0) uitkapte en
vervolgens beheerst met rechts
scoorde. Die voorzet in de fina
le was er een van uiterste be
heersing, een prachtige drop
kick assist.
Ze zullen bekend blijven als de
tweeling die ongehoord snel
was. René was de snelste van de
twee; bij hem werd tijdens de
Nederlandse atletiekkampioen-
schappen voor militairen 10.3
seconden geklokt over de 100
meter. Derksen heeft het even
nagekeken: dat was de tijd
waarmee Jesse Owens in 1936
olympisch goud won. Met die
tijd was René op de Spelen van
1980 in Moskou tweede gewor
den.
Veel aandacht is er in het boek
uiteraard voor het wat bescha
mende stuk Oranje-geschiede-
nis uit 1975, toen Willy van der
Kuijlen (en niet Van der Kuy-
len) en Jan van Beveren opstap
ten bij Oranje, na bonje met de
Amsterdamse kliek, gesteund
door bondscoach Knobel. Het
ging om macht, hiërarchie met
een netter woord. Met name
Van Beveren had zich in de
pers geërgerd aan de behande
ling die de godenzonen Cruijff
en Neeskens kregen van Kno
bel. Dat pikte Cruijff niet en dus
moest er een machtswoord val
len. Vooraf hadden de PSVers
afgesproken alle zes op te stap
pen, als het gesprek verkeerd
zou aflopen. Het gesprek liep
verkeerd af, maar Brandts en
Van Kraay bleven, net als de
tweeling - Van der Kuijlen en
Van Beveren taaiden af. Hugo
Hovenkamp in het boek: „Nee
hoor, een Brabander kan niet
bovenaan in de hiërarchie
staan, dat bestaat niet, niet bij
het Nederlands elftal, dat is nog
nooit gebeurd."
Niet altijd en overal waren de
broers populair. René moest ja
renlang het spreekkoor 'Van de
Kerkhof moordenaar!' aanho
ren, nadat hij tegen Ajax de op
de grond liggende Gerrie Müh-
ren had geraakt; voor Ajax-dok-
ter Rolink aanleiding te verkla
ren dat Mühren de 'aanslag'
slechts bij toeval had overleefd.
René stond sowieso bij velen
bekend als een mafkees. Willy
had een beter imago: rustige,
verstandige jongen. Maar toen
Hall var Thoresen trouwde,
werd de hele PSV-selectie uitge
nodigd, behalve de broers. En
toen Willy twaalfenhalf jaar ge
trouwd was, kwam slechts één
medespeler opdagen.
Een apart stel was en is het ze
ker. Willem van Hanegem zei
ooit tegen Willy, in het kader
van een duKfelinterview:
„Jouw broer was nog gekker
dan jij. Die liep altijd maar met
zijn handen in zijn zakken en
keek je nooit aan. Als we in een
hotel waren, dan liep ie zo
voorover gebogen dat ie bij
vreemden aan tafel ging zit
ten." René zal het hardst lachen
van allemaal als hij het weer
leest.
(advertentie)
Bezoek a.s. zaterdag beslissingswedstrijd naar 4e klasse
Aanvang 14.30 uur.
Gratis toegang.
Aangeboden door:
